TTC

Het onwaarschijnlijke doet zich, het zijn strikt lineaire reeksen waarin non-lineaire impulsen zich als tijdloos laten opmerken, maar ook op een flagrante manier gemist kunnen worden.

En daarmee al die andere bronnen ook wellicht? Aristoteles suggereerde nochtans dat het handiger is om verder te bouwen op het werk van anderen. Bij reverse engineering keren we terug tot een punt waarop een aantal anomalieën in het speelveld zijn gebracht geweest, maar schijnbaar helemaal niet opmerken omdat ze zo diep ingeburgerd zijn geraakt dat ze niet in vraag gesteld worden. En zo gaat het eindeloos verder, alsof het al niet helder was verduisterend wat niet gezien wordt.

Het onwaarschijnlijke doet zich voor, maar dat wisten we gisteren ook al.

De lichamen van Plato laten nogal wat variaties toe, maar heb geen idee of het er iets mee te maken heeft.

Doen alsof een ander iets niet heeft onderzocht, kan gewoon worden opgevat als een ad hominem. Beetje jammer dat je je verlaagd tot dergelijke tactieken.

Filosofie is, volgens Hegel, niets meer en niets minder dan de wetenschap van het absolute.

Heeft misschien met die uitspraak te maken, wat eerst dient onderzocht te worden uiteraard.

Bizar genoeg, ook honden weten wat voorbij goed en kwaad wil zeggen, het is dan ook een trouwe vriend.

Ja, van honden is bekend dat ze hogere frequenties kunnen opvangen, de rest is vrij invulbaar.

Ja, een universele stimulus laat dat open, voor wie begrijpen wil.

Pagina 95, en het gaat over logica, bijzonder.

Je wil zeggen dat filosofen allemaal kwakzalvers zijn, dat is een heel andere kwestie. Het al dan niet voldoen aan de wet van de uitgesloten derde heeft aanzienlijke gevolgen om bepaalde bewijzen te accepteren, met name bewijzen uit het ongerijmde. De wet is equivalent aan de regel van dubbele negatie-eliminatie in de natuurlijke deductie. Volgens deze regel kan uit een uitspraak van de vorm ¬¬𝛼, 'niet niet 𝛼', de uitspraak 𝛼 worden afgeleid. Wanneer de wet verkeerd wordt toegepast, kan dit leiden tot de drogreden van het valse dilemma.

Je stelt het volgende: Is een kwestie van filosofische interpretatie. Absolute logica bestaat daar niet. Nergens heb ik beweerd dat absolute logica niet bestaat. Ergens moet het dan wel bestaan, en ergens ook niet. Waar dan wel of niet?

Waar niet?

Ja, zeggen ze van zelfreferentie ook, succes. Probeer je gewoon even te zeggen dat bloemen groeien door ze aandacht te schenken, krijg je prompt een verhandeling over hoe toevalsgeneratoren binnen een veelvoud aan interpersoonlijke circumplexen zoveel stof kan doen oplaaien dat zelfs het meest simpele gedoemd is om te mislukken.

Openbarend zowaar, begrepen al niet zo goed waarom logica zo moeilijk ligt voor een aantal, dankbaarheid!

Solden zijn meestal niet inwisselbaar, tenzij de maat niet goed is. Heel soms zie je van die dingen waar schijnbaar veel tijd ingestoken is geweest, maar toch betekenisloos kan verblijven.

Informatief, Nyaya is een van de zes orthodoxe of astika filosofische scholen van het hindoeïsme, in het bijzonder de school van de logica. De belangrijkste bijdrage van deze school is haar methodologie. Die is gebaseerd op een systeem van logica dat vervolgens door de meeste andere Indiase scholen, ook de niet-orthodoxe, werd overgenomen. Ongeveer hetzelfde zoals gesteld kan worden dat de westerse wetenschap, religie en filosofie grotendeels is gebaseerd op de Aristotelische logica.

Binnen dat specifieke segment vinden we allerhande manifestaties en expressies van waaruit een en ander mag blijken, alsof het zichzelf onderhoudt zonder enige notie van wat het precies stuwt.

Heb eigenlijk ook geen idee over welke axioma's het dan zou kunnen gaan, er zijn er immers nogal wat.

Of we houden het simpel en we eindigen met enkele axioma's die een kind van zes ook wel begrijpen kan.

Ja, als we mogen spreken over een moeras, is het niet om te zeggen dat het helder is.

Dat we het spoor bijster kunnen raken in concepten zoals diepe tijd is niet eens zo moeilijk om te begrijpen, en ondertussen draait de wereld door om het volgende stuk in die diepe tijd te schrijven.

Het idee dat de ontdekking van diepe tijd waarschijnlijk de belangrijkste bijdrage is van de geologie aan de mensheid deelt Marcia Bjornerud met Helen Gordon. Maar Bjornerud, professor in de geologie, gaat in haar boek 'Timefulness, How Thinking Like A Geologist Can Help Save The World' een stap verder dan Gordon. Zij beperkt zich niet enkel tot het plezier van het tijdreizen in diepe tijd, zij ziet ook een maatschappelijke meerwaarde in diepe tijd, onder het motto 'turning stones into verbs'.

En jij maar hopen dat iedereen in je vallen trapt? Geleidelijk drong het tot ons door dat we moesten leren te ‘denken als een berg’, zoals de Amerikaanse auteur en ecoloog Aldo Leopold ons in zijn boek A Sand County Almanac voorhield. De ontdekking van ‘diepe tijd’, het onmetelijke van de prehistorische tijd, is wellicht een van de meest ontnuchterende wetenschappelijke verwezenlijkingen van de mens, een ontdekking die ons mens- en wereldbeeld totaal overhoop gehaald heeft.