Hoe denkt Jezus over... armoede?

[Lobke 467]

@Robert Frans,

Je geeft het zuiverder weer dan ik doe, met meer Bijbelkennis.

[violist 198]

8 uur geleden zei Robert Frans:

Pas als we eerst volledig en geheel tot Hem gekeerd zijn en Hem ten volle liefhebben, dan kunnen we de wereld vernieuwen met zijn Licht en kunnen we ten volle als Christus voor onze naasten zijn in alle goedheid, vrijgevigheid en nederigheid die wij van Christus ontvangen.

Een mooie preek maar ik heb niets met iemand van 2000 jaar geleden, dat moet toch door traditie e.d. aangeleerd zijn? Bovendien zijn er wel meer mensen geweest die de wereld wilden verbeteren, maar om die allemaal lief te hebben gaat mij wat ver. Het is goed om een voorbeeld te hebben hoe we met onze naasten moeten omgaan maar daar blijft het dan ook bij. En dat kan heel goed zonder er religie bij te halen. Als je gaat zitten wachten tot je vrijgevigheid van Christus ontvangt kun je lang wachten. We zullen het echt zelf moeten doen. En zeg nu zelf, wat heeft Jezus met zijn voorbeeld de afgelopen 2000 jaar bereikt? Zijn de liefdadigheidsinstellingen uitsluitend christelijk? En wanneer ik de kathedraal in Rome zie moet ik elke keer weer denken hoeveel geld er in naam van Jezus voor al die overbodige pracht en praal aan de armen is onttrokken, ik denk niet dat Jezus daar achter gestaan zou hebben.

[Maria K. 51]

Op 19-3-2017 om 12:46 zei Devootje:

Hoe denkt Jezus over armoede en wat staat daarover in de bijbel?

Welke uitspraken van Jezus over armoede staan in de bijbel?

 

10 uur geleden zei Robert Frans:

Jezus liet de vrouw Hem zalven, omdat Hij zo inderdaad de nadruk wilde leggen op zijn lijden en dood, .....................

Jezus wilde op dat moment helemaal nergens de nadruk op leggen.
Het was de Maria die iets deed en Jezus zei alleen maar: Laat haar nu begaan, (en gaat vanavond hierover niet in discussie), want ik zal er nog maar kort zijn en dat is wat Maria gelooft.

Citaat

De vrouw bereidde Hem zo voor daarop en wordt daarom tot op de dag van vandaag daarvoor geprezen en in herinnering gebracht.

Mij is altijd geleerd dat dit een daad was van liefde en dat het hele speciale was, dat Maria eigenlijk de enige was, die zijn woorden geloofde, dat hij zou gaan sterven, en daarom verdrietig was en hem daarom nog even extra wilde dienen en verwennen.

Dat was niet de opzet van Maria, voetwassing, wel of niet met zalving met een geurtje, hoorde bij het welkomsritueel, dat gedaan werd door bedienden.

Het was Jezus die daarmee kwam daarna, dat het een voorbereiding was op zijn sterven.

Citaat

Het richt ons denken ook weer op het heil dat Hij ons daarmee gebracht heeft.
Dus ja, Hij hechtte meer belang aan zijn begrafenis, omdat zijn dood en verrijzenis uiteindelijk volmaakte redding zou brengen voor heel de mensheid, een redding dat vele malen verder en dieper gaat dan materiële welvaart alleen. Hij heeft het volste recht om op zichzelf te wijzen en zichzelf ver boven ons te plaatsen, omdat Hij God zelf is, de Allerheiligste, de opperste Majesteit en Heerser over heel de schepping. Hij is heel onze liefde en toewijding waardig.

Alleen het door mij vet/cursief gemaakte staat in de tekst.

 

Citaat

Indirect geeft Hij zo daarom ook aan dat het goed en passend is om juist ook het duurste en het mooiste wat we hebben aan Hem toe te wijden,

"Indirect" schrijf jij, maar ik lees dat niet. Ook niet indirect.

Ik zie alleen, dat hij spreekt tegen degene die hier commentaar op geeft en die denkt aan anderen, dan wat er op dit moment stond te gebeuren met Jezus.

Het was Maria, die op dat moment de enige was, die hem geloofde en dat ook toonde.

Er is ook helemaal niet voor het duurste gekozen. Er is iets gebruikt wat voorhanden was en wat kostbaar was en volgens de ander was verspild. 

 

Citaat

ofwel aan de aanbidding van God en het herdenken van zijn heilsdaden. Hij waardeerd het zeker als we Hem zo met veel liefde, zorg en kostbaarheden onze liefde betuigen, net zoals de wijzen ook kostbare geschenken brachten en God deze zeker welwillend aanvaardde.

Als je ergens op bezoek komt dan breng je een cadeautje mee.

Van Jezus zelf heb je dat helemaal nergens kunnen lezen, dat hij kostbare geschenken meer zou waarderen, dan een cadeau uit het hart, ook al zou dat minder hebben gekost.

Integendeel als je andere teksten leest, waarbij hij het hechten aan aardse goederen ten koste van armen afwijst.

 

Citaat

Dit sluit echter het zorgen voor de armen zeker niet uit, iets waartoe zowel het OT als het Evangelie toe oproept. 

Integendeel, daarmee heiligen we al het werk dat wij voor en met Hem mogen verrichten.

De familie in Bethanië was duidelijk niet arm.

Als er voldoende middelen voorhanden zijn, inderdaad niet en kunnen we genieten van een in geld uitgedrukt rijke cultuur hebben.

Als die er niet zijn, dan wordt de spoeling wel dun, als geld en goed aan de roulatie onttrokken wordt door daken met goud te beleggen.

 

Citaat

Daarom heeft de Kerk door alle eeuwen heen wereldwijd zowel een rijke traditie gehad in liturgie, kunst en schoonheid, als een rijke traditie in liefdadigheid, onderwijs en ontwikkeling. De verheven liturgie, de heilige godsdienst verheft ons tot God, richt al ons doen en denken tot zijn Rijk en tot zijn barmhartigheid en voedt ons met Hemzelf. Van daaruit zullen we onze naasten liefhebben en voor hen als Christus zijn.
Zoals ook in het Evangelie staat: zoek eerst het Rijk Gods en al het andere krijg je erbij. Richt je in je godsdienst allereerst op Hem en op de aanbidding van God, dan zul je alle genade en bijstand ontvangen om volmaakt goed en heilig te handelen.

 

Waarschijnlijk zul je al wel begrepen hebben, dat ik deze mening niet met je deel.

Ik ga vaak en langdurig in Frankrijk op vakantie en bezoek daar zowat alle kerken waar ik langs kom en waar ik in kan.

Rijk versierde kerken beladen met goud zijn zijn soms prachtig, soms mi. veel te overdadig versierd, wat je ook wansmaak kunt noemen.

Maar de meeste spiritualiteit ervaar ik in kerken waar je kun voelen dat er mensen hebben geleefd in al een eenvoud maar met alle ziels toewijding die zij maar hebben kunnen opbregen.

Ik denk niet dat de mens Jezus anders gedacht zou hebben.

Maar dat is dan weer mijn interpretatie, want ook dat lees ik nergens in de Bijbel.

Wel indirect. 

Citaat

Armoede zal er altijd blijven in deze zondige wereld, zoals Christus al voorzei, dus dienen we altijd vrijgevend en hulpvaardig te zijn jegens hen die tot armoede gevallen zijn. Maar uiteindelijk ligt het heil niet bij rijkdom, gezondheid en een grote vriendenkring, hoe mooi en goed deze verworvenheden ook kunnen zijn voor hen die er heilzaam mee om weten te gaan. Het heil ligt bij Christus en bij Hem alleen.

Dit is geen tegenstelling.

Citaat

Hij is het middelpunt van al onze goedheid, Hij verdient onze eerste en volmaakte liefde, Hij is de Bron van echte vrede en echte rijkdom, Hij is de enige werkelijke Redder van alle mensen, Hij is het voedsel dat voor eeuwig verzadigd, Hij is onze Geneesheer en onze Weldoener, Hij voorziet ons in alles wat wij nodig hebben en zelfs nog meer, Hij is al onze kostbaarste schatten en grootste toewijding waardig.
Pas als we eerst volledig en geheel tot Hem gekeerd zijn en Hem ten volle liefhebben, dan kunnen we de wereld vernieuwen met zijn Licht en kunnen we ten volle als Christus voor onze naasten zijn in alle goedheid, vrijgevigheid en nederigheid die wij van Christus ontvangen.

Tot slot nog even een nawoord in deze (mooie) preek, maar dat is lang niet meer on topic.

Of het zou moeten zijn dat je nu zelf alles wat je over het topic onderwerp hebt geschreven over aardse goederen, hier zelf weer ontkracht. 

[Sanne69 28]

14 uur geleden zei TTC:

 

Ja, sommigen zoeken naar antwoorden en schrikken zich dan doorgaans verrot, verontwaardigd en verbaasd. De emotie blijft niet onberoerd bij een dergelijke zoektocht, ecco homo.

Je moet wel diep graven naar de juweeltjes die te vinden zijn. Zie Spreuken 2:1-6. En als je ze dan vindt, dan is het je meer waard dan al je bezit. Jezus maakte dat duidelijk met zijn illustratie van de koopman die op zoek was naar een kostbare parel. Toen hij hem vond verkocht hij alles wat hij had en kocht de parel. - Matth.13:45. 

[TTC 1.560]

10 uur geleden zei Mcmadtasty:

Het is de manier waarop je deze behoeftepiramide vult. Ga je het vullen met het moet allemaal van mij zijn. of kun je het vullen met is het aanwezig en is die piramide overbodig  om  constant mee te dragen?

We starten met de primaire behoeften maar dat kan ook extreem doorgetrokken waardoor absurde scheeftrekkingen ontstaan, zeker in deze wereld waarin economie nog slechts een monopolyspel blijkt te zijn. Alles staat dan in functie van steeds meer materiële rijkdom, een systeem dat werkt als een fuik waarin we gevangen/meegezogen worden.

 

9 minuten geleden zei Sanne69:

Je moet wel diep graven naar de juweeltjes die te vinden zijn. Zie Spreuken 2:1-6. En als je ze dan vindt, dan is het je meer waard dan al je bezit. Jezus maakte dat duidelijk met zijn illustratie van de koopman die op zoek was naar een kostbare parel. Toen hij hem vond verkocht hij alles wat hij had en kocht de parel. - Matth.13:45. 

Gaat dat niet over de parel in jezelf? Sommigen noemen dat mi het Godsgen, als de herontdekking van je ware aard. Ja, het is diep graven met alle gevolgen van dien.

[Sanne69 28]

7 minuten geleden zei TTC:

Gaat dat niet over de parel in jezelf? Sommigen noemen dat mi het Godsgen, als de herontdekking van je ware aard. Ja, het is diep graven met alle gevolgen van dien.

De gelijkenis begint met: "Het koninkrijk der hemelen is gelijk aan een koopman die schone parelen zocht ...." Dat Koninkrijk van God was ook het thema van Jezus prediking en door zijn wonderen liet hij zien wat erdoor tot stand zou komen. Als je begrijpt wat dat betekent en de waarde ervan inziet, dan ben je bereid om dat een belangrijke plaats in je leven toe te kennen. 

Natuurlijk is het ook zo dat er meer pareltjes in de Bijbel te vinden zijn. De Bijbel werkt inderdaad ook als een spiegel. Jak.1:19-25. Het kan zijn dat je een hoedje schrikt. Maar wat doe je er dan mee. Sommigen kijken, maar vergeten prompt wat ze gezien hebben. Dan blijf je voor gek lopen. 

[Lobke 467]

@Robert Frans,

Gisterenavond dacht ik; "ik ga morgen wel op de rijkdom van de kerk in", want dat haal ik toch niet uit de Bijbelteksten. Maar Maria K schreef eral over.

[Robert Frans 1.653]

3 uur geleden zei violist:

Een mooie preek maar ik heb niets met iemand van 2000 jaar geleden, dat moet toch door traditie e.d. aangeleerd zijn? Bovendien zijn er wel meer mensen geweest die de wereld wilden verbeteren, maar om die allemaal lief te hebben gaat mij wat ver. Het is goed om een voorbeeld te hebben hoe we met onze naasten moeten omgaan maar daar blijft het dan ook bij. En dat kan heel goed zonder er religie bij te halen. Als je gaat zitten wachten tot je vrijgevigheid van Christus ontvangt kun je lang wachten. We zullen het echt zelf moeten doen. En zeg nu zelf, wat heeft Jezus met zijn voorbeeld de afgelopen 2000 jaar bereikt? Zijn de liefdadigheidsinstellingen uitsluitend christelijk? En wanneer ik de kathedraal in Rome zie moet ik elke keer weer denken hoeveel geld er in naam van Jezus voor al die overbodige pracht en praal aan de armen is onttrokken, ik denk niet dat Jezus daar achter gestaan zou hebben.

Dat kan best, dat je er weinig mee hebt, maar het is wel de kern van het christelijk geloof. Natuurlijk kunnen niet-christenen ook veel goed doen, daar God elk mens een geweten geeft en de mensheid in het geheel in alles voorziet wat het nodig heeft. Hij laat het regenen over rechtvaardigen en onrechtvaardigen en op aarde leeft uiteindelijk niemand geheel zonder God. En uiteindelijk is het christendom ook een praktisch geloof en dienen we Christus ook met onze handen te gehoorzamen. Maar alles begint en eindigt wel bij Hem.

En wat Christus bereikt heeft? Laten we eens beginnen met het vormen van één Europa, waarin stammen elkaar niet langer bevochten, waarin universiteiten werden gesticht en de studenten heel het continent rondreisden om alles te leren, zowel bijbelse als pagane kennis werden bewaard in kloosters en bibliotheken, waarin de Europese cultuur een enorme ontwikkeling doormaakte, waarin serieuze liefdadigheid jegens armen en behoeftigen werd opgezet, vooral ook in kloosters, waarin misdadigers tenminste nog een proces kregen en niet meteen werden gelynched, waarin prachtige architectuur werd gebouwd waar wij nog steeds van genieten en waarin zelfs feesten als carnaval en de kermis ontstonden.
Nee, het was bij lange na niet volmaakt allemaal en er ging ook verschrikkelijk veel fout, maar het vormde wel de basis voor de beschaving zoals wij die nu kennen. Zelfs de westerse muziek vandaag de dag vindt haar basis in de kerkelijke muziek destijds. Het wordt denk ik tijd dat we onze verre voorouders eens flink meer erkenning geven daarin en niet enkel onszelf en onze eigen cultuur maar als maatstaf blijven nemen.

Maar het belangrijkste dat Hij ons heeft gegeven is de Kerk, zijn de sacramenten, in het bijzonder de eucharistie, en het Evangelie. Veel mensen hebben overvloedige vrede ontvangen bij de navolging van Christus en zijn een licht geweest in deze wereld. Veel heiligen hebben een weldadige invloed uitgeoefend op veel mensen en doen dat nu nog steeds. Gods vrede heerst misschien vooral in het verborgene, maar daar waar zij heerst veranderen er mensenlevens, zelfs tot in de meest verschrikkelijke, hopeloze omstandigheden.
Al zou Christus enkel het Offer hebben gebracht en verder zich niet met ons hebben bemoeid, dan nog zou Hij méér dan genoeg hebben gedaan tot redding van de mensheid. Hij heeft ons echter zo lief, dat Hij dicht bij ons blijft, ons onderricht door zijn Kerk en gemeenschap met ons heeft in de eucharistie. En ook de niet-gelovigen zelfs inspireert en zachtjes stuurt door het geweten.

Sommigen menen vervolgens dat de Kerk zich uitsluitend met liefdadigheid zou moeten bezighouden, zonder de pracht en praal die zij ook kent. Diezelfde mensen hebben niet zelden zelf ook allerlei luxe in huis, maar de kritiek kan soms terecht zijn. Vooral als de rijkdom niet op eerlijke wijze verkregen is.
Maar de pracht en praal leren ons wel dat er méér in het leven is dan overleven, dat de mens ook gemaakt is om schoonheid, om kunst te scheppen. Iets wat zij dan ook overal doet, zelfs in de meest arme streken. En dat alle kunst en cultuur haar gerechte plaats vindt in de aanbidding van God. Als de mens prachtige werken mag maken, dan zéker voor de Kerk. Als de mens mooie huizen mag bezitten, dan mag Gods huis helemáál een paleis zijn, mooier dan die van koningen.

Zou de Kerk enkel met de pracht bezig zijn zonder enige liefdadigheid, zoals helaas in bepaalde streken ook weleens is gebeurd, dan is gegronde kritiek terecht en zal ze wederom zich moeten hervormen. Maar beiden gaan juist hand in hand, en vele gelovigen werken dan ook met hart en ziel mee aan het vervaardigen van al het moois.
Schoonheid helpt ons juist om ons op God te richten, net zoals de tempel van Salomo destijds ook heel luisterrijk werd gebouwd. Kunst en cultuur, in allerlei vormen en stijlen, zijn eenvoudige, praktische middelen die God ons geeft om de geest te verheffen en het hart te vervullen van inspiratie en goedheid. Sommigen menen misschien dat wij die middelen niet nodig zouden moeten hebben, en uiteindelijk zal dat misschien ook wel zo wezen, maar God is niet zelden veel milder, pragmatischer en ook inspirerender dan alle mensen bij elkaar.
Kunst, literatuur, poëzie, liturgie en muziek horen allemaal bij de ziel van de mens, net zoals liefde, mededogen en barmhartigheid. God zal ons die nimmer afnemen of verbieden, maar deze prachtige eigenschappen juist verder verrijken, verdiepen en de wereld ermee blijven verlichten. Zo vindt uiteindelijk álles wat goed en mooi is aan de mens, zijn werkelijke bestemming in de navolging van Christus.

[TTC 1.560]

1 uur geleden zei Sanne69:

De gelijkenis begint met: "Het koninkrijk der hemelen is gelijk aan een koopman die schone parelen zocht ...." Dat Koninkrijk van God was ook het thema van Jezus prediking en door zijn wonderen liet hij zien wat erdoor tot stand zou komen. Als je begrijpt wat dat betekent en de waarde ervan inziet, dan ben je bereid om dat een belangrijke plaats in je leven toe te kennen. Natuurlijk is het ook zo dat er meer pareltjes in de Bijbel te vinden zijn. De Bijbel werkt inderdaad ook als een spiegel. Jak.1:19-25. Het kan zijn dat je een hoedje schrikt. Maar wat doe je er dan mee. Sommigen kijken, maar vergeten prompt wat ze gezien hebben. Dan blijf je voor gek lopen. 

Velen zullen het misschien wel gezien hebben maar er verder niets over zeggen, doorgaans worden ze immers voor gek verklaard. En ja, dat is dan de vraag, wat doe je er dan mee? Enig idee?

[Maria K. 51]

Op 20-3-2017 om 19:58 zei Sanne69:

Arm van geest zijn heeft met geestelijke armoede te maken. Letterlijk staat er bedelaars om de geest. - Matth. 5:3. Als je letterlijk honger hebt, dan ga je op zoek naar iets om te eten. Als je erkent dat je ook geestelijke behoeften hebt, dan ga je op zoek naar geestelijk voedsel. Je mag God vragen verzadigd te worden. Daar word je gelukkig van.

 

"3 Zalig zijn de armen van geest; want hunner is het Koninkrijk der hemelen."

Er staat niet "zalig zijn degenen die, na arm te zijn geweest van geest, nu verzadigd zijn van God's geestelijke voedsel."

[Gaitema 439]

Op ‎19‎-‎3‎-‎2017 om 12:46 zei Devootje:

Hoe denkt Jezus over armoede en wat staat daarover in de bijbel?

Welke uitspraken van Jezus over armoede staan in de bijbel?

Hij trekt het zich persoonlijk aan, in het Schapen en bokken oordeel. Mattheüs 25:31 t/m 46

Er zijn christenen die met een mooie rationele verhandeling hoe toedichten aan de mensen die geen christenen zijn, dat die buiten geloof in Jezus om zo alsnog gered konden worden.

Echter krijg je dan aan de ene kant een Jezus plus pakket. Het is niet meer dat enkel door geloof behoud is en ten tweede doet het voorkomen alsof dit gedeelte de gelovige niets leert.

Ik geloof de samenhang der dingen. Wanneer je Jezus volgt, ga je zo handelen als dat naar Gods Geest is. Dan laat je mensen niet aan hun lot over. God hoort de gebeden. Het geroep naar de hoogte om het onrecht dat ervaren wordt. Zo lezen we het voor het eerst over het bloed van Abel dat naar de hemel roept en God tot actie beweegt richting Kaïn.

Ook roept God in de bijbel sterk in de Psalmen op om weduwen, wezen, verdrukten en armen te "redden en recht te doen". God doet een beroep op ons. Mij spreekt Psalm 82: 3-4 erg aan.

In het verhaal van de Barmhartige Samaritaan wordt ons opgeroepen net zo te handelen als de barmhartige Samaritaan. Daar zit een zekere levenshouding in het verlengde van Psalm 82:3-4

Verder de Bergrede.  Matteüs 6: 22-34 leert dat we niet het geld moeten dienen, maar God. Die God voorziet ons ook in onze noden, waardoor we geen zorgen moeten maken voor de dag van morgen. Jezus zegt hierover dus dat wie op Hem vertrouwen, geen tekorten zullen krijgen en dus in Mattheüs 25 vanaf vers 31 dat wij daarin ook onze verantwoordelijkheid kennen. Wie werkelijk Jezus lief heeft, zorgt voor Zijn broeders en zusters.

 

 

 

[Hitchens 134]

4 uur geleden zei Robert Frans:

wat Christus bereikt heeft? Laten we eens beginnen met het vormen van één Europa, waarin stammen elkaar niet langer bevochten, waarin universiteiten werden gesticht en de studenten heel het continent rondreisden om alles te leren, zowel bijbelse als pagane kennis werden bewaard in kloosters en bibliotheken, waarin de Europese cultuur een enorme ontwikkeling doormaakte, waarin serieuze liefdadigheid jegens armen en behoeftigen werd opgezet, vooral ook in kloosters, waarin misdadigers tenminste nog een proces kregen en niet meteen werden gelynched, waarin prachtige architectuur werd gebouwd waar wij nog steeds van genieten en waarin zelfs feesten als carnaval en de kermis ontstonden.
Nee, het was bij lange na niet volmaakt allemaal en er ging ook verschrikkelijk veel fout, maar het vormde wel de basis voor de beschaving zoals wij die nu kennen. Zelfs de westerse muziek vandaag de dag vindt haar basis in de kerkelijke muziek destijds. Het wordt denk ik tijd dat we onze verre voorouders eens flink meer erkenning geven daarin en niet enkel onszelf en onze eigen cultuur maar als maatstaf blijven nemen.

Dus Christus heeft gezorgd voor:

- De Europese Unie (hij nam er even de tijd voor maar het is em gegund)

-Vrede in Europa (op een paar kleine miniscule conflictjes na...?)

-Het stichten van universiteiten

- Het vrij kunnen rondreizen van studenten in het continent Europa (openbaar vervoer was altijd één van de speerpunten van Jezus inderdaad, het schijnt dat Christus zelfs heeft gezorgd voor de OV-chipkaart)

- Liefdadigheid voor armoede

-Architectuur

-Carnaval

- De westerse muziek (origineel bedacht geef ik toe)

- De kermis

Even voor de meelezer om het in een helder overzichtje te zetten.

 

[Gaitema 439]

15 uur geleden zei Robert Frans:

Pas als we eerst volledig en geheel tot Hem gekeerd zijn en Hem ten volle liefhebben, dan kunnen we de wereld vernieuwen met zijn Licht en kunnen we ten volle als Christus voor onze naasten zijn in alle goedheid, vrijgevigheid en nederigheid die wij van Christus ontvangen.

Ten dele naar Hem keren helpt ook al wel hoor?  Het is een proces van vallen en opstaan, want ten volle gekeerd naar Jezus is niemand. Echter iedereen kan al in Gods koninkrijk beginnen met vrucht te dragen.

Het is als het uitdelen van brood en vis dat uit Jezus' handen komt. Al doende vermeerderd het zich.. God geeft ons steeds meer om uit te delen, vanuit een groeiende liefde. Dat heeft niet wat met ons saldo op de bank te maken, maar met wat God ons in het beheer geeft te delen. Voedsel, nazorg tot evangelie.

[Robert Frans 1.653]

@Hitchens Ik dacht dat de EU pas na WO II was gesticht en niet in de Middeleeuwen. Europa bestaat echter natuurlijk al veel langer. Net zoals het rondreizen van universiteit naar universiteit, dat was in de Middeleeuwen inderdaad vrij normaal en iets wat alleen mogelijk is in een ontwikkelde beschaving met eenduidige normen en waarden.
Verder komt je interpretatie van wat ik schrijf mij nogal sarcastisch over, terwijl dat volgens mij helemaal niet nodig is. Zeker omdat de dingen die ik noem gewoon prachtige dingen zijn die in Europa zijn ontstaan, inderdaad in de tijd dat de katholieke Kerk volop in ontwikkeling was en alomtegenwoordig, en waar jij net zo goed van profiteert. En ja, ik geloof dat Christus uiteindelijk de geschiedenis zo heeft gestuurd en dat we ook vandaag de dag door Hem geleid worden.

@Gaitema Vanzelfsprekend geldt dat hoe meer je aan Christus geeft, hoe meer je terugkrijgt. Uiteindelijk maak je het jezelf veel gemakkelijker door álles aan Hem over te geven, maar dat vraagt wel een vol vertrouwen in Hem. Dat vertrouwen kan echter steeds meer groeien door zijn barmhartigheid. Je moet alleen wel Hém in het vizier blijven houden en niet enkel je eigen sores en denkbeelden.
Wat daarvoor heel goed helpt is bijvoorbeeld het overwegen van alle weldaden die Hij jou en de mensheid in de geschiedenis heeft geschonken en hoe Hij in de geschiedenis ons zo ver heeft gebracht als wij nu zijn. Dat kan je helpen om, zonder sarcasme en zonder oordeel, van je voorouders te leren ook heilig en toegewijd te leven, elk kwaad onvermoeibaar weer berouwvol te belijden en te bestrijden en zo je eigen, bescheiden of misschien zelfs grote stempel te drukken op de geschiedenis. Tot in de kleinste details.

[Hitchens 134]

29 minuten geleden zei Robert Frans:

Verder komt je interpretatie van wat ik schrijf mij nogal sarcastisch over, terwijl dat volgens mij helemaal niet nodig is. Zeker omdat de dingen die ik noem gewoon prachtige dingen zijn die in Europa zijn ontstaan,

Het komt op mij erg bevreemdend over om een aantal ogenschijnlijk lukrake ontwikkelingen in Europa op het conto van Christus te schrijven. Er is geen correlatie, anders dan gebaseerd op een hele specifieke voorkeur. 

Ja, er zijn prachtige dingen in Europa ontstaan. Maar als je de prachtige zaken noemt, noem Christus dan ook verantwoordelijk voor files, wachttijden in de zorg en het gat in de ozonlaag. 

[Gaitema 439]

2 uur geleden zei Robert Frans:

 

@Gaitema Vanzelfsprekend geldt dat hoe meer je aan Christus geeft, hoe meer je terugkrijgt. Uiteindelijk maak je het jezelf veel gemakkelijker door álles aan Hem over te geven, maar dat vraagt wel een vol vertrouwen in Hem. Dat vertrouwen kan echter steeds meer groeien door zijn barmhartigheid. Je moet alleen wel Hém in het vizier blijven houden en niet enkel je eigen sores en denkbeelden.
Wat daarvoor heel goed helpt is bijvoorbeeld het overwegen van alle weldaden die Hij jou en de mensheid in de geschiedenis heeft geschonken en hoe Hij in de geschiedenis ons zo ver heeft gebracht als wij nu zijn. Dat kan je helpen om, zonder sarcasme en zonder oordeel, van je voorouders te leren ook heilig en toegewijd te leven, elk kwaad onvermoeibaar weer berouwvol te belijden en te bestrijden en zo je eigen, bescheiden of misschien zelfs grote stempel te drukken op de geschiedenis. Tot in de kleinste details.

Dat ben ik met je eens. Met overgave gaat het ook om de keuze ons over te geven. Vervolgens blijkt het een hele levensles om te leren in overgave te leven en wat dat dan inhoudt.

Dikwijls met vallen en opstaan.

[violist 198]

12 uur geleden zei Robert Frans:

Als de mens prachtige werken mag maken, dan zéker voor de Kerk. Als de mens mooie huizen mag bezitten, dan mag Gods huis helemáál een paleis zijn, mooier dan die van koningen.

Ik kan me wel indenken dat er mensen zijn die er veel voor over hebben om een mooie kerk voor God te bouwen. Maar God is een Geest en ik kan me daarom niet voorstellen dat een Geest blij werd door de bouw en kunst in de St Pieterskerk. Zo kan ik me evenmin voorstellen dat een Geest ten tijde van Mozes allerlei attributen met goud bekleed wilde hebben. Het zou mij als Geest gaan om het contact met de mensen en om dat zuiver te houden zou ik de daarvoor gereserveerde plek simpel willen houden. Volgens mij gaat het versieren van een kerk dan ook helemaal niet om God een plezier te doen maar enkel voor de mensen zelf. Ik begrijp daarom niet dat Mozes en Aäron niet te horen kregen dat de God die zij aanbaden niets om goud gaf en dat ze die rijkdom beter met de armen konden delen. Hetzelfde voor de bouw van de basiliek in Rome. Een paleis voor God op aarde, die gedachte past toch niet meer in deze tijd? Dat doet me denken aan de tijd van de medicijnmannen. Gelovigen willen blijkbaar iets tastbaars, als de kerk van binnen eerst maar mooi genoeg is dan komt Gods Geest er vanzelf wel in. Misschien werkt het ook wel zo maar ik vind het net als de dure zalving geldverkwisting, het geld kan nuttiger besteed  worden en ik kan me dus zoals gezegd al helemaal niet voorstellen dat met alle armoede op de wereld een God daar achter staat, ook zijn het voor de mensen prachtige kunstwerken.

[Robert Frans 1.653]

@violist Of iets wel of niet van deze tijd zou zijn is niet relevant, enkel relevant is of het juist en correct is om te doen. En de hang naar schoonheid is natuurlijk tijdloos. Daarbij is het ook zeker niet verplicht om luisterrijke kerken te bouwen; de eucharistie kan juist ook in een heel eenvoudige ruimte worden opgedragen.
Het heilig vaatwerk en de gewaden moeten wel aan enige voorschriften voldoen en ook is er voorgeschreven wat er waar in de kerk dient te staan en te hangen, maar verder is men vrij in het inrichten en wel of niet opluisteren van de kerk. Zolang het maar wel waardigheid en plechtigheid uitstraalt.

Het is dus geen kwestie van moeten, maar van de vrijheid om een kerk zo mooi en luisterrijk te maken als men zelf wil. Dat is in het verleden inderdaad niet altijd op juiste wijze gedaan, maar het is daarom geen reden om kerken af te breken of schoonheid te verbieden. Daarbij kan een bijzonder mooie kerk met veel kunst alsnog inkomsten genereren door toerisme, waarmee je ook weer de armen kunt helpen.
Gods aanwezigheid tijdens de liturgie hangt enkel af van de juiste bediening der sacramenten en van het correct verrichten van de gebeden, maar men mag alle middelen aanwenden om het gemakkelijker te maken zijn aanwezigheid te ervaren. Net zoals we tijdens bruiloften ook de zaal waarin het gebeurt zo mooi en feestelijk mogen aankleden om zo te laten zien dat hier iets heel bijzonders gebeurd. En zelfs op universiteiten dragen de professoren plechtige toga's tijdens ceremoniële bijeenkomsten en zien vooral de oudere universiteiten er vaak prachtig en statig uit.
Ik zie dat niet als een teken van zwakheid, maar als een normale, natuurlijke behoefte die de mens heeft en waar God gebruik van maakt. Hij handelt vaak zelf zo toegankelijk en zo voor de hand liggend, daar waar wij vaak veel te ingewikkeld en te vroom willen doen.

Het katholicisme is een positief en blij geloof. We mogen ons helemaal uitleven in alles wat goed en mooi is en waarin wij kunnen excelleren. Kunst en schoonheid worden er niet als "linkse hobby's" afgeschilderd, maar als prachtige uitingen van de scheppende kracht van de mens. Schoonheid, van het eenvoudige dorpskerkje tot de bombastische kathedraal in de stad, kan werkelijk mensen inspireren en verheffen, kan werkelijk iets in je veranderen. Het kan je hart diep raken en je een glimp geven van Gods onmetelijke schoonheid en liefde.
Hecht God zelf dan echt aan die schoonheid? Misschien niet zo direct, maar wel aan de liefde, toewijding en ook blijdschap die erachter steekt. Een vakman die jarenlang heel secuur aan een schitterend altaarstuk werkt ter ere van Hem, zal zeker zijn zegen ontvangen. Want hij doet iets waar zijn hart in ligt, hij is toegewijd aan zijn vak en perfectioneert zichzelf daar steeds meer in en hij vervaardigd iets waar uiteindelijk veel mensen genoegen aan zullen beleven. En zo God dus ook. Net zoals ook de zanger die jarenlang de gezangen in de kerk zo mooi en zuiver mogelijk zingt en de priester die vol liefde alle rituelen heel secuur en zorgvuldig uitvoert.
En als een parochie uitpakt met een feestelijke processie, met vaandels, kaarsen, wierook, fanfares en noem maar op, dus met rasechte "roomse blijheid," dan geloof ik van harte dat God welgevallig op haar neerziet, zich met haar verheugt in het samen zo het geloof uiten en haar gebeden zeker zal verhoren. Daar waar liefde, blijdschap en toewijding is, daar is God.

Dat is misschien niet echt heel calvinistisch gedacht. Binnen het calvinisme moeten kerken inderdaad streng sober zijn en heel vroeger moest zelfs het orgel zwijgen. Maar ook het vrijzinnige deel der katholieken heeft niet altijd erg goed voor haar katholieke erfgoed gezorgd en zelfs nog een tweede beeldenstorm veroorzaakt. Fresco's werden witgekalkt, beelden werden vernield, kostbare kazuifels werden verbrand en de liturgie werd van al haar mystiek en sacraliteit ontdaan. Met mede als gevolg leeglopende kerken, want mensen zijn niet gek.
Maar het katholieke geloof is inclusivistisch: alles wat goed en mooi is, is toegestaan binnen de kerk en vult elkaar aan. Liefde voor je naasten staat liefde voor kunst niet in de weg, integendeel. Het is mogelijk om zowel veel goeds voor de armen te doen als prachtige kerken te bouwen. De mens is méér dan een overlever. Beiden worden dan ook volop gedaan binnen de Kerk.
Ieder mens kan zo diens eigen roeping volgen, van het uitdelen van eten aan daklozen tot het vervaardigen van fresco's, van het dagelijks bidden in het klooster tot het gewoon zo goed en zorgvuldig mogelijk doen van je dagelijks werk. Samen vormen we zo één volk, waarin we elkaar op de meest eenvoudige wijzen mogen helpen in het dienen van God. Dat is de christelijke vrijheid die wij mogen genieten.

[violist 198]

8 uur geleden zei Robert Frans:

Een vakman die jarenlang heel secuur aan een schitterend altaarstuk werkt ter ere van Hem, zal zeker zijn zegen ontvangen. Want hij doet iets waar zijn hart in ligt, hij is toegewijd aan zijn vak en perfectioneert zichzelf daar steeds meer in en hij vervaardigd iets waar uiteindelijk veel mensen genoegen aan zullen beleven. En zo God dus ook.

 Gij zult ook vijftig gouden haakjes maken, en zult de gordijnen samenvoegen, de ene aan de andere, met deze haakjes, opdat het een tabernakel zij. (Ex. 26:6)

In dit voorbeeld  dicteerde Mozes alsof het de wil van God was, het is daarom onzeker of deze goudsmeden hun werk met liefde ter ere van hun God deden. Ik blijf er daarom bij dat veel rijkdom die in de kerken te vinden is niet ter ere van God is vervaardigd maar enkel omdat de kerk het zelf mooi vond. Op zich zou daar niets op tegen zijn als er daarnaast geen armoede in de wereld zou zijn of dat het benodigde geld  niet afkomstig van mensen was die het eigenlijk niet konden missen. In Exodus was het volgens de schrijver Gods wil dat alles in de tabernakel van de duurste materialen moest zijn. Ik kan ondanks jouw uitgebreide uitleg nog steeds niet geloven dat een God zoiets eist. Ook niet dat Hij dat als een offer zou waarderen tot zijn eigen glorie. Hij had ook het voorbeeld van eenvoud kunnen vragen, van zijn volk enkel verlangen dat ze in de woestijn hun hart en ziel in naastenliefde zouden leggen en niet in de rituelen van de priesters uit een geselecteerde stam omgeven door gouden reukschalen, gouden vaten, gouden altaren etc.

Aäron nu zeide tot hen: Rukt af de gouden oorsierselen, die in de oren uwer vrouwen, uwer zonen, en uwer dochteren zijn; en brengt ze tot mij. (Ex 32:2)

Ik blijf volhouden, de opbrengst had imo  naar de armen moeten gaan en niet naar de kerk,  zogenaamd ter ere Gods. En als je gelovigen maar vaak genoeg voorhoudt dat God hen dan zal zegenen gaan ze het nog geloven ook.

 

[Robert Frans 1.653]

3 uur geleden zei violist:

 Gij zult ook vijftig gouden haakjes maken, en zult de gordijnen samenvoegen, de ene aan de andere, met deze haakjes, opdat het een tabernakel zij. (Ex. 26:6)

In dit voorbeeld  dicteerde Mozes alsof het de wil van God was, het is daarom onzeker of deze goudsmeden hun werk met liefde ter ere van hun God deden. Ik blijf er daarom bij dat veel rijkdom die in de kerken te vinden is niet ter ere van God is vervaardigd maar enkel omdat de kerk het zelf mooi vond. Op zich zou daar niets op tegen zijn als er daarnaast geen armoede in de wereld zou zijn of dat het benodigde geld  niet afkomstig van mensen was die het eigenlijk niet konden missen. In Exodus was het volgens de schrijver Gods wil dat alles in de tabernakel van de duurste materialen moest zijn. Ik kan ondanks jouw uitgebreide uitleg nog steeds niet geloven dat een God zoiets eist. Ook niet dat Hij dat als een offer zou waarderen tot zijn eigen glorie. Hij had ook het voorbeeld van eenvoud kunnen vragen, van zijn volk enkel verlangen dat ze in de woestijn hun hart en ziel in naastenliefde zouden leggen en niet in de rituelen van de priesters uit een geselecteerde stam omgeven door gouden reukschalen, gouden vaten, gouden altaren etc.

Aäron nu zeide tot hen: Rukt af de gouden oorsierselen, die in de oren uwer vrouwen, uwer zonen, en uwer dochteren zijn; en brengt ze tot mij. (Ex 32:2)

Ik blijf volhouden, de opbrengst had imo  naar de armen moeten gaan en niet naar de kerk,  zogenaamd ter ere Gods. En als je gelovigen maar vaak genoeg voorhoudt dat God hen dan zal zegenen gaan ze het nog geloven ook.

Vaak kun je aan het kunstwerk wel zien of het uit liefde is gemaakt of onder dwang. Iemand die iets maakt omdat het nu eenmaal moet, zonder liefde en passie voor het vak, zal enkel aan de minimale vereisten willen voldoen en er zeker niet teveel tijd en energie instoppen. Maar de mooiste werken worden juist gemaakt door mensen die dat heel graag doen. In veel kathedralen zie je dan ook heel verfijnde en ingewikkelde technieken toegepast, zelfs ook daar waar niemand het ooit zal zien, die je vrijwel onmogelijk onder dwang zo secuur en geduldig kunt toepassen.
Daarbij kan een goede kunstenaar wel degelijk werken in opdracht. Dat dat niet zou kunnen is een modern misverstand die tegengesproken wordt door alle grote meesters. Michelangelo, Mozart, DaVinci, Bach, ze maakten vrijwel al hun meesterwerken in opdracht, niet zelden naar heel specifieke criteria die door de opdrachtgever werden gesteld. Moderne kunstenaars die dat niet willen, of enkel menen te kunnen werken naar inspiratie, dienen wat mij betreft dan ook een artistieke schop onder de hol te krijgen.

Vergis je daarbij ook niet in de vreugde van de natuurgodsdiensten destijds, waar het jodendom natuurlijk toen veel op leek. De offercultus was echt een feestelijk gebeuren. Het rook er naar wierook en geroosterd vlees, er werd gezongen en muziek gemaakt, er werd samen van de offers gegeten, men ontmoette er elkaar, de tabernakel of de tempel zag er inderdaad prachtig uit en het was er zo een echt levendig gebeuren. Wij kunnen ons dat misschien niet zo voorstellen in onze plechtige verstilde kerken, maar het katholicisme en ook de oosterse-orthodoxie heeft nog veel van die vreugde bewaard.
Je moet die offerwetten daarom ook in die context lezen. Vanuit ons wat calvinistische achtergrond klinken ze vooral heel streng en veeleisend, maar voor het volk destijds was dat heel normaal, het was de taal waarin zij God aanbaden. Ze waren bedoeld om het hart te verheugen, om God werkelijk in hun midden te hebben. Het jodendom kent niet voor niets het feest van de Vreugde van de Wet. Ze zijn geen strenge leermeesters, maar bemoedigende gidsen die je gelukkig maken en je hart op God gericht houden.

Want let wel: men maakte geen onderscheid in tempel en in Gods geestelijke aanwezigheid. Gods aanwezigheid wás de tempel, wás de feesten, wás de levendigheid, wás de schoonheid en vreugde. In vrijwel elke natuurgodsdienst was dat zo. Net zoals in het veelgodendom een boomgeest vaak niet een onzichtbare geest in de boom was, maar de boom zélf was.
Wij maken nu, onder invloed van onder meer Aristoteles en Plato, netjes onderscheid in het object en het idee erachter, in de eredienst en Gods geestelijke aanwezigheid, en voor een deel is dat ook juist om te doen. Maar dat onderscheid wordt lang niet overal zo onderkend, met name ook niet in de oosterse filosofie, en in de katholieke Kerk zijn sacrament en Christus' handeling dan ook één en dezelfde. De vraag is dan ook of dat onderscheid altijd wel zo terecht is, of wij misschien niet teveel willen kapotfilosoferen, daar waar God misschien gewoon eenvoudige vreugde in zijn nabijheid wil hebben.
Dus als je zegt dat het de Kerk zelf is die deze kunst schiep, dan heb je helemaal gelijk. Maar Kerk en Christus zijn grotendeels wel één en dezelfde; de relatie tussen Bruid en Bruidegom is zo intiem en zo allesomvattend hecht, dat ze daadwerkelijk als in een huwelijk als één vlees zijn en je niet meer kunt aanwijzen wat nu enkel des Kerks is en enkel des Christus'.

Er is daarnaast geen bewijs van het verband tussen sobere kerken en meer liefdadigheid. Ergo: in de politiek zie je niet zelden dat juist partijen die belang hechten aan kunst en cultuur, ook belang hechten aan ontwikkelingswerk en armoedebestrijding. En dat meer cultuurcynische partijen ook vaker van mening zijn dat arme mensen zelf maar hun eigen boontjes moeten doppen. Zowel kunst als armoedebestrijding worden vaak toch als typisch linkse onderwerpen gezien. Dat geeft toch te denken.
Ook is het zo dat mensen die kritisch wijzen op al die kunst, zelf vaak ook mooie, luxe spullen in huis hebben en zelf ook niet de evangelische armoede nastreven zoals kloosters bijvoorbeeld wél doen. Het verfraaien van belangrijke gebouwen en objecten zit dan ook zo in de menselijke natuur gebakken, dat zelfs in de armste landen men dat doet, binnen de beperkingen die men dan kent uiteraard.

Ja, cultuur en kunst kosten geld. Net zoals bijvoorbeeld ruimtevaart dat ook doet en net zoals het herdenken van belangrijke gebeurtenissen dat ook doen. Kerst met al haar lichtjes, uitgebreide diners en sfeervolle muziek kost ook geld. Een feestelijke bruiloft of een waardige uitvaart kosten ook geld. Maar moet ons dat dan maar weerhouden om dat soort dingen te doen? Moeten we dan enkel bezig zijn met overleven en mogen we pas alleen dat soort dingen doen als de wereld een utopie is?
Nee, kunst en liefdadigheid hebben altijd naast elkaar bestaan. Zoals ik al zei: de Kerk kent naast haar eeuwenoude culturele traditie ook een eeuwenoude traditie in evangelische armoede en liefdadigheid. In alle gebrokenheid, maar toch. Wereldwijd wordt er door haar scholen gebouwd, dorpen onderhouden, volkeren soms met elkaar verzoend, zieken verpleegd, hongerigen gevoed, noem maar op. Geïnspireerd door God, die zijn scheppende kracht ook met ons deelt en ons daardoor verheft.

We do not read and write poetry because it is cute. We read and write poetry because we are members of the human race. And the human race is filled with passion.
Medicine, law, business, engineering, these are al necessary pursuits to sustain live. But poetry, romance, love, these are what we stay alive for.
-Dead Poets Society

[Hendrik-NG 220]

3 uur geleden zei violist:

 Gij zult ook vijftig gouden haakjes maken, en zult de gordijnen samenvoegen, de ene aan de andere, met deze haakjes, opdat het een tabernakel zij. (Ex. 26:6)

...Hij had ook het voorbeeld van eenvoud kunnen vragen, van zijn volk enkel verlangen dat ze in de woestijn hun hart en ziel in naastenliefde zouden leggen en niet in de rituelen van de priesters uit een geselecteerde stam omgeven door gouden reukschalen, gouden vaten, gouden altaren etc.

Aäron nu zeide tot hen: Rukt af de gouden oorsierselen, die in de oren uwer vrouwen, uwer zonen, en uwer dochteren zijn; en brengt ze tot mij. (Ex 32:2)

Ik blijf volhouden, de opbrengst had imo  naar de armen moeten gaan en niet naar de kerk,  zogenaamd ter ere Gods. En als je gelovigen maar vaak genoeg voorhoudt dat God hen dan zal zegenen gaan ze het nog geloven ook.

 

Dat laatste citaat (uit Exodus 32) is voor mij een voorbeeld dat duidelijk maakt dat dat volk in de woestijn helemaal niet onbemiddeld was. Het is hier trouwens niet God die dat goud voor Zich opeist. Het is Aaron, als dat volk hem vraagt: "Maak een god voor ons, die voor ons uit kan gaan..." Juist in dit geval vraagt men er zelf om. Maar het is hier geen kwestie van armoede vs rijkdom. Men geeft vanuit de overvloed. Want hoe kwam men aan de centen?

Ex 12: 35 De Israëlieten deden wat Mozes hun gezegd had en vroegen van de Egyptenaren gouden en zilveren sieraden en kleding. 36 Jahwe stemde de Egyptenaren gunstig ten opzichte van het volk zodat zij deze dingen afstonden. Zo beroofden de Israëlieten Egypte.

God vroeg het volk een deel van dat goud te bestemmen voor de eredienst. Via Aaron laat het volk zich van veel meer goud beroven t.b.v. hun eigen behoefte aan "een zichtbare god".

Maar voor je zegt: "Precies mijn punt!" Ik denk dat Robert al veel zinnigs heeft gezegd. Vergeet vooral niet dat de Kerk in de middeleeuwen ook gewoon werkgever was en via het geven van opdrachten/het vragen om een inspanning van de bevolking ook gewoon heeft gezorgd voor ontwikkeling en werkgelegenheid, in een tijd dat de werkgevers en opdrachtgevers niet voor het oprapen lagen.

Het is net als met de huidige ontwikkelingssamenwerking: Geef ze een vis, en ze hebben een dag te eten. Maak ze visser, en ze hebben hun leven lang te eten... Het is allemaal niet zo zwart-wit!!

[TTC 1.560]

27 minuten geleden zei Robert Frans:

Ja, cultuur en kunst kosten geld. Net zoals bijvoorbeeld ruimtevaart dat ook doet en net zoals het herdenken van belangrijke gebeurtenissen dat ook doen. Kerst met al haar lichtjes, uitgebreide diners en sfeervolle muziek kost ook geld. Een feestelijke bruiloft of een waardige uitvaart kosten ook geld. Maar moet ons dat dan maar weerhouden om dat soort dingen te doen? Moeten we dan enkel bezig zijn met overleven en mogen we pas alleen dat soort dingen doen als de wereld een utopie is?

En geld komt uit het niets, in een economie kan er nooit een gebrek aan zijn maar toch lijken er steeds tekorten te zijn. Deze tekorten kunnen slechts bestaan door de manier hoe we daarover denken, zich uitend in beperkte rationaliteit conform een opgelegd systeem dat we schijnbaar niet eens meer in vraag stellen.

[Sanne69 28]

21 uur geleden zei Maria K.:

"3 Zalig zijn de armen van geest; want hunner is het Koninkrijk der hemelen."

Er staat niet "zalig zijn degenen die, na arm te zijn geweest van geest, nu verzadigd zijn van God's geestelijke voedsel."

Dat staat dan weer een paar verzen verder. In Matth.5:6. Degenen die "hongeren en dorsten naar de gerechtigheid", zullen "verzadigd" worden. En  daar waar staat "armen van geest" staat letterlijk: "zij die bedelaars om geest zijn". Een andere uitspraak van Jezus is dan weer dat wie daar om vraagt, het ook ontvangt. Zie Lukas 11:13.

[TTC 1.560]

7 minuten geleden zei Sanne69:

Degenen die "hongeren en dorsten naar de gerechtigheid", zullen "verzadigd" worden.

Hoe vertaalt een dergelijke stelling zich in de praktijk? 

[Sanne69 28]

Op 22-3-2017 om 11:22 zei TTC:

Velen zullen het misschien wel gezien hebben maar er verder niets over zeggen, doorgaans worden ze immers voor gek verklaard. En ja, dat is dan de vraag, wat doe je er dan mee? Enig idee?

De vriendelijkste manier van correctie krijgen is als je het zelf opmerkt en vervolgens veranderingen aanbrengt. In de spiegel kijken dus en veranderen wat er aan schort.  Als een ander je moet vertellen dat je als het ware voor gek loopt, wordt het al wat lastiger.

Hoewel het niet makkelijk is, is het toch wel een vriendelijke daad als je een ander wijst op bepaalde zaken. Wat die ander er vervolgens mee doet, is aan de persoon zelf. Het kan zelfs zijn dat het totaal niet gewaardeerd wordt. Dat is ook armoede.  Maar ja, iemand kan pas veranderen als hij zelf ook erkent dat er veranderingen noodzakelijk zijn. Om bij Jakobus 1 te blijven; je zult je dan moeten verdiepen in "volmaakte wet" en geen "vergeetachtig hoorder", maar "een dader" zijn.