Hendrik-NG

Waarom niet? Meestal zet degene die treitert, pest, lastert of bespot alleen zichzelf voor paal en in het huidige informatie tijdperk zijn er meestal direct voldoende mensen die op een redelijke manier kunnen uitleggen waarom degene vooral een zure zeikerd is. Ga het verbieden/censureren en het pesten, treiteren, beledigen etc.. zal echt niet stoppen maar in bepaalde kringen zonder enig weerwoord gaan voortwoekeren en op een vervelende manier tot uitbarsting komen. Juist het idee dat mensen zelf zin en onzin niet uit elkaar kunnen houden en daartegen beschermd moeten worden door mensen die dat

Sommige cartoonisten voorspelden dat ze gedood zouden worden. Dus door ze nu af te schilderen als egoïstisch vind ik beneden peil. Let op de woorden die je hier kiest... Je voegwoord "dus" verbindt het feit dat die cartoonisten gedood werden met een "beneden peil zijn" om iets over hen (nee: "spotters in het algemeen") te zeggen. Die term "monddood" van me was dus nog zo slecht niet gekozen... Verder heb ik moeite met het gemak waarmee je mijn "mogelijke egoïstische motieven" ombuigt naar een "ze als egoïstisch afschilderen". Daarmee bestempel je een "genuanceerd zoeken naar eventuele b

Dus de aanslag was terecht? De pester is nu goed aangepakt. De aanslag was buitenproportioneel en de middelen ontheiligen daarmee het doel... Maar maakt zo'n aanslag dan degenen monddood die iets willen zeggen over mogelijke egoïstische motieven van een "spotter" (of van wie dan ook)??? Je zet de kwestie in alle ongenuanceerdheid weer lekker op scherp, waar ik een poging deed om de nuance wat te zoeken... Je goed recht, maar dan ben ik weer snel uitgekletst hier...

Wat we ook vinden van al dat geweld, de hele kwestie legt wel een heel groot probleem bloot hoe wij hier in het Westen, maar ook wat verder over de grens in het Midden-Oosten met elkaar om gaan... Niet alleen de "samen"levingen in het Midden-Oosten blijken geen samenleving te zijn, ook die van ons zijn dat niet werkelijk... En dat weten we natuurlijk al lang. Maar "met een grapje" maken we ons daar weer snel van af. Of met een boze reactie. Of hoe dan ook... Maar (dat denk ik echt) een werkelijke oplossing van de ellende komt pas als wij mensen leren om van onze "zwaarden van het egoïsme pl

Ik knip en plak even uit een ander topic. Want ook hier gaat het verhaal op. Ik reageerde op de volgende opmerking/het volgende onderschrift van een forumlid: "Daar lijkt me, in alle korte botheid, bij gebrek aan context en zonder nuances, een "leugen" te staan... Neem nu dat eerste woord: het heeft meerdere betekenissen. Vertaald in het Nederlands: "aanstoot, ergernis, belediging, aanval, vergrijp, overtreding, strafbaar feit"... De betekenis waaiert dus naar drie kanten uit: - iemand figuurlijk voor het hoofd stoten (beledigen) - iemand letterlijk voor het hoofd stoten (aanvallen) -

Dan kan je dat vast wel beargumenteren... Intussen denk ik dat het stukje van Robert wel degelijk een spijker op de kop slaat. Maar door de gruwelijke disproportionaliteit van het geweld is het maar al te "makkelijk" om dat uit het oog te verliezen. Want overduidelijk hebben de aanslagplegers "zelf" een principe "een oog voor een oog en een tand voor een tand" losgelaten (als ze zich ooit al geroepen hadden gevoeld om een dergelijk principe te hanteren). En zelfs al zou de tegenreactie er wél een worden van "oog om oog, tand om tand", het moge duidelijk zijn welke weg men dan inslaat... All

Ik hoef je niet te vertellen dat "Perzië" de macht was die Israël op dat moment "aan Babels stromen" gevangen hield. De "boodschapper-vorst" van die Perzen zou (zie mijn eerdere opmerkingen over het "macht toekennen aan Satan" door mensen - 05 jan 2015 14:54 e.v.) men ook kunnen denken aan "nationale ideologieën/denksystemen waar men door bevangen was". Die men "boven al koesterde en najoeg". Waar men zich "volledig aan verbonden had" en "waar men helemaal voor ging". Ofwel: Israël werd in zijn bestaan bedreigt door vreemde, God-vijandige ideologieën waar men aan werd blootgesteld in da

Ik was degene die aankwam met dat gezegde "het doel heiligt de middelen". Maar ik zei daarbij niet dat het om een "norm" ging, maar om een slogan, bedoeld om het geweten te sussen. Om "het hart te verharden"... De overeenkomst tussen "aanhanger van Mohammed" en "aanhanger van Christus" is dat beiden mens zijn, met vergelijkbare menselijke neigingen en tekortkomingen. Waaronder de neiging om "hart, oren en ogen te sluiten" als het "zo uitkomt"... God "zoekt het hart te winnen". Inderdaad... Maar zoekt dat bij ieder mens... Waardoor een Paulus ons bijvoorbeeld kan voorhouden: Rom 2:13 Niet w

Vers 6 van de brief van Judas spreekt niet over "engelen", maar over "ἄγγελοι" (angeloi). Dat lijkt misschien een flauwe opmerking van me, maar dat is het niet. Het Griekse woord ἄγγελος kan inderdaad "engel" betekenen, maar ook gewoon "boodschapper". En menselijke boodschappers van God kunnen dus ook "ἄγγελοι" worden genoemd. (Zie het begin van het boek Maleachi in de Septuaginta: ΛΗΜΜΑ λόγου ΚυÏίου á¼Ï€á½¶ τὸν ᾿ΙσÏαὴλ á¼Î½ χειÏὶ ἀγγέλου αá½Ï„οῦ - Maleachi (= "mijn boodschapper") wordt daarin vertaald als "ἀγγέλος α

Het is, denk ik, de vraag of "het de waarheid in pacht hebben" rechtstreeks te verbinden is met die uitingen van geweld. Ook ik denk "de waarheid in pacht te hebben", dat wil zeggen: op dit moment zie ik geen al te grote noodzaak om (de meeste van) mijn uitgangspunten/normen/waarden te herijken. Ik ben geen "zoeker op levensbeschouwelijk vlak". En die uitgangspunten worden weliswaar regelmatig op de korrel genomen (ook wel door mezelf), maar e.e.a. leidt er niet toe dat ik die set "levensregels overboord gooi". Sterker: ik geloof oprecht dat men mij er "de waarachtige en volkomen leer der zali

Klopt, volgens mij. Maar: Mozes schreef wél (in Deut) nogal stellig: 5:22 De HEER heeft deze woorden – deze, en niet meer – tot u gesproken toen u daar bijeen was. Met een geweldig stemgeluid kondigde hij op de berg zijn geboden af, vanuit vuur en dreigende, donkere wolken, en hij schreef ze op twee stenen platen en gaf die aan mij. Maar dan de vraag van Broer Konijn: "wat precies heeft God Zelf geschreven?"

Weet ik. En dan vooral m.b.t. de woorden over Sjabbat. Een maand of 2 geleden heb ik daar heel interessante dingen over gelezen in het boek "the Bible's many voices" van Michael Carasik. Zou ik helaas niet 1-2-3 kunnen samenvatten zonder dat deel te herlezen. Maar e.e.a. valt toch buiten de scope van dit topic... Anyway: mocht het zo zijn, dat Exodus (spelend in een andere tijd en setting, geschreven met een ander doel voor ogen?), net als Deuteronomium (waarvoor wellicht/waarschijnlijk hetzelfde geldt) een kwestie nét op een andere manier belichten, dan duidt dat nog niet "automatisch" op

Eh... Pssst. Die kopjes, die boven de perikopen staan, horen niet bij de oorspronkelijke tekst... Ook het kopje "de Tien Geboden" niet...

Ik mis in je verhaal nog het punt hoe Satan er toe had kunnen komen om (zie Gen 3) zijn "giftige suggesties" te uiten... Op grond waarvan kon/mocht hij dat doen? Ik zie hier de twee opties die ik eerder al schetste: - God made him do it... (ofwel: God Zelf is de schepper, niet alleen van het Goede, maar ook van het Kwaad) - de gedachte aan "losbandigheid" kwam in de mens zélf op, maar hij "externaliseerde" die gedachte - gaf daarmee "macht" aan een (voornamelijk) zelfgecreëerde "god"... (dit alles al of niet gekoppeld aan de gedachte dat Satan, als Aanklager, een door God aangestelde figu

Grote kans dat heel veel mensen een dergelijke ervaring hebben. Ik kan mijn eigen "gelukzalige moment in de Geest" nog heel goed herinneren. Welke kwam "ondanks een gedurende 20 jaar kerkelijk meeliften + een wat weifelachtig 'ja' bij mijn belijdenis" - een belijdenis waar ik overigens wel achter stond, en nog steeds sta. Maar bij dat "gelukzalige gevoel" kwam tegelijk ook de twijfel rond: "die ultieme ervaring van liefde voor alle medemensen, dat is in onze situatie niet vol te houden - dat is geen leven...!!" De Geest heeft me sinds dat besef niet losgelaten, maar juist verder "geleid" tot

Ik zie je worsteling, en ik denk hem ook te snappen... Ik zie zelf "drie wegen": 1) die van het doortobben... 2) die van een "Massale Bekering", waarbij wij mensen en masse zeggen: "Dat nooit weer!!" 3) die van het "Grote Goddelijke Ingrijpen", waarbij Hij iedereen "in het Grote Gareel dwingt"... Of misschien nog een vierde weg van het "doortobben met de druppelsgewijze bekering van individuen"... We lijken op weg vier te lopen, denk ik wel eens... Hopend op optie 2, en wetend dat optie 3 een optie is van "vergaande 'onvrijheid' in een mogelijk, door God, ongewenste Strenge Theocratie"...

Dan doel je mogelijk niet op "geloof" in de betekenis van "vertrouwen", maar meer op het "geloofssysteem"?? Jezus wijst mij (God dank nog altijd) juist de weg van vertrouwen... Maar het blijven houden van dat vertrouwen tijdens al onze ervaringen met dat Kwaad en met gevoelens van Godverlatenheid kan flink onder druk staan...! Zelfs bij Jezus. Tenminste zo vat ik zijn uitspraak "Eli, Eli, lama sabachtani - Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten?" op... Als een worsteling, niet met "geloof, vertrouwen", maar met al die gevoelens van Godverlatenheid en ervaringen met dat Kwaad... Ma

En wat geloof jij dan als het over Satan gaat? Daar zal hij ook niet in geloven... Maar je gaat voorbij aan zijn vraag, die (volgens mij) tamelijk relevant is. Want wat is dan de grens die God aan dat Kwaad stelt - bezien in het licht van het feit dat Hij zelfs zijn eigen Zoon aan het kruis laat spijkeren??!! Dan wordt dat Kwaad wel erg "gruwelijk pijnlijk lang" gedoogd...!! En dat is (mogelijk) precies een van de moeiten die hij (in ieder geval heel veel mensen) heeft (hebben) met God: dat er nog zo veel Kwaad is... Dit alles los van al het Goede dat je ook om je heen kan zien...

Als we het over het onderwerp "waar komt kwaad vandaan" spreken, is het trouwens ook wel interessant om het onderschrift eens onder de loep te nemen, waar je je bijdragen mee opsiert. Is dat een "uitgangspunt" van je? Ik zie daar staan: Daar lijkt me, in alle korte botheid, bij gebrek aan context en zonder nuances, een "leugen" te staan... Neem nu dat eerste woord: het heeft meerdere betekenissen. Vertaald in het Nederlands: "aanstoot, ergernis, belediging, aanval, vergrijp, overtreding, strafbaar feit"... De betekenis waaiert dus naar drie kanten uit: - iemand figuurlijk voor het hoofd

Wat mij als atheïst enorm irriteert is het feit dat je als almachtige God schijnbaar niet in staat bent een boek te (laten) schrijven, waar geen geweld in staat en wat heel makkelijk, voor iedereen te interpreteren is. Ik denk dat een Bijbel-in-nog-Gewoner-Taal door anderen weer zo irritant gevonden wordt ("want men twijfelt blijkbaar aan mijn verstandelijke vermogens") dat dat weer een reden is om te twijfelen aan de goede bedoelingen van het Opperwezen... Is ook een beetje "is-het-glas-nu-half-vol-of-half-leeg-gezeur" van personen die zich eigenlijk gewoon niet echt in de kwestie willen

Duidelijk. Dat kunnen we vasthouden. Dan is niet meer belangrijk of de satan niet de macht aanbood namens koningen en heersers van deze aarde, als hijzelf de overste van de wereld is; en evenmin of de mens méér dan de satan gebruik maakt van zijn eigen "goddelijke macht", om ogen en oren te sluiten voor God. Dat is het ook niet. Mijn enige aanleiding om in dit topic te reageren was de suggestie dat men Satan zou moeten zien als een god, of als "de god van deze wereld". Er is maar één God-van-deze-wereld. En alle andere "goden" hebben misschien wel enige macht over de mens, maar dat is slec

Lijkt me wat te gekunsteld om de mens wel machtiger dan God te laten zijn, op grond van het 'goddelijke' in de mens. Daarmee ontken je in wezen de macht en de kracht van de satan. Want het is in de leer van het evangelie niet het goddelijke in de mens, maar de satanas, die de mens verleidt en ten val brengt. Kun je wel anders over denken, maar dat is volgens mij niet de leer die het evangelie brengt. Volgens mij had ik het niet over "het goddelijke in de mens" - daarover denken we volgens mij in grote lijnen hetzelfde. Ik had het over de mens gebruik maakt van de eigen "goddelijke macht". Me

Lucas zegt hier, over die "macht en glorie": ὅτι á¼Î¼Î¿á½¶ παÏαδέδοται (hoti emoi paradedotai - want ze is aan mij overhandigd). Niets meer en niets minder... Maar er staat niet bij door wie die "macht en glorie" werd overhandigd. Het maakt nogal een verschil of men hierbij denkt dat God hem die macht gaf, of "de machthebbers/koningen van de bewoonde wereld". In dat laatste geval staat niets mijn "uitleg" in de weg: Dan is de denklijn: de mens eigent zich "goddelijke macht en vrijheid toe", geeft die aan "een vermeende god", onderwerpt zich daar aan... ...en vervolgens (pe

Klopt. Maar 'god' kan ook iets zeggen over de positie die iets of iemand voor iemand inneemt. Klopt maar ten dele, zou ik zeggen: in 2 Cor 4:4 wordt gesproken over "ὠθεὸς τοῦ αἰῶνος τοÏτου", ho theos tou aioonos toutou, "de god van deze aioon", van dit tijdperk/deze wereld. Maar aan Satan wordt die "eer" door Paulus niet gegeven. Die wordt in de tekst niet genoemd! Het is dus een "vertaalstap", een interpretatie van Sanne69 om Satan in die tekst waar te nemen. Men zou ook goed kunnen denken aan "iets of iemand dat/die de personen waarover in de tekst gesproken word

Hoi Thijs. Sterkte gewenst met je worstelingen! Allereerst (en het lijkt misschien een dooddoener en/of open deur, maar het is echt onze basis om in moeilijke tijden op terug te vallen!!): blijf voor ogen houden dat ook jij een geliefd kind bent van onze God en Vader!!! En dan zeg ik Paulus na: "Ik ben ervan overtuigd dat dood noch leven, engelen noch machten noch krachten, heden noch toekomst, hoogte noch diepte, of wat er ook maar in de schepping is, ons zal kunnen scheiden van de liefde van God, die hij ons gegeven heeft in Christus Jezus, onze Heer". Nu een reactie op je vraag: bestaan