TTC

Inmiddels mag het duidelijk geworden zijn dat hoop in het duister volstrekt kansloos is, je kan dus rustig de sleutels aan de haak hangen voor de volgende die het eens wil proberen, amper geloofwaardig en toch staat het gewoon in de boekjes, sterkte!

Zelfs nonsens kan niet doordacht beoordeeld worden door ideeën als ware het de normaal te ontwijken of verwerpen, maar het is wel de reden waarom een aantal hun geloof in traditionele religies heeft opgegeven.

En zo komt het dat we kunnen zeggen dat probleem opgelost is en toch is het probleem niet opgelost, simpelweg omdat we het blijven voeden binnen het referentiekader waar het eigen aan is, ondanks alle bewijslast en de hoop die hierin gevonden kan worden, maar onbegrepen.

Alwaar betrokken binnen een archaïsch-mythisch referentiekader inductieve herkadering gezien kan worden als een ontnuchterende openbaring, is het zuiver wetenschappelijk niet meer dan een kwestie van logica en rede waarmee spontaan ook een heel ander licht op allerhande psychische ongemakken wordt geworpen, en daarmee ook op religie als universeel referentiekader.

Met betrekking tot de gesuggereerde paradigmashift komen we steeds meer te weten, wat het al bijna tot een kunst maakt om binnen deze context zonder verwijt te blijven, het ongeloof getart. Kortom, in liefde en verbondenheid kunnen we ons schromelijk verslikken, net zoals in eenvoud en kleine dingen, wees bedachtzaam. Als het allemaal onbekend is, kan je het aan Sjako ook niet vragen omdat hij er niet mag over praten. Maar dat belet in alle respect niet dat anderen zich degelijk informeren over wat hierover allemaal bekend is, een vrije keuze.

Als het door onwetendheid gestuurde zelfbedrog van de ene de in alle onwetendheid leugen wordt voor de andere, dreigt ontploffingsgevaar dat door derde partijen als tragisch absurd gezien kan worden omwille van dat wat niet gezien wordt.

Als we al bereid zijn te onderzoeken wat we kunnen leren uit een dialoog tussen twee mensen, en dan vooral hoeveel combinaties we kunnen maken die leiden tot misverstanden, onbegrip en stigma, krijgen we wonderbaarlijk genoeg ook een glimp van een potentieel dat we misschien niet eens voor mogelijk houden, van harte.

Eenmaal de klepel gevonden kunnen we de klokken doen luiden, al was het maar voor de grap.

Als we ons de bedenking maken hoeveel mensen zich belachelijk zouden kunnen voelen bij een idee zoals vrede, kan je daar maar beter niet over beginnen.

Iemand een sleutel geven om zich te bevrijden uit een gevangenis waarin men alle mogelijke vrijheden geniet, komt redelijk absurd over.

Meer iets voor het topic over valse religies, zo gezien. Maar dat is oppervlakkig, als we de optelsom maken van alle individuen en de verschillende lagen binnen het menselijke groeipotentieel, wordt het bidden tot God, of een keertje naar de stilte luisteren.

Wat angst, zorg en weerzin opwekt is dat wanneer je experten aandacht vraagt om verloren basiskennis die op zichzelf volstrekt neutraal en onpersoonlijk is, dat je spontaan begint te denken dat je wel omnipotent moet zijn gezien het aantal labels dat je dan naar je hoofd geslingerd krijgt.

De biosfeer-noösfeer-transitie herbergt volgens Vernadsky een psychozoïsch tijdperk, wat anderen het chaosvenster noemen. Binnen deze context zijn er veel niches waar E-werkers hun spreekwoordelijke steentje kunnen bijdragen, maar ook striemend pijnlijk duidelijk wordt hoe weinig experten dit hoopvolle proces waarderen, en misschien zelfs nog nooit van gehoord hebben.

Alwaar een theorie op basis van ervaringskennis al lang bewezen is en middels logische argumentatie door iedereen eenvoudig kan begrepen worden, wil dat niet zeggen dat je ook experten vindt die er aandacht voor willen hebben. Wat rest is gekend, en het verandert niet door er elke dag naar te kijken, en voortschrijdende inzichten omkeren is als zeggen dat ze er plots niet meer zouden zijn, alsof we zouden kunnen toveren, dat is absurd.

Als we gordiaanse geld- en belangenknopen proberen te ontwarren wordt snel duidelijk dat zoiets oneindig kan voortgaan omdat een mallemolen nu eenmaal de neiging heeft om auto-immuun te blijven draaien, maar ook net daarom dat oplossingen veel eenvoudiger kunnen zijn dan wat we bekeken vanuit een nogal conformistisch wereldbeeld maar moeilijk kunnen geloven, van harte.

Binnen het hedendaagse psychozoïsche tijdperk zijn we met behulp van creatieve GGZ-technieken tot het niveau geraakt van vergeten basiskennis, om vervolgens als een stelletje puberende tieners met telraampjes op zoek te gaan naar experten die onvindbaar zijn, het ongeloof getart, sterkte!

Binnen het psychozoïsche tijdperk, eigen aan de biosfeer-noösfeer-transitie zoals door de wetenschapper Vernadsky beschreven, vinden we kristalheldere getuigenissen waarbij mensen gestigmatiseerd worden op manieren die het complot- en paranoïde denken eerder kunstmatig cultiveren maar zonder kennis van het onderliggende proces. Zelfs in alle integriteit en preventieve bezorgdheid gestelde hulpvragen, waarin gevraagd wordt om deskundig onderzoek naar platitudes binnen vigerende systemen, worden netjes aan de kant geschoven met als resultaat dat dogmatische religies zichzelf ongeloofwaardig make

Het ontwarren van een gordiaanse knoop mag op zich dan wel verbluffend eenvoudig zijn, je bent een vogel voor de kat wanneer je denkt dat even te kunnen toelichten.

Uit ervaring weten we dat iemand jaren aan een stuk steeds hetzelfde kan horen zonder degelijk begrip van wat het in essentie nu precies betekent, tot de ontnuchtering daagt bij het plotse besef van wat het wel betekent.

Wie een aantal woorden op een blad ziet staan maar volstrekt geen idee heeft wat ze ten diepere gronde betekenen en dat netjes opzij schuift, weet niet hoeveel miljoenen je gemist zou kunnen hebben, of iets anders.

Normaal gezien gaan mensen naar de bakker om een brood, en naar de slager om een stukje vlees. Er bestaat echter ook een dienst waar je terecht kan voor vanalles behalve dat waarvan je denkt dat die dienst voor bestaat, en je mag er geen mysterie van maken, mission impossible.

Relativiteit herbergt megalomane charmes, als we ons de bedenking maken welke fractie onze aarde is in verhouding tot miljarden sterrenstelsels, kan het niet anders dan dat oplossingen voor wereldse problemen in kleine dingen gevonden kunnen worden, wat eenvoud vermag, in liefde.

Goochelen heeft als bevreemdend neveneffect dat af en toe een truc werkt, maar dat je de truc niet uitgelegd krijgt aan zij die zeggen expert te zijn in magische kunsten.

Als er op je pad een gigantische berg verschijnt zijn er verschillende manieren om hier mee om te gaan, je schikt je om in de schaduw hiervan te leven, je wandelt rond de berg, je beklimt de berg, of je geeft er aandacht aan zodat die berg oplost in het niets, dat laatste is de weg van de minste energie.

Dat leerstuk over inductieve herkadering viel weinigen op door de overweldiging aan informatie die ons telkens weer op sleeptouw nam, wat eenvoud en kleine dingen tot een goed verkopende slogan maakte binnen hetzelfde referentiekader, zij het zonder de herkadering.