Olorin

Of wat als christenen op dit forum hun energie staken in het voeden van hen die niets hebben ipv te posten op dit forum?

Gaat hier toch ook niet om wie nou Jezus lief heeft en wie niet? Ghandi vind ik ook veel meer uitblinken van naastenliefde dan dat diverse christenen dat doen, maar dat betekent toch ook niet dat het dan niet boeit of je de bijbel hebt of de Veda's? Ik vind overigens dat je quote zelf een geloofsbelijdenis is met een dogmatisch randje. Of het gaat om wie Jezus lief heeft en wie niet: Welke Jezus? Wat heeft die gedaan? Waarom moet ik hem liefhebben? Daar gaan geloofsbelijdenissen doorgaans over.

Ben ik niet met je eens. Er zijn ontwikkelingen in de kerk, die waren er al voor Constantijn en sinds Constantijn zijn er nog veel geweest. In de tijd dat christenen nog verdrukt worden (ruim voor Constantijn) zie je al verschillende zaken beschreven worden. In de Bijbel bepaalde kenmerken (maar de bijbel is ook geen boek om nou een mooie volledige beschrijving te geven wat in detail er nou gebeurde), maar ook uit teksten van christenen iets later.

Ik ben eigenlijk wel blij met geloofsbelijdenissen. Zo was ik eens benieuwd wat een kerk geloofde, dankzij dat soort documenten krijg je toch een indruk, want een 'naam' zegt eigenlijk ook niet zoveel. En als een woord als 'christen' voldoende was, zouden er geen stromingen meer bestaan. Vanuit de binnenkant als lid bekeken lijkt het me ook handig. Je kunt niet meteen verwachten dat vanaf het moment dat je je doopt ook een theoloog bent en tegelijk de bijbel achterstevoren uit je hoofd kunt citeren met verschillende lagen van tekstinterpretaties. Bepaalde ankerpunten en richtsnoeren zijn m.

Je eigen geloof neem ik aan, niet 'het'. Want ik ben niet bang en heb ook wel van anderen gehoord dat ik daar niet de enige in ben. Verder is een waarschuwing ook wel eens handig. Misschien dat ik soms wel banger zou moeten zijn.

Om dezelfde reden waarom als er één het wel juist heeft die ander (die dan dus niet klopt) er in staat: ze maken deel uit van de tekst. En kennelijk vond men dat geen probleem. Daarbij kun je ook niet vaststellen of er één gelijk heeft of dat geen gelijk hebben. Hangt af van wat je onder 'onwaarheden' verstaat. Als je met onwaarheid bedoelt dat het historisch niet klopt (die definitie deel ik niet), dan zijn die verhalen m.i. het bewijs dat niet alles historisch klopt. Immers, Judas kan niet zelfmoord gepleegd hebben na het het geld terug gaf en tegelijk met het geld een stuk grond gek

Wel, exclusiviteit, maar niet op een extreem ecclusivistische manier zoals ik de term 'exclusivisme' in de theologie tegenkom. Die kun je verwachten en dat is heel jammer, dat mensen dan niet meer eerst willen kijken wat de ander zegt maar hun eigen ideeën op de ander projecteren.

Zoals bv.? Stel, ik zeg "mensen gaan naar de hel die zich van God afkeren", of zoals Ursa schreef, "die niet bij Hem willen horen". Dan heb ik toch meerdere keren reacties gekregen als "maar mensen die nog nooit over Jezus gehoord hebben, hoe kunnen die dan..." of "maar ik/zij geloven niet in het bestaan, dat is geen afwijzen". Dat noem ik veronderstellingen die helemaal niet door mij gezegd zijn. Want waar heb ik gezegd dat ik hen reken onder de groep die God afwijzen? God oordeelt over wie gered zal worden en wie niet. Maar kennelijk wordt er meteen een nogal extreem-exclusivistisch s

Ben ik niet helemaal met je eens. Ik zie het christendom als zowel individueel als collectief. Dat laatste zijn we als moderne samenleving verloren helaas. Maar geloofsbeleving doe je zelf, maar ook als gemeenschap. Het geeft een extra dimensie eraan. Het christendom is op bepaalde dingen heel individueel, maar tegelijk vergelijkt het ook de gemeente als een lichaam. In zekere zin word je één met je broeders en zusters, met God. Qua ideeën en visies vind ik ook dat juist de Kerk daar veel bij kan helpen. Ten eerste, die bijbel waar je op onderzoek mee gaat is door de Kerk tot stand gekome

Ik vind trouwens dat met name bepaalde niet-christenen te snel conclusies trekken op grond van veronderstellingen die helemaal niet gezegd zijn.

Als je het mij vraagt vermoed ik dat er twee verhalen rond gingen. Lucas heeft zijn bronnen, Matheus weer andere. Wat je (Ursa) opmerkt over de schrijfstijl van Mattheüs vind ik ook wel een interessante. Ik ben zelf eigenlijk "fan" van de Matheus variant. Ik vind het enorm mooi. Mocht het zo zijn dat Lucas zijn eigen bevindingen door Petrus heen zou spreken, dan zou ik geneigd zijn Lucas iets meer kans te geven dan Mattheüs. Maar uiteindelijk zou ik niet weten wie gelijk heeft, misschien heeft wel geen van beide gelijk. Interessant om ook op te merken: Zowel Mattheüs als Lucas en Petrus war

Dat laatste vooral. Ik zat laatst Handelingen te lezen en toen herinnerde ik me dit weer. Toen werd ik wel nieuwsgierig hoe users er op zouden reageren en tegelijk is het ook weer een nieuw topic. Ik denk dat niet iedereen er van op de hoogte is, het verhaal over de zelfmoord hoor je wel regelmatig, voor mij was het des tijds ook een leuke verrassing. Als ik een punt zou moeten maken, is het denk ik dat de bijbel ook op andere vlakken misschien wat complexer in elkaar steekt. ^^

Maar geldt dat voor alles? Stel, zo'n religie leert dingen die ook het christendom leert, of stel, iemand doet vanuit zijn religie iets goed, bijvoorbeeld iemand helpen. Is dat dan ook allemaal door een duistere bron?

Nee hoor, bedankt voor het antwoord. Als ik wat meer tijd heb zal ik reageren.

Als je wel in het bestaan gelooft maar niet God wilt liefhebben, dan doe je dat toch? Ga je gewoon naar de hel, ben je wellicht beter af dan bij iemand zitten die je niet mag. Lijkt me wel degelijk een keuze. Beter dan zonder God dan met God toch? Oké, en mensen die niet christen zijn maar in hun seculiere paradigma geloven heeft dan ook met indoctrinatie te maken. Tenminste, als je consequent zou redeneren. Gezien de secularisatie faalt de indoctrinatie en doen niet-christenen het beter met hun indoctrinatie? Heb je trouwens ook bewijs voor je bewering dat verreweg de meeste christenen

Oké, en mensen die niet christen zijn maar in hun seculiere paradigma geloven heeft dan ook met indoctrinatie te maken. Temminste, als je consequent zou redeneren. Gezien de secularisatie faalt de indoctrinatie en doen niet-christenen het beter met hun indoctrinatie? Heb je trouwens ook bewijs voor je bewering dat verreweg de meeste christenen geloven als gevolg van indoctrinatie? Tenminste, ik neem aan dat je claim ergens op gebaseerd is?

Ik sluit niet uit dat het een keer zou uitmaken. Maar als je stelt dat bij gebed niet het belangrijkste is dat het 'resultaat' zou opleveren, dan geef ik je gelijk. Gebed is in de eerste plaats communiceren met God, een relatie onderhouden en goed voor je geloofsontwikkeling.

En wat zou die hel je dan boeien? Als je geen ruk met die god te maken wilt hebben, is de hel vast een leukere plek, als je uberhaupt al gelooft dat Gods openbaring geen grote leugen is. Ik snap niet wat je punt is in je betoog. Ik ken geen volwassen iemand die is gaan geloven in sinterklaas, ik ken er wel die zijn geloven in de God van het christendom, waarvan ook uit een academisch milieu. En niemand die als volwassene nog in de sint gelooft. Dus wat bedoel je met je sinterklaas vergelijking precies?

Of we zijn het niet met elkaar eens. Afgezien van je waarde oordeel wat je er in legt (kennelijk bestaat er voor je een objectief moraal? Wat is de basis ervan?): Euh, ja, lijkt me logisch. Want? Noem eens een concreet volk waar de Hebreeërs in die tijd contact mee hadden, waarvan jij vindt dat de waarden en normen zo beschaafd van waren? En daar heb je bewijs voor, dat het een verzonnen god is en hun doel is de zakken te vullen? Euh ja, tegenwoordig hebben het woord "belasting" daarvoor. Erg handig als je een religie hebt en je wilt dat er mensen zich daar fulltime mee bezig h

Ben ik niet met je eens. Het kan namelijk ook betekenen dat God soms niet geneest als je niet zou bidden. Dus gebed 'kan' een factor vormen soms, maar er genezen mensen ook waarvoor niet wordt gebeden en er genezen ook wel mensen waarvoor wel wordt gebeden. Omdat die genezing voor jou als gelovige een teken kan zijn wat je in je geloof kracht geeft bijvoorbeeld. Of misschien twijfel je wel over God. Om maar wat te verzinnen... Neuh, ik denk dat je geen christen moet worden als je denkt er gezonder op te worden. Verhalen over bijzondere christenen eindigen meestal met een hoop lijd

Kleine toelichting op die afbeelding: Dat zijn de 7 hoofdzonden. Eén daarvan is onkuisheid, dus dingen die veelal met seks te maken hebben. Ik vind dat in zowel het christendom als daarbuiten vooral een enorme fixatie is op die ene hoofdzonde, terwijl er dus nog zes anderen zijn, waarvan er één de wortel van alle zonden wordt genoemd (hoogmoed). Toch, roddelen, wrok, jaloezie, mensen minachten, hebzucht, gulzigheid en gemakzucht hoor ik minder over en lijken ook veel meer geaccepteerd te zijn onder christenen, heb ik soms de indruk. (Om maar even voorbeelden te noemen uit die andere zes).

In de letterlijke betekenis is het volgens mij 'het doel missen'.

Bij christenen over de zonde krijg ik wel eens dit idee:

Miesje zegt soms. Dus God kan mensen genezen of niet genezen, los van of er voor gebeden zou worden. Maar het zou soms best kunnen dat God gebeden wel zal verhoren. Een reden die me zou kunnen indenken is dat de verhoring nuttig is voor de degene die bidt.

Aan de oppervlakte lijken veel thema's wel overeenkomsten te hebben. Een zekere predestinatie, oorzaak-gevolg, etc. zaken zit overal wel een beetje in. Logisch ook denk ik, omdat de wereld zo een beetje in elkaar steekt. Het zelfde met het denken over het leven na de dood. Maar meer in de diepte bekeken zitten er ook verschillen. Ik denk dat zowel de verschillen als overeenkomsten negeren een wat vertekend beeld zal opleveren en dan doe je ten minste één geloof geen recht.