Robert Frans

Omdat het huwelijk méér is dan alleen een samenwonende liefdesrelatie. Dat heeft niets te maken met meer of minder liefde te maken, maar met het definiëren van wat een huwelijk ten diepste is en het erkennen dat er verschillende vormen van liefde zijn met elk de eigen unieke kenmerken en voorwaarden. In het westen hebben we huwelijk, seksualiteit en vruchtbaarheid van elkaar losgekoppeld in ons narratief, maar de kerk is daar niet in meegegaan en veel andere delen van de wereld ook niet. De basisgedachte van het huwelijk is het (willen) stichten en onderhouden van een natuurlijk verwekt g

En die visie vind ik ook niet onredelijk. Voor een deel kan ik me daar wel in vinden. Ik zie een homorelatie alleen niet als huwelijk, ook niet als een homostel een huwelijkse ceremonie verricht, en blijf het van belang vinden dat het onderscheid tussen huwelijk en liefdesrelatie blijft gemaakt. Want hoe je naar het huwelijk kijkt, bepaalt voor een groot deel ook hoe je naar de samenleving kijkt, daar het huwelijk een belangrijke hoeksteen daarvan is. We hebben het huwelijk niet zelf uitgevonden, maar het is ons door onze voorouders doorgegeven. Weliswaar kunnen vorm en liturgie wijzigen d

Tja, als Jezus zelf Joods was en de andere elf apostelen Joods, dan is het niet zo vreemd als het verraad eveneens door een Jood werd gepleegd. Dit praat natuurlijk geen enkele vorm van antisemitisme goed. De idee is juist dat wij allen zondigen en uiteindelijk werd Jezus dan ook door Romeinen veroordeeld en gekruisigd. Als Judas Hem niet had verraden, dan was Hij op een andere wijze gearresteerd en gekruisigd. Dan had iemand anders Hem verraden, of was er misschien geen verraad nodig geweest. Men had Hem dan wellicht op een andere meer passende gelegenheid op reguliere wijze gevonden en

Kwam deze nog tegen. Het geval Judas is volgens mij niet zo heel lastig, Wat hij gedaan heeft verdiende absoluut de hel, daar was Jezus zeer helder over. Net zoals veel anderen zonden die wij plegen de hel verdienen. Maar de zonde was zo lijkt mij niet onvergeeflijk. Wanneer hij na zijn verraad niet naar de akker, maar naar Jezus zelf was gegaan en Hem berouwvol om vergeving had gesmeekt, dan had zijn leven niet zo tragisch hoeven aflopen en werd hij nu ongetwijfeld als een grote geloofsheld vereerd.

Mooi geschreven artikelen, vooral deel 13. Maar toch wringt er wel iets bij mij. Als je je enkel op de Schrift wil baseren en op je eigen verstaan ervan, dan kan ik goed begrijpen dat je met deze artikelen vooruit kunt. Ze gaan serieus op tegenargumenten in en zetten er een geloofwaardig klinkend alternatief tegenover. En deel 13 is mijns inziens sowieso de moeite van het lezen waard, los nog van dit onderwerp. Er mist alleen iets in de Schrift. Namelijk een voorbeeld van een liefdevolle, al dan niet huwelijkse homoseksuele relatie. Soms wordt naar David en Jonathan gewezen, maar dat kun

Het gebeurt niet vaak dat je een protestants gelovige dit ziet aanhalen, dus mooi om dat hier te zien. Want 'opdat' betekent inderdaad een doel, geen gevolg. Bekering en vertrouwen is iets wat je je leven lang doet, soms met pijn en soms met vreugde. Soms gaat alles heel gemakkelijk en straalt de hemel je tegemoet, soms is zelfs het kleinste schietgebed al een enorme moeite en lijkt de hemel van koper. Maar door volharding, soms tegen beter weten in, wordt je steeds meer voorbereid op het eeuwig leven. Eigenlijk niet. Christus is niet de ark, maar het Woord zelf dat in de ark wordt be

Maar mochten ze door een wonder toch zwanger worden à la Elisabeth, dan zullen het kind als het goed is alsnog verwelkomen. En daarin zit een subtiel, maar toch groot verschil. Met seks om van te genieten is niets verkeerds en inderdaad: God houdt van seks. Het is net als het huwelijk zelfs een voorafschaduwing van de vereniging tussen Christus en zijn Kerk. Maar wel van de volheid ervan, dus ook het levengevende aspect. Je moet altijd openstaan voor het grootste wonder dat seksualiteit te bieden heeft, ook al is het slechts in theorie. Net zoals je open moet staan voor de liefde en diepe verb

Maar wat jij omschrijft hoort mijns inziens meer thuis in het pastorale gesprek met de betreffende personen. Op een forum als deze is de meer algemene discussie over zonden eerder op zijn plaats. Daarbij moet ik wel vrijuit kunnen schrijven hier, zonder de angst dat ik deze of gene zou triggeren. Natuurlijk probeer ik daar enigszins rekening mee te houden, vooral jegens degene tot wie ik direct schrijf, maar dat zal niet altijd mogelijk zijn.

Dat sowieso. Maar het één hoeft het ander niet uit te sluiten. We kunnen blinde mensen accepteren en respecteren zoals ze zijn, maar tegelijkertijd hen helpen weer te zien als zij dat willen. Het onderzoek naar ASS gaat dan ook onverminderd door.

Baseren we ons oordeel hier nu op één krantenartikel? Die zonder betaling niet eens volledig te lezen is?

Onkuise homoseksuele relaties blijven echter ook binnen de katholieke kerk niet toegestaan. Deze pastorale zegen is erop gericht om homostellen te helpen samen naar het evangelie te leven en daarin hun weg te vinden. Dat betekent dus ten hoogste het aanhouden van platonische relaties. Er zijn echter genoeg bisschoppen die dit besluit van de paus niet overnemen en die zegen dus alsnog verbieden. Zij kunnen dat doen, omdat het besluit niet het herderschap van de bisschoppen overruled. De vraag is dan waarom Paulus ook vróúwen noemt, als hij alleen over de genoemde relaties zou spreke

Is dat zo? Natuurlijk zijn we nog niet zover dat we dat kunnen, maar de mogelijkheid dat autisme (of ASS, officiëel gesproken) op een dag geneeslijk wordt kunnen we niet bij voorhand uitsluiten. En reken maar dat er genoeg mensen met ASS graag van die mogelijkheid gebruik zouden willen maken. Je aandoening, ziekte of stoornis dankbaar aanvaarden is natuurlijk mooi als je dat kunt, maar bewust willen afzien van elke vorm van genezing is niet iets wat je van iemand kan verwachten. En ik heb het nu uitsluitend over ASS. Niet over homoseksualiteit. Laat daar geen misverstand over bestaan.

Helaas staat het artikel achter een betaalmuur, zoals zo'n beetje 90% van alle krantenartikelen tegenwoordig. Maar de inleidende tekst klinkt niet best natuurlijk.

Onder christenen wordt in het algemeen verstaan hen die de leer van de apostelen aanhangen. Deze eerste, nog prille gemeenschap bestond daaruit, dus kan ze al prima christelijk worden genoemd. Net zoals we de apostelen gewoonlijk ook christelijk noemen. Daarmee ontkennen we hun joodse wortels niet; het wel of niet christelijk zijn staat daar los van.

Dan hebben we allemaal een groot probleem, want niemand is hier zonder zonde. Overigens staat er in dat Bijbelgedeelte dit: Maar het fundament dat God gelegd heeft, ligt onwrikbaar vast en draagt het opschrift: ‘De Heer weet wie hem toebehoren’ en ‘Laat ieder die de naam van de Heer noemt, onrecht uit de weg gaan’. Het is dus een opdracht, geen voorwaarde om tot zijn kerk te horen. De zonde moet je mijden en je moet het streven hebben heilig te worden, met Gods hulp en genade. Maar je kunt dat niet alleen. Je hebt daarvoor medegelovigen nodig die dezelfde weg gaan. Je hebt daarvoor h