Peter79

Dat is wederzijds natuurlijk een oplossing om de ander in zijn waarde te laten, zonder zelf je positie op te geven. Laten we maar gaan afronden, want we begrijpen elkaar toch niet. In veel dingen zullen we dezelfde keuzes maken. Maar je beroept je op een wet waarvan je zelf de inhoud bepaalt en dan moet de ander zich maar schikken. En als de ander dan hetzelfde doet als jij en tot zijn eigen arrangement komt, dan heeft ie het niet goed begrepen. Jammer he, dat christenen zo verdeeld kunnen zijn. En zoals jij en ik onze eigen koers bepalen, zo is dat ook aan onze homoseksuele broeder of

Doe wat je niet laten kan.

We zijn door het geloof kinderen van Abraham, net als de kinderen van Israël gered door genade. De wet was een pedagoog die Israël in verzekerde bewaring had tot Christus kwam. De wet vindt zijn doel in Christus. Het staat je vrij om de schaduwachtige gebruiken te blijven voortzetten, maar het is niet nodig. En voor wie buiten Christus blijft geldt: je gaat zonder wet verloren of, als je de wet houdt, zal de wet je oordelen. Christus aannemen is echt genoeg. Duidelijk.

Nee, als God ons opnieuw schept, blijven we inderdaad niet hetzelfde. Het is tegennatuurlijk om een homo die dat verlangen heeft een relatie te ontzeggen. In de natuur is homoseksualiteit bij veel dieren aangetoond. Er is niets onnatuurlijks aan. Het is wel onnatuurlijk als een hetero een homoseksuele relatie aangaat, of een homo een heteroseksuele relatie aangaat. Iedereen kampt met zijn zondige vlees, maar het zondige verstand is daar nauw mee verbonden. Stop met oordelen, vraag God om zijn Geest en wijsheid, en vraag of het goed, welgevallig en volkomen is als je altijd met jez

Ik ben geen kind van een Joodse moeder en Paulus zegt mij dat ik zonder wet zal verloren gaan. En in Handelingen 15 proberen mensen de heidenen inderdaad onder de wet van Mozes te brengen en dan zegt Petrus: Welnu dan, waarom verzoekt u God door een juk op de hals van de discipelen te leggen dat onze vaderen en ook wij niet hebben kunnen dragen? Wat jij nu volgens mij doet is dat jij met argumenten de offers uit de wet knipt. Zo hebben christenen steeds maar geknipt in de wet. En de één handhaaft het Sabbatsgebod, maar zegt dat je dan niet meer de zaterdag maar de zondag moet rusten. De a

Als jij het wettig toepassen van de wet gemeen vindt, akkoord. De wet wordt ook wel gekenschetst als de bediening des doods. Je wordt er als mens niet beter van. De wet doet zonde kennen, maar het is de Geest die leven geeft. Misschien ben ik wel homo. wat doet het ertoe? Maakt dat voor jou uit? Neem je mijn woorden niet serieus als ik homo zou blijken te zijn? Is het voor jou bedreigend als God ook van homoseksuelen houdt? Waarom zou je homoseksuelen niet het beste toewensen?

Ik maak me inderdaad ook wel eens zorgen over hoe de wereld zich ontwikkelt. Aan het begin van de geschiedenis had je het gebral van Lamech, zal het ook aan het einde zo zijn? Maar als Enos en de zijnen zich toen redden, zal dat dan niet veel meer zijn nu de Geest in de harten van de gelovigen regeert? Het punt is: probeer je mensen onder de wet te brengen? (hetgeen mij strijdig lijkt met het NT). Als je mensen onder de wet brengt, hou je je dan zelf wel aan die wet tot in de tittel en iota? (wie één gebod houdt, moet ze alle houden). En als je door de Geest onderscheidt waar het op aank

En, vind jij dat homoseksuelen die zo met elkaar slapen, gedood moeten worden? Nog een andere vraag: als jij een zoon krijgt, laat je hem dan besnijden op de achtste dag? Ben jij zelf besneden? Het is duidelijk dat geen tittel of iota van de wet vervalt - zo is alles besloten onder de zonde. Maar wie met Christus is gestorven en opgestaan, dient niet meer in oudheid van letter (daarom slaagt jouw argumentatie niet), maar in nieuwheid van Geest. En dan ga je er in vrijheid mee om (offeren en stenigen doe je sowieso niet meer) - je bepaalt zelf (door de Geest) dat besnede

De Bijbel zegt ook: indien dan heidenen die de wet niet hebben doen wat de wet gebiedt, dan zijn zij zichzelf tot wet. Ze zijn niet geheel wetteloos, mocht je dat denken. Een interessant proefschrift over deze materie: https://lib.ugent.be/fulltxt/RUG01/002/213/543/RUG01-002213543_2015_0001_AC.pdf

Hij beseft niet wat hij doet. Bedankt dat je het voor me opneemt, maar elk christelijk forum trekt dit soort mensen die niks anders komen doen dan commentaar geven. Laat hem maar doen wat hij niet laten kan.

Het volgende stukje is 1Petrus 1: 3 en 4. Dit stukje maakt deel uit van een wat groter stukje tot en met vers 12 waarin je de drieslag Vader, Zoon en Geest weer terug kan zien. De eerste vraag die ik heb, ook naar aanleiding van de voorgaande discussie, is wie "ons" en "u" zijn. Deze kwestie komt ook naar voren in vers 3 en 4: Geprezen zij de God en Vader van onze Heere Jezus Christus, Die ons, overeenkomstig Zijn grote barmhartigheid, opnieuw geboren deed worden tot een levende hoop, door de opstanding van Jezus Christus uit de doden, tot een onvergankelijke, onbevlekte en onverwelkbare

Als het zo is dat de wet homoseksualiteit afkeurt, dan doet dat toch niet meer ter zake. Ook eunuchs worden buiten de gemeente gehouden. Beiden zijn afwijkingen van de norm, en worden om dat enkele feit afgekeurd door de wet. Maar er is de werkelijkheid van het Nieuwe Verbond waarin de eunuch er mag zijn. Dat is genade. Zo mag ook de homoseksueel er zijn. Dat hij afwijkt van de norm is niet erg meer. Dat betekent niet dat de vrijheid mag gebruikt worden als aanleiding voor het vlees. Christus moet gestalte krijgen ook in het leven van homoseksuelen. Seksuele relaties zijn niet alles; Paul

@DesidVan zulke christenen kan je als christen ook last hebben. Elders hebben we het wel eens over de 144.000 uit Openbaring gehad. We denken daar verschillend over. Als we naar de uitverkorenen in 1Petrus kijken, dan is die uitverkiezing het werk van Vader, Zoon en Heilige Geest: mensen die naar Gods voornemen geroepen zijn, apart gezet door de Heilige Geest, om gehoorzaam te zijn aan Christus en besprenkeld met zijn bloed, dat wordt gevierd met het heilig avondmaal, het Nieuwe Verbond ("Deze drinkbeker is het nieuwe verbond in mijn bloed, dat voor u vergoten wordt", Lukas 22:2

Ik weet niet of ik het een klein verschil of een groot verschil tussen ons moet noemen. Feit is dat christenen een gemeenschap kunnen vormen ondanks verschillen op dit punt. Dat relativeert het voor mij. In de Bergrede scherpt Jezus alle geboden nog eens aan. De kleinste lettertjes blijven van kracht. De zonde van de farizeeen is niet dat ze muggeziftten door tienden te nemen van keukenkruiden, maar dat ze het belangrijkste nalieten (recht, barmhartigheid, geloof). Jezus laat m.i. zien dat de zonde er niet pas is met de zondige daad, maar wijst aan waar de zonde in de kiem al aanwezig is.

Misschien is het woord identificeren te sterk. Ik zie zelf onderscheid tussen "zich identificeren als" en "zich identificeren met". Het eerste heb ik niet gezegd en niet bedoeld. Ik ben niet een Jood van de eerste eeuw. Het tweede ligt wat mj betreft meer op de lijn van empathie en medelijden, verbonden voelen. Ik hoef niet te voelen of meegemaakt te hebben wat de ander doormaakt om me te verbonden te voelen. "Je suis Charlie" is volgens mij een identificatie van de tweede soort.

Jij focust je op de verschillen, ik op de overeenkomsten. Ik voel verbinding met de inhoud van de brief door het woord vreemdeling. Jij bevestigt alleen maar dat ik niet aan jouw normen voldoe en dat ik dus vreemd ben of doe.

of niet. Als jullie het zielig doen vinden, dan bevestig je toch alleen maar mijn gevoel van vervreemding?

Ik vind dat er naar aanleiding van de topicstart al een waardevol gesprek is ontstaan. Als dat gesprek stilvalt (maar dat is nu nog niet), wil ik doorgaan met het volgende stukje.

Misschien ken je @Lobke of @Robert Frans?

Kijk, als dat mijn gevoel is, dan kan ik zo'n inbreng als jij nu hebt missen als kiespijn. Je weet niets van mij . Ik kan je daarom ook niet serieus nemen.

Het is dus geen werkelijkheid in jouw leven. Maar is dat zo? We zijn nog maar aan het begin van deze brief en volgens mij heeft deze brief jou wel degelijk wat te zeggen. In elk geval meen ik uit jouw betrokkenheid bij dit forum wel op te maken dat je niet enkel theoretisch praat over de betekenis van teksten, maar dat je ook een gelovige bent. De ervaringen van de gelovigen toen zijn niet slechts opbouwende sprookjes, maar ze verwijzen naar een werkelijkheid die uitstijgt boven de specifieke situatie van toen. De eerste brief van Petrus is geschreven aan mensen die al lang dood zijn, al

Hallo Chiel, Ik vind dit wel een heel interessante anekdote. Was het corrigeren van deze figuur onderdeel van je werk of kwam je het tegen en deed je het op eigen initiatief? Heb je met je collega's erover gesproken? Wat was hun reactie?

Je bent al een tijdje niet meer actief hier, maar misschien lees je nog wel mee. Het mooie van het ontmoeten van medechristenen is dat je vrij snel een persoonlijke en diepgaand gesprek hebt over de belangrijke zaken van het leven, zonder dat je vrienden bent. Via de kerk kan je vrienden hebben, maar de meeste mensen in de kerk zijn niet je vrienden. Het taalgebruik broers en zussen vind ik daarom veel passender. Ik kom zelf uit een gezin van vijf kinderen, met allen is de relatie goed, maar vriendschap zou ik het niet noemen. Ik denk dat broers en zussen in het geloof ook vrienden k

In dit topic wil ik een bijbelboek behandelen, namelijk het boek 1Petrus. Ik wil daarin niet teveel sturend zijn. De belangrijkste vraag van mijn kant is: Is dit werkelijkheid in je leven, wat in deze brief wordt beschreven? Geloof je dat? Om het gesprek op gang te helpen, begin ik met de eerste verzen van de brief (1Petrus 1: 1-2 HSV): 1. Petrus, een apostel van Jezus Christus, aan de vreemdelingen in de verstrooiing in Pontus, Galatië, Kappadocië, Asia en Bithynië, 2. uitverkoren overeenkomstig de voorkennis van God de Vader, door de heiliging van de Geest, tot gehoorzaamheid en b

Als allen gezondigd hebben en er niemand goed is, zelfs niet één, zoals ook in Romeinen staat en Jezus zegt in Mattheus 15 dat deze uit ons hart voortkomen, dan trek ik de conclusie dat wat er in ons hart gebeurt, vooraf gaat aan onze besluiten en daden. Zo lees ik dat ook bij Paulus (Romeinen 5-7), die vervolgens uitroept: wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods? Als iemand niet als homoseksueel mag leven, dan heeft die persoon met zijn verlangen te vechten. Dat verlangen is hem tot zonde, die bevochten moet worden. Dat verlangen komt uit het diepste van die persoon. Wie tegen zijn