TTC

Voor het zelf dat betrokken raakt in de biosfeer-noösfeer-transitie en daar een zekere graad van competentie of inzicht in verworven heeft, ziet de wereld er opmerkelijk anders uit dan voor wie dit de ver van ons bed show is. Maar net daarom ook de alsmaar herhaalde preventieve vragen aan het adres van experten, omwille van het correlaat met veel lotgenoten, niet enkel vandaag maar ook die van morgen, van harte.

Aanvankelijk zou je kunnen denken dat de herintegratie van vergeten basiskennis wel in vreugde en hoop zou onthaald worden, het is echter pas in de reacties daarop dat een en ander striemend pijnlijk transparant wordt gemaakt. En omdat dit direct te maken heeft met de alledaagse realiteit, krijgt de vraagstelling naar valse of ware religies een heel andere connotatie die je misschien ook naar de keel doet grijpen en hopen dat je nooit geboren was, onderschatting niet gepast.

Afhankelijk op welk niveau je dat wil zien, niets is waar is namelijk ook waar. Het begint al met hoe we dat precies interpreteren, om op deze manier van religie iets te maken dat schijnbaar nu net verwarring sticht en mensen ontmoedigt, begrijp je?

Het gaat om de anomalieën in relatie tot wat nu precies valse religies zijn, in dit geval zou wie Abraham voor Jezus plaatst al een totaal verkeerde redenering zijn. Het zijn kleine veranderingen in een overtuiging die misschien een hele cascade aan gevolgtrekkingen toelaat of induceert, maar of het debat dan even leuk zal blijven, nog niet zo zeker. En waar gaan we dan eindigen?

Technisch denkbaar en perfect middels logisch argumentatie te onderbouwen was het idee om mits gebruik van biflatie fluweelzachte scenario’s te bedenken die het mondiale herstel konden faciliteren, op deze manier konden de binnenpretjes zich opstapelen maar ze kregen het in de buitenwereld niet verkocht. En ondanks het in hun beleving een hulp kon zijn voor veel lotgenoten, was er toch altijd wel wat die de heimwee extra voeding gaf, zij het pijnlijk.

Heb eigenlijk nooit zo goed begrepen waarom Jezus zei dat hij was voor Abraham, maar schijnbaar toch later gekomen is.

Het paradoxale aan een onderzoek naar de stellingen van Einstein is dat we ons geen zorgen kunnen maken over zaken waarover we niets weten, maar toch ons leven beïnvloedt op een manier dat we maar amper kunnen geloven, en dat bijgevolg ook niet doen. De angst, zorg en weerzin van een aantal wordt dan ook op dezelfde manier onthaald, aanvankelijk hoopvol en enthousiast omwille van de vrucht van een dergelijk onderzoek, finaal als menselijke wrakken door het gemis aan aandacht dat in de vorm van onbewust stigma op hen geprojecteerd wordt, hypergevoelig maakt en ondraaglijk wordt.

Wonderbaarlijk was dat we in een oogwenk iets konden opmerken maar ook bliksemsnel terug aan de aandacht kon ontglippen, ons tijdloos onopgemerkt achtervolgend alsof er magie in het spel zat, geduld een mooie deugd.

Voor wie het de interesse kan genieten, de corridor die een aantal voor zichzelf kon realiseren middels vergeten basiskennis bracht hen met sprekend gemak voorbij aan dat wat ze eerder niet hadden opgemerkt, doch de vanzelfsprekendheid zelve voor wie het aandacht zou schenken, integer en fluweelzacht, van harte.

Naar de keel gegrepen door het collectieve verdriet doken ze in de diepte alwaar ze informatie vonden die uit de hoogte kwam, verwarrend en ontnuchterend werd het pas toen bleek dat die informatie net hetzelfde was dan wat reeds lang op de tafel lag, maar nooit eerder hun aandacht had kunnen genieten, de vertwijfeling en het ongeloof navenant, van harte.

E-werkers die al een tijdje meelopen vragen eerst in alle integriteit en bedachtzaamheid wat je nu precies met gek bedoelt, om dan te hopen dat ze met deze absurde vraag niet WOIII uitlokken, van harte.

Misschien dat we valse religies nog het best kunnen onderscheiden door mensen die tot God gebeden hebben en daar ook een antwoord van gekregen hebben, dat proberen te zeggen hebben maar vervolgens door religies om een of andere reden werden uitgesloten. Het goede en het slechte nieuws, het doet geen afbreuk aan de vrucht waar je naar verwijst, die is immers tijdloos en ook voor iedereen beschikbaar, tenzij we met een selectieve God te maken zouden hebben.

Voor de contextuele inbedding van het onderzoek zijn we gestart met het Elaboration Likelihood Model waarin al onmiddellijk het belang van aandacht en motivatie tot diepgaander beschouwing in de schijnwerpers wou geplaatst worden, en naargelang het onderwerp dat hierin gedropt werd tot deze of gene reactie heeft geleid. En wat een aantal hierdoor nu wel weet, weten anderen niet.

Het gaat niet zozeer om de inhoud die tijdloos, het gaat om de vraag wie er is om die tijdloosheid te ontdekken.

Apart is de beleving voor E-werkers die op basis van een gewetensvol herstelonderzoek een vereenvoudigd denkexperiment presenteren waarin vergeten basiskennis versleuteld zit, en overwegend enkel maar reacties krijgen die deze vergeten basiskennis nu net bevestigen.

Derde orde impulsen zoals geopperd door procesfilosofen kunnen we vergelijken met het corona-virus, ze maken immers geen onderscheid tussen rassen, religies, ideologieën, rijk, arm of wat dan ook, het zijn neutraliserende katalysatoren die een ethische upgrade faciliteren maar net omwille van hun aard niet zomaar als vanzelfsprekend aanvaard zullen worden.

Hoe ze het ook draaien of keren wilden, voor een aantal was het onverklaarbaar waarom experten de stellingen van Einstein schijnbaar nog nooit onder hun deskundige loep hebben gelegd, tenzij boekenkasten vol met verklaringen die iedereen eerst maar eens gelezen moesten hebben om terug tot dezelfde vraagstelling te komen, onbegrijpelijk.

Alwaar de mythen zich pas konden ontvouwen als er ook ruimte en tijd voor voorzien zou worden, was er nog die factor die we niet zien konden, als de schokkende herinnering aan wie en wat we al waren voorafgaand aan onze geboorte, niet dit, niet dat.

De zwaarte van lichtheid laat zich eenvoudig opmerken door een hypergevoeligheid die je laat zwijgen alvorens je nog maar iets hebt willen zeggen, omdat je door ervaringskennis al kan voorspellen wat voor een berg rationalisaties je over je heen zal krijgen en wat je nu precies wou zeggen in het niets doet verzanden, waar het dan in essentie over ging.

Pijnlijk is de observatie dat wanneer mensen gevraagd wordt om zich open te stellen voor iets dat moet lijken op een kosmische boodschap waar heel wat rituelen voor bedacht werden, misschien ook gewoon op de tafel kan liggen.

Het is weer wat, achteruitdenken is naar de toekomst kijken alsof we in een wagen zitten met het stuur in onze handen, en in versneld tempo doorheen de menselijke geschiedenis flitsen tot we op een punt komen dat ons informatie verschaft om anders naar het heden te kijken, en dan bij sturen in de richting van een harmonieuzer samenleving, van harte.

Wie naar de wereld kijkt in termen van energieën en gelaagdheden, en binnen een specifieke energie een aantal anomalieën bespeurt die schijnbaar het zwaartepunt van de samenleving bepalen op zo’n manier dat perverse effecten het speelveld verdichten en verharden, acht het misschien ook raadzaam om hierover in alle integriteit een vraag te stellen aan experten, al was het maar voor de zekerheid.

We zetten een streepje bij in het onderzoek naar magie en wonder, inmiddels laten we de vraag al achterwege wegens de voorspelbaarheid van het antwoord, wat eenvoud vermag. Zoals systeemwetenschappers terecht stellen, het begrijpen van het leven start bij dieper inzicht in patronen en hun beweging in deze of gene richting, goedschiks, kwaadschiks. En wie hier nog een non-lineaire katalysator aan toevoegt, krijgt misschien nog een heel andere kijk, wat voor de omgeving verder dan betekenisloos zal blijven, what’s the point?

Als we deze of gene theorie ervaringsgericht toetsen komen we misschien tot de ontnuchterende ontdekking dat ze als waarachtig kan gepercipieerd worden, om op deze manier ons hart te doen vollopen met hoop en enthousiasme. Maar ook z’n tegenpool is misschien even waarachtig, het deert plots allemaal zo niet.

Het is moeilijk om een vraag te beantwoorden over iets dat we niet weten, net zoals in de transitie van niet-weten naar weten een proces doorlopen wordt dat misschien veel minder prettig is dan we voorafgaand niet eens kunnen vermoeden, sterk afhankelijk van de impact tot het leven van alledag.