Peter79

De leer van Jezus is o.a. te vinden in Mattheus 5 t/m 7 (ook bekend als de bergrede). De uitwerking is direct te vinden in Mattheus 8 en 9. 
Hier zie je dat het niet gaat over het geestelijke leven, maar over het ‘echte’ leven. 
Daar waar mensen geminacht of onderdrukt worden, opkomen voor de vrede, treurenden.  
Daar is Jezus te vinden. Dat is voor hem de kern van de wet en de profeten (die meestal niet wordt genoemd). 
Maak je van Jezus een spirituele, geestelijke leraar, dan haal je hem uit zijn Joodse context, wordt het staren naar de navels, gebeurt er niets met de mensen die in de verdrukking zitten. Een verwende westerse Jezus drijft boven en dan het liefst voor de  ingewijden, zij die het snappen, die een bepaald geestelijke niveau hebben bereikt.  
Het is niet de Jezus die je ontmoet in de evangeliën en waar zijn leerlingen van getuigen.
Diegenen die juist als laatst/laagst/minst beschouwd worden, worden door Jezus als eersten benoemd: afgewezen vrouwen en kinderen, afgedankte zieken, armen, vredestichters, maar ook de tollenaars die zich omkeren.

Ik vind dat je aan het zuigen bent. Ik heb geen zin hier nog tijd en energie in te steken. Ik heb zo'n beetje alles gezegd wat ik wilde zeggen. Bovendien voel ik niet de minste behoefte mezelf tegen jou te verdedigen. Ik reageerde op iemand die stelt dat de geestelijke wapenrusting voor ongeestelijke mensen is. Dat is onbijbels en misleidend. Ik heb geen enkele consideratie met valse leraren. Jij mag het laatste woord hebben. 

Ha, dank je.
Wat betreft natuurmens gaat het van these naar antithese tot synthese: de natuurlijke mens is niet bedacht op de dingen die boven zijn, daarom moet de natuurlijke mens opnieuw geboren (wedergeboren) worden, anders kan zij of hij het Koninkrijk van de Hemel niet zien. Maar dat betekent niet dat het natuurlijke zonder waarde is geworden. Het natuurlijke moet slechts losgemaakt worden om vervolgens daarmee in een nieuwe verbinding te komen - de synthese tot de hele mens, de mens die zowel schepsel is als geestelijk mens is, in de juiste verhouding tot Schepper en schepping.

Volgens Ricœur blijven mensen bij het lezen van de bijbel hangen in de magische fase of de daaropvolgende kritische fase.  Ik val ook vaak terug op die kritische fase, maar neem van mij aan dat de fase van de 2de naïviteit echt leuker is.  Het lezen van de bijbel wordt leuker, interessanter en relevanter en daar doelt Ricoeur op.
Ik heb jou nog niet kunnen betrappen dat je iets positiefs meldt over de bijbel, maar ik kan dat gemist hebben.

Hoe meer ik over dit topic nadenk hoe idioter ik het begin te vinden. Het is dwaas om te proberen aan te tonen dat Adam en Eva niet hebben bestaan. Het is even dwaas om te proberen te bewijzen dat ze wel hebben bestaan. Ik heb grote problemen met de evolutietheorie als dogma. Dat had ik al als kind op school en dat had niets met geloof te maken. Mijn eerst opkomende vraag betrof het ontbreken van zichtbare tussenvormen tussen de verschillende soorten. Die vraag werd niet of veel te vaag beantwoord en er werd nogal geïrriteerd op gereageerd. Ik was recalcitrant en op die manier zou het niets met mij worden. De werkelijkheid was natuurlijk dat de onderwijzers uit een boekje leerden en er zelf ook niets van snapten. Inmiddels heb ik op mijn vraag drie antwoorden gehad maar geen van die bevredigend voor mijn (naar later bleek toch wel redelijk gezond) verstand. "Er bestaan geen tussensoorten", "Je bent zelf een tussensoort" en "Fossielen zijn zeldzaam".  Ik beschouw die antwoorden als een belediging voor mijn intelligentie. Er werd in die tijd veel geschreven over de "missing link", de ontbrekende schakel tussen aap en mens. Maar hoe kun je nu spreken over een ontbrekende schakel als er geen ketting is? Later ontdekte ik dat ik niet de enige was die het "niet begreep". Er bleken zelfs wetenschappers te zijn die dezelfde vraag stelden. 
Aan de andere kant heb ik geen goed gevoel bij "creationistische wetenschap". Het raakt aan geloof en vertrouwen, als je begrijpt wat ik bedoel. Als iemand die ik vertrouw mij iets vertelt ga ik toch ook niet onderzoeken of het wel waar is? Want wat blijft er dan nog over van geloof en vertrouwen? Het is echter natuurlijk wel goed dat er vragen worden gesteld bij wetenschappelijke modellen. Dat is nu eenmaal essentieel voor wetenschap.  
Tenslotte merk ik op dat sommige reageerders hier het verschil niet begrijpen tussen "creationisten" en "creationistische wetenschappers". Iemand die in een schepping gelooft is per definitie een creationist. Dat geldt dus ook voor christenen die in de evolutietheorie geloven. 

Dan zit het daarop vast, ik ben liever agnost dan dat ik een verklaring aanneem waarvan ik weet dat die niet klopt.
Ik ken Buggs standpunt hierover niet, maar ook hij laat mysteries volgens mij liever als mysterie staan, dan te suggereren dat ze opgelost zijn. 
Maar goed, met jouw filmpje kwam het topic weer op Adam en Eva, ik zal me er niet meer mee bemoeien.

Het komt op mij over als een soort tweede, lichtere versie van Vaticanum II, met al die onderwerpen op de agenda en de hervormingsdrang van de huidige paus. Ongetwijfeld zullen zowel hardcore-conservatieven als hardcore-progressievelingen de uitkomsten bij voorbaat teleurstellend vinden. Dat houd je nu eenmaal altijd bij zulke grote vergaderingen.
Belangrijkste vraag lijkt mij hoe je het geloof in Christus, de kerk en de sacramenten levend en authentiek kunt behouden en uitdragen, in een tijd met al die schandalen binnen de kerk en al die soms agressief seculiere ontwikkelingen. Want je kunt vernieuwen of juist verstarren tot je een ons weegt, maar zonder een levend, vurig en compassievol geloof in de dood en verrijzenis van Christus en in zijn werkelijke tegenwoordigheid vandaag de dag, blijft het inhoudsloos en leeg. En dat hebben juist buitenstaanders echt wel in de gaten. Als je als kerk je teveel vervreemd van de wereld of juist teveel met haar meegaat, dan ondergraaf je de relevantie en de transformerende, mystieke kracht van het Evangelie.
Moge God deze synode en alle deelnemers eraan zegenen en behoeden.

Een christelijke wetenschapper die op het gebied van evolutie werkt, is Richard Buggs. Als hij het over evolutie heeft, heeft hij het m.i. over micro-evolutie. Mijn  indruk is dat hij de vraagtekens van macro-evolutie open laat staan, in plaats van ze te vullen met speculatie.
Deze inaugurele rede is fijn om te zien:
 

Hoppah here we go again.
Mooie afsluiter Hopper. Het ga je goed.
 
Het is dus op mijn verzoek gesloten omdat ik sterk aandrong. Ik ben zelfs degene geweest die sjako zijn post likete.
Het niveau zakte hier dus onder de bodem door mensen als hopper en TTC, en DBI en enkele meer; en ja ik liet me ook wel eens gaan. Maar wat deze heren doen is pure provocatie!

Ik hoop wel dat we dat misschien eens als volwassenen opnieuw kunnen aanpakken en gewoon radicaal opnieuw beginnen?
Of sommige zaken gewoon niet oprakelen en onze focus eens echt op Christus werpen. Want ik weet niet of jullie dat geloven, maar Christus is met een reden gekomen en met reden aan het kruis genageld, met reden uit de dood opgestaan en met reden opgestegen naar den Vader. De Bijbel leert dat we onze vetes moeten bijleggen voor we opnieuw bidden,... Misschien tijd dat te doen, want ik heb de meeste, allemaal eigenlijk,  wel graag. Dat hoeft niet wederkerig te zijn.

Volgens mij is het gebruikelijk om van een wetenschapper te spreken bij de combinatie van wetenschappelijke opleiding en wetenschappelijk werk. Stel dat iemand met een drs of mastertitel aan de universiteit werkt, bijvoorbeeld als promovendus, dan verricht hij wetenschappelijk werk. Ook als iemand niet aan een instituut verbonden is, kan hij of zij werken als onanfhankelijk wetenschapper, maar dan uit zich dat bijvoorbeeld in publicaties, deelnemen aan congressen en andere activiteiten die gebruikelijk zijn binnen de wetenschap.
Ik aarzel om jonge-aardecreationisten met hun eigen instituten, tijdschriften en congressen aan te duiden als wetenschappers. In mijn ogen zijn ze ook geen pseudowetenschappers, maar op een bepaalde manier vormen ze een soort van parallelle samenleving. Falcke is m.i. niet een creationist in zijn wetenschappelijke standpunt maar alleen in zijn levensbeschouwelijke standpunt.
Het gaat er gelukkig niet om welke status we jonge-aardecreationisten geven, maar wat ze inhoudelijk naar voren brengen. Meestal worden jonge-aardecreationisten op een zijspoor gezet niet vanwege hun inhoud, maar vanwege hun status. Ik vind dat kortzichtig, maar de voorlichting naar het grote publiek is ook erg eenzijdig en bevooroordeeld.
Charles Darwin was natuurwetenschapper niet vanwege zijn opleiding, maar vanwege zijn autodidactische gaven. Eigenlijk was hij theoloog. Hij verwierp ontwerp in de natuur omdat hij de gedachte van de goede schepper (in de termen van de negentiende eeuwse theologie) niet kon verenigen met de wreedheid die hij waarnam in de natuur. Daarom moest het ontwerp dat voor ieder duidelijk zichtbaar was, een kwestie zijn van schijn. Met dat denkbeeld ondergroef hij de rol van de intuïtie. Biologie was niet langer iets dat met het gezonde verstand werd doorzien, maar iets tegenintuïtiefs, iets magisch, iets voor de specialisten die de leken wel zouden uitleggen hoe het zit.

Evolutie betekent ontwikkeling. Het is vrij gebruikelijk om ook de geschiedenis van het heela te beschrijven als een evolutie. https://nl.wikibooks.org/wiki/Kosmografie/Structuur_en_evolutie_van_het_heelal
Het gaat dan ook niet over wat er gezien wordt, maar hoe er geduid wordt.
Volgens mij is hij geen naturalist maar een creationist. Wetenschapper is denk ik niet correct, maar bij de huidige definitie van wetenschapper vallen er wel meer mensen af die wel wetenschappelijke betekenis hebben gehad.
Raar he, de Bijbel staat vol met die onzin (Psalm 8 NBG51):
O Here, onze Here,
hoe heerlijk is uw naam op de ganse aarde,
Gij, die uw majesteit toont aan de hemel.
Uit de mond van kinderen en zuigelingen
hebt Gij sterkte gegrondvest, uw tegenstanders ten spijt,
om vijand en wraakgierige te doen verstommen.
Aanschouw ik uw hemel, het werk van uw vingers,
de maan en de sterren, die Gij bereid hebt:
wat is de mens, dat Gij zijner gedenkt,
en het mensenkind, dat Gij naar hem omziet?
Toch hebt Gij hem bijna goddelijk gemaakt,
en hem met heerlijkheid en luister gekroond.
Gij doet hem heersen over de werken uwer handen,
alles hebt Gij onder zijn voeten gelegd:
schapen en runderen altegader
en ook de dieren des velds,
de vogelen des hemels en de vissen der zee,
hetgeen de paden der zeeën doorkruist.
O Here, onze Here,
hoe heerlijk is uw naam op de ganse aarde.
De Germanen waren ook niet gek: Want hetgeen van Hem niet gezien kan worden, zijn eeuwige kracht en goddelijkheid, wordt sedert de schepping der wereld uit zijn werken met het verstand doorzien (Romeinen 1:20 NBG51).
Buitengewoon aanstootgevend!
 
@Fundamenteel sorry alle verwijzingen zijn naar Hopper maar ik kan dat niet zo eenvoudig meer aanpassen.

Evolutie betekent ontwikkeling. Het is vrij gebruikelijk om ook de geschiedenis van het heela te beschrijven als een evolutie. https://nl.wikibooks.org/wiki/Kosmografie/Structuur_en_evolutie_van_het_heelal
Het gaat dan ook niet over wat er gezien wordt, maar hoe er geduid wordt.
Volgens mij is hij geen naturalist maar een creationist. Wetenschapper is denk ik niet correct, maar bij de huidige definitie van wetenschapper vallen er wel meer mensen af die wel wetenschappelijke betekenis hebben gehad.
Raar he, de Bijbel staat vol met die onzin (Psalm 8 NBG51):
O Here, onze Here,
hoe heerlijk is uw naam op de ganse aarde,
Gij, die uw majesteit toont aan de hemel.
Uit de mond van kinderen en zuigelingen
hebt Gij sterkte gegrondvest, uw tegenstanders ten spijt,
om vijand en wraakgierige te doen verstommen.
Aanschouw ik uw hemel, het werk van uw vingers,
de maan en de sterren, die Gij bereid hebt:
wat is de mens, dat Gij zijner gedenkt,
en het mensenkind, dat Gij naar hem omziet?
Toch hebt Gij hem bijna goddelijk gemaakt,
en hem met heerlijkheid en luister gekroond.
Gij doet hem heersen over de werken uwer handen,
alles hebt Gij onder zijn voeten gelegd:
schapen en runderen altegader
en ook de dieren des velds,
de vogelen des hemels en de vissen der zee,
hetgeen de paden der zeeën doorkruist.
O Here, onze Here,
hoe heerlijk is uw naam op de ganse aarde.
De Germanen waren ook niet gek: Want hetgeen van Hem niet gezien kan worden, zijn eeuwige kracht en goddelijkheid, wordt sedert de schepping der wereld uit zijn werken met het verstand doorzien (Romeinen 1:20 NBG51).
Buitengewoon aanstootgevend!
 
@Fundamenteel sorry alle verwijzingen zijn naar Hopper maar ik kan dat niet zo eenvoudig meer aanpassen.

Ik heb geen theorie over een jonge aarde. 
Hij is een wetenschapper die op dezelfde evenementen spreekt als Falcke. Hij zegt dat ook in de geplaatste presentatie: "Heino Falcke komt hier later meer over uitleggen."
Het is heel lastig een serieus gesprek te voeren met iemand zoals jij. Uit alles blijkt dat je geen flauw idee hebt over de problemen van tijd en ruimte en te lui bent om je daar ook zelfs maar een klein beetje in te verdiepen. Als het je niet interesseert is dat prima maar stop dan met onzinnige uitspraken erover.
Dat doe jij zelf. Jij bent degene hier die deze polemiek aankaart en aandikt.

Er was zelfs een keertje dat God besloot mens te worden en een tijdje op aarde heeft geleeft tot z'n volgelingen hem dood hebben gemaakt. Wat hij vertelde kunnen we in de bijbel nog wel terug lezen, dus in die zin zou je dat boek ook kunnen aanmerken als vorm dat God tot je spreekt. Verder spreekt God ook rechtststreeks tot je en raakt je hart. 

Als je de Bijbel leest staat daar gewoon in dat Israël regelmatig afgoden ging aanbidden en die worden zelfs bij naam genoemd.  Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat men daar sporen van terug vindt. Het idee dat Israël van oorsprong polytheïstisch was is dan ook afkomstig van mensen die de Bijbel niet kennen. Er wordt door gebrek aan kennis ontzettend veel onzin verkondigd. Het is jammer dat je daar voor valt.   

Ook door middel van de Kerk?

Ik zal niet zeggen dat het geen consequenties heeft om gradualiteit van aap naar mens aan te nemen. Maar ik heb mijn theologie gevormd als reactie op de theologie van Ellende Verlossing Dankbaarheid (Heidelbergse Cathechismus). Het idee dat wij zondig zijn vanwege Adam is heel onbevredigend. Veel dichterbij is de ervaring dat de wereld vol ellende zit en dat wij zelf ook dagelijks tekort schieten. Verlossing door Jezus is in dit kader niet een soort juridische vrijspraak (al mag die metafoor er best zijn), maar het is een bevrijding van de macht van de zonde en een aanneming tot kinderen van God. De genade van Jezus is er niet van afhankelijk dat er eerst wet en zonde was, nee, genade is datgene dat alles draagt. Werkelijk christendom dat Jezus in het middelpunt zet, heeft geen paradijsverhaal nodig. Daarmee gooi ik niet de Bijbel in de vuilnisbak, maar het is vanuit Christus dat ik de Bijbel lees. De Bijbel, zeker het Oude Testament, is een Joodse erfenis. Het enige lijntje waardoor ik daaraan deel gekregen heb, loopt via Christus. Terwijl er profetieën naar de toekomst zijn, kan dat ook naar het verleden zo zijn. De scheppingsverhalen uit Genesis hebben voor zover ik heb begrepen wel een profetische context.
Voor christenen is er niet alleen de realiteit van de zichtbare wereld die we met niet- of andersgelovigen delen. Er is ook een geestelijke werkelijkheid, waarover bijvoorbeeld Paulus schrijft, hoe mensen weigeren om God te erkennen en de waarheid in leugen draaien. Ik ervaar dat steeds sterker, als ik merk hoe mensen die Intelligent Design voorstellen, worden weggezet als gelovigen die God de wetenschap in proberen te brengen. Niet datgene wat ID'ers zelf naar voren brengen wordt serieus genomen, maar via een complotdenkerachtige manier worden ID-standpunten tot stropoppen gemaakt die men dan weer kan bestrijden. Men weet als het ware beter dan de ID'ers zelf wat zij voorstellen. In de omgang met kritiek laat het Darwinisme zelf religieuze trekjes zien.
Vanuit de gereformeerde traditie waarin ik sta (dus niet die van Barth, ook al sta ik daar sympathiek tegenover), geloof ik dat God zich zowel door de openbaring (Bijbel) als door de natuur laat kennen. Voor mij zijn ze twee getuigen. Daarom mag de ene getuige (natuur) niet aan de leiband komen van de andere (Bijbel). Beiden wijzen ze op eigen wijze naar God. Het Darwinisme maakt de natuur tot een valse getuige, door te suggeren dat er gradualiteit is waar discontinuïteit is en dat het vullen van gaten slechts een kwestie van tijd is.
 

Voor mij hebben zonde (je deugt niet) en genade (je verdient het niet) een zeer negatieve connotatie meegekregen vanuit het christendom, gebaseerd op een zeer negatief mensbeeld van tekortschieten en nooit goed genoeg zijn.
Ik heb deze woorden dan ook uit mijn geloofsvocabulaire geschrapt.
Jezus is een inspiratiebron om de weg naar Huis te aanvaarden. Hij heeft het niet voor ons gedaan, hij heeft het ons voorgedaan. En spreekt regelmatig vertrouwen uit in onze mogelijkheden (bijv. als gij gelooft de werken die ik doe). Het valt mij op dat veel christenen afhaken zodra de bijbel positief is over mensen. Opmerkelijk.
Ik zie dan ook geen reden tot redding of verlossing. Wel de mogelijkheid om weer terug te keren naar het goddelijke, waar het welkom hartelijk zal zijn (verloren zoon). Geen oordeel, geen afweging van daden, geen offer dat aanvaard moet worden. Bij thuiskomst is het leed geleden.
Voor mij staat Jezus niet in het middelpunt, het draait niet om de persoon. Het leidt tot persoonsverheerlijking en zolang je een ander volgt, zul je nooit jezelf vinden.
Jezus was lange tijd een inspiratiebron, een kiezelsteen op weg naar huis. Maar de kiezelsteen is niet Thuis, wel een wegwijzer.
Voor mij staat Onvoorwaardelijke Liefde centraal, iets wat maar weinigen kunnen of willen snappen.
Zelf geloof ik in een scheppende kracht achter het universum en de mensheid. Hoe lang geleden dat gebeurd is ( ik geloof niet in lineaire tijd) en hoe dat gebeurd is, is niet relevant.
Is wat hierboven staat de absolute waarheid ? Nee, het zijn mijn persoonlijke gedachten en overtuigingen. Voor wat ze waard zijn.

Ik zal niet zeggen dat het geen consequenties heeft om gradualiteit van aap naar mens aan te nemen. Maar ik heb mijn theologie gevormd als reactie op de theologie van Ellende Verlossing Dankbaarheid (Heidelbergse Cathechismus). Het idee dat wij zondig zijn vanwege Adam is heel onbevredigend. Veel dichterbij is de ervaring dat de wereld vol ellende zit en dat wij zelf ook dagelijks tekort schieten. Verlossing door Jezus is in dit kader niet een soort juridische vrijspraak (al mag die metafoor er best zijn), maar het is een bevrijding van de macht van de zonde en een aanneming tot kinderen van God. De genade van Jezus is er niet van afhankelijk dat er eerst wet en zonde was, nee, genade is datgene dat alles draagt. Werkelijk christendom dat Jezus in het middelpunt zet, heeft geen paradijsverhaal nodig. Daarmee gooi ik niet de Bijbel in de vuilnisbak, maar het is vanuit Christus dat ik de Bijbel lees. De Bijbel, zeker het Oude Testament, is een Joodse erfenis. Het enige lijntje waardoor ik daaraan deel gekregen heb, loopt via Christus. Terwijl er profetieën naar de toekomst zijn, kan dat ook naar het verleden zo zijn. De scheppingsverhalen uit Genesis hebben voor zover ik heb begrepen wel een profetische context.
Voor christenen is er niet alleen de realiteit van de zichtbare wereld die we met niet- of andersgelovigen delen. Er is ook een geestelijke werkelijkheid, waarover bijvoorbeeld Paulus schrijft, hoe mensen weigeren om God te erkennen en de waarheid in leugen draaien. Ik ervaar dat steeds sterker, als ik merk hoe mensen die Intelligent Design voorstellen, worden weggezet als gelovigen die God de wetenschap in proberen te brengen. Niet datgene wat ID'ers zelf naar voren brengen wordt serieus genomen, maar via een complotdenkerachtige manier worden ID-standpunten tot stropoppen gemaakt die men dan weer kan bestrijden. Men weet als het ware beter dan de ID'ers zelf wat zij voorstellen. In de omgang met kritiek laat het Darwinisme zelf religieuze trekjes zien.
Vanuit de gereformeerde traditie waarin ik sta (dus niet die van Barth, ook al sta ik daar sympathiek tegenover), geloof ik dat God zich zowel door de openbaring (Bijbel) als door de natuur laat kennen. Voor mij zijn ze twee getuigen. Daarom mag de ene getuige (natuur) niet aan de leiband komen van de andere (Bijbel). Beiden wijzen ze op eigen wijze naar God. Het Darwinisme maakt de natuur tot een valse getuige, door te suggeren dat er gradualiteit is waar discontinuïteit is en dat het vullen van gaten slechts een kwestie van tijd is.
 

Ik zal niet zeggen dat het geen consequenties heeft om gradualiteit van aap naar mens aan te nemen. Maar ik heb mijn theologie gevormd als reactie op de theologie van Ellende Verlossing Dankbaarheid (Heidelbergse Cathechismus). Het idee dat wij zondig zijn vanwege Adam is heel onbevredigend. Veel dichterbij is de ervaring dat de wereld vol ellende zit en dat wij zelf ook dagelijks tekort schieten. Verlossing door Jezus is in dit kader niet een soort juridische vrijspraak (al mag die metafoor er best zijn), maar het is een bevrijding van de macht van de zonde en een aanneming tot kinderen van God. De genade van Jezus is er niet van afhankelijk dat er eerst wet en zonde was, nee, genade is datgene dat alles draagt. Werkelijk christendom dat Jezus in het middelpunt zet, heeft geen paradijsverhaal nodig. Daarmee gooi ik niet de Bijbel in de vuilnisbak, maar het is vanuit Christus dat ik de Bijbel lees. De Bijbel, zeker het Oude Testament, is een Joodse erfenis. Het enige lijntje waardoor ik daaraan deel gekregen heb, loopt via Christus. Terwijl er profetieën naar de toekomst zijn, kan dat ook naar het verleden zo zijn. De scheppingsverhalen uit Genesis hebben voor zover ik heb begrepen wel een profetische context.
Voor christenen is er niet alleen de realiteit van de zichtbare wereld die we met niet- of andersgelovigen delen. Er is ook een geestelijke werkelijkheid, waarover bijvoorbeeld Paulus schrijft, hoe mensen weigeren om God te erkennen en de waarheid in leugen draaien. Ik ervaar dat steeds sterker, als ik merk hoe mensen die Intelligent Design voorstellen, worden weggezet als gelovigen die God de wetenschap in proberen te brengen. Niet datgene wat ID'ers zelf naar voren brengen wordt serieus genomen, maar via een complotdenkerachtige manier worden ID-standpunten tot stropoppen gemaakt die men dan weer kan bestrijden. Men weet als het ware beter dan de ID'ers zelf wat zij voorstellen. In de omgang met kritiek laat het Darwinisme zelf religieuze trekjes zien.
Vanuit de gereformeerde traditie waarin ik sta (dus niet die van Barth, ook al sta ik daar sympathiek tegenover), geloof ik dat God zich zowel door de openbaring (Bijbel) als door de natuur laat kennen. Voor mij zijn ze twee getuigen. Daarom mag de ene getuige (natuur) niet aan de leiband komen van de andere (Bijbel). Beiden wijzen ze op eigen wijze naar God. Het Darwinisme maakt de natuur tot een valse getuige, door te suggeren dat er gradualiteit is waar discontinuïteit is en dat het vullen van gaten slechts een kwestie van tijd is.
 

Ze zijn er wel hoor, als je oprecht gaat zoeken. Maar je stelling dat het allemaal zo duidelijk zou moeten zijn klopt niet helemaal. Er zijn gewoon verschillende uitgangspunten en een Nederlandse professor (Nienhuis) schreef in één van zijn boeken dat veel wetenschappers zoeken naar "bewijzen" voor waar ze toch al in geloofden. De man in het onderstaande filmpje vind ik ook wel interessant.
 
 

Hangt van het verhaal af. Er is niet een boek 'bijbel'.  De Bijbel is een verzameling boeken (dat betekent notabene het woord bijbel: "boeken").
Symboliek en letterlijk zijn geen tegenpolen. Het zijn verschillende lagen. Stel, een dictator valt letterlijk van het podium en zijn macht stort in elkaar rond die tijd. Dan is die letterlijke gebeurtenis best symbolisch. Zelfde met Jezus die sterft aan het kruis. Doordrengt van symbolisme, maar ook letterlijk. Een offer het zelfde. De Joodse offerritus is iets wat ze letterlijk deden maar een en ander symboliek is.
En hoe de bijbel lezen? Het is een verzameling van boeken uit verschillende tijden en geschreven in verschillende genres. Ik zou zeggen, neem dat ook mee. Lucas past methodiek van de griekse geschiedschrijving toe, dus wellicht is het als geschiedschrijving bedoeld. Hooglied lijkt toch meer poezie te zijn. Dus wellicht is het poezie. 

Ik ken jongeren die een goede opvoeding en weerbaarheid krijgen maar toch massaal afhaken. Een letterlijke uitleg is overigens maar 1 van de redenen. In vrijzinnige kerken haken jongeren ook massaal af. Het is belangrijk om de relevantie van teksten te laten zien: goede exegese!

Dat hangt natuurlijk weer ervan af welke wetenschap je hanteert bij de uitleg van de Bijbel. Daar komt een stuk persoonlijke verantwoordelijkheid bij kijken - ieder moet dat doen wat voor zijn of haar geweten geoorloofd is onder Gods open hemel. We geloven dat de Geest ons daarin leidt.