TTC

Het enige dat we daarover met zekerheid kunnen zeggen is dat wanneer de logica zoek is, we redelijk goed kunnen voorspellen in welke richting het zal uitgaan.

Weet ik veel, zullen straks wel zien wie de eerste bom gooit, de normaal. Vóór zich ziet de schrijfster een oeroud manuscript, een verzameling palmbladeren die door een bepaalde onbekende behandeling onaantastbaar zijn gemaakt voor water, vuur en lucht. Op de eerste bladzijde staat een vlekkeloos witte schijf tegen een dofzwarte achtergrond. Op de volgende bladzijde dezelfde schijf, maar met een punt in het midden. De onderzoeker weet dat de eerste de Kosmos in de eeuwigheid voorstelt, vóór het opnieuw ontwaken van de nog sluimerende energie, de emanatie van het woord in latere stelsel

Gek eigenlijk, het is pas wanneer we denken het toch goed gelezen te hebben, dat het niet meer klopt.

Onderhand weet iedereen wel wat Einstein precies bedoelde, het is als waarheid komt uit een kindermond.

Las net dat er ergens een mail gelekt is, dat Rusland Japan wou binnen vallen. Het zou allemaal zonder schokken verlopen, alleen binnen de mallemolen zou dat enige deining veroorzaken.

De wereld is het gemanifesteerde dat de niet geschokte waarnemer zal zien schokken, het zijn ook maar woorden natuurlijk.

De wereld begint straks te schokken op z'n grondvesten, klopt het dan wel? Ik ben nu een paar dagen aan het oefenen met de punt-lijn-meditatie en daarmee komen er alleen maar meer vragen naar boven.

Het waarnemen van dimensies heeft alles te maken met de frequentie waarop je vibreert. Door te accepteren dat het voorwerp dat je zoekt, niet in de huidige dimensie ligt, ga je van een emotionele staat van ongerustheid/frustratie/etc, naar een trilling van acceptatie. Je staat dan meer open voor de mogelijkheden, je opent letterlijk je ogen in de andere dimensie en ziet waar het ligt.

Over niets valt moeilijk iets te zeggen, dat lijkt te kloppen.

Ervaring leert dat verklarende schema’s aanzienlijk helpen bij hulpvragen over plaatsvervangende schaamte.

Bij processen van gradueel ontluikende visielogica zien we veel vaker de keerzijde van de medaille niet, simpelweg omdat de omgeving niet altijd vertrouwd is met dit van nature ontwikkelingspotentieel van het navigerende zelf. Maar dat weet het lekenzelf ook niet wanneer het hier des levens in betrokken raakt, quasi onbegrijpelijk maar toch ook niet meer dan dat wat verondersteld wordt middels metaforen van rups tot vlinder die van romantische signature zijn.

Het conceptuele idee van een monetaire reset is net zoals ervaringskennis een containerbegrip dat zonder aandacht begrijpelijkerwijs vooral vaag en mistig blijft.

Synchroniciteit is in essentie altijd eenmalig en uniek, en behoort helemaal toe aan de betekenis die de ontvanger eraan geeft. Daarom is het principe zo moeilijk te onderzoeken volgens de huidige westerse wetenschappelijke maatstaven. Je kunt synchroniciteit niet voorspellen of uitlokken, het kan je alleen maar overkomen.

In de filosofie zijn de grondbeginselen het meest onduidelijk, we gebruiken ze op een voor onszelf onduidelijke manier. Zij moeten dus eerst opgespoord en verhelderd worden, alle moeilijkheden in de filosofie draaien er om de grondbeginselen te formuleren.

Het voor sommigen ondraaglijke verklaren betekent misschien ook dat het simpele vervaagt, ondanks dat nu net zo’n prominente plaats krijgt in correlerende hulpvragen.

Zoals gezegd, niets mag dan wel verborgen blijven, het belet niet dat het morgen WOIII wordt. Aan de Nyaya-Soetras hebben we een stevige kluif, maar het kan ook simpel.

Er is veel discussie geweest over de neurocognitieve mechanismen die aan mentale inspanning ten grondslag liggen.

Bizar eigenlijk, heel soms lijkt het alsof we eerst dingen dienen aan te leren om beter te kunnen begrijpen waarom we ze misschien beter kunnen loslaten.

RFT is een moeilijke theorie. Intussen verschenen enkele werken die RFT toegankelijker maken, hetzij door een stapsgewijze introductie, hetzij door het illustreren via praktische voorbeelden uit het dagelijks leven.

RFT is een theorie die tracht te verklaren waarom mensen een oneindig aantal stimuli met elkaar kunnen associëren zonder ze direct te hoeven ervaren, zo snel nieuwe verbanden kunnen leggen tussen stimuli, gebruik kunnen maken van metaforen, humor, analogieën, enzoverder.

Hoop dwarrelt door de lucht, gaat tijdloos verder. ☀️

Alsof ze niet meer dan pluimpjes zouden kunnen geweest zijn, werden ze telkens opnieuw weggeblazen.

Van half gesloten kunnen we niet zeggen dat het ook niet half open is.

Correlerend met de aspiraties van de nieuwe ggz kunnen we ons nog maar moeilijk van de indruk ontdoen dat chaostheoretici misschien wel eens een punt zouden kunnen hebben.

Ervaring leert dat wanneer we de kracht van eenvoud en kleine dingen zo simpel mogelijk presenteren, een variëteit aan eerder verwarrende responsen het naïeve zelf in een hachelijke situatie kan brengen.