Rutgerza

k Heb hier werkelijk nog nooit van gehoord maar wat een afgrijselijke praktijken.

Ik hoop dat de politiek hier dan wel eens iets aan wil doen. En dan mogen de wanpraktijken in de vleesindustrie volgen...

Breng het onder de aandacht bij de Partij voor de Dieren, die doen er zeker wat mee.

Wat voor instrument(en) bespeel je? En heb je wat online staan?

Gitaar, ukelele, en af en toe wat andere instrumenten.

Nee eigenlijk geen (goede) opnames helaas, ben altijd meer van het optreden geweest.

Dat lijkt me een moeilijke situatie. En het is denk ik lastig om daar iets over te zeggen vanaf een forum, maar we gaan het proberen.

Het belangrijkste is denk ik, dat je relatie met je man goed is en blijft. Dat hij het geloof (of het geloof dat jullie eerst samen zo beleefden) aan de kant heeft gezet, betekent denk ik niet dat hij jou aan de kant zet. Ik begrijp dat je ervan in de war bent en het je erg raakt, het geloof is voor jou erg belangrijk. Maar besef wel dat geloven toch iets persoonlijks blijft, je kunt hem niet dwingen om te geloven. Iedereen gaat wat dat betreft zijn eigen weg en je weet nooit waar die heen gaat.

Je zegt dat je het gevoel hebt dat je man je ontglipt. Bedoel je dat alleen met betrekking tot het geloof, of ook in het algemeen? In jullie relatie? Want als dat zo is is het heel belangrijk dat bespreekbaar te maken. Tenslotte is hij met jou getrouwd en niet met je schoonvader.

Het is heel belangrijk om in de opvoeding van je kind dezelfde lijn te trekken. Maar vergeet niet dat jullie die lijn samen trekken, die is van jullie beide. Vertel hem je zorgen en je wensen, en kijk waar jullie uitkomen. Misschien heeft hij er geen probleem mee als zijn kind wel wat meekrijgt van jouw geloof, maar misschien zal jij ook iets moeten inschikken... Als jullie er maar samen uitkomen. Bovendien, scheiden is wat opvoeding betreft niet de oplossing, want hij blijft altijd de vader en zal hoe dan ook zijn stempel op de opvoeding drukken. Daarom is het beter om opvoeden samen en in overleg te doen.

Het belangrijkste is om er met hem over te praten. Deel hem je vragen en je zorgen.

Er zijn toch veel christenen die dat wel geloven, dat God tot iedere gelovige spreekt. Door een teken of een droom, een Bijbeltekst of een preek, zelfs door hedendaagse (persoonlijke) profetieën. Hoe zit dat dan precies?

Nee d'r klopt iets niet, gewoon even bellen en de zaak bespreken.

Het houdt je wel bezig he, autisme?

Het is dat ik niet mag vloeken maar man, doe je huiswerk eerst voor je iets zegt. Je weet kennelijke helemaal niets van autisme af... hier wordt ik even heel onpasselijk van.

Maar ontopic. Door dit forum denk ik daar wel wat vaker over na, deze vraag. Eerlijk gezegd weet ik niet wat het verschil voor mij zou maken. Om voorop te stellen: ik weet het gewoon niet, of er wel of geen god is, en wat hij dan voor rol zou hebben in het/mijn leven. Ik sluit het niet uit maar neem het ook niet zomaar aan.

Ik vind het gewoon heel lastig om aan te nemen dat wij, als het bestaat, de spirituele wereld kunnen ervaren. Alles wat je meemaakt en ervaart kun je namelijk op twee manieren verklaren: een verstandelijke en een spirituele manier. En allebei kunnen waar zijn, het is maar net hoe je het zelf interpreteert. En dat betekent dus dat het al of niet bestaan van het spirituele niet afhangt van iets buiten jou, maar van jouw eigen waarneming en jouw interpretatie. Het is dus heel persoonlijk.

Ik denk dat het wel op een persoonlijke ervaring zou moeten aankomen, wil ik weer gaan geloven. Ik heb er lang naar gezocht, maar geloof niet dat er in mijn leven ooit een sluitend rationeel bewijs komt voor het al of niet bestaan van een god. Dus verstandelijk bewijs zal er denk ik niet zijn, dan zal het op een emotionele overtuiging moeten uitkomen, op geloof en vertrouwen. Er zal dus wel iets moeten gebeuren denk ik voor dat in mij wordt aangewakkerd. En dan komt het toch uit op dat je zelf de knoop doorhakt: vanaf nu geloof ik in een spirituele wereld, in een god, en interpreteer ik de wereld om mij heen ook vanuit dat geloof.

Maar wie die god dan zou moeten zijn, wat zijn karakter is en of ik hem dan ook wel aardig vind, dat is dan weer een tweede vraag.

Telkens als ik met mijn gitaartje naar de kruising verderop ga en tot diep in de nacht wacht, kom ik alleen maar fietsers en dronken mensen tegen. Was het maar zo eenvoudig, je ziel aan de duivel verkopen voor eeuwige roem. Moet ie wel langskomen.

De gelovige heeft een authentieke ervaring bij spirituele zaken of religieuze tradities in de breedste zin. (ik bedoel hiermee, in welke vorm dan ook, vul maar in wat van toepassing is)

De ongelovige mist die ervaring en hecht er daardoor geen waarde aan.

Nee ik weet wel zeker van niet. Je kunt daar geen onderscheid in maken van gelovig/ongelovig. Eerder: ben je gevoelig voor een dergelijke sfeer, vind je zulke situaties mooi en raakt het een snaar?

Ik ben bijvoorbeeld al jaren ongelovig maar kan je als muzikant nog steeds een verpletterende tijd van aanbidding bezorgen. Gewoon omdat ik weet 'hoe het moet', welke sfeer mensen ervoor nodig hebben. Zelf heb ik dan ook nog steeds dezelfde emotionele ervaring als toen ik wel geloofde. Maar dergelijke ervaringen heb ik ook geproefd bij 'seculiere' concerten. Niet dat dat erg is, ik vind het prachtig, maar het is gewoon geen argument.

James Hill - Man with a lovesong.

k Vond hem op youtube toen ik naar interesante ukelele muziek zocht. Geestig om naar te kijken maar luistert ook lekker weg.

Ik denk dat er pas wat aan gebeurt als de vrouwen er zelf een probleem van gaan maken. Kennelijk doen ze dat niet of weinig, en kennelijk vinden ze het dan zelf ook niet zo'n probleem.

Het is leuk vermaak, dat soort leesvoer, maar dan vooral om te lachen om wat voor onzin mensen in hun hoofd kunnen halen. Lees het zoals je de Donald Duck leest, maar vergeet het daarna weer gauw.

Het enige zorgelijke vind ik dat er ook echt mensen zijn die erin geloven én ernaar gaan leven. Levensgevaarlijk...

Ja mooi liedje hoor. Typische Hillsong formule, beetje 13 in een dozijn, maar ik snap wel dat t zo aanslaat.

Mag ik toch een noot maken, een punt van zorg? k Heb lang in het praisewereldje vertoefd maar ben eigenlijk nooit fan van ze geweest. Ik had er altijd een beetje een vreemde bijsmaak bij. Los van persoonlijke smaak (k vind t zo op elkaar lijken allemaal, weinig vernieuwing) maken ze leuke liedjes hoor, goede muzikanten en producties etc., daar niet van. Ik heb ook met plezier veel van hun nummers gespeeld en gezongen. Maar ik ben bang dat ze praisemuziek tot een product hebben gemaakt, een formule, waarmee het mijns inziens z'n doel voorbij gaat. En ik weet niet of dat bewust of onbewust is gedaan. Het zijn op zich goede zaken voor muzikanten natuurlijk en het heeft de kwaliteit van praisemuziek denk ik ook wel een boost gegeven. Begrijp me niet verkeerd, ik ben een groot muziekliefhebber dus hoe meer muziek hoe beter, maar ik ben bang dat het accent in de eredienst teveel is verlegd naar muziek en de beleving ervan, en dat zij daar wel een belangrijke bijdrage aan hebben geleverd. Het doet me altijd een beetje denken aan het verhaal van Jezus in de tempel van Jeruzalem.

Maar misschien is het hen ook niet te verwijten, maar is dat gewoon wat het volk wil.

Ik weet niet of iemand dat gevoel deelt?

ps: Echt waar: "The WHITE Album"? Haha, lolbroeken...

Ik ben het met de beste man eens. Als we iets niet kunnen verklaren, denkt een deel van ons dat het dan wel een bovennatuurlijke verklaring heeft en dat alleen bepaalde rituelen ons ervan kunnen verlossen. Totdat we er achter komen wat dan wel de oorzaak is, en dan valt dat (tot nu toe) altijd heel redelijk uit te leggen.

Neem bijvoorbeeld de pest, de zwarte dood. Men begreep niet waar de ziekte vandaan kwam en hoe het zich zo snel verspreide, dus moest het wel en bovennatuurlijke oorzaak hebben. Een vloek of een straf van God (met nog meer doden tot gevolg overigens). Nu weet iedereen, en leert iedereen op school, dat het door de ratten en de slechte hygiëne kwam, en niemand, zelfs gelovigen niet, twijfelt daar meer aan.

Het verbaast me dan dat, terwijl inmiddels bekend is dat psychoses een redelijke verklaring hebben (letterlijk), een deel van ons het gewoonweg weigert te accepteren en liever gaat voor een bovennatuurlijke verklaring. Alsof dat veel logischer zou zijn? Waarom, vraag ik me dan af? Omdat het veel spannender is ofzo, of een bewijs van je geloof? Ik begrijp het niet.

Een moderne.

Ik heb het niet zo zeer op mensen die zeggen wat ik door me hoofd moet stampen en geloven,voor mij is een maar een waarheid en dat is die van god.

niet de god die in het boek staat,de god van hier en nu.

Wat ik geloof dat geloof ik,wat ik niet geloof dat geloof ik niet.

Ik mag zelf kiezen wat ik geloof en ik geloof ook alleen dat gene wat ik geloof.

Over mijn geloof valt met mij niet te twisten,het lijkt op u geloof en het is ook zeer zeker u god want er is er maar 1.

maar het geloof dat ik geloof is mijn eigen,zo geloof ik niet alles van anderen.

want sommigen mensen planten slechte zaden en ik wil niet ton hun oogst als slechte vrucht geoogst worden.

ik kan alleen slechte vrucht baren als ik geloof wat ik niet geloof.

ik kan moeilijk mijn geloof hier neer gaan zetten het is nogal uitgebreid maar simpel.

maar ik geloof mijn eigen geloof zodat ik niet tot een ander zijn slechte oogst tot bezit ben in het einde van tijd wil ik niet onder hun in het boek staan. van Jezus..duz mijn geloof valt niet onder en groep die bestaat en toch ook wel,maar ik associeer me nergens mee.

als ik het in woorden zou moeten omschrijven geloof ik in natuur christendom.

Maar stel nu dat je, onbedoeld en zonder het zelf te weten, zelf iemand bent die slecht zaad plant? Wat dan? Hoe weet je wat een goed en een slecht zaad is? Mogen anderen je daar op aanspreken?

Ik durf geen keuze te maken

Ik heb eigenlijk geen idee. Ik denk wel dat het proces evolutie plaatsvind, maar kan er met mijn mensenhersens niet bij dat het zo grootschalig is en al zolang en zo complex. Anderzijds is ook een God die dat allemaal in de hand heeft te groot voor mijn hersenpan. Ik zou het niet weten... en ik vraag me af of we het ooit te weten komen. We zijn ook eigenlijk maar kleine wezens op een kleine planeet ergens in het onmetelijke heelal met haar ontelbare mogelijkheden. Misschien wel een beetje arrogant, niet, om dan te denken dat we er wel uitkomen?

Dat psychoses niets te maken hebben met de geestelijke wereld. Dat zit tussen je oren, als je hersens niet lekker functioneren gaan ze vreemde dingen doen.

Overigens geloof ik wel dat "demonen" en ander duister gespuis om het zo maar te noemen oorzaak kunnen zijn van gewrichts klachten, stemmen in je hoofd en psychoses.

Ik vind dat je erg moet oppassen met zulke uitspraken. Ik weet dat psychoses e.d. lijken alsof ze niet van jezelf zijn en van buitenaf komen, maar dat betekent nog niet dat het ook echt zo is.

Ja superfoods is het helemaal de oplossing tegenwoordig, het antwoord op alles, vooral als het in potjes komt natuurlijk. Slikt lekker makkelijk weg en je hoeft verder niets aan je levensstijl te veranderen.

Men neme een korreltje zout...

Maar zonder gekheid, het zou best kunnen dat het een positieve invloed heeft op je gezondheid, waarom niet? Vitamines hebben over het algemeen, in de juiste dosering, op ieders gezondheid een positieve invloed. En dat zullen veel superfoods en kruiden min of meer ook hebben. Ik heb er heel wat geprobeerd en sommigen hebben inderdaad een merkbaar effect, ik trek er regelmatig nog wel een theetje van. Maar etaleer het a.u.b. niet als een geneesmiddel want dat is het natuurlijk niet.

Bovendien, als het een geneesmiddel zou zijn, zou je het volgens mij helemaal niet zomaar mogen verkopen. Dan zal er eerst nogal wat getest en gedaan moeten worden voordat het het etiketje geneesmiddel mag dragen.

Hahaha lol

Maar als het echt was had er vast wel een plaatje van de kaft en een linkje naar amazom.com bij gestaan. De naam van de schrijfster wordt niet eens genoemd.

Is het niet zo dat wordt bedoeld dat je gods naam niet teveel gebruikt, te pas en te onpas? Dus ook voor zaken die helemaal niet van hem komen of eigenlijk niets met hem te maken hebben?

Soms worden namelijk wat al te makkelijk de woorden in zijn mond gelegd, als in "God vindt het zus en zo" of "Zo spreekt de Here".

Gewoon blijven daten en kijken wat ervan komt! Je kunt na een week dat soort vragen nog niet beantwoorden, dat heeft tijd nodig (weken/maanden) en die tijd moet je ook nemen. Dan kom je er vanzelf achter of de verschillen die je noemt een probleem gaan vormen of eigenlijk toch niet. Blijf er van genieten! En niet piekeren, maar wel nuchter blijven.

Misschien hebben ze er eerst over gepraat en heeft hij er wel mee ingestemd?

Zou ook zomaar kunnen...

Bedankt voor je eerlijkheid. We zijn natuurlijk geen relatiedeskundigen, hooguit mensen met ervaring.

Wat ik je zou willen meegeven...

Wat een **kel. Hij is gewoon wel vreemd gegaan he, dat het m niet gelukt is wil nog niet zeggen dat het ook niet anders had kunnen lopen! Onderschat niet hoe dit jou en jullie relatie kan beschadigen. Wil je wel met zo'n man verder? Kun je hem wel vertrouwen? Sommigen hadden zo'n partner allang de deur uitgezet...

En dan zijn porno- en seksverslaving, dat is ook niet iets om luchtig over te doen maar is een serieus probleem en kan je relatie en jullie leven enorm beïnvloeden (dat blijkt...). Hij zal daar echt wat aan moeten doen willen jullie een gezonde relatie krijgen. Als hij dat niet wil of kan, dan is de situatie wel duidelijk. Ik denk dat dat op dit moment veel belangrijkere vragen zijn dan of jullie wel evenveel van God houden. Het is belangrijk wat zijn acties met jullie en jullie relatie doet.

Je zit op een belangrijk kruispunt in je leven: ga je met deze persoon een bindende relatie aan of niet? Belangrijk om daar goed over na te denken en dat doe je dan ook. Bovendien ben je nog jong en heb je een heel leven voor je, dus weeg het goed af. Neem er gewoon de tijd voor die je nodig hebt, je hoeft niet nu a la minute te beslissen.

Ik denk dat je je vooral moet afvragen of je met deze persoon denkt een langdurige relatie aan te kunnen gaan en alles met hem te delen, ongeacht het verschil in interesses of geloof, want het is om eerlijk te zijn gewoon een illusie om te denken dat je in alles hetzelfde kun/wilt zijn.

En besef dat je niet alleen nu maar ook in vele momenten van je relatie nog weleens zoiets zult hebben van: pff, zullen we dit samen overleven, wil ik dit nog wel met hem? Het is dan de vraag of jullie het samen aankunnen en willen.