De woede van God

[Naeva 182]

Vanochtend in de kerk heb ik zitten nadenken over de woede van God. Toen had ik ineens een aha-erlebnis. Ik moet er nog even op broeden, dus krijg het mijn toetsenbord nog niet uit. Maar ben wel heel benieuwd naar jullie gedachten.

In de bijbel is op een aantal plaatsen te lezen dat God boos, toornig, woedend wordt. Wat is jullie beeld daarbij? Waar komt Gods woede vandaan, waartegen is het gericht? En hoe zit dat met onszelf? Is God wel eens boos op ons? Is Hij überhaupt wel echt boos, of is het een te menselijk beeld? Ben je er bang voor? Waarom juist wel of niet? Of haal je er juist iets positiefs uit?

[Thinkfree 528]

8 minuten geleden zei Naeva:

Vanochtend in de kerk heb ik zitten nadenken over de woede van God. Toen had ik ineens een aha-erlebnis. Ik moet er nog even op broeden, dus krijg het mijn toetsenbord nog niet uit. Maar ben wel heel benieuwd naar jullie gedachten.

In de bijbel is op een aantal plaatsen te lezen dat God boos, toornig, woedend wordt. Wat is jullie beeld daarbij? Waar komt Gods woede vandaan, waartegen is het gericht? En hoe zit dat met onszelf? Is God wel eens boos op ons? Is Hij überhaupt wel echt boos, of is het een te menselijk beeld? Ben je er bang voor? Waarom juist wel of niet? Of haal je er juist iets positiefs uit?

God kan de zonden niet verdragen daar komt zijn toorn uit voort.

Zij die in Christus zijn worden in Christus aangezien, hij heeft volkomen betaald.

Als je in Christus bent krijg je een andere wil... de wil om God te behagen je gebed wordt dan niet mijn wil maar u wil geschiede... 

[Flash Gordon 274]

Over God is slechts één ding zeker: als je denkt dat je het begrijpt begrijp je het niet.

Met die basisregel valt de Schrift prima te verstaan, het gaat daar uitsluitend over een menselijke weergave in menselijke begrippen van menselijke ervaringen. God komt feitelijk in de Schrift nauwelijks voor, zeker niet als actor, of spreker.

Gods boosheid is naar mijn waarneming met name een wat oudere variant op het schuld- of zondebesef dat bij Paulus heel persoonlijk is geworden en dat later bij Augustinus zelfs een tot in groot detail uitgewerkte zelf-analyse wordt.

Ben ik bang voor Gods boosheid? Nee. Veel te menselijk.

Maar herken ik de beschouwingen van Paulus, Augustinus, Bernardus, Ignatius, etc etc in mijn eigen leven? Jazeker

[Naeva 182]

24 minuten geleden zei Thinkfree:

God kan de zonden niet verdragen daar komt zijn toorn uit voort.

Zij die in Christus zijn worden in Christus aangezien, hij heeft volkomen betaald.

Als je in Christus bent krijg je een andere wil... de wil om God te behagen je gebed wordt dan niet mijn wil maar u wil geschiede... 

Ik ken deze uitleg maar vind 'm lastig eigen te maken. Ik vat t niet, zeg maar. Dat God boos is maar dat als je gelooft, die boosheid wegvalt/niet meer op jou gericht is. Bespaar je de moeite van het onderbouwen met bijbelteksten, het helpt niet. 

Zelf kan ik het beeld van een boze God überhaupt niet zo goed begrijpen of geloven. En al helemaal niet in de Jezus-als-bliksemafleider-uitleg. Ik weet best dat er iets mee is hoor, dat God geen grote knuffelbeer is. Maar ik kan er geen kaas van maken.

Vanochtend realiseerde ik me ineens dat er een soort woede is die ik wel kan begrijpen. Namelijk een heilige woede, een woede uit liefde. Een woede vóór mij in plaats van tegen mij. Het raakte mij ineens, het beeld van God als iemand die voor mij opkomt.

Natuurlijk is dat een vermenselijkt beeld. En zegt het feit dat het me aanspreekt vooral iets over mij. Minder over God waarschijnlijk. Maar toch is het mooi, het doet me weer anders kijken.

Sorry als mijn post vaag is, mijn gedachte is nog onder constructie.

24 minuten geleden zei Flash Gordon:

Over God is slechts één ding zeker: als je denkt dat je het begrijpt begrijp je het niet.

Met die basisregel valt de Schrift prima te verstaan, het gaat daar uitsluitend over een menselijke weergave in menselijke begrippen van menselijke ervaringen. God komt feitelijk in de Schrift nauwelijks voor, zeker niet als actor, of spreker.

Gods boosheid is naar mijn waarneming met name een wat oudere variant op het schuld- of zondebesef dat bij Paulus heel persoonlijk is geworden en dat later bij Augustinus zelfs een tot in groot detail uitgewerkte zelf-analyse wordt.

Ben ik bang voor Gods boosheid? Nee. Veel te menselijk.

Maar herken ik de beschouwingen van Paulus, Augustinus, Bernardus, Ignatius, etc etc in mijn eigen leven? Jazeker

Kan je iets vertellen over die beschouwingen, welke elementen daarin herken je?

[Dolce Vita 346]

22 minuten geleden zei Thinkfree:

God kan de zonden niet verdragen daar komt zijn toorn uit voort.

Zij die in Christus zijn worden in Christus aangezien, hij heeft volkomen betaald.

Als je in Christus bent krijg je een andere wil... de wil om God te behagen je gebed wordt dan niet mijn wil maar u wil geschiede... 

Amen. En bij volharding in geloof, smelten Zijn wil en je eigen wil samen, beter gezegd wordt Zijn Wil jouw wil. Precies zoals jij ook al zegt: je krijgt een andere wil. Want Gods Wil  is goed en Hij heeft alleen het goede voor. 

[Flash Gordon 274]

De neiging te doen wat niet goed is

[Thinkfree 528]

Johannes 3:36
Die in den Zoon gelooft, die heeft het eeuwige leven; maar die den Zoon ongehoorzaam is, die zal het leven niet zien, maar de toorn Gods blijft op hem

@Naeva

 

[Naeva 182]

14 minuten geleden zei Naeva:

Bespaar je de moeite van het onderbouwen met bijbelteksten, het helpt niet. 

 

5 minuten geleden zei Thinkfree:

Johannes 3:36
Die in den Zoon gelooft, die heeft het eeuwige leven; maar die den Zoon ongehoorzaam is, die zal het leven niet zien, maar de toorn Gods blijft op hem

@Naeva

 

maar toch aardig van je.

[Thinkfree 528]

2 minuten geleden zei Naeva:

 

maar toch aardig van je.

Dan ben ik klaar hier in dit topic van enkel speculatie

[Naeva 182]

15 minuten geleden zei Dolce Vita:

Amen. En bij volharding in geloof, smelten Zijn wil en je eigen wil samen, beter gezegd wordt Zijn Wil jouw wil. Precies zoals jij ook al zegt: je krijgt een andere wil. Want Gods Wil  is goed en Hij heeft alleen het goede voor. 

Ik begrijp wat je schrijft. Maar het gaat nu voorbij het punt: hoe zit het nou met die woede en de toorn van God? Is die echt? Is het een beeld? Hoe ziet de woede van God eruit, hoe ervaren wij deze? En ook in relatie tot wat je schrijft: onze wil en ons handelen is niet volmaakt. Hoe verhoudt zich de absolute haat van God tegen de zonde tegenover onze menselijkheid, van waaruit we dingen doen die niet goed zijn?

7 minuten geleden zei Thinkfree:

Dan ben ik klaar hier in dit topic van enkel speculatie

Thinkfree, ik bedoel je niet weg te jagen. Ik vind het oprecht aardig van je dat je bijbelteksten opzoekt om mijn vragen mee te beantwoorden. Alleen is dit een verhaal dat ik al dik 30 jaar hoor en dus bestwel ken. Vandaar dat ik zeg dat het opperen van bijbelteksten (als in: zonder context) niet helpt. Ik hoop dat je wilt geloven dat ik dit niet dwars of vervelend bedoel. Het is een oprechte vraag, ik zoek naar wat van de teksten over Gods toorn te vertalen is naar mijn geloof vandaag.

28 minuten geleden zei Flash Gordon:

De neiging te doen wat niet goed is

Als in: het ervaren van schuld/zonde o.i.d.?

Wat is in die beschouwingen het antwoord van God? Heeft God daarin een soort van externe rol? Of is het meer verbeelding/verwoording van een proces in jezelf?

[Dolce Vita 346]

28 minuten geleden zei Thinkfree:

Johannes 3:36
Die in den Zoon gelooft, die heeft het eeuwige leven; maar die den Zoon ongehoorzaam is, die zal het leven niet zien, maar de toorn Gods blijft op hem

@Naeva

 

Amen.

[Flash Gordon 274]

17 minuten geleden zei Naeva:

Ik begrijp wat je schrijft. Maar het gaat nu voorbij het punt: hoe zit het nou met die woede en de toorn van God? Is die echt? Is het een beeld? Hoe ziet de woede van God eruit, hoe ervaren wij deze? En ook in relatie tot wat je schrijft: onze wil en ons handelen is niet volmaakt. Hoe verhoudt zich de absolute haat van God tegen de zonde tegenover onze menselijkheid, van waaruit we dingen doen die niet goed zijn?

Thinkfree, ik bedoel je niet weg te jagen. Ik vind het oprecht aardig van je dat je bijbelteksten opzoekt om mijn vragen mee te beantwoorden. Alleen is dit een verhaal dat ik al dik 30 jaar hoor en dus bestwel ken. Vandaar dat ik zeg dat het opperen van bijbelteksten (als in: zonder context) niet helpt. Ik hoop dat je wilt geloven dat ik dit niet dwars of vervelend bedoel. Het is een oprechte vraag, ik zoek naar wat van de teksten over Gods toorn te vertalen is naar mijn geloof vandaag.

Als in: het ervaren van schuld/zonde o.i.d.?

Wat is in die beschouwingen het antwoord van God? Heeft God daarin een soort van externe rol? Of is het meer verbeelding/verwoording van een proces in jezelf?

 dat is in essentie semantiek 

[Kaasjeskruid 994]

1 minuut geleden zei Naeva:

Ik begrijp wat je schrijft. Maar het gaat nu voorbij het punt: hoe zit het nou met die woede en de toorn van God? Is die echt? Is het een beeld? Hoe ziet de woede van God eruit?

Als Christen ben ik niet meer bang voor Zijn toorn en weet ik dat ik veilig ben gesteld van deze toorn. Ik ga zonde niet met eigen maat meten/wegen, maar vertrouw erop dat God recht zal doen. Ik hoef alleen maar te kijken naar het kruis en ik weet genoeg hoe God over zonde denkt. Dat is mijn maatstaf.

16 minuten geleden zei Naeva:

hoe ervaren wij deze? En ook in relatie tot wat je schrijft: onze wil en ons handelen is niet volmaakt. Hoe verhoudt zich de absolute haat van God tegen de zonde tegenover onze menselijkheid, van waaruit we dingen doen die niet goed zijn?

Als Christen maak ik nog steeds fouten. Dezen worden gecorrigeerd door God. Sommigen kunnen zeer eigenwijs en weerspannig reageren op terechtwijzingen. Dan kan de gesel er ook bij aan te pas komen, als God dat noodzakelijk acht.

Mijn zoon! verwerp de tucht des HEEREN niet, en wees niet verdrietig over Zijn kastijding; Want de HEERE kastijdt dengene, dien Hij liefheeft, ja, gelijk een vader den zoon, in denwelken hij een welbehagen heeft. (Spr.3:11-12)

En gij hebt vergeten de vermaning, die tot u als tot zonen spreekt: Mijn zoon, acht niet klein de kastijding des Heeren, en bezwijkt niet, als gij van Hem bestraft wordt; Want dien de Heere liefheeft, kastijdt Hij, en Hij geselt een iegelijken zoon, die Hij aanneemt. Indien gij de kastijding verdraagt, zo gedraagt Zich God jegens u als zonen; (want wat zoon is er, dien de vader niet kastijdt?) Maar indien gij zonder kastijding zijt, welke allen deelachtig zijn geworden, zo zijt gij dan bastaarden, en niet zonen. Voorts, wij hebben de vaders onzes vleses wel tot kastijders gehad, en wij ontzagen hen; zullen wij dan niet veel meer den Vader der geesten onderworpen zijn, en leven? Want genen hebben ons wel voor een korten tijd, naar dat het hun goed dacht, gekastijd; maar Deze kastijdt ons tot ons nut, opdat wij Zijner heiligheid zouden deelachtig worden. En alle kastijding als die tegenwoordig is, schijnt geen zaak van vreugde, maar van droefheid te zijn; doch daarna geeft zij van zich een vreedzame vrucht der gerechtigheid dengenen, die door dezelve geoefend zijn. (Heb.12:5-11)

[Naeva 182]

5 minuten geleden zei Flash Gordon:

 dat is in essentie semantiek 

Ok, top. Tot de kern van de zaak in 12 posts. 

5 minuten geleden zei Kaasjeskruid:

Als Christen ben ik niet meer bang voor Zijn toorn en weet ik dat ik veilig ben gesteld van deze toorn. Ik ga zonde niet met eigen maat meten/wegen, maar vertrouw erop dat God recht zal doen. Ik hoef alleen maar te kijken naar het kruis en ik weet genoeg hoe God over zonde denkt. Dat is mijn maatstaf.

Als Christen maak ik nog steeds fouten. Dezen worden gecorrigeerd door God. Sommigen kunnen zeer eigenwijs en weerspannig reageren op terechtwijzingen. Dan kan de gesel er ook bij aan te pas komen, als God dat noodzakelijk acht.

Mijn zoon! verwerp de tucht des HEEREN niet, en wees niet verdrietig over Zijn kastijding; Want de HEERE kastijdt dengene, dien Hij liefheeft, ja, gelijk een vader den zoon, in denwelken hij een welbehagen heeft. (Spr.3:11-12)

En gij hebt vergeten de vermaning, die tot u als tot zonen spreekt: Mijn zoon, acht niet klein de kastijding des Heeren, en bezwijkt niet, als gij van Hem bestraft wordt; Want dien de Heere liefheeft, kastijdt Hij, en Hij geselt een iegelijken zoon, die Hij aanneemt. Indien gij de kastijding verdraagt, zo gedraagt Zich God jegens u als zonen; (want wat zoon is er, dien de vader niet kastijdt?) Maar indien gij zonder kastijding zijt, welke allen deelachtig zijn geworden, zo zijt gij dan bastaarden, en niet zonen. Voorts, wij hebben de vaders onzes vleses wel tot kastijders gehad, en wij ontzagen hen; zullen wij dan niet veel meer den Vader der geesten onderworpen zijn, en leven? Want genen hebben ons wel voor een korten tijd, naar dat het hun goed dacht, gekastijd; maar Deze kastijdt ons tot ons nut, opdat wij Zijner heiligheid zouden deelachtig worden. En alle kastijding als die tegenwoordig is, schijnt geen zaak van vreugde, maar van droefheid te zijn; doch daarna geeft zij van zich een vreedzame vrucht der gerechtigheid dengenen, die door dezelve geoefend zijn. (Heb.12:5-11)

Hoe corrigeert God je fouten en wat is die gesel?

[Dolce Vita 346]

18 minuten geleden zei Naeva:

Ok, top. Tot de kern van de zaak in 12 posts. 

Hoe corrigeert God je fouten en wat is die gesel?

Ik heb de indruk dat je overweegt om zonde te begaan. Mocht die indruk kloppen, dan kun je naar mijn mening dit beter bespreken met mensen in jouw eigen gemeente en naar hun ervaringen luisteren die ze hebben met de zonde die je aan het overwegen bent.

Een andere mogelijkheid om de consequenties van zonden te zien zonder ze te moeten ondervinden (dus doordat je ze dan besluit niet te begaan) is je Bijbel lezen. De Bijbel staat vol met levensverhalen cq ervaringsverhalen waaruit je dat kunt leren. 

 

[sjako 699]

Woede van God is niet te vergelijken met woede van mensen. God verdraagt geen slechtigheid. Een mens kan in zijn woede nog wel eens wat verkeerds doen of driftig worden. Jehovah God blijft ondanks zijn woede beheerst en doet daarom geen onrechtvaardige dingen. Nog een groot verschil is dat God makkelijk vergeeft als de kwaaddoener berouw krijgt. Zelf heel ernstige zonden vergeeft Hij en dat is een groot verschil met ons mensen. 

[Kaasjeskruid 994]

3 minuten geleden zei Naeva:

Hoe corrigeert God je fouten en wat is die gesel?

Ik ben op het moment niet lid van een gemeente. In de gemeente kan ik mij voorstellen dat je elkaar in de gaten houdt en dat God dus ook via anderen kan corrigeren. Bijvoorbeeld door aangesproken te worden op gedrag. Ook al ben ik (nog) niet lid van een plaatselijke gemeente, toch weet ik dat God mij corrigeert als dat nodig is. Dat kan ik voelen in mijn geweten en vertaalt zich soms in neerslachtig zijn. Dan moet ik op zoek naar waar dat gevoel vandaan komt. Mezelf onder de loep leggen dus. Vaak werkt dit bijzonder opluchtend.

Die gesel kan een paardenmiddel zijn. Binnen de gemeente zou zich dat kunnen vertolken in uitsluiting. Gevolgen van koppig doorgaan met verslavingen zouden zich kunnen manifesteren in bepaalde ziektes en/of aandoeningen. Lees de Bijbel er maar eens op na hoe bv. David gekastijd wordt door zonden die hij heeft begaan, bitter heeft hij geweend over het verlies van zijn eerstgeboren zoon.

Tuchtigt God jou ook wel eens? En hoe is jou reactie daarop?

[sjako 699]

Ik denk dat God idd je de gevolgen van je verkeerde daden laat ondergaan. God heeft een heel redelijke wet opgesteld in de vorm van de Wet van Christus. Als je die zo goed mogelijk onderhoud zal dat jezelf baat verschaffen. Het voorkomt emotioneel leed, maar vaak ook lichamelijk. Kleinere zondes vergeeft God zondermeer. Blijf je volharden in een zonde dan zal je de gevolgen moeten ondervinden. Maar je kan altijd berouw tonen en dan zal God je voor 100% vergeven.

[Robert Frans 1.653]

1 uur geleden zei Naeva:

Vanochtend in de kerk heb ik zitten nadenken over de woede van God. Toen had ik ineens een aha-erlebnis. Ik moet er nog even op broeden, dus krijg het mijn toetsenbord nog niet uit. Maar ben wel heel benieuwd naar jullie gedachten.

In de bijbel is op een aantal plaatsen te lezen dat God boos, toornig, woedend wordt. Wat is jullie beeld daarbij? Waar komt Gods woede vandaan, waartegen is het gericht? En hoe zit dat met onszelf? Is God wel eens boos op ons? Is Hij überhaupt wel echt boos, of is het een te menselijk beeld? Ben je er bang voor? Waarom juist wel of niet? Of haal je er juist iets positiefs uit?

Ik denk dat jij als moeder, samen met je man, wel kunt invoelen wat er door je heengaat als je boos op je kind bent. Die woede kan tweeledig zijn en is het vaak ook: enerzijds oprechte irritatie omdat het kind iets doet wat je echt heel vervelend vindt, anderzijds oprechte zorg dat het kind zich mogelijk in gevaar brengt met zulk gedrag. Als het kind bijvoorbeeld zomaar zonder kijken een drukke weg oprent, dan is de kans aanwezig dat je uit schrik het kind boos terug de stoep op trekt en een uitbrander geeft. Want het kind had zomaar overreden kunnen worden en je hebt hem (of haar) zo vaak gewaarschuwd...

Soms kun je naderhand wel lachen om een hilarisch uitgevoerde streek en soms moeten ouders hun lachen zelfs inhouden tijdens het corrigeren, omdat het kind hilarisch doet, maar natuurlijk wel duidelijk moet worden gemaakt dat hij dat echt niet moet doen. Maar soms kan het kind je echt het bloed onder de nagels vandaan halen en wil je hem gewoon even een tijdje niet meer zien. Omdat hij overduidelijk welbewust bezig is om jou uit te dagen en hij daarmee jou noch hemzelf bepaald goed doet. Uiteindelijk komt die boosheid, soms al dan niet gespeeld, dus vooral voort uit zorgzaamheid en liefde voor je kind.

De woede van God, al dan niet vooral een innerlijk proces, kan dus voortkomen uit het gegeven dat een mens iets doet wat echt heel dom, gevaarlijk of gewoon kwaadaardig is. En niet zelden is dat iets wat de mens in kwestie eigenlijk ook wel weet, maar toch blijft doen. In de Schrift wordt God dan ook omschreven als een Vader, of als een Koning, die zijn kinderen respectievelijk onderdanen opvoedt en de juiste weg wijst. En dat opvoeden ging zeker toen bepaald niet zo zachtzinnig als in onze samenleving. Ook de woede van een koning kon je letterlijk de kop kosten. Dus werd Gods toorn inderdaad gevreesd.

Of woede dan een menselijke eigenschap is? Misschien. Het kan echter ook zijn dat het iets goddelijks is, een vanzelfsprekende reactie op het kwaad, en dat wij er iets van hebben meegekregen. Wij zijn immers geschapen naar Gods beeld en Hijzelf kwam als Mens op aarde. Honger, vermoeidheid, droefheid, haat, lijden en uiteindelijk de dood bleven Hem niet vreemd. Er is een heilige woede die zich richt tot het echte kwaad, het kwaad dat Jezus uit doodsangst bloed deed zweten in de hof, en wij hebben iets van die woede meegekregen op die zeldzame momenten dat we écht geen onrecht kunnen verdragen.

[Naeva 182]

25 minuten geleden zei Dolce Vita:

Ik heb de indruk dat je overweegt om zonde te begaan. Mocht die indruk kloppen, dan kun je naar mijn mening dit beter bespreken met mensen in jouw eigen gemeente en naar hun ervaringen luisteren die ze hebben met de zonde die je aan het overwegen bent.

Een andere mogelijkheid om de consequenties van zonden te zien zonder ze te moeten ondervinden (dus doordat je ze dan besluit niet te begaan) is je Bijbel lezen. De Bijbel staat vol met levensverhalen cq ervaringsverhalen waaruit je dat kunt leren. 

 

Wat bedoel je qua zonde begaan?

[Dolce Vita 346]

17 minuten geleden zei Naeva:

Wat bedoel je qua zonde begaan?

Geen idee. Dat wil ik ook helemaal niet weten, dat is iets wat iemand  in dat geval zelf wel weet. 

 

[Naeva 182]

23 minuten geleden zei Kaasjeskruid:

Ik ben op het moment niet lid van een gemeente. In de gemeente kan ik mij voorstellen dat je elkaar in de gaten houdt en dat God dus ook via anderen kan corrigeren. Bijvoorbeeld door aangesproken te worden op gedrag. Ook al ben ik (nog) niet lid van een plaatselijke gemeente, toch weet ik dat God mij corrigeert als dat nodig is. Dat kan ik voelen in mijn geweten en vertaalt zich soms in neerslachtig zijn. Dan moet ik op zoek naar waar dat gevoel vandaan komt. Mezelf onder de loep leggen dus. Vaak werkt dit bijzonder opluchtend.

Die gesel kan een paardenmiddel zijn. Binnen de gemeente zou zich dat kunnen vertolken in uitsluiting. Gevolgen van koppig doorgaan met verslavingen zouden zich kunnen manifesteren in bepaalde ziektes en/of aandoeningen. Lees de Bijbel er maar eens op na hoe bv. David gekastijd wordt door zonden die hij heeft begaan, bitter heeft hij geweend over het verlies van zijn eerstgeboren zoon.

Tuchtigt God jou ook wel eens? En hoe is jou reactie daarop?

Ik voel mij vaak als een steen die geslepen wordt. Dat doet pijn. Dat zou je tuchtiging kunnen noemen, denk ik. Mijn reactie is het te ondergaan in het vertrouwen dat het nodig en goed is. Dus ja, dat ervaar ik. Ik ervaar dat trouwens niet als woede van God maar als zorg.

5 minuten geleden zei Dolce Vita:

Geen idee. Dat wil ik ook helemaal niet weten, dat is iets wat iemand  in dat geval zelf wel weet. Mijn zaak is het niet. Maar zoals reeds gezegd, als die indruk klopt, dan kun je die vraag naar mijn mening beter in je stille tijd gaan onderzoeken en er met God over spreken, of met een paar mensen prive bespreken.  

Ik begrijp oprecht niet waar je het over hebt. Mijn enige intentie met dit topic is iets te leren en te delen.

[Kaasjeskruid 994]

1 minuut geleden zei Naeva:

Ik voel mij vaak als een steen die geslepen wordt. Dat doet pijn. Dat zou je tuchtiging kunnen noemen, denk ik. Mijn reactie is het te ondergaan in het vertrouwen dat het nodig en goed is. Dus ja, dat ervaar ik. Ik ervaar dat trouwens niet als woede van God maar als zorg.

Wie ervaart dat wel als woede?

[Naeva 182]

26 minuten geleden zei Robert Frans:

Ik denk dat jij als moeder, samen met je man, wel kunt invoelen wat er door je heengaat als je boos op je kind bent. Die woede kan tweeledig zijn en is het vaak ook: enerzijds oprechte irritatie omdat het kind iets doet wat je echt heel vervelend vindt, anderzijds oprechte zorg dat het kind zich mogelijk in gevaar brengt met zulk gedrag. Als het kind bijvoorbeeld zomaar zonder kijken een drukke weg oprent, dan is de kans aanwezig dat je uit schrik het kind boos terug de stoep op trekt en een uitbrander geeft. Want het kind had zomaar overreden kunnen worden en je hebt hem (of haar) zo vaak gewaarschuwd...

Soms kun je naderhand wel lachen om een hilarisch uitgevoerde streek en soms moeten ouders hun lachen zelfs inhouden tijdens het corrigeren, omdat het kind hilarisch doet, maar natuurlijk wel duidelijk moet worden gemaakt dat hij dat echt niet moet doen. Maar soms kan het kind je echt het bloed onder de nagels vandaan halen en wil je hem gewoon even een tijdje niet meer zien. Omdat hij overduidelijk welbewust bezig is om jou uit te dagen en hij daarmee jou noch hemzelf bepaald goed doet. Uiteindelijk komt die boosheid, soms al dan niet gespeeld, dus vooral voort uit zorgzaamheid en liefde voor je kind.

De woede van God, al dan niet vooral een innerlijk proces, kan dus voortkomen uit het gegeven dat een mens iets doet wat echt heel dom, gevaarlijk of gewoon kwaadaardig is. En niet zelden is dat iets wat de mens in kwestie eigenlijk ook wel weet, maar toch blijft doen. In de Schrift wordt God dan ook omschreven als een Vader, of als een Koning, die zijn kinderen respectievelijk onderdanen opvoedt en de juiste weg wijst. En dat opvoeden ging zeker toen bepaald niet zo zachtzinnig als in onze samenleving. Ook de woede van een koning kon je letterlijk de kop kosten. Dus werd Gods toorn inderdaad gevreesd.

Of woede dan een menselijke eigenschap is? Misschien. Het kan echter ook zijn dat het iets goddelijks is, een vanzelfsprekende reactie op het kwaad, en dat wij er iets van hebben meegekregen. Wij zijn immers geschapen naar Gods beeld en Hijzelf kwam als Mens op aarde. Honger, vermoeidheid, droefheid, haat, lijden en uiteindelijk de dood bleven Hem niet vreemd. Er is een heilige woede die zich richt tot het echte kwaad, het kwaad dat Jezus uit doodsangst bloed deed zweten in de hof, en wij hebben iets van die woede meegekregen op die zeldzame momenten dat we écht geen onrecht kunnen verdragen.

Woede naar mijn kinderen toe... niet zozeer. Beetje boos wel eens, maar serieuze woede ken ik niet richting hen. Weet je wat pas echt woede geeft? Als iemand mijn kind iets zou aandoen. Beschermende woede. Ik weet nog dat ik, toen ik een jaar of 13 was, omver was gereden door een paar fietsers. Mijn vader, een heel vredelievende man: BOOS! Dat was mooi. Niet omdat boosheid nu zoiets moois is, maar omdat ik heel duidelijk voelde: dat is voor mij. Bijzonder om dat te mogen ervaren. Zo mag je Gods woede ook zien. Niet alleen tégen jou maar ook vóór jou.

[Dolce Vita 346]

12 minuten geleden zei Kaasjeskruid:

Wie ervaart dat wel als woede?

Een gelovige, in wie Jezus leeft, die leeft niet onder de toorn. Dat lijkt me wel zó duidelijk en alom bekend.  Die heeft echter ook de lust om te zondigen niet of in elk geval steeds minder.  Dan kan een mens nog steeds fouten maken, maar dat zijn dan geen opzettelijke fouten, en ja, dat heeft een gevolg. Als men de Heilige Geest heeft bedroefd, dan heeft dat een gevolg. Maar als het betreffende kind van God daaruit leert en blijft luisteren, dan is dat gevolg tijdelijk.

Ik begrijp deze topic dan ook niet. Maar dat zal dan wel aan mij liggen. Gaat het nou over de toorn van God, of over de vraag of vergissingen die een kind van God maakt in de levenswandel met God, gevolgen heeft?