Lobke

Ben ik het niet mee eens. Deze inboorlingen zijn wel te verontschuldigen omdat zij geen kennis hebben van de wetten van een land en ook geen inspraak hebben gehad in die wetten. Deze missionaris was een 27 jarige, dus volwassen man die een weloverwogen beslissing nam. Hij MOET zich gerealiseerd hebben dat hij zich bewust en vrijwillig in levensgevaar bracht. Zijn beslissing heeft zijn nabestaanden veel verdriet gebracht.

Vind je het geen vreemde gedachte om een ander verantwoordelijk te houden voor het gegeven dat zij zich niet houden aan onze regels; regels die zij helemaal niet kennen ?
Zij geven duidelijk aan geen indringers te willen. Aangezien het hun grondgebied is, lijkt het mij dat er hier maar 1 partij is die een grens mag stellen door zich te verdedigen.
Deze mensen leven op zichzelf op een eilandje. Ze vallen niemand lastig. Nu dringt een buitenstaander hún gebied in, ze verdedigen zich en dan stel je dat deze stam een potentieel gevaar is voor de samenleving ? Buitengewoon vreemd.
Hun leefwijze en zelfvoorzienigheid is door de mensheid niet gerespecteerd. Omdat wij dat niet konden garanderen.

Ik bedoelde macht. Alleen al de macht van het getal. Macht waarvan je je niet bewust bent als je een meerderheid vormt of een heersende klasse. Zoals in emancipatie: is emancipatie gelijkheid van de vrouw aan de man, waarbij de norm de blanke man is? Of moet er na de emancipatie van de vrouw ook nog de emancipatie van de man plaatsvinden. Moet je voor eenheid terugkeren naar de moederkerk? Wat is terug na 500 jaar, van mensen die de Reformatie niet hebben meegemaakt? Wie bepaalt de voorwaarden? En naar de "moederkerk" gaan, betekent dat niet gewoon dat het met macht (onder de noemer gezag) opgelost wordt?
Wat jij noemt zijn inhoudelijke verschillen. Moet je daar hetzelfde over denken om één te kunnen zijn? Waarom kun je niet één zijn in het belijden van Jezus Christus en accepteren dat je kerkrechtelijk de zaken verschillend regelt? Of zet je dan de bijl aan de wortel van je eigen identiteit? Waarom zou je de ander niet kunnen accepteren onder de noemer dat de herder nog andere schapen heeft in een andere kooi? Of dat het lichaam verschillende leden heeft?
Ik denk dat verdeeldheid een negatieve benadering is van diversiteit. Verdeeldheid is er omdat je de ander in wezen niet accepteert. De ander moet veranderen op jouw voorwaarden. Aanvaard elkaar in het geloof, verdraag elkaars verschillen. Dat is de weg die het evangelie wijst. Daarin kan je elkaar herkennen en neem je de angel uit de verdeeldheid weg.

Zijn ze nog zuunig? De CoC is binnen. Ik vrees dat ik een te lichte heb aangeschaft, ik druk deze zonder pardon 50x dicht. Maakt niet uit, ook met deze krijg ik de onderarm prima hard, dan ga ik gewoon op veel herhaling trainen. Volgende maand een zwaardere bestellen. En dan es kijken of ik de gave van helende handen heb gekregen. Ik zal es iemand aanschieten op de sportschool en deze eens goed verwennen.

Dat dacht ik al; "die man zit op Credible te lezen.
 

Misschien ietwat off topic. Ik vind de 3-1heid moeilijk te begrijpen. Veel verzen ondersteunen het, andere weer niet. 
Ik kan de 3-1 heid niet rijmen met Mattheus 24:36 en met Jezus die aan het kruis uitroept: Eli, Eli, lama sabachtani! 

Het werd al snel ontdekt, de kopiïsten werden ontslagen en kregen een flinke boete en er zijn zoveel mogelijk exemplaren opgespoord en verbrand (de Engelse kerk destijds deelde dat hemelse gevoel voor humor iets minder...). Er zijn nog echter een onbekend aantal exemplaren over en een paar ervan zijn af en toe te bezichtigen.

Moest er nog bijkomen dat dat niet het geval zou zijn geweest. Dat de reformatoren dachten: "Ach, kom, laten we er wat boeken uithalen, anders is de bijbel zo dik hè."
Nee, ze deden het natuurlijk, even heel globaal gezegd, omdat de inhoud van die boeken niet altijd even strookte met wat zij geloofden en niet overeenkwamen met wat zij alreeds verstonden onder legitieme bijbelboeken.
De bijbeltekst zelf geeft immers geen canon weer of zelfs criteria voor een canon, dus je ontkomt nu eenmaal niet aan buitenbijbelse argumenten vanuit een al bestaand geloof.
Dat is dan ook de meest logische manier van doen: eerst je geloof vaststellen, daarna op basis daarvan een bijbel samenstellen, omdat je nu eenmaal niet vanuit een nog samen te stellen bijbel die bijbel kunt samenstellen. Maar een aantal protestanten en daaraan gelieerde gelovigen moeten dat nog toegeven.

En was de naam van de Heer dan al wel bekend?
De naam was in het OT essentieel. Jakob vraagt ernaar in Genesis 32: 29: Jakob vroeg daarop: Vertel mij toch Uw Naam. En Hij zei: Waarom vraagt u naar Mijn Naam? En Hij zegende hem daar (HSV). In Exodus 3: 13 komt de vraag terug: En Mozes zei tegen God: Zie, wanneer ik bij de Israëlieten kom en tegen hen zeg: De God van uw vaderen heeft mij naar u toe gezonden, en zij mij zeggen: Wat is Zijn Naam? Wat moet ik dan tegen hen zeggen? En God zei tegen Mozes: IK BEN DIE IK BEN. Ook zei Hij: Dit moet u tegen de Israëlieten zeggen: IK BEN heeft mij naar u toe gezonden (HSV). Dat antwoord was de naam waaronder het volk Israël God kende. Het belang van die naam zit in de reputatie: Hij is de Eeuwige, de Betrouwbare.
In Het Nieuwe Testament worden teksten die op God betrekking hebben, gebruikt voor Jezus. Al wie de naam van de HEER aanroept (JHWH in Joël 2:32) wordt aangehaald in Handelingen 2:21 en als de mensen vragen wat ze moeten doen, zegt Petrus: Bekeer u en laat ieder van u gedoopt worden in de Naam van Jezus Christus, tot vergeving van de zonden; en u zult de gave van de Heilige Geest ontvangen (HSV). In Handelingen 3 wordt een verlamde genezen in de naam van Jezus (Handelingen 3:6). Petrus zegt daarover in Handelingen 3:16: En Zijn Naam heeft deze man, die u ziet en kent, sterk gemaakt door het geloof in Zijn Naam. En het geloof dat er is door Hem, heeft hem in aanwezigheid van u allen deze volkomen gezondheid gegeven (HSV). Over die naam zegt Petrus in 4:12: En de zaligheid is in geen ander, want er is onder de hemel geen andere Naam onder de mensen gegeven waardoor wij zalig moeten worden (HSV).
Er is dus één naam onder de hemel en dat is de naam van Jezus. Over de naam JHWH hoef je je niet bezwaard te voelen, want JHWH zit besloten in de naam Jezus (JHWH redt). Dat we door Jezus God meer leren kennen dan door het OT is de essentie van het NT: Niemand heeft ooit God gezien; de eniggeboren Zoon, die aan de boezem des Vaders is, die heeft Hem doen kennen (Johannes 1:18 NBG51). God is niet alleen de Betrouwbare en Eeuwige, in Jezus leren we Hem ook kennen als de nabije - Immanuel - God met ons. Jezus is een verdere invulling van de Godsnaam. 
Waarom zouden wij Hem Heer Jezus noemen als Hij niet de Heer is? Niemand kan twee heren dienen, zegt Hij zelf. Het is daarom terecht dat het woord Heer wordt gebruikt in verband met Joël: zo wordt het verband tussen JHWH in het OT en Heer Jezus in het NT duidelijk in de tekst en zo is het waarschijnlijk vroeger ook opgeschreven (citaten uit Septuaginta).
 
 

Aiai, had al zo'n vaag gevoel dat er iets fout zat... Vijfhonderd jaar uiteraard.

Dag Gaitema, het is veel aannemelijker dat Jozef en Maria geen gemeenschap hadden tot na de geboorte van Jezus. Nadat Jezus geboren werd, kregen Jozef en Maria nog enkele kinderen. Dat past veel beter in de strekking van het verhaal.

Vorige week ben ik naar het park van de oude dierentuin in Emmen geweest, wat nu het Rensenpark heet. Het is een erg mooi stadspark geworden, tot nu ben ik best tevreden wat ze er mee hebben gedaan. Ook mooi dat de kinderboerderij weer in gebruik is genomen, en het rattenriool bestaat ook nog.
Hier een aantal foto's die ik heb gemaakt:

Hier heb ik alle foto's staan:
https://imgur.com/a/yo9p1Wn

Het was vorig jaar Pesach, feest van het ongezuurde brood, toen mijn vader buiten wat matzes zat te eten. Er kwam een blinde man naast mijn vader op het bankje zitten, en met de gastvrijheid van Avraham in zijn achterhoofd bood mijn vader de blinde man ook een matze aan. 
Even later vroeg mijn vader: "En, wat vind je ervan?, waarop de blinde man zei: "Vreselijke schrijver, dit is echt het slechtste verhaal wat ik in jaren gelezen heb."
 

Ik heb nog een stukje toegevoegd bij mijn vorige schrijven...
Hij kan wel zonder jou, maar wil niet zonder jou. Dit in tegenstelling tot de mens; deze kan niet zonder God maar wil wel zonder God...

Ach, soms mis ik best wel dat "baptistensfeertje" van weleer hoor. Lekker met zijn allen op de camping allerlei spellen (bijbelkwis!) doen en met een keyboard in een tent fijn Opwekkingsliederen en Johannes de Heer zingen.
En ik kan me best voorstellen dat als je zelf niet zo snel op mensen afstapt of je opgeeft voor een vereniging, of als je sowieso moeilijk binnenkomt in een meer gesloten dorpscultuur, zo'n grote parochie best wel afstandelijk kan overkomen en het moeilijk kan zijn om je er echt thuis te voelen.
Ik denk dat elke cultuur, kerkelijk of niet kerkelijk, zo haar voor- en nadelen heeft en dat je sowieso altijd zelf de eerste stappen zal moeten zetten als je iets wil. Wat je geeft is immers wat je krijgt.
Ook weleens gehoord van gemeenten waar men zo'n beetje massaal op de argeloze nieuwkomer duikt om diegene eens even lekker fijn welkom te heten, als jagers die een prooi bespringen. Die zijn heel eng.

Het is in het Hindi

Waarom moet je tot een kerk behoren om om te zien naar mensen in nood? Heeft de/een kerk daar een monopolie op? Mag ik als atheïst geen mensen helpen?  

Je zet een kind op de wereld en dan zorg je daarvoor. Punt. Ik zorg voor mijn vrouw als dat nodig is en zij voor mij als dat nodig is (hoop ik ). Wij zorgen voor onze kinderen. Dat zijn verantwoordelijkheden waar we op enig moment in ons leven voor gekozen hebben en die we formeel tegen elkaar hebben gezegd toen we trouwden. Daar komt geen barmhartigheid bij kijken, wel liefde, verantwoordelijkheidsgevoel en trouw.
In mijn visie is barmhartigheid een daad van mededogen naar iets of iemand zonder dat je dat je daar een verplichting toe hebt en met de oprechte bedoeling om iemand te helpen zonder rekening te houden met de consequenties die dat voor jou kan hebben. Albert Heringa is barmhartig geweest, om maar eens een controversieel voorbeeld van barmhartigheid te noemen.
Ik sluit mij bij @Kaasjeskruid aan dat er in onze samenleving wel wegen te vinden zouden moeten zijn waar hiervoor ondersteuning wordt geboden. Dat is misschien niet makkelijk en veel mensen weten de weg niet te vinden maar ook een kwestie van zoeken en volhouden. Altijd beter dan zonder baan de bijstand in zonder uitzicht op een einde.

Waarom zou hij er een baan naast moeten/willen hebben? Als die zoon een indicatie heeft dan kan de mantelzorg vanuit de pgb betaald worden.

Dat is toch geen barmhartigheid. Dat is zorg voor je kind. Als je dat onder barmhartigheid gaat plaatsen dan valt het water geven van de planten in de woonkamer ook onder barmhartigheid.

Een van mijn favoriete albums

Het zal voor bepaalde groeperingen nooit, nooit genoeg zijn. De Sint zal uiteindelijk ook niet goed genoeg zijn, als blanke, niet-gehandicapte mannelijke bisschop. Denk dus maar niet dat zij zullen zwijgen als wij hun volop de zin zouden geven, zelfs al zou de Sint uiteindelijk een stevige, Surinaamse vrouwelijke imam in een rolstoel worden.
Macht maakt nu eenmaal dorstig naar meer en het zeer politiek-correct mogelijk "SJW-denken" kan érg verslavend worden als je het gevoel voor relativering en humor kwijtraakt. Net zoals een strenge religie alleen maar meer strengheid en compromisloosheid kan opwekken bij gelovigen die de bovengenoemde nederigheid en vrolijkheid van hart missen.
Niet teveel van aantrekken, denk ik dan, en ook niet al te serieus nemen.
Misschien dat Herman Finkers je daarbij een handje kan helpen?
 

Jongens ik kan het niet laten!! Ja ik weet het; ieder jaar weer!
 
 
 

In de tijd van Doornbos was de E.O  meer een getuigenis omroep waar vooral evangelischen zich toe aangetrokken voelden. Nu komen allerlei onderwerpen aanbod; onderwerpen die leven in de samenleving.
Ik ben geen lid (meer) van de E-O en kijk naar programma's die me interesseren, van welke omroep ze zijn boeit me niet zo. 

Jongens ik kan het niet laten!! Ja ik weet het; ieder jaar weer!