De brede en/of smalle weg (Bergrede)

[Tomega 307]

35 minuten geleden zei TTC:

Methodische twijfel zorgt voor verdieping, precair in die zin dat we ook in elk afzonderlijke laag kunnen verstrikt raken.

Die twijfel stagneert niet, als de onderdelen goed geweten worden. De methode kan ontstaan en bestaan bij de gratie van het bij elkaar passen en aansluitend ineenschuiven van de onderdelen. Dat is echter wel een zaak van eigen maken van de onderdelen en inderdaad twijfel of een gepuzzel, en een goed vertrouwen in de juistheid van de gepresenteerde onderdelen. En zo is ook de zekerheid van de onderdelen, in een omgevingsveld van gepuzzel, totdat je begint te zien. Dat is alsdan geen intuītief iets, maar een voortschrijdend inzicht in de waarde en de richting van de correcte horizon. Synthese en paralogische proces-hoedanigheden, krijgen meer waarde, in een veld met veel onderdelen van zeker weten.

[TTC 1.527]

1 minuut geleden zei Tomega:

Die twijfel stagneert niet, als de onderdelen goed geweten worden. De methode kan ontstaan en bestaan bij de gratie van het bij elkaar passen en aansluitend ineenschuiven van de onderdelen. Dat is echter wel een zaak van eigen maken van de onderdelen en inderdaad twijfel of een gepuzzel, en een goed vertrouwen in de juistheid van de gepresenteerde onderdelen. En zo is ook de zekerheid van de onderdelen, in een omgevingsveld van gepuzzel, totdat je begint te zien. Dat is alsdan geen intuītief iets, maar een voortschrijdend inzicht in de waarde en de richting van de correcte horizon. Synthese en paralogische proces-hoedanigheden, krijgen meer waarde, in een veld met veel onderdelen van zeker weten.

Vraag vervolgens eens om tot drie te tellen, het zal niet eens lukken. 

[Tomega 307]

28 minuten geleden zei TTC:

Vraag vervolgens eens om tot drie te tellen, het zal niet eens lukken.

De Vader is 1, de Zoon is 2, en de heilige Geest is 3 in velen. Dat is 1 + 1 + veel = 1 in 1 in meer en in minder.

Toch is de eenheid in drie, namelijk God in Geest is 1, Zoon in Koning is 2, en Geest in alle Kinderen is 3. Tel tot drie, en je vindt drie onderscheiden geledingen.

25 juni 2023 bewerkt door Tomega

[TTC 1.527]

17 minuten geleden zei Tomega:

De Vader is 1, de Zoon is 2, en de heilige Geest is 3 in velen. Dat is 1 + 1 + veel = 1 in 1 in meer en in minder. Toch is de eenheid in drie, namelijk God in Geest is 1, Zoon in Koning is 2, en Geest in alle Kinderen is 3. Tel tot drie, en je vindt drie onderscheiden geledingen.

Horizonversmelting blijft een mooi begrip, nog handiger wanneer we eerst de context afbakenen. 

25 juni 2023 bewerkt door TTC

[Hopper 695]

1 uur geleden zei Tomega:

De Vader is 1, de Zoon is 2, en de heilige Geest is 3 in velen. Dat is 1 + 1 + veel = 1 in 1 in meer en in minder.

Toch is de eenheid in drie, namelijk God in Geest is 1, Zoon in Koning is 2, en Geest in alle Kinderen is 3. Tel tot drie, en je vindt drie onderscheiden geledingen.

Ik en de Vader zijn één zegt Jezus.  Dan ben je uitgeteld.   Kan Jan het Jezus nazeggen: "Ik en de Vader zijn één" , dan is er toch nog steeds  één Vader en één Zoon.  Mystiek gezien is de mens snel uitgeteld.   Ik Ben die 'ik ben' worden er nooit meer dan één en dan is dat 'een' niet eens een telwoord.  Omdat er geen telwoord achteraan komt.

God heeft geen telraam en tóch is er de drie-enige God.

[Tomega 307]

35 minuten geleden zei Hopper:

  Ik Ben die 'ik ben' worden er nooit meer dan één en dan is dat 'een' niet eens een telwoord.

Niettemin is die ėėn, in de mens meer dan ėėn, waardoor de gebroken of losgelaten eenheid ten eerste de eigen wil behoeft te heiligen, en tweede het gezag behoeft te erkennen van de Koning, en ten derde het licht in zich te doen zijn die Vader is, en die in de losgelaten eenheid terug komt en afstraalt van de heerschappij die in de Zoon is. 

Goed beschouwd is de verbroken of losgelaten eenheid dus geen kapot iets dat hersteld wordt, maar een eigen iets buiten God, dat zo middels deze weg wordt opgenomen in Wie God is. God schiep zichzelf dus meer dan in de geest is, en trekt dat vervolgens in zijn heerlijkheid, voor zover dat uit Hem in Hem is. Waarmee Hij omgekeerd Zichzelf een materiële stoffelijke plaats en wezen creëert waarin Hij deel gaat uitmaken van meer dan geestelijk alleen. Dus gewoon een schepping versie 2.0. Onmogelijk indien niet in versie 1.0 al mogelijk gemaakt en ontworpen, wat dus de eerste versie vervolmaakt, en als fasen-schepping alsnog bewijst een verheerlijkte schepping te zijn. Wat in onze termen vanuit de hel die deze aarde is, als ongerijmd voorkomt, maar niettemin zichzelf bewijst terecht te zijn: de mens kan elke dag beginnen met een hemel op aarde te scheppen. Die zelf gemaakte heerlijkheid, die wordt zo weinig gewenst en gemaakt, dat de vraag zich opdringt, hoe iemand hier ooit is gaan geloven dat de hel niet reeds hier is. Uit de heerlijkheid van God gesteld, om te bezien wat van God in ons nog waarde krijgt. Dat Christus in de hel de gevallen engelen predikt, bewijst het concept, dat in de duisternis licht gebracht wordt, om de duisternis te doorbreken en te bewijzen niet tegen licht bestand te zijn. Maar wie dan, daar in dat licht gekomen, opnieuw de duisternis verkiest, die schept zichzelf een nieuwe diepte en een duisterder duisternis: opnieuw de hel.

25 juni 2023 bewerkt door Tomega

[TTC 1.527]

1 uur geleden zei Hopper:

God heeft geen telraam en tóch is er de drie-enige God.

Wellicht omdat de dyade getallen baart, en een wormgat betekent dat we op een versnelde manier de berg op kunnen. 

Op 17-6-2023 om 14:29 zei Hopper:

Dat vereist zorgvuldig opgezette en nauwkeurige observatie van een stukje werkelijkheid wat de wereld aan 'mij' mededeelt op enig moment.

Dat leerstuk over paraconsistente logica blijkt vaak iets lastiger om goede redenen, meestal omdat we geen vergelijk kunnen maken met iets dat we niet kennen.

25 juni 2023 bewerkt door TTC

[TTC 1.527]

4 uur geleden zei Tomega:

Gelukkig zijn zij die zicht hebben op het drapeergehalte van de verschijningen.

Niet meer dan logisch is dat leken niet kunnen weten wat voor ggz-experten al lang helder is, zodat herstel- en/of groeiprocessen meer lijken op een inhaalbeweging waarbij we mogelijks van de ene verbazing in de andere vallen.  

[Hopper 695]

48 minuten geleden zei Tomega:

Niettemin is die ėėn, in de mens meer dan ėėn, waardoor de gebroken of losgelaten eenheid ten eerste de eigen wil behoeft te heiligen, en tweede het gezag behoeft te erkennen van de Koning, en ten derde het licht in zich te doen zijn die Vader is, en die in de losgelaten eenheid terug komt en afstraalt van de heerschappij die in de Zoon is. 

Goed beschouwd is de verbroken of losgelaten eenheid dus geen kapot iets dat hersteld wordt, maar een eigen iets buiten God, dat zo middels deze weg wordt opgenomen in Wie God is. God schiep zichzelf dus meer dan in de geest is, en trekt dat vervolgens in zijn heerlijkheid, voor zover dat uit Hem in Hem is. Waarmee Hij omgekeerd Zichzelf een materiële stoffelijke plaats en wezen creëert waarin Hij deel gaat uitmaken van meer dan geestelijk alleen. Dus gewoon een schepping versie 2.0. Onmogelijk indien niet in versie 1.0 al mogelijk gemaakt en ontworpen, wat dus de eerste versie vervolmaakt, en als fasen-schepping alsnog bewijst een verheerlijkte schepping te zijn. Wat in onze termen vanuit de hel die deze aarde is, als ongerijmd voorkomt, maar niettemin zichzelf bewijst terecht te zijn: de mens kan elke dag beginnen met een hemel op aarde te scheppen. Die zelf gemaakte heerlijkheid, die wordt zo weinig gewenst en gemaakt, dat de vraag zich opdringt, hoe iemand hier ooit is gaan geloven dat de hel niet reeds hier is. Uit de heerlijkheid van God gesteld, om te bezien wat van God in ons nog waarde krijgt. Dat Christus in de hel de gevallen engelen predikt, bewijst het concept, dat in de duisternis licht gebracht wordt, om de duisternis te doorbreken en te bewijzen niet tegen licht bestand te zijn. Maar wie dan, daar in dat licht gekomen, opnieuw de duisternis verkiest, die schept zichzelf een nieuwe diepte en een duisterder duisternis: opnieuw de hel.

God kan het ėėn zijn niet verlaten, want dan zou God Zichzelf niet meer zijn.  God heeft dan ook geen getallen gebaard zoals TTC lijkt te beweren, maar de Schepping gebaard (geschapen).  Hij creëert Zichzelf geen materiële , stoffelijke plaats, God neemt op eigen wijze plaats in de Schepping zonder er deel van uit te maken.  Hiervoor dienen we aandachtig 1 Johannes 2:15 in ogenschouw te nemen.   In 'het geschapene' is de liefde niet.  Het geschapene is immers 'de wereld'.

Zodoende is God wel deelachtig aan de mens, zonder de mens (het geschapene) zelf te zijn.  Zodoende is God in staat de mens zelfstandigheid te verlenen , zonder de mens uit het oog te verliezen.  1 Johannes 2:16 spreekt ook over de "de begeerlijkheid des vleses, en de begeerlijkheid der ogen".

Waaruit we kunnen opmaken dat het God niet gaat om wat we zien, maar om dat we zien!  Onze ogen zien begeerlijke zaken, het is het zien zelf wat het begeerlijke kán verzaken.

1 Johannes 2 spreekt ook van een oud gebod, het "In den beginne" verwijst er naar dat we het over een universeel beginsel hebben, een beginsel wat bij God is en God ís.

[TTC 1.527]

37 minuten geleden zei Hopper:

Waaruit we kunnen opmaken dat het God niet gaat om wat we zien, maar om dat we zien!  Onze ogen zien begeerlijke zaken, het is het zien zelf wat het begeerlijke kán verzaken.

Ervaring leert dat het een beetje kortzichtig is om een aantal diagrammen te presenteren en dan te denken dat ervaringswerkers dat op een relatieve nanoseconde zouden kunnen begrijpen, zodat het inderdaad begint te lijken dat we niet meer dan experimenten zijn. In die zin krijgen de geopperde aspiraties een eerder wrange nasmaak, aanvankelijk misschien vaag en mistig maar door nu net aan de slag te gaan met de aangeboden adviezen steeds transparanter. Voor wie behept is met enig empathisch vermogen veel vaker dan ook een kwelling, en daarmee het nobele idee van meer verbinding en harmonie tot een nachtmerrie herleidend, de innerlijk gecultiveerde hoop ijdel, averechts het effect.

25 juni 2023 bewerkt door TTC

[TTC 1.527]

1 uur geleden zei Hopper:

God heeft dan ook geen getallen gebaard zoals TTC lijkt te beweren, maar de Schepping gebaard (geschapen).

Heel je leven met bananen bezig, komt Hopper met het verrijkende inzicht dat ze niet recht zijn. 

[Tomega 307]

1 uur geleden zei Hopper:

God neemt op eigen wijze plaats in de Schepping zonder er deel van uit te maken.

Zeker. Tot Christus kwam, in Wie God Zelf is.

1 uur geleden zei Hopper:

Hiervoor dienen we aandachtig 1 Johannes 2:15 in ogenschouw te nemen.   In 'het geschapene' is de liefde niet.  

Maar in het geschapene is wel het licht en het leven, en de weg tot God. De liefde is er dus wel, maar haar gerichtheid mag niet op het geschapene zijn. Dus is de schepping in zichzelf al een beproeving, aangezien zij de mens brengt van God in, wie de mens zou moeten zijn omdat de mens geest is, tot de schepping in welke de mens niet zou moeten zijn omdat de mens geest is.

Toch is die schepping wel voor de mens gemaakt. Dus is daar het spanningsveld van meerheid in verdeelde eenheid. Twee trekken aan de mens, en de mens volgt Christus, om zich te onttrekken van de machten in en aan het vlees. 

Hier de mens los knippen en beschouwen als iets van/in God is terecht. Maar niet om dan dat menselijke niet meer aanwezig te achten. Niemand is goed, dan God, zegt de zoon van God. Dus mag je jezelf nooit toerekenen gelijk aan of geheel in God te zijn. Adam en Eva bekwam dat erg slecht, en Mozes ook. Alle drie werden ze uit Gods heerlijkheid gehouden. Dus is omgekeerd, ook niet terecht om de eenheid die God is, toe te rekenen aan de mens, alsof God in de mens kan zijn. Maar de Geest van God (zich onderwerpend aan de geest van de mens!) kan wel in de mens zijn en de mens kan wel als Christus willen zijn, en dat willen zijn doen, wordt de weg genoemd.

En de bodemlijn is dus dat Gid in de mens en onder de mensen vertegenwoordigd kan zijn, maar ondertussen wel degelijk de menselijke ziel behoeft en begeert en aanspoort om deel te nemen on het zijn van God. Die abstractie vervalt, en lezen wij als het willen zijn als de Zoon van Gid. Die speciaal daarvoor gekomen is, om dat mogelijk te maken en om te laten zien hoe dat moet. Niet als voorbeeld, zeg ik nog daartoe, maar als doorbeeld: alleen door Christus' kan het. Want geen mens kan dien, wat Christus voor ons deed. Dat geeft een basis en verplichting en eigendom, die wordt gekenmerkt met dankbaarheid voor het mogen voldoen aan de wet. En dat noet ik wel zo formuleren, want weinigen hebben nog liefde voor de wet die Christus uit liefde voor God volkomen heeft gehouden. En nu ben ik zo afgedwaald, dat ik stop.

[TTC 1.527]

37 minuten geleden zei Tomega:

En nu ben ik zo afgedwaald, dat ik stop.

In zekere zin kunnen we de tijd stilzetten middels abstractie, het zegt echter niet dat er ook aandacht bestaat voor het simpele dat we hiervan kunnen afleiden. 

[Hopper 695]

1 uur geleden zei Tomega:

 

Maar in het geschapene is wel het licht en het leven, en de weg tot God. De liefde is er dus wel, maar haar gerichtheid mag niet op het geschapene zijn. Dus is de schepping in zichzelf al een beproeving, aangezien zij de mens brengt van God in, wie de mens zou moeten zijn omdat de mens geest is, tot de schepping in welke de mens niet zou moeten zijn omdat de mens geest is.

Klopt, de mens mag niet vast zitten aan het geschapene.    Doet de mens dat wel dan hecht hij aan de dood.

Citaat

Hier de mens los knippen en beschouwen als iets van/in God is terecht. Maar niet om dan dat menselijke niet meer aanwezig te achten. Niemand is goed, dan God, zegt de zoon van God. Dus mag je jezelf nooit toerekenen gelijk aan of geheel in God te zijn.

Als natuur-mens kun je nooit gelijk aan God zijn, het is de geestelijke mens die grond in God kan vinden.  Daarmee is de geestelijke mens niet gelijk aan God, de geestelijke mens wordt niet meer onderscheiden , wat wil zeggen dat hij door God gevonden is.   God geeft zichzelf te kennen in Zijn licht, God zelf behoudt Zijn verborgenheid.  Dan is er lijden noch opeenvolging van tijd.   Het 'eeuwig nu' schrijdt voort terwijl het stil staat.  Dat lijkt een contradictie, het zijn de gebeurtenissen  en beelden welke voortschrijden.

Het is de -verscholen- reden om niet te hechten aan de gebeurtenissen.  Jezus is niet gekomen om vrede te brengen, maar tweedracht.  Deze tweedracht kan alleen begrepen worden in Gods licht.

Citaat

En de bodemlijn is dus dat Gid in de mens en onder de mensen vertegenwoordigd kan zijn, maar ondertussen wel degelijk de menselijke ziel behoeft en begeert en aanspoort om deel te nemen on het zijn van God. 

Nee, dat is merkwaardigerwijs niet gaande.  Het 'zijn' van God is niet op een plaats of tijd,  dus kan er ook niet aan worden deelgenomen.  De ziel wordt werkelijk in het kennen van zichzelf en dat is tevens de eeuwigheidswaarde er van.  Zouden we zeggen dat de ziel hier of daar is dan zou de ziel nog vergankelijk zijn.   In het kennen van zichzelf verkrijgt de ziel kenvermogendheid.  Dit valt buiten ieder denken.   Met de wijsheid achteraf bleek het denken (cognitieve inhoud)het probleem te zijn.  Het menselijk denken onderwerpt zich aan de eigen kenvermogendheid van de ziel.   De geestelijke mens zit anders in elkaar dan de mens welke uit de natuur voortkomt (Adam en Eva).

 

25 juni 2023 bewerkt door Hopper

[Hopper 695]

Eigenlijk is het niet zo merkwaardig zit ik me te beseffen.  God is in zijn grond aan Zichzelf bepaalt (Ik ben die ik ben), de menselijke ziel doet dat binnen de geestelijke mens -zoals in Korintiërs 2:15 beschreven- op eendere wijze, zodat de zijn-wijze identiek is.  (Ik ben)

"Doch de geestelijke mens onderscheidt wel alle dingen, maar hij zelf wordt van niemand onderscheiden."

De wijze van zijn in geestelijke zin is identiek(= van niemand onderscheiden) en daarmee eeuwig.  Dat is het Vader/Zoon principe.  Zie ook Romeinen 8:23

"En niet alleen dit, maar ook wij zelven, die de eerstelingen des Geestes hebben, wij ook zelven, zeg ik, zuchten in onszelven, verwachtende de aanneming tot kinderen, namelijk de verlossing onzes lichaams."

Paulus heeft het op veel plaatsen over de (onvergankelijke) geestelijke mens en hoe het e.e.a. in elkaar steekt.  

[Tomega 307]

12 uur geleden zei TTC:

Horizonversmelting blijft een mooi begrip, nog handiger wanneer we eerst de context afbakenen. 

Inderdaad. Het is 25 juni 2023. De lengte en de breedte en de diepte van een horizonversmelting hangt er van af waar je je pijlen op richt, terwijl je ook jezelf terug kunt vinden in dat punt van de horizon, als die horizon is als die van de aarde. Stel nu eens een context, waarin we naar één punt op de horizon onderweg zijn, en onderweg op gelijke tijden en afstanden drie tweemaal langzamere tegemoetkomers ontmoeten. Stel dat de totale lengte de cirkel rond is, tot terug bij jezelf. Dus zeg 39.000 km rond en vanaf 13, 26, en 39 duizend vertrekken de tegemoetkomers. De snelheid van de tegemoetkomers is dan dus 13000 km en die van jou tweemaal 13.000 is 26000.

Dan ontmoet je de eerste  op 8 2/3 duizend km, de tweede op 17 1/2 duizend en de derde op 26 1/3 duizend km.
En wel in een tijd waarin jouw tijd gelijk is aan de tegemoetkomerstijd, zodat er 3 keer eenderde van jouw voortschrijdingstijd verloopt, wat dus per saldo precies eenmaal de tijd is van jouw voortschrijdingsafstand van 2 maal 13000 is 2/3 maal het totaal, geeft zoals verwacht een snelheid van 26.000 of 2/3 van het totaal, is precies tweemaal de langzamere snelheid.

12 uur geleden zei TTC:

Vraag vervolgens eens om tot drie te tellen, het zal niet eens lukken. 

En dan... het springen van de lintworm. Want dit klopt niet. Tot drie tellen lukt niet. Want in de tijd 1/3 wordt er 1/3 van 1/3 is 1/9 afgesnoept doordat de tegemoetkomer en jij dezelfde tijd delen. Dus is de tijd per botsing niet 1/3 maar 1/3 minus 1/3 x 1/3 = 2/9. Driemaal 2/9 is 6/9=2/3. Dus is de conclusie dat je op tweederde van de afstand tweederde van de tijd hebt overbrugd.

Dat is niet zo bijzonder, zou je zeggen. Maar dan dit; wat is nu de voortgangssnelheid van die tweemaal grotere snelheid?
2/3 afstand gedeeld door 2/3 tijd, geeft een snelheid van 1, is eenmaal de langzamere snelheid.  Dus waar een waarnemer nog op tweederde van afstand en tijd is, heeft het systeem reeds te maken met de gevolgen van driemaal de afstand en driemaal de tijd. Want het is heel simpel: de gelijktijdige tegemoetkomers nemen deel in het resultaat van de impuls en de energie en de botsingen, die door de tegemoetkoming per afstand toenemen. En dat dat ook nog eens heel logisch en energiebehoudend gepaard gaat met gelijktijdige afneming van de voortschrijdingssnelheid is voer voor gevorderden.

Dit is lastig, en enigszins ingewikkeld, maar niet onbegrijpbaar. Maar het bewijst wel heel eenvoudig dat een aanname van een medium, en dan rekenen alsof er geen mediumdeeltjes onderweg zijn, volslagen absurd is. Een aanname van gekromde uitkomsten, nu synthese genoemd, zoals jij doet bij bij circulaire verschijnselen van inbreng en tegeninbreng, wordt minder vanzelfsprekend. Neem je deze context als uitgangspunt, dan heb je een fundament om je inflatieformule en alle andere zaken van krommingen terug te brengen tot proporties van impuls en algemene relativiteit, zoals Huygens reeds verwoordde, die sprak van de golftheorie als kaatstheorie met kaatswetten: les lois du choc.

Maar toegegeven, doe je dat niet, dannog is jouw ingebrachte formule van hetzelfde gehalte en niveau als die van de Relativiteitstheorie. Dus je wint in het ene geval, terwijl het andere geval als alternatief ook winst oplevert.

26 juni 2023 bewerkt door Tomega

[TTC 1.527]

3 uur geleden zei Tomega:

Inderdaad. Het is 25 juni 2023. De lengte en de breedte en de diepte van een horizonversmelting hangt er van af waar je je pijlen op richt, terwijl je ook jezelf terug kunt vinden in dat punt van de horizon, als die horizon is als die van de aarde. Stel nu eens een context, waarin we naar één punt op de horizon onderweg zijn, en onderweg op gelijke tijden en afstanden drie tweemaal langzamere tegemoetkomers ontmoeten. Stel dat de totale lengte de cirkel rond is, tot terug bij jezelf. Dus zeg 39.000 km rond en vanaf 13, 26, en 39 duizend vertrekken de tegemoetkomers. De snelheid van de tegemoetkomers is dan dus 13000 km en die van jou tweemaal 13.000 is 26000. Dan ontmoet je de eerste  op 8 2/3 duizend km, de tweede op 17 1/2 duizend en de derde op 26 1/3 duizend km. En wel in een tijd waarin jouw tijd gelijk is aan de tegemoetkomerstijd, zodat er 3 keer eenderde van jouw voortschrijdingstijd verloopt, wat dus per saldo precies eenmaal de tijd is van jouw voortschrijdingsafstand van 2 maal 13000 is 2/3 maal het totaal, geeft zoals verwacht een snelheid van 26.000 of 2/3 van het totaal, is precies tweemaal de langzamere snelheid.

De versmelting houdt niet in dat de beide horizonten samen moeten vallen, omdat een onderzoeker het niet eens hoeft te zijn met de denkbeelden van degene die hij onderzoekt.

3 uur geleden zei Tomega:

En dan... het springen van de lintworm. Want dit klopt niet. Tot drie tellen lukt niet. Want in de tijd 1/3 wordt er 1/3 van 1/3 is 1/9 afgesnoept doordat de tegemoetkomer en jij dezelfde tijd delen. Dus is de tijd per botsing niet 1/3 maar 1/3 minus 1/3 x 1/3 = 2/9. Driemaal 2/9 is 6/9=2/3. Dus is de conclusie dat je op tweederde van de afstand tweederde van de tijd hebt overbrugd. Dat is niet zo bijzonder, zou je zeggen. Maar dan dit; wat is nu de voortgangssnelheid van die tweemaal grotere snelheid?2/3 afstand gedeeld door 2/3 tijd, geeft een snelheid van 1, is eenmaal de langzamere snelheid.  Dus waar een waarnemer nog op tweederde van afstand en tijd is, heeft het systeem reeds te maken met de gevolgen van driemaal de afstand en driemaal de tijd. Want het is heel simpel: de gelijktijdige tegemoetkomers nemen deel in het resultaat van de impuls en de energie en de botsingen, die door de tegemoetkoming per afstand toenemen. En dat dat ook nog eens heel logisch en energiebehoudend gepaard gaat met gelijktijdige afneming van de voortschrijdingssnelheid is voer voor gevorderden. Dit is lastig, en enigszins ingewikkeld, maar niet onbegrijpbaar. Maar het bewijst wel heel eenvoudig dat een aanname van een medium, en dan rekenen alsof er geen mediumdeeltjes onderweg zijn, volslagen absurd is. Een aanname van gekromde uitkomsten, nu synthese genoemd, zoals jij doet bij bij circulaire verschijnselen van inbreng en tegeninbreng, wordt minder vanzelfsprekend. Neem je deze context als uitgangspunt, dan heb je een fundament om je inflatieformule en alle andere zaken van krommingen terug te brengen tot proporties van impuls en algemene relativiteit, zoals Huygens reeds verwoordde, die sprak van de golftheorie als kaatstheorie met kaatswetten: les lois du choc. Maar toegegeven, doe je dat niet, dannog is jouw ingebrachte formule van hetzelfde gehalte en niveau als die van de Relativiteitstheorie. Dus je wint in het ene geval, terwijl het andere geval als alternatief ook winst oplevert.

Beetje als Statler en Waldorf, maar de uitkomst kan finaal wel simpel zijn, zoals het bij oorsprong al was.  

7 uur geleden zei Hopper:

Eigenlijk is het niet zo merkwaardig zit ik me te beseffen.  God is in zijn grond aan Zichzelf bepaalt (Ik ben die ik ben), de menselijke ziel doet dat binnen de geestelijke mens -zoals in Korintiërs 2:15 beschreven- op eendere wijze, zodat de zijn-wijze identiek is.  (Ik ben). "Doch de geestelijke mens onderscheidt wel alle dingen, maar hij zelf wordt van niemand onderscheiden." De wijze van zijn in geestelijke zin is identiek(= van niemand onderscheiden) en daarmee eeuwig.  Dat is het Vader/Zoon principe.  Zie ook Romeinen 8:23. "En niet alleen dit, maar ook wij zelven, die de eerstelingen des Geestes hebben, wij ook zelven, zeg ik, zuchten in onszelven, verwachtende de aanneming tot kinderen, namelijk de verlossing onzes lichaams." Paulus heeft het op veel plaatsen over de (onvergankelijke) geestelijke mens en hoe het e.e.a. in elkaar steekt.  

Voor onderscheidingsvermogen kunnen we misschien beter een nieuw topic starten, anders raken we misschien steeds opnieuw in verwarring. 

[Tomega 307]

9 uur geleden zei Hopper:

Paulus heeft het op veel plaatsen over de (onvergankelijke) geestelijke mens en hoe het e.e.a. in elkaar steekt.

2 Korintiërs 5:6 

Zo kennen wij vanaf nu niemand naar het vlees; en al hebben wij Christus naar het vlees gekend, dan kennen wij Hem nu zo niet meer.

2 uur geleden zei TTC:

Voor onderscheidingsvermogen kunnen we misschien beter een nieuw topic starten, anders raken we misschien steeds opnieuw in verwarring.

De smalle weg laat zich slecht onderscheiden, als we niet onderscheiden wat de lengte en de breedte en de diepte is van de weg en zijn bestemming. Dat neemt niet weg dat eenieder die hem gaat, ziende of niet ziende, deelgenoot wordt van de lengte en de breedte en de diepte, of althans zijn bestemming. Wat verwarrend kan zijn, omdat sommigen die gaan, niet gaan.

[Hopper 695]

5 minuten geleden zei Tomega:

2 Korintiërs 5:6 

Zo kennen wij vanaf nu niemand naar het vlees; en al hebben wij Christus naar het vlees gekend, dan kennen wij Hem nu zo niet meer.

Dit is een stukje negatieve theologie, Christus is in het vlees gekend, maar nu ontkennen wij hem.  Geprojecteerd naar de mens in het algemeen: wie zichzelf zoekt in het geschapene, (het vlees) fragmenteert zichzelf.  Dat is niet perse verkeerd, maar Jezus verwijst naar de maagdelijke Godsgrond met zijn uitspraak over het zijn als de kinderen.

De Godsgrond is de afgrondelijkheid van God, het empirische zelf verdwijnt in die afgrond.  De zoon komt via de omweg van het 'geschapene' weer thuis.  Intellectueel is het dan ook helder dat het zijn van het geschapene een veelheid bevat, waar het zijn van God enkelvoudig is.  (Eén is). Je kunt je dan ook nooit vergissen in God, je komt niet zomaar bij Allah terecht, God's enkelvoud drukt zich namelijk uit in het zijn.   Dat is ook de betekenis van 'bij' God zijn.

Er staat geschreven dat Jezus aan de rechterkant van de Vader zit (Hebreeën 1) , dat kan alleen betrekking hebben op het zijn (ik ben).  Gescheiden en toch één.

[TTC 1.527]

24 minuten geleden zei Tomega:

De smalle weg laat zich slecht onderscheiden, als we niet onderscheiden wat de lengte en de breedte en de diepte is van de weg en zijn bestemming. Dat neemt niet weg dat eenieder die hem gaat, ziende of niet ziende, deelgenoot wordt van de lengte en de breedte en de diepte, of althans zijn bestemming. Wat verwarrend kan zijn, omdat sommigen die gaan, niet gaan.

Je wil precies zeggen dat het zo lang is dan het breed is, omdat we continu van filosofische positie kunnen veranderen en net daarom het element van utopische gespletenheid eindeloos gevoed wordt? 

[TTC 1.527]

1 uur geleden zei Hopper:

Dit is een stukje negatieve theologie, Christus is in het vlees gekend, maar nu ontkennen wij hem.  Geprojecteerd naar de mens in het algemeen: wie zichzelf zoekt in het geschapene, (het vlees) fragmenteert zichzelf.  Dat is niet perse verkeerd, maar Jezus verwijst naar de maagdelijke Godsgrond met zijn uitspraak over het zijn als de kinderen.

Goed dat er in tijden van transitie en transformatie onbevangen en creatief wordt stil gestaan bij onze gezamenlijke verantwoordelijkheid voor de geestelijke gezondheid. De vrucht van deze reflectie is een inzet die effectief en de-stigmatiserend zal werken.

[TTC 1.527]

Op 25-6-2023 om 22:37 zei Hopper:

Eigenlijk is het niet zo merkwaardig zit ik me te beseffen.

Grasduinen zijn duinen met welig gras, voor schapen een Luilekkerland.

[TTC 1.527]

22 uur geleden zei Tomega:

Wat verwarrend kan zijn, omdat sommigen die gaan, niet gaan.

In vroegere tijden waren grasduinen heuvels of verhogingen die bedekt waren met gras. Als het vee, zoals koeien of schapen, de grasduinen ingingen, betekende dit voor hen volop voer en dus plezier.

[TTC 1.527]

Op 26-6-2023 om 08:31 zei Hopper:

Er staat geschreven dat Jezus aan de rechterkant van de Vader zit (Hebreeën 1) , dat kan alleen betrekking hebben op het zijn (ik ben).  Gescheiden en toch één.

Gedistribueerd programmeren is een techniek van programmeren en programma-ontwerp, waarbij een computerprogramma bestaat uit meerdere deelprogramma's die al dan niet gelijktijdig uitgevoerd kunnen worden.

[TTC 1.527]

Op 25-6-2023 om 22:37 zei Hopper:

Paulus heeft het op veel plaatsen over de (onvergankelijke) geestelijke mens en hoe het e.e.a. in elkaar steekt.  

Misschien dat we het filosofenprobleem in de informatica nog het best kunnen vergelijken met het zogeheten bloemkooleffect, als een haast ondoordringbaar chaotisch kluwen waarbinnen hulpvragen met betrekking tot een aantal gehanteerde logica’s ook snel zoek kunnen raken.