Rutgerza

Oud topic, ik weet t, maar het hoort er wel een beetje in thuis denk ik.

Ik doe tegenwoordig echt alles met spotify. Ideaal om steeds weer naar iets anders te kunnen luisteren en zo kwam ik een aardige playlist tegen met allerlei praise & worship. Ik heb dat heel veel gespeeld toen ik nog actief muziek maakte in de kerk en in jongerendiensten etc. Nieuwsgierig naar hoe dat klinkt tegenwoordig zette ik hem aan en stapte op de fiets naar mijn werk. Daar aangekomen dacht ik dat het lijstje toch wat eenzijdig was met alleen maar Hillsong. Maar toen ik terugkeek naar waar ik naar had zitten luisteren bleken het toch echt allerlei verschillende artiesten te zijn, waaronder ook Hillsong maar toch ook veel anderen. Intussen heb ik de afspeellijst wel min of meer doorgeluisterd (zon 150 nummers) maar het is echt waar... alles lijkt op elkaar en alles lijkt op Hillsong (United).

Wat is er aan de hand?

Jeeej!

Ok, u mag weer verder gaan

Bovendien vind ik het vrij hooghartig om te denken te kunnen beslissen welke mens wel/niet nuttig is, en wie er om deze reden wel/niet mag blijven leven. Wij mensen hebben maar een beperkte kennis van het leven, en wellicht hebben de gebrekkigen onder ons (of beter: wat wij gebrekkig vinden) wel degelijk een belangrijke functie binnen de mensheid waarvan wij op dit moment gewoon (nog) geen besef hebben.

Zoals ik al zei gaat het niet om wie de sterkste of de beste is, maar om de juiste balans. En voor een juiste balans zijn soms de kleinste details van groot belang.

Ik denk dat je daarmee het christelijke erfgoed van onze westerse maatschappij wel iets te makkelijk aan de kant schuift...

Misschien een doel op dat moment, maar niet perse op de lange termijn. Het is meer een toevalligheid waardoor ze kunnen blijven bestaan en wellicht ook het bestaan van anderen dienen. Maar zodra de omstandigheden veranderen kan ook dat zomaar ineens veranderen.

Het is in de natuur vooral een kwestie van evenwicht en balans waarbij alles met elkaar samenhangt. Maar dat evenwicht verandert (voortdurend) waardoor het soms weer even duurt voor de balans zich herstelt, en in de tussentijd kan er van alles gebeuren. Voor de een kan dat gunstig zijn en voor de ander niet.

Als je begrijpt wat ik bedoel

Volgens mij was dit topic bedoeld om ervaringen te delen en niet om ze in twijfel te trekken.

Of er pseudo-filosofische gedachtenkronkels tegenaan te gooien, wat niet alleen vermoeiend maar ook niet erg wenselijk is

Aaah ik dacht al, heb ik soms iets verkeerds gezegd dat mijn laatste posts zijn verwijderd haha. Maar goed, kan ook geen kwaad, ben blij dat het verder is gelukt!

Gewoon: hoi, lijkt het je leuk om ns wat te gaan drinken samen?

En dan wachten op antwoord.

Natuurlijk kun je nee krijgen, maar zie dat niet als 'op je bek gaan'. Dan weet je tenminste direct waar je aan toe bent (en zij ook als het goed is), in plaats van die vraag uit te stellen, erom heen te draaien en het zo alleen maar ingewikkelder te maken (wat overigens geen enkele vrouw aantrekkelijk vind, een draaikont en een treuzelaar).

En wat als ze met een glimlach ja zegt, hoe leuk is dat!

Maar als autist uit je je ook anders. Je zit als autist over het algemeen veel meer in je hoofd dan in je emotie. Dat heeft gevolgen voor hoe je je uit. Communicatie wordt vaak gezien als het uitwisselen van feitelijke informatie, dus alleen via de woorden die worden gesproken (verbaal). Terwijl de communicatie van 'normale' mensen veel complexer is, voor hen speelt de nonverbale communicatie juist een heel belangrijke rol. Omdat die laatste door de autist over het algemeen of slecht wordt beheerst en/of wordt onderschat, is de communicatie verstoord en begrijpt men elkaar niet goed.

Je zult dus moeten accepteren dat die communicatielijn over het algemeen verstoord is. Je kunt er wel aan werken natuurlijk, maar perfect wordt het nooit.

Het is de kunst om gewoon die mensen om je heen te verzamelen die je wel begrijpen en die je vrienden kunt noemen. Eigenlijk gewoon net als ieder ander dat ook doet. Daarvoor is het heel belangrijk om eerst jezelf volledig te accepteren en jezelf leuk te vinden, dan volgen mensen om je heen je vanzelf.

Ik heb zelf overigens de diagnose Asperger gekregen, al hoewel mijn laatste psycholoog daaraan twijfelde. Maar goed, dat maakt ook niet zo uit verder, het gaat erom dat je met jezelf kunt leven en je er iets moois van kunt maken. Een goede diagnose kan je daarbij helpen.

Nog een nootje: ik weet niet of het bij jou speelt maar autisten kunnen over het algemeen ook slecht hoofd- en bijzaken onderscheiden: alles is even belangrijk. Dat geldt ook voor mensen en relaties. Je kunt/hoeft niet met iedereen vrienden te zijn. Niet iedereen hoeft/kan je aardig vinden en visa versa. "De kerk" kan jou niet in het algemeen accepteren, er zullen mensen binnen die kerk zijn die je leuk vinden en mensen die je niet mogen. Niet elk meisje zal je leuk vinden, en dat hoef ook niet (gelukkig niet). Zo zit de wereld gewoon in elkaar, en dat is niet erg.

Atheïsten kunnen zich ander ook behoorlijk religieus gedragen, dus ik denk dat je die er ook wel onder mag rekenen

Blink-182. Dan weet je meteen waar Hillsong United zijn inspiratie vandaan heeft

Als je er op zo'n manier mee bezig bent dan wordt het ook wel en obsessie ja. Jullie praten erover of het een enge ziekte is...

Ikzelf geloof bijvoorbeeld niet in de erfzond. Is er nog iemand die het eens is met mij? Wat denken jullie ervan?

Hoe kun je nu geboren worden met zonde, als je nog niets hebt kunnen doen? Zond is toch 'ongehoorzaamheid', iets doen wat God niet goed vind? Hoe kun je dan al in zonde zijn als je niets verkeerds hebt kunnen doen? Of is je bestaan alleen al een zonde?

Nee, dat is niet normaal. Misschien dat veel christenen doen als of ze geen twijfels hebben. Maar ik had als gelovige veel twijfels en velen met mij.

Ik denk dat, als t puntje bij t paaltje komt, dat wel de belangrijkste persoonlijke reden is voor (de meeste) gelovigen. Maar is dat erg? Het is gewoon instinkt denk ik: overleven.

Ja, als braaf opgevoed protestant is dat natuurlijk de brandende vraag: hoe ga je als katholiek om met die Bijbeltekst? Is de manier waarop een katholiek omgaat met de heiligen en Maria in het bijzonder dan iets anders? En wat is dan 'verering van de doden' volgens jou wel?

-edit-

Ik had Thorgrems post net gemist. Een duidelijk andere kijk op het geloof/het leven, eentje die me steeds meer intrigeert eigenlijk.

Maar ik zou best nog een uitgebreider antwoord willen horen als ik zo brutaal mag zijn. Het katholieke geloof is mij tamelijk vreemd namelijk.

Ja, eentje waar veel mensen geen weet van hebben en eigenlijk ook niet bij stil (willen) staan. Maar waar we, als gebruiker, wel mede-verantwoordelijk voor zijn. Geen wonder ook, want de 'propaganda' doet zijn werk tot nu toe goed. Helaas voor hen is er nu het internet

Het doet me weleens denken aan de slavernij. Toen vonden blanken andere mensenrassen ook dom, middeleeuws en incapabel. De blanken stonden een treedje hoger op de evolutionele ladder dan de rest. En daarom hadden ze het goed recht om anderen zo te behandelen (ze verdienden toch niet beter).

Mag ik even om een time-out vragen?

Iedereen heeft maar een mening over de heilige maagd Maria, maar dat zijn vooral de niet-katholieken en dat is tweedehands informatie. Ik ben nu weleens benieuwd wat de katholieken zelf vinden van Maria en haar positie binnen het geloof en de kerk? Hoe zit dat nu precies eigenlijk?

Ja dat weet ik. Het gaat me ook meer om de toon, het is wat hoogmoedig en slaat een beetje de verkeerde kant op, alsof het een rechtvaardiging is (en het sussen van het geweten) van hetgeen we dieren aandoen. Alsof het ons recht is om ze te doden. Terwijl ik eerder denk: als het echt niet anders kan dan zouden we tot doden kunnen overgaan, want dat is nu eenmaal de natuur. Punt is alleen, dat wij mensen eigenlijk niet zoveel dierlijke producten nodig hebben. We kunnen zonder vlees, we kunnen intussen ook zonder leer en voor cosmetica zijn dierproeven niet meer nodig en voor medicatie over het algemeen zelfs zinloos.

Het valt me weleens op dat mensen dieren categoriseren naar de mate van (vastgestelde) intelligentie en zelfbewustzijn, en vervolgens dat als maatstaf gebruiken voor de manier waarop wij ze mogen behandelen. Dus, domme dieren als vissen mogen we zonder meer vangen, slachten en opeten. Maar apen dan weer niet want die zijn slim en zelfbewust.

Ik vind dat een vreemde maatstaf, elk levend wezen heeft toch immers recht op leven?

Zo, daar zit ook weer een stempel op. Lekker makkelijk

Wat voor een stempel.

Die stempel die nu op je voorhoofd zit.

Maar zo kwam de post van henkjan37 op me over, zo van "Ooh hij komt uit die hoek, nou, dan weet ik ook direct hoe hij in elkaar zit en hoe serieus ik hem moet nemen"

Tegelijk herken ik die reactie, want die had ik ook even toen ik gegoogled had , maar het is een niet helemaal eerlijke reactie (al scheert t zo lekker over diezelfde kam he!)

Zo, daar zit ook weer een stempel op. Lekker makkelijk

Ja!

Lekker catchy refreintje ook .

Ik verbaas me een beetje over het anti-katholicisme dat bij sommigen heerst. Waarom? Je hebt uiteindelijk je geloof aan deze kerk te danken, die het al die generaties heeft bewaard en doorgegeven. Zonder de RKK had je nooit van je Verlosser afgeweten. Dus waarom zo afgeven op degene aan wie je zoveel te danken hebt?

Eentje uit de ouwe doos