Kan God ook verdrietig zijn?

[Tomega 311]

Zojuist zei TTC:

Zie je, de aandachtige lezer ziet ook wel wat er hier gebeurt.

zeg het.

[TTC 1.560]

Zojuist zei Tomega:

zeg het.

Grappig, zelfs ongeloofwaardig, de zelfverklaarde Goden zijn het spoor totaal bijster.

[Tomega 311]

10 minuten geleden zei TTC:

Grappig, zelfs ongeloofwaardig, de zelfverklaarde Goden zijn het spoor totaal bijster.

Jouw koninkrijk, jouw goden. Onthoud: Een god verklaart zichzelf nooit god.
Een god heerst niet over geesten. Dat is tegen de natuur om niet te beheersen, 
maar om in de heerlijkheid (liefde recht waarheid) te zijn dat iedereen alles doet,
omdat het voor iedereen goed en wenselijk is.
Ook de Schepper verklaart zichzelf niet God te zijn,
maar zoekt de zielen die Hem verkiezen hun God te zijn.

Maar ik moet nu gaan, een reflecterend hesje kopen,
want je ziet me niet zitten. 

19 december 2018 bewerkt door Tomega

[TTC 1.560]

12 minuten geleden zei Tomega:

zeg het.

God blijkt ook blind te zijn, hebben al verwezen naar () eerder. Waarom laat je dat woord weg? Beetje angstig dat het wel eens zou kunnen kloppen?

4 minuten geleden zei Tomega:

Jouw koninkrijk, jouw goden. Onthoud: Een god verklaart zichzelf nooit god.
Een god heerst niet over geesten. Dat is tegen de natuur om niet te beheersen, 
maar om in de heerlijkheid (liefde recht waarheid) te zijn dat iedereen alles doet,
omdat het voor iedereen goed en wenselijk is.
Ook de Schepper verklaart zichzelf niet God te zijn,
maar zoekt de zielen die Hem verkiezen hun God te zijn.

Maar ik moet nu gaan, een reflecterend hesje kopen,
want je ziet me niet zitten. 

God niet, jij wel.

[Noel 80]

Op 1-12-2017 om 13:59 zei TTC:

Voor m'n nieuwste onderzoek heb ik me de vraag gesteld of God ook verdrietig kan zijn en uit welke Bijbelse teksten dit kan blijken. Ik ben alvast benieuwd naar jullie reacties.

Mijn 2 centen: Voor zover de mens met God kan zijn, kan God met verdriet zijn.

 

[TTC 1.560]

54 minuten geleden zei Noel:

Mijn 2 centen: Voor zover de mens met God kan zijn, kan God met verdriet zijn.

God lijkt wel een mens, een fenomeen dat zichzelf niet lijkt te begrijpen.

[Noel 80]

1 uur geleden zei TTC:

God lijkt wel een mens, een fenomeen dat zichzelf niet lijkt te begrijpen.

ik snap jouw punt niet, als we medelijden hebben met een hond of kat zijn we toch geen hond of kat?

[TTC 1.560]

Zojuist zei Noel:

ik snap jouw punt niet, als we medelijden hebben met een hond of kat zijn we toch geen hond of kat?

Dat niet, maar niet iedereen heeft medelijden met z'n medemens, ze schieten ze zelfs aan flarden.

[Noel 80]

23 minuten geleden zei TTC:

Dat niet, maar niet iedereen heeft medelijden met z'n medemens, ze schieten ze zelfs aan flarden.

Ach de dood betreft alleen lichamen/vlees. God heeft dan al het een en ander geuploadet naar de eeuwigheid wat van waarde was. 

[TTC 1.560]

34 minuten geleden zei Noel:

Ach de dood betreft alleen lichamen/vlees. God heeft dan al het een en ander geuploadet naar de eeuwigheid wat van waarde was. 

Met de shitcoin gaat het ook niet zo goed, hoorde ik.

[Catootje Tromp 13]

Op 1-12-2017 om 13:59 zei TTC:

Voor m'n nieuwste onderzoek heb ik me de vraag gesteld of God ook verdrietig kan zijn en uit welke Bijbelse teksten dit kan blijken. Ik ben alvast benieuwd naar jullie reacties.

Als jij verdrietig bent, is het goddelijke ook verdrietig, want het zit in je en leeft met je mee. 

Op 19-12-2018 om 09:47 zei Tomega:

Onthoud: Een god verklaart zichzelf nooit god.
Een god heerst niet over geesten. Dat is tegen de natuur om niet te beheersen, 
maar om in de heerlijkheid (liefde recht waarheid) te zijn dat iedereen alles doet,
omdat het voor iedereen goed en wenselijk is.
Ook de Schepper verklaart zichzelf niet God te zijn,
maar zoekt de zielen die Hem verkiezen hun God te zijn.

Maar ik moet nu gaan, een reflecterend hesje kopen,
want je ziet me niet zitten. 

Innige dank voor dit juweeltje 

[TTC 1.560]

6 uur geleden zei Catootje Tromp:

Als jij verdrietig bent, is het goddelijke ook verdrietig, want het zit in je en leeft met je mee.

Zo gezien kan God tegelijk verschillende toestanden aannemen, niet? 

[Tomega 311]

8 uur geleden zei TTC:

14 uur geleden zei Catootje Tromp:

Als jij verdrietig bent, is het goddelijke ook verdrietig, want het zit in je en leeft met je mee.

Zo gezien kan God tegelijk verschillende toestanden aannemen, niet? 

Dat kun jij zelf ook als jij aan een genoeglijk en van liefde overstromend kerstmaal, een kind bestraft, of iemand anders hardhandig eruit zet die zich misdraagt. 

[Modestus 137]

Op 1-12-2017 om 13:59 zei TTC:

Voor m'n nieuwste onderzoek heb ik me de vraag gesteld of God ook verdrietig kan zijn en uit welke Bijbelse teksten dit kan blijken. Ik ben alvast benieuwd naar jullie reacties.

God kan niet verdrietig worden, omdat hij is de eeuwige Absoluut. Verdriet is een emotie en het eigenschap van emotie is dat ze constant veranderen; verandering is een eigenschap van wezens die in de tijd leven. God echter is de Schepper van tijd, maar hijzelf is buiten de tijd; voor hem is er maar eeuwige nu. Hij verandert dus niet. Als in Heilige Schrift wordt over de verdriet bij God vertelt, dan is dat een anthropomorphische manier van uitdrukken. De Bijbel is dus geschreven in een eenvoudige taal, niet in een filosofische taal. 

Wat we over Onze Lieve Heer wel kunnen zeggen is dat hij is goed en in zijn goedheid wilt dat allen gered worden.

[Bastiaan73 705]

9 minuten geleden zei Modestus:

God kan niet verdrietig worden, omdat hij is de eeuwige Absoluut. Verdriet is een emotie en het eigenschap van emotie is dat ze constant veranderen; verandering is een eigenschap van wezens die in de tijd leven. God echter is de Schepper van tijd, maar hijzelf is buiten de tijd; voor hem is er maar eeuwige nu. Hij verandert dus niet. Als in Heilige Schrift wordt over de verdriet bij God vertelt, dan is dat een anthropomorphische manier van uitdrukken. De Bijbel is dus geschreven in een eenvoudige taal, niet in een filosofische taal. 

Wat we over Onze Lieve Heer wel kunnen zeggen is dat hij is goed en in zijn goedheid wilt dat allen gered worden.

Dan zou God een statische entiteit zijn i.p.v. een dynamische en m.i. leg je daarmee God een beperking op. De mens is naar Zijn beeld geschapen dus wat zijn emoties dan volgens jou?

Genesis 6:

5 Toen de Here zag, dat de boosheid des mensen groot was op de aarde en al wat de overleggingen van zijn hart voortbrachten te allen tijde slechts boos was,
6 Berouwde het de Here, dat Hij de mens op de aarde gemaakt had, en het smartte Hem in zijn hart.
7 En de Here zeide: Ik zal de mensen, die Ik geschapen heb, van de aardbodem uitroeien, de mensen zowel als het vee en het kruipend gedierte en het gevogelte des hemels, want het berouwt Mij, dat Ik hen gemaakt heb.

Efeziërs 4:

30 En bedroeft de Heilige Geest Gods niet, door wie gij verzegeld zijt tegen de dag der verlossing.

En wat te denken van het woord 'toorn'? Dat komt wel meer dan een paar keer voor in de bijbel. Volgens de NCV komt dit neer op 'verontwaardiging' en persoonlijk vind ik dat een begrijpelijker begrip.

"De vertalers hebben geworsteld met de Griekse woorden orgē en thumos.
Het eerstgenoemde woord werd meestal vertaald met toorn, wat volgens het Van Dale woordenboek hevige woede (synoniem met drift, boosheid, opvliegen) betekent.
De betekenis van toorn past wel bij mensen, maar niet bij God. De gramschap van God is altijd gerechtvaardigd en daarom is verontwaardiging een beter woord wanneer het over God Zelf gaat."

Bron: https://www.concordante-publicaties.nl/studie/gered-uit-de-komende-verontwaardiging/

[TTC 1.560]

21 uur geleden zei Modestus:

God kan niet verdrietig worden, omdat hij is de eeuwige Absoluut. Verdriet is een emotie en het eigenschap van emotie is dat ze constant veranderen; verandering is een eigenschap van wezens die in de tijd leven. God echter is de Schepper van tijd, maar hijzelf is buiten de tijd; voor hem is er maar eeuwige nu. Hij verandert dus niet. Als in Heilige Schrift wordt over de verdriet bij God vertelt, dan is dat een anthropomorphische manier van uitdrukken. De Bijbel is dus geschreven in een eenvoudige taal, niet in een filosofische taal. Wat we over Onze Lieve Heer wel kunnen zeggen is dat hij is goed en in zijn goedheid wilt dat allen gered worden.

Dan is God minder omnipotent dan gezegd wordt?

[Bastiaan73 705]

8 uur geleden zei TTC:

Dan is God minder omnipotent dan gezegd wordt?

'Minder omnipotent'... ?

[Modestus 137]

Op 14-11-2019 om 11:57 zei Bastiaan73:

Dan zou God een statische entiteit zijn i.p.v. een dynamische en m.i. leg je daarmee God een beperking op. De mens is naar Zijn beeld geschapen dus wat zijn emoties dan volgens jou?

 

11 uur geleden zei TTC:

Dan is God minder omnipotent dan gezegd wordt?

Met emoties bedoelde ik triviale, oppervlakkige, veranderende gevoelens. Deze gevoelens, evenals de ermee geassocieerde gedachten en passies horen alleen bij gevallen mensen en zijn het gevolg van de zondeval. Uiteraard is God vrij van zonde en zijn gevolgen. 

Wat we wel kunnen zeggen is dat God mens geworden is in Jezus Christus, en Jezus Christus is het beeld van God naar wie de mens geschapen is. Het hele heelal is geschapen door hem en voor hem. In die zin kunnen we wel zeggen dat hij deelachtig is aan het menselijke natuur met al haar eigenschappen, behalve zonde (die van oorsprong niet natuurlijk is voor het menselijke natuur). In die zin kunnen we wel zeggen dat God verdriet voelt, omdat Jezus Christus grote medelijden heeft met de mensen die verloren gaan. Dat noem ik niet een emotie, maar een diepe geestelijke gevoel die de Heer met heel zijn wezen voelt. Ook kunnen we zeggen dat God kan sterven, omdat Jezus Christus gestorven is op het Kruis (en opgestaan uit de doden). De onverklaarbare Goddelijke incarnatie en verrijzenis is het beste bewijs van Gods almacht of omnipotentie. 

15 november 2019 bewerkt door Modestus

[Bastiaan73 705]

7 minuten geleden zei Modestus:

Met emoties bedoelde ik triviale, oppervlakkige, veranderende gevoelens. Deze gevoelens, evenals de ermee geassocieerde gedachten en passies horen alleen bij gevallen mensen en zijn het gevolg van de zondeval. Uiteraard is God vrij van zonde en zijn gevolgen. 

Wat we wel kunnen zeggen is dat God mens geworden is in Jezus Christus, en Jezus Christus is het beeld van God naar wie de mens geschapen is. Het hele heelal is geschapen door hem en voor hem. In die zin kunnen we wel zeggen dat hij deelachtig is aan het menselijke natuur met al haar eigenschappen, behalve zonde (die van oorsprong niet natuurlijk is voor het menselijke natuur). In die zin kunnen we wel zeggen dat God verdriet voelt, omdat Jezus Christus grote medelijden heeft met de mensen die verloren gaan. Dat noem ik niet een emotie, maar een diepe geestelijke gevoel die de Heer met heel zijn wezen voelt. Ook kunnen we zeggen dat God kan sterven, omdat Jezus Christus gestorven is op het Kruis (en opgestaan uit de doden). De onverklaarbare Goddelijke incarnatie en verrijzenis is de beste bewijs van Gods almacht of omnipotentie. 

Bla die blabla. Johannes 11:

35 Jezus weende.

15 november 2019 bewerkt door Bastiaan73

[Robert Frans 1.653]

Op 14-11-2019 om 11:37 zei Modestus:

God kan niet verdrietig worden, omdat hij is de eeuwige Absoluut. Verdriet is een emotie en het eigenschap van emotie is dat ze constant veranderen; verandering is een eigenschap van wezens die in de tijd leven. God echter is de Schepper van tijd, maar hijzelf is buiten de tijd; voor hem is er maar eeuwige nu. Hij verandert dus niet.

Je impliceert hier dat het eeuwig leven in de hemel dus eigenlijk een soort eeuwige pauze is, waar alles stilstaat. Dat conflicteert echter met je stelling dat God in een eeuwig nu leeft.
Hier op aarde zien we namelijk juist dat alles enkel in het 'nu' gebeurt, in het heden. Het heden is nu juist de enige 'tijdsperiode' waarin het gebeurt, waarin alles voortdurend verandert. Terwijl de geschiedenis vaststaat in onze herinneringen en de toekomst nog gevormd moet worden, vanuit ons perspectief dan.

God is geen statische macht, maar een actieve, dynamische, energieke Schepper, bestaande zelfs uit maar liefst drie Personen, die zowel Dezelfde als de Andere is, die zowel hetzelfde blijft als constant veranderd. Hij is en Hij gebeurt, Hij houdt vast en Hij stroomt.
En in Christus is Hij zelfs in onze tijd en geschiedenis getreden, waardoor Hijzelf wel degelijk nu deel uitmaakt van de schepping, zonder er uiteraard aan gebonden te zijn. Het leven met God, nu en in de hemel, is daardoor een voor ons onvoorstelbare mengeling van worden en zijn, ontwikkeling en voltooiïng, verrijking en verzadiging.
Het is niet een soort nirvana, waarin enkel stilte en leegte heerst, maar een voortdurende wisselwerking van liefde tussen God en de heiligen, een leven zovele malen intenser, werkelijker en volmaakter als hier op aarde, waarin de héle mens volledig wordt hersteld en vervolmaakt naar Gods beeld.

Wil je een volmaakt beeld van God? Zie dan naar Jezus, kapotgeslagen, lijdend en stervend aan het Kruis.
Zie dan naar Jezus, huilend om de overleden Lazarus en om Jeruzalem, toornig om de veehandel in de tempel, vermoeid en afgemat in een boot na het urenlang onderrichten van het volk, vurig verlangend om het Paasmaal met zijn leerlingen te vieren, verontwaardigd als slechts één melaatse terugkeert om Hem te danken voor zijn genezing, jubelend dat God zijn leerlingen zoveel kennis geeft.
Daar is jouw God, daar is onze almachtige Schepper, die zich zomaar in onze handen legt en zomaar met ons meetrekt.
En lees de profetische teksten in het OT vol passie, woede, droefheid, vreugde en plezier. Vol hartstocht en vol tederheid, vol liefde en vol lijden. Ik bedoel, zou een tekst als Ezechiël 16 werkelijk door een emotieloze God kunnen zijn geïnspireerd?
Nee, onze emoties, onze gevoelens zijn slechts een schijn vergeleken met die van God zelf. En wijzelf barsten al van de energie, van de hartstocht, van het levensgeluk. Kun je nagaan...
Wij mogen zo delen in de goddelijke natuur en zo de strijd tegen het kwaad op dynamische, krachtige wijze aangaan, samen met God.

[Modestus 137]

19 minuten geleden zei Robert Frans:

Je impliceert hier dat het eeuwig leven in de hemel dus eigenlijk een soort eeuwige pauze is, waar alles stilstaat. Dat conflicteert echter met je stelling dat God in een eeuwig nu leeft.

Met alle respect voor uw critique, beste @Robert Frans, maar dat bedoelde ik niet. Wat ik bedoelde is het volgende:

"St. Anthony about the unchanging nature of God". https://ststephenoca.com/2015/05/st-anthony-on-the-unchanging-nature-of-god/

Het ga u goed.

[Robert Frans 1.653]

10 uur geleden zei Modestus:

Met alle respect voor uw critique, beste @Robert Frans, maar dat bedoelde ik niet. Wat ik bedoelde is het volgende:

"St. Anthony about the unchanging nature of God". https://ststephenoca.com/2015/05/st-anthony-on-the-unchanging-nature-of-god/

Het ga u goed.

Uiteindelijk spreken we over een natuur die wij niet kunnen begrijpen, namelijk het wezen van God. Uiteraard wil ik helemaal niets afdoen aan de wijsheid van de heilige Antonius en de eerbied die wij hem verschuldigd zijn. Maar toch geloof ik niet dat dit het enige is wat over God gezegd kan worden.
Ons spreken schiet immers altijd tekort; elk woord over Hem is er een te weinig.
Ik geloof dat het een reden heeft waarom de Schrift en óók de Traditie God zo expressief afschilderd. Waarom wij, als geschapen naar Gods beeld, ook zo expressief zijn in ons doen en laten. De Traditie haalt zelfs graag het huwelijk aan als beeld van de relatie tussen God en mens. En een huwelijk is ook nooit onveranderlijk.

Je kunt daarop stellen dat Schrift en Traditie nu eenmaal God uitsluitend vanuit de menselijke ervaring belichten. En dat is natuurlijk helemaal waar; de godsdienst blijft tot op zekere hoogte mensenwerk.
Maar God is wel mens gewórden. Hij heeft het menselijke in Christus nu juist als het ware geheiligd en zich zo volledig met de mens geïdentificeerd. Wat de mens is, dat is God in het oneindige, behoudens natuurlijk de zonde. God kan immers niet zonder God zijn.
We moeten dus wel voorkomen dat we Hem niet te statisch omschrijven en onrecht doen aan de dynamiek die Hij ook is. Hij is een Persoon, drie zelfs, die wel degelijk op ons reageert, met ons samenwerkt en ons actief doopt, vergeeft, vormt, wijdt, huwt, onderwijst, noem maar op.

[TTC 1.560]

13 uur geleden zei Modestus:

Met emoties bedoelde ik triviale, oppervlakkige, veranderende gevoelens. Deze gevoelens, evenals de ermee geassocieerde gedachten en passies horen alleen bij gevallen mensen en zijn het gevolg van de zondeval. Uiteraard is God vrij van zonde en zijn gevolgen. Wat we wel kunnen zeggen is dat God mens geworden is in Jezus Christus, en Jezus Christus is het beeld van God naar wie de mens geschapen is. Het hele heelal is geschapen door hem en voor hem. In die zin kunnen we wel zeggen dat hij deelachtig is aan het menselijke natuur met al haar eigenschappen, behalve zonde (die van oorsprong niet natuurlijk is voor het menselijke natuur). In die zin kunnen we wel zeggen dat God verdriet voelt, omdat Jezus Christus grote medelijden heeft met de mensen die verloren gaan. Dat noem ik niet een emotie, maar een diepe geestelijke gevoel die de Heer met heel zijn wezen voelt. Ook kunnen we zeggen dat God kan sterven, omdat Jezus Christus gestorven is op het Kruis (en opgestaan uit de doden). De onverklaarbare Goddelijke incarnatie en verrijzenis is het beste bewijs van Gods almacht of omnipotentie. 

Oprecht interessant Modestus, als God kan sterven, wat rest dan? Of dienen we hiervoor God tweeledig te interpreteren, als een God in rust en een God in actie?

[Dat beloof ik 990]

2 uur geleden zei Robert Frans:

Uiteindelijk spreken we over een natuur die wij niet kunnen begrijpen, namelijk het wezen van God.

Ik lees hier toch bijna niet anders dan dat mensen het perfect vinden, kennelijk zijn plan kennen en exact weten wat hun God van plan is.

[Modestus 137]

1 uur geleden zei TTC:

Oprecht interessant Modestus, als God kan sterven, wat rest dan? Of dienen we hiervoor God tweeledig te interpreteren, als een God in rust en een God in actie?

Natuurlijk bedoelde ik niet letterlijk dat God kan sterven. De Heer Jezus was gestorven als mens, maar het Goddelijke en het menselijke zijn onlosmakelijk verbonden in de persoon van Jezus. Uit liefde tot de mensen is God mens geworden, hij vereenzelvigde zich met onze natuur. In die zin bedoelde ik dat God is gestorven aan het Kruis.