TTC

Raadseltjes zijn leuk, zoals zeggen dat er een berg geld op tafel ligt die we niet kunnen zien, echter wel geestelijk al te visualiseren middels mindfulness. De gevolgtrekking is van die orde dat het amper geloofwaardig is, zo het maar al te vaak ook onthaald wordt waardoor die berg nooit gezien zal worden, het idee blind verworpen met alle gevolgen van dien.

Apart is de beleving dat wanneer je een abstractie voorstelt er absoluut geen probleem is met de redenering of het bewijs dat aangeleverd wordt, en het klopt langs geen kanten meer wanneer je zegt waar de symbolen voor staan, heel bijzonder, zelfs wonderbaarlijk. Ergo, wat klopt klopt niet, de aarde terug plat, hou moed, sterkte!

Psychiater De Wachter verwacht veel mentale problemen en vraagt zich af wat er aan de hand is met de wereld, wetenschappers zoals Vladimir Vernadsky hebben het over een biosfeer-noösfeer-transitie waarin gewag gemaakt wordt van een keerpunt, een kwalitatieve verschuiving dat resulteert in psychozoïsch tijdperk, of een chaosvenster zoals eigen aan het idee van een paradigmashift. Een aantal E-werkers stelt hulpvragen ter preventie van erger, als bezigheidstherapie weliswaar, niets om je zorgen over te maken, van harte.

Ja, het is dan ook kinderlijk eenvoudig, zoals de homo ludens die opgaat in het spel van goed en kwaad. Herinner nog het verloren paradijs van Keynes, hoe is het mogelijk dat we dat niet hebben opgemerkt? De relatie of de balans tussen zin en onzin zoals Jung het zei, het is allemaal geen geheim, verre van.

Omdat de uitkomst of het gewenste resultaat al gekend was, om de wiskundige precisie te verzekeren zodat er geen twijfel meer over zou kunnen bestaan. Dit zou afhankelijk worden van wie het beschouwt, zodat het kaf van het koren gescheiden wordt. Eenheid is per definitie tijdloos, alomtegenwoordig. Het neutrale geld zou er altijd zijn, in het bijzonder als het ware verstopt in het reeds beschikbare geld, vandaar het mysterie.

De relatie tussen tijd en niet-tijd zou naar hun beleving een evolutionair voordeel kunnen opleveren door effectief gebruik te maken van vergeten basiskennis, wat ze finaal hebben omgezet in een denkexperiment op zo’n wijze dat ze steeds meer inzicht konden vergaren in hoe verschillende reacties telkens opnieuw alles naar de achtergrond verdreef. Kortom, op deze manier kwamen ze tot de eerder paradoxale verklaring dat er helemaal geen probleem was, maar toch in stand werd gehouden door het gemis aan aandacht voor dat wat voor iedereen tijdloos schittert aan de horizon, maar nooit tijd voor gev

Vindingrijk, F is niet meer dan de extrapolatie van A-A/F=C/F, hadden we dat nog niet gezegd misschien? Als we een tunnel zouden bouwen voor boten en dalen dichten met bergen, hebben we ook geen ladders en bruggen meer nodig, het zit tussen onze twee oren, zeggen ze. In een tijdloos moment lossen we niet reële problemen op, bedacht binnen tijd en ruimte. Maar dan kan je verder, katalysatoren kan je ook gewoon in de schuif laten liggen, doen we al eeuwen zo.

Veel hoopvolle metaforen en maar al te vaak op de lachspieren werkende aforismen worden pas een probleem wanneer op de achterkant ook de technische bijsluiter wordt meegegeven, in kleine lettertjes moed toespelend om het vooral niet te moeilijk te maken, van harte.

Apart is de bedenking dat verkeerde aannames niet verdwijnen omdat we hierover middels introspectief onderzoek onze mening of visie hebben herzien of verfijnd, wat enkel misschien maar een hachelijke bezigheid wordt wanneer je dat nog ernstig overweegt ook, waarna je met valse hoop in je hart blijft ronddwalen, onderdrukt.

Als kleine kinderen vragen waarom grote mensen niet gewoon geld bijdrukken dan hebben we duizend bronnen om uit te leggen waarom zoiets niet zomaar kan, en als we andersom gaan denken is het resultaat exact hetzelfde omwille van de relativiteit, maar schijnbaar vergeten. E-werkers verzamelen aforismen tot aan de hemel, in liefde en verbondenheid, over de kracht van eenvoud en kleine dingen, maar te simpel, van harte.

Zo gezien klopt het dan wel, verander niets met als optie dat alles kan veranderen, naargelang menselijke keuze. A = B C = D F = C/A+1 A/F = E/F C/F = D/F A – A/F = X C/F = X = D/F Het voordeel is dat we niet kunnen zeggen dat het moeilijk is, maar als het a priori al niet gezien wordt, of geweten is, is er geen nuchter doordacht oordeel over mogelijk. Kortom, het is logica, haast kinderlijk, niet meer, niet minder.

Wie is het dat welzijn ervaart, of vrede koestert?

Eenvoudiger is te zeggen dat niets bestaat, de rest zoeken we nog uit.

Premisse, als door niet-weten onbewust epistemologische obstakels het zwaartepunt van een samenleving naar beneden zuigt, dan worden herstel- en/of groeiprocessen een zaak van schimmige zielsworstelingen en vaak ook vijandelijkheden die gezien de ‘normaliteit’ tot proporties kunnen opgeblazen worden die we niet wensen, en bijgevolg onze hartverwarmende ambities van een fluweelzachte paradigmashift tot een nachtmerrie maakt, een domper van jewelste. Ten individuele titel is het echter een relatief koud kunstje om deze obstakels helder te maken en er in alle integriteit hulpvragen van preventiev

Mysterieus is het, neutraal geld is van niemand. De S van schaarstedenken? Aparte techniek is wanneer je denkt dat iets waar is, ook proberen aan te tonen waarom het niet waar is zonder dat de ene waarheid ten koste gaat van de andere, zodat het mysterieus wordt maar ook vanzelfsprekend. Het is maar hoe je ernaar kijkt, van waaruit spontaan het idee vloeit dat absurde ideeën ons hoop kunnen bieden, mits er al aandacht en de bereidheid tot overdenking voor bestaat, van harte.

Ik wacht eigenlijk nog steeds op jou, op hoe je nu dat neutrale geld zou willen aanwenden binnen het tijdloze denkexperiment dat we gestart waren. De symbolen spelen nog weinig belang, het is toch altijd hetzelfde. A = B C = D F = C/A+1 A/F = E/F C/F = D/F A – A/F = X C/F = X = D/F Het bewijs is tijdloos en steeds toepasbaar op een gegeven moment A. Keer het proces een keertje om, dan wordt de vraag hoe intermenselijke gordiaanse knopen nu precies ontstaan, heeft niets met sektes te maken. Die komt er door naar het verleden te kijken, z

Visualisaties kunnen helpen, zoals de vraag hoe de wereld er zou kunnen uitzien wanneer alle niet geratificeerde sociale alternatieven wel opgenomen hadden geweest in het maatschappelijke besluitvormingsproces? Het is niet dat het ontbreekt aan hoopvolle ideeën, mensen genoeg die een en ander hebben uitgewerkt, jammer genoeg enkel onderbelicht misschien. En je kent het, ongekend is onbemind, het is altijd hetzelfde.

Een aantal E-werkers is tot de vanuit hun beleving ontnuchterende ontdekking gekomen dat op alles de wet van entropie van toepassing is, behalve op begrotingstekorten en schuldenbergen, het is een onoplosbaar raadsel dat schijnbaar niet voldoet aan wetenschappelijke zekerheden, alleszins apart hun integere hulpvragen voedend.

Als je iemand een banaan zou geven en vraagt om het gemiddeld aantal atomen in een banaan te berekenen, kom je dat wellicht nooit te weten door die banaan in een schuif te laten verrotten. En als je dat pas veel later toch overweegt, blijkt die banaan weg.

Het leven zien als een tijdloos proces van in- en excarnatie, en omdat we hier dan toch zijn kunnen we een handje helpen om het redelijke evenwicht te bewaren, of herstellen wanneer het uit de hand gelopen is. Het suggereert dat er ergens ook een gulden middenweg moet bestaan, een weg van de minste energie die we middels aandacht en oefening op het spoor kunnen komen. Paradoxaal genoeg, zo meent een aantal, dat spoor ligt er gewoon, het niet-zien een andere kwestie, alsof het een wonder zou zijn.

Het is altijd hetzelfde, als er een oplossing bestaat voor een gegeven probleem, bestaat het probleem dan wel? En wat als zou blijken dat we op de verkeerde plaats zoeken? Hoe weten we dat?

Als we een theorie zouden kunnen bedenken die stelt dat er ergens in een virtuele schuif geld ligt om alle schulden in de wereld tot nihil te herleiden, maar er ook bij vermelden dat die schuif pas gevuld kan worden wanneer we dat met liefde aandacht geven, is het dan niet louter een belachelijk idee dat geenszins getuigt van logisch boerenverstand?

Bijzonder fenomeen is honderd keer hetzelfde zeggen en achteraf het verwijt krijgen waarom je het niet eerder hebt gezegd, en de tussenliggende fase bestaat niet, toen je nog in alle integriteit probeerde een preventieve hulpvraag te stellen, het is apart.

Heel concreet bestaan er denksporen die tot heel andere conclusies leiden, wat anders wordt wanneer die denksporen geblokkeerd worden.

Een aantal meent dat het belang van een hulpvraag pas goed kan ingeschat worden na een gewetensvol herstelonderzoek, niet andersom. Hierin vinden ze dan ook legitimatie om te stellen dat diverse adviezen een averechts effect kunnen hebben, of in ieder geval dubbel te interpreteren en soms nog meer verwarring in de hand werkend dan wanneer je ze niet zou volgen. In deze schijnbare paradox ligt dan weer een haast kinderlijke logica besloten, zij het veel vaker onbegrepen de hulpvragen voedend.