Olorin

Hoe interpreteer je de passage over wie de grond kocht?

Gefeliciteerd Morpho!

Ow, het goede stelt ook veel voor. Dat heb ik verkeerd gesteld. Heel goed dat je er op de christelijke visie wijst en me dus corrigeert. Nee, mijn punt was meer dat een relatie weinig voorstelt als het slechts en louter een voorgeprogrammeerd automatisme is.

Waar kwam jij het woord priester tegen? Als slaafs gehoorzamen betekent dat je niet mag doden, stelen en verraden, dan is dat prima. Ik krijg dan wel de indruk dat je ook wel erg cynisch tegenover de Nederlandse grondwet zult zijn waar jij ook slaafs aan moet gehoorzamen? Doorgaans heeft moorden een wel wat meer concrete betekenis. We noemen het ook geen moord als militairen een schietmandaat hebben en daarna handelen, om slechts een voorbeeld aan te halen. Lees ik nu dat jij toch gelooft in een universeel moraal? Dankje dat je mijn punt bevestigd. Je weet waarom ik de tien geboden aanh

Heeft het goede slechts waarde als het voortkomt uit een keuze? Is het bij elkaar blijven als man en vrouw slechts goed als men de keuze heeft om te scheiden? In een huwelijk kan het ook kapot zijn als je wel bij elkaar blijft. De breuk met God was ook al vóór ze verbannen werden uit het paradijs.

Oneens met stelling, eigenlijk om de reden die Ursa geeft.

Zonder voor het kwade te kunnen kiezen stelt je keuze voor het goede eigenlijk ook niet zoveel voor. God schiep de mens om de liefde, die liefde stelt weinig voor als dat een soort van automatisme is, of slechts programmatuur is. Houden van een dier is al anders dan houden van een software programma wat je altijd van je zou houden, dat zijn immers de parameters. En liefde tussen mensen is nog eens een stapje meer. Dat is maar de vraag. Met enige relativering: dat is het geweten. Slechts een deelaspect van de werkelijkheid. Ik kan niks met die zogenaamde tegenstelling tussen natuur en

Het probleem van het lijden is denk ik ook wel een probleem van het christendom. Er is iig heel veel over geschreven, zolang de religie bestaat. De vragen zijn ook al zo oud en er is denk ik ook geen antwoord wat daar voldoening aan geeft. Maar factoren die denk ik iig meespelen zijn: - De vrije wil van de mensheid. (een collectieve benadering dus) - De gebroken wereld, als gevolg van die vrijheid - De tijdelijkheid van het lijden - Het lijden als middel om in deze gebroken wereld je redding te brengen

Ik ervaar ook bij mezelf een geleidelijke ontwikkeling binnen het christendom. Dingen waar ik wat anders over ben gaan denken, maar waar ik al in mijn jeugd meer in aanraking kwam, waar ik niet 'radicaal mee gebroken heb', maar juist meer mee bezig ben gaan houden en me in gaan verdiepen.

Ik denk dat er ook een paar nadelen zitten aan de geloofsdoop. - Wanneer is iemand oud genoeg om zich te laten dopen? Ik heb de indruk dat kerken er doorgaans wel flexibel mee omgaan. Ze hebben een richtlijn, maar door gesprekken kunnen ze wel besluiten jongere personen ook te dopen. - Wanneer ben je de beslissing nemen je te laten dopen? Kinderen op hele jonge leeftijd geloven al in Jezus, op hun manier en niveau. Maar geloof stopt niet met ontwikkelen, het gaat door tot je dood als het goed is. Tegelijk zie je dat veel jongeren na hun doop als nog een geloofscrisis tegen kunnen komen, of

Het lastige bij dit soort zaken is dat ik van groepjes vind die ‘gij geheel anders’ actief nastreven, ik die weer doorgeschoten vind naar de andere kant van het spectrum. Zo herinner ik me een ingezonden brief van iemand in de EO visie die schreef ‘ het gij geheel anders is ver te zoeken’. Het ging hier niet om een Bonga party van Berlusconi, maar over kritiek op de EO jongerendag. Het zelfde idee voel ik ook wel zodra het over uitgaan, drank, muziek, seksualiteit, filosofie en films gaat. Er is een hoop rottigheid en ellende, maar als reactie verwerpen ze het allemaal maar. Voor mi

Saulus was een christenvervolger. Toen sprak Jezus tot hem en niet lang daarna liet hij zich dopen en werd hij zelfs één van de apostelen. Men noemt het wel eens de ‘Pauluservaring’, een plotse radicale bekering. Hij werd in korte tijd het tegenovergestelde van wat hij eerst was. Iets valt er wel aan te nuanceren: Hij was en bleef Joods. Enerzijds was er wel een enorme omwenteling, maar er is ook wel een stuk continuïteit. Ik zou het anders vinden als hij zich tot Jupiter en het hele pantheon zou bekeren en Joden ging vervolgen. Over radicale bekering zit het christendom eigenlij

Interessant onderwerp. Ook wel een gewaagd onderwerp. Lijkt me een belangrijke basis. Maar wat ik me afvraag: Wat is je visie op de Bijbel? Want als je kijkt naar de totstandkoming van de Bijbel, dan heeft daar de Kerk juist een erg prominente rol in gehad. Al vroeg zie je dat kerkelijke leiders uitspraken doen over welke boeken gezag hebben en welke niet. Maar uiteindelijk is er op een concilie de knoop doorgehakt welke boeken het nieuwe testament zouden vormen. Over bepaalde boeken was namelijk discussie. Als de meerderheid/minderheid verhouding van de bisschoppen anders had gelegen, zo

Graag.

Idd. Als zoekende kan ik me voorstellen dat je door de bomen het bos niet ziet. Er zijn zoveel kerken en dan is het vaak ook nog eens onduidelijk ze geloven, als je niet thuis bent in die stromingen. En zelfs dan, kerken met dezelfde naam kunnen ook verschillen. Het lijkt voor mij soms dat kerken of elkaar negeren terwijl ze allen christelijk zijn, of dat vanuit een eenheidsgedachte de verschillen of genegeerd worden, of verwateren. Beide vind ik jammer, omdat die verschillen soms toch het fundament van het geloof kunnen raken. Nu, er zijn wel degelijk mooie initiatieven waar men samenwer

Die indruk heb ik ook, dat bij de instelling van het brood men des tijds niet in gedachten zullen hebben gehad dat ook bepaalde dagen in de week het brood uitgestald zou worden voor aanbidding. Zoals ik eerder al opmerkte (ik meen dat hoogleraar liturgie Keith F Pecklers dat beschreef, maar kan het ff niet terug vinden): Men ging hosties bewaren voor oa. verstrekking aan de zieken. Het bewaren van het brood is een ouder gebruik aan de eucharistische aanbidding in de vorm waar je het over hebt. Ik denk zelf dat het een geleidelijke evolutie is: Het geloof dat Jezus werkelijk tegenwoordig is

Nee, in de oude Griekse codexen staat het er ook zo. Althans, ik kan geen Grieks, maar bij mensen die het wel kunnen is het verschil ook bekend.

Mijn ervaring is met kerken juist dat de actieve deelname van leden ook in kleinere kerken niet hoog is. Die grote kerken kunnen doordat ze groter zijn meer ondernemen qua activiteiten, doordat een klein percentage misschien alleen maar actief is, maar in absolute aantal is die groep wel groter. Maar ook bij kleine kerken zie ik een consumentistische houding. En juist die grote kerken hebben groei, mede doordat ze meer kunnen organiseren denk ik. Verder heb je ook met type mensen te maken. De een voelt zich aangetrokken tot kleinschaligheid, de ander tot groot. Je kunt ook tussenvormen hebbe

Er zijn steden in Nederland waar het stikt van kerkgebouwen. Sinds de secularisatie is het aantal kerkgangers terug gelopen, met als gevolg dat een deel van de kerkgebouwen niet meer als zodanig in gebruik zijn. Zo ken ik kerken waar woningen in zitten, of gebruikt worden als evenement ruimte. Ik heb zelfs wel eens een kerk gezien waar je terecht kunt voor eten en drinken. Toch is daar niet het christendom uitgestorven, in tegendeel; diverse kerken zijn nog steeds in gebruik. Sterker nog, er zijn ook wel kerken te vinden die vrij recent in gebruik zijn als kerk. Niet iedereen staat namelijk

Omdat ik opgegroeid ben in een kerk met de geloofsdoop en het ook een mooi gebruik vind. Daar ben ik niet anders over gaan denken. In die kerk zou het raar zijn als mijn ouders me als baby ergens elders hadden laten dopen. Ik ervaar de kinderdoop eigenlijk ook meer als een uitbreiding van mijn doopvisie. Geloofsdoop, maar niet alleen op basis van het individu, maar op dat van de christelijke gemeenschap. Vanuit die visie zie ik eigenlijk geen bezwaar om dan mijn fictieve kinderen veel eerder te dopen.

Ook menig revolutie duurt een tijd, mislukt met regelmaat en vraagt veel voorbereiding. C.S. lewis maakt een vergelijking met een soort Robin Hood verhaal: Bezet gebied, christenen als verzetsgroep die wachten tot de rechtmatige koning weer terug keert en de opstandelingen verdrijft.

Ze kunnen niet alle twee waar zijn. Verhaal A: Judas heeft berouw, geeft geld terug, pleegt zelfmoord, priesters kopen stukje grond, naam grond is omdat het bloedgeld is. Verhaal B: Judas koopt stukje grond van het geld, krijgt bloederig ongeluk, vandaar de naam van die grond. Twee best verschillende verhalen. Ze kunnen niet beide waar zijn.

Terwijl mij het beeld van de Kerk als verzetsbeweging juist aanspreekt, die een radicale omwenteling wilt, een revolutie in je doen en laten: bekering en breken met de zonden. Ik krijg toch wel de indruk dat Jezus toch wel als een revolutionair gezien werd, al was dat niet zozeer een gewelddadige revolutie maar eentje van je hart. En straks op de dag der wrake lijkt er ook nogal een regime change aan te komen.

Hangt bij evangelische kerken erg af van de gemeente heb ik het idee. Maar meestal is het wel zo dat je niet persé lid van die gemeente hoeft te zijn.

Ik heb er ook zo mń vraagtekens bij. En dan met name omdat ik vind dat Thomas van Aquino het mysterie van de werkelijke tegenwoordigheid teveel rationeel probeert te doorgronden terwijl ik vind dat juist bij zo'n mysterie dat gewoon niet volledig zal lukken. Maar ik denk dat ik wel altijd al in een 'sort of' werkelijke tegenwoordigheid heb geloofd. Trouwens, wat wel interessant is, is dat die transsubstantiatie leer geen katholiek dogma is. Het heeft wel een sterke voorkeur als interpretatie van de werkelijke tegenwoordigheid (wat wél een dogma is), maar het is niet dogmatisch.