Rutgerza

Zonde, schuld, duivels machten.... wauw, heftig. Het lijkt me nogal een last om te dragen als je dit gelooft, het klinkt namelijk alsof het zo je eigen schuld is. Ik bedoel, het lijkt me al zwaar genoeg om ermee te moeten leven, en voor mijn gevoel wordt het zo nog zwaarder. Of niet?

Komt het niet gewoon omdat er soms iets misgaat in je hersens, het heeft toch een heel natuurlijke oorzaak?

Ja, ik ga met Ursa mee en heb het vermoeden dat je moeite hebt met die telefoon op te pakken vanwege je depressieve gevoelens, en zodoende 'smoesjes' zoekt om toch niet zelf die stap te hoeven nemen, het is gewoon een drempel voor je. Maar neem onze aanmoedigingen ter harte en bel zelf! Laat weten dat je graag wil meewerken en praat met ze over wat je voor ze zou kunnen betekenen.

En als je het verlangen hebt om om te gaan met christenen van jouw leeftijd, kun je zelf ook niet ergens bij een leuke jongerenkring terecht?

Ja precies. Ik ben in de veronderstelling dat God psychoses helemaal niet veroordeelt, zoals de maatschappij doet, maar dat psychoses juist voortkomen uit geloof!

Bedoel je hiermee ook dat je denkt dat God de psychose veroorzaakt? Dat het een zeg maar 'geestelijk' verschijnsel is? Dat God op die manier tot je spreekt?

Ok fijn

Met "verpersoonlijking" bedoel ik dus: de duivel en zijn demonen. Achter alles wat niet leuk/zondig/slecht is een demon zoeken en de verantwoordelijkheid ervan zodoende (onbewust) bij de duivel leggen (i.p.v. bij de mens zelf).

Maar kennelijk doe jij dat laatste niet.

Maar ik bedoel meer: hoe weet je dan zeker dat het God is die je leidt?

Ja, dat mag ook (wat mij betreft).

Zelf heb ik wat moeite met de verpersoonlijking van "het kwaad". Maar dat komt omdat ik om me heen heb gezien dat er mensen bang mee werden gemaakt, maar ook dat mensen daarmee de verantwoordelijkheid afschoven op 'de duivel' om er vervolgens zelf niets aan te veranderen. Terwijl de oorzaak en oplossing van problemen soms vrij voor de hand lagen. Ik bedoel, ik heb vaak gezien dat (psychische) problemen werden aangezien voor een geestelijke strijd o.i.d., en dat de oplossing in het geestelijke werd gezocht i.p.v. zelf de mouwen op te stropen. En dat vind ik een beetje listig, want daarmee kom je niet tot een echte oplossing, hooguit een tijdelijk lapmiddel. Maar dat is mijn ervaring. Ik hoop dat het voor jou niet geldt.

Ik vraag me dan toch even af Devootje: hoe kijk jij dan zelf tegen de Bijbel aan?

Want als ik zo links en rechts jouw posts lees komt het op me over alsof je zonder de Bijbel denkt te kunnen/willen kunnen. Terwijl in feite alles, het hele christelijke geloof en wat jij daaruit haalt (je geloof in Jezus), opgeschreven is in dat boek en uiteindelijk via dat boek bij ons (en jou) terecht is gekomen. Dus in feite moet je dan toch geloven in wat er in dat boek staat, of in elk geval de kern ervan? En dan heb ik het niet over interpretatie maar over de basis waar elke christen in gelooft (de geloofsbelijdenis).

Dus vertel

Kijk om je heen en je weet dat het niet altijd zo is, je hebt immers niet alles in de hand? In ieders leven gaan dagelijks dingen goed en dingen mis. Soms meer mis dan goed, soms andersom.

Maar het is belangrijk om voor jezelf te geloven dat het goed komt, anders raak je gedesillusioneerd en weet je zeker dat het bergafwaarts gaat. Het gaat erom dat je de moed niet opgeeft en je er zelf aan blijft werken om in je leven vooral veel goede dingen mee te maken. En dat het liefst met hulp van anderen, mensen om je heen.

De zondag is de rustdag.

Zegt de paus... de sabbat valt op een andere dag.

Welke moeten we nu nemen?

Gij zult niet moorden, gij zult niet doodslaan, gij zult niet doden.... allemaal vertalingen die voorkomen. Het resultaat is het zelfde.

Hoe weet je dat zeker?

Heeft meditatie niet sowieso een dergelijk effect?

Hoe ervaar je dat dan? Of is die vraag te persoonlijk?

Zeer goede vraag. Het antwoord is: ik geloof al zolang ik me kan herinneren. Maar momenteel heb ik Jezus aangenomen omdat ik mijn demonen niet zonder Hem kan verdrijven. De duivel heeft hele grote invloed gehad in mijn leven.

Je hebt God dus nodig om persoonlijke problemen het hoofd te bieden?

Ik vroeg het trouwens omdat me dan wat duidelijker is wat je aan het geloof dan wel interesseert, wat je eruit haalt zeg maar.

En waarom dan Jezus als ik vragen mag, en niet een andere God?

Bedoel je dat trouwens letterlijk, van de duivel en demonen?

Ik zou niet erg jaloers zijn op iemand die een vreselijk leven achter de rug heeft. Ik geloof namelijk niet dat je dat zomaar van je los kun schudden, het blijft je je leven lang bij. Misschien willen zulke mensen er daarom graag over praten, ze moeten het af en toe gewoon even kwijt.

Het is wel heel fijn als het ze gelukt is om hun leven een andere richting op te krijgen, petje af! Want dat is niet eenvoudig, en ik kan me voorstellen dat sommige mensen daar jaloers op zijn.

Misschien is het samen te vatten in één vraag: waarom geloof je eigenlijk, en waarom in de God van de Bijbel?

Het lijkt me leuk als je daar antwoord op wilt geven.

Ben van plan om de bijbel te lezen?

Nee, de sleutelbegrippen en kernverhalen ken ik wel. Bovendien is de bijbel saai, en ik vraag me persoonlijk af: wat heb je eraan?

Maar vanwaar?

Dat vind ik vreemd. Je kent dus alleen een willekeur aan bijbelverhalen, maar niet het complete verhaal? In de Bijbel staat toch wat je gelooft, en dan vraag je je af wat je eraan hebt? Als je hem niet leest, hoe weet je dan wat je gelooft? En als je je geloof saai vind, waarom geloof je het dan?

Het lijkt me moeilijk om iets te geloven wat me eigenlijk niet erg interesseert...

Haha, nou, wie weet val je ervoor

Volgens mij wordt er wat te ingewikkeld gedacht. Ik denk dat de opdracht is om gewoon van de 10 plagen iets in het hedendaagse (of het pas gebeurde) op te zoeken wat je er een associatie mee geeft. Epidemieën (bij mens en dier), plagen, natuurrampen, vervuild drinkwater, kindersterfte. Voorbeelden in de wereld te over.

Het ebola virus lijkt me een prima voorbeeld.

Dank je wel voor je uitleg, dat verduidelijkt een hoop.

Ik begrijp je zorgen over je medegelovigen, die zich over het algemeen erg bijzonder en toch wat beter vinden dan ongelovigen, of de gelovigen die net wat zichtbaardere zonden hebben dan zij (we are more equal than other equals). Ik ben het met je eens dat een christen, die gelooft dat hij zondig is en een verlosser nodig heeft, beter zou moeten weten. Neem verantwoordelijkheid voor je eigen daden.

Waar ik me dan weer weleens zorgen over maak, is die andere groep christenen die een wat overmatig zelf-reflecterend vermogen hebben ontwikkeld en gebukt gaan onder hun zonden en onhebbelijkheden, zelfs onder die die eigenlijk geen zonden zijn maar die zij toch zo ervaren. Ook dat lijkt me niet gezond, want een christen gelooft toch immers ook dat hun verlosser hen heeft verlost? Ze dragen een juk dat zwaarder is dan nodig.

Een belangrijk discussiepunt hierin is dan ook: wat is zonde en wat niet, en op wat voor manier kun je ermee omgaan en er verantwoordelijkheid voor nemen?

In dit specifieke geval van de TS ben ik meer bang voor het tweede type christenen dan voor het eerste.

Heb je het wel samen met iemand anders geschreven? Anders kan het niet hoor...

Nee juist niet, als ik dit zo lees lijk je eerder een sombere kijk op het leven/ de mens / jezelf te hebben. Of niet?

Ja, je bent er toch mee groot geworden he Het kan geen kwaad de goede dingen eruit te halen.

En de TS is christen dus probeer ik me een beetje in hem te verplaatsen als ik een antwoord geef.

Ja, maar humanist moest je er wel even op attenderen

Zie je, jij ben t gewoon n christen

Nee hoor, ik denk gewoon na

Waarom laat iedereen, behalve Humanist, gemakshalve de rest van het 'begeerte' gebod weg? Gij zult niet begeren wat van uw naaste is...

Waarom zou dat er staan? Omdat als je die begeerte omzet in actie je de grootste ellende over jezelf en je omgeving heen haalt: jaloezie, ruzie, vechtpartijen, diefstal, overspel, verkrachting, ontvoering, oorlog...

Als je nuchter en eerlijk nadenkt, heeft iedereen de hele dag door wel van die gedachten: oh dat zou ik wel willen hebben, of wauw wat een mooie meid/jongen, of ik zou dat weleens willen doen, ... die hersens zijn niet te stoppen. Maakt dat gelijk dat je bovengenoemde misdrijven begaat? Nee, een normaal mens niet. Wanneer dan wel? Als je op die gedachten gaat broeden, koesteren en je besluit ze te gaan omzetten in actie. Dan kan het pas een probleem worden.

Ik neem aan dat Jezus, als goddelijk mens, ook wel snapte dat dat menselijk brein niet te stoppen is en allerlei gedachten continu de revue passeren. Om dat te gaan bestrijden is gewoonweg tegennatuurlijk en destructief. Dat kan niet gezond zijn en, als God het beste met de mens voorheeft, lijkt me dat dan ook niet de bedoeling. Ik denk dat het zwaartepunt van dit gebod vooral ligt bij het moment dat je een dergelijke begeerte gaat koesteren en wil omzetten in daden. Het moment dat je besluit: die vrouw neem ik mee naar huis, en niemand kan me stoppen.

Dat soort begeren dus