TTC

Wat ik als luis in de pels vaak vergeet te zeggen, ook voor de GGZ is het, afhankelijk van het domein of het thema van herstel, als strijden tegen de bierkaai. Een aantal E-werkers in de GGZ kan dit met wiskundige precisie eenvoudig duiden, met in het verlengde een berg rationalisaties die de bewijslast naar de zwijgspiraal verdringen en net hierdoor elke vorm van duurzame kentering in de kiem smoort, alsof het pal voor onze neus ligt en toch niet zien. Op deze manier worden OPS-lijders niet enkel nuchter getuige van een weerzinwekkende wereld maar ook als onbegrepen uitgesloten, om vervolgens

En als de bierkaai een kiesdrempel blijkt, dan worden de parels vertrappeld door de paarden die het innerlijk transformerende bronwater gemist hebben, als zandkorrels strijdend om een stukje strand, en veel ruis.

De meest tot de verbeelding sprekende uitspraak van Einstein vind ik nog steeds dat absurde ideeën ons hoop zouden bieden, en hoe we dat kunnen rijmen met vigerende geplogenheden. Het begon eigenlijk als een grap en als extra stimulans voor de mensvriendelijker co-creatieve trein die in volle opmars is, dat we misschien konden helpen met een idee zoals co-creatieve rente. Simpel gesteld, elke partij, zowel de bank, de overheid als de klant zou hier rijker van worden, technisch gezien geen probleem. De hoop is inmiddels een psychisch pijnlijke nachtmerrie geworden door het contrast en het onbeg

Je hebt de oefening al meermaals opgelost, dan had je het zelf kunnen zien wat we bedoelen.

Bevreemdend is de gedachte dat ik het al zo lang hadden kunnen weten, me voor de kop stotend dat ik het niet vroeger aandacht schonk maar nu ook onmachtig getuige laat zijn van dat wat zichzelf onderhoudt en nietsontziend verder raast, en vroeger onwetend deelachtig aan was.

Het is nog veel erger dan we aanvankelijk vermoedden, en het blijft maar doorgaan alsof de Bijbel niet eens geschreven zou zijn.

In diepe hartenpijn en alle integriteit kan ik slechts betreuren dat er maar bitter weinig aandacht bestaat voor wat Gaston Bachelard ons trachtte te zeggen, namelijk dat de vooruitgang van het maatschappelijke denken verhinderd wordt door epistemologische obstakels. Als E-werker in de GGZ meen ik dat net hierdoor elke redelijke dialoog ondermijnd wordt, leidend tot onaangename spanningen die de relatie tussen klant en behandelend hulpverlener niet bevordert, wat menselijk gezien pas echt tragisch wordt wanneer beide partijen hier onwetend over zijn, onnodig. Het doet pijn, veel pijn, heel vee

Wat we lezen, een mens die het spel van het dualisme of van de drie guna’s doorziet, wat zich afspeelt in het denken, zou vrij zijn van de begoochelingen van het denken. In het verlengde kunnen we Schopenhauer aanbevelen, die stelde dat elke waarheid in drie fasen verloopt, om uitgelegd te krijgen wat Einstein bedoelde wanneer we z’n stellingen toepassen op een systeem dat berust op beperkte rationaliteit, hoezo? Kortom, een aantal E-werkers in de GGZ kunnen niet anders dan hun integere hulpvragen blijven stellen, ten diepste hopend op meer ontvankelijkheid en een fluweelzachte aanpak van het

Aan het eind van m’n leven zal ik misschien kunnen besluiten dat ik op z’n minst in eer en geweten m’n vragen gesteld heb, en met een berg citaten een trap naar de hemel heb gebouwd, de reis volbracht.

Apart is de beleving door te reflecteren over wat Einstein ons adviseerde, door verbazing en ongeloof drieduizend jaar terug in de tijd gekatapulteerd te worden, om vervolgens vijf jaar lang bezorgd hulpvragen te stellen en nog slechts de bevestiging te krijgen van wat hij zei, het is kinderlijk eenvoudig. Het zijn manieren van zeggen, iedereen kan dat, als je ook weet hoe.

Aan het eind van m’n leven zal ik misschien kunnen besluiten dat ik op z’n minst in eer en geweten m’n hulpvragen gesteld heb, en met een berg citaten een trap naar de hemel heb gebouwd, de reis volbracht.

Als, zoals de solipsisten beweren, de wereldziel zich utopisch gespleten aan ons geestesoog voordoet, en wij hierin als afgescheiden individu deelachtig zijn, dan is het zaak om meer eenvoud, harmonie en transparantie te cultiveren om zodoende de wereld naar een ander level te loodsen, wat niet kan zonder co-creatieve samenwerking en het effectief toepassen van de talrijke sociale alternatieven die zich overal in het netwerk bevinden. Of simpeler, het staat allemaal op internet, alsof het mindfulness is waarbinnen chaotische ruis maar al te vaak een heldere kijk op het geheel vertroebelt, en d

Apart is het leven, door te delen wordt iedereen rijker, behalve diegenen die nu ook al niets hebben maar ook niets nodig hebben om iedereen rijker te maken. En op de vraag wat er dan precies bedoeld wordt, is het antwoord eenvoudig, verbluffend.

De moed is in m’n schoenen gezakt door de hoop die m’n hart vervulde, en nu is alles veel eenvoudiger en des te moeilijker.

Door de regel is logisch redeneren heel eenvoudig, vanzelfsprekend, als een druppel die tikt op het zolderraam, en bloemen die ontluiken, teder en fluweelzacht. En dan heb je een ander soort van logisch redeneren, wanneer je vertrekt met systeem waarin de logica ontbreekt en dat voor normaal neemt, dialoog wordt dan een nachtmerrie en hulpvragen onbegrepen, normaal dubieus en vanzelfsprekend buitenaards, in hartenpijn en verdriet.

Het is weer wat, net gelezen, in alle kosmogonieën speelt ‘water’ dezelfde belangrijke rol. Het is de basis en de bron van het stoffelijk bestaan. Wetenschappers, die het woord met de zaak verwarden, verstonden onder water een bepaalde scheikundige verbinding van zuurstof en waterstof, en gaven zo een specifieke betekenis aan een woord dat door de mystici als een algemene term wordt gebruikt, en dat in de kosmogonie een metafysische en mystieke betekenis heeft. Zo krijgt het verhaal van dat paard en het water alweer een heel andere betekenis, of het wordt nog complexer en onbegrijpelijker, kan

Over het verhaal van de kenner en het gekende of kenbare, waarin de kenner onmogelijk gekend kan worden aangezien het anders zou behoren tot het kenbare, is het laatste woord nog niet gezegd, zelfs al weten we niet wie of wat het nu precies is die het überhaupt al zou bespreken willen, of willen weten, of kennen. Maar het was wel zo dat ik in jou mezelf kon zien, als dat wat ik zocht maar nooit kan kennen, en derhalve ook nooit kan bezitten, en toch ben je onmiskenbaar aanwezig, mysterieus.

Inmiddels is de wereld bezig met de shift van 3D naar 5D, daar zit tenminste nog leven in en waarachtiger verbinding. Maar dat is echt, geen boek.

Er moet iemand onwaarheden verdedigen om ze te kunnen doorzien, anders heeft het weinig zin om naar waarheid te vorsen.

De meesten gebruiken grensverleggend denken om de bijbel correct te lezen, simpelweg omdat ze weten dat woorden en mythes pas nadien gekomen zijn.

Apart is het idee dat we binnenkort geen artsen meer nodig zouden hebben maar in machines stappen om ons volledig te screenen en ook zouden kunnen herstellen, cellulair of kwantumtechnisch. En als dit al tot enige verbazing en beslist ook gemengde gevoelens wekt, wat wordt het dan met de vraag hoe lang we zouden kunnen leven wanneer dit een standaard wordt? Maar dat is misschien iets voor later, ik ben immers nog steeds op zoek naar een paar experten met betrekking tot een paar individuen die steeds alles ondermijnen onder het mom van ernstig te zijn.

Een mens denkt al snel dat kwantumfysica een uitvinding is van de laatste eeuw, misschien niet eens wetend dat men het hier vijf eeuwen voor Christus al over had. Wat ik las, Leucippus, de leermeester van Democritus, beweerde dat de ruimte eeuwig vol is met atomen die worden aangedreven door een onophoudelijke beweging, die na verloop van tijd, wanneer die atomen zich verenigen, een ronddraaiende beweging opwekt, als gevolg van onderlinge botsingen die zijwaartse bewegingen opleveren. Epicurus en Lucretius onderwezen hetzelfde, maar ze voegden aan de zijwaartse beweging van de atomen het denkb

Zijn zou dan het fundament zijn, bedoel je dat? Kunnen we daar iets over zeggen zonder dat het een concept wordt?

Het wordt pas echt wanneer we alles voelen, ook veel minder prettig voor het ego, begrijpelijk. Vanuit de eigen beleving noem ik het inmiddels E-koans, je ziet het, of je ziet het niet. Ik doe eentje, bij deflatie dient het spontaan in de markt vrijgekomen geld vernietigd te worden omdat het zou kunnen leiden tot inflatie. Op deze manier wordt het ook mogelijk om de stellingen van Einstein veel beter te begrijpen, voor wie het ziet en overdenken wil, wat een geheel persoonlijke keuze is, nooit verplichtend. Maar toch voor alle zekerheid aangeboden aan de GGZ tot nader onderzoek, uit mo

Het begon bij de stelling dat niets bestaat, en nu is iedereen de kluts kwijt en begrotingstekorten onoplosbaar.