De Heilige Drie-Eeenheid, het model voor ons leven

[HJW4 117]

23 minuten geleden zei Monachos:

Hopper heeft v.w.b. zijn eigen geoordeel echt een blinde vlek. Hij wil het niet zien omdat hij dan zou moeten toegeven dat ook hij zich gewoon nog steeds in het veld van goed en kwaad bevindt en niet zo geestelijk is als hij zichzelf graag ziet. Oogkleppen op/bord voor z'n hoofd.

Ik denk dat hij het wel weet, maar dat het geestelijk willen zijn, zijn lifeline is. 

1 minuut geleden zei Robert Frans:

Weet ik. Ik wilde enkel tegenspreken dat deze leer naïef zou zijn. In hoeverre zij juist en waar is, is natuurlijk weer een andere discussie.

Uiteindelijk is het niet van belang. Als iemand er in wil geloven, moet die dat vooral doen. No problem.

[Hopper 685]

27 minuten geleden zei Dat beloof ik:

Het ging niet om wat jij denkt, maar dat God moedwillig straft.

 

En juist dat is onwaar.   God is een God van liefde.     Alleen God is goed omdat God Zichzelf geeft als de liefde des Vaders.  Wat je daar voor moet doen of nalaten staat beschreven in de Bijbel.   Maar mensen begeren liever dingen in de wereld.   Dan moeten ze ook niet klagen achteraf.

[Breuk 264]

2 uur geleden zei Robert Frans:

De grootste christelijke kerken wereldwijd leren echter de erfzonde en verstaan het verhaal van Adam en Eva wel degelijk ook meer universeel. Ik denk zelfs dat zonder die universelere duiding van de Bijbel, de Bijbel en ook het christendom überhaupt nooit wereldwijd verspreid zou zijn geraakt. Het christendom zou dan waarschijnlijk een exclusief joodse sekte zijn gebleven. De 'orthodoxe' visie is dus wel degelijk maatgevend.

Dat doet niets af aan het gegeven dat er inderdaad ook andere visies zijn, maar zelfs kerken die de leer van de erfzonde afwijzen (zoals de oosters-orthodoxe kerk, die enkel over de 'oorspronkelijke zonde' spreekt) erkennen de universele betekenis van Adam en Eva en de rest van de Bijbel en erkennen de noodzaak van verzoening met God. Waarbij de universele betekenis de historische, Israëlische betekenis ook helemaal niet in de weg hoeft te staan; ze vullen elkaar juist mooi aan en laten zo Gods heilspedagogie zien. In de heilsgeschiedenis van Israël, zoals beschreven in de Bijbel, herkennen wij onze eigen heilsgeschiedenis die wij met God gaan, als gemeenschap en als individuele gelovige.

Daarbij zou ik de leer van de erfzonde bepaald niet naïef willen noemen. Zij duidt immers de neiging tot het kwaad in ons, die overal in de wereld volop te zien is. Ze is het christelijk antwoord op het vele, afschuwelijke kwaad dat wij elkaar aandoen, in relatie tot de liefde en goedheid van God en het Evangelie. Daar is niets goedgelovigs aan.

Ik denk ook dat het Joodse verhaal een wereldwijde strekking heeft. Alleen men begint vaak met een algemene strekking zonder de specifieke inhoud (van de TeNaCh) te kennen.

Ik vraag me af hoe binnen de RK dan hierna wordt gekeken.  Overigens na de 2de wereldoorlog is de kijk op het Jodendom in het protestantisme enorm gewijzigd.    
De vervangingsleer is als zeer gevaarlijke theorie bij het grofvuil gezet.   
 

Nogmaals ik ben benieuwd naar uitleg van de RK. 
De mens die geen mens (en medemens) wil zijn, ja dat is een thema dat al direct in Genesis te horen. De mens wil zich een goddelijke status aanmeten. Dat lees je hier ook vaak. Het gaat ten koste van de humaniteit en druist in tegen de boodschap dat God mens wordt.

[HJW4 117]

2 minuten geleden zei Breuk:

De vervangingsleer is als zeer gevaarlijke theorie bij het grofvuil gezet.   

Nogmaals ik ben benieuwd naar uitleg van de RK. 
De mens die geen mens (en medemens) wil zijn, ja dat is een thema dat al direct in Genesis te horen. De mens wil zich een goddelijke status aanmeten. Dat lees je hier ook vaak. Het gaat ten koste van de humaniteit en druist in tegen de boodschap dat God mens wordt.

 Vervangingsleer is niet overal verdwenen.

Ik neem aan dat je mij bedoelt als het gaat om het aanmeten van…..waarop baseer je dat ik geen (mede) mens wil zijn ? De verloren zoon bleef niet in het varkensvoer, maar ging naar huis. Wilde hij geen medemens zijn ? 
Meer hij zich iets aan ? Nee, hij herinnerde zich wie hij was en altijd al was geweest en keerde terug. Als dat indruist tegen de goddelijke boodschap, waarom weer er bij zijn thuiskomst dan feest gevierd ? 
Waarom gaat het in tegen de humaniteit ? Wat bedoel je daar dan mee ?
Waarom druist het in tegen het menswording van God ?

16 minuten geleden zei Hopper:

En juist dat is onwaar.   God is een God van liefde.     Alleen God is goed omdat God Zichzelf geeft als de liefde des Vaders.  Wat je daar voor moet doen of nalaten staat beschreven in de Bijbel.   Maar mensen begeren liever dingen in de wereld.   Dan moeten ze ook niet klagen achteraf.

Je hoeft er niets voor te doen of te laten, dat zijn menselijke bedenksels.

[Breuk 264]

1 minuut geleden zei HJW4:

 Vervangingsleer is niet overal verdwenen.

Ik neem aan dat je mij bedoelt als het gaat om het aanmeten van…..waarop baseer je dat ik geen (mede) mens wil zijn ? De verloren zoon bleef niet in het varkensvoer, maar ging naar huis. Wilde hij geen medemens zijn ? 
Meer hij zich iets aan ? Nee, hij herinnerde zich wie hij was en altijd al was geweest en keerde terug. Als dat indruist tegen de goddelijke boodschap, waarom weer er bij zijn thuiskomst dan feest gevierd ? 
Waarom gaat het in tegen de humaniteit ? Wat bedoel je daar dan mee ?
Waarom druist het in tegen het menswording van God ?

Je hoeft er niets voor te doen of te laten, dat zijn menselijke bedenksels.

Sorry ik dacht niet aan jou…

[HJW4 117]

3 minuten geleden zei Breuk:

Sorry ik dacht niet aan jou…

O….verrassend. Maar goed, ik heb aangegeven wat ik denk.

[Dat beloof ik 836]

6 uur geleden zei Hopper:

En juist dat is onwaar.   God is een God van liefde.     Alleen God is goed omdat God Zichzelf geeft als de liefde des Vaders.  Wat je daar voor moet doen of nalaten staat beschreven in de Bijbel.   Maar mensen begeren liever dingen in de wereld.   Dan moeten ze ook niet klagen achteraf.

Zijn er dan mensen die achteraf hebben geklaagd ?!

[Hopper 685]

29 minuten geleden zei Dat beloof ik:

Zijn er dan mensen die achteraf hebben geklaagd ?!

Daar heb je me!  Geen mens die zich achteraf beklaagd heeft.   Wie de liefde des Vaders niet kent, beklaagt zich daar ook niet over.  Die beperkt zich tot geklaag over God die moedwillig straft.   Vergeef het hen, ze weten niet wat ze zeggen.

[Robert Frans 1.537]

6 uur geleden zei Breuk:

Nogmaals ik ben benieuwd naar uitleg van de RK. 

De mens die geen mens (en medemens) wil zijn, ja dat is een thema dat al direct in Genesis te horen. De mens wil zich een goddelijke status aanmeten. Dat lees je hier ook vaak. Het gaat ten koste van de humaniteit en druist in tegen de boodschap dat God mens wordt.

Daarvoor kan ik uit twee belangrijke alinea's citeren uit de dogmatische constitutie Lumen Gentium, die tijdens Vaticanum II werd opgesteld. Uit alinea 9:

In elke tijd en uit elk volk is ieder, die God vreest en het goede doet, Hem welgevallig. God heeft echter de mensen niet ieder afzonderlijk, buiten elke onderlinge verbondenheid om, willen heiligen en redden, maar Hij heeft hen willen maken tot een volk, dat hem in waarheid zou erkennen en Hem in heiligheid zou dienen. [...]

Hij heeft uit Joden en heidenen een volk geroepen, dat een eenheid zou vormen niet naar het vlees, maar in de Geest, en dat het nieuwe volk Gods zou zijn. Want zij, die in Christus geloven en wedergeboren zijn niet uit een vergankelijk zaad, maar uit een onvergankelijk zaad, door het woord van de levende God , niet uit het vlees, maar uit water en Heilige Geest , worden dan "een uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterschap, een heilige natie, Gods eigen volk ..., vroeger geen volk, nu Gods volk" [...]

Gelijk nu het aardse Israël, dat op tocht was door de woestijn, reeds de Kerk van God wordt genoemd (Neh. 13, 1) , zo wordt het nieuwe Israël, dat optrekt door deze wereld, op zoek naar de toekomstige en blijvende stad , ook de Kerk van Christus genoemd , omdat Hij haar verworven heeft door zijn bloed , haar met zijn Geest heeft vervuld en haar heeft toegerust met de nodige middelen tot zichtbare en maatschappelijke eenheid.

En uit alinea 16:

Wat tenslotte degenen betreft die het Evangelie nog niet hebben ontvangen: zij staan op verschillende wijze in betrekking tot het volk Gods.

Op de eerste plaats dient genoemd te worden het volk, waaraan de verbonden en de beloften werden geschonken en waaruit Christus is voortgekomen naar het vlees , het volk, dat bemind blijft krachtens de uitverkiezing, om wille van de aartsvaders: want God kent geen berouw over zijn genadegaven noch over zijn roeping.

Het hele document kun je hier lezen. Kort samengevat kun je dus hieruit opmaken dat God uit zowel Joden als heidenen een volk bijeenroept naar de Geest en dat zij samen zijn kerk ofwel zijn volk heten. Je afkomst of familiestamboom maken dus niet meer uit. Maar het bijbelse Israël blijft wel voorwerp van zijn bijzondere liefde en met hen heeft Hij ook een plan ter verlossing.

[Breuk 264]

47 minuten geleden zei Robert Frans:

Daarvoor kan ik uit twee belangrijke alinea's citeren uit de dogmatische constitutie Lumen Gentium, die tijdens Vaticanum II werd opgesteld. Uit alinea 9:

In elke tijd en uit elk volk is ieder, die God vreest en het goede doet, Hem welgevallig. God heeft echter de mensen niet ieder afzonderlijk, buiten elke onderlinge verbondenheid om, willen heiligen en redden, maar Hij heeft hen willen maken tot een volk, dat hem in waarheid zou erkennen en Hem in heiligheid zou dienen. [...]

Hij heeft uit Joden en heidenen een volk geroepen, dat een eenheid zou vormen niet naar het vlees, maar in de Geest, en dat het nieuwe volk Gods zou zijn. Want zij, die in Christus geloven en wedergeboren zijn niet uit een vergankelijk zaad, maar uit een onvergankelijk zaad, door het woord van de levende God , niet uit het vlees, maar uit water en Heilige Geest , worden dan "een uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterschap, een heilige natie, Gods eigen volk ..., vroeger geen volk, nu Gods volk" [...]

Gelijk nu het aardse Israël, dat op tocht was door de woestijn, reeds de Kerk van God wordt genoemd (Neh. 13, 1) , zo wordt het nieuwe Israël, dat optrekt door deze wereld, op zoek naar de toekomstige en blijvende stad , ook de Kerk van Christus genoemd , omdat Hij haar verworven heeft door zijn bloed , haar met zijn Geest heeft vervuld en haar heeft toegerust met de nodige middelen tot zichtbare en maatschappelijke eenheid.

En uit alinea 16:

Wat tenslotte degenen betreft die het Evangelie nog niet hebben ontvangen: zij staan op verschillende wijze in betrekking tot het volk Gods.

Op de eerste plaats dient genoemd te worden het volk, waaraan de verbonden en de beloften werden geschonken en waaruit Christus is voortgekomen naar het vlees , het volk, dat bemind blijft krachtens de uitverkiezing, om wille van de aartsvaders: want God kent geen berouw over zijn genadegaven noch over zijn roeping.

Het hele document kun je hier lezen. Kort samengevat kun je dus hieruit opmaken dat God uit zowel Joden als heidenen een volk bijeenroept naar de Geest en dat zij samen zijn kerk ofwel zijn volk heten. Je afkomst of familiestamboom maken dus niet meer uit. Maar het bijbelse Israël blijft wel voorwerp van zijn bijzondere liefde en met hen heeft Hij ook een plan ter verlossing.

Ja ik kan me hier enigszins in vinden, hoewel, komt het spreken over een nieuw Israël in de bijbel voor, los van het bijbelse Israël?  Overigens is het niet aan mij om te bepalen wat nu precies het bijbelse Israël is.  
En dan de erfzonde, in hoeverre wordt dat nog beschreven?

[Robert Frans 1.537]

8 minuten geleden zei Breuk:

Ja ik kan me hier enigszins in vinden, hoewel, komt het spreken over een nieuw Israël in de bijbel voor, los van het bijbelse Israël?  Overigens is het niet aan mij om te bepalen wat nu precies het bijbelse Israël is.  
En dan de erfzonde, in hoeverre wordt dat nog beschreven?

In de geciteerde alinea's komen vrij veel verwijzingen naar Schriftgedeelten voor. Die heb ik niet allemaal geciteerd of kon ik niet meekopiëren, dus ik kan je aanraden de link eronder te volgen en de alinea's zelf te lezen.

In de Catechismis van de Katholieke Kerk gaan alinea's 396-409 (hier te lezen) uitgebreid in op het ontstaan, het karakter en de gevolgen van de erfzonde. Sta me toe enkele belangrijke delen daaruit te citeren, met de uitnodiging om ze allemaal te lezen voor het meest volledige verhaal:

Uit alinea 397: De mens heeft, door de duivel verleid, in zijn hart het vertrouwen jegens zijn Schepper laten sterven en door van zijn vrijheid misbruik te maken is hij ongehoorzaam geweest aan het gebod van God. Daarin bestaat de eerste zonde van de mens. Iedere zonde zal dientengevolge ongehoorzaamheid aan God zijn en een gebrek aan vertrouwen in zijn goedheid.

Uit alinea 399: De Schrift toont de dramatische gevolgen van deze eerste ongehoorzaamheid. Adam en Eva verliezen onmiddellijk de genade van de oorspronkelijke heiligheid. Zij zijn bang voor deze God van wie zij een verkeerd beeld hebben, het beeld van een God die angstig waakt over zijn voorrechten.

Uit alinea 404: Hoe komt het dat de zonde van Adam de zonde van al zijn afstammelingen geworden is? Heel het menselijk geslacht is in Adam "als het ene lichaam van een mens" Door deze "eenheid van het menselijk geslacht" zijn alle mensen verwikkeld in de zonde van Adam, zoals allen verwikkeld zijn in de gerechtigheid van Christus. Toch is het overdragen van de erfzonde een mysterie dat wij niet ten volle kunnen begrijpen.

Uit alinea 405: Ofschoon de erfzonde aan ieder eigen is, heeft zij in geen enkele afstammeling van Adam het karakter van een persoonlijk vergrijp. Het gaat hier om het verlies van de oorspronkelijke heiligheid en gerechtigheid, maar de menselijke natuur is niet geheel verdorven: zij is in haar eigen natuurlijke krachten gewond, onderworpen aan onwetendheid, lijden en de heerschappij van de dood en geneigd tot zonde (deze neiging tot het kwaad wordt "concupiscentie" genoemd). Het doopsel doet de erfzonde teniet door het leven van de genade van Christus te geven en brengt de mens weer naar God, maar de gevolgen voor de verzwakte en tot het kwaad geneigde natuur blijven in de mens bestaan en roepen hem op tot geestelijke strijd.

Kort samengevat gelooft de kerk, in tegenstelling tot het calvinisme, dus niet dat de mens geheel verdorven zou zijn en niet in staat tot enig goed. Ze gelooft dat de mens goed geschapen is, ook het goede kan doen en dus God kan navolgen, maar dat zij door de erfzonde wel geneigd is tot het kwaad, met ernstige gevolgen voor haar zieleheil en de wereld zelf.

[Chartreuse 14]

Zeer mooi gezegd, Frans!

 

Er is een leegheid in ons en die moet vervuld worden met de uiterste volheid van God.  Hoe kan God ons vervullen?  Je kan het voorstellen als de zon in een spiegel. Hoewel een spiegel iets goedkoops en minderwaardig is, wordt het prachtig nagelang het beeld dat het weerspiegelt. Dus als de mens God weerspiegelt, word hij oneindig mooi en waardig van God’s liefde.

Door de erfzonde zijn onze spiegels als een gesloten vuist. God lokt ons om open te gaan zo dat wij Zijn licht en warmte (liefde en geluk) kunnen ontvangen en weerspiegelen. Als wij helemaal open komen zijn wij in de hemel. Niet helemaal, dan komt eerst nog het vagevuur.  Maar als de vuist gesloten blijft, dan blijven wij in duisternis, en de warmte van God’s liefde wordt niet terug gekaatst en het wordt dan vreselijk heet en begint ons te verbranden. 

Gods licht (Christus) kwam in de duisternis en iedereen die het Woord aanvaarde kreeg de kracht Gods kind te worden. Wij nemen God aan door het doopsel te ontvangen.  Door de doop sterft de oude mens en begint Jesus in ons te leven als het innerste princiepe.  Net als Maria zijn wij moeder van God en het Goddelijk leven in onze ziel moet groeien.  Maar onze verslaving aan zonde en egoisme is niet zomaar overkomen.  Wij zijn nog binneste buiten, vol van de wereld en ons zelf.  Net als een klein kind, moeten wij beginnen te begrijpen dat wij niet het middelpunt van het bestaan zijn, maar God.

Langzaam en pijnlijk sterven wij tot ons zelf, en groeien wij door op het woord van God te mediteeren en in Hem te leven. God is in de binnekamer van de ziel. Om Hem te ervaren moeten wij alle zorgen, wensen, geleerdheid en trots aan hem opgeven. en geheel nederig te worden.   Dan vinden wij Hem in eenzaamheid, en in stilte en horen wij zijn zachte stem. Dan geven wij Hem onze diepe armoede en zondigheid en ontvangen wij  Zijn liefdevolle barmhartigheid.

Nederig gebed word altijd beantwoord!  Langzaam begint een intieme vriendschap met Jezus te groeien.  Zijn liefde is onvoorstelbaar groot, diep en wijd.  Mysterieus, door de Heilge Geest leren wij Hem te kennen en beginnen wij Zijn geluk en vrede te ervaren.  In de reis naar Jezus houdt Maria ons vast, als een moeder haar klein kindje dat probeert te lopen naar de vader, die zijn armen open heeft.  Het kind blijft struikelen en wankelen, maar toch gaat het door, gesteund en aangemoedigd door haar moeder en het liefhebbende verlangen van de vader.

Jezus gaf hem ten antwoord: `Als iemand Mij liefheeft, zal Hij mijn woord ter harte nemen; dan zal mijn Vader hem liefhebben en zullen We bij hem ons verblijf gaan houden.” (Johannes 14,23). Door de doop komt de Heige Drie-Eenheid in ons te wonen.  In een zekere zin zijn wij al in de hemel, want dat is wat de hemel betekent:  God in ons, een wij in God.  Wij zijn Zijn heilige tempel.

Dat zeggen wij iedere keer dat wij het Onze Vader zeggen “Onze Vader, Die in de hemel zijt”. God is niet “ergens”, Hij is vlak bij, inderdaad, Hij leeft in het diepste van onze ziel.    Meer intiem kan het niet.  Waarom ervaren wij Hem dan zo weinig?  Waarom schijnt God zo vaak ver weg te zijn?

St Theresa van Avila beschrijft de ziel als een groot herenhuis, met vele kamers.  Als wij wij gedoopt worden, komen wij in dat huis te leven, maar eerst in de buitenkamers.  Zij spreekt over zeven kamers, met de buitenste kamer waar wij eerst wonen als wij God pas leren kennen, en de innerste kamer de plaats waar wij voledig een met God worden, in een geestelijk huwelijk, een Geest met Jezus.

Hoe kan een gewoon mens heilig worden?

Als een mens eerst bekeerd is komt hij in de buitenkamer van de ziel, waar hij God eerst ontmoet, vaak met veel vreugde.  Maar meeste mensen gaan nooit veel verder en leren God nooit beter te kennen.  Waarom dat gebeurt is uitgelegd in het verhaal over de rijke jonge man.  Matt 19,16

Meester, wat voor goeds moet ik doen om het eeuwig leven te krijgen? ‘Als u onverdeeld goed wilt zijn, ga dan uw bezit verkopen en geef het aan de armen, en u zult een schat hebben in de hemel. Kom dan terug om Mij te volgen.’ Toen de jongeman dat woord hoorde, ging hij verdrietig weg, want hij had veel bezittingen

Om Jezus te volgen is het noodzakelijk dat wij alles verlaten, zodat wij helemaal vrij zijn Hem te volgen en helemaal een geest met Hem te worden.

Meeste mensen die Jezus totaal willen volgen gaan een geestelijke orde in, en met de drie beloften van armoede, kuisheid en gehoorzaamheid gaan zij het zogenaamd geestelijk leven in.  In dat leven geven zij alles op, vooral hun vrije wil. In het algemeen is dat wel de beste manier om Jezus te volgen, maar niet iedereen heeft die roeping.  Maar iedereen die Jezus werkelijk wil volgen, moet alles verlaten want je kan niet twee meesters dienen.

Hoe kan een “gewoon” mens dat doen, iemand die getrouwd is en een baan en familie heeft?  Is het mogelijk voor zo’n mens alles te verlaten?  Het is zeker moeilijker want die mens heeft meer “wereldse” zorgen en heeft bv veel minder tijd om te bidden.  Maar met God is niets onmogelijk.  Maar geestelijk kan hij toch helemaal alles aan God geven en bv ziekte of armoede aanvaarden als een uitdrukking van Gods liefde.  Het kruis is hard en soms erg pijnlijk, maar op het kruis vinden wij de Zoon van God en ervaren wij een geluk en vrede dat de wereld niet kan geven!

Jezus gaf hem ten antwoord: `Als iemand Mij liefheeft, zal Hij mijn woord ter harte nemen; dan zal mijn Vader hem liefhebben en zullen We bij hem ons verblijf gaan houden.” (Johannes 14,23).

Met God in onze ziel en met de help van de sacramenten is niets onmogelijk!.

😇

26 november 2023 bewerkt door Chartreuse

[Hopper 685]

12 minuten geleden zei Chartreuse:

 

St Theresa van Avila beschrijft de ziel als een groot herenhuis, met vele kamers.  Als wij wij gedoopt worden, komen wij in dat huis te leven, maar eerst in de buitenkamers.  Zij spreekt over zeven kamers, met de buitenste kamer waar wij eerst wonen als wij God pas leren kennen, en de innerste kamer de plaats waar wij voledig een met God worden, in een geestelijk huwelijk, een Geest met Jezus.

 

https://www.zen.nl/zenactueel/zenactueel-blog-2023/teresa-van-avila,-zen,-eros-en-mystiek

 

Citaat

Deze zeven kamers beschrijven het proces van de spirituele ontwikkeling. De eerste kamer is de erkenning van innerlijke onrust, het zien van je eigen verantwoordelijkheid hierin en de ontdekking dat reflectie en gebed de methoden tot heling zijn. In de tweede kamer ervaar je door discipline in je meditatie de werking van God, hoewel oude gewoonten en verleidingen nog op de loer liggen en je kunnen afhouden van verdere verdieping van de weg. In de derde kamer wordt de Goddelijke eenheid sterker ervaren en ontstaat er inzicht in de werking van de geest, maar ook twijfel blijft nog steeds een rol spelen. In de vierde kamer kunnen de spirituele ervaringen overweldigend zijn, maar ook tot verwarring leiden. In de vijfde kamer ligt de uitdaging om je volledig over te geven en je ego meer en meer te transcenderen, hoewel dat niet zonder slag of stoot gaat. In de zesde kamer ontstaat de gewenning aan de ervaring van de eenheid van alles in God en de uitdaging om ook het laatste restje verlangen los te laten en vervolgens de zevende kamer binnen te gaan, Daarin bevindt zich de hoogst haalbare ervaring van mystieke eenwording. Maar, zo waarschuwt Teresa, zelfs in deze zevende kamer kunnen onverwachte uitdagingen de eenheidsbeleving nog op de proef stellen. 

Dit is wellicht een mooie aanvulling. Met als opmerking dat zoals Teresa opmerkt dat de Mystieke eenwording met God (Wat hetzelfde is als de Mystieke dood) niet het eindpunt is.    De geestelijke eenwording vindt nog weer later plaats.

[Chartreuse 14]

28 minuten geleden zei Hopper:

Dit is wellicht een mooie aanvulling. Met als opmerking dat zoals Teresa opmerkt dat de Mystieke eenwording met God (Wat hetzelfde is als de Mystieke dood) niet het eindpunt is.    De geestelijke eenwording vindt nog weer later plaats.

Bedakt Hopper!

Ik zal eindigen met het estatiesch gebed van St Catharina van Sienna, een van de grootste heiligen en kerkleraares:

"O eeuwige Drie-eenheid, U bent een diepe zee waarin hoe meer ik zoek, hoe meer ik vind, en hoe meer ik vind, hoe meer ik probeer U te kennen. U vult ons onverzadigbaar, omdat de ziel, vóór de afgrond die U bent altijd uitgehongerd is; en hongerend naar U, O eeuwige Drie-eenheid, verlangt zij ernaar de waarheid in Uw licht te aanschouwen. Zoals het dorstige hert snakt naar de bron van levend water, zo verlangt mijn ziel ernaar dit sombere lichaam te verlaten en U te zien als U zijt, in waarheid.

"O ondoorgrondelijke diepte! O eeuwige Godheid! O diepe oceaan! Wat zou U mij nog meer kunnen geven dan Uzelf te geven? U bent een altijd brandend Vuur; U verteert en wordt niet verteerd. Door Uw vuur verteert U elk spoor van zelf -liefde in de ziel. U bent een Vuur dat alle kilheid verdrijft en de geest verlicht met zijn licht, en met dit licht heeft U Uw waarheid bekendgemaakt. Dit licht is werkelijk een zee die de ziel voedt totdat deze helemaal in U is ondergedompeld "O vredige Zee, eeuwige Drie-eenheid! Het water van deze zee is nooit troebel; het veroorzaakt nooit angst, maar geeft kennis van de waarheid. Dit water is doorzichtig en onthult verborgen dingen; en een levend geloof geeft zo'n overvloed aan licht dat de ziel bijna zekerheid krijgt over wat het gelooft.

"U zijt het allerhoogste en oneindige Goedheid, goed boven al het goede; goed dat vreugdevol, onbegrijpelijk en onschatbaar is; schoonheid die alle andere schoonheid overtreft; wijsheid die alle wijsheid overtreft, omdat U de Wijsheid zelf bent. Voedsel van engelen, Uzelf gevend met vuur van liefde voor mensen! U bent het kleed dat onze naaktheid bedekt; U voedt ons, hongerig als we zijn, met Uw zoetheid, omdat U geheel zoet bent, zonder bitterheid. Bekleed mij, o eeuwige Drie-eenheid, kleed mij met Uzelf, zodat ik dit sterfelijke leven mag doorbrengen in ware gehoorzaamheid en in het licht van het allerheiligste geloof waarmee U mijn ziel dronken heeft gemaakt."

 

[Hopper 685]

Hallo Chartreuse,

Dan plaats ik nog even een stukje citaat van Teresa van Avila , nu je haar terug in mijn herinnering heb gebracht.

https://www.mystieknetwerk.nl/teresa-van-avila-wat-betekent-het-veel-een-ziel-te-verstaan

Naast de weergave van de gebeurtenissen uit haar leven is haar autobiografie ook een mystagogisch traktaat. Want ze ontdekt een andere wijze van gebed. Niet het mondgebed, het zeggen van woorden, noch het overwegen van de woorden van de Heilige Schrift, maar het volledig stilvallen. Behalve wat de wil verlangt, wat de verbeelding oproept en het verstand reeds weet, schuilt er in de ziel een bron die mededelingen doet van geheel andere strekking. Om deze te vernemen moet de ziel passief worden, ophouden haar verlangens te volgen, haar tot nu toe verworven kennis als maatstaf te nemen. Die bron is God. En God is niet een objectieve gedachte, maar God is een mededeling aan de ziel. Hier ervaart men Gods aanwezigheid. Teresa schrijft dat dit haar plotseling overkwam, op een moment dat ze zich Christus voorstelde. 

'Plotseling mocht ik Gods aanwezigheid ervaren. Ik kon er onmogelijk aan twijfelen. Hij was in mij, of ik geheel ondergedompeld in Hem. Het was in geen geval een visioen. Het wordt mystieke theologie genoemd, geloof ik. De ziel is geheel weg, als buiten zichzelf. De wil heeft lief. Het geheugen is, dunkt mij, praktisch verloren. Het verstand redeneert niet, maar is ook niet uitgeschakeld. Het is inactief, ik zei het, maar het is als verwonderd over het vele dat het begrijpt.'

Teresa spreekt van inwendig gebed, gebed van rust, overwegend gebed, gebed van vereniging en van verrukking, vervoering, genoegens, vreugde die daar plaatsvinden. Overigens zonder dit alles scherp en consequent te omschrijven. Maar haar vergelijkingen laten aan helderheid niets te wensen over. De ziel is als een tuin. Aanvankelijk is de grond dor en staat vol onkruid. Als de ziel besluit tot gebed, rukt Zijne majesteit het onkruid uit en plant er goede dingen. Nu komt het erop aan dat de hovenier de tuin van water voorziet, zodat de plantjes gaan bloeien en een heerlijke geur verspreiden. Er zijn vier manieren om te zorgen dat de tuin water krijgt: 

Ofwel door het water uit een put te halen, wat veel inspanning vergt;  ofwel door met een scheprad en bakken het water draaiend omhoog te halen (…) het kost niet alleen minder moeite, maar brengt ook meer water aan; ofwel, veel beter nog, door watervoorziening langs een rivier of beek. De grond wordt overvloediger gedrenkt en je hoeft niet zo vaak te bevloeien, wat heel wat minder werk betekent voor de hovenier; wanneer het ten slotte veel regent, besproeit de Heer zelf de tuin zonder enige moeite van onze kant (…) en dat is van al wat ik aanhaalde, ontegensprekelijk het beste.

Het mystieke pad verloopt langs lijnen van afnemende inspanning, van voortdurende vermindering van eigen werkzaamheid. Het begin vergt een krachtig eigen initiatief en doorzettingsvermogen. Want het is moeilijk om de blik naar binnen gericht te houden. Verstrooiingen spelen telkens weer op. Men moet leren eenzaam en afgezonderd te kunnen blijven. Er zijn momenten van dorheid, afkeer en tegenzin. Het verstand moet hier veel werk verzetten. En wat van groot belang is: het lijden dat dit met zich meebrengt leren verdragen. Maar men leert hier ook dat de plantjes zelfs groeien als ze droogstaan.