TTC

Ik begrijp nu precies ook een beetje beter waarom symbolisme voor sommigen zoveel waarde en betekenis kan hebben, wat mij betreft een combinatie van verdieping en de associatie die aan een symbool of beeld kan gekoppeld worden. Ben echter niet zeker, omdat het pragmatische nut me vooralsnog duister is, niet helder.

Er blijkt nogal wat onenigheid over wat sommigen 'beelddenken' plegen te noemen, waarvan ik denk dat het meer aansluit bij procesfilosofie waarbinnen een haast ontelbaar aantal niches van interesse kunnen bestaan.

Zoals Kurt Gödel's onvolledigheidsstellingen ook impliceren, zelfs binnen de meest rigide logische systemen zullen er altijd waarheden bestaan die niet volledig bewezen kunnen worden. Het is deze fundamentele onzekerheid die ons eraan herinnert dat de zoektocht naar absolute zekerheid misschien illusoir is, en dat het open blijven staan voor twijfel ons paradoxaal genoeg dichter bij de realiteit kan brengen.

Het verhaal van vraag-antwoord sessies met een imaginaire fee draait om een speelse dialoog waarin de fee hypothetische vragen beantwoordt met een breed spectrum aan metaforische, filosofische en soms ironische antwoorden. De fee symboliseert de paradoxen, dubbelzinnigheden en humor die de zoektocht naar diepere inzichten omgeven.

De worsteling om tot eenvoud en helderheid te komen in een caleidoscopische, chaotische wereld is een universele ervaring. Uiteindelijk is de hoop op een humane kentering een belangrijke drijvende kracht in de zoektocht naar betekenis, ook al blijven we soms machteloos tegenover de grotere structuren van de wereld.

Je verkeert in de onmogelijkheid om überhaupt nog iets te doen, je bent immers een geestelijke mens.

Er lijkt iemand redelijk in verwarring te zijn, maar dat is een voetnoot. Zeg er maar niet teveel over, of het wordt nog erger.

Halleluja, er wordt iemand wakker. Heb je nu al enig idee waar het topic over handelt?

De manier waarop Tika even de tijd kan 'pauzeren' benadrukt ook een tijdloosheid die je kunt associëren met momenten van dieper bewustzijn of bewustwording, een soort van transcendentie die je in abstractie kunt verkennen.

Net zoals Tita Tovenaar en Tika spelen met tijd en mogelijkheden, kunnen we in het leven ook spelen met concepten van tijd, realiteit en perceptie, waarbij het experimenteren en stilstaan cruciaal zijn voor onze persoonlijke en spirituele groei. Het speelse karakter van de serie moedigt ook aan om, ondanks de serieuze aard van introspectie en zelfonderzoek, humor en lichtheid te behouden, wat vaak een heilzame manier is om door de complexiteit van het leven te navigeren.

Ja, het is de pijn die universele katalysatoren naar de oppervlakte brengt, tijdloos beschikbaar. Patroonsherkenning is leerzaam, hoe bijzonder kan het zijn.

Het zijn verschillende aspecten of contexten, in het alledaagse laat het zich opmerken door, om maar een voorbeeld te nemen, de tweedeling van Marcuse.

Nog altijd heb je geen flauw idee waar het topic over handelt, wat kan gebeuren door een gemis aan relevante kennis.

Het idee van 'simpel van geest' in dit alles weerspiegelt de dubbelzinnigheid van veel begrippen. Aan de ene kant kan het wijzen op een vorm van ongecompliceerdheid die gunstig is zoals in spirituele contexten waarin eenvoud een deugd is. Maar aan de andere kant, wanneer het op een denigrerende manier wordt gebruikt, kan het ook wijzen op een gebrek aan diepgang of nuance. Dit illustreert hoe dezelfde woorden in verschillende contexten totaal verschillende betekenissen kunnen hebben.

Dit lijkt me te refereren aan wat we het 'moerasprobleem' kunnen noemen. In de mate dat het ons al interesseert kunnen we via een weg van studie en introspectie deze zone overbruggen, maar het is gezien de complexiteit en het risico er hopeloos in te verzanden weinig aanlokkelijk om het ook te doen. Langs de andere kant, wanneer dat wel zou lukken via dit proces van bewustwording, staan we ook machteloos jegens dat wat we nu net hebben losgelaten, waarover om 100+1 redenen dialoog in milde overreding quasi onmogelijk is.

Door meerdere denkkaders te vermengen, zoals economische, filosofische en paradoxale zoals in mindfulness of abstracties, ontstaat vaak een caleidoscopisch beeld waarin geen enkel concept op zichzelf kan worden vastgehouden zonder de onderlinge verbanden uit het oog te verliezen. Dit geldt zowel voor het oplossen van concrete problemen zoals schulden, als voor het begrijpen van onze eigen rol in het grotere geheel. Zo biedt het gebruik van metaforen zoals de nul, de imaginaire fee of de spiraal perspectieven die verder reiken dan traditionele analytische methodes, maar die juist daardoor ook k

Ik weet het dat je dat bent, maar gewone stervelingen stellen zich de vraag of ze morgen hun huur nog kunnen betalen. Een topic over onderscheidingsvermogen zou kunnen beginnen met een onderscheid in contexten waarbinnen een operator beter begrepen kan worden, dit is onvergelijkbaar anders dan zowel die context als operator weg te redeneren. Kortom, ik geef toe, het is een nuance die je wellicht nog niet opgevallen is, maar er misschien wel toe leidt dat een aantal wegversperringen anders belicht kunnen worden.

Zoals in veel spirituele tradities wordt gezegd, de weg zelf is het doel. Vrede en harmonie zijn niet alleen het eindresultaat van bewustwording, maar kunnen ook tijdens het proces zelf al worden gevonden, vooral wanneer we ons overgeven aan de stroming en ons bewust worden van het pad dat zich ontvouwt. Dankbaarheid voor dit proces, ondanks de verwarringen en obstakels, maakt de reis wellicht lichter en vreugdevoller, en humor kan daar een belangrijke rol in spelen, zoals je eerder aangaf.

Hangt wellicht van de context af, uit zaadjes zouden rozentuinen kunnen groeien naar het schijnt.

Is de geest dan niet meer in ons, zoals je eerder suggereerde. Regelmatig olie verversen, anders begint heel het systeem te sputteren.

Waarom wil je het daar dan altijd over hebben eigenlijk? Hoe verhoudt zich dit tot waar het topic over handelt?

De term 'radicaal' heeft zijn oorsprong in het Latijnse woord radix, wat 'wortel' betekent. In deze zin verwijst radicaal zijn naar het teruggaan naar de fundamentele essentie van een probleem of situatie, niet naar het conflict of extremisme dat vaak met het woord wordt geassocieerd. Wanneer we vanuit deze wortel handelen, vinden we vaak oplossingen die niet destructief zijn, maar eerder in harmonie met het geheel, omdat ze voortkomen uit een diep begrip van de onderliggende structuren.

In het licht van deze overwegingen kunnen concepten zoals horizonversmelting, ondersteund door zowel horizontale als verticale abstractie, dienen als een manier om bruggen te slaan tussen schijnbaar tegenstrijdige stromingen.

In de alledaagse realiteit zijn we vaak geneigd om naar duidelijke oplossingen en vastomlijnde waarheden te zoeken, omdat dat ons een gevoel van veiligheid en controle geeft. Een paradoxale mindset, echter, vraagt ons om ruimte te maken voor de ambiguïteit, het niet-weten en de complexiteit van het leven. Het betekent dat we zowel het rationele als het intuïtieve omarmen, zowel actie als overgave, zowel chaos als orde.

De bollenkubus kan wellicht gezien worden als een vorm van abstractie waarin de nul, in zijn kernbetekenis als potentieel of oorsprong, verweven is in de manier waarop ruimte en vorm worden geconceptualiseerd. Zowel kubisme als Malevich’s suprematisme zochten naar nieuwe manieren om de realiteit te begrijpen en uit te drukken door middel van abstractie, en dit lijkt ook te gelden voor Hoekvelds werk, waarin geometrische structuren de basis vormen voor een nieuw soort perceptie of begrip van ruimte.