Is de Statenvertaling nog van deze tijd?

[Robert Frans 1.653]

34 minuten geleden zei Tomega:

het eindigt met een zaadbal die in de mond wordt gelegd van Paulus.

Ehm... ?

[Tomega 311]

8 minuten geleden zei Robert Frans:

Ehm... ?

Sorry; dat is inderdaad niet netjes van mij. Maar de essentie is dat wordt meegekregen dat het op dezelfde wijze niet netjes is dat Paulus wordt toegeschreven in formele documenten: "Och dat ze gecastreerd mochten worden!". Dat van mij is niet netjes in een nogal onheilige omgeving; terwijl dat van Paulus niet netjes is in een wel heilige omgeving. En daar komt bij dat ik erover klaag dat het niet netjes is, terwijl zij menen dat de betreffende uitdrukking wel degelijk passend is in een heilige onfeilbare tekst. Maar misschien heb je gelijk en ga ik tever; dank voor je kritiek. 

3 november 2018 bewerkt door Tomega

[Desid 324]

38 minuten geleden zei Tomega:

Dank je, ik zie het. Het duurt wel even, maar nu hebben we dan ook een gemeenschappelijk onbestreden punt van waarheid,
namelijk dat er ook in deze zeer oude tekst staat: θλαδίας ουδέ αποκεκομμένος 

θλαδίας καὶ ἀποκεκομμένος

40 minuten geleden zei Tomega:

θλαδίας >> θιγγάνω >> geraakt/beschadigd/gewond

Nee, thladias komt van thlaein: kneuzen, pletten, fijnstampen.

Een 'geplette' (o.i.d.) is een term voor een eunuch/castraat die zo geworden is door het pletten van de testikels. Dit woord komt vaker in de Grieks-Latijnse literatuur voor in precies deze betekenis. En hier is het een vertaling voor een Hebreeuwse uitdrukking, waarover ook iedereen het eens is dat het om een bepaalde vorm van castraat/eunuch gaat.

Hetzelfde dus met apokekommenos. Er is geen twijfel over de betekenis in Deut. 23:1/2, ook in het licht van het feit dat de penis expliciet in het Hebreeuws genoemd wordt. En zoals ik al heb laten zien, wordt dit woord elders in de Griekse literatuur ook gebruikt voor 'gesnedenen', ontmanden/eunuchen/castraten.

Er is hier geen sprake van inlezen. Deze woorden, zoals ze hier staan, verwijzen naar ontmannen.

[Robert Frans 1.653]

4 uur geleden zei Tomega:

Sorry; dat is inderdaad niet netjes van mij.

Maak je geen zorgen. Mijn dag kan niet meer stuk vandaag.

[Desid 324]

Rom. 12:11

τῇ σπουδῇ μὴ ὀκνηροί, τῷ πνεύματι ζέοντες, τῷ κυρίῳ δουλεύοντες

SV: Zijt niet traech in ’t beneerstigen. Zijt vyerich van geeste. Dient den Heere.

NBV: Laat uw enthousiasme niet bekoelen, maar laat u aanvuren door de Geest en dien de Heer.

Wat is er positief of negatief aan deze vertalingen in het Nederlands?

[Trajecto 148]

Op 11-11-2018 om 00:21 zei Desid:

Rom. 12:11

τῇ σπουδῇ μὴ ὀκνηροί, τῷ πνεύματι ζέοντες, τῷ κυρίῳ δουλεύοντες

SV: Zijt niet traech in ’t beneerstigen. Zijt vyerich van geeste. Dient den Heere.

NBV: Laat uw enthousiasme niet bekoelen, maar laat u aanvuren door de Geest en dien de Heer.

Wat is er positief of negatief aan deze vertalingen in het Nederlands?

Ik weet niet wat je precies bedoelt maar de twee klinken nogal verschillend. De Statenvertaling behoeft wat "vertaalslagen"; beneerstigen > benaarstigen. Dat zegt ons tegenwoordig ook niet echt veel, maar het is "zich met ijver op iets toeleggen". En dat moet je doen; niet maar wat afwachten maar starten en doen -- zo zegt de eerste zin van de SV. Bij de NBV is het anders, daar wordt gesproken van "enthousiasme" dat men niet bekoeld moet laten geraken. In de SV wordt iemand aangespoord en in de NBV is er sprake van "doorgaan / niet laten afzakken". Dat is uiteraard niet echt hetzelfde.

"Zijt vyerig van geeste" klinkt ook anders dan "maar laat u aanvuren door de Geest". Het eerste is in iemand rechtstreeks aansporen, terwijl het tweede een laten aansporen van buitenaf door een externe (Heilige) Geest aanbeveelt. (Het met hoofdletter schrijven van Geest maakt deze uitleg de bedoelde.)

De verzen zijn ook verschillend in dat in de SV enige dingen betrekkelijk los van elkaar in verschillende zinnen worden aanbevolen en in de NBV meer de samenhang centraal staat. Maar zoals gezegd: Ik weet niet waar je heen wilt.

 

[Kaasjeskruid 994]

18 uur geleden zei Desid:

Rom. 12:11

τῇ σπουδῇ μὴ ὀκνηροί, τῷ πνεύματι ζέοντες, τῷ κυρίῳ δουλεύοντες

SV: Zijt niet traech in ’t beneerstigen. Zijt vyerich van geeste. Dient den Heere.

NBV: Laat uw enthousiasme niet bekoelen, maar laat u aanvuren door de Geest en dien de Heer.

Wat is er positief of negatief aan deze vertalingen in het Nederlands?

Het positieve van de SV is dat daar een beroep wordt gedaan op eigen verantwoordelijkheid, het is de eigen geest (kleine letter g) die aangespoord wordt.

Het negatieve van de NBV is dat ze de Heilige Geest (hoofdletter G) voor het karretje spannen.

[Desid 324]

1 uur geleden zei Trajecto:

Ik weet niet wat je precies bedoelt maar de twee klinken nogal verschillend. De Statenvertaling behoeft wat "vertaalslagen"; beneerstigen > benaarstigen. Dat zegt ons tegenwoordig ook niet echt veel, maar het is "zich met ijver op iets toeleggen". En dat moet je doen; niet maar wat afwachten maar starten en doen -- zo zegt de eerste zin van de SV. Bij de NBV is het anders, daar wordt gesproken van "enthousiasme" dat men niet bekoeld moet laten geraken. In de SV wordt iemand aangespoord en in de NBV is er sprake van "doorgaan / niet laten afzakken". Dat is uiteraard niet echt hetzelfde.

"Zijt yverig van geeste" klinkt ook anders dan "maar laat u aanvuren door de Geest". Het eerste is in iemand rechtstreeks aansporen, terwijl het tweede een laten aansporen van buitenaf door een externe (Heilige) Geest aanbeveelt. (Het met hoofdletter schrijven van Geest maakt deze uitleg de bedoelde.)

De verzen zijn ook verschillend in dat in de SV enige dingen betrekkelijk los van elkaar in verschillende zinnen worden aanbevolen en in de NBV meer de samenhang centraal staat. Maar zoals gezegd: Ik weet niet waar je heen wilt.

Het lijkt me goed om de SV met andere vertalingen te vergelijken op punten die niet meteen omstreden zijn. Dan krijg je een veel evenwichtiger beeld.

Opvallend aan de SV vind ik dat men een zelfst.nw. heeft omgezet in een gesubstantiveerde infinitief: 'het beneerstigen'. In moderner Nederlands heeft de SV dus iets als 'weest niet traag in het met ijver op iets toeleggen'. Volgens mij niet: 'wacht niet af maar begin ergens mee', want de traagheid mag niet zitten in het benaarstigen zelf, er staat niet dat je niet traag moet zijn met benaarstigen maar in benaarstigen. Dat is vanuit de brontekst correct, maar levert wel een vreemde betekenis op: in je ijver moet je niet traag zijn. Huh?

Het woord 'ijver' kun je in deze context ook opvatten als 'religieuze ijver', 'ijver in het geloof', en dus 'gelovig enthousiasme'. Dan gaat het dus niet om ijver als abstracte activiteit maar concreet om het enthousiasme dat er al is. Dat levert wel een zinvolle betekenis op: wees niet traag/lui in uw geloofsijver; en de brontekst biedt de ruimte om het 'wezen' als 'worden' op te vatten: 'word niet lui in uw (geloofs)ijver'. 

Inderdaad vertaalt de NBV meer in samenhang. Dat is gezien de context terecht, want er komen veel meer paren voor. De vertaling van 11a en b is prachtig afgestemd: 'Laat uw enthousiasme niet bekoelen, maar laat u aanvuren door de Geest'.

54 minuten geleden zei Kaasjeskruid:

Het positieve van de SV is dat daar een beroep wordt gedaan op eigen verantwoordelijkheid, het is de eigen geest (kleine letter g) die aangespoord wordt.

Het negatieve van de NBV is dat ze de Heilige Geest (hoofdletter G) voor het karretje spannen.

Ik vermoed dat als het andersom was geweest, dat je dan had gezegd: de NBV haalt de Geest uit de Bijbel.

[Kaasjeskruid 994]

30 minuten geleden zei Desid:

Ik vermoed dat als het andersom was geweest, dat je dan had gezegd: de NBV haalt de Geest uit de Bijbel.

Maar ja, het is nu eenmaal zoals het is.

[sjako 699]

3 uur geleden zei Trajecto:

Zijt yverig van geeste" klinkt ook anders dan "maar laat u aanvuren door de Geest"

De NWV vertaalt met  ‘Wees ijverig, niet lui. Laat je aanvuren door de Geest.’ 

[Desid 324]

In de SV staat vyerig = vurig. Voor de duidelijkheid.

[Trajecto 148]

44 minuten geleden zei Desid:

In de SV staat vyerig = vurig. Voor de duidelijkheid.

Sorry ja, je hebt gelijk. Alhoewel je in de context ook wel aan ijverig kunt denken staat het in de Statenvertaling in ieder geval niet.

Ik zal het in mijn post verbeteren.

[Mullog 641]

@Kaasjeskruid, op 1 november schreef je dit.

Op ‎1‎-‎11‎-‎2018 om 12:55 zei Kaasjeskruid:

Naja, ik zal wel een of ander prodigy zijn dan dat ik, desnoods na enige herhaling, prima uit de voeten kom met die tekst. Of jij bent gewoon ene grote domoor, dat zou ook nog kunnen.

dat was naar aanleiding van deze tekst

Op ‎1‎-‎11‎-‎2018 om 12:51 zei Mullog:

Als jij het over de Statenvertaling hebt, dan ga ik ervan uit dat je de tekst uit 1637 bedoelt. Die begint met Genesis als volgt (bron):

Citaat

 

Het eerste Boeck MOSIS, genaemt GENESIS.

Inhoudt deses Boecks.

DIT eerste Boeck Mosis wort genaemt met een woort uyt de Griecsche tale genomen, GENESIS, beteeckenende Geboorte, ... bla, bla, bla .... toelichting .... bla, bla, bla ... vvelcker laetste (van vviens doot in dit boeck vermeldt vvort) gevveest is Ioseph, met vvelckes levens eynde dit boeck oock eyndigt, begrijpende de Historie van meer dan 2300 jaren.

Het Eerste Capittel.

Godt schept den hemel ende de aerde, vers 1, 2. ende het licht, op den eersten dach, 3. Op den tweeden, het uytspansel, met scheydinge der onderste ende bovenste wateren, 6. Op den derden scheydt hy het Drooge ende de Wateren, 9. Schept Gras ende vruchtbare Boomen, 11. Op den vierden, de Sonne, Mane, ende Sterren, 14. Op den vijfden, kleyne ende groote Visschen, mitsgaders ’t Gevogelte, met segeninge, 20. Op den sesten, het Gedierte der aerden, 24. Ende op’t laetste, den Mensche, Man ende Wijf, nae sijn beelt, gevende hen heerschappye, ende sijnen segen,

 

en daarvan uitgaande denk ik niet dat het overdreven is om te zeggen dat je een nieuwe taal moet leren en dat wij ons maar heel moeilijk een voorstelling kunnen maken van hoe de beleving toentertijd was. Maar ik realiseer me nu dat je met de Statenvertaling waarschijnlijk deze bedoelt (bron)

Nu schrijf je dit

18 uur geleden zei Kaasjeskruid:

Op ‎11‎-‎11‎-‎2018 om 00:21 zei Desid:

Rom. 12:11

τῇ σπουδῇ μὴ ὀκνηροί, τῷ πνεύματι ζέοντες, τῷ κυρίῳ δουλεύοντες

SV: Zijt niet traech in ’t beneerstigen. Zijt vyerich van geeste. Dient den Heere.

NBV: Laat uw enthousiasme niet bekoelen, maar laat u aanvuren door de Geest en dien de Heer.

Wat is er positief of negatief aan deze vertalingen in het Nederlands?

Het positieve van de SV is dat daar een beroep wordt gedaan op eigen verantwoordelijkheid, het is de eigen geest (kleine letter g) die aangespoord wordt.

Het negatieve van de NBV is dat ze de Heilige Geest (hoofdletter G) voor het karretje spannen.

maar volgens @Desid betekent vyerig = vurig. Dat maakt je eerste zin volstrekte onzin is wat dan weer aantoont dat je niet prima uit de voeten kunt met de SV teksten maar dat je denkt dat je prima uit de voeten kunt met de SV teksten. Ik vraag mij dan ook af wie hier de domoor is.

 

 

 

[Kaasjeskruid 994]

Zojuist zei Mullog:

@Kaasjeskruid, op 1 november schreef je dit.

dat was naar aanleiding van deze tekst

Nu schrijf je dit

maar volgens @Desid betekent vyerig = vurig. Dat maakt je eerste zin volstrekte onzin is wat dan weer aantoont dat je niet prima uit de voeten kunt met de SV teksten maar dat je denkt dat je prima uit de voeten kunt met de SV teksten. Ik vraag mij dan ook af wie hier de domoor is.

Probeer maar geen zaken te snappen die niet gevat kunnen worden door iemand die God niet geloofd.

[Desid 324]

Op 11-11-2018 om 21:50 zei sjako:

De NWV vertaalt met  ‘Wees ijverig, niet lui. Laat je aanvuren door de Geest.’ 

Het nadeel van deze vertaling is dat het behalve de laatste wel héél algemene aansporingen zijn. En ze zijn ook, net als in de SV, tautologisch.

[Kaasjeskruid 994]

Op 11-11-2018 om 20:03 zei Desid:

Inderdaad vertaalt de NBV meer in samenhang. Dat is gezien de context terecht, want er komen veel meer paren voor. De vertaling van 11a en b is prachtig afgestemd: 'Laat uw enthousiasme niet bekoelen, maar laat u aanvuren door de Geest'.

Neem nu de KJV, ook een Bijbel met de TR als grondtekst, er eens bij en zie hoe mooi het daar vertaalt wordt:

Not slothful in business; fervent in spirit; serving the Lord; (Rom.12:11)

Slaande op bedrijvigheid in werken niet van deze wereld, wees daar actief in en verzaak niet. Deze bedrijvigheid wordt ook beschreven in:

Maar, geliefden! wij verzekeren ons van u betere dingen, en met de zaligheid gevoegd, hoewel wij alzo spreken. Want God is niet onrechtvaardig dat Hij uw werk zou vergeten, en den arbeid der liefde, die gij aan Zijn Naam bewezen hebt, als die de heiligen gediend hebt en nog dient. Maar wij begeren, dat een iegelijk van u dezelfde naarstigheid bewijze, tot de volle verzekerdheid der hoop, tot het einde toe; Opdat gij niet traag wordt, maar navolgers zijt dergenen, die door geloof en lankmoedigheid de beloftenissen beërven. (Heb.6:9-12)

Ook hier wordt aangespoord om niet traag te worden in de werken waarmee God gediend wordt.

Vurig van eigen geest. De Heilige Geest is daarbij onmisbaar, echter m.i. niet van bepalend resultaat. God wil jou hebben en niet een leeg omhulsel gevuld met de Heilige Geest.

En dient de Heere. We zijn gekocht door het bloed van Jezus en het woord "dient" dekt de lading wat mij betreft ook niet volledig. Want we zijn niet alleen dienaren, maar verslaafd aan Jezus! Een dienaar zou nog op zijn rechten kunnen gaan staan, een slaaf echter heeft niets in te brengen en weet zich volledig afhankelijk van zijn Heer wat zijn welzijn betreft. Wij hebben onze eigen wil te verzaken en wat kan dat verrekte lastig zijn. Ik merk dat bij mezelf ook zo donders goed. Wat mag ik graag de zaken naar eigen hand zetten, maar het mag niet en het hoort niet! Sterf daaraan!

Mijn gaven en talenten zullen moeten worden ingezet tot eer en glorie van Hem. Niet om zodoende bij te dragen aan het heil, als verdienste dus, maar als een stuk van mijn dienst. Dat kan slechts een uiting van dankbaarheid zijn, niet ik breng immers een offer, maar doe een beroep op het offer van Jezus Christus. Hij heeft het vuile werk voor mij opgeknapt.

[Hermanos 26]

Op 11-11-2018 om 19:06 zei Kaasjeskruid:

Het positieve van de SV is dat daar een beroep wordt gedaan op eigen verantwoordelijkheid, het is de eigen geest (kleine letter g) die aangespoord wordt.

Het negatieve van de NBV is dat ze de Heilige Geest (hoofdletter G) voor het karretje spannen.

Dag Kaasjeskruid,

Wellicht off-topic, maar toch even een vraagje. Heb jij, of iemand anders hier, ervaring met de Naardense bijbel? Ik overweeg er een aan te schaffen. Is in 2014 herzien.

Dank voor reactie.

[Kaasjeskruid 994]

59 minuten geleden zei Hermanos:

Dag Kaasjeskruid,

Wellicht off-topic, maar toch even een vraagje. Heb jij, of iemand anders hier, ervaring met de Naardense bijbel? Ik overweeg er een aan te schaffen. Is in 2014 herzien.

Dank voor reactie.

Geen ervaring mee. Neemt niet weg dat die wel kan worden opgedaan:

http://www.naardensebijbel.nl/

Ik weet niet of het handig is om bijna alles in de tegenwoordige tijd te schrijven, dit kan verwarrend werken m.i. En een eenmansvertaling wordt wel erg persoonlijk. Soms duurt het me wat te lang allemaal en is het gewoon makkelijker om "zevenenzeventig" te schrijven ipv "zeventig jaar en zeven jaar daarbij". Nogmaals: ik ken hem niet,  het initiatief lijkt leuk, maar ik weet niet of het door God geïnspireerd is. De ongelovige mens wordt m.i. te goed weggezet en een hand boven het hoofd gehouden, dat kan wel scherper denk ik. Niet zo van dat benauwde en mensen die God niet kennen zijn per definitie van God los en boosaardig.

Dit is wat ik heb weten te verzamelen in een 1/2 uurtje, veel te weinig uiteraard om een gedegen oordeel te geven. Ik hou het bij de KJV en de Statenvertaling als het gaat om uitleg. 

[Desid 324]

9 uur geleden zei Kaasjeskruid:

Not slothful in business; fervent in spirit

Is dit de Kapitalistische bijbelvertaling?  

Citaat

Vurig van eigen geest. De Heilige Geest is daarbij onmisbaar, echter m.i. niet van bepalend resultaat. God wil jou hebben en niet een leeg omhulsel gevuld met de Heilige Geest.

Het een sluit het ander niet uit. In de brontekst kun je het verschil tussen 'de geest' en 'de Geest' niet zien. Het is gedurende de hele kerkgeschiedenis dan weer als geest, dan weer als Geest opgevat. Misschien bedoelde Paulus wel beide, omdat de geest en de Geest in elkaars verlengde liggen.

4 uur geleden zei Hermanos:

Heb jij, of iemand anders hier, ervaring met de Naardense bijbel?

Ik heb er maar beperkte ervaring mee. Maar bij dit soort vertalingen denk ik altijd dat je er alleen wat aan hebt als je ook Grieks of Hebreeuws kent. Als je dat immer niet kent, kun je niet beoordelen of een zegswijze gewoon bij die taal hoort, of dat het een bijzondere manier van zeggen is. Het gevolg is dat mensen achter elk woordje allerlei dingen gaan zoeken die er niet zijn, en bovendien het grotere verband uit het oog verliezen. Je merkt, ik ben geen fan.

[Kaasjeskruid 994]

9 minuten geleden zei Desid:

Is dit de Kapitalistische bijbelvertaling?  

Ik hoor een hoop kritiek, maar amper uitleg bij jou. Jammer. Veel geblaat en weinig wol.

[Hermanos 26]

Dank voor jullie reacties. Ik gebruik voor studie nu de NKJV en/of de NASB. Heb zelf ook nog eea opgezocht mbt Naardense bijbel. Ik zie er (voor nu) vanaf. 

 

[Tomega 311]

Statenvertaling  <=> Moderne vertalingen (NBV)

Stemmen horen: die van de auteur tegenover die van de deskundige
De Statenvertaling is ouderwets en betrouwbaar. Zelfs zodanig dat er aan leesbaarheid en modern taalgebruik iets wordt ingeleverd, en zelfs nieuwe begrippen kunnen ontstaan wanneer die begrippen uitsluitend voorkomen in de vertaalde bijbel.
1. De NBV doet meer. Want doelstellingen zijn ingeflansd van meer begrijpbaarheid (inclusief vertalen) en betere leesbaarheid (functie voor functie) en een logischer verbinding (doelcultuurgericht) met hoe de lezers het opvatten. Daarmee wordt gebroken met de methodiek van ‘zuiver en trouw’. Wat eerder als zichtbare inspanning aangemerkt kon worden van zuiver en betrouwbaar in de tekst, wordt nu afgedaan als minder geschikt en minder zuiver en minder begrijpelijk en minder in overeenstemming met de auteur, die immers in een begrijpelijke taalkleed sprak van zijn tijd en zijn taal. Met als gevolg een stelselmatige ontrouw en onzuiverheid ten aanzien van de woorden van de auteurs.
2. Maar de NBV is ten tweede ook onzuiver en ontrouw richting God. Want de NBV heeft ook een andere methodische benadering, waarin vertalen niet meer wordt gezien als iets van geloof en heilige Geest. En dat geeft een conflict met zowel de kerkorde als de belijdenis, als met de bijbel, die stellen dat de bijbel alleen begrepen kan worden als het is met een indringend vragen, smeken en bidden om verlichting door de heilige Geest. En dan nog.

Een enige weg, en de keuze daarvoor
Honers en spotters spreken over bijbelverering of boekaanbidding. Maar de eenvoudige waarheid is dat elk jaar een nieuwe vertaling gemaakt kan worden. Altijd kan er een geschrift opduiken dat claimt uit God te zijn. Maar alleen wat wordt bestendigd  en alleen wat is geheiligd en alleen wat zuiver is, blijft bestaan (zolang het geloof blijft bestaan). Dat de Statenvertaling nog steeds geldt als betrouwbaar voor zijn tijd, is daarom een goddelijk teken aan de wand, dat in ald ie jaren net meer een dergelijke combinatie is geweest van een gezegende vertaling in heiligende keuzes, een heiligende benadering en heiligende eerbied en geheiligde omgang met Gods enige Waarheid in een setting waarin ook God Zelf erop toeziet dat het plaatsvindt. Dat is geen mythe en dat is geen self-fulfilling prophecy en dat is geen tendentieus geleuter, maar dat is te onderzoeken en te bewijzen naar schalen en maatstaven van harde waarheid. Was God in de vertaling actief, dan werd een beroep gedaan op Hem en geroemd in zijn helige voorzienigheid.

Even ter vergelijking een vraag: is het de gemeente van Christus wel toegestaan om wonderen te doen? Als het gebeurt, kan het niet ontkend worden. Maar is het toegestaan om de wonderen te doen van de eerste gemeente? Opnieuw: als het gebeurt, dan past geen ontkenning. Maar we weten heel zeker dat in de beginperiode grote wonderen werden gedaan, die nuttig waren voor God om te forceren dat inderdaad het geloof dat er was, ook werd bevestigd tot groei en fundering van iets blijvends. Hoe dan, zou een goede vertaling niet specifiek thuishoren in een tijd van een kerkbreuk die vergelijkbaar is met de breuk tussen Juda/Levi en de tien stammen van Israël? Want immers: de bijbel als zodanig is niet levensreddend voor de ziel, maar de Geest die werkt door mens en woord samen. Waar dus God Zijn Waarheid bevestigt, is dat een zaak van God Zelf. En de mens past om zich te richten op wat hem gegeven is om zich op te richten. God de les lezen en God een handje helpen, hoort daar niet bij. En net zoals de kerk niet veel anders kan dan aannemen of verwerpen welke boeken onmiskenbaar uit God zijn, moet de kerk ook van alle vertalingen niets anders doen dan aannemen of verwerpen welke vertalingen onmiskenbaar uit God zijn of niet. En dan is het heel eenvoudig. Iets wat uit de mens is en uit de wereld, en naar de wensen van de eigenwillige gelovigen, kwalificeert nooit als de weg van God. Er is een andere, enige weg.
En dankbaarheid past voor Gods inbreng: als de mens eist om een koning of in dit geval een bijbel, dan komt God ook inderdaad met Saul en met de Statenvertaling. Het klinkt wel zo, maar ik zeg niet dat de Statenvertaling heilig is; integendeel: het is nog te onheilig, dus haal die paar fouten die er in zouden zitten er ook uit! Maak het heilig! Ga er heilig mee om! En dat betekent absoluut niet dat er geen nieuwe bijbelvertaling kan komen; maar wel dat de methodes en alle huidige heersende grondteksten en alle toegepaste beoordelings technieken sindsdien, rechtstreeks uit het hart van de tegenstand komen.

Moedertekst tegenover Vadertekst
De Statenvertaling zoekt naar betekenissen binnen context, Schriften en de leer, onder een voortdurend afvragen wat het is dat de heilige en almachtige God via deze woorden zeggen wil. Want deze vertaling accepteert de tekst als Vadertekst: dat is wat God ons in handen heeft gegeven als Zijn heilig Woord. Eerbied en gezag wordt eraan toegekend.
De NBV claimt meer kennis, en het dichter staan bij het Grieks en ook het dichter staan bij de onderliggende nog nooit gevonden Moedertekst. Welke houding de vertalers ook brengt tot vrijmoedige keuzes uit de rijkdom van de verschilende soorten van ingebrachte kennis. Maar hoe kun je zoeken en speuren naar het document van de Moederkerk, als je niet leeft uit en handelt naar de Vadertekst: naar de Geest van God de Vader die jou eens zijn Woord gaf tot behoud van de wereld en vervolmaking van zijn schepping? Dat lukt niet. En dat blijkt ook navolgbaar, want er is geen enkele eerbied meer en aan geen enkele grondtekst wordt eerbied en definitief gezag toegekend. Hier zou een eenvoudige keuze en een eenduidig omarmen in gebed van één enkele grondtekst, al het volledige verschil maken om weer verbinding te leggen met de Levende Maker. Want de maker is niet al een paar duizend jaar dood; maar Hij Leeft.

Vertaler-eigenaar van de leer, beëdigde tolk, of streekromanvertaler?
Een vertaling wordt beoordeeld op basis van uitgangspunten en methode. Een vertaalmethode kan meer of minder consistent of geschikt zijn voor het te bereiken doel.
Maar: ook een doel kan in zichzelf onwettig of ongeschikt of onwenselijk zijn. Want vanaf het moment dat er een ander doel wordt meegenomen en geaccepteerd, wordt het nieuwe doel een medebeoordelingsfactor voor het resultaat als geheel. En daardoor krijgen de begrippen ‘zo getrouw en zuiver mogelijk” een andere lading: De klemtoon van zuiver en trouw bij de woorden van de auteurs blijven, verschuift naar zo zuiver en trouw toegemoet komen aan ook de nieuwe doelen. En aangezien vertalen altijd een zaak is van wegen en kiezen, levert dat andere keuzes op en een andere klemtoon en ook een andersoortige vertaling.
Wat dat betreft, zeggen ook tegenstanders, is de Statenvertaling geslaagd als vertaling voor de zeventiende eeuw. Destijds gold er maar één norm: zo trouw en zo zuiver mogelijk aan de woorden van de auteurs tegemoet komen. Dat levert per definitie iets verwrongens op en dat levert per definitie gemakkelijke hoon en spot op. Want een boekvertaler zou zoiets niet mogen brengen, al was het nog zo juist en verdedigbaar. Maar een tolk van verdragen en wetten en precieze informatie over het maken van een kernbom, kan zich niet veroorloven om zelf een tekst te geven die goed loopt. Zelfs als hij denkt het precies te weten, moet hij ietwat geforceerd ermee rekenen als er een tweede mogelijkheid is. En pas als er een deskundige is die de zaak net zo goed invoelt en bevat als de auteur, een eigenaar van de leer, krijg je dat iemand met absolute stelligheid kan pretenderen het precies te weten. Maar ten diepste weet hij dan de leer, en vereist is dat hij de nieren heeft geproefd van de auteur, en daar volkomen achter staat. Hier zie je dat de vertaler-eigenaar de leer gaat vertalen in een begrip en een samenhangende eenheid als was het van hemzelf (maar het is niet van hem maar van wat hij onderscheidt van Gods Waarheid). We spreken dan ook van een kindschap: het kind kent zijn vader door en door. Maar wij hebben bij de moderne vertalingen met externe deskundigen te maken die zich mijlenver verheffen boven de auteurs en die onder ede verklaren de waarheid te brengen, en niets dan de waarheid, terwijl zij zonder ophouden lasteren en oneer toebrengen aan de auteurs over wie zij zich een oordeel aanmatigen. Maar al zouden we de meer zuivere lijn volgen van beëdigde tolken, we moeten hier concluderen dat in de hudige praktijk van het geloof, de bijbel minder belangrijk van kracht en werking wordt geacht dan een wettekst of atoombom of de protocollen van ruimtevaartstation IS. Want het moet worden gebracht als leesbaar rond verhaal.

En de vrijheid van de Geest dan?
Maar; zegt dan iemand, de bijbel is geen wetenschapsboek! Toch wel; het is een boek van waarheid. Maar ook voor wie dat niet accepteert en voor wie dat niet ziet, heeft God een hulpmiddel: blijf er gewoon met je vingers vanaf. Het is niet aan de mens om de kracht en de diepte van Gods tekst te bepalen. Beschouw daarom de tekst als heilig en goddelijk. Maakt dat de letters heilig en goddelijk? Nee; maar wel degenen die er mee moeten omgaan, namelijk in hun houding en respect hoe ze ermee omgaan. En dan zal zelfs een kromme en lelijke tekst nog heilig en respectabel worden in handen van de priesters die daaruit Gods wijsheid trekken. En dan zal er inzicht en wijsheid komen, dat de letterlijke Waarheid van de bijbel een wijsheid biedt, die de mens niet zelf verzint. Maar die wel levenreddend is op dezelfde manier als ruimtevaart-, kernenergie- en aanvalsprotocollen tussen landen.
Wat dat betreft is nu de vraag of de NBV met haar methodes en nieuwe doelen, nog wel kwalificeert als zuiver richting de Auteur.

Maar, zegt dan een ander, mag en moet de bijbel dan niet worden aangepast aan evangelisatiedoelen, en aan kinderwerelden en aan specifieke lezersgroepen en aan omgevingen die niet vertrouwd zijn met de terminologie? Dit is een belangrijke en geestenscheidende zaak. Daarvoor geldt: alles mag, maar noem het geen bijbel en probeer ook geen bijbelvervangend middel te maken. Bijbelse dagboekjes leiden af van de waarheid en samenhang en persoonlijke groei in je omgang met de bijbel; met God. Zelfs de geloofsbelijdenissen zitten daar op het randje door de aandacht af te trekken van het geheel in de eigen context. Maar houd de bijbel zuiver als bijbel en meng geen wol met linnen. Principieel moet de bijbel worden ‘vertaald’ door de levende brieven, de gelovigen zelf. Niet de tekst moet het doen, maar de geest en de werken van de geest. De heilige Geest van God heeft niet nodig dat alles in één keer begrepen wordt. Maar wel dat er iets van raken is waardoor de lezer/hoorder kennis zoekt en zoekt te begrijpen wat onbegrijpelijk is. Maar de lezer die zichzelf niet hoeft te veranderen omdat alles al is geschreven (of verteld) naar zijn eigen geest en voorstelling, die heeft véél meer moeite om de diepere lading van de boodschap te begrijpen. Want hij merkt niet meer dat het iets anders is. Het belangrijkste verschil zie je in het woord liefde. Liefde bij God is totaal wat anders dan liefde bij de mensen. Maar uit het woord liefde kun je dat absoluut niet opmaken. En zo is het met alle begrippen die er echt toe doen. Dat is waarom de Schrifen alleen kunnen worden begrepen door wie ook echt thuis zijn in die schriften, En dan nog, zul je zien dat je een heel leven lang je blijft verbazen over hoe gemakkelijk (en hoe lang en hoe consequent) je over bepaalde ook eenvoudige inzichten heen kunt lezen. Ons denken is afgevuld tot de rand van ons kunnen met automatische hyperlinkjes en voorgebakken denktunnels. De tunnels zijn zó donker, dat we niet eens zien dat het een tunnel is, en zo laten wij onze geest ongemerkt leiden op wegen van donkerheid tot grazige weiden van blijdschap en voldoening. Nooit meer komt er een besef van de donkerte van de wegen hoe we er kwamen, want we zien voor ogen hoe heerlijk het is wat wij ervaren als door God gegeven. Zo is de Nieuwe Bijbelvertaling een lust voor de gelovigen tot aanstoot en smart onder de engelen. En het volstaat om één helder moment te hebben van opening van verstand en geest, om te zien hoe het ervoor staat. Net zoals één zin van inzicht, gegeven door God, heel Einsteins relativiteitstheorie inclusief de heersende hoogst arrogante zichzelf verheffende wetenschap, omver kan stoten en een complete honderdjarige wereld van de allerhoogst en allervernuftigst geacht intellect, met één zin ten val kan brengen.

Geloof en ongeloof in een betrouwbaar overgeleverde bron
De NBV gaat er volledig van uit er geen sprake meer is van een betrouwbare bron van eenduidige grondtekst, zodat de normatieve moedertekst altijd slechts een afgeleide is, van de overgeleverde tekst.
De Statenvertaling gaat uit van een vaste bron van authentieke documenten. Niet foutloos, maar wel getrouw en zo zuiver mogelijk. Het geheel in elkaars verband blijkt een foutloosheid benaderend resultaat te kunnen opleveren.  Het comma Johanneum bewijst daarbij hoezeer in die benadering een diepgaande discussie ontstaat als er toch iets afwijkt.
De Textus Receptus is een 'door de kerk ontvangen tekst' omdat de eigenaars en bewakers van de Vulgata waren betrapt op ontrouw en onzuiverheid in het bewaren van de tekst. De door de kerk ontvangen tekst is dus het organische geheel van de Oosters-orthodoxe versies, waarvan de getrouwheid en de zuiverheid nimmer ter discussie heeft gestaan. Maar de wetenschap accepteert niet eens het begin van een tekst die door God aan de kerk gegeven zou zijn; de wetenschap en in haar voetspoor ook de kerken, werken met een Textus Rejectus: er is helemaal geen enige gezaghebbende tekst van God.

Andere omgang met afwijkingen
Merk op dat een zuiver geheten tekst normatief omgaat (leiding neemt) bij andere teksten en inzichten en daarom geneigd zal zijn langer te worden, terwijl een als onzuiver bekend staande tekst eerder leidt tot onzekerheid en verkortingen bij varianten. Want immers: waar betrouwbaarheid discutabel is, zul je bij een variant eerder denken dat dat een zichtbaar bewijs is van die onbetrouwbaarheid.
Merk op dat letterlijkheid  iets meer vóór de boekdrukkunst, maar in wezen altijd al, een iets meer organisch begrip is dan een formeel begrip, omdat de minieme overschrijfafwijkingen of zetfouten in het grote geheel elkaar wel volledig dekken.
Daar staat dus tegenover dat het tegenwoordig mogelijk wordt geacht dat er iets ‘obscuurs’ wordt gevonden, dat serieus met gezag kan gaan heersen over wat altijd in het daglicht heeft gestaan. Dat is een formeel loslaten van een concept dat er een Textus Receptus als gezaghebbend geldt.

Vertalen versus veranderen
En hier is het waar zich ook wreekt dat de moderne vertalingen een streven hebben om leesbaar te worden. De variante versies komen vrij voor nieuwe beoordelingen en losgelaten wordt de precisie van de oorspronkelijke tekst, die ook met de variante afwijkingen kan worden bestreden en ondergraven.
De moderne vertalingen zijn niet meer uitsluitend alléén gericht op een zo getrouw en zo zuiver mogelijke benadering van de woorden van de auteurs van de minstens zo zuiver streng geselecteerde bronnen. Maar er is een streven om alle gevonden varianten bijeen te schrapen om zo uit het rijke spectrum van variante teksten en rijk aanbod van vertalingen, een vertaling te selecteren die het beste geschikt is als zingevende tekst voor de zoekende lezer.
De facto is de klemtoon verschoven van zo zorgvuldig mogelijk nagaan wat God heel zorgvuldig precies aan de kerk heeft gezegd, naar de zoekende lezer die in alle oprechtheid probeert wijs te worden uit wat God niet zorgvuldig en niet precies en niet zo duidelijk en niet compleet genoeg aan de kerk heeft overgegeven. Ook officieel wordt er gewerkt met een theoretische "moedertekst" die alleen afgeleid kan worden uit alle veranderingen ervan. De moderne vertalingen zijn daarom geen zaak van de gelovige kinderen van het licht, maar van het openlijke belijden dat de duisternis gezag krijgt over wat eens als licht is verkregen. En dat is waarom gezegd kan worden: ze zeggen 'vertalen', maar in feite bedoelen ze 'veranderen'. 

Erkenning van waarheid door de wereldse wetenschap;
Geplaatst 16 september door Desid, in antwoord op: 
Er is geen enkele objectieve maatstaf om te kunnen claimen wat de meest goede bijbel is: 

Dat klopt, maar je kunt wel op basis van uitgangspunten en methode beoordelen of een vertaling geslaagd is, en je kunt discussiëren over of een vertaalmethode consistent is en geschikt voor het te bereiken doel.

Wat dat betreft is de Statenvertaling geslaagd als vertaling voor de zeventiende eeuw. Al valt er wat van af te dingen op basis van het feit dat de taal van de Statenvertaling al bij verschijnen wat verouderd was. En het is ook een mythe dat de SV taalvormend is geweest.

Ook de Herziene Statenvertaling is in bepaalde opzichten geslaagd: het doel was immers een meer eigentijdse versie van de SV te maken, en dat is grotendeels wel gelukt.

 

 

Inhoudelijk:Vraag van Desid  Geplaatst 16 september:

Citaat

1. Ben je het met Erasmus eens dat het Comma Johanneum niet tot de oorspronkelijke tekst van 1 Johannes behoort?

Antwoord:
Erasmus ging uit van de overgeleverde tekst. Als wordt gesteld dat iets overgeleverd is, dan moet hij daarmee rekenen, Maar dat wil niet zeggen dat hij gelooft dat het waar is, En vandaar de discussie en de strijd. Het bewijst niets behalve dit, dat het ontzettend veel uitmaakt om ook zuiverheid te betrachten bij wat je wel en wat je niet aanvaard als een door God aan de kerk gegeven en overgeleverde tekst.
Beter een gebrekkige tekst in geloof aanvaard, dan een perfecte tekst die wordt verdacht te zijn geredigeerd door de Tegenstander. En dat is gewoon de logica van beter één blindengeleidehond in de hand, dan duizend sterke trouwe honden uit alle hoeken van het land. En waar het dan op vast zit, is dat de wetenschap meent volledig zicht en inzicht te hebben, hoewel zij met 100% zekerheid weet en ook zelf erkent, dat de Moedertekst niet meer te zien of te vinden is.

Vraag van Desid Geplaatst 16 september:

Citaat

2. Moeten we ook de bijbelse handschriften van de Dode Zeerollen aan de kant schuiven? Want die ondergraven op een flink aantal punten de tekst zoals die in het jodendom en in de kerk tot in de twintigste eeuw gezaghebbend is geweest.

Antwoord:
De dode zeerolllen leveren onmiskenbaar overtuigend bewijs voor heel de betrouwbaarheid van de bijbel. Maar niet voor de kerk en niet voor de gelovigen! Het levert op dezelfde wijze bewijs van de bijbel, als het spreken in tongen bewijs levert van de heilige Geest van de almachtige God: het is een bewijs en het is aantoonbaar en ook wettig geldig als bewijsmiddel, maar tegelijk is het voor de gelovigen zelf zonder waarheidhoudende waarde, tenzij het in geloof uitgelegd wordt. En zo zijn ook alle grondtekstvondsten getuigen van God aan de goddeloze wereld, dat de kerken iets van waarheid in handen hebben. Maar nooit is dat een excuus voor de kerken om wat hun Vader aan hun met gezag had toevertrouwd, af te danken. Door dat toch te doen leveren de kerken op hun beurt weer overtuigend bewijs aan de engelen, dat het eens gegeven woord op dezelfde wijze ook weer wordt verkwanseld, zoals de eerste kerk de levende woordverkondiging verkwanselde, en zoals de Joden het aan hun gegeven Woord  verkwanselden.  Het einde van elke nieuwe lichtval van heil is altijd weer een terugglijden in de duisternis, zodat de toorn van God ruimte kan krijgen en het heil naar andere nieuwe volken kan gaan, die tot dan geen recht hadden op het heil en nog geen aangename plaats in Gods heilsgeschiedenis. Net zoals Abraham kreeg te horen: jouw nageslacht moet 400 jaar lang lijden voordat de verlossing komt, omdat de goddeloosheid van die anderen nog niet groot genoeg is. En dat is opnieuw net zoals de Joden moesten vallen in hun zonde en verwerping van hun Messias, zodat het heil naar de heidenen kon gaan. Wat denk je; zouden de christenen als voortzetters van de Joodse lijn en als vervangers van de plaats van het ware zoonschap van God  {Namelijk Kelderworm deze, dat de Joden worden gerekend met Ismaël – uit het geloof door de wet in dienstbaarheid, en de Christenen met Izaäk - door het geloof alleen in vrijheid, Gal.4:25} , recht hebben op een betere behandeling en een grotere genade dan aan de Joden is toegekend? Ik zou denken van niet, en dat geeft te denken over de toekomst van Europa en Amerika.  

 

Citaat

Op 15-9-2018 om 15:30 zei Desid:
Ik ben op de hoogte van de stand van het wetenschappelijke onderzoek over dit onderwerp. En wat jij zegt is grotendeels in strijd met de feiten.
Maar jij doet hier beweringen, dus is het aan jou om je verdachtmakingen te onderbouwen. 
Op 16-9-2018 om 18:36 zei Desid:
Ga liever gewoon inhoudelijk op de zaak in, dan blijkt vanzelf wel dat je ongelijk hebt.

1. Het begrip ‘broeders’
Op 30-10-2018, Kaasjeskruid: Ik snap dat het inclusief beschouwd mag worden. Toch vertaalt de SV het met enkel broeders. Waarom is dit?
Op 30-10-2018, Desid: Dat ligt aan de vertaalmethode en aan het feit dat wij tegenwoordig meer oog hebben voor inclusiviteit.
In gevallen waarin er zeker óók vrouwen worden aangesproken, is het daarom vreemd om met 'broe(de)rs' te vertalen. In het Nederlands klinkt dat immers alsof alleen de mannen worden aangesproken. Dus als je zogenaamd 'letterlijk' vertaalt, vertaal je dan niet wat er staat. In de brontekst zijn namelijk óók de zusters bedoeld.
Dus >> Het wordt hier inclusief genoemd, maar belangrijk is dat dit is geen taaltechnisch argument is die eerder wel werd gehoord dat broeders/zusters één woord is, maar het is een begripsargument: erin leggen wat klaarblijkelijk wel is bedoeld maar niet gezegd.
Of dat inderdaad klopt, is een zaak van kennis, context, begrip, leer, interpretatie, en eigenlijk is het tegelijk iets volkomen ongrijpbaars, want niemand is erbij geweest.

2. Normatieve omgang met het begrip 'broeders' 
Op 31-10-2018, Desid: Er staat een term die in het meervoud 'broeders en zusters' betekent, tenzij er zeker geen vrouwen bij zijn. That's it.
Dus >> Hier is een taaltechnisch argument om normatief van het meervoud uit te gaan, tot het tegendeel blijkt.

3. Het begrip 'broeder'
Op 31-10-2018, Desid: Hier is 'broeder' ook inclusief: 'broeder of zuster'.
Nee, [niet het taalargument geldt,] maar het is precies hetzelfde fenomeen (als bij het meervoud: broeders en zusters).
Wat er staat, is 'adelphos'. Dat betekent, al naar gelang de context, 'broe(de)r', 'broe(de)r of zus(ter)'. De vertaling 'broeder' is in Mat. 18:15 eigenlijk een te strakke broek, terwijl 'broeder of zuster' een iets te wijde broek is (want je expliciteert). Wat zit lekkerder, denk je.
Dus >> Dit is weer het eerder genoemde begripsargument: erin leggen wat er wel is bedoeld maar niet is gezegd.

4. Normatieve omgang met het begrip 'broeder'
Op 31-10-2018, Desid: Zie bijvoorbeeld Rom. 14:13-15. Je wil toch niet beweren dat een zuster hier uitgesloten wordt?
Op 31-10-2018, Mullog na.v. Mat.18:15: Het is een vreemde veronderstelling dat Jezus alleen de mannen in het gezelschap aanspreekt. (...) 
Op 31-10-2018, Mullog n.a.v. Mat.18:15: Je wekt door alleen broeder te gebruiken de suggestie dat vrouwen niet (...) worden aangesproken.
Dus >> Allerlei redeneringen komen binnen het betekenisveld, die niet emer gaan over het woord, maar over de situatie van toen en het begrip van de context.

5. Normatieve omgang met normatief omgaan 
Op 31-10-2018, Tomega: Dan moeten we bij Joh.2:12 concluderen dat Jezus met zijn moeder en met zijn broers en met zijn zusters naar Jeruzalem ging.  En dat deze vertaling met broders zonder zusters heel onaardig de suggestie wekt dat de zussen werden buitengesloten van bezoek aan Jeruzalem.
Dus >> Hier omt geen antworod op. De toegepaste redeneringen gelden naar willekeur, te pas en te onpas, wanneer het uitkomt in de voorstelling van de vertaler.

6. Het begrip 'gecastreerd worden'
Er staat: 'worden afgehakt'
Inclusief kan er ingelezen worden: 'worden gecastreerd'.
Maar in dit geval wordt het limitatief genomen en wordt afgehakt onmogelijk, terwijl gecastreerd overblijft als enige optie.

Citaat

Op 30-9-2018, Desid: Het moet juist niet anders gelezen worden: het is voor uitleggers zonneklaar dat Paulus doelt op castratie ipv afhakken. Als je het expres vaag gaat vertalen, dan doe je de tekst juist onrecht, omdat je wat helder is, gaat vertroebelen.
Inderdaad betekent dit, dat je als vertaler een keuze maakt. Maar dat moet altijd. Dat deden de Statenvertalers ook, en dan gaven ze bijvoorbeeld in de kanttekening een alternatief, en soms ook niet.

In het geval van ‘laat ze castreren’ is het heel duidelijk dat de Griekse tekst betekent, dat Paulus zegt dat de tegenstanders alles er maar af moeten laten snijden). Dan moet je dat ook zo vertalen.

En jouw probleem is niet met de vertaling, maar met Paulus zelf. Dus die dominee, dat ben jij: volgens jouw dogma's mág Paulus dit of dat niet zeggen, en daarom mag het niet zo in de vertaling staan. Ik ga precies andersom te werk: ik kijk naar het Grieks, hoe deze woorden in het Grieks gebruikt worden, en bepaal aan de hand daarvan wat Paulus bedoelt. 

Dus 1 >> In de tekst die gaat over de vrijheid van de gelovigen, die wordt afgenomen door dwaalleraars, wordt zin en betekenis gegeven door die dwaalleraars weg te wensen van de gelovigen zodat die gelovigen de vrijheid terug krijgen. merk op dat het een zeer ernstige zaak is, omdat Paulus het rechtstreeks verbindt met het ook verliezen van Christus door d egeode gelovigen: Christus is u van geen nut!
Dus 2 >> In de tekst komt er ook een uitleg, die een verbinding legt tussen deze rare uitspraak over castreren, en wel in het eerstvlgende woord: WANT. Dat is in alle talen, culturen en landschappen een teken dat er iest verklarends komt. En dan staat er: Want u bent geroepen tot vrijheid, broeders!
Dus 3 >> Er zijn dus twee versies:
I. Dat zij gecastreerd worden, want uw vrijheid is uw roeping.
II. Dat zij afgesneden worden, want uw vrijheid is uw roeping.

En daarvan zegt de wetenschap: er is een vertaling van Deuteronomium 23:1 die gaat over ontmanden, en daar staat hetzelfde woord. En dat woord staat ook bij heidens vervloekte afgodendiensten. Dat moet Pualus dus hebben bedoeld, want hij was ook boos of wrang sarcastisch of zodanig emotioneel dat hij het niet scherp ziet.
En daarvan zegt elke leek: pas op, dit is heilige grond, God zit hierachter, wees alstjeblieft voorzichtig en heilig, maarvooral logisch: er staat gewoon bij dat het gaat om vrheid tegenover een juk. Afgesneden gaat over het bevrijden van het juk.
En hoe je het ook ziet, deze optie wegnemen en vervangen door iets dat onmiskenbaar uitgaat van Paulus' menselijke tekorten en Gods feil in Zijn Boodschap aan de mens, is bruut en onvergeeflijk oro degenen die hete xpres doen of er expres genoegen mee nemen.

En het is ook zo totaal onnodig. Volg gewoon de analogie van een wereldse wetenschappelijke en heir ook door Desid ingebrachte optie:

Er staat een term die in het meervoud 'broeders en zusters' betekent, tenzij er zeker geen vrouwen bij zijn. That's it.
Er staat een term die 'afgesneden  worden' betekent, tenzij het zeker geen afgesneden worden kan zijn. That's it.

En dan zijn we eruit, als we uitgaan van redelijkheid, de belangrijkheid van de zaak, en de context die de evrklaring met het woordje "want"er direct bij geeft. Dat iets van een zó simpele eenvoudige strekking fout gaat bewijst hoezeer de wereld weg moet blijven bij evrtalingen, en ook heozeer het zelf beschikken over wat wordt bedoeld leidt tot een moeras van willeker die geen enkel ander doel dient, dan ondergravan wat van God is toevertrouwd aan de kinderen van God.

En dat er dan ook nog in gewoon Grieks een betkenis geldt voor 'afgehakt', namelijk afsnijden van relaties (disconnect), is dan een gift en een modern inzicht, waar de wereld geode sier mee zou kunnen maken in de bijbel. Als ze dat zou wensen. Maar dat wenst ze niet en dat zoekt ze niet. Want de diepere gram is gericht tegen de bijbelse patriarchale cultuur als eeuwige instelling van God en dat Paulus daar een heldere navolgbare onderbouwing en concrete instructies over geeft.

Wat is het nut van de Joden? Velerlei, maar zeker dit, dat zij het Woord van God mochten bewaren.
Wat is de vloek van de Christenen? Velerlei, maar zeker dit, dat zij het Woord van God niet hebben bewaard, maar verbroken en tot losse stukken verhakt en uitgeleverd aan de oversten van deze wereld.

15 november 2018 bewerkt door Tomega

[Tomega 311]

Vergelijking:

Citaat

Statenvertaling:
Galaten 5:12-13 Och, of zij ook afgesneden werden, die u onrustig maken! Want gij zijt tot vrijheid geroepen, broeders, alleenlijk gebruikt de vrijheid niet tot een oorzaak voor het vlees; maar dient elkander door de liefde.

Citaat

Nieuwe Bijbelvertaling:
Galaten 5:12-13 Ze moesten zich laten castreren, die onruststokers.  

Leven door de Geest
Broeders en zusters, u bent geroepen om vrij te zijn. Misbruik die vrijheid niet om uw eigen verlangens te bevredigen, maar dien elkaar in liefde.

In de NBV wordt er dus bijna honend een nieuwe perikoop gemaakt,
waarin het woordje 'want' is afgehakt en Paulus tot 'castratieroeper' wordt gemaakt, 
en de zusters hun vrijheid wordt teruggegeven, die Paulus elders had afgepakt.

15 november 2018 bewerkt door Tomega

[Kaasjeskruid 994]

5 uur geleden zei Tomega:

Vergelijking:

In de NBV wordt er dus bijna honend een nieuwe perikoop gemaakt,
waarin het woordje 'want' is afgehakt en Paulus tot 'castratieroeper' wordt gemaakt, 
en de zusters hun vrijheid wordt teruggegeven, die Paulus elders had afgepakt.

Mensen die dergelijke taal durven te schrijven, komen vanzelf op de koffie Tomega. Van den zotte is het gewoon om deze zaak niet in context van vers 11 en wat mij betreft het gehele hoofdstuk te lezen. Deze tekstmishandelaars zijn maar op een zaak uit: vernieling van het Woord van God. Die NBV kan men het beste als wc papier gebruiken bij de grote boodschap.

[Hermanos 26]

Paulus is geen castratieroeper. Hij heeft er gewoon genoeg van dat er onophoudelijk over het belang van besnijdenis gepraat wordt. Daarom merkt hij sarcastisch op: Tell those who are disturbing you I would like to see the knife slip. En in Efeziërs 3:2 nog eens op dezelfde toon: Watch out for the cutters. We are the real people of the circumcision, we who worship with the Spirit of God, we have our own glory from Christ Jesus without having to rely on a physical operation. (Jerusalem bible, 1966).