TTC

Dan ken je het mystieke pad wellicht ook en wat er dan allemaal op je bord komt, sterven is nog wat anders. Alle manifestaties zijn creaties van God, waarin God schuilt, dat is wat jouw universele waarheid stelt. Niemand heeft gezegd daar een probleem mee te hebben, het zou dan betekenen dat God omnipotent is en met zichzelf een partijtje tobbedansen speelt.

Dat is het, dank. Het mag duidelijk zijn dat je er niet achter staat, anders was je misschien al terrorist geworden. Maar het gaat z'n gangetje, je kan dan misschien beter voor die berg blijven staan en zeggen dat alles duister is, of generalisaties opperen waarin geen beweging zou zijn.

In het Boeddhisme wordt niet over God gesproken omdat zoiets niet enkel zinloos is maar ook absurd, maar dat is dan net omdat het puur is. En zo hebben de experten dat weer netjes weggeschreven en gaat het debat over valse religies rustig verder. En het bijzondere is dat het nu net daar om gaat, en ook eeuwen kan doorgaan net omwille dit Goddelijke spel.

God is Alles in Allen kan evengoed uit het Boeddhisme komen wat finaal betekent dat we als mensheid in een schaduw leven van een berg die louter en alleen in stand wordt gehouden door ons geloof daarin, of onze manier van denken daarover. Voor deze berg zijn we getuige van een haast onwaarschijnlijke menselijke tragedie, met perverse effecten die elk mensenhart treft, maar weglachen.

Dualistisch en archaïsch-mythisch gezien wel wanneer we naar het verleden kijken, vandaag verandert er iets wat velen precies nog niet begrijpen maar toch met de alledaagse realiteit te maken heeft. Denk je dat het verhaal van die berg iets met humor te maken heeft?

Klopt, er zijn dingen die een mens liever niet had willen weten, je kan het immers spontaan proberen te delen en dan pas merken hoe destructief onwetendheid kan zijn. Maar dat zien we pas wanneer we a priori willen weten, de vrucht mag dan wel bijzonder zijn, het pad een helse rit.

Wat op zichzelf logisch is, het is ieder z'n weg naar waarheid of echtheid. Nog interessanter wanneer we gaan kijken hoe het werkt, wat natuurlijk niet louter een intellectuele oefening is maar ook een ervaringsproces, met een bijzondere uitkomst. Dat heb je met dat element van utopische gespletenheid, dan vraag je mensen iets over een berg waar ze altijd omheen fietsen, het is apart. Redelijk inderdaad, ik zou er nog eens over nadenken, voel je niet verplicht.

Inmiddels is het al een beetje twijfelachtig geworden wie er nu wie voor de gek houdt, zeker gezien wat er nog allemaal geweten is ondertussen. Psychodrama heeft verschillende gezichten, al blijven er velen zich verschuilen achter een masker.

Wanneer we naar het gesuggereerde AB-perspectief gaan kijken dan zien we dat B er eigenlijk al is maar overwoekerd wordt door A, wat betekent dat sociale innovatie in grote mate een vorm van creatieve destructie is. Voor een aantal E-werkers heeft dit een impact op hun eigenheid die door anderen als dwaas gepercipieerd wordt, omdat ze zeggen dat heel wat problemen al opgelost zijn en tegelijk strijden ze er elke dag tegen, wat tragisch absurd is.

De vruchten van de verschillende hersteloefeningen en het integreren van voorheen ongekende inzichten beginnen zich nu te bestendigen of manifesteren op een manier dat we nooit vermoed zouden kunnen hebben zonder dit proces te doorlopen, niet anders dan zeggend dat aandacht en de bereidheid tot diepgaander reflectie geen zaak is om lachwekkend over te doen, integendeel.

Het leerstuk over die economische paradoxen ga ons spontaan ook meer inzicht in een aantal epistemologische obstakels wat geheel weer transparanter maakte, ook dat was voor een aantal een niet onbelangrijke mijlpaal maar verboden terrein binnen bepaalde religies.

Stel dat valse religie elke religie is die anderen uitsluit zonder naar de overeenkomsten te kijken, waar zouden we dan finaal uitkomen?

Beïnvloedingswaan bestaat in elke religie, zo zijn straks verschillende nationaliteiten ook religies, het kan er nog wel bij.

Wellicht daarom ook een valse religie, het zit in kleine dingen.

Utopische gespletenheid brengt zowat iedereen in de verwarring, dat is gekend.

Het was pas toen ze in niemandsland belandden dat ze begrepen waarom die berg niet bestond.

Volgens het herstelpad van Campbell haken velen onderweg af door allerhande obstakels die hen telkens opnieuw ontmoedigen, dit komt in verschillende fases waarin hoogten, laagten, mijlpalen scharnierpunten en doorbraken weerspiegeld worden, herkenbaar voor veel lotgenoten. De ware verwondering komt echter aan het eind, maar het zou te eenvoudig zijn om hieraan geloof te hechten, wat niet anders dan de obstakels en afvalligen zijn, de paradox. Als iedereen naar links blijft kijken en dat lang genoeg blijft volhouden, is alles rechts als ongeloofwaardig en onrealistisch te beschouwen, nie

Ik was een verborgen schat en smachtte ernaar om gekend te worden, daarom schiep ik de wereld uit liefde zodat ik gekend kan worden.

Het is als zeggen dat niets bestaat, en ook daar geen jota van begrijpen.

Als er metadenkend eenvoudige oplossingen bestaan voor complexe problemen, weet je nog niet wat je te wachten staat wanneer je het voorlegt aan mensen die zeggen de schoenmaat van God te kennen.

Zo werkt religie nu eenmaal, heel bijzonder is het.

En, is het al gelukt om die berg te verplaatsen? Om die berg te verplaatsen zou hij al moeten bestaan, en je weet nog niet over welke berg we het hebben, te dichtbij wellicht?

Zoals je het zegt, betrokken in de ruis die het duister voedt en de essentie uitsluit maar er toch altijd tijdloos is. Vandaag meer dan ooit, inmiddels zo ver gevorderd dat zelfs oplossingen geen oplossingen meer zijn, en het zijn steeds dezelfde oplossingen waarvan we al lang niet meer weten dat ze ook in de Bijbel staan, en dat noemen we religie.

Aan het leven? Dan zouden we zelf dat bindmiddel zijn, interessant, liefde?

Vrijheid van wat? God is alles in Allen, over welke doorgang heb je het dan? Over die berg waar je voor staat?