TTC

Komisch wordt het pas wanneer blijkt dat communicatie betekent zo dicht mogelijk langs elkaar heen praten.

In de zin zoals gedeeld werd bedoeld dat je niet kan delen wat je niet weet, wat daarom niet wil zeggen dat het morgen niet anders kan zijn omdat het gedeeld werd via diverse informatiekanalen. En zo, wanneer daar interesse toe bestaat, kunnen we afleiden dat het simpele in het complexe zit, en in het complexe het simpele. Ergo, de filosofische positie van waaruit een discours gevoerd wordt kan sterk verschillen, a rato van het aantal posities het navigerende zelf voor zichzelf toegankelijk heeft gemaakt, als een meervoudig complex waarin brede en/of smalle wegen kunnen opgemerkt worden, als e

Zonder dat de betekenis kan worden geïnterpreteerd, bijvoorbeeld omdat de taal of de symbolen onbekend zijn, kan informatie niet volledig worden overbracht. Informatie is dus altijd subjectief en afhankelijk van de kennis van zowel zender als ontvanger, wat het onderwerp ook is.

Ondeelbaar wil in bovenstaande zin zeggen dat je niet kan delen wat je niet weet, maar niets belet om meer te willen weten middels onderzoek. Het idee van de tijd inkorten las ik ergens, maar misschien is dat geen aangename gedachte omdat het een actie veronderstelt.

Ondeelbaar is wat we niet weten, wat niets nieuws onder de zon tot een ontdekkingsreis maakt.

Als eigen aan het leven is het wellicht mogelijk om iets te gaan overbelichten, zodat binnen het samenspel der dingen andere zaken onderbelicht kunnen raken.

Het noösfeer-project is als een niche waarin veel niches vervat zitten, en net omwille van die veelheid aan niches amper gehoor voor gevonden kan worden.

Volgens die constellatie zien we hoe het subject van dezelfde universele stimulus toch iets totaal anders kan maken, bizar genoeg, of net daarom misschien, ook ruimte biedend aan steeds dezelfde remedies voor wederkerende problemen.

Wat zei Jezus daarover?

Je brengt ons op een interessant idee, dank.

In zowat elke cultuur wordt naar dezelfde fenomenen verwezen, zodat ze in zekere zin cultuurloos worden.

Ervaring leert dat niet de beschikbaarheid de beslisbaarheid bepaalt, maar a priori de ontvankelijkheid en bereidheid tot elaboratie om helder te krijgen dat er geen twijfel hoeft te bestaan wat betreft de beschikbaarheid. Simpeler gezegd, elementen kunnen ook verworpen worden op zo’n manier dat de schijn wordt opgewekt dat iets niet beschikbaar zou zijn, bijgevolg echter wel het perverse effect waar we spontaan getuige van kunnen worden.

Dachten ze eens een goed spoor gevonden te hebben, kwam er in rotvaart een trein voorbij.

Zolang we het maar niet over die logicakwesties moeten hebben, kunnen we die tweedeling netjes in stand houden.

Zoals we nu gezien hebben bestaat er een verschil tussen fundamenteel- en translationeel onderzoek, of de vertaling naar praktische toepasingen. Als nietige ikjes kunnen we daarom enkel maar verzoeken om na te gaan of die kloof niet nu net een voedingsbodem is voor tal van hulpvragen zoals binnen deze of gene categorie gangbaar zijn.

Onwetendheid of ignorantie is de toestand van afwezigheid van alle of bepaalde kennis bij een persoon. Onwetendheid is het resultaat van de beperkingen van ons verstand of van de onduidelijkheid van de zaak zelf. Het wijst meer bepaald op een afwijking tussen de werkelijkheid en de perceptie van deze realiteit. In de economische wetenschap legt men vaak een verband tussen onwetendheid (zeker niet weten) en onzekerheid (niet zeker weten).

Naar ik weet had Jezus geen laptop, en schreef hij geen algoritmen die het systeem in deze of gene richting stuwen.

Op de vraag wat die stuwkrachten binnen het kader van de positieve desintegratie theorie nu precies zijn, is het antwoord vooralsnog zeer vaag en mistig. Om deze reden is het misschien handiger om hulpvragen te stellen die tastbaar zijn, concreet, zodat het over iets kan gaan, in simpele mensentaal.

Terwijl je in een ontspannen toestand je specifieke beoogde resultaat visualiseert, denk na over welk gevoel je zou willen ervaren tegen de tijd dat je je ogen open doet en dat het er dan ook is. Zou je dankbaar zijn, gelukkig of blij zijn?

Alsof je uit de maalstroom zou stappen en niet zien waar allerhande blokkades zitten, we schieten op.

Als eigen aan een proces ambivalentie troef wordt, kan je enkel maar hopen dat zoiets met zo min mogelijk misverstanden en bijhorende neveneffecten verloopt. Hulpvragen ter preventie van erger komen meestal dan ook pas achteraf, als je dan nog de woorden vindt omwille van hypergevoelig voor nu net die zaken die voeding geven aan een reeks misverstanden. Quasi onbegrijpelijk zonder de aandacht die daartoe noodzakelijk is, voorbij aan het eigenbelang is het de inhoud die primeert.

Mensen reageren niet op technische zaken, maar als het over zaken gaat als opmaak of naamgevingsconventies, dan worden de discussies eindeloos en kunnen de emoties hoog oplopen.

Ja, kwetsbare mensen krijgen oprecht goedwillend opleidingen aangeboden, dat is de derde golf beweging in de richting van een fluweelzachte paradigmashift. En nu is er een overschot aan kwetsbare mensen, waar geen plaats voor is in een wereld waarin koude oorlog primeert. We zijn op zoek naar wormgaten waar een overvloed aan is op basis van verzamelde kennis, maar dat is cognitieve inhoud. Sorry, cognitieve inhoud staat meestal in de weg van het zien van openingen, zo gaat het nu eenmaal. De trivialiteitswet van Parkinson is een wet die zegt dat de hoeveelheid tijd die in ver

Ik vernam laatst nog dat het aanbod aan ervaringswerkers velen malen groter is dan de beschikbare plaatsen, alsof we op zoek mogen gaan naar een eiland dat niet bestaat. Alle gekheid op een stokje, niet alles is om te lachen, verre van.

Het ontbreken van die hoop is wellicht de frustratie die je ervaart om telkens tegen die muur aan te lopen, beetje basiskennis kan nooit kwaad.