TTC

Kenosis (Grieks: κένωσις, kénōsis) is in de christelijke theologie het 'ontledigen' van Jezus' eigen wil en volledig ontvankelijk worden voor Gods goddelijke wil. Het Nieuwe Testament gebruikt niet het zelfstandig naamwoord kénōsis, maar het werkwoord kenóō komt vijf keer voor (Rom.4: 14, 1Kor.1: 17, 9:15, 2Kor.9: 3, Fil.2:7) . Van deze vijf keer is het Fil. 2:7, waarin wordt gezegd dat Jezus 'zichzelf heeft geleegd', wat het uitgangspunt is van christelijke ideeën over kenosis.

De traditionalisten en de eeuwige filosofen van nu kunnen bijvoorbeeld niet in een culturele evolutie geloven tegen de achtergrond van gruwelen zoals Auschwitz, Hiroshima en Tsjernobyl. Hoe kunnen we zeggen dat er sprake is van evolutie als daardoor zulke monsters worden voortgebracht? Het is beter de evolutie in haar totaliteit te ontkennen dan een verklaring te moeten zoeken voor dergelijke obsceniteiten. De romantische critici van de evolutie daarentegen reageren op wat een universele menselijke sympathie lijkt te zijn voor de periode die aan het huidige tumult voorafging. Oermensen hadden

Misschien dat we ons beter kunnen beperken tot de 250 miljard sterren die ons melkwegstelsel rijk is, anders wordt het misschien weer zo een warboel.

Tegen de tijd dat we een glimp hebben opgevangen waar die berg ongeveer staat, is WOIII al lang voorbij.

Polypersonalisme is het in synthetische en polysynthetische talen voorkomende verschijnsel dat een werkwoordsvorm door middel van een of meer morfemen congrueert met meer dan één argument in dezelfde zin.

Er is geen jij-ik verhouding, wonderbaarlijk zijn de Hoppers. 😉 Waarheidsvinding is een proces met als doel het achterhalen van de waarheid, zo simpel is het. Enige nuancering staat gepast wanneer we ons laten leiden door Spiral Dynamics, met acht verschillende bestaansgolven wordt waarheid vooral een subjectieve beleving met als optie onze meningen voortschrijdend te herzien, of op z’n minst te verbreden om een vollediger beeld op de werkelijkheid toe te laten.

Het is filosofisch gesproken onmogelijk om absoluutheid toe te kennen aan de oneindigheid. De oneindigheid is noch absoluut noch niet-absoluut, absoluut is een bijvoeglijk naamwoord, dat bepaalde logische eigenschappen en dus beperking inhoudt. Aan de oneindigheid kunnen zulke eigenschappen niet worden toegekend, ze is noch bewust noch onbewust, omdat deze en alle andere soortgelijke menselijke eigenschappen tot gemanifesteerde en dus niet-oneindige wezens en dingen behoren.

Misschien dat het gradueel voortschrijdend steeds transparanter wordt, maar ook maar enkel voor wie er interesse in heeft. Een epistemische of epistemologische breuk is het moment waarop eerder aanvaarde wetenschappelijke kennis wordt verworpen. De breuk situeert zich op vlak van de kennis en hetgeen waarmee wordt gebroken is dan ook een bepaalde theorie, een bepaald beeld of een (reeks) concept(en). Het begrip werd geïntroduceerd door Gaston Bachelard in werken als Le nouvel esprit scientifique (1934) en La formation de l'esprit scientifique (1938). Het is verder van invloed geweest op

Bizar is het neveneffect van een doorverwijsbriefje mindfulness, omdat het ons op een spoor zet waar geen einde aan lijkt te komen.

Man man, bestaat er plots geen bronkennis meer?

In termen van geldzaken vloeit alles voort uit bronkennis, bijgevolg ook daartoe herleidbaar.

Thans ben ik op zoek naar een flardje tekst waarmee ik al de rest kan wegredeneren, want we zitten op een christelijk forum.

Het is altijd hetzelfde, alsof die bron een keuze zou moeten maken.

Misschien iets dat meer aansluit bij wat je ons tracht te zeggen? De dwaas Mijn geest is van nature leeg Zelfs als ik slaap, ben ik wakker Zonder te denken, denk ik na Al mijn indrukken van de wereld Zijn in het niets opgelost Mijn verlangens zijn gesmolten Waarom zou ik me druk maken om geld Om de begoocheling van de zintuigen Om vrienden, kennis of heilige boeken Vrijheid Gehechtheid Zeggen me niets meer Waarom zou ik me druk maken om bevrijding Ik heb immers God ervaren Het Oneindige Zelf De getuige van all

Serendipiteit is het vinden van iets onverwachts en bruikbaars, terwijl de vinder op zoek was naar iets totaal anders.

Een hamer op de tafel zegt niets over wat ermee gedaan kan worden, meer of minder getuigend van gezond verstand.

Het universum heeft in het boeddhisme geen onderscheidbaar beginpunt. Het universum ondergaat een continue cyclische beweging van expansie en contractie, zonder aantoonbaar begin. Een Big Bang is in het boeddhisme slechts het punt waar de expansie weer opnieuw van voor af aan begint. De eigenschappen van een nieuw universum worden bepaald door het karma van de (bewuste) levende wezens, en niet door een schepper-god. Overigens bestaan er volgens het boeddhisme vele universa simultaan, in verschillende stadia van ontwikkeling.

Ja, hoe minder je weet, hoe meer je weet. Mogen al van geluk spreken dat je jezelf niet tegenspreekt, anders wordt het verwarrend.

In het moment zijn geen mensen zeg je, dan is er ook niemand die dat überhaupt zou kunnen begrijpen. Sinds Webers tijd is meer genuanceerd gedacht over de onttovering, en is meermalen betoogd dat deze altijd gepaard gaat van een tegenbeweging.

Ja, tijdloos, tenzij je denkt dat zelf bedacht te hebben.

Je weet niet over wat we het hebben misschien? Ontluikende visielogica komt me toe als het betreden van een wereld die er al altijd moet geweest zijn, maar nooit eerder m’n aandacht kon genieten.

Over het gebruik van bronkennis in het hier en nu, dat wat we onmogelijk niet kunnen gebruiken.

In den beginne waren er nog geen mensen, in het moment wel. Niet in staat om bronkennis te begrijpen? Dan heb je het wellicht weer over die naakte apen?

Dan zou het ook anders kunnen zijn dan wat je stelt, je weet het immers niet.

Met een pincet kunnen we dingen uitvlooien, zelfs twijfelen aan het resultaat.