Na hoe lang verkering trouwen?

[Stelletje 0]

Wij zijn een stelletje (zoals onze naam ook al doet vermoeden), allebei 19 jaar en we hebben nu 10 maanden verkering. We hebben elkaar daarvoor al een jaar intensief leren kennen tijdens het Basisjaar op de Evangelische Hogeschool.

 

We kregen een tijdje geleden een soort inzicht dat het misschien wel Gods bedoeling is dat je al vrij snel trouwt (wat wij ook graag willen), in plaats van dat je eerst vijf jaar verkering hebt. Een paar argumenten die we hiervoor in de Bijbel hebben gevonden:

 

1. ‘God, de Heer, dacht: Het is niet goed dat de mens alleen is, ik zal een helper voor hem maken die bij hem past.’ (Genesis 2:18)

Zodra Adam en Eva bij elkaar waren, waren ze al elkaars man en vrouw. God wilde niet dat Adam eerst leerde om onafhankelijk te kunnen leven.

 

2. ‘Want niemand kan een ander fundament leggen dan wat gelegd is, dat is Jezus Christus.’ (1 Korinthe 3:11)

Je hoeft niet eerst jaren de tijd te nemen om een fundament te bouwen samen, omdat je al een fundament hebt. Je basis ligt in God en niet in elkaar. Zo is het mogelijk om elkaar onvoorwaardelijk lief te hebben.

 

3. Jezus dacht er ook niet eerst vijf jaar over na of Hij het wel voor ons over zou hebben om helemaal voor ons te gaan door voor ons te sterven. En aangezien het huwelijk Zijn liefde voor ons representeert (Efeze 5:22-33), hoeven wij ook niet eerst vijf jaar te kijken of de ander wel goed genoeg is.

 

4. ‘En iemand die alleen is kan zich niet verdedigen wanneer hij aangevallen wordt, maar met zijn tweeën houd je stand. Een koord dat uit drie strengen is gevlochten, is niet snel stuk te trekken.’ (Prediker 4:12)

‘Twee zijn beter dan één, want samen krijgen zij een goede beloning voor hun zwoegen.’ (Prediker 4:9)

We willen gewoon nu al een verbond sluiten met God, zodat we een koord zijn van drie strengen en niet meer kapot getrokken kunnen worden door wat dan ook. Als je verkering hebt, heb je ook meer een houding van 'we zien wel wat het wordt, we kunnen toch makkelijk weer uit elkaar', terwijl je als je getrouwd bent er echt voor gaat en echt je best doet voor elkaar.

 

We zijn wel benieuwd wat jullie hiervan vinden. Beetje onderbouwen zou wel fijn zijn.

[Kaasjeskruid 994]

Ik zou in ieder geval wachten totdat de verliefdheid over is.

[Stelletje 0]

Wij denken dat je in principe met elke persoon kan trouwen die een levende relatie met God heeft en zich door God laat leiden. Je kan die persoon dan liefhebben en andersom. In de tijd van het Oude Testament was het ook zo dat als iemand stierf, de broer dan met zijn vrouw moest trouwen (Deuteronomium 25:5). God vond blijkbaar dat ze ook dan elkaar lief konden hebben zoals God het bedoeld heeft. Dus we denken dat je, of je nou nog verliefd bent of niet, elkaar sowieso lief kunt hebben zoals God het heeft bedoeld.

Hoe denk jij hierover? @Kaasjeskruid

[Kaasjeskruid 994]

1 uur geleden zei Stelletje:

Wij denken dat je in principe met elke persoon kan trouwen die een levende relatie met God heeft en zich door God laat leiden. Je kan die persoon dan liefhebben en andersom. In de tijd van het Oude Testament was het ook zo dat als iemand stierf, de broer dan met zijn vrouw moest trouwen (Deuteronomium 25:5). God vond blijkbaar dat ze ook dan elkaar lief konden hebben zoals God het bedoeld heeft. Dus we denken dat je, of je nou nog verliefd bent of niet, elkaar sowieso lief kunt hebben zoals God het heeft bedoeld.

Hoe denk jij hierover? @Kaasjeskruid

Adam en Eva werden elkaars ega in een zondeloze periode, niet te vergelijken met nu. Een man die zijn verstand niet gebruikt, wordt door een hoer tot zonde verleid. De seksuele drift is wat mij betreft een van de meest sterke driften, op die van eigen behoud na, dat durf ik wel te stellen. Wacht totdat verliefdheid in wederzijdse liefde overgaat en beheers je tot die tijd. Leer elkaar kennen, dat voorkomt een hoop teleurstelling. En dat een man met de vrouw van zijn broer trouwt heeft betrekking op een situatie waarin de vrouw kinderloos achterblijft, ofwel het leviraatshuwelijk. Dat is een keuze waar niet per definitie liefde (in de zin van man/vrouw) aan ten grondslag ligt, maar een huwelijk uit naamsbehoud. Neemt niet weg dat hier wel liefde uit voort kan komen. Al naar gelang men vertrouwd op de gave van God, neem ik aan.

Een koord dat uit drie strengen bestaat; dit heeft niet per definitie betrekking op het huwelijk, maar wordt m.i. met recht wel in vrijer opzicht toegepast op de huwelijkssituatie waarin man en vrouw het tweevoudig snoer maken en God, indien het bruidspaar beiden gelooft in dezelfde God, als derde draad wordt gezien. Een Drie-eenheid, onverbrekelijk. Echter voor weinigen weggelegd als ik zo kijk naar het huwelijk van vandaag de dag.

[dingo 166]

Allebei 19 jaar dus allebei nog volop in ontwikkeling. Met een goede kans dat je allebei door studie, vrienden, werk, omstandigheden je toch anders ontwikkelen dan jullie nu verwachten en/of zijn. Dat wil uiteraard niet zeggen dat je vijf jaar moet wachten maar misschien wel tot je 21e of 22e. Heb je net even wat meer tijd om elkaar beter te leren kennen en ook een gezamenlijke ontwikkeling door te maken.

Afgezien daarvan, hebben jullie al nagedacht over huisvesting, financiën, verdelen huishoudelijke taken, eventueel kinderen enzovoort? Dat hoort er namelijk ook bij.

[Robert Frans 1.653]

10 uur geleden zei Stelletje:

1. ‘God, de Heer, dacht: Het is niet goed dat de mens alleen is, ik zal een helper voor hem maken die bij hem past.’ (Genesis 2:18)

Zodra Adam en Eva bij elkaar waren, waren ze al elkaars man en vrouw. God wilde niet dat Adam eerst leerde om onafhankelijk te kunnen leven.

Zoals Kaasjekruid al terecht aangaf: totaal andere situatie, niet te vergelijken met nu. Daarbij was Adam eerst ook gewoon een tijd alleen en had hij qua vrouwen in het verhaal sowieso natuurlijk niet zoveel keuze.

10 uur geleden zei Stelletje:

2. ‘Want niemand kan een ander fundament leggen dan wat gelegd is, dat is Jezus Christus.’ (1 Korinthe 3:11)

Je hoeft niet eerst jaren de tijd te nemen om een fundament te bouwen samen, omdat je al een fundament hebt. Je basis ligt in God en niet in elkaar. Zo is het mogelijk om elkaar onvoorwaardelijk lief te hebben.

Dit Schriftgedeelte gaat over het geloof in het algemeen, dat op Christus gefundeerd is. Het is géén huwelijksadvies. En bij een huwelijk ligt je basis wel degelijk ook in elkaar; het huwelijk is immers de eenwording tussen man en vrouw en waar God het wil het ontvangen van kinderen. Je moet dus ook op elkáár kunnen bouwen.
Je beeld van een (christelijk) huwelijk is veel te romantisch. Ook gelovigen zijn gewoon mensen die gewoon samen moeten werken aan een goed, liefdevol huwelijk. Niets gaat vanzelf in het leven, ook niet als je dagelijks tot God bidt. In je eentje gaat toch ook niets zomaar vanzelf?

10 uur geleden zei Stelletje:

3. Jezus dacht er ook niet eerst vijf jaar over na of Hij het wel voor ons over zou hebben om helemaal voor ons te gaan door voor ons te sterven. En aangezien het huwelijk Zijn liefde voor ons representeert (Efeze 5:22-33), hoeven wij ook niet eerst vijf jaar te kijken of de ander wel goed genoeg is.

Jezus heeft drieëndertig jaar in het verborgene geleeft en zich zo voorbereid op zijn werk. Niet echt de beste vergelijking dus. En zelfs daarna heeft Hij wel degelijk drie jaar het volk onderricht en voorbereid, voordat Hij aan het Kruis definitief zijn ja-woord gaf.

10 uur geleden zei Stelletje:

4. ‘En iemand die alleen is kan zich niet verdedigen wanneer hij aangevallen wordt, maar met zijn tweeën houd je stand. Een koord dat uit drie strengen is gevlochten, is niet snel stuk te trekken.’ (Prediker 4:12)

‘Twee zijn beter dan één, want samen krijgen zij een goede beloning voor hun zwoegen.’ (Prediker 4:9)

We willen gewoon nu al een verbond sluiten met God, zodat we een koord zijn van drie strengen en niet meer kapot getrokken kunnen worden door wat dan ook. Als je verkering hebt, heb je ook meer een houding van 'we zien wel wat het wordt, we kunnen toch makkelijk weer uit elkaar', terwijl je als je getrouwd bent er echt voor gaat en echt je best doet voor elkaar.

Het is goed om op jonge leeftijd te trouwen, zodat je in je persoonlijke groei ook naar elkaar zult toegroeien. Maar God heeft je ook het verstand gegeven om op verantwoorde wijze het huwelijk in te gaan.
Een huwelijk is voor het leven, enkel door de dood beëindigt, dus moet je je daar rustig op voorbereiden. Een goede kerk zal dan ook een verplichte voorbereidingstijd kennen, voordat ze het huwelijk sluit of inzegent.

Als je wil trouwen en God je een gezin wil geven, dan zul je ook over de praktische zaken moeten nadenken: een huis, een stabiel inkomen, de rolverdeling in het huishouden, de opvoeding van de kinderen, dat soort dingen.
Maar zeker ook over de geestelijke onderwerpen: wat je de kinderen wil meegeven en wanneer je ze wil laten dopen als jullie kerk dat aanbiedt, hoe jullie het gezamelijk gebed willen vormgeven, wat jullie doen als een van jullie tegen de ander zondigt, dat soort dingen.
En ja, dat laatste gaat gebeuren, jullie gaan ruzies krijgen en elkaar al dan niet per ongeluk kwetsen. Dat is nu eenmaal onvermijdelijk; het huwelijk maakt je niet meteen zondeloos. Echt niet. Ook niet als je verliefd op elkaar bent.

Een huwelijk is een grote roeping, die je leven lang duurt. Onbezonnen zo'n roeping volgen is géén deugd en wordt ook nergens in de Schrift of door de Kerk aanbevolen. Je hoeft natuurlijk niet tientallen jaren te wachten, maar een paar jaar bezinning en elkaar leren kennen is zeker verstandig en goed om te doen.
Alleen al omdat de verliefdheid dan uiteindelijk plaats zal maken voor een iets gezondere kijk op elkaar.

Ga eens een weekje met elkaar kamperen (in aparte tenten waar gewenst), pas eens op de ADHD-zoontjes van de buren terwijl zij een avondje uit zijn en ga eens samen een muur behangen. Dat zijn goede momenten om elkaar echt te leren kennen.
Want bedenk je wel dat na de bruiloft en de wittebroodsweken er niets zal veranderen aan jullie. Jullie zullen uiteraard gezegend zijn door God, maar alle irritante, vervelende eigenschappen blijven gewoon nog bestaan.

Wees niet naïef: het huwelijk is absoluut prachtig voor hen die ervoor geroepen zijn, maar zij is niet romantisch en zij is niet zonder valkuilen. Zij is bovenal een gewone, dagelijkse leefwijze tussen twee verschillende mensen, die niet volmaakt zijn en regelmatig dat met elkaar zullen ondervinden.
Geef jullie relatie daarom de tijd om zich rustig te ontwikkelen, doe niets overhaast en verdiep je samen oprecht in het christelijk huwelijk, met alle rechten en plichten die daar onlosmakelijk bij horen.

[sjako 699]

1kor 7:35 zegt

Ik zeg dat voor jullie eigen bestwil, niet om jullie aan banden te leggen, maar om jullie aan te zetten tot wat juist is en tot constante toewijding aan de Heer, zonder afleiding. 36 Maar als iemand denkt dat hij zich ongepast gedraagt als hij ongehuwd blijft, en als hij voorbij de bloei van de jeugd is, dan moet het volgende gebeuren: Laat hij doen wat hij wil, hij zondigt niet. Laten ze trouwen.  37 Maar als iemand in zijn hart vastbesloten is en niet de behoefte voelt, maar zichzelf onder controle heeft en in zijn hart de beslissing heeft genomen ongehuwd te blijven, dan doet hij daar goed aan.  38 Ook wie trouwt doet daar goed aan, maar wie niet trouwt, doet beter.

 

Wat Paulus dus hier zegt is dat het beter is niet te trouwen, maar als je denkt dat je dingen gaat doen die niet gepast zijn buiten het het huwelijk (seks), dan is het beter wel te trouwen. Vers 36 zegt dat je het best kan wachten dat de bloei van de jeugd voorbij is. Dat je dus niet gaat trouwen voor de verkeerde redenen. Op latere leeftijd kan je het dus evenwichtiger bezien. Dus beste is wachten.

[nikie90 60]

Een voordeel is dat jullie vroeg kiezen jullie leven samen te delen en ook later niet echt zonder elkaar kunnen wat wel een hecht huwelijk kan vormen lijkt me. Vroeger was dat toch ook. Maar ben verder geen liefde expert. Ik haat scheiden wel omdat het de kinderen traumatiseert. Dus als je het doet doe het goed. Door dik en dun. Niet alleen voor een leuk Facebook plaatje. Consult anders met stellen die 30+ jaar samen zijn, niet perse christen en wees oprecht naar elkaar 

3 juni 2018 bewerkt door nikie90

[ZENODotus 142]

Waarom willen jullie trouwen, vraag ik me af?

Bijzonder kort is het nu ook weer niet? Je kent elkaar immers al een jaar en tien maanden (waarvan tien maanden in verkering). Vele mensen die geen christenen zijn gaan vaak samenwonen als ze elkaar ongeveer een jaar kennen, ik kan me voorstellen dat dit voor jullie als christenen geen optie is, verder is de bloem der jeugd uit Bijbelse tijden op 19 jaar al wel gepasseerd dus ook dat speelt niet meer... In onze tijd is het vrij jong natuurlijk, maar jullie zijn beiden meerderjarig, en als jullie van elkaar houden lijkt het me in ieder geval een logische volgende stap in jullie ontdekking van elkaar. Toch zou ik als jullie nog studeren eerst jullie studies afmaken, ik ken namelijk verschillende koppels die met elkaar zijn getrouwd wanneer (meestal één van de twee) ze nog studeerden, en dat is geen sinecure... Maar als jullie van school af zijn, werk hebben en het dus kunnen veroorloven, want ook dat speelt mee (zo ken ik ook alweer koppeltjes die bij één van de familieleden introkken, en ook dat is geen sinecure), wat zou jullie tegenhouden.

Net als Robert Frans stelt dient men het echter natuurlijk niet licht op te vatten, trouwen doe je voor het leven, en niet voor even, al lijkt dat tegenwoordig in onze samenleving wel het geval te zijn.

Maar in feite kan niemand hier een antwoord op geven... Dat moeten jullie zelf doen. Wij staan niet in jullie schoenen... Er zijn ook kerken waar je een huwelijkscatechese of cursus kunt volgen, misschien is dat iets dat je voor je de beslissing neemt nog kan doen, zelf ben ik niet getrouwd dus heb geen idee wat er op zijn cursus besproken wordt.

[Gaitema 439]

Op 2-6-2018 om 22:04 zei Stelletje:

Wij zijn een stelletje (zoals onze naam ook al doet vermoeden), allebei 19 jaar en we hebben nu 10 maanden verkering. We hebben elkaar daarvoor al een jaar intensief leren kennen tijdens het Basisjaar op de Evangelische Hogeschool.

 

We kregen een tijdje geleden een soort inzicht dat het misschien wel Gods bedoeling is dat je al vrij snel trouwt (wat wij ook graag willen), in plaats van dat je eerst vijf jaar verkering hebt. Een paar argumenten die we hiervoor in de Bijbel hebben gevonden:

 

1. ‘God, de Heer, dacht: Het is niet goed dat de mens alleen is, ik zal een helper voor hem maken die bij hem past.’ (Genesis 2:18)

Zodra Adam en Eva bij elkaar waren, waren ze al elkaars man en vrouw. God wilde niet dat Adam eerst leerde om onafhankelijk te kunnen leven.

 

2. ‘Want niemand kan een ander fundament leggen dan wat gelegd is, dat is Jezus Christus.’ (1 Korinthe 3:11)

Je hoeft niet eerst jaren de tijd te nemen om een fundament te bouwen samen, omdat je al een fundament hebt. Je basis ligt in God en niet in elkaar. Zo is het mogelijk om elkaar onvoorwaardelijk lief te hebben.

 

3. Jezus dacht er ook niet eerst vijf jaar over na of Hij het wel voor ons over zou hebben om helemaal voor ons te gaan door voor ons te sterven. En aangezien het huwelijk Zijn liefde voor ons representeert (Efeze 5:22-33), hoeven wij ook niet eerst vijf jaar te kijken of de ander wel goed genoeg is.

 

4. ‘En iemand die alleen is kan zich niet verdedigen wanneer hij aangevallen wordt, maar met zijn tweeën houd je stand. Een koord dat uit drie strengen is gevlochten, is niet snel stuk te trekken.’ (Prediker 4:12)

‘Twee zijn beter dan één, want samen krijgen zij een goede beloning voor hun zwoegen.’ (Prediker 4:9)

We willen gewoon nu al een verbond sluiten met God, zodat we een koord zijn van drie strengen en niet meer kapot getrokken kunnen worden door wat dan ook. Als je verkering hebt, heb je ook meer een houding van 'we zien wel wat het wordt, we kunnen toch makkelijk weer uit elkaar', terwijl je als je getrouwd bent er echt voor gaat en echt je best doet voor elkaar.

 

We zijn wel benieuwd wat jullie hiervan vinden. Beetje onderbouwen zou wel fijn zijn.

Volg je intuïtie. Ik was na een relatie van een half jaar al gaan samenwonen. Met de bedoeling te gaan trouwen. Dat was vanwege het financiële plaatje. Binnen een jaar waren we getrouwd. Maar ik was dan ook 35. Als ik jullie was zou ik nog even genieten van de tijd. Van God moet je nog helemaal niks én het huwelijk is erg duur. Handig is het om eerst goed te sparen. Daar krijg je geen spijt van.

6 juni 2018 bewerkt door Gaitema

[Olorin 155]

Ik weet niet of er veel zinnigs over te zeggen is. Maar mijn volstrekt subjectieve mening is dat je beter ff twee a 3 jaar kunt wachten voordat je überhaupt je verlooft. En nog langer als je beiden tegen die tijd nog met de studie bezig bent. Ik heb in mijn omgeving teveel brokken gezien. Sommigen daarvan waren ook al getrouwd. En mijn ervaring is ook dat je na een jaar eigenlijk geen bal kunt zeggen. Alles is dan nog een grote roze wolk. Een hele berg mensen die ik ken die zo kort zou zijn getrouwd zouden dan tegen nu al minstens één scheiding achter de rug hebben gehad (inclusief mezelf).
En stel jezelf ook de vraag waarom je wil trouwen. Misschien dat ik wel een veel te grote cynicus ben en dat geheel onterecht afprojecteer ook anderen. In dat geval sorry. Maar ik heb het idee dat best wel vaak het vroeg trouwen voort komt uit een legitieme reden om seks te hebben of omdat er een kind staat aan te komen.