TTC

In beeldspraak lijkt positieve desintegratie sterk op een proces waarbij we in een wilde rivier stappen en proberen de overkant te bereiken, zij het niet-wetend dat iets verder ook een brug ligt.

Sinds de eerste positieve resultaten van Kabat-Zinn zijn er steeds meer psychologen geïnteresseerd geraakt in experimenteren met mindfulness.

Vederlicht zijn de loodzware kladjes, dat is hoop, liefde en ethiek.

Moest je per abuis aan iets twijfelen, hoef je er niet absoluut een hulpvraag over te stellen.

In termen van licht en duister krijgen we een ander verhaal, het Dunning-Krugereffect.

Beetje als zeggen dat de atomen van ons lichaam op het eind van het jaar nagenoeg allemaal vervangen zijn, met als bijkomende vraag wie er dan precies voorbij gewandeld is? In de lectuur staat het beter gekend als Het Schip van Theseus, niet meer dan een gedachte-experiment.

Ander fenomeen is dat binnen de wetenschappen het wiskundige bewijs ook enige twijfel kan opwekken, maar ook maar enkel dan wanneer er aandacht voor gevonden kan worden.

Hyperbolische twijfel zegt zoveel dat men niet zeker kan zijn dat de dingen die men ziet echt zijn, maar men lijkt toch zeker te zijn van de wiskunde.

In de voor leken hoopvol aanlokkelijke titel stond nochtans positieve desintegratie, niet marginalisatie.

Veel plezier in de woestijn, vergeet die zandkorrels niet even te tellen onderweg. Je kent het, ggz-adviezen die tussen de ‘soep en de patatten’ gedeeld worden, alsof het allemaal in een handomdraai doorlopen zou kunnen worden.

Als het te ingewikkeld is, is het misschien raadzaam om het eerst te proberen alvorens er iets over te kunnen zeggen. Zo werkt de kracht van eenvoud en kleine dingen nu eenmaal, op een dieper/hoger systemniveau waarop downchunken volgt, simpel.

Abstractie is de eenvoud zelve, het toepassingsgebied een ander.

Chunken is de techniek om te veranderen van abstractie niveau. Het bewegen van een abstract naar een concreter niveau noemen we downchunken en het bewegen van een concreet naar een abstracter niveau noemen we upchunken. Het horizontaal bewegen over hetzelfde abstractieniveau noemen we lateralchunken.

Een idiosyncrasie is een eigenaardigheid, een typische eigenschap of een karaktertrek van een zaak of persoon.

Het woord tijdsfactor wordt meestal in het midden van een zin gebruikt, en wordt uitgesproken zoals het klinkt.

Basale logica is niet meer dan basale logica, net zoals hoopvolle impulsen in het duister kunnen verdwijnen door oneigenlijke interpretaties van wat bronkennis is.

Basale logica is niet ingewikkeld, maar dat weet je niet wanneer je niet weet dat die logica zoek is, mysterieus.

Netelig zijn een aantal tegenstrijdigheden, wat simpel tot het moeilijkst maakt. Beetje als het Chicago Plan Revisited, het zegt niets over de besluitvorming zodat het vandaag nog even actueel is.

Per definitie is bronkennis voor iedereen toegankelijk, dat is het altijd al geweest.

Die mogelijkheid bestaat zeker, het is ook op die manier dat we zien hoe ze verduisterd kunnen worden, pardoes.

Creatieve visualisatie is een krachtige tool, enig nadeel dat je sommige dingen na gewetensvol onderzoek ook niet meer kan terugdraaien alsof we dat niet zouden weten. Bedachtzaamheid staat altijd gepast, afhankelijk van de inhoud of het thema, het kan ook eindeloos doorgaan.

Heel soms ontstaat op een haast mysterieuze wijze een consensus, waarvan we de uitkomst echter niet kunnen voorspellen.

Alle gekheid op een stokje, het is bijtijds al een raadsel dat er af en toe nog een grapje af kan, nog erger dat zonderlinge zieltjes er zelfs mee lachen kunnen.

Gradueel voortschrijdend heeft als bijkomend voordeel dat het een nadeel kan worden. Hiermee zeggend dat het kan leiden tot een reeks schijnbaar conflicterende redeneringen die ook maar pas beter kunnen begrepen door nu net die graduele voortschrijding, en net daarom conform dit proces aangepaste ggz-expertise vergt om er op een fluweelzachte manier mee te kunnen leren omgaan.

Maar wacht, de context, als we de onderliggende structuren aan een zich aan de oppervlakte manifesterend geheel aan conflicterende stromingen transparant trachten te maken, zijn we, wat de hoop ook is, pardoes rigide hokjesdenkers die niet hebben geleerd wat het is om sociaal te zijn.