Peter79

Die dochter van Jefta, moet je daar nu zulke grote conclusies over God aanhangen? Het is een tragisch, menselijk verhaal, dat de geschiedschrijver niet kon laten liggen, maar de schrijver kon het evenmin uit zijn pen krijgen dat Jefta echt een mensenoffer bracht. Het ergste dat er wel gemeld wordt, is dat een vrouw als maagd sterft en dat was toen op zichzelf al heel erg. Bron: http://www.dick.wursten.be/jephta.htm

En hoe begrepen mensen zichzelf dan ? Wat waren hun verhalen ? Bedoel je met kortzichtigheid mij of de joden in die tijd ? Ik denk niet dat de mensen dat toen geheel uit eigenbelang deden. Het was hoe zij de relatie met het bovennatuurlijke zagen. Kortzichtig zou ik ze ook niet willen noemen. Ze gingen uit van de gedachten en overtuigingen die er toen waren, met de kennis die er toen was (en niet was). Of, met de woorden van Balkenende: met de kennis van nu, zouden we toen heel anders gereageerd hebben. Een evolutionaire verklaring brengt alles terug tot eigenbelang - ook altruïsme is

Ik ben geen volgeling, ik zoek wat hij heeft gezocht en (deels) bereikt: eenheid. Zou kunnen, ik ken de toekomstige ontwikkelingen niet. Maar ik zou nieuwe dingen niet op voorhand uitsluiten. Dat doe je m.i. wel als je de christelijke leer een eindproduct noemt. Kijk je wat die christelijke leer inhoudt, dan heeft de belangrijkste gebeurtenis van de geschiedenis al plaats gevonden. Als je nieuwe dingen niet uisluit, dan moet je ook niet uitsluiten dat de christelijke leer zich ontwikkelt en dus geen eindproduct is. Ik denk dat de mensheid zich sneller ontwikkelt dan het christendom, e

Ik hoop dat het inmiddels is ingewerkt. Ik zie dan even de christelijke leer als eindproduct. Dat product kan uiteraard het beginpunt zijn van een proces binnen een persoon. Maar de christelijke leer is een eindproduct van een historisch proces. Daar doelde ik op. Dat klopt. Christus geldt als eersteling, zijn volgelingen zou je dan kunnen zien als reproducties. Er gebeuren dus geen wezenlijk nieuwe dingen meer, al is het interessant hoe het christendom zich ontwikkelt in wisselwerking met de algehele ontwikkeling van de mensheid. Gedurende je leven kan het godsbeeld wijzigen. Dat ka

Misschien handig om weten over wie je het nu wil hebben, op basis van 'Sadduceeën geloven niet in opstanding' kan Jezus gezegd hebben dat ze dwalen, dat is eenvoudig. Farizeeën zijn mi niet hetzelfde als Sadduceeën. Wat denk je daar zelf over? Ik denk dat ik geen antwoord krijg op mijn vraag. Nou ja, het is soms niet mogelijk dezelfde golflengte te vinden. Gevalletje Babylonische spraakverwarring waarschijnlijk.

Ze geloofden dan wel in de opstanding of het wedergeboren worden? Naargelang het uitkomt je verankeren aan - hier aangenomen - malicieuze heersers kan als dwalen gezien worden, daarom? Toch niet zo moeilijk? Je citaat zegt dat dat de Sadduceeën op grond van de Tenach niet geloven in de opstanding. De Farizeeën zijn op dit punt nieuwlichters. Hoe kan Jezus op grond van de Tenach dan zeggen dat de Sadduceeën dwalen?

Is dat niet de evidentie zelve? Je bedoelt het onderstaande, toch? Nee

Abraham en Jezus zijn niet opgestaan, dit lijkt alleen maar zo. Het is God die zich manifesteerde doorheen de personages Abraham en Jezus, vandaar de twee naturen in de vorm van het zogeheten valse- en ware zelf. Jezus zei dan ook "Voor Abraham, ben IK", dit is geen uitspraak van Jezus als persoon maar van God middels Jezus. God gaat vooraf en/of voorbij aan tijd en ruimte, net zoals Christusbewustzijn tijdloos is. Het is eenieder gegeven en gegund om hiervoor wakker te worden, zonder uitsluiting. Welke argumentatie volgt Jezus dan in antwoord op de Sadduceeën. Hoe kan het dat Jezus op gron

....zij zijn niet dood, zij leven. Een opstanding van de doden heeft reeds plaatsgevonden. Het Koninkrijk is al bevolkt. Wie dus denkt dat ie (bij) de eerste(n) moet zijn, kan wel ophouden met zijn of haar egostreven. De Bijbel is geen lineair boek, maar eerder een kwantumfysisch boek. God is alomtegenwoordig, Hij noemt Zichzelf de Ik-Ben. Niet de Ik-Was en ook niet de Ik-Zal-ooit-een-keer-Zijn. Dus: 1. Abraham leeft 2. Abraham sterft - dood - begraven 3. Abraham leeft voor God > hij is dus dood geweest, maar niet meer dood > conclusie: Abraham is opgestaan. Is dit de argumentat

Nog even mijn vragen: Is dat leven in overdrachtelijke zin? Dat zijn naam opgetekend is in het boek des levens? Dat laat toch nog steeds de opstanding ongewis? Zoals beroemde mensen voortleven na hun dood in de naam die zij maakten. (In het Joodse denken is een scheiding tussen een dood lichaam en een voortlevende ziel toch niet mogelijk?). En nog een vraag: Baseer je je enkel op de vrouw van Endor? Nee, ik bedoel dat zelf niet in overdrachtelijke zin. Maar iets wat algemeen aanvaard wordt binnen het jodendom is dat mensen voortleven 'door hun nakomelingen'. Mee eens. Alleen als Jezus

Achteraf gezien had het filmpje misschien beter onder "Koffiebar" kunnen worden geplaatst. Onder "Geloof algemeen" wordt het zwaarder opgevat (als geloofszaak) in plaats van als vakantiereisje.

Ik gaf de link alleen maar om aan te geven dat dit verhaal in Nederland een bredere aanhang heeft dan alleen de Vergadering der Gelovigen. In de buurt waar ik opgroeide was een geneeskrachtige bron. Die was daar ontstaan toen dieven een gewijde offerschaal uit de kerk hadden meegenomen, maar op de vlucht hadden ze hem in het water gegooid. Daarna was het water geneeskrachtig en mensen kwamen van heinde en verre. Helaas in de huidige tijd is die geneeskrachtige bron niet meer te vinden. In dat genre zitten ook de verhalen van Glastonbury evenals zoveel heiligenverhalen uit de katholieke trad

In het christendom maakt het inderdaad niet uit wat je voorgeschiedenis is. Zoals Christus incarneerde in de Joodse cultuur, zo incarneert Hij via zijn volgelingen in andere culturen, eveneens de culturen waarin op punt 2 sprake is van meerdere levens. Wie Christus aanneemt, doorbreekt de cyclische gang van deze wereld.

Ik merk dat jij criteria hanteert die gaan over het "eindproduct" en of je je daarbij thuis voelt. Zeg maar even: de wereld van de gevolgen. Mijn criteria liggen meer in hoe het eindproduct tot stand is gekomen. Zeg maar even: de wereld van de oorzaken. Dank je wel voor je uitgebreide reactie. Ik moet het even op me laten inwerken - een eindproduct. Geloven is voor mij namelijk meer een proces. Daarin speelt het eindproduct wel een rol: het vormt de input voor het vervolg voor het proces (iteratief proces). Ik trek sterk een parallel met het leven van gelovigen, in het bijzonder dan het

Hoe kom je hierbij? Zou volledig indruisen tegen het onderstaande: Ik bedoelde het Joodse denken van de Tenach. Ik gebruik de term Joods denken meestal in onderscheid van het Grieks denken. In het Joodse denken van de Tenach is een scheiding van een dood lichaam en een voortlevende ziel niet mogelijk. Dat denken is natuurlijk niet stil blijven staan. Zoals ik eerder al aanhaalde van wikipedia bestonden er rond het begin van de jaartelling andere visies en dat denken zal zich ook verder ontwikkeld hebben en dan zullen er ook stromingen zijn ontstaan zoals van jouw bron. Ik had wat specif

Wat bedoel je hiermee? Dat een moslim hetzelfde criterium kan hanteren voor rechtvaardiging van zijn geloof. Ik snap je formulering niet, maar je bedoelt dus hetzelfde als je in de zin daarvoor zei en waar ik al op had gereageerd. Het verschil tussen geloven en niet geloven in christelijke zin. Mijn punt is dat de joden net zoveel recht van spreken hebben als ze Jezus niet als Messias aanvaarden. Klopt. Daarom heb je een christelijk geloof en een Joods geloof en die twee zijn strijdig met elkaar. Ze zijn niet onder één noemer te brengen. Klopt. Punt is of een ander evenveel r

Nog even mijn vragen: Is dat leven in overdrachtelijke zin? Dat zijn naam opgetekend is in het boek des levens? Dat laat toch nog steeds de opstanding ongewis? Zoals beroemde mensen voortleven na hun dood in de naam die zij maakten. (In het Joodse denken is een scheiding tussen een dood lichaam en een voortlevende ziel toch niet mogelijk?). En nog een vraag: Baseer je je enkel op de vrouw van Endor?

Hetzelfde geldt dan voor de Tenach, de Koran, de Veda's etc. De koran claimt ook goddelijk te zijn. Dus er is geloof nodig en als je dat geloof hebt, dan zijn die (schijnbare) tegenstellingen geen probleem. Als je niet gelooft omdat er tegenstellingen zijn, dan moet je ook niet met geïnspireerd zijn aankomen, want dat geloof je dan ook niet. Wat bedoel je hiermee? Allah heeft daar mensen voor aangesteld. Ga naar een imam en die zal het je uitleggen. Het probleem zit hem dan niet in het ontbreken van uitleg, maar in het niet willen luisteren naar uitleg. Het ligt voor de hand dat he

Als dit een reactie op mij is, ik wil er best op antwoorden, maar ik wacht nog even op een inhoudleijke reactie op mijn laatste bericht voor ik dat antwoord geef.

Wat is er mis met deze logica? Ten eerste om deze tegenstellingen te begrijpen, is het volstrekt overbodig om uit te gaan van inspiratie. Bijbelwetenschappers die niet geloven in inspiratie kunnen er een prima uitleg voor geven. Beschouw de kwestie van inspiratie dus los van je begrip van wat er in de Bijbel staat. Ten tweede, als ik een schilderij maak van de bergen en ik zeg daarover dat ik geïnspireerd ben door mijn vakantie in de Alpen, welk deel van het schilderij is dan van mij en welke van wat ik op vakantie heb gezien? Als je er een foto naast legt, dan zal je ontdekken dat het s

Volgens mij hanteer je deze redenering: omdat de Bijbel door God geïnspireerd is, kunnen er geen tegenstellingen in voorkomen > omdat er tegenstellingen in de Bijbel voorkomen, moet er iets niet kloppen. Zolang je aan die logica vasthoudt, zal je er niet uitkomen. Sterkte ermee!

Hoe zie je dan Lukas 20: 37 en 38 waar God niet een God van doden maar van levenden wordt genoemd? Kan je dan Abraham wel tot de doden rekenen (je impliceert dit door de plek waar Abraham is een etage in het dodenrijk te noemen). Het antwoord staat in dezelfde tekst die je opgeeft. Zeker. Ze kwamen terecht in een familiegraf. Maar ook: de sheol is de plaats of het samenzijn van alle dode mensen bij elkaar. Is dat leven in overdrachtelijke zin? Dat zijn naam opgetekend is in het boek des levens? Dat laat toch nog steeds de opstanding ongewis? Zoals beroemde mensen voortleven na hu

Hoe het zit? De Bijbel is geen wetboek en geen kwestie van klopt/klopt niet. Wat in de ene context goed is, is in een andere niet goed. Het leven is meestal niet een kwestie van zwart-wit, maar van grijstinten.

Wat bedoel je met opstandingsleven? Bedoel je daarmee dat als je sterft niet naar het dodenrijk gaat? Bedoel je dat Johannes het in hoofdstuk 1:12 niet heeft over zijn tijdgenoten, maar over de mensen die toen al lang dood waren? Waar kan ik lezen over dat ze die belofte ontvingen? Maar waarom zou Christus Abraham en de andere gelovigen uit het OT niet bevrijd hebben uit het dodenrijk? Henoch heeft de dood zelfs niet eens gezien. Abraham zag uit naar de stad met fundamenten, waarvan God de ontwerper en bouwer is. Waarom zou God hem laten wachten in het dodenrijk? Voor Mozes was de sm

Je bevindt je daar dus in illuster gezelschap, want er zijn meerdere redenen waarom mensen daar heen gaan. Wat achtergronden van het verhaal. http://www.heiligen.net/heiligen/03/17/ ... -jozef.php http://www.vergadering.nu/kerkgeschiede ... mathea.htm Als je gelooft in de legende van Jozef van A. kun je ook geloven in de legende van Koning Arthur en de heilige graal. In deze link hetzelfde verhaal, nu uit gereformeerde hoek: http://www.opbouwonline.nl/artikel.php?id=13598 Met nog wat bronnen eronder.