TTC

Ontnuchterend is de waarneming dat mensen de weg van de minste energie kunnen ontdekken door eerst een zeer omslachtig conform de regels procedure te volgen, en dan toevallig opmerken dat exact hetzelfde resultaat bekomen wordt door ze niet te volgen, maar niet geweten is omwille van de regels. Heel bijzonder, en je komt het ook niet te weten zonder dergelijke oefeningen eens te proberen, dat is wat ervaring leert.

Alwaar het onmogelijk is om je met alles tegelijk bezig te houden, wil dat niet zeggen dat kleine dingen niet met alles te maken kunnen hebben, twee verschillende dingen.

In ieder geval een stevige kluif, verwarring troef. Wanneer we hier straks een paar vlindereffecten aan toevoegen, wordt de puzzel misschien compleet.

De moed zakte hen in de schoenen bij het aanschouwen van hoe eenvoudig een fluweelzachte paradigmashift zich zou kunnen voltrekken, wat paradoxaal lijkt zonder ook het waarom beter te leren kennen.

Bijzonder was dat ze in de combinatie van de neutraliteit van geld en de geldillusie schoon hun kans zagen om aan te tonen dat niets helpt, maar verder dan de poort van tijd en ruimte zijn ze er nooit mee geraakt, het is immers altijd hetzelfde. Of wat begon met een simpele hulpvraag, over eenvoud en kleine dingen, niet meer, niet minder.

Apart is de bedenking dat wanneer we een aantal metaforen technisch ook inzichtelijk of transparant maken, dat ze dan ook aan betekenisdiepte winnen, wat ondanks alle hoop die ze innerlijk kunnen opwekken niet altijd wil zeggen prettiger om weten, van harte.

Zoals verwacht kon worden ging het moeilijk worden om tijdloos weg te denken, maar toegegeven, toch knap staaltje van creativiteit om die optie überhaupt te bedenken.

Karma is het zaaien en oogsten uit de bijbel, actie en reactie voor boeddhisten en brahmanen, oorzaak en gevolg voor wetenschappers, debet en credit voor bankiers, het geven en nemen dat ons leven aangenaam en harmonieus maakt. Heel soms gebeurt het echter dat een aantal obstakels dit vloeiende proces niet altijd gunstig stemmen, zo subtiel dat het amper opvalt maar toch een wildgroei aan perverse effecten genereert, als een bolide die eerder onbewust zichzelf onderhoudt, en hoopvol herstel bemoeilijkt.

Wat we lezen, de filter die de instroom van nieuwe kennis in goede banen moet leiden zou zich op twee plaatsen bevinden, in de thalamus, het centrale verbindingsstation in de hersenen, en in de prefrontale cortex, het voorste gebied in de hersenen. Hetzelfde geldt wellicht ook voor oude kennis, of vergeten elementen die we in herinnering kunnen brengen om een bredere kijk mogelijk te maken, hoopvol naar meer harmonie en verbondenheid. Vergeet echter de bijsluiter niet te lezen, dingen waarvan je nietsvermoedend misschien denkt dat ze wel vanzelfsprekend zijn, blijken dat niet altijd te zijn, h

Omdat alle wegen naar Rome leiden kunnen we ook halverwege stoppen, telkens een andere proberen en hetzelfde herhalen, zo blijven we die onoverwinnelijke berg als een slepende ziekte voor ons uitduwen, moeizaam. En moest je toch zo dom zijn om verder te zetten, sta je achter een berg die niet bestaat, tenzij als een weerbarstige illusie die niet meer is dan het product van de manier hoe we daarover denken, kinderlijk speels oplosbaar, maar onbegrijpelijk en belachelijk, negeerbaar.

Begrijpen we niet zo goed, we maken enkel gebruik van dat fenomeen dat de magische verdamping van geld wordt genoemd, dit gebeurt wanneer de geldhoeveelheid hetzelfde blijft en de prijzen alsmaar stijgen, vigerend inflatoir. Het is gewoon de omgekeerde logica, in het voorbeeld laten we enkel het monetaire aspect zien. Het zegt principieel dat alle geldtekorten eenvoudig kunnen opgevuld worden, het zegt niet dat we ook voor die optie kiezen, maar ze is wel tijdloos beschikbaar; Het niet kunnen volgen is daarom slechts een kwestie van aandacht en motivatie, een denkproces waarin verschillende sc

Voor wie nu pas aansluit hoeft niet perse het warme wiel opnieuw uit te vinden, er zijn immers ook mensen die al veel vroeger op het idee zijn gekomen dat empathische betrokkenheid een normaal menselijke eigenschap is, geen afwijking.

Ze krijgen nog veel meer, en ze hoeven er veel minder voor te doen door effectief gebruik te maken van de gulden middenweg. Gaandeweg is echter wel het vermoeden ontstaan dat ze dat zelf ook niet weten, hoe zou het immers kunnen wanneer je niet kan volgen?

Dat is nu net waar het om gaat, er zijn mensen die het wel kunnen volgen, anderen niet. En sterker, er zijn zelfs mensen die hier nog nooit van gehoord hebben, volledig overgeleverd aan wat niet verteld wordt, onder die omstandigheden is enig doordacht oordeel zelfs niet eens mogelijk, hoe zou het immers kunnen? Het verdriet, de angst, zorg en de weerzin, de eenzaamheid en de onmacht zitten daarom niet in het niet-weten, dan wel in het verrijkte zelf dat in de onmogelijkheid verkeert om zichzelf tot expressie te brengen ten behoeve van het geheel, ter preventie van erger in schril contrast to

De stilte komt me over als een pulserende bron die op verschillende manieren alsmaar hetzelfde wil zeggen, ongeacht tijd, ruimte en context, als een lokroep om tot onszelf te komen, in zekere zin onszelf te worden door de herinnering aan wie we diep innerlijk al zijn, voorbij aan de schijn.

We weten hoe die dynamismen werken, daar gaat het dus niet om.

Voor wie niet precies weet wat vlindereffecten zijn, zullen een aantal meer dan waarschijnlijk als absurd gepercipieerd worden en dan ook de aandacht niet genieten, het zit in kleine dingen.

Non-lineair denken zou zich onderscheiden van lineair denken in die zin dat er niet steeds naar een oorzaak of verklaring hoeft gezocht te worden, dingen kunnen er ook gewoon zijn, maar niet altijd gekend, zelfs door vigerend lineaire geplogenheden vergeten worden, alsof ze ook verduisterd kunnen worden. Het eerder simplistisch in herinnering brengen van vergeten elementen kan voor het individuele zelf dan ook tot heel andere conclusies leiden, maar toch als vanzelfsprekend beschouwd worden omdat ze als basisbeginselen in het geheel ingebakken zitten, niet meer, niet minder. Hebben het

Met het RDS en MRS hadden ze twee verbluffend eenvoudige en vooral transparante denkexperimenten die het voor ggz-experten duidelijker moesten maken dat wanneer we diverse ggz-technieken toepassen een averechts effect kan ontstaan, hiermee niet zeggend dat ze niet effectief zijn dan wel herstel in een heel ander daglicht plaatsend. De boekjes over de kracht van eenvoud en de minste energie verkochten wonderwel goed, de dienst na verkoop eentje van angst en afwijzing, van destructie, van stigma, van ongeloof.

Met alles is energie hebben we alles gehad, per uitzondering van hoe we alles rangschikken.

Apart is de bedenking dat waar velen een aversie hebben jegens hokjesdenken, dat het anderen nu net geïnspireerd heeft om op hun dooie gemak te gaan kijken hoeveel verschillende manieren er bestaan om van het ene hokje naar het andere te komen. Aandacht werd daarom een kwestie van zien, van denken, voelen en begrijpen, van verbeeldingskracht, van empathie, van opties, van scheppen, van kinderlijk speelse creativiteit, om zo simpel op het spoor te komen voor het waarom absurde ideeën ons hoop kunnen bieden, niet meer, niet minder. Per uitzondering van ggz-experten, die zowat alles naar de prull

Wanneer psychisch kwetsbare E-werkers aandacht vragen voor de paraconsistente logica van irrationeel doordachte systemen waarin epistemologische obstakels onbewust een intellectueel hoogstaand stelsel van halve waarheden voedt op een manier die elke poging tot neutralisatie of verzoening in een sfeer van milde overreding tot een nachtmerrie maakt, kan je je wellicht ook onmogelijk voorstellen dat het misschien veel simpeler is dan we bij de oppervlakkige beschouwing van dergelijk nogal drammerig en vooral onnavolgbaar gekrakeel zouden willen of kunnen denken, in de verste verte misschien niet

Ondanks anders laat vermoeden stelt de chaostheorie orde op zaken, zij het door de verstoring van wat scheefgetrokken werd waardoor een transitie van verwarring, misverstand en tumult kan ontstaan. Informatie, communicatie, aandacht en de bereidheid tot overdenking zijn alvast primaire voorwaarden om dergelijke processen fluweelzacht te laten verlopen, of dat wat een aantal E-werkers middels vereenvoudigde denkexperimenten tracht aan te geven maar geen ggz-experten voor kunnen vinden, hoe ongeloofwaardig ook. De kracht van hoop, liefde, ethiek, eenvoud en kleine dingen laat zich in deze vaak a

Het grote voordeel van doorgedreven abstrahering is dat alles vaak verbluffend veel eenvoudiger wordt, hulpvragen zeer precies en de doordachte conclusies zonder omwegen kristalhelder, van harte.

Einstein zei dat absurde ideeën ons hoop kunnen bieden, en met de proef op de som kom je snel te weten wat dat precies betekent, het is altijd hetzelfde.