Gaitema

Zo is het, maar hij is trouw aan zijn vijfde baasje. Dat zegt ook wat over mij.

Ik zie dat niet helemaal het zelfde als onze schelden. Wij schieten echt uit onze slof, maar Hij zegt raak wie ze zijn. Ik heb er moeite mee Jezus van schelden te betichten. Daar is Hij me te veel God voor. Uit ontzag voor Hem durf ik dat niet zo te stellen

Ik zie dat niet helemaal het zelfde als onze schelden. Wij schieten echt uit onze slof, maar Hij zegt raak wie ze zijn. Ik heb er moeite mee Jezus van schelden te betichten. Daar is Hij me te veel God voor. Uit ontzag voor Hem durf ik dat niet zo te stellen

Ik zie dat niet helemaal het zelfde als onze schelden. Wij schieten echt uit onze slof, maar Hij zegt raak wie ze zijn. Ik heb er moeite mee Jezus van schelden te betichten. Daar is Hij me te veel God voor. Uit ontzag voor Hem durf ik dat niet zo te stellen

Mystic, heb jij zelf nooit gescholden en nooit gedreigd?  Het is niet juist doch mensen maken fouten. Jezus schold en dreigde (ja dat ook) ook wel eens. Hij maakte mensen uit voor adderengebroed, voor duivelskinderen, en dreigde mensen met verdoemenis cq buitenste duisternis.  Hij heeft al onze zonden gedragen. Wie dan zonder zonde is, werpe de eerste steen. Kaasjeskruid heeft excuses gemaakt.  Vader vergeef ons zoals wij ook anderen hun schuld vergeven. Toch?
Ik ben het met je eens dat christenen angst mogen kennen. Kaasjeskruid wijst echter in mijn optiek op een groot geschenk dat we in Christus ontvangen hebben. Geloof drijft alle angst uit.  Persoonlijk ervaar ik geen dalen meer, zoals in de depressie en in de dalen en pieken van het opgbouwproces, maar ik ervaar nog wel eens angst. Maar ik merk heel duidelijk dat ook dat steeds verder verdwijnt en geen diepe angel meer kan slaan.  Er is een ander Fundament, van geloof, hoop en liefde, vertrouwen, kalmte, kalme zekerheid, dat midden in eventuele situaties van angst óók Aanwezig is en blijft.  Zo ging dat bij mij ook in de diepe dalen tijdens de eerdere geloofsopbouw. Er ontstond laagje voor laagje een bodem in de afgrond, totdat de afgrond helemaal verdwenen was.  Iets wat alleen Jezus de Christus kan doen, wat geen therapeut of psychiater of medicijn kan doen.  Het een sluit het ander niet uit natuurlijk, maar er is wel een verschil. De genadevolle vervulling in Christus is blijvend en onberouwelijk. In Jezus Christus hebben wij het grootste geschenk aller tijden ontvangen.

Naar mijn bescheiden mening wordt de verwarring (mede) veroorzaakt door het denken in contrasten. Jezus is nooit werkelijk weggeweest en komt toch terug. Is dat tegenstrijdig? Nee, want Jezus is op deze aarde aanwezig in Zijn Kerk en door de Heilige Geest die aan een ieder geschonken wordt die daarom vraagt. En toch komt Hij ook lijfelijk terug om Zijn aardse koningschap te aanvaarden. Veel zaken die ogenschijnlijk met elkaar in tegenspraak zijn, zijn dat in werkelijkheid toch niet.

Ik zeg wat de bijbel zegt. God wacht met het Einde, omdat Hij zo veel geduld met ons heeft. Zodat iedereen de kans krijgt zich te bekeren. Daarna het einde en dan een nieuw begin

Dank je
Christelijk ongeloof ten aanzien van dit bedoel ik mee, het idee van: "aan een bijbel heeft een christen genoeg. Psychologen voegen niks toe."
Ik geloof dat God al het goede gebruikt. Ook niet christelijke hulpverleners. De barmhartige Samaritanen. 
Wij hebben christelijke en niet christelijke hulpverlening en dat hersteld onze relaties en psychische gesteldheid enorm. Het is gewoon in de lijn van Gods wil. Niks niet oxymoron

Dat werkt zeker. Samen kunnen we een vuist maken. Dat is wat God graag ziet. Waarbij we aanvaarden dat Hij het werk doet.

Toch wel goed iets er over te zeggen. Een keer geluk hebben redeneer ik ook als "mogelijk" geluk, maar een hele reeks van geluk en toevalligheden is in mijn ogen wel overtuigend een zegen van boven. Daarbij: God zorgt goed voor heel de schepping, want Hij zorgt ook voor de bloemen in het veld en de vogels in de lucht, volgens Jezus.

En toch geloven wij het en daar zijn we zeer overtuigd van. Hoe je ook naar de wereld kijkt. Met God heb je altijd een reden in tegenslagen rust te vinden. Je vertrouwd op God en het komt hoe dan ook via links of rechts om goed. Echter iemand zonder geloof moet vechten tegen de angsten de strijd te verliezen en aan het kortste eind te trekken. Geloof verdrijft enorm veel angsten

"Heb je iets heel bijzonders met God meegemaakt, of wil je met ons delen hoe je tot het geloof gekomen bent? Open dan hier een nieuw topic met je verhaal. Let op: alleen christelijke getuigenissen zijn toegestaan."
 
Het lijkt me dus ook niet de bedoeling om een getuigenis af te branden. Bij deze een reactie verwijderd, open gerust zelf elders op het forum een kritisch topic.
edit; breder trekken kan ook elders.

Je bent trouwens een gemene draaikont want ik heb toen en daar duidelijk vermeld dat dat niet voor mezelf was maar voor mijn personeel. Wij zullen wel nooit vrienden worden want ik houd niet van gemene mensen die alles altijd verdraaien
 
Ook hier toon je wederom je leugenachtige verdraaiingen. Het was namelijk een reactie op jouw onjuiste bewering dat er nauwelijks hulp wordt geboden in Puerto Rico. Je verdraait alles wat niet in jouw kraampje te pas komt. Het is daarom ook waarschijnlijk verspilde moeite om nog op jou te reageren en ik stop er dan nu ook weer mee. Veel plezier verder met jouw verkronkelde denkwereld. Ik ben voorlopig klaar met je.

Heb dit soort berichten wel vaker gelezen: hoe kun je dankbaar zijn als rijke westerling voor je voorspoed, terwijl in andere werelddelen mensen liggen te creperen? De vraag is wellicht uit integere, oprechte bedoelingen gesteld, maar toch zou het mijns inziens niet juist zijn om een soort taboe te creëren op eenvoudige dankbaarheid voor het goede dat je hebt. Dankbaarheid om het goede, hoe klein ook, maakt namelijk bescheiden, vrolijker en uiteindelijk toch liefdevoller. Wie het kleine niet eert...
Het één sluit het andere dan ook niet uit. Je kunt in hetzelfde gebed namelijk dankbaar zijn voor de gaven die jij krijgt én smeekbeden verrichten voor die andere mensen. Ook in je handelen kun je zowel genieten van je nieuwe huis, als je rijkdommen aanwenden om iets goeds te doen voor de mensen om je heen, of voor de mensen daarginds.
Natuurlijk kan die ogenschijnlijk oneerlijke verdeling (grotendeels ook door mensen zélf veroorzaakt, want we hóéven niet mensen te laten verhongeren) vragen oproepen, maar dat betekent niet dat je altijd op zoek hoeft te gaan naar antwoorden en dat je alles moet kunnen verklaren.
Als je het moeilijk vindt dat er zoveel leed is, dan is het zaak om je droefheid of boosheid daarover om te zetten in goede voornemens. En die kunnen heel klein zijn, passend bij jouw roeping in deze wereld. Maar blijf wel altijd dankbaar en optimistisch, omdat er méér is dan de ellende om je heen en omdat de liefde uiteindelijk altijd overwint. Juist in tijden van nood neemt de saamhorigheid en hulpvaardigheid enorm toe.
De liefde neemt toe naarmate je meer dankbaar bent voor zelfs de meest eenvoudige, goede dingen en je jezelf altijd afhankelijk weet van de voorzienigheid. Regelmatig zie je bewijs dat je op één dag alles kwijt kunt raken en gelukkig zij die zich daardoor niet van de wijs laten brengen, maar het geluk vinden in God en de mensen om hen heen.

God voorziet, ook bij mij. En God voorziet in die mate dat ik er ook nog van kan delen, bijvoorbeeld met de hond, maar ook met de jonge vechtersbaasjes uit het dorp hierzo. Ze krijgen van mij een banaan en een glas melk. Dit vonden ze eerst wel apart, want meestal krijgen ze bij anderen fris en snoep/koek. Nu vragen ze zelfs om een glas melk en/of een banaan. Ik zit eraan te denken om een koe als huisdier te nemen, lekker hoor melk. Misschien is een bananenboom ook wel wat, echter zal ik dan een grote kas moeten bouwen.

Je zou eens kunnen informeren bij christenen in Puerto Rico i.p.v. hier voortdurend je gal te spuwen. Dankbaarheid en vertrouwen hebben toch niets met egoïsme te maken, wel?

Als wij zelfs in staat zijn ons huisdier te onderhouden, hoeveel temeer kan God zijn kinderen dan voorzien van wat ze nodig hebben.  Deze gedachte is mij een troost geweest in moeilijke tijden en ik getuig hierbij dat Hij altijd heeft voorzien en dat ik nooit iets tekort ben gekomen. Moge dit een bemoediging zijn voor mensen met financiële problemen.

Het dogma is niet te begrijpen. Je kunt het alleen maar aanvaarden, eventueel uit respect voor je voorgangers, maar je mag het nooit aan andersdenkende christenen opdringen, laat staan ze om dit dogma uitsluiten. Er zijn oprechte volgelingen van Jezus omwille van dit dogma vermoord, door christenen welteverstaan. De eerste christenen kenden het dogma niet eens en konden er dus ook niet over bakkeleien. God laat zich niet in een doosje stoppen.

Hele verbale oorlogen om een dogma. Terwijl Jezus duidelijk aangeeft dat het niet gaat om het juiste geloof, maar om het zijn van een goed mens.
Waar zegt Jezus dat je in de drie-eenheid moet geloven ?
Hij vraagt of je de hongerigen hebt gevoed, de zieken bezocht. 
Volgens mij hebben jullie er beiden dus niets van begrepen. 
Het gaat niet om de juiste leer. Dat is de Paulus lijn.
 

Gedeeltelijk ja. God openbaart zich aan ons in de Bijbel, in de persoon van Jezus en ook in de hele schepping. Die openbaring is echter nog niet zodanig dat we Hem nu al volledig zouden kennen. We zien alles nu nog gefragmenteerd, zoals Paulus ook uitlegt. Niemand van ons heeft God gezien en daarom heeft ook niemand van ons de waarheid in pacht. Zodoende blijft er alle ruimte voor andersdenkenden en het liefhebben van anderen, zelfs als die van ons verschillen.

Ja, wij moeten doorgaan.

Een dwaze reactie, want "Jehova" (zoals u Hem graag mag noemen) wordt in Jesaja 10:21 ook Sterke God genoemd. Zowel Jezus als Jehova worden beiden Sterke God genoemd en tonen duidelijk hun gelijkheid aan.

Dat snap ik, maar als het letterlijk in de bijbel zou staan dat de Heilige geest een Persoon is, dan zou geen Jehovagetuige of Jood dat ontkennen. Het is dus wel degelijk theologie. 
Er staat alleen in de bijbel over de Heilige Geest dat Jezus Zijn plaatsvervanger, de Heilige Geest zou sturen. Hierdoor lijkt het alsof over een Persoon gesproken wordt, dus wordt het theologisch zo gezien.
Maar is dat wel zo?  In het begin van het christendom, en daar hoorden de Messiaanse Joden ook bij, werd dat niet door alle christenen zo gezien. Ik zelf zag dat in mijn jeugd ook niet zo trouwens. Niemand had me ooit die leer verteld en ik nam het aan, zoals het op mij over kwam. Namelijk als een verzameling Gaven van God de Vader zelf. Toen een dominee op de radio zei dat de Heilige Geest een Persoon is met een eigen karakter en een eigen wil, was ik er van onder de indruk. Ik was verbaast. Lang heb ik het niet begrepen en het maar zo aangenomen. Ik snapte nooit hoe de Heilige Geest als aparte persoon nu God kon zijn, maar geloofde het. al kwam het erg vaag op mij over. Ik kon het niet visueel voor me zien. Zo'n Heilige Geest als persoon met wie de Vader en de Zoon dan sprak en om ging. 
De laatste jaren ben ik er dan ook op terug gekomen. ik ontdekte door onder andere een messiaans joodse forum, dat zij en met hen wel meer christenen, de Heilige Geest niet als een zelfstandige Persoon zien. Zelfs joden op een forum zeiden me dat het niet zo te zien. 

@sjako,
in een eerdere discussie kwam ook het kindermisbruik aan de orde. Ik heb je toen moreel failliet genoemd zonder eerst eens te vragen wat jouw visie was. De discussie is kort daarna dichtgezet.
ik had geen oordeel mogen uitspreken zonder jouw visie te horen. Hierbij alsnog mijn excuus voor die woorden. Was niet goed van mijn kant.

Hij wordt God genoemd.
Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij is op Zijn schouder; en men noemt Zijn naam Wonderlijk, Raad, Sterke God, Vader der eeuwigheid, Vredevorst; (Jes.9:5)