TTC

De combinatie van logica en verbeelding vinden we ook terug bij Herbert Simon, die het had over een General Problem Solver. Heel eenvoudig, visualiseer (verbeelding) je een harmonieuzer wereld en zie dan hoe je van A naar B kan. Maar op zichzelf geschied dat proces in tijdloosheid, handig is dan om oude kennis in herinnering te brengen en te zien dat van A naar B geestelijk 'bliksemsnel' kan wanneer we ons open stellen voor deze of gene informatie. Prachtig allemaal, niet?

Als we iets niet onderzoeken, hebben we ook geen flauw idee wat de uitkomst van een dergelijk onderzoek zou kunnen worden. En zo zou het best wel eens kunnen dat een aantal pas in alle integriteit en oprechte bezorgdheid hulpvragen begint te stellen nadat ze een en ander onderzocht hebben, wat geen garantie biedt dat ggz-experten hier dan ook aandacht voor willen hebben, dat is ervaringskennis.

Mooi gezegd, daarom ook dat we kunnen zeggen dat het antwoord in de Bijbel staat, maar ook verzwegen in alle talen, in hoeverre al begrepen. Klopt, er is tijdloze informatie die we op deze of gene manier kunnen aanwenden, wat betekent dat het tussen onze twee oren zit. Ergo, met dezelfde informatie kunnen we terug in de tijd gaan, steeds hetzelfde zeggen maar misschien niet gehoord worden omdat de geesten in verwarring zijn, onwetend en onbewust daarover. Hoe zalig zou het dan niet worden wanneer we dat als mensheid beter zouden gaan begrijpen? Als overgave betekent ons wel of

De suggestie was ooit, laat ons een keertje rustig de stellingen van Einstein nuchter beschouwen, en het resultaat dat elke waarheid drie fasen doorloopt, zoals Schopenhauer proclameerde.

Voor E-werkers die net omwille van hun ervaring inmiddels weten dat hoopvolle gedachten ook dat paradoxale fenomeen angst voor vrijheid kan opwekken, kijken om verschillende redenen misschien net iets anders naar hun hulpvragen uit preventieve bezorgdheid. Alsof we van paradox naar paradox fietsen, in een windmolenpark, om finaal te kunnen zeggen dat het om eenvoud en kleine dingen gaat, van harte.

Straks is het misschien al in orde en we zullen het niets eens gemerkt hebben, verheugend en hoopvol. Maar ik droom nog wat verder, fluweelzacht past alles nochtans perfect zoals het in de boekjes staat, je bent niet alleen, sterkte!

Ongeloofwaardig en in zekere zin overweldigend wordt het wanneer we eenvoud en kleine dingen gaan belichten binnen en/of vanuit wat een aantal de overkoepelende waarheid pleegt te noemen, maar toch perfect aansluitend bij de aspiraties van de nieuwe ggz en het betrokken studiewerk hierover. Vaag, mistig en misschien zelfs mysterieus blijft het echter wanneer het onze aandacht niet geniet, maar in zekere zin ook niet behoeft omdat het specialistenwerk betreft op beleidsniveau, maar misschien wel handig om weten, dat zoiets überhaupt bestaat.

Hoe het diepgaander exploreren van een aantal willekeurige citaten kan ontluiken tot het idee dat er ‘morgen’ een heel andere wereld tevoorschijn kan komen, is wel echt wonderbaarlijk. Of de oude herstellen, verschillende zienswijzen hierop, van harte.

Voor wie het interesseert is de spiraaldynamiek naar de hand van Beck & Cowan beslist interessant te noemen, met als handige troef een minimum aan boekhoudkennis om in een eilandmodel op een kinderlijk speelse manier een en ander te simuleren. Vooral interessant is de samenhang van de verschillende wereldbeelden en hoe de gezondheid van het totale spectrum kan belemmerd worden door de manier hoe we over deze of gene materie denken, gestuurd door deze of gene systeemconfiguratie. Voor een aantal E-werkers heeft dit geleid tot een aantal zeer specifieke hulpvragen die misschien niet alledaag

Waarom naïef soms minder naïef is dan het lijkt, hoef je een aantal E-werkers niets over te vragen. Die denken immers te simpel om waar te kunnen zijn, zelfs om je een breuk mee te lachen, van harte.

Apart is de bedenking dat we misschien net iets meer in hokjes moeten gaan denken, in het andere geval lijkt het ook een beetje absurd om het over leerstukken en specialisaties te willen hebben, getuigend de haast onwaarschijnlijke kenniskloof die ontstaat door het niet willen verbinden van verschillende competenties en interessegebieden binnen het totale spectrum dat het leven is.

Voor E-werkers die de weg van de minste energie gebruikt hebben om door te denken over energieverspilling, hebben wellicht ook hun onderzoek kunnen reduceren tot slechts enkele woorden, wat logischerwijs verwacht mag worden door nu net de kracht van eenvoud en kleine dingen, van harte.

Tragisch absurd en mensonterend is het leven voor diegenen die in alle integriteit en bedachtzaamheid zoeken naar ggz-experten die diepgaander willen reflecteren over tijdloos en daarom ook onpersoonlijk aangeboden katalysatoren, ondanks door spontane vereenzelviging en nuchter doordachte elaboratie tot hoopbrengers verworden, verworpen. Ofschoon de weg van de minste energie hen geestelijk terug in de tijd projecteerde om zodoende te kunnen herinneren aan wat we onderweg vergeten zijn, is het nog steeds hetzelfde, van harte.

Alwaar de stilte tijdloos spreekt, wordt ze vaak ook krachtdadig verbannen, niets ontziend.

Het enige dat ze eigenlijk hebben willen zeggen was dat wanneer we met wiskundige precisie uit de reeds bestaande geldhoeveelheid evenveel neutraal geld zouden kunnen genereren dan de schuldenberg hoog is, dat er dan nog veel meer mogelijk is. En dat ze dit konden realiseren of aantonen door gebruik te maken van een aantal ggz-adviezen, liet hen als vanzelfsprekend een aantal hulpvragen ventileren aan het adres van ggz-experten, met vraag om een en ander aandachtiger te willen beschouwen, in milde overreding binnen het kader zoals de nieuwe ggz in een aantal kernwoorden hen had toegespeeld. Ma

E-werkers kunnen alleen maar getuigen wat ze zelf gedaan hebben, maar dat het door zo’n kleine dingen ook zo hoopvol maar wellicht nooit als realistisch gezien zal worden, staan we zelf een beetje verbaasd en verwonderd van te kijken, pardoes.

Door veel obstakels getrotseerd te hebben en ook hun informatieve verwijzing naar het Elaboration Likelihood Model voeding gaf, wisten ze door ervaring dat diverse ggz-adviezen ook tot de omgekeerde effectiviteit kunnen leiden. Hierin een paradox die binnen ggz-kringen schijnbaar toch niet altijd even duidelijk was, omdat op deze manier de hoop en vreugde die als het resultaat van het gevolgde pad gezien kon worden, naar hun subjectieve beleving simpelweg buitenspel werd gezet, eerder onbewust en ondanks alle hoop.

Niets is zo onzeker dan een probleem waarvan we denken dat het bestaat, wat in een oogwenk kan opgemerkt worden, van harte.

Hoe een aantal kan verklaren dat een gegeven probleem tegelijkertijd wel en niet kan bestaan, heeft enkel te maken met wel of niet kennis te hebben van potentiële oplossingen, maar niets zegt over de effectieve toepassing. En dat vanuit die gedragen kennis innerlijk enige zorg kan ontwikkeld worden, vinden ze vanuit hun empathische betrokkenheid jegens het leven de normaalste zaak van de wereld, van harte.

Op zichzelf kan het begrijpelijk genoemd worden dat niet iedereen interesse toont in bifurcatietheorieën en de van daaruit af te leiden hulpvragen over epistemologische obstakels die de vooruitgang van het maatschappelijke denken verhinderen, maar misschien dat de interesse wel gewekt kan worden door een aantal E-werkers die er alsmaar over lullen, in alle bedachtzaamheid en integriteit smekend om hulp van ggz-experten, want stel dat het waar is, van harte.

Een aantal dingen wil je liever niet weten Sjako, en als je het wel wil weten, het is gratis.

Hoe termen zoals hoop, liefde en verbondenheid zich verhouden tot voor veel leken quasi onbevattelijke formules en tekstmateriaal binnen de bifurcatietheorie, is misschien veel eenvoudiger dan we willen denken, of bereid zijn om te willen geloven. Maar als het je eenmaal hartverwarmend charmeert kom je zowel verbazingwekkend als verwonderlijk snel te weten waarom knappe koppen zoals Einstein meenden dat wanneer ideeën aanvankelijk niet absurd zijn, dat er dan ook geen hoop voor is, en in mensentaal fluweelzacht begrijpelijk gemaakt middels allerhande tegelwijsheden, van harte.

Wie metaforische termen zoals licht en duister koppelt aan de bifurcatietheorie zoals gangbaar binnen systeemwetenschappelijke of procesfilosofische disciplines, zal misschien ook gradueel steeds transparanter gaan beseffen waarom je het idee hebt dat ggz-experten een aantal onder ons toch niet zo goed begrijpt, maar hoopvol en vreedzaam misschien morgen wel, van harte.

Wanneer we heel wat psychisch ongemak plaatsen binnen een verruimd kader zoals de bifurcatietheorie binnen andere wetenschappelijke disciplines, hier gezonde interesse in tonen om er vervolgens in alle integriteit hulpvragen over te stellen omdat je meent dat in het vigerende beoordelingsmodel diverse informatie ontbreekt, breekt je hart misschien doormidden wanneer je ten diepere gronde beseft wat hokjesdenken nu werkelijk tot gevolgen heeft, maar toch geen of nauwelijks gehoor voor vindt bij ggz-experten.

Kleine dingen zijn subjectief en relatief naargelang de context waarin we ze plaatsen, zo kunnen kleine dingen ook ‘overweldigend’ zijn of worden wanneer we ze zien in het licht van de bifurcatietheorie. En als een aantal E-werkers hier uit preventieve bezorgdheid hulpvragen over stelt, blijf je misschien in verschrikking en verbijstering achter omwille van de kenniskloof die hierover bestaat, ondanks alle hoop die kleine dingen ons bieden.