Gaitema

Dat is niet “mijn” zelfbeheersing. Dat ben ik niet, dat is de Christus die beheerst. (na overgave).

Helder. Bijzonder helder en gevoelig uitgelegd. Waarvoor dank.

Dit klinkt mij als waarheid in mijn oren. Dank je wel voor de uitleg 😀

Het is eigenlijk heel simpel. Als je geen vergevingsgezindheid koestert, en dus je lijden aan Christus geeft, dan sterf je. Een geestelijke dood.  Degene die je het hardste treft daarmee ben je zelf. 
 
Dit lijkt allemaal gemakkelijk gezegd en toch is het zo dat Zijn Juk licht is. Je wordt gedragen als je je vertrouwen op Hem stelt. Haat verteert je. 
 
In Maria hebben we een voorbeeld ontvangen. De moeder Gods die haar zoon zelfs vermoord ziet worden. Ontzagwekkende genade die die vrouw heeft ontvangen om dat te doorstaan. “Waar de zonde heeft gewoekerd, werd de genade mateloos.”(Rom 5,20) Psalm 136 herhaalt telkens: “Tot in eeuwigheid is zijn genade.”
“U hebt geen beproevingen te doorstaan die niet voor mensen te dragen zijn. God is trouw en zal niet toestaan dat u boven uw krachten wordt beproefd: hij geeft u mét de beproeving ook de uitweg, zodat u haar kunt doorstaan (1 Korinthiërs 10:13)."

Bedankt!!
Bedankt!! 

Ik ben het met je eens dat je kunt vergeven - overigens omdat Christus in je is en dit volbrengt en niet de mens - en tegelijkertijd iemand niet verder dan nodig in je leven toe te laten.  Iemand die geen spijt heeft, ja het zelfs ontkent, in je leven toelaten alsof er niks is gebeurd, is hetzelfde als een nieuwe verkrachting. Je laat je dan nog geestelijk verkrachten. Er staat nergens in het Nieuwe Testament dat je je telkens opnieuw moet laten verkrachten.  Jezus zei heb je naaste lief als jezelf.  Als ik mijn wandaden ontken heb ik mijzelf niet lief en ook de naaste niet.  En als ik mijn littekens ontken idem dito. 

Zoals Charles altijd zegt: Obey God and leave all the consequences to Him.
 
Was getekend, 
een ervaringsdeskundige.
Boosheid is keihard nodig om een dergelijk trauma te verwerken. Het jezelf niet toestaan boos te worden is vernietigend, verlammend. Maar in boosheid blijven hangen is verterend en dus net zo vernietigend. Streven naar het kunnen vergeven is je hart zacht houden naar God en je te verlaten op Zijn Werk in jou. Dat gaat met vele ups en downs, met soms hele diepe dalen, maar juist in die dalen kun je de  dragende kracht van God gewaar worden die onder alles en boven alles verscholen ligt. Ik zeg met nadruk streven naar vergeven, door het hart zacht te blijven maken naar God. Dat betekent dat de wil om te vergeven gekoesterd moet (noodzaak) worden, en dat je tegelijkertijd periodes van boosheid en diep verdriet kunt doormaken. Maar die gaan voorbij, ook al lijkt het soms lang te duren, of duurt het gewoon ook echt lang.
Mensen die weinig boos worden, die eigenlijk te lief zijn, hebben die boosheid  juist nodig, omdat het trauma er eerst moet mogen zijn. De aanvaarding de erkenning wat er is gebeurd, wat voor impact dat heeft gehad, moet er eerst zijn. Als boosheid er niet mag zijn, kan de aanvaarding ook niet ontstaan, en de vergeving eigenlijk ook niet.
Mensen die gemakkelijk in woede ontsteken moeten leren rouwen, verdriet toelaten. Bij hen is het andersom.
Mensen denken vaak dat ze stoer zijn en sterk als ze boos zijn. In werkelijkheid vergt het verdriet toelaten veel meer moed. De moed tot overgave.  Mensen die blijven steken in woede drukken het verdriet om het verlies (bv van onschuld) weg en komen niet aan verwerking en vergeving toe. Tot ze knappen.

Citaat:
Voor mijn part ‘geloof’ je niet in corona en wil je geen mondmasker dragen. Maar aanvaard dan de consequenties: blijf weg uit het openbaar vervoer en bestel je boodschappen maar online. En doe niet alsof mensen die wel een maskertje dragen zich laten muilkorven. Je bent geen haar beter dan zij. Zeur evenmin dat je met zo’n frutsel op ‘haast niet kunt ademhalen’: de artsen en verpleegkundigen die je ouders, je buren en met pech straks ook jou moeten verzorgen, hebben maandenlang een aanzienlijk dikker en stugger mondkapje moeten dragen, soms hele diensten achter elkaar, met overuren erbij. Ze droegen ook nog handschoenen, een spatbril en een haarmuts. Zij klaagden niet over benauwdheid, zelfs niet over de absurde werkdruk – ze zeiden alleen dat ze doodmoe waren en bang.
Voor mijn part ‘geloof’ je niet in corona. Maar noem jezelf geen ‘vrijheidsstrijder’ als je expres te dicht bij een politicus gaat staan en die in het gezicht blaat of naar een van hen spuugt. Noem het geen ‘verzetsdaad’ als je een verpleegtehuis, dat dicht moest vanwege een rondwarende uitbraak, opbelt om het personeel dood te wensen. En wie met een groepje gelijkgestemden bij een school gaat protesteren, uitgerust met borden met ‘mondmaskers = kindermishandeling’, maakt vooral zichzelf belachelijk, jaagt kinderen schrik aan, brengt docenten van slag en devalueert het begrip kindermishandeling ernstig. Dan ben je gewoon een minkukel.
Voor mijn part ‘geloof’ je niet in corona. Maar intussen krijgt het er alle schijn van dat zulk ongeloof vooral hardop wordt geventileerd door mensen die zich God in eigen ego wanen en bij wie vrijheid er hoofdzakelijk uit bestaat dat de rest mag stikken.
De coronamaatregelen in acht nemen wordt zo welhaast een bewijs van beschaving. En het mondmasker dragen een teken van weldenkendheid.
Bron: Parool.nl: Wil je geen mondmasker dragen? Aanvaard dan de consequenties.
https://www.parool.nl/columns-opinie/wil-je-geen-mondmasker-dragen-aanvaard-dan-de-consequenties~b19cf143/

Ik heb nog nooit een rechtvaardige verdoemd, dus niet op mij van toepassing.
Hij noemt je zo omdat dit exact omschrijft wat je doet.
Wederom haal je zaken door elkaar. Zijn daden komen niet overeen mat jouw gedachten. Dat heet godsdienstvrijheid.
Dat kan dan ook niet. Zulke mensen tonen gewenst gedrag om door de groep te worden geaccepteerd. Dat is iets anders dan genezen zijn. 
@Gaitema hoeft ook niet met jou verder te komen, maar wel met het herstel van zijn vrouw.  

Je gedraagd je enorm dwangmatig en extremistisch nu. Doe normaal! Hoe lang moeten we dit forum met zulke figuren nog verdragen?! Verketteren lijkt hier heel geoorloofd en moderators vinden het ook prima blijkbaar! Ik gruwel daarvan! Je stelt je vreselijk onredelijk op. Je wilt trauma's met geloof er uit slaan. Dat is onmogelijk. Met geloof heeft het namelijk niets te maken. Het is in haar geval een Post traumatische stressstoornis. En ik ga hier geen prive info geven over wat voor leven ze heeft gehad. Je dient het gewoon te respecteren. 

En ik vind jou negatief, oordelend en op de stoel van God zitten.

Dit staat er ook:
Deze deskundige, ingenieur Helmut Traindl, heeft de CO2-waarden voor de camera gemeten onder een zelfgemaakte en twee in de handel verkrijgbare corona-mondkapjes. Het bleek dat de maximaal toegestane waarden voor werkplekken vele malen werden overschreden. Dit betekent niet alleen dat met een mondkapjesplicht burgers een onrechtmatige voorwaarde krijgen opgelegd; volgens alle medische gegevens wordt een dergelijke ademnood ook als “acuut verdovend en gevaarlijk voor de gezondheid” beschouwd.

Ja, lijkt me ook zinloos 😁
Ik heb nog iets schokkends: https://www.ellaster.nl/2020/10/04/dood-duitse-kinderen-in-verband-gebracht-met-mondkapjesplicht/

Je haalt hier 'geloven' door elkaar met 'het met jou eens zijn'.
@Gaitema gelooft wel, als is het niet precies hetzelfde als jou. Verder is hij het in deze discussie niet met jou eens, maar dat is een andere zaak. Jij wil daar hetzelfde van malen door en passant het geloof erbij te betrekken en er bij hem nog eens in te wrijven dat hij volgens jou niet het juiste geloof heeft. 
Walgelijk.

Sorry hoor maar om een ontbrekend mondvod dat niets te betekenen  heeft hulp weigeren gaat buiten alle proporties, en om dan te stellen dat je gezondheid in gevaar brengt door een been te behandelen, is dat niet een beetje zot, ik denk ook dat geen enkele redelijke rechter hier oren naar heeft.
E dan onderbeen tot gezicht  zou weleens gelijk of meer dan 1,5 meter kunnen zijn, en nog eens ten overvloede , er is geen kapjes plicht buiten voor passanten, mijn vrouw werd ook van de straat gepikt door ambulance medewerkers zonder mondkap

Het geestelijke lichaam van Christus volgens Kaasjeskruid:

Het geestelijke lichaam van Christus volgens de Bijbel:
18 Nu heeft God echter de leden, elk in het bijzonder, hun plaats in het lichaam aangewezen, zoals Hij heeft gewild.
19 Indien zij alle een lid vormden, waar bleef het lichaam?
20 Maar nu zijn er wel vele leden, doch slechts een lichaam.
21 En het oog kan niet zeggen tot de hand: ik heb u niet nodig, of ook het hoofd tot de voeten: ik heb u niet nodig.
22 Ja, veeleer zijn die leden van het lichaam, welke het zwakst schijnen, noodzakelijk,
23 En juist die delen van het lichaam, welke wij minder in ere houden, bekleden wij meer eervol, en onze minder edele leden worden met groter eer behandeld,
24 Doch onze edele leden hebben dat niet nodig. God heeft evenwel het lichaam zo samengesteld, dat Hij meer eer gaf aan hetgeen misdeeld was,
25 Opdat er geen verdeeldheid in het lichaam zou zijn, maar de leden gelijkelijk voor elkander zouden zorgen.
26 Als een lid lijdt, lijden alle leden mede, als een lid eer ontvangt, delen alle leden in de vreugde.
27 Gij nu zijt het lichaam van Christus en ieder voor zijn deel leden.
1 Korintiërs 12

Omdat (zou ik menen) in een openbare ruimte vrijheid is van spreken en doen; en wat kwaad is zal kwader worden, terwijl wat goed is loutering behoeft. Zie het maar als geestelijke marktwerking. Met een fantastisch element: alles wat door eenieder gezegd en geschreven is, staat ter nalezing als getuigenis. Zou je er anders mee omgaan, dan gaat ook de waarheid van het slechte verloren, en gaat de weerbaarheid teloor, en eindigt heel het plaatje als een opgepoetst plaatje van schijnwerkelijkheden.
De echte goede moderatie, is zelf een eigen authentieke reactie te geven.
Want waarheid en oprechtheid wordt van haar eigen kinderen geëerd.
En daarbij: openheid dient de geesten die in haar zijn; terwijl versluiking (ongewild en onbedoeld) verwarring schept.
En daarbij: in een schoolklas heerst gezag (als het goed is), maar op een open plaats heerst de moraal van een ieder zelf, die ook ter beproeving is.
Dat is beproeving van wat terecht is, maar tegelijk ook beproeving van de tegensprekers of zij hun aanvankelijke schijn van beter te zijn, nog langer kunnen ophouden.
Dat laatste is steeds een zwakke schakel. 
Mattheüs 5
11 Zalig zijt gij, als u de mensen smaden, en vervolgen, en liegende alle kwaad tegen u spreken, om Mijnentwil.
12 Verblijdt en verheugt u; want uw loon is groot in de hemelen; want alzo hebben zij vervolgd de profeten, die voor u geweest zijn.
13 Gij zijt het zout der aarde; indien nu het zout smakeloos wordt, waarmede zal het gezouten worden?
Het deugt nergens meer toe, dan om buiten geworpen, en van de mensen vertreden te worden.
14 Gij zijt het licht der wereld; een stad boven op een berg liggende, kan niet verborgen zijn.
15 Noch steekt men een kaars aan, en zet die onder een koornmaat, maar op een kandelaar, en zij schijnt allen, die in het huis zijn;
16 Laat uw licht alzo schijnen voor de mensen, dat zij uw goede werken mogen zien, en uw Vader, Die in de hemelen is, verheerlijken.
17 Meent niet, dat Ik gekomen ben, om de wet of de profeten te ontbinden; Ik ben niet gekomen, om die te ontbinden, maar te vervullen.
18 Want voorwaar zeg Ik u: Totdat de hemel en de aarde voorbijgaan, zal er niet een jota noch een tittel van de wet voorbijgaan, totdat het alles zal zijn geschied.
19 Zo wie dan een van deze minste geboden zal ontbonden, en de mensen alzo zal geleerd hebben,
die zal de minste genaamd worden in het Koninkrijk der hemelen;
maar zo wie dezelve zal gedaan en geleerd hebben,
die zal groot genaamd worden in het Koninkrijk der hemelen.

@Chiel Fernig bedankt voor je verhaal, alleen jij weet werkelijk wat God allemaal voor je gedaan heeft. Prijs, loof en verheerlijkt hem dat is onze vreugd hij die ons het mooiste cadeau ooit gaf in zijn zoon, wat een God.

Graag wil ik een getuigenis geven van Jezus, mijn God, hoe zijn goedheid zich over mij ontfermt en hoe ik genezing ontvangen heb
Op 34-jarige leeftijd ben ik ernstig ziek geworden, een ziekte die Schizofrenie bleek te zijn en waardoor ik niet in staat was Sociaal te functioneren. Voordat ik ziek werd ondervond ik al dat ik in de omgang met mensen, vooral groepen, geen aansluiting kon vinden. Dit ervoer ik als een ernstige handicap. Aanvankelijk was het te dragen, ik kan mij herinneren hoe ik, als tiener, met mijn ouders aan tafel zat en dat er druk gesproken werd maar dat ik niet de kracht had om mee te praten. Later op de universiteit werd ik lid van de roeivereniging Argo, maar het trof mij dat anderen veel met elkaar praatten maar het lukte mij niet om daaraan deel te nemen ondanks pogingen die ik daartoe in het werk stelde. Wel was het leuk om bij feesten de hele nacht te swingen tussen anderen of een team te vormen als roeiploeg, zo zie ik daar toch de hand van God in hoe Hij mij toch iets gaf waaraan ik genoegen kon beleven, maar de vraag bleef, hoe krijgen anderen het voor elkaar om zo met elkaar om te gaan en hoe lukt het mij om mee te doen. Maar een antwoord daarop kreeg ik niet. Ik deed wel velerlei pogingen om bevredigende gesprekken te voeren, maar faalde daar even zovele malen in. Wel ben ik bij de roeiclub terecht gekomen doordat een vriend mij daar, met behoorlijk aandringen bij gesleept had. Achteraf ben ik de Heer zeer dankbaar daarvoor, anders was ik wellicht door gebrek aan sociaal contact weggekwijnd. Ook op de universiteit bleek bij een opdracht om als team een werkstuk te schrijven mijn handicap, ik begreep niet waar de anderen het over hadden, al het overleg kon ik niet volgen. Ik voelde mij erbuiten staan en moest de besluiten aan anderen overlaten. Mij werd door hen een bepaald gedeelte om te schrijven toegedicht en gelukkig kon ik daar mee uit de voeten. Ook hiervan zeg ik dat het een zegen was toch een aandeel te kunnen leveren en niet geheel buitenspel te staan, ook hierin zie ik de hand van God die me toch iets gaf dat ik kon. Langzaam bouwde de spanning zich op, het verlangen om bij mensen te zijn, deel te nemen, en er bij te horen, maar het lukte niet. Zo kan ik mij herinneren hoe ik vlak voordat ik ziek werd op een christelijke conferentie was waarbij ik op een afgelegen plek mijn tentje had opgeslagen, dichter bij de mensen was te eng. Ik herinner mij hoe ik sterk verlangde naar contact met de anderen, er werd mij nog een handreiking gedaan door de Heer toen de vader van een gezin dat net iets verderop kampeerde, mij zag en naar mij toe kwam en mij uitnodigde om bij hen te komen. Ondanks mijn hevige verlangen om deel te nemen sloeg ik het aanbod af omdat ik te bang was. Tegelijkertijd was ik enige tijd daarvoor geïnspireerd door een conferentie over mime waarbij ook het gebruik van vlaggen beoefend werd. De conferentie was geweldig, het was fijn om bij mensen te zijn en iets te hebben dat mij inspireerde, ook lukte het wel om een contact te maken maar voldoende was het niet. Maar God liet mij niet in de steek. Op dezelfde conferentie werd ik gedoopt in de Heilige Geest, het was een zalige gebeurtenis waarbij enorme blijdschap mij vervulde, het was alsof de Heer een heel goede grap had vertelt. Later, op de conferentie waar ik kampeerde gaf God mij een gelegenheid zoals die bij mij paste, Ik had mijn vlaggen meegenomen en ik werd door de Heilige Geest gedreven om op te gaan treden bij de eerstvolgende dienst. Mijn twijfel erover loste ik op door tegen de Heer te zeggen "ik vraag aan de mensen die de dienst organiseren of zij het goed vinden dat ik met de vlaggen optreedt en als het goed is beschouw ik het als een woord van U". Zo gezegd zo gedaan, en het antwoord was positief. Tijdens de dienst voelde ik een enorme zalving van de Heilige Geest op mij toen ik naar voren kwam. Na de dienst echter begonnen mensen te bidden met elkaar en toen werd ik weer getroffen door het idee dat ik mee wilde doen maar geen aansluiting kon vinden, het leek niet genoeg te zijn. God greep in door een voorganger die mij bij de hand nam en mij naar een rustige plek leidde. Toen ik een week later thuis was en naar de zondagsdienst wilde gaan begonnen ideeën en gedachten in mijn hoofd te komen die vreemd waren. De dienst heb ik nooit bereikt want onderweg deed ik rare dingen, ik reed met de auto over een fietspad omdat ik de gedachte kreeg een fietseer te zijn, ik raakte in de war en koos het fietspad in plaats van de weg. Opnieuw greep God in, want toevallig werd ik gezien door een politiemotoragent. Ik was in een psychose geraakt en tijdens het gesprek met de agent raakte ik mijn positieven totaal kwijt. Ik werd met een ambulance naar de psychiatrische afdeling ven het ziekenhuis gebracht en opgenomen op de gesloten afdeling. Ik wist niet wat mij overkwam, maar op de afdeling draaide ik opwekkingsliederen en had daar veel genoegen in. Later kwam ik in een revalidatiecentrum terecht, toen ik een beetje opgeknapt was, en daar realiseerde ik mij dat als ik zou gaan doen wat de Heer tegen mij zei, dat ik zou genezen, want er stond in zijn woord dat Hij mijn geneesheer was. Dat ben ik gaan doen en ik kan mij herinneren hoe ik in de bus van Wageningen naar Tiel zat en begreep dat Hij wilde; dat ik een praatje met de chauffeur maakte. Na heel veel denken en ideeën over wat mis kon gaan begon ik dat te doen en het werkte, het pakte zeer goed uit. Het was een zegen om zo'n praatje te maken. In een periode van meerdere jaren werd ik vier keer psychotisch, maar iedere keer kwam het herstel sneller. Het lukte mij om een voorbereidende cursus voor programmeur te doen, op die manier kreeg ik de kans iets te doen dat bij mij paste, ik werkte vanuit het idee om mijn aandeel en verantwoordelijkheid in de maatschappij te nemen en daarvoor te doen wat ik kon. Heel mijn leven was ik in staat geweest om goed te leren, God gunde mij dat ik mijn talent om in afzondering bezig zijn met creativiteit en kennis in praktijk te brengen, daarnaast werkte Hij geduldig aan het ontwikkelen van mijn sociale vermogen. zo waren de ziekenhuisopnamen als een warm waterbad waarin ik de veiligheid en warmte van het gezinsleven mocht beleven. Dat werkte genezend. Langzaam groeide mijn vermogen om gesprekjes te voeren met anderen. Er waren echter ook moeilijke momenten, een keer kreeg ik het zwaar met gedachten en druk op mijn geest, als ik thuis was moest ik mij voortdurend inspannen om het hoofd boven water houden, als ik de straat opging moest ik alle zeilen bijzetten om bijvoorbeeld mijn boodschappen te doen en behouden weer thuis te komen. Dit duurde vier weken lang totdat ik de Heer smeekte om rust. Toen was plotseling op één dag alles volkomen rustig. Het was een gezalfde dag, daarna duurde het nog drie weken waarna de spanning weg bleef, ik was er doorheen. Zo gingen verschijnselen langzaam over. Wonderlijk daarbij was dat wanneer ik in het gebouw van onze kerk was ik bijna totale rust ervoer, helaas kon ik daar niet altijd blijven. Ook maakte ik een periode mee waarin ik in mijn auto naar mijn ouders reisde en om de paar minuten dacht “zal ik maar tegen een boom aanrijden”, maar ook dacht ik “nog een klein stukje verder rijden”, en zo arriveerde ik bij mijn ouders en waren deze gedachten weg. Medicijnen hebben mij zeer geholpen maar genezing brengen zij niet, wel zie ik het als een genade van God dat ze je helpen om het leven nog enigszins leefbaar te houden, maar ik beschouwde mijn echte medicijn als het doen van Zijn wil. Eén maal heb ik proberen te stoppen maar ik begon mij zo beroert te voelen dat ik ze snel weer ben gaan gebruiken, het gevoel dat ik kreeg was op de grens van wat ondraaglijk was. Een half jaar later overtuigde de Geest van God mij dat het nu wel tijd was om te stoppen. In de twee weken daarna beleefde ik situaties in mijn leven die emotioneel waren, twee weken lang dacht ik daaraan en verwerkte wat in mijn geheugen was opgeslagen, toen het na twee weken rustig werd in mijn gemoed wist ik dat ik het medicijn niet meer nodig had, en zo is het tot op de dag van vandaag. De situaties die ik verwerkt had waren fijne situaties, maar mijn gevoel was niet in staat ze te verwerken. Een keer zat ik in een bar en had een biertje en een glas cola bestelt, men had mij ooit vertelt dat je erg ziek kon worden van het drinken van de combinatie, dat bleek te kloppen, maar aanvankelijk nam ik een klein slokje van het één en dan een klein slokje van het ander, na een slokje bier voelde ik mij helemaal wee worden, dan wachtte ik totdat ik weer normaal was en dan nam ik een slokje cola met het effect dat ik me woest voelde worden. Maar ik ontdekte dat als ik de gevoelens verwerkte en liet zakken voordat ik verder ging, ik niet ziek werd. Trouwens dat je er ziek van kan worden klopt, want de laatste slokjes voordat ik naar huis ging sloeg ik achterover en ik was net op tijd thuis om te voorkomen dat ik moest braken. Zo volgde ik de inspiratie van de Heer, want hij was het die mij die ingeving gegeven had. De inspiratie om de stem van de Heer te kunnen verstaan werd bij mij geboren toen een voorganger uit onze kerk verhalen vertelde over hoe hij boodschappen van de Heer ontving en persoonlijke boodschappen voor hemzelf. Dat vond ik zo aantrekkelijk dat ik dat ook heel graag wilde, dat heb ik Hem gevraagd en het heeft een tijd geduurd, maar op een gegeven moment begon hij mondjesmaat te spreken en langzaam groeide dat uit tot meer. Achteraf zeg ik dat hij, ook al kende ik zijn stem niet (bewust) hij toch met mij bezig was. Mijn vader getuigde onlangs dat ik als kind al profetische boodschappen doorgaf en de buren, die een strenge variant van het christendom aanhingen straalden een vriendelijkheid uit die aangenaam was. Door mijn opleiding in de wetenschap geloofde ik dat alles toeval was en wij alleen maar een verzameling moleculen waren, maar ik miste de warmte daarin. Tijdens een vakantie werd ik door God gegrepen en kwam het verlangen in mij op om warmte in mijn leven te ervaren. Ik begreep niet veel van god, maar ik begreep drie dingen, je moest het maar geloven, hij kon alles, maar hij had liefde, dus ook warmte. Daarentegen was de wetenschap koud en ongevoelig, maar ik realiseerde mij dat je het ook maar moest geloven, want de leraren en de boeken vertelden het en ik nam het gewoon aan. Daardoor ging ik nadenken over die christelijke god en een vriend, die ook in god geïnteresseerd was geraakt zette mij op het spoor van de bijbel en daarin las ik een verhaal van liefde en zorg dat mij de tranen over de wangen deed stromen, dit was wat ik zocht. In de komende maanden bleef ik de bijbel lezen als een spons die zich helemaal vol drinkt. Ondertussen gebeurden er wonderlijke dingen, mijn omgeving reageerde op mijn gedachten. Dat kon ik niet wetenschappelijk verklaren want het was statistisch niet meer te verklaren, het gebeurde zo veel dat het geen toeval meer kon zijn. Als ik bijvoorbeeld naar college ging was ik altijd te laat, maar dan beloofde ik god dat ik de volgende keer op tijd zou zijn en als ik bij het stoplicht kwam was het altijd groen. Maar, na veel groene stoplichten dacht ik “als ik tegen god zeg dat ik spijt heb dan helpt hij mij en staat het licht op groen”, helaas bleef het rood, “toen realiseerde ik mij dat ik het wel moest menen, en echt mijn best moest blijven doen om mijn verantwoordelijkheid te blijven nemen. Ik bekeerde mij en zei dat ik echt mijn best zou gaan doen en onmiddellijk werd het licht groen, overigens was ik doorgaans toch te laat maar de heer regelde dat ik toch op tijd was omdat de leraar ook te laat was. Daardoor merkte ik dat het toeval bestuurd werd door iemand, en dat moest god zijn. Af en toe begon de twijfel aan mij te knagen en dan ging ik na wat er gebeurd was en kwam ik tot de conclusie dat hij toch bestond, want hoe konden deze dingen anders gebeuren, wie kon mijn gedachten kennen en mijn omgeving beïnvloeden, want er gebeurde veel meer dan alleen een stoplicht dat rood of groen was. Na drie jaar was de twijfel weg en was ik ten volle overtuigd dat hij bestond en vanaf dat moment hielden ook deze wonderlijke gebeurtenissen op. Maar het bleek het begin te zijn van een leven waarin ik de liefde en de ontferming mocht ontvangen en begrijpen. Het heeft nog een hele tijd geduurd voordat ik in staat was deze warmte, die het onder de mensen zijn met zich meebrengt, echt goed kon beleven. Inmiddels ben ik in staat om bij vrienden te zijn, mee te doen met gesprekken en te begrijpen wat ze zeiden, ik kan het gevoel beleven dat ik er bij hoor en dat ik ook iets in te brengen heb. Het heeft veel voeten in de aarde gehad, maar god is trouw gebleven en ik verwacht nog meer genezing van hem als ik doe wat hij zegt.

Oke, dank voor je mening  😊

Porno is verkort voor pornografie. Het woord is in de jaren vanaf 1926 tot 1950 ontstaan uit het Franse pornographie, dat weer is gevormd uit het Griekse pornographos, dat zoveel betekent als ‘over hoeren schrijvend’. Dat komt weer van ‘pornos’: die zich aan ontucht schuldig maakt, ‘porné’: hoer. Dat is verwant met pernèmie: ‘ik verkoop (met name levende waar)’. En dat laatste woord is weer verwant met het Latijnse ‘pretium’ dat: ‘waarde van iets, prijs of beloning’ betekent.
Pornografie wil dus zeggen, het schrijven van ontuchtige literatuur  en, sinds de uitvinding van de fotografie en de videografie, het afbeelden/uitbeelden van seksuele handelingen. Uiteindelijk is de pornografie een middel om de sexualiteit van de lezer/kijker te prikkelen.
Uit het voorgaande blijkt dus geen direct verband tussen pornografie en de Bijbel. De Schrift spreekt zich niet over porno uit, gewoon om het feit dat het verschijnsel in Bijbelse tijden niet bekend was. Ongetwijfeld zal er erotische literatuur zijn geweest, maar het begrip als zodanig wordt niet genoemd. Daarnaast is het de vraag of de directe bedoeling van de erotische literatuur was de sexualiteit van de lezer te prikkelen.
Dat pornografie een algemeen verschijnsel is geworden (niet alleen in Nederland natuurlijk) is, naar mijn mening, het gevolg van het feit, dat de mens voor wat betreft zijn sexualiteit, de weg kwijt is. De sexualiteit is commerciële handelswaar geworden; een spel van kunstmatig opvoeren van de vraag en het vervolgens vergroten van het aanbod. Ze maakt een onderdeel uit van een spel voor volwassenen, dat al vele eeuwen tussen mensen wordt gespeeld en zich steeds meer in een neerwaardse spiraal bevindt. Door de grote beschikbaar wordt deelname aan het zinnenprikkelende spel steeds goedkoper, maar moeten de mensen die er aan meedoen ook steeds verder  en fanatieker spelen om hun opgezweepte seksuele verlangens nog te bevredigen.
Het effect van pornografie is dat het het beeld van de Bijbelse en intieme, kwetsbare relatie tussen twee levenspartners onder druk zet. Degenen die verslaafd zijn aan porno, maar ook degene die er voor het eerst mee kennis maakt, merkt dat het zijn beeld van de ander seksueel beïnvloedt: je gaat met andere ogen naar die ander kijken. Daarnaast geeft het de sexualiteit een hogere status dan de Bijbel haar geeft. Dat is het effect van de verslavende werking die van de pornografie uitgaat. Met andere woorden: de sexuele partner raakt onderworpen aan je verlangens seksuele handelingen uit te voeren.
Pornografie is verslavend. Het beschadigt het mensbeeld en werkt liefdeloosheid in de hand. Het wekt heerszucht op. Het zorgt er voor, dat de ander niet meer wordt gezien als een gelijkwaardig wezen met recht op respect (en privésfeer), maar als een object dat je naar believen voor je eigen bevrediging kan misbruiken. Pornografie leidt dus ten diepste tot egocentrische zelfbevrediging.
Als je de uitspraak: „alles is geoorloofd, maar niet alles is nuttig“, in z’n context bekijkt, dan blijkt dat het hier gaat om de relatie met Christus. Dat wat dan ’niet nuttig is’ is dat wat die relatie onder druk stelt of beschadigt. Porno heeft de eigenschap om al je gedachten en verlangens voor zichzelf op te eisen. Een christen die toegeeft aan pornografie zal merken, dat het zijn relatie met Christus, in elk geval tijdelijk, op een lager niveau brengt. De vrede en rust in Christus is na de daad in één klap verdwenen; hij voelt dezelfde eenzaamheid en leegte die ook Adam en Eva voelden, nadat ze van de vrucht van kennis van goed en kwaad hadden gegeten. En het kost duidelijk wat moeite om weer opnieuw met Jezus in het reine te komen. Dit gevoel en deze ervaring is met name het gevolg van een mistap op seksueel terrein. Dat heeft óók te maken met de mate waarin je jezelf de overtreding kunt vergeven.
De context van „alles is rein voor de reinen“ is wel heel erg toepasselijk in verband met pornografie. Titus 1:15-16 (NBG1951) „Alles is rein voor de reinen, maar voor hen, die besmet en onbetrouwbaar zijn, is niets rein. Maar bij hen zijn zowel het denken als het geweten besmet. Zij belijden wel, dat zij God kennen, maar met hun werken verloochenen zij Hem, daar zij verfoeilijk en ongehoorzaam zijn en niet deugen voor enig goed werk“.
Het rein of onrein zijn gaat hier aan de daad vooraf. De daad komt voor uit het denken. Dat denken is rein (schoon) of besmet. Hieruit kun je dus concluderen, dat je wens of beslissing om aan pornografie toe te geven, voortkomt uit een onrein geweten. Een onrein geweten impliceert een misleid of verduisterd denken. Met de opmerking „alles is rein voor de reinen“, dien je dan ook in te zien, dat de tekst vervolgt met: „maar voor hen, die besmet en onbetrouwbaar zijn, is niets rein“. Het is dus de vraag onder welke categorie je wenst te vallen. Het antwoord daarop kun je enkel maar voor jezelf geven. Maar door eerst na te denken voordat je je overgeeft aan de verslavende onreinheid van pornografie, kun je jezelf veel ellende (en beschadiging van je reine relatie met Christus) besparen. Want die eerste misstap, verlaagt niet alleen de drempel voor de volgende, maar doet ook de mate van onreinheid groeien, waardoor je de indruk krijgt dat Christus met elke misstap op seksueel vlak, verder van je af komt te staan.

Ik reageer niet op die betweter uit Urk.
Dank voor je steun. 

Jij kunt jezelf niet verplaatsen in de vrouw van @Gaitema. Als dat een voorbeeld moet zijn van zgn christelijke naastenliefde. 

Correctie, ik weet dat Jezus dit vindt.
Punt is dit, een wedergeboren christen ontvangt de Heilige Geest. Die de waarheid laat zien en onze redding aan onze geest bevestigd. 

Kan het zijn dat ik me dit inbeeld? Voor een ongelovige kan dat inderdaad zo lijken en ik heb daar alle begrip voor.
Maar ik weet dat Jezus de waarheid is. Niet omdat ik het zelf heb uitgevogeld, maar omdat God dit aan mij bevestigt door de Heilige Geest die in mij leeft en door Zijn woord. God is een levende God, Zijn woord leeft, Jezus Christus leeft.
Matthew 5:28 English Standard Version
28 But I say to you that everyone who looks at a woman with lustful intent has already committed adultery with her in his heart.

Matthew 5:28 King James Version
28 But I say unto you, That whosoever looketh on a woman to lust after her hath committed adultery with her already in his heart.

Ik kan helaas geen grieks of hebreews.
Maar voor mij betekent begeren >>> met lust naar kijken.
Stel dat God niet bestaat, dan heb jij gelijk. Niemand heeft een relatie met God omdat die niet bestaat.
Stel dat God wel bestaat, dan maakt het niet uit of je Hem gelooft, niet weet of Hij bestaat of Hem afwijst. God is de Schepper en iedereen staat in relatie tot Hem.
Ja

Er bestaat gelukkig ook nog zoiets als schemering.

Zolang we in Christus zijn wandelen we in het licht. Leef goed dan weet je niet wat je slecht doet.