Robert Frans

De kwestie is dat je het gebod heel individualistisch benadert, terwijl wij het als algemeen gebod voor heel de Kerk zien. De Kerk dient het evangelie te brengen en elke gelovige geeft daar op eigen wijze invulling aan. Niet elke gelovige zal er dus op uittrekken, of op internet actief zijn, of wat dan ook.
Je hoeft dus niet alles alleen te doen, maar elke gelovige heeft een eigen roeping daarin. Waarbij je allereerst door je leefwijze en je vroomheid van Christus dient te getuigen. Zo is de Kerk op verschillende gebieden actief, zijn er verschillende leden die net als in een lichaam verschillende werkzaamheden verrichten.
Allereerst zijn er zowel actieve kloosters als slotkloosters. Actieve kloosters werken midden in de samenleving, bijvoorbeeld als verplegers of onderwijzers, maar behouden wel grotendeels het monastieke gebedsleven. Waar jij vooral op doelt zijn de slotkloosters, waar de kloosterlingen meestal het klooster niet verlaten en een leven van arbeid, studie, gebed en stilte leiden.
Zij zijn dus evangelisch in die zin dat zij door hun gebed en hun leefwijze Christus in deze wereld in het bijzonder tegenwoordig stellen. In de Middeleeuwen bewaarden en kopieerden zij belangrijke kennis op het gebied van zowel geloof als wetenschap en ook in deze tijd zijn zij bakens van rust, mystiek en gebed die een weldaad zijn voor velen die God zoeken.
Ze gaan misschien niet langs de deuren en schrijven niet altijd actief lectuur voor gelovigen, maar zij inspireren, bewaren, bidden en laten Christus zien door er simpelweg te zíjn. Een ieder die zich aan God toewijdt, wijdt zich automatisch toe aan de wereld en zal op eigen wijze Christus zichtbaar maken.
Het gebed is net zo essentieel als het apostolaat, net zoals het geloofsonderricht net zo belangrijk is als de liefdadigheid, en al deze verschillende werkzaamheden of roepingen kunnen door verschillende personen worden verricht. Je hoeft dus niet alles zelf te doen, je mag het samen doen met je medegelovigen.

Fake news!

Het zou ook leuk zijn als ze een keer de Hobbit verfilmen. Of als ze een keer Star Wars films maken over hoe Darth Vader van Jedi overliep naar de Dark Side. Maar goed, ik raak misschien een beetje offtopic.

Het is dan ook slechts een uit mijn duim gezogen theorie over de werking van de Matrix, het is inderdaad totaal niet gebaseerd op veronderstelde vervolgen. Net zoals er bijvoorbeeld ook nooit een vervolg is gemaakt op de musical Phantom of the Opera.

Dat doe ik helemaal niet. Ik schreef namelijk gewoon dit:
Overigens zijn er binnen de Kerk al eeuwenlang gemeenschappen waarin de bewoners ervan alles met elkaar delen, niemand zelf iets bezit en waar men geheel toegewijd is aan gebed en of aan goede werken, in volstrekte gehoorzaamheid aan Christus. Deze gemeenschappen worden kloosters of congegraties genoemd. Volmaakt zijn ze natuurlijk niet, want dat is niemand, maar ze beantwoorden wel heel nauw aan de evangelische raden en zijn een weldaad voor deze wereld.
Een positieve omschrijving van een leefvorm maakt het niet meteen een hemels, romantisch beeld. De meer cynische schrijfvorm, met vooral nadruk op de ellende en het "iets is niet meer dan dat," is daarbij ook lang niet altijd de meest reële of objectieve schrijfvorm. Het kloosterleven omschrijven als "zo af en toe een extraatje" doet dan ook volstrekt geen recht aan wat het kloosterleven werkelijk is en wat het voor de grote meerderheid der monniken en monialen werkelijk betekent.
Het kloosterleven is niet ploeteren met alle ellende, maar heilig worden en overvloedige vrede en blijdschap vinden door het ploeteren met alle ellende, verenigd met Christus. En dat maakt een wereld van verschil. Daarbij bestaat heiligheid wel degelijk in deze wereld. Ook vandaag de dag zijn er heiligen te vinden, zowel binnen als buiten de kloosters, zowel geheel verborgen als door velen gekend en geliefd.

Zalig zijn de onwetenden
De matrix is een door machines gecreëerde gevangenis, zoals Morpheus het noemt: a prison for your mind. De mens zit in deze gevangenis feitelijk aangesloten op een besturingssysteem en spendeert zijn hele leven in een virtuele wereld. De mens is gedegradeerd tot een batterij die in een soort baarmoeder het systeem van energie moet voorzien.
Vanaf een afstandje bekeken is de conclusie helder: de machines zijn hier het kwaad en de mens het slachtoffer.
Maar waarom is dit dan zo slecht, vraag jij je af. Want de machines creëren voor een mens toch een 'normaal' leven?  Als ik vast zou zitten in de Matrix kan ik niet oordelen over deze vraag. Ik zou immers onwetend zijn. Je kunt pas oordelen als je begint te twijfelen en door Morpheus wordt losgekoppeld van het systeem. Dan zie je dat de gehele mensheid wordt geëxploiteerd en dan is er volgens mij maar één conclusie mogelijk: de machines zijn het kwaad. Het feit dat de 'echte 'wereld geen pretje is om in te leven en de Matrix wel verandert daar m.i. niets aan. Het is vanuit onze optiek moreel onaanvaardbaar dat een andere (hogere) levensvorm het menselijk ras exploiteert, zoals ook de blanken in de VS de zwarte medemens jarenlang hebben geëxploiteerd. Onze ontwikkelde moraal vertelt ons dat dit onjuist is. Evolutionair gezien moeten alle alarmbellen gaan rinkelen: je moet vechten als je met uitsterven wordt bedreigd. Een mens die zijn leven lang in een baarmoeder zit is dan weliswaar niet dood, maar wordt wel in een coma gehouden.
Nu de vraag waarom het echte leven beter is dan de Matrix. Morpheus zegt tegen Neo: all I will offer you is the truth. En dat is mi waar het het allemaal om draait. Een mens heeft het recht om de waarheid te weten, hoe confronterend ook. De waarheid maakt je vrij. En de waarheid is altijd beter dan een door machines gecreëerde schijnwerkelijkheid.

Klopt, er zijn natuurlijk ook vreselijke dingen gebeurt binnen teveel kloostermuren. Maar toch denk ik dat het goed is om niet alle kloosters daarop af te rekenen en om toch de schoonheid van het monastieke leven te blijven benadrukken. Want al zijn wij zondaars en doen wij vreselijke dingen, toch zijn wij mensen ook in staat tot mooie en goede werken en tot een zekere ontwikkeling op geestelijk en mystiek gebied.
In alle leefvormen vind je wel ellende en misbruik, van gezinnen tot verenigingen tot scholen tot internaten. Maar toch mogen we deze leefvormen koesteren, hervormen en verbeteren waar noodzakelijk en toch mogen we van het goede en mooie blijven uitgaan. Al is het alleen al omdat de evangelische boodschap niet stopt bij de constatering dat wij zondaars zijn.

Klopt, er zijn natuurlijk ook vreselijke dingen gebeurt binnen teveel kloostermuren. Maar toch denk ik dat het goed is om niet alle kloosters daarop af te rekenen en om toch de schoonheid van het monastieke leven te blijven benadrukken. Want al zijn wij zondaars en doen wij vreselijke dingen, toch zijn wij mensen ook in staat tot mooie en goede werken en tot een zekere ontwikkeling op geestelijk en mystiek gebied.
In alle leefvormen vind je wel ellende en misbruik, van gezinnen tot verenigingen tot scholen tot internaten. Maar toch mogen we deze leefvormen koesteren, hervormen en verbeteren waar noodzakelijk en toch mogen we van het goede en mooie blijven uitgaan. Al is het alleen al omdat de evangelische boodschap niet stopt bij de constatering dat wij zondaars zijn.

Ik zie de smiley hoor, maar toch een serieus antwoord: ik heb inmiddels decennia de tijd gehad om over mijn roeping na te denken. Het is niet "Redder van de Kerk", maar wel "Bewaarder van de herinnering". Ik ben er 100% van overtuigd dat alles wat ik doe bijzaak is, en dat mijn werkelijke roeping is te onthouden. Zoals ooit de kloosters onze Kerk door de zwarte periode tussen Romeinse rijk en Middeleeuwen hebben getild, simpelweg door te bewaren en te onthouden, zo moeten we het nu hebben van organisaties, en individuen, die onthouden. Die de riten blijven uitvoeren, en overdragen aan een volgende generatie. Die de verhalen horen, in hun hart overwegen en doorgeven. Dat is mijn roeping, om daar één van de velen te zijn, die samen het collectieve geheugen van de Kerk vormen. Daartoe heb ik de Tridentijnse Mis geleerd, en de Novus Ordo. Daartoe studeer ik, niet om te onderwijzen, maar om te bewaren en door te geven aan anderen zoals ik. Ik ben niet geroepen door God, maar door Maria die me een kleine dertig jaar geleden zei: "quodcumque dixerit vobis facite" (Joh 2:5). (waarom het goede mens Latijn sprak blijft een beetje een raadsel, maar ja, het is wat het is)

Die onderbouwing is echter al gegeven, namelijk dat (a)theïsme niet los staat van de levensbeschouwingen die eronder gedefiniëerd worden. Het zijn beiden immers containerbegrippen om gemeenschappelijke kenmerken van levensbeschouwingen te duiden. Een baby heeft net zo min een levensbeschouwing als een dier of een steen, dus kan een baby nog niet theïstisch of atheïstisch zijn. Dat komt later, als het kind begint na te denken en kennis begint te verwerven.

Die onderbouwing is echter al gegeven, namelijk dat (a)theïsme niet los staat van de levensbeschouwingen die eronder gedefiniëerd worden. Het zijn beiden immers containerbegrippen om gemeenschappelijke kenmerken van levensbeschouwingen te duiden. Een baby heeft net zo min een levensbeschouwing als een dier of een steen, dus kan een baby nog niet theïstisch of atheïstisch zijn. Dat komt later, als het kind begint na te denken en kennis begint te verwerven.

@Hitchens Dat begrijp ik allemaal wel, dat er inderdaad levensbeschouwingen zijn die onbewust geen godsbestaan aanhouden, voor wie dat gewoonweg totaal niet relevant is. Alleen wil ik aangeven dat je wel een levensbeschouwing moet hébben, om Hem bewust of onbewust buiten te kunnen sluiten.
Je kunt theïsme of atheïsme daarom niet als aparte entiteiten buiten de daaronder liggende levensbeschouwingen plaatsen, omdat zij juist gedefiniëerd worden dóór hun levensbeschouwingen. Zonder levensbeschouwing geen theïsme of atheïsme.
Daarom kunnen baby's dus niet als (a)theïstisch worden gekenmerkt, omdat zij nog helemaal geen levensbeschouwing hebben, daar nog niet eens over kunnen nadenken. En daarom kun je bijvoorbeeld atheïsme dus niet als default modus zien voor de mens, omdat hij niet als atheïst geboren kan worden en gewoon de levensbeschouwing meekrijgt van diens ouders of verzorgers.
Je zou wel kunnen zeggen dat de default modus van de mens is dat hij nadenkt en reflecteert over zijn leven en de kosmos, op basis daarvan zijn beschavingen en kennis ontwikkelt en zo het onvoorstelbare mogen bezit om verder te denken dan de eigen generatie en de eigen directe omgeving en om zijn kennis, inzicht en cultuur steeds weer te vernieuwen en door te geven aan volgende generaties.
En dat baby's gewoon nog helemaal niet representatief kunnen zijn voor de mensheid in haar meest neutrale of natuurlijke habitat, omdat het nog maar mensen zijn aan het meest prille begin van hun ontwikkeling, en zelfs nog vele malen afhankelijker van hun ouders dan veel jonkies in het dierenrijk.

Natuurlijk weet ik dat ook wel en is het "gespeelde naïviteit." Maar zo doet men ook geen recht aan de aanwezige theïsten als men hen verwijt dat zij atheïsme zo nauw willen definiëren en het atheïsme per se een negatieve bijklank zouden willen geven. Volgens mij zijn zowel theïsten als atheïsten hier gewoon op normale, serieuze en integere wijze met elkaar in discussie en ik denk dat we het dan ook gewoon bij de discussie zelf moeten houden.

@Hitchens Dat begrijp ik allemaal wel, dat er inderdaad levensbeschouwingen zijn die onbewust geen godsbestaan aanhouden, voor wie dat gewoonweg totaal niet relevant is. Alleen wil ik aangeven dat je wel een levensbeschouwing moet hébben, om Hem bewust of onbewust buiten te kunnen sluiten.
Je kunt theïsme of atheïsme daarom niet als aparte entiteiten buiten de daaronder liggende levensbeschouwingen plaatsen, omdat zij juist gedefiniëerd worden dóór hun levensbeschouwingen. Zonder levensbeschouwing geen theïsme of atheïsme.
Daarom kunnen baby's dus niet als (a)theïstisch worden gekenmerkt, omdat zij nog helemaal geen levensbeschouwing hebben, daar nog niet eens over kunnen nadenken. En daarom kun je bijvoorbeeld atheïsme dus niet als default modus zien voor de mens, omdat hij niet als atheïst geboren kan worden en gewoon de levensbeschouwing meekrijgt van diens ouders of verzorgers.
Je zou wel kunnen zeggen dat de default modus van de mens is dat hij nadenkt en reflecteert over zijn leven en de kosmos, op basis daarvan zijn beschavingen en kennis ontwikkelt en zo het onvoorstelbare mogen bezit om verder te denken dan de eigen generatie en de eigen directe omgeving en om zijn kennis, inzicht en cultuur steeds weer te vernieuwen en door te geven aan volgende generaties.
En dat baby's gewoon nog helemaal niet representatief kunnen zijn voor de mensheid in haar meest neutrale of natuurlijke habitat, omdat het nog maar mensen zijn aan het meest prille begin van hun ontwikkeling, en zelfs nog vele malen afhankelijker van hun ouders dan veel jonkies in het dierenrijk.

Geen van drieën, maar in een nogal vlot lopende discussie met allerlei verschillende users, in combinatie met het gegeven dat ik niet altijd op Credible zit, Credible ook als redelijk vrijblijvend zie en ik soms ook gewoon moet nadenken voordat ik iets schrijf, zie ik nog weleens posts over het hoofd of reageer ik niet altijd even snel.
Daarbij probeer ik ook nog weleens in reacties op de ene user, ook zo goed als mogelijk antwoorden voor andere users te integreren. Het loont dus altijd de moeite om mij te lezen.

Volgens de Van Dale is atheïsme "ontkenning van het bestaan van een god." Een actievere benadering dus dan enkel afwezigheid van het bestaan van een god. En ik acht de Van Dale voldoende gezaghebbend als het gaat om gangbare betekenissen in het dagelijks taalgebruik.
Een baby kan theïstisch noch atheïstisch zijn, omdat het wurmpje geen stelling kan innemen over de aanwezigheid of afwezigheid van God. Net zoals een baby inderdaad nog niet politiek neutraal kan zijn, omdat een baby nog niet van politiek weet. En ja, ook politieke neutraliteit is een bewuste keuze, zoals bijvoorbeeld de Jehovah's Getuigen laten zien.

Geen van drieën, maar in een nogal vlot lopende discussie met allerlei verschillende users, in combinatie met het gegeven dat ik niet altijd op Credible zit, Credible ook als redelijk vrijblijvend zie en ik soms ook gewoon moet nadenken voordat ik iets schrijf, zie ik nog weleens posts over het hoofd of reageer ik niet altijd even snel.
Daarbij probeer ik ook nog weleens in reacties op de ene user, ook zo goed als mogelijk antwoorden voor andere users te integreren. Het loont dus altijd de moeite om mij te lezen.

Volgens de Van Dale is atheïsme "ontkenning van het bestaan van een god." Een actievere benadering dus dan enkel afwezigheid van het bestaan van een god. En ik acht de Van Dale voldoende gezaghebbend als het gaat om gangbare betekenissen in het dagelijks taalgebruik.
Een baby kan theïstisch noch atheïstisch zijn, omdat het wurmpje geen stelling kan innemen over de aanwezigheid of afwezigheid van God. Net zoals een baby inderdaad nog niet politiek neutraal kan zijn, omdat een baby nog niet van politiek weet. En ja, ook politieke neutraliteit is een bewuste keuze, zoals bijvoorbeeld de Jehovah's Getuigen laten zien.

Ik zoek niet zomaar een definitie, maar haal de Van Dale erbij. Met oprecht de insteek om op te zoeken welke definitie nu werkelijk het meest gangbaar is in het Nederlands taalgebied. En de Van Dale is niet zomaar een boekje, maar een algemeen gezaghebbend naslagwerk dat aangeeft hoe wij welke woorden in het dagelijks taalgebruik gebruiken. Zelf probeer ik in mijn taalgebruik  ook zoveel mogelijk het bij de definities te houden vanuit de Van Dale, of anders zo duidelijk mogelijk aan te geven wat ik met een bepaald woord bedoel.
Het kan dus ook prima zo wezen dat de atheïsten hier een eigen, zo nauw mogelijke definitie aanhouden, om atheïsme zo passief en nietszeggend mogelijk te definiëren, zodat zelfs een steen nog atheïstisch zou zijn en het atheïsme vrijuit kan gaan bij daden gepleegd vanuit atheïstische levensbeschouwingen.

Nee, want een baby gelooft of denkt nog niet.
Nee dus. Om wel of niet te kunnen geloven, moet je een levensbeschouwing ontwikkelen en dat doen baby's dus nog helemaal niet.
Natuurlijk wel, bij dieren en bij stenen vinden we dat ook geen probleem. Geloof of niet-geloof staat en valt met de rede, met de mogelijkheid te reflecteren op zichzelf in relatie tot de kosmos en het leven zelf. Zonder rede geen levensbeschouwing en dus geen vermeende aanwezigheid of afwezigheid van God.
Afwezigheid van God in een levensbeschouwing is net zo goed een keuze als ongekleed door het leven gaan, zéker in een wereld waarin de verreweg de meeste mensen toen en nu Gods aanwezigheid erkennen respectievelijk gekleed door het leven gaan.

Een mens als baby dus. Baby's zijn echter theïstisch noch atheïstisch, omdat zij nog helemaal niet over dat soort onderwerpen kunnen nadenken. Net zoals het dwaas zou zijn om dieren theïstisch of atheïstisch te noemen, is het dwaas om dat bij baby's te doen. Het enige wat baby's doen is melk drinken en luiers vullen, meer niet.
Zodra de baby echter ouder wordt, wordt hij (of zij) direct beïnvloed door de ouders (of verzorgers) en krijgt hij dus hun normen, waarden en wereldbeeld mee. Dat geldt bij zowel theïstische gezinnen als bij atheïstische gezinnen. Zonder deze verzorging en opvoeding sterft het kind simpelweg uiteindelijk of blijft het als een wild dier, want niemand staat op zichzelf. Je kunt niet zomaar de mens afsnijden van diens omgeving, want de omgeving hoort onvoorwaardelijk bij de mens.
Ook beschavingen hebben, zoals Thogrem al aangaf, een nulpunt gekend, in hun allereerste begintijd. Iemand moet ermee begonnen zijn, om het zo te zeggen. Maar alle oude beschavingen waren zonder uitzondering theïstisch. In praxis is theïsme bij de mens dus het gewoonlijke punt en is later het atheïsme erbij gekomen.
Dat er vervolgens verschillende uiteenlopende theïstische levensbeschouwingen zijn ontstaan, doet daar niets aan af. Zo zijn er immers ook uiteenlopende atheïstische levensbeschouwingen, die ook op verschillende punten met elkaar conflicteren, zelfs nog omtrent het niet-bestaan van God (is het onwaarschijnlijk dat Hij bestaat, of is het uitgesloten?).
Over de vermeende locatie-afhankelijkheid valt ook nog wel het één en ander te zeggen. Zo is bijvoorbeeld het katholicisme wereldwijd verspreid, in allerlei culturen, evenals het evangelische christendom, en ook het jodendom zou in meerdere continenten bloeiende gemeenschappen hebben als de nazi's niet hadden huisgehouden in Europa.
Terwijl bijvoorbeeld het scientisme een vooral Amerikaans verschijnsel is. Het harde secularisme, waarin geen enkele geloofsuiting geduld wordt in het openbaar, is een typisch Europees verschijnsel en het atheïstische boeddhisme is natuurlijk vooral een Aziatisch verschijnsel.
Sowieso is er al een enorm verschil tussen de westerse en de oosterse filosofische tradities en het atheïsme gaat daar ook gewoon in mee. Het moderne atheïsme is daarbij voornamelijk geënt op de westerse filosofie van na de Verlichting. Door met name het internet en de social media zijn deze grenzen natuurlijk allang niet meer zo hard.
Kortom, er zijn zowel locatiegebonden theïstische als locatiegebonden atheïstische levensbeschouwingen. En beide soorten levensbeschouwingen worden altijd aangeleerd van ouder op kind, van leraar tot leerling. Elke levensbeschouwing is dus een bewuste keuze van het individu, voortkomend uit diens omgeving en of uit diens eigen denken.

Als je naar de geschiedenis van de mensheid kijkt, dan lijkt het er statistisch gezien eerder juist op dat de default positie het wél geloven in een God is. De grote meerderheid van de mensen gelooft immers in God, goden of het bovennatuurlijke. Als je deze stelling echter wetenschappelijk bedoelt, dan moet ik je erop wijzen dat de wetenschap geen uitspraken doet over het wel of niet bestaan van God of het bovennatuurlijke in het algemeen. Zij wordt dan ook door zowel gelovigen als niet-gelovigen bedreven en houdt zich uitsluitend bezig met het empirische en wiskundige domein.
Je kunt dus niet zonder meer een gewoonlijke positie veronderstellen. Misschien vanuit je eigen levensbeschouwing wel, maar jouw levensbeschouwing is uiteraard niet de enige en andere levensbeschouwingen zullen die gewoonlijke positie dus lang niet altijd met je delen.
Vanuit jouw levensbeschouwing veronderstel je echter dat een negatieve keuze geen keuze is, als je nog nooit van de positieve keuze hebt gehoord. Dit zou echter betekenen dat geloven in God óók geen keuze kan zijn, wanneer de gelovige nog nooit van atheïsme zou hebben gehoord of zich nooit zou hebben gerealiseerd dat de mogelijkheid bestaat dat God niet bestaat.
Zowel een positieve als negatieve keuze kan dus wel of geen keuze zijn, afhankelijk van je omgeving. Dat maakt zowel theïsme als atheïsme dus gelijkwaardig aan elkaar, omdat beide soorten levensbeschouwingen zowel onafhankelijk als afhankelijk van elkaar zich kunnen ontwikkelen.
Normaliter zal in een voornamelijk theïstische omgeving het atheïsme voor een individu een bewustere keuze zijn dan in een atheïstische omgeving en vice versa. Maar de ontwikkeling van een dergelijke omgeving is echter wel altijd bewust, want mensen vormen nog altijd zelf hun omgeving en hun tijdsgeest. Mensen gaan dan ook niet wel of niet geloven omdat er geen andere keuze zou zijn, maar omdat zij in hun denken en doen zelf dergelijke ideeën ontwikkelen en exploreren.
Dat het niet-geloven in God echter nog niets zegt over wat je verder gelooft, dat is inderdaad waar. Dat een levensbeschouwing atheïstisch is, zegt dus verder nog niets over haar verdere ideeën. Maar dat geldt bij theïsme ook. Het geloven in God zegt nog niets over wat je verder gelooft, zelfs nog niet over of God volgens jouw leer gekend kan worden of niet.
Theïsme is dus net zo goed een containerbegrip dan atheïsme. Dat velen bij het theïsme normaliter denken aan de huidige grote wereldgodsdiensten is op zich niet onterecht, maar zuiver filosofisch gezien geen voorwaarde. Men kan over het wel of niet bestaan van God discussieren zonder kerk, bijbel, moskee of welke erkende openbaring ook. De discussie zal dan natuurlijk vooral zuiver theoretisch worden, maar dat is de discussie over een wereld met uitsluitend theïsme of atheïsme natuurlijk net zo goed, dus dat maakt dan ook niet uit.
De vraag is dan of dergelijke zuiver theoretische discussies altijd wel zin hebben. Je kunt urenlang zeer interessante discussies houden over een zuiver (a)theïstische wereld, maar feit is dat deze voor zover wij weten niet bestaat. We hebben nog altijd te maken met een werkelijkheid die vele malen grilliger en complexer is dan de werelden die wijzelf kunnen bedenken.
Je kunt deze werkelijkheid dan ook niet zonder meer wegdenken. Als dus de grote meerderheid van de mensheid gelovig is, dan kun je daarom niet zomaar stellen dat niet-gelovigheid de gewoonlijke positie is. Misschien in een theoretisch wereldbeeld, gecreëerd vanuit een specifieke levensbeschouwing, maar daar leven wij niet in.
Zowel het theïsme als het atheïsme zijn geen zuiver theoretische concepten, maar dynamische werkelijkheden in een zich voortdurend ontwikkelende wereld, waarin mensen en levensbeschouwingen constant in relatie tot elkaar staan. Je kunt daardoor dus wel degelijk enige uitspraken doen over het wel of niet bewust kiezen voor een theïstische of atheïstische levensbeschouwing.

Maar dat betekent dus wel dat als een regime regeert vanuit het principe dat er geen God is, het regime dus atheïstisch is. Dat zegt dan inderdaad nog niets over wat zij verder voor principes hanteert, maar het regime is dan dus wel atheïstisch. Mocht het regime dan veel kwaad verrichten, dan is het dus een atheïstisch regime dat kwaad verricht. Ze handelt immers niet vanuit een theïstische levensbeschouwing, wat haar automatisch atheïstisch maakt. Het regime bewijst dan wel degelijk dat theïsme geen voorwaarde hoeft te zijn om kwaad te bedrijven.
Daarbij kan een regime wel degelijk heel sterk vanuit haar ideologie atheïstisch zijn. Als zij alle theïstische levensbeschouwingen actief vervolgt of voortdurend verdacht maakt, vanuit het principe dat religie geen plaats behoort te hebben in haar samenleving, dan handelt het regime dus vanuit anti-theïstische motieven en is haar atheïsme dus wel degelijk direct leidraad in haar handelen. Net zoals niet-roken een actieve leefwijze wordt als je vervolgens als niet-roker het roken actief probeert te bestrijden en rokers niet in je omgeving wil dulden.

Maar dat betekent dus wel dat als een regime regeert vanuit het principe dat er geen God is, het regime dus atheïstisch is. Dat zegt dan inderdaad nog niets over wat zij verder voor principes hanteert, maar het regime is dan dus wel atheïstisch. Mocht het regime dan veel kwaad verrichten, dan is het dus een atheïstisch regime dat kwaad verricht. Ze handelt immers niet vanuit een theïstische levensbeschouwing, wat haar automatisch atheïstisch maakt. Het regime bewijst dan wel degelijk dat theïsme geen voorwaarde hoeft te zijn om kwaad te bedrijven.
Daarbij kan een regime wel degelijk heel sterk vanuit haar ideologie atheïstisch zijn. Als zij alle theïstische levensbeschouwingen actief vervolgt of voortdurend verdacht maakt, vanuit het principe dat religie geen plaats behoort te hebben in haar samenleving, dan handelt het regime dus vanuit anti-theïstische motieven en is haar atheïsme dus wel degelijk direct leidraad in haar handelen. Net zoals niet-roken een actieve leefwijze wordt als je vervolgens als niet-roker het roken actief probeert te bestrijden en rokers niet in je omgeving wil dulden.

Wek doden op - door het doopsel, voltooid met het vormsel, sterven en verrijzen mensen in Christus en verkrijgen ze eeuwig leven;
Genees de zieken - door de biecht, de communie en de ziekenzalving geneest de christen van de zonde en haar gevolgen en wordt zijn lijden verlicht;
Drijf demonen uit - door gebed, sacrament en naastenliefde voltrekken we het oordeel over de duivel en verdrijven we zijn demonen in en rondom ons.
Soms moet je dingen in net een iets bovennatuurlijk perspectief beschouwen, om ze ten volle te verstaan.