Peter79

De boel is geëscaleerd. De manier waarop jij over Sjako praat, helpt niet echt mee om te deëscaleren.
Er zijn best mogelijkheden om eruit te komen, als iedereen wil. Iedereen is wel eens boos. Conflicthantering zou toch wel iets moeten zijn waar christenen verstand van hebben, zoek de woorden vrede en vredestichters maar eens op in de Bijbel.

Fundamenteel schreef: Mag Bastiaan terugkomen?
Het is echter niet gemakkelijk je altijd kalm te houden tegen 1 befaamde moderator die [...].
Als we humoristische mensen bannen [...], waar gaan we dan heen?
 
Ik zou toch wel graag zien dat Bastiaan het één en ander terugneemt en/of zijn excuses aanbiedt. Ook al ben je geen fan van de moderator, toch mag je je wel enigszins beheersen, ook als de moderator onrechtvaardig handelt. Het forum is iets waar we allemaal verantwoordelijk zijn als we ervoor kiezen er deelnemer te worden. Moderator is een hondebaan.
Overigens lijkt Bastiaan het naar zijn zin te hebben op Geloofsgesprek, dus veel kans dat hij terugkomt is er denk ik niet.

Misschien heb je wel gelijk. 
Ik hoop in ieder geval dat de moderators erin slagen weer een christelijk forum op de rails te krijgen. Waarin schuttingtaal en oneigenlijke patronen aangepakt worden. 

We dienen de overheid te gehoorzamen door onze belastingen tijdig te betalen, haar wetten te gehoorzamen voor zover zij niet in strijd zijn met het geloof, goede werken binnen de samenleving te verrichten en voor haar te bidden dat zij een rechtvaardig en wijs bestuur mag voeren tot welzijn van het volk.
Met 'zover zij niet in strijd zijn met het geloof' wordt bedoeld dat het nakomen van een verplichting niet tegen de beginselen van de christelijke moraal en het eigen daarop geënte geweten in mag gaan.
Als de overheid bijvoorbeeld euthanasie toestaat, dan is dat geen reden om haar niet te gehoorzamen, want je hoeft daar immers geen gebruik van te maken. Wel is het dan goed en passend om daar op de geëigende (democratische) manieren tegenin te gaan. Maar als zij euthanasie in bepaalde gevallen zou verplichten, of jou als arts zou verplichten daaraan mee te werken, dan dien je ongehoorzaam daaraan te zijn, ook als je daardoor vervolgd zou kunnen worden.
Als gelovigen zijn we verder geroepen om op zowel sociaal als politiek niveau mee te werken aan de opbouw van een rechtvaardige samenleving. Dit betekent dat je binnen je mogelijkheden je eigen kost verdient met zinvol, opbouwend werk en waar mogelijk ook vrijwilligerswerk verricht, dat je in maatschappelijke discussies onderbouwd en met kennis van zaken de christelijke normen en waarden verdedigt en dat als je je stemrecht uitoefent, je  dan een politieke partij steunt of opricht die in haar beginselen zo dicht mogelijk de christelijke sociale leer benaderd.

Als het opbouwt in het dienen van de Heer, dan zou ik zeggen: doe je voordeel ermee.
Mij is wel overkomen, dat in een gemeente een 'woord' werd uitgesproken, dat bedoeld was om mij de mond te snoeren. Soms kan de autoriteit van de Heer ook worden misbruikt om iets 'van en andere geest' te oreren.
Daarom staat er ook dat er getoetst moet worden.
Mijn devies is: als de Heer iets tot mij te zeggen heeft, dan zal Hij dat toch in eerste instantie aan mij zelf duidelijk maken. Of anders gezegd: als de Geest van de Heer in mij leeft, dan zou ik het vreemd vinden van een ander te horen, wat ik niet al zelf rechtstreeks had gehoord.

Na het gebed in Getsemané wordt Jezus overgeleverd en treedt een keten aan gebeurtenissen in werking die leidt tot zijn dood ("Hoe zouden anders de Schriften vervuld worden, die zeggen dat het zo geschieden moet?").
Jezus zweeg, totdat de hogepriester hem bezwoer te spreken, als Jezus toen had gezwegen had dit gegolden als een veroordeling. Maar Jezus antwoord gaat m.i. verder dan het antwoord dat strikt noodzakelijk was. Jezus zegt: "Maar Ik zeg u: Van nu aan zult u de Zoon des mensen zien zitten aan de rechterhand van de kracht van God en zien komen op de wolken van de hemel". Mocht er nog onduidelijkheid zijn, dan is die nu echt weg. Maar ook: Jezus zegt hem het oordeel aan en beweegt de hogepriester misschien wel zo tot een duidelijk oordeel (zoals ook Farao in een compromisloze positie werd gezet).
Maar willen dat het zo zou gaan? Jezus spreekt zich daar tegen uit: "De Zoon des mensen gaat wel heen zoals over Hem geschreven is, maar wee die mens door wie de Zoon des mensen verraden wordt! Het zou goed voor die mens zijn als hij niet geboren was" (en bij het woord "verraden", past het waarschijnlijk beter om te zeggen "overgeleverd aan de rechtsgang", maar ik ben niet alle teksten nagegaan).

Sjef Laenen schrijft bijvoorbeeld: "Het gebruik van de letters als getallen is niet specifiek Joods. De oorsprong hiervan verliest zich in het verre verleden en onttrekt zich aan onze waarneming." Bij dit hoofdstuk geeft hij dan ruim twintig wetenschappelijke bronnen. (7,5 Joodse mystiek).
 
Dat heb ik ook op school geleerd ja. Maar het maakt niets uit.
 
Ik accepteer juist alle stukjes. Ontzettend leerzaam! Ook bijvoorbeeld dat het zelfs in onze taal verborgen zit. Bijvoorbeeld in het werkwoord vertellen. Taal is toch wel iets heel bijzonders.
 
En dat klopt dus niet. Men gaf getallen juist wel met letters weer. 
In het Nederlands is de één de 1, de twee de 2 etc. In het Hebreeuws is de alef de 1 en de bet de 2 etc. Zo simpel is het.

De coronatijd heeft me niet verder van het geloof, eerder dichterbij gebracht. En dat kwam voornamelijk door mensen-hoewel ik de kerkgang niet mis- . De sociale aspecten, en de dienst toch in blijven vullen, ook al is het met 30 mensen vind ik knap. Toch dat bloemetje bij een jarige, oudere, zieke brengen. Het pannetje soep bij iemand die nog maar kort weduwe is en zo vol rouw, het gaat niet om het pannetje soep maar het gesprek, het luisterend oor.
Ik mis de diensten minder omdat ik veel luister naar kerkomroep.nl en dan ook vaak naar facebook vrienden die preken. Ook is er via internet koor repetities te volgen, en heb ik nu ook weer spotify aan. Via internet kerstconcerten ook al is het met 30 mensen, ik luister wel online met een kop choc. melk in mijn hand.
En Jezus; ik ervaar zijn aanwezigheid in mijn leven en dat maakt mij dankbaar. 
Maar voor jongeren is het misschien nog wel het lastigste; jeugdgroepen, diensten die niet doorgaan. Misschien zul je daar ook de meeste zien afhaken, of andere vormen zoeken. 
 

Moeilijk. Er zitten gewoon teveel kanten aan. Als de kerk een min of meer besloten instituut is waar mensen zich comfortabel en veilig voelen kan het misschien goed zijn als die mensen "naar buiten gaan" en meer contact maken met andere christenen en zich meer profileren in de wereld. "De comfortzone verlaten" bedoel ik eigenlijk te zeggen. De Joodse christenen werden ook verdreven uit Jeruzalem, maar juist met de bedoeling het evangelie te verspreiden.
Aan de andere kant kan het nooit goed zijn om bewust en vrijwillig de omgeving en gemeenschap te verlaten waarin God je heeft geplaatst en deel van heeft gemaakt. Dat zou ontrouw zijn, net zoals wanneer je je eigen familie de rug zou toekeren.
Daarnaast zijn er talloze persoonlijke factoren (omstandigheden) die een rol kunnen spelen, niet in het minst de omgeving of het land waarin je woont. Omdat ik veel verhuisd ben in mijn leven ga ik nu, in principe, gewoon naar de dichtstbijzijnde kerk, of die me nu bevalt of niet (maar wordt er principieel niet officieel lid van omdat ik de verdeeldheid verwerp en niet in een hokje geplaatst wil worden). Het gaat tenslotte om de gemeenschap met broeders en zusters en niet om lidmaatschap van een bepaalde denominatie. Dat moet dan uiteraard geen sektarische bedoening zijn want dan ben ik er heel snel mee klaar. Heel eerlijk gezegd vind ik het een beetje jammer dat dit nu geen katholieke kerk is. Jij begrijpt wel waarom.

De topictitel stond op 8 april boven een essay van Tomáš Halík in Trouw.
De kerken zijn leeg in deze coronacrisis. En dat staat symbool voor de leegte in de kerk, stelt de Tsjechische priester en hoogleraar Tomáš Halík. Als priester en theoloog ziet hij in deze lege en gesloten kerken een teken en een uitdaging van God. Hij stelt de vraag of deze tijd van lege en gesloten kerken, niet een soort waarschuwend visioen is van wat ons in de nabije toekomst te wachten staat: dit is hoe het er over enkele jaren in een groot deel van onze wereld uit zou kunnen zien. Zijn we niet al genoeg gewaarschuwd door de ontwikkelingen in vele landen, waar steeds meer kerken, kloosters en seminaries leeg lopen en sluiten? Waarom hebben we deze ontwikkelingen zo lang toegeschreven aan externe invloeden (de ‘seculiere tsunami’), in plaats van ons te realiseren dat er opnieuw een hoofdstuk uit de geschiedenis van het christendom ten einde aan het komen is, en het tijd is ons voor te bereiden op een nieuwe? Misschien staan de lege kerkgebouwen wel symbool voor de leegte in de kerken. Als de kerk geen serieuze poging waagt om de wereld een compleet ander gezicht van het christendom te laten zien, zal leegte de toekomst van de kerk zijn. We hebben ons te veel bezig gehouden met het bekeren van ‘de wereld’, en minder met het bekeren van onszelf.
 
De vraag die ik in dit topic wil stellen is hoe de coroncrisis jouw geloofsleven beïnvloedt. Ben je anders tegen geloven aan gaan kijken of richt je je leven anders in? Hoe geef je als christen handen en voeten aan het evangelie sinds Corona?
 
Laat ik zelf een eerste reactie geven. Met mijn vertrek uit de vrijgemaakte kerk in 2003 heb ik besloten om mij nooit meer zo te hechten aan een kerk als dat ik toen met de paplepel had ingekregen. Lidmaatschap van een kerk zou vanaf toen altijd iets tijdelijks, iets voorlopigs zijn, totdat er zich weer iets anders aandient. Mijn leven als christen is daar waar ik de meeste tijd doorbreng - dat is in het gezin en in het werk. De kerk waar ik lid ben is een fijne gemeenschap, maar de diensten prikkelen te weinig in positieve zin. Sinds een paar jaar pakken mensen tijdens de collecte massaal hun telefoontje om via de app een donatie te doen. Waarom kan dat niet thuis? Vroeger werd de collecte zelfs betiteld als "dienst der offeranden". Ik weet niet anders dan dat je kerkelijke bijdragen kan overmaken via de bank en dat kerken daarop begroten. Ik vind het onzin om het in de kerk te doen, behalve als het een spontane actie is. Er wordt te weinig nagedacht over wat er toe doet en als je tot de conclusie komt dat je wil veranderen kan het niet omdat veel dingen in regels gegoten zijn. Het verband waarvan mijn kerk lid is, doet een paar stappen terug in de tijd met betrekking tot homoseksualiteit en vrouwen in het ambt. Dat werkt vervreemdend. Nu met Corona denk ik dat het moment er voor mij is om na te denken over mijn kerklidmaatschap. Voor mijn vrouw en kinderen kan ik er wel lid blijven, maar voor mezelf weet ik het niet. Laat ik me vanwege mijn kerklidmaatschap niet aan een lijntje houden en zou ik het niet beter helemaal los kunnen laten? Ik ben daarom benieuwd hoe anderen kerkzijn of gelovige-zijn sinds Corona zien.

Topictitel: 'De coronacrisis is hét moment voor de kerk om te veranderen'
Iedereen: 'Nope, ga niet naar een kerk en of ben er geen lid van.'
Tja, zo veranderd de kerk inderdaad heel snel... in geschiedenis. 😶

We zijn uit de kerk geschreven en nu gaan we naar een "beweging" New Life in Veenendaal. Je kan er geen lid van worden. Ze zijn geen gemeente, maar een beweging dat zich focust op de gaven van de Heilige Geest. Ze houden nog geen jaar nu ook zondagsamenkomsten in een voormalige kerk dat is omgebouwd tot grand café-restaurant met een winkeltje, de kapper en nog wat geloof ik. Toevallig met iets minder dan 30 personen.met corona heeft het niets van doen, denk ik.

Ik moet toegeven dat Corona weinig invloed heeft gehad op mijn geloofsbeleving. We (mijn vrouw en ik) gaan al jaren niet naar een kerk. Ook wij zijn 'gestopt' rond 2003.
We besloten echter om geen zwervers te worden, maar onze geloofsbeleving in de handen van onze Heer te leggen. en ik moet zeggen, dat heeft ons geen windeieren gelegd. Tot op heden is ons geloof (= vertrouwen) in Hem enkel maar gegroeid. En ook op het terrein van inzicht en kennis zijn we niet tekort gekomen. Maar, eerlijk gezegd, was juist een gebrek aan groei voor ons de reden om afscheid te nemen van onze toenmalige kerk.
Net zoals jij (jullie?) ondervonden wij in de kerk dat het in toenemende mate NIET ging over de zaken die wij wel belangrijk vonden. Wij hadden een diep, on-ontdekt, verlangen om alleen Hem, Jezus Christus, te leren kennen. Maar juist dat inzicht, kreeg maar weinig aandacht is de kerk. Er waren eenvoudig andere thema's die, blijkbaar, een hogere prioriteit hadden. Onze kerk was in feite een club van gelijkgezinden die het samenkomen puur zagen als een mogelijkheid even de dagelijkse beslommeringen achter zich te laten.
Ik heb in die tijd wel eens gedacht: "Ik ga naar buiten, lopen in een bos en dan kom ik daar vast Jezus tegen, die lekker met z'n gezicht in de zon zit". En inderdaad tot op de dag van vandaag heb ik de fijnste ontmoetingen met 'mijn' Heer, gewoon tijdens de dagelijkse wandelingen met de hond (of zonder hond, natuurlijk).
Wat ik met dit alles wil zeggen: als je de kerk verlaat, omdat je het gevoel krijgt dat je (geestelijk) niet komt waar je eigenlijk wilt zijn, dan kan het zijn dat het de Heer zelf is, die je uitleidt in de ruimte met Hem. En misschien moet je dan ook wel, net als de kleine Samuël, tegen God zeggen: "spreek, Heer, uw knecht luistert".
God zegene jullie overwegingen.

Nee, daar vergis je je in. Ik ervaar geen andere Jezus in jouw schrijven, maar wel dat je een andere kijk (dan ik) op de Bijbelse Jezus hebt. 
Daarom kunnen wij rustig met elkaar in gesprek over de kern van de Bijbelse boodschap. Zolang we maar dezelfde taal spreken, want alleen dan begrijpen we elkaar.
Alleen ontbreekt bij mij (excuses daarvoor) zo nu en dan de souplesse met andere meningen om te gaan. En dan met name als die ander (jij dus) maar vol blijft houden dat we 'echt wel hetzelfde zeggen of bedoelen'. En dat dan óók nog onderbouwt met voor mij ondoorgrondelijke argumenten. Dan word ik ongeduldig en wat nukkig en verlies ik elke  diplomatie uit het oog. Maar, Thom, dat is echt alleen mijn probleem. Ook bij mij is de Vrucht nog niet volgroeid, helaas.
Met @zendeling zal dat (gesprek) echter nooit slagen, omdat hij gewoonweg alle autoriteit van 'onze' Bijbel ontkent. Vandaar mijn vraag, wat hem eigenlijk aan dit forum bindt. Als ik hem was, zocht ik mijn heil bij een forum dat wat meer esoterisch, Oosters of spiritueel atheïstisch (whatever) georiënteerd is. Volgens mij, kan hij bij die anders-denkenden veel beter z'n ei kwijt. Het christelijk geloof is nu eenmaal exclusief van aard, zelfs al zijn ook christenen het onderling niet altijd eens.
Nu zal zijn houding en wat hij schrijft mij eigenlijk om het even zijn; ik vind het alleen jammer dat zijn berichten niet alleen niets wezenlijks toevoegen, maar ook de neiging tot verwatering van het topic alleen maar versterken. Immers, zodra hij wat schrijft, gaat het direct (als het om de Christelijke kern) nergens meer over. En dat is met name jammer, als het topic-vraag wel degelijk over iets wezenlijks gaat, zoals dit over de Heilige Geest. Wezenlijker kun je een topic-vraag niet stellen, mijn inziens.

Regelmatig beweren christenen dat de waterdoop is vervangen door doop in de Heilige Geest. Dit komt mij heel vreemd voor omdat het volkomen oncontroleerbaar is en ook op verbeelding berusten kan. De waterdoop door onderdompeling is een zichtbare gebeurtenis, verifieerbaar. Bijna een soort reset. 
Het is een duidelijk statement. Nog steeds. Naar mijn mening onvervangbaar. 

Wat Desid zegt is de eerste stap van het vertalen. De Bijbel is voor ons in een vreemde taal en in een vreemde cultuur geschreven en om het boek überhaupt te kunnen lezen, is de een (wetenschappelijke) achtergrond nodig. Met dat je van kind naar volwassenheid groeit, neemt de achtergrondkennis toe en zal je bijbeluitleg hoe dan ook veranderen.
Maar een kind kan verbinding maken met het Bijbelverhaal. Neem de verhalen van de kinderbijbel, een selectie van verhalende delen, op kinderlijke manier naverteld. Ik kan me soms storen aan de theologie van de navertellers, maar het is dan ook voor kinderen geschreven. Op die manier wordt een basis gelegd, waarover in de loop der tijd allerlei nieuwe interpretaties worden gelegd. Er zit veel meer reliëf in die verhalen dan een kind kan vatten.
Ik denk dat ik een heel eind kan mee komen als je zegt dat de Bijbel zich in je afspeelt. Ik heb me altijd zeer verbonden gevoeld met de mensheid en met het grote geheel. Vooral als kind werd ik getroffen door het leed van de wereld. Ik zie heel veel overeenkomsten tussen de falende mensheid nu en de mensheid uit bijbelse tijden. Waar anderen David en anderen altijd op een voetstuk zetten, als mensen waar je nooit aan kon tippen en wonderen meemaakten die nu niet meer gebeuren, zag ik dat de verhalen zo op afstand bleven. Zelf koos ik ervoor om - als de Bijbel dan Gods woord is - om David en andere "helden" als medegelovigen te beschouwen, zwakke mensen net als wij nu, krachtig door de Geest - die ook ons beloofd is. De Psalmen - in groot aantal door David geschreven - zijn bij uitstek een middel om verbinding te maken, ze zijn diep menselijk en sluiten bij ons aan.
Van kind naar volwassen maak je ontwikkeling door. Voor mij liep dat via aansprekende verhalen (David en anderen, ik hield van geschiedenis en van spanning), maar de verhalen bleven niet mooie spannende verhalen, maar verdiepten zich. Hebreeën 11 verbindt al die verhalen van gelovigen, tussen de regels door blijken de bijbelschrijvers behoorlijk sturend in wat zij vertellen - ze tekenen kracht in zwakheid -. Het is hoe idealen stuklopen, het is slachtoffer zijn en dader zijn, het is uit eigen kracht wandelen en het roer uit handen geven. De Bijbel is een verhaal van eigen kracht en idealisme dat loopt naar kruis en een Ander die je leidt op wegen die je niet wilde gaan. Het is daarom dat er in de christelijke traditie zoveel navolgingsverhalen zijn. Christus moet groeien, ik moet minder worden.

Vanaf 1:13 volgt wat dit betekent voor de handel en wandel van de gelovige:
13 Omgord daarom de lendenen van uw verstand, wees nuchter en hoop volkomen op de genade die u gebracht wordt in de openbaring van Jezus Christus.
14 Word als gehoorzame kinderen niet gelijkvormig aan de begeerten die er vroeger in de tijd van uw onwetendheid waren.
15/16 Maar zoals Hij Die u geroepen heeft, heilig is, word zo ook zelf heilig in heel uw levenswandel, want er staat geschreven: Wees heilig, want Ik ben heilig.
17-19 En als u Hem als Vader aanroept Die zonder aanzien des persoons naar ieders werk oordeelt, wandel dan in de vreze des Heeren, gedurende de tijd van uw vreemdelingschap, in de wetenschap dat u niet met vergankelijke dingen, zilver of goud, vrijgekocht bent van uw zinloze levenswandel, die u door de vaderen overgeleverd is, maar met het kostbaar bloed van Christus, als van een smetteloos en onbevlekt Lam.
In het voorgaande (vers 6) ging het al even over verzoekingen waaronder de gelovigen lijden. In een verzoeking word je op de proef gesteld of je verder wil leven met God of dat je verder wil leven zonder God. De situatie dwingt je om helder te krijgen wat je wil. Als je in de verzoeking overeind blijft, wordt je geloof gezuiverd.
Het leven zonder God wordt bepaald door begeerten en wordt zinloos genoemd. Dit is ook hoe elders in het NT het oude leven wordt gekarakteriseerd, bijvoorbeeld in Efeze 2. Ook vandaag is het denkbeeld dominant dat deze wereld er is zonder doel en dat we bepaald worden door onze natuurlijke driften. Niets nieuws onder de zon. 
Daarentegen moeten we de hoop niet verliezen. In deze wereld is zoveel goeds te doen. De nood van de wereld lijkt misschien een bodemloze put, maar laten we ons daar niet door afschrikken. Stel de juiste prioriteiten, loop niet mee met de massa, maar geef gehoor aan Jezus om achter Hem aan te gaan. Want alles zal goed worden.

In dit topic wil ik een bijbelboek behandelen, namelijk het boek 1Petrus. Ik wil daarin niet teveel sturend zijn. De belangrijkste vraag van mijn kant is: Is dit werkelijkheid in je leven, wat in deze brief wordt beschreven? Geloof je dat?

Om het gesprek op gang te helpen, begin ik met de eerste verzen van de brief (1Petrus 1: 1-2 HSV):
1.  Petrus, een apostel van Jezus Christus, aan de vreemdelingen in de verstrooiing in Pontus, Galatië, Kappadocië, Asia en Bithynië,
2.  uitverkoren overeenkomstig de voorkennis van God de Vader, door de heiliging van de Geest, tot gehoorzaamheid en besprenkeling met het bloed van Jezus Christus: moge genade en vrede voor u vermeerderd worden.

De verstrooiing duidt allereerst op de diaspora van Israël: Israël is verstrooid over de wereld.
Maar ik vind het niet moeilijk om me met deze vreemdelingen te identificeren. Door Christus heb ik deel gekregen aan het heil voor Isrël. En door Christus betekent dat ook vreemdelingschap in deze wereld. In een maatschappij die gedomineerd wordt door meningen die het christendom als achterlijk, achterhaald, bespottelijk etc. bestempelen, verkeer ik denk ik in dezelfde situatie als de volgelingen van Jezus Christus in de eerste eeuw. Zoals Petrus de brief aanheft, kan ik het daarin beschrevene ook op mijzelf betrekken in de 21e eeuw in Nederland.

Uitverkoren zijn betekent voor mij dat God mij bij name kent. Hoewel eilanden zijn als stofjes aan zijn weegschaal, houdt Hij zich bezig met mensen, Hij ziet naar ze om. Het betekent voor mij niet dat deze uitverkiezing ten koste gaat van anderen. Ja, ik zie om me heen dat veel mensen ervoor bedanken. In die zin is er selectie. In die zin ben ik speciaal, vreemd, word ik uit de massa geplukt om mijn leven anders in te richten, om andere dingen na te streven.
 

Precies om de redenen die jij noemt ben of wordt ik geen officieel lid van een kerkgenootschap, tenzij de Heer me terechtwijst. Verder neem ik waar dat heel veel christenen zich wereldwijd naar buiten gaan begeven, en buiten de kerkgebouwen naar elkaar, en dat is, volgens mij, een zeer goede zaak. 

Zo zou ik het niet stellen. Het werkt een beetje zoals het virus zelf. Een virus is een omhulsel van eiwit met daarin DNA of RNA. Een virus besmet de cellen van de gastheer en vervangt als het ware het DNA of RNA van de cellen van de gastheer. Die krijgt dus andere instructies, namelijk virus maken. De menselijke cellen gaan dus virus maken. Zo wordt het net een sprinkhanenplaag. Dat virus wat wordt gemaakt infecteert ook weer andere cellen. Je afweer stuurt er soldaatjes op af. Die cellen, leukocyten gaan afweerstoffen maken. Deze afweerstoffen passen op den duur op de eiwitten van het virus en maakt zo het virus stuk. (Heel eenvoudig uitgelegd).
Het vaccin van Moderna en Pfizer bootst als het ware het virus na. Je wordt er niet ziek van. Het infecteert ook cellen, maar ipv virus gaat het stukjes eiwit dat lijkt op het eiwit van het echte virus produceren. Ook daar gaat je afweer mee in de weer. Het afweer gaat dmv leukocyten ook hier weer afweerstoffen maken. Die afweerstoffen passen precies op het eiwit wat lijkt op het virus eiwit. Het mooie van ons immuunsysteem is dat er soort van ‘geheugen’ gaat ontstaan. De afweerstoffen nemen af, maar als het lichaam in contact komt met het echte virus, dan ‘weet’ het lichaam welke afweerstoffen het moet aanmaken om die eiwitten kapot te maken.
Het is dus niet zo dat permanent je genetische informatie wordt veranderd.

Het is wel bijzonder, bij gebrek aan een beter woord, dat ik bij mijn Bijbellezing ook weer bij Petrus ben aangekomen. Ik heb het momenteel een beetje druk maar ga dit zeker allemaal lezen en kom er vast wel op terug.

Klopt het dat je best wel bezig bent met de vraag: wat staat er nu echt? Enerzijds het topic dat het niet zoveel uitmaakt welke vertaling je gebruiken en anderzijds een topic om de grondtalen te leren.
Ik moet er niet aan denken om nog een studie talen te gaan doen. Ik heb geluk gehad dat ik op de middelbare school een paar jaar Grieks en Latijn heb kunnen doen. Dat is erg handig bij het leren van Engels en Romaanse talen, bij het aanleren van wetenschappelijke planten- en dierennamen, en allerlei andere dingen van het dagelijks leven. Ook heb ik daardoor wel gevoel bij vertaalkwesties. Voor mij zou een studie talen heel moeizaam zijn, omdat het niet in het verlengde ligt van mijn huidige leven. Ik zie dat ook niet die kant op veranderen.
Eerder gaf je aan dat je je niet neerlegt bij een bepaalde bewering, omdat je in de Bijbel anders leest. Dat deel ik met je, ook al verschillen we verder. De theologen wilden me vaak met een kluitje in het riet sturen. Ze wisten wel dat wat ik zei niet klopte met hun visie, maar ze konden me niet uitleggen waarom ik het fout had. Dan zeiden ze: ga dat boekje maar lezen, ofzo. Inmiddels heb ik mijn conclusies getrokken waar ik mee kan leven. Ik gebruik naast Nederlands alleen Engels bij het lezen en interpreteren van de Bijbel. Duits gaat me te stroef en Frans heb ik nooit voldoende beheerst. Het belangrijkste wat je zelf moet doen is de relevante kwesties in de tekst signaleren. Vervolgens kan je met Google heel veel vinden en op basis daarvan je mening vormen.
Zo'n kwestie als Desid beantwoordde in het topic over David en Batseba, dat is eigenlijk alleen maar voor kennisgeving aan te nemen. Ik ben zelf nooit tevreden met alleen een taalkundige uitleg. Ik zoek altijd ook langs andere lijnen of een taalkundige uitleg klopt. Anders heeft het wel een smalle basis. Een drievoudig snoer wordt niet snel verbroken.

Ik had echt gedacht dat die mensen het vaker met elkaar eens zouden zijn. Dat zou voor mij een reden kunnen zijn om zo'n taal te leren. Niet in eerste plaats vanwege de schoonheid. Volgens mij waardeer je de schoonheid pas na veel langere en intensievere studie dan voor betekenis noodzakelijk is. 

Ik neem aan in synagogen zolang dat mogelijk was. Daarna waarschijnlijk in hun huizen.
Maar samenkomsten impliceren niet persé een religie. Pas als je eisen gaat stellen aan allerlei zaken, wordt het een religieuze uiting.
Als je bijvoorbeeld gaat bepalen, dat alleen een gedoopt lid met een opleiding aan een specifieke Bijbelschool mag voorgaan of het doopsel mag bedienen, verval je tot een religie. Dan wordt hetgeen je doet (voor mensen) belangrijker dan wat je innerlijk bent (voor God).
Vandaar dat ik schreef, dat religie mensenwerk is en in feite alleen is bedoeld om je te onderscheiden van andere religieuzen. Voor God heeft dit sinds de uitstorting van de Heilige Geest geen waarde meer. Vóór de uitstorting van de Heilige Geest werd Israël binnen de wet van Mozes, in bewaring (afwachting) gehouden.
Let er ook op, dat voor de heiden nooit een wet heeft gegolden, tenzij die zich bij het volk Israël aansloot. Iedere heiden die zich onder de wet stelt, doet dit geheel op eigen verantwoording.

Ik zie wel een duidelijk verband, tussen wassen in vers 2 en zich gereinigd hebben in vers 4. Maar nu men denkt dat het wassen betrekking heeft op bloot zijn, is het van belang om wat dieper in de tekst te duiken. Leviticus 15 geeft wel aanknopingspunten, maar geen expliciete aanwijzing voor de vrouw om zich na haar onreinheid te wassen, zoals er wel voor een man gegeven wordt.
In 2 Samuël 11: 8 geeft David Uria de opdracht om naar huis te gaan om zijn voeten te wassen. Daarbij denk ik aan het reinigingsgebruik dat ook in de evangeliën voorkomt, bijvoorbeeld in Johannes 2 ("En daar waren zes stenen watervaten neergezet, volgens het reinigingsgebruik van de Joden, elk met een inhoud van twee of drie metreten").
En in hoofdstuk 12 gaat David zich ook wassen (vers 20), maar hoe het wassen hier fungeert, is me nog niet duidelijk. Het zou kunnen dat hij zich niet gereinigd wist, zolang het oordeel van God door Natan nog niet voltrokken was.