Machiavelli

En twee mannen die samen wonen, geen sex met elkaar hebben, maar toevallig wel homo zijn mogen die dan ook niet in gemeenschap samenwonen?

Kat op 't spek binden? En daarnaast vermoed ik dat er enig wantrouwen bestaat tov. twee mannen die met elkaar een relatie hebben, bij elkaar in huis wonen, maar wel beweren celibitair te zijn. Terecht of onterecht.

Hrm, lopen er hier nog geleerde papen die weten wat het Anglicaanse standpunt is voor niet-sodomiserende hokkende priesterpoten?

Dat hangt van de Anglicaan af. Het zijn een soort hervormden, maar dan nog minder eenduidig.

Er is denk ik dan ook verschil in even hard zijn om de ander uit de put te helpen of even hard zijn om voor jezelf op te komen. Het laatste is niet per se verkeerd, maar zou zo veel mogelijk voorkomen moeten worden. Het eerste is altijd goed, mits je wel echt weet wat je doet, diegene echt goed kent en niet uit woede hard bent maar om echt uit liefde te willen helpen. Het hard zijn zou je dus niet uit verwijt of ongeduld mogen doen, maar welbewust en slechts kortstondig. Zodra het niet meer nodig is, zou je de hardheid dus meteen moeten laten voor wat het is.

Lief-zijn moet je dus onvoorwaardelijk zijn, tenzij het voor jezelf écht nodig is om dat niet te doen of wanneer dat voor een ander nodig is? Dan blijft er van die onvoorwaardelijkheid weinig meer over. En lief-zijn valt nu eenmaal niet te combineren met die hardheid die jij haar aanhaalt, dan rek je het begrip teveel uit.

Onvoorwaardelijk lief zijn, het is een moeilijk en zeer delicaat iets in deze wereld. Je bent het dan ook niet zomaar in één keer, het blijft een bijzondere en zeer kwetsbare gave en je zult dan vrijwel gegarandeerd enkele malen op je muil gaan en daarvan verdriet hebben. Toch heb ik steeds meer het idee dat Jezus ons daarnaar wil omvormen en dat Hij misschien dát bedoelt als Hij zegt dat je als gelovige tegenstand zult moeten verdragen en je kruis zult moeten opnemen. Want mensen gaan misbruik van je maken als je echt lief bent, maar het goede moet altijd overwinnen en standhouden. Hoeveel genade van God je daarvoor ook nodig hebt. Hoeveel pijn dat misschien ook kan doen. Gelukkig mogen we ook sluw als slangen zijn, volgens diezelfde Jezus. Maar wel lief.

Want sluw als slangen zijn is iets liefs?

LIEF

Dulce Jesus. Zoete Jezus. Het is een term die je binnen de katholieke Kerk her en der nog weleens ziet rondzwerven, zoals in de slagzin: "Het brood der engelen, dat alle zoetheid in zich draagt." Het is een vertaling van het Latijnse woord dulce. Dulce betekent niet zozeer enkel zoet, maar ook zacht, lieflijk, onschuldig. Dat las ik laatst eens ergens. Een dulce Jezus is dus eigenlijk een ronduit lieve Jezus, een lieve Heer. Heiligen schrijven daar dan ook nog weleens over, dat wij zo een lieve Heer aanbidden, een zachte Meester. Je zou zonder spotten of overdrijven dan kunnen zeggen: Jezus is lief.

"Maar de vrucht van de Geest is liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, vertrouwen, zachtmoedigheid, zelfbeheersing." Aldus Jakobus in zijn brief. Negen eigenlijk hele zachte eigenschappen. Iemand die deze eigenschappen ten volle heeft, is eigenlijk ook een heel lief persoon. Heel vrolijk, heel zacht, geduldig en goed van vertrouwen. Hij verheft zijn stem niet, staat altijd voor je klaar, is altijd heel beleefd en straalt een hele argeloze rust uit. Vaak denk je dan toch aan dat lieve oude vrouwtje om de hoek, die je zo graag een gulden voor je rapport geeft, al ben je haar kleinkind niet. Zodat je je misschien toch een beetje schaamt...

Had Jezus geduld met de verkopers op het tempelplein? Was Paulus alleen maar lief in zijn brieven? Dat die zaken vruchten van de geest zijn betekent niet dat ze in elke situatie goed zijn. Soms kan verontwaardiging veel heiliger zijn dan vriendelijkheid.

Lief. Ik vind het eigenlijk een heel aanstekelijk woord, meer nog dan het abstracte "liefde." Het is zo'n klein, volstrekt onschuldig woordje, dat het vaakst door kinderen wordt gebezigd. Het is echter ook een woord dat een beetje wordt geminacht. Vooral gelovigen gebruiken het vaak in een wat spottende context: "Daar preken ze alleen maar dat je lief voor elkaar moet zijn." Gewoon verschrikkelijk lief zijn wordt dan ook als ongezond gezien. Ik moet toch ook voor jezelf opkomen, niet over mij heen laten lopen, ik moet toch vooral niet naïef zijn. En God is toch ook de Rechter, de Almachtige Schepper? God zomaar lief? Het klinkt bijna kleinerend, blasfemisch...

Klopt.

Lief zijn voor elkaar. Het klinkt oppervlakkig en kan gemakkelijk sentimenteel worden gemaakt.

Omdat het dat ook zo is. Daarom gebruiken we het voornamelijk bij kinderen en oude vrouwen. Daarbij is sentimenteel niet zo'n probleem.

Maar ik zou het eens gewoon moeten proberen: echt ronduit líéf zijn. Dus niet enkel vriendelijk, niet enkel gastvrij, maar echt lief. Volstrekt argeloos, volstrekt onschuldig, als een kind op zijn best. En stel dat Jezus ook gewoon echt lief is, dat ik een echt lieve Heer bemin? Hoe zou ik dan nog bang voor Hem kunnen zijn, hoe zou ik dan nog stoer kunnen doen, hoe zou ik dan nog iets kwaads kunnen doen jegens Hem? Tegen een machtige Schepper kan ik nog eigenwijs zijn, daar is ie machtig voor, maar tegen iemand die echt heel erg lief en dus volstrekt onschuldig is?

Je bent een mens, dus dat zou niet zo moeilijk moeten zijn. Wil je cijfers hebben over kindermisbruik? Van héle jonge kinderen? Die zo lief en onschuldig en onwetend zijn als geen ander mens? Wij maken als mensen vooral misbruik van liefheid en zouden dat ook bij God doen. Proberen dat ook te doen. Lieve mensen zijn geen bedreiging, een God die slechts lief is evenmin. Want dan kan er geen sprake meer zijn van een oordeel, van schuld en boete.

Ik heb steeds meer het idee dat Onze Lieve Heer mij uiteindelijk zó wil vormen, dat ik echt onvoorwaardelijk lief kan zijn tegen iedereen. Natuurlijk, mijn grenzen aangeven en voor mijzelf opkomen, dat is goed. Maar niet het einddoel. Uiteindelijk wil Jezus in mij die grenzen verruimen door mijn geest te vergroten en ervoor zorgen dat ik alleen nog maar voor de ánder opkom. Over geheel anders zijn gesproken. Niet radicaal zijn in harde stellingen spuien en vooral zo fel mogelijk Onze Lieve Heer verdedigen, maar gewoon radicaal zijn in ronduit lief zijn. Een lief persoon zijn. Al die negen eigenschappen bij elkaar, zonder uitzondering.

Heb je het dan nog over lief zijn? Liefde vraagt namelijk soms ook om handelen. Vrede ook. Liefde betekent ook het beschermen van wie je lief zijn. Je uitspreken tegen grove ketterij. Vrede kan betekenen ingrijpen als twee buren vechten, wellicht fysiek (en nee, dat lukt niet per se zonder zelf fysiek te worden), het kan betekenen dat je een ettertje hardhandig in zijn kraag grijpt en een tik verkoopt, zodat dat kleine meisje in het vervolg zonder gedoe op school te komen.

Ik heb het natuurlijk over mijn persoonlijke leven. Dus niet over rechters, politie en overheden. Dat is mij te abstract, te ver weg. Overheden hebben hun eigen taak, namelijk lieve mensen beschermen. Dus mag ik gewoon onbeschroomd lief zijn, al is het misschien in het begin voor slechts een uurtje. En als die bergrede, of die brief van Jakobus, of al die andere geschriften niet uitsluitend tot mij gericht zijn, maar ook tot jou, dan is het zomaar mogelijk dat we ervoor zorgen dat die overheden ineens heel wat minder werk te doen hebben en zich ook met leukere dingen kunnen bezighouden. Gewoon, omdat wij zo lief zijn. Net zoals God zo lief is.

Hel, genocide, erfzonde, verkopers wegjagen en hun eigendommen vernielen is niet lief. Mij is de Wrake is evenmin lief. Nee, God is niet lief. God is wel Rechtvaardigheid en Liefde en dát is wat wij moeten nastreven. En die rechtvaardigheid slechts wanneer zij door liefde gerechtvaardigt wordt. Geen zwakke lief-zijn voor elkaar geleuter, maar Liefde. Wenen met de wenende, blij zijn met de blijde, bescheiden en geduldig, maar ook opkomen voor de zwakken, hen beschermen die zichzelf niet kunnen beschermen en vermanen die vermaand moeten worden.

Lief zijn. Raar en sentimenteel geleuter van een topicstarter die ook niet altijd lief is en wat ook niet bij God zou passen, of toch een eigenschap die jou eigenlijk net zo aansteekt als het mij doet?

Sentimenteel geleuter zonder al teveel realisme.

Door niet gelijk alle registers open te trekken, maar er op een rustige manier iets van te zeggen. Afhankelijk van de reactie kan je daarna nog je stijl aanpassen.

Niet meer lief zijn bijvoorbeeld?

Dit boek niet gelezen, maar Dalrymple is altijd de moeite waard.

Hoe ben je lief naar een stel buren die hun hond laten poepen in de tuin van een bejaarde vrouw verderop in de straat? Hoe ben je lief naar een stel buurjongens die een ander jochie aan het pesten en treiteren zijn?

Ik vind de eerste paar boeken wel aardig, daarna werd ze te groot en te langdradig. En de films zijn ruk.

Emma Watson is geweldig en aangezien Natalie Portman moeder is geworden denk ik dat ik met Emma moet gaan trouwen.

En ja, als christen kun je naar die films kijken en nee, als christen met smaak en zelfrespect kun je niet naar die films kijken tenzij je Emma Watson wilt bewonderen.

Wir sind Helden. Leuk.

Misschien moet je hem gewoon negeren en alleen op de voor-jou-zinnige-dingen reageren?

Dat zou een mogelijkheid zijn ja.

Niet zo pessimistisch, kind.

Je irriteert alleen jezelf heb ik het gevoel.

Misschien moet je eens ophouden met je Libelle-psychologie.

Waarom verwachte ik al zo'n negatieve uitspraak van jou?

Omdat je geen antwoord gaf op de vragen?

Zeg, Mach, is het voor jou niet eens tijd om te trouwen met Morpho?

Sorry, maar er is slechts één man voor mij...

Ik vraag me dan weleens af hoeveel van die mensen die op Griekenland afgeven zelf hun eigen financiën wel echt op orde hebben en zelf niet uitgeven wat ze niet hebben. Zoveel Nederlanders die schulden hebben door het onverantwoord kopen van luxe-artikelen bij postorderbedrijven, of door het maar blijven zwaaien met de creditcard... Want op overheden en landen schelden is zo gemakkelijk, maar hoe zit het bij jouzelf eigenlijk? Besteed jij je studiegeld of maandloon dan sober en betaal je netjes je studieschuld af naar vermogen? Of besteed je je geld vooral aan kleding, drank, technologische snufjes of uitgaan en zou je eigenlijk misschien toch iets moeten minderen om ook straks rond te kunnen blijven komen? Misschien wel een hele interessante vraag om ook eens te stellen.

Maar volstrekt niet relevant.

Pfff... Tegenwoordig gaat elk gesprekje zo:

Iemand: Hoe lang hebben jullie nou al verkering dan?

Ik: 3,5 jaar, iets langer.

Iemand: wordt het dan niet eens tijd...

En dat vraagt iemand dan heel lief en oprecht, maar voor mij voelt het als een stomp in m'n maag. Juist omdat ik het zo graag wil (en vriendlief inmiddels gelukkig ook ) maar de centen simpelweg ontbreken. En nee, gratis op maandagochtend in een leuk jurkje van de C&A is geen optie. Niet dat ik een 10.000 wed wil, en een gehuurde jurk is ook geen probleem, maar een beetje speciaal mag 't toch wel zijn.

Herkenbaar , al heeft niemand (buiten de echt naaste mensen) gelukkig het lef gehad om dat aan mij te vragen. Daar schijnt mijn vriendin veel geschikter voor te zijn.

Een groot deel van de jongeren kan het weinig interesseren als er rook- en lichteffecten zijn, maar als je daarmee maar enkelen kan bereiken en redden, is dat al wenselijk.

Neuh.

En Paulus op deze manier gebruiken is erg. uhm. hoe zeg je dat netjes? Creatief?

Waarom willen we graag weten wat het volk (wij dus) vindt terwijl de overgrote meerderheid geen ene bal verstand van zaken heeft? Je vraag mij ook niet wat en wanneer ik welke planten moet zaaien.

Omdat binnen ons systeem de macht van de overheid rust op de legitimatie die zij van het volk krijgt.

Maar de politieke mannenbroeders hebben grote adviescomités, economische adviseurs e.d.

En die zeggen soms hele verstandige dingen. Soms ook niet of wordt er niet naar ze geluisterd, één van de oorzaken dat wij ons druk maken over Griekenland.

Ten eerste, politici zijn niet allemaal mannenbroeders.

De goede wel.

Ten tweede, politici hebben vaak meer verstand van kwesties, daar ben ik het mee eens. Daarom ben ik ook niet voor een referendum. Soms zouden ze wat mij betreft ook wel wat minder naar Henk en Ingrid mogen luisteren.

Maar daar is het klimaat niet voor. Dat niet naar Henk en Ingrid luisteren is de reden voor de SP en PVV, was één van de redenen van D66. En in deze kwestie zal het volk lekker genegeerd worden, maar dat betekent evenwel dat de PVV en SP daar garen bij zullen spinnen zodra de volgende verkiezingen voor de deur staan. Het volk negeren heeft een prijs...

Ten derde, dat neemt niet weg dat macht corrumpeert. Dus het is goed als het volk zich af en toe laat horen. Ik ben echt niet altijd blij met de reacties van het volk. Toch heb ik liever dat zij af en toe tenenkrommende dingen roepen, dan dat het buitenlandbeleid enkel wordt bepaald door een bepaalde elite.

Mwah, dat gebeurt nu ook. Srebrenica, Irak, Afghanistan, Libië, de EU und so weiter.

Kortom, allemaal te herleiden naar achterdocht. Zelfs een kind kan de rookgordijnen zien en hoe de zakken worden gevuld, dat is straks helemaal waar als er steeds meer voedselbanken gaan komen, en die gaan komen als het zo door gaat, steeds meer mensen aan de voedselbonnen om nog te kunnen eten. Ik heb de eerste voedselbank al gezien, dus daaruit kan je al uit opmaken waarom mensen nee zeggen.

Voedselbanken is niet bepaald een gevolg van EU-beleid hoor.

Dit is nou net wat Raido bedoelt: wat je nu zegt is vooral onderbuikgevoelens.

De EU is niet hetzelfde als ons eigen land opgeven. De EU wil zeggen dat we samenwerken met andere landen, en dat heeft ons heel veel goed opgeleverd: al 65 jaar vrede in West-Europa, sterkere economische groei, een beter milieubeleid, en zo is er wel nog meer.

Ik erger me ook regelmatig aan de EU en ik vind dat ze een hoop verkeerd doet, maar ze heeft ons ook een hoop goeds opgeleverd. Veel mensen zien dat niet in, en dat is waarom Raido zegt dat politici misschien minder naar het volk moeten luisteren.

Lang leve de onderbuikgevoelens !

Natuurlijk, Raxz slaat weer eens lekker door, maar helemaal ongelijk heeft hij niet. 65 jaar vrede is minstens zoveel te danken aan de NAVO en het Warschau-pact. Die economische groei is 1) erg lastig toe te wijzen aan de EU an sich en 2) goed mogelijk zonder aan economische samenwerking een federale staat in wordign te koppelen. Want dat is wat de EU is; namelijk de hoogste overheid in dit land. Staat boven gemeente, provincie en landelijke overheid en wetgeving waar wij geen enkele behoefte aan hebben (milieu, sgp-pesten, aanbestedingen etc.) wordt ons de facto door de strot geduwd door een overheid met weinig transparantie en een democratisch gehalte van niks.

Fantastisch dat er een Europese elite is die dat allemaal voor ons regelt, maar dat dat onderbuikgevoelens oplevert is niet echt gek.

Dat is dan ook direct alles wat ze kunnen beredeneren. Wat denken Henk en Ingrid? 'Geen cent naar die patjakkers', 'laat ze maar failliet gaan'. Alsof er dan geen centjes uit de zak van Henk en Ingrid gaan wanneer dat hele land (en waarsch. meer) inklapt en een stuk van de eurozone met haar.

Het is de vraag of nog weer een bedrag voldoende is om dat te voorkomen en of je op een gegeven moment niet simpelweg meer uitgeeft dan het waard is.

Daarnaast schetste het Financieel Dagblad onlangs een scenario waarin de eurozone inklapte en waarbij Nederland en Duitsland een gezamenlijke munt zouden voeren en dat was zo slecht nog niet.

Natuurlijk mogen ze een mening hebben. Zo mag je ook menen dat de holocaust niet bestaat, ufo's rondvliegen, de Paus de antichrist is. De overheid hoeft daar alleen niet continue rekening mee te houden en de media mag ook wel eens zeggen 'beste mensen, snappen jullie überhaupt IETS van waar je 'ja' of 'nee' tegen zegt?

Ja, de media, de vierde poot van de trias politica... Die hebben ook niet meer de macht die ze ooit hadden.

Griekenland is een land, geen toko. Het gaat hier om veel mensen, en wanneer we nu niet wat doen (ik praat ook maar wat na) stort niet alleen Griekenland, maar de hele bende 'in'.

Mogelijk. Maar dat is sowieso niet uit te sluiten.

Het is eerder dat we er allemaal in gestikt zijn. Niet alleen de grieken, maar ons hele economische systeem. Waarom hebben die Grieken de schulden? Omdat banken 'en het westen' het geleend hebben áán Griekenland.

En zij konden er niet mee omgaan en vervolgens gaat ons belastinggeld (en wij hebben zelf nog een fors tekort in te lossen) naar een stel Grieken die de boel flessen.

Juist omdat een hoop mensen geen verstand hebben van en belangstelling voor economische en politieke zaken, is het verdraaid handig dat we politici hebben.

Sorry, dit is even bijzonder grappig. Hoeveel economen hebben wij in de Tweede Kamer zitten? Hoeveel mensen met een ruime ervaring buiten de politiek/ambtenarij hebben wij in de Tweede Kamer? En hoeveel mensen met een gedegen kennis van staatsrecht hebben wij in de Tweede Kamer zitten?

Alle antwoorden zijn op twee of minder handen te tellen.

Ik snap niet waarom je daar zo negatief over bent. Of je economie nou leuk vindt of niet, het heeft een enorme impact op je. En ik ben blij dat we mensen hebben in ons land die we eens in de vier jaar kiezen, en die proberen die economische processen te reguleren. Want als we die mensen niet zouden hebben, zijn we nog verder van huis.

Hoezo?

Wil je weten hoe het is als de stekker uit de overheid wordt getrokken? Ga eens naar Somalie. Persoonlijk woon ik dan liever in Nederland.

Ja, want er is geen enkele tussenvorm mogelijk...

Waarschijnlijk is men zo naïef om te denken dat je jongeren zo beter bereikt met de boodschap.

Eulogía zal op al die strandvoorstellen ongetwijfeld antwoorden dat je de Heer niet zult beproeven. En daar zal hij dan ook honderd procent gelijk in hebben.

Maar het gaat niet om beproeven. Het gaat om een demonstratie die ons ongeloof zal doen omslaan in geloof.

U bent groot liefhebber van de streeptheologie. Kunt u aangeven waarom?

Omdat het oude papieren binnen de Reformatie heeft en het een stuk zinniger klinkt dan al die zogenaamde genezingen en wonderen.

En ook als dit in strijd is met de Bijbel?

Nee, niet als dit in strijd met de Bijbel is, maar daar ben ik dus verre van overtuigd van.

Wat mij betreft wel:).

Ik heb op vijf minuten van de achtertuin een groot stuk zee liggen. En een barbecue om te voorkomen dat Eulogia last krijgt van zeeziekte door een lege maag.

Altijd aangenaam om wat hatelijkheden met je uit te wisselen inderdaad.

Oh, was dit hatelijk dan?

Maar eh, Eulogia, wanneer gaan we naar het strand?

Ach, je hoort bij hetzelfde zuur-christelijke, intolerante zooitje.

Natuurlijk, de wereld is immers zwart of wit.

Maar laten we het topic verder niet verpesten, jij hebt laten zien wat er werkelijk achter gekwaak over gewetensbezwaren schuilgaat, en het sluit aardig aan bij mijn ervaring met die kliek. Maar nogmaals dank voor de bevestiging.

Mijn dag is weer goed.