TTC

Er is geen goed en kwaad dat niet voortgebracht is door het denken, we zijn al ongeveer 3000 jaar iets vergeten, maar wie weet morgen.

Net daarom, je kan er vandaag een nieuwe schrijven, veranderen doet het niet.

Elke oplossing is gevaarlijk, anders zouden er ook geen problemen zijn. Het goede nieuws is dat we vandaag geld kunnen genereren naar hartenlust, over het slechte nieuws stellen we in alle integriteit hulpvragen aan de GGZ.

Als we spreken over hefbomen die ons op een fluweelzachte manier doorheen een paradigmashift kunnen leiden, dan is dat voor mij duidelijk de GGZ. En wat voor de ene gewoon vanzelfsprekend lijkt, is voor de andere misschien een absurd idee om zoiets te verwachten. Maar laat dat zo zijn, Einstein zei immers ook dat wanneer aanvankelijk ideeën niet absurd zijn, er geen hoop voor is.

Is er gezien de nieuwste wetenschappelijke bevindingen überhaupt wel iets dat wel waar is?

Omdat eigenlijk niemand goed weet hoe we onszelf kunnen bevrijden uit de complexiteit die we voor onszelf bedacht hebben, doen we gewoon voort. Het goede nieuws is dat we onszelf dan allemaal visionair kunnen noemen, het is immers altijd hetzelfde.

Waarom doet men dat? Zou je zonder hen in de mogelijkheid zijn om dat te doorgronden? Mensen geloven dat niet zomaar, dat je na veel GGZ-ervaring steeds dieper begint te beseffen dat er ook zoiets bestaat als angst voor vrijheid, heel paradoxaal is het. Maar principieel zegt het heel eenvoudige dingen, en het is op een kinderlijk speelse manier aantoonbaar, tenzij, uiteraard.

Op de vraag waarom eenvoud nu zo moeilijk begrepen wordt, is het antwoord complex. Onwetendheid zal misschien noodzakelijk blijken binnen het spel van goed en kwaad, wie zou het bedacht hebben?

Je kan doen alsof het echt is, dat is het spel.

Je zal ooit eens keuze moeten maken, ofwel zoek je innerlijk naar wat het christendom betekent, ofwel hou je je bezig met het spel van goed en kwaad dat nooit zal veranderen.

Als Jezus een activist was, krijg ik vandaag stellig de indruk dat hij zich verschanst in velen.

We, jij en ik, kunnen dan misschien wel perfect begrijpen wat Einstein nu precies bedoelde, in het verlengde staan we onmachtig (stigma) wanneer allerhande economische platitudes als onwrikbare waarheden het open debat ondermijnen. Voeg hier pur sang complotdenken aan toe en een dialoog zal nog minder mogelijk worden, dan wordt het totale verdichting, verharding, verduistering, of hoe ook benoemd.

Groot is het zeker, gaat over heel de kosmos. Maar hou je dan ook rekening met dat fundament?

Premisse, een goede manier om eenvoudige ideeën op een zijspoor te zetten, is door ze te mengen met andere ideeën. Binnen het kader van een fluweelzachte paradigmashift naar meer verbondenheid een doorn in het oog van een aantal E-werkers, waardoor alles weer onnodig complex wordt en onze moed in de schoenen zakt, telkens opnieuw. Kortom, de reden waarom we hulpvragen blijven stellen over een aantal epistemologische obstakels, komt er niet zomaar. Ergo, vertrek met een eenvoudig idee en iets later zit je middenin een kluwen van jewelste, en toch gaan die obstakels over kleine dingen, waar wein

Of was het beiden misschien? Denk je dat het voor niet christenen anders is dan voor christenen?

Als God immanent is, is alles dan niet door God geschreven? Of wou je gewoon maar iets zeggen misschien?

Chocopasta is niet meer in solden, maar het antwoord nog wel.

Tiens, het was een antwoord op je vraag.

God, hoe kom jij steeds tot van die vreemde vragen eigenlijk?

Gaat dat niet over de twee-naturenleer en de interpretatie daarvan? Hierin ligt iets besloten dat met het strikt lineaire denken niet kan begrepen worden, wat persoonsgebonden is naargelang het individuele bewustzijnsproces, of dat wat onder herstel begrepen wordt. Elk debat hierover is derhalve onderhevig aan de perceptie van de betrokkenen, sowieso verwarrend door geen rekening te houden met deze dubbelzinnigheid, traditioneel wordt het dan een schietkraam onder het mom van het christendom, waar het natuurlijk nog maar weinig mee te maken heeft. Begrijp je?

Mensen kunnen dat maar moeilijk geloven, er is niets mis met de richtlijnen van de GGZ, op voorwaarde dat je ze ook effectief toepast. En als je ze toepast, dan pas heb je een probleem, en je mag tegen niemand zeggen hoe je dat gedaan hebt, het zou te gemakkelijk worden. En dan zeggen ze dat je in raadseltjes spreekt, hoe zou dat komen?

Alles volgens plan van de dragonders, en zij die ze ondersteunen. En van de rest kennen we niets, want dat staat op internet. De grootste nachtmerrie van een herstelonderzoek zou wel eens kunnen zijn dat je progressie boekt, zij het door dom toeval. En zo zal het dan ook verder gaan, maar dat zullen anderen je dan wel laten weten, vindingrijk.

Op een gegeven moment stopt het, je kan twijfelen, en nog eens twijfelen, en in vertwijfeling gebracht worden, of gehouden worden door interferentie met andere gedachten, het kan oneindig doorgaan, tot het stopt en die twijfel wordt weggenomen. En dan heb je op basis van je onderzoek nog niet eens een vraag gesteld, dan begint het pas, dan mag je terug beginnen aan wat je nu net gedaan hebt, net gemist. En dan vraag je aan christenen om dat even uit te leggen?

Wanneer je denkt enig resultaat geboekt te hebben en diep doordachte verklaringen hebt gevonden voor je eigen psychische ongemak, hiermee zeggend een aantal twijfels hebt weggenomen, ben je klaar om een aantal nuchter doordachte hulpvragen te stellen aan de GGZ. Ons herstelonderzoek had eigenlijk ook veel sneller afgehandeld kunnen geweest zijn, dan bleef het gewoon bij geld, macht en bezitsdrang, klaar is kees. En morgen WOIII, het is altijd al zo geweest, helaas pindakaas.

Het zijn de vragen waar slechts weinigen aan denken, maar wel plots op je bord verschijnen wanneer tijdens een herstelonderzoek een aantal voortschrijdende inzichten zich aan je openbaren. En ja, openbaren is hier nuchter doordacht het juiste woord, het is immers niet dat die inzichten al niet aanwezig waren, ze laten zich als spontaan opmerken, en niemand in je omgeving heeft een idee waar je het over hebt. En met wie ga je dat vervolgens kunnen delen, dat wat zich nu onwrikbaar in je innerlijke genesteld heeft? En wat betekent herstel in het licht hiervan, zo hoopvol dat het ondraaglijk word