de vegaloog

Mooi. Dan moet er dus ergens een keer een eerste vogel geweest zijn. Waren de ouders van die eerste vogel dan reptielen, dus koudbloedig? Ik vermoed, dat de overgang van koud- naar warmbloedig wel wat meer behelst dan één mutatie. Het hele systeem moet namelijk geschikt zijn voor deze omstelling. Jij stelt nu, dat er dus een grote omschakeling geweest is; een volwaardig reptiel legt eieren, en in die eieren 'gebeurt' iets, waardoor uit het ei een volwaardige vogel komt. Natuurlijk, dit voorbeeld is erg zwart-wit, maar nogmaals, ik denk dat de complexiteit wordt onderschat.

Ook je woorden over gemeenschappelijke voorouders bestrijd ik niet. In de nieuwe Mercedes herken je nog steeds een mercedes, en als je alle modellen teruggaat, kom je bij de Benz, de Daimler-Benz, en daardoor weer bij de koets, daarvoor bij paard en wagen. Maar vergelijken we dat eens; de overgang van auto naar vliegtuig was ook zoiets. Een volwaardige auto werd een volwaardig vliegtuig, maar daarvoor moesten wel twee vleugels komen, mét alle latjes, tentdoek, kabels, verstevigingen enz. En daarvoor was de idee van de bedenker genoeg. Die had één idee, dat hij uitwerkte. En niet een latje erbij, en later nog eens een latje, en later nog eens een latje.

Ik ben benieuwd naar jouw redeneringen. Maar nu wens ik je eerst een behouden vaart naar huis, en een prettig weekeinde. Ik hou ook zo op; vanavond een korenavond, morgenmiddag een opname met een koor (Kerstmuziek), en dan eindelijk nach Hause, zu meiner Freundin!

Op vrijdag 07 november 2008 15:50:20 schreef Liset het volgende: [...] Dat lijkt me heel erg vies Sowieso omdat ik niet van cola houd en als ik me besef wat voor een troep daar allemaal in zit.....

Cola is gewoon een koude thee met heel veel suiker. Heb je wel eens nagedacht over de chemie die nodig is voor één kopje Earl Grey, Ceylon, of... in jouw geval, kamillethee? Of dacht je, dat Zonnatura helemaal zonder chemie zoveel kan produceren? Probéér die Cola-thee nou maar eens!

@ CvW: Nee, dat realiseer ik me niet. Misschien wíl ik het me ook niet realiseren, of kán ik het me (nog) niet realiseren. Ik heb nog genoeg verdriet en pijn voor jáááren. En over dat 'bij tijden lastig in de omgang' zeg ik nu maar even niks.

Iig dank voor je woorden. Ik ben sprakeloos. En dat is op dit forum voor het eerst.

Nieuw theerecept:

Men neme Coca Cola, men giete de fles leeg in de snelkoker. Men brenge het geheel tegen de kook aan. Dan schenke men het over in kopjes, en genieten maar van deze exquisiete Cola-thee! Proost!

P.S.: suiker naar smaak toevoegen lijkt me overbodig. Één kopje bevat, afhankelijk van de maat, tussen de 6 en 12 suikerklontjes.

Niet dus. Uit de laatste stand van zaken mbt neurobiologie en -fysiologie blijkt, dat jonge hersenen weliswaar sneller informatie kunnen opslaan dan oudere hersenen, oudere hersenen echter meer capaciteit hebben. Jonge hersenen slaan sneller informatie op, omdat er nog niks op de harde schijf staat. Maar bij 'ons ouderen' gaat het opslaan misschien langzamer, maar dat maken wij weer goed, doordat wij in staat zijn het meteen te reproduceren en om te zetten in potentie. Wij hebben - sommigen helaas uitgezonderd - inmiddels zoveel opgeslagen, en zoveel neuronale netwerken aangelegd, dat we heel snel kunnen schakelen, combineren, kruisverbinden enz. Dat betekent dus niet, dat je zoveel mogelijk moet leren als je jong bent, maar wel, dat je in volwassenheid en ouderdom op ándere manieren moet leren. En dat is een opdracht voor de pedagogen, didactici en methodici.

Voorts wil ik nog opmerken, dat in mijn vorige post geschetste situatie niet betekent, dat jongeren van 12 tot 21 nix leren. Integendeel; juist in de praktijk leren ze héél veel, alleen op een andere manier. Bovendien op een manier die de mogelijkheid biedt hen op te voeden tot waardevolle burgers, en controle en invloed uit te oefenen op hen, tégen de gevaren van jeugdcriminaliteit, hangplekjongerisme, et al. Laatst nog ergens gelezen, dat van alle criminaliteit zo'n 30 tot 40 % voor rekening komt van deze leeftijdscategorie.

Terug naar de titel; wat bewijzen Godsbewijzen? Concluderend meen ik te kunnen zeggen; Godsbewijzen bewijzen, dat er iemand bezig is geweest met het bewijzen van God.

Dit vind ik helemaal logisch, en dit kan ik navoltrekken. Maar... waarvoor ik nog nooit een verklaring heb gehoord, hoewel tal van evolutionisten beweren, dat dat allang bewezen is, is de gedachte, dat ééncelligen muteren tot meercelligen, meercelligen muteren tot vissen, vissen muteren tot amfibieën - muteren tot hagedissen - muteren tot zoogdieren - muteren tot mensen. M.i. is het toch zo, dat een nutteloos element niet wordt gereproduceerd. Dus vraag ik mij af, hoe dan de eerste ogen zijn ontstaan, als mutaties an sich, om dan toch als een paar ogen te eindigen. Ik vraag mij af, hoe die overgang is gegaan van koudbloedige naar de eerste warmbloedige. Is dat door één enkele mutatie, en 'zo ineens was de leguaan warmbloedig, kreeg het koud, en was blij dat hij net een mutatie kreeg waardoor hem veren groeiden en hij een vogel werd'. (Ik chargeer nu een beetje, om duidelijk te maken, hoe moeilijk ik het vind, dat er zó vaak over deze grote sprongen wordt heengewalsd, om dan te horen te krijgen, dat het allemaal zo logisch en bewezen is. Ik wil gráág die bewijzen zien!)

Dat een oerpaard van pakweg 30 cm schofthoogte, teenganger, kan veranderen in een hoefganger van soms bijna 2 meter schofthoogte, en dan weer kan muteren in een Falabella, dat snap ik, dat kan ik ook aanvaarden. Dat er mensen met zes vingers aan iedere hand worden geboren, en als ik met die mensen ga fokken, dat ik een nieuw ras kan creëren met standaard 6 vingers aan iedere hand, en dat er dan voor hen componisten nieuwe muziek kunnen gaan schrijven, dat snap ik. Dat er mensen zijn, die willen bewijzen, dat Asperger geen syndroom is, maar een mutatie, en wellicht het gen van de Nieuwe Mens is, snap ik. Wat ik echter níet snap is, hoe de ene groep kan veranderen in de volgende groep. Ik weet een paar dingetjes van biologie en neurobiologie, en daarbij verbaast het met telkens weer, hoe die minuscule stukjes zó perfect samenwerken, en zó hun gemeenschappelijke evenwicht nodig hebben, om te kunnen functioneren, en hoe dit kleine systeempje weer het evenwicht met andere systeempjes nodig heeft, die óók weer uit minuscule stukjes bestaan die een eigen intern evenwicht nodig hebben om zo perfect te kunnen samenwerken, dat ze kunnen bestaan. En daar kom ik weer met de kansberekening. Er zijn in het menselijk lichaam zóveel van die kleine systeempjes, die onderling grotere systeempjes vormen, die onderling systemen vormen, die onderling grotere systemen vormen, die onderling organen vormen, die onderling de mens vormen, dat ik op grond van die overweldigende hoeveelheid niet kan narekenen, hoe dat in die pakweg 1 tot 2 miljard jaren uit een oersoep heeft kunnen ontstaan, louter door toeval. En daarmee bedoel ik niet dat die mutaties als mutaties toevallig zijn, maar wel, dat het toevallig is, dat die mutaties zo goed op elkaar aansloten, en reeksen vormen, waardoor aan het eind een nieuw orgaan staat, inclusief hersendelen die voor aansturing en prikkelverwerking nodig zijn. Anders gezegd, ik veronderstel, dat evolutionisten de complexiteit van levende organismen onderschatten, en de lengte van maximaal 2 miljard jaren óverschatten.

Ik ben binnen het onderwijs steeds meer overtuigd geraakt van de gedachte, dat leerlingen met een jaar of 12 gewoon gedwongen aan het werk gezet moeten worden, tot ze 21 zijn. Daarna mogen ze gaan studeren. Die hele puberteit, pubertijd worden ze dan van de straat gehouden, ze zijn gewoon te moe om nog wat vervelends uit te vreten, en ze kunnen, met een goed systeem van ieder jaar ander werk, 9 verschillende profielrichtingen uit. Daarachter kun je een heel vernuftig systeem bouwen van; rustig beginnen i.v.m. lichamelijke ontwikkeling, dan een fase van harde lichamelijke arbeid en lichaamsopbouw, en de laatste paar jaren langzaamaan voorbereiden op de studie.

De jeugd heeft de toekomst, maar zij zullen die toekomst waar moeten maken. En evenzo; De jeugd heeft de toekomst, maar wij ouderen zullen hen die toekomst moeten garanderen. (Ik sta toch iedere keer weer verbaasd, hoe makkelijk ik wijze woorden uit mijn mouw schud, als ik eenmaal op dit forum ben...)

Zelfde thema, andere vraag. Mijn vriendin is lid van de Evangelisch Lutherische Landeskirche, ik ben Rooms Katholiek. Zij is nog steeds getrouwd voor de wet, hoewel zij al meer dan zes jaar bij haar exman vandaan is. Ze zijn nooit gescheiden, omdat hij dit zonde van het geld vond. Nu is het in Duitsland zo, dat je na een bepaalde tijd zonder kosten kunt scheiden, omdat de wet het na zo'n lange periode ziet als 'onherstelbare breuk'.

Zij is in de Lutherische Kirche getrouwd. Ik ben ooit in de RKK getrouwd, maar dat huwelijk is ongeldig verklaard. Kan ik, als zij straks in Duitsland gescheiden is, met haar een kerkelijk, sacramenteel, dus voor mij waardevol huwelijk sluiten, of heb in in/door deze relatie voor altijd van het H. Altaarsacrament uitgesloten?

Volgens Dr. Martine Delfos is het voor autisten een zegen, dat er communicatiemiddelen zijn ontwikkeld als mail, chat, msn, enz. Je hoeft geen oogcontact te maken, je kunt de tijd nemen voordat je gaat antwoorden, waardoor je jezelf helderder en klaarder kunt uitdrukken. Ik zit iig liever hier, dan bij mijn collegae in de lerarenkamer. Met twee mensen is het anders; de moeder van mijn jongste kind, die schuin achter mij woont, dat is echt een goede vriendin geworden, mijn maatje. Ze kent mij zoals niemand mij kent, maar ja - na bijna 8 jaar samenwonen én een kind samen, mag dat ook wel. Bij haar kan ik zijn, mezelf zijn (voorzover dat überhaupt mogelijk is voor mij), zonder muren op te moeten trekken. En natuurlijk mijn partnerin, de schat, die nog veel moet leren over mij, omdat we elkaar nog maar een paar jaar kennen, en pas sinds eind 2007 echt 'wat hebben'. Evenwel doet ze het in die korte tijd (we kunnen elkaar alleen maar 's weekeinds zien, en dan zijn meestal haar kinderen en mijn jongste er...) geweldig, en probeert me te doorgronden en me te geven wat ik nodig heb, terwijl ik probeer er voor haar te zijn. Maar voor alle andere mensen geldt; ik ben liever via de mail in contact met hen, dan in vita. Het geeft gewoon een bepaalde onprettige druk, je te moeten aanpassen aan levende mensen, zonder de veilige afstand van een internetverbinding.

Op vrijdag 07 november 2008 09:09:28 schreef Ft het volgende: Wel, dat dit het topic was en niet zelfmoord.

Ach... even kijken in de OP, wat TS ook al weer wilde...

Moeilijk he, Nederlandsch?

Ik heb vorig jaar een collega tijdens een leerlingbespreking over een leerling, die systematisch gepest wordt, of in ieder geval die indruk had (die leerling dus), dat die gewoon eens een beetje eelt op zijn ziel moest krijgen. Dat was de enige keer, dat ik ooit in een vergadering woedend ben geworden. Waarom zouden mensen eelt op hun ziel moeten hebben, als God de ziel eeltloos heeft geschapen? We zijn toch ook ontroerd door een reine, tere kinderziel? Cornelius, ik hoop dat ook voor jou er in deze wereld genoeg vrijplaatsen zijn waar je ziel mag zijn zoals die geschapen is; zéér goed!

Jammer aan deze discussies vind ik, iedere keer weer, dat een aantal gestudeerde heren (dames vind ik hier niet) menen, iedereen die níet evolutionist is, te moeten afzeiken met een arrogantie die mij doet huiveren. Willen jullie ook, dat er zo met júllie wordt omgegaan als jullie een andere mening hebben? Of vinden jullie, dat iedereen maar een dikke laag eelt op z'n ziel moet hebben en tegen een stootje kunnen? Dan had God de ziel niet in een mens moeten inblazen, maar in een Leopard II!

Van mezelf uitgaande; als ik in een discussie meedoe, zit ik er niet op te wachten, door Jan en alleman om de oren te worden geslagen metopmerkingen dat ik achterhaald denk, me niet wetenschappelijk gedraag, enz. Zelfs andersgelovigen zeik ik niet zo af, ook al heb ik daar, als Roomsch Katholiek natuurlijk het grootste gelijk van de wereld in, als ik dat wél doe...

Gisternacht, om één uur precies, ben ik begonnen met het opbouwen van mijn conditie. Ik heb een paar dure loopschoenen gekocht; Adistar Cushion 5, en die zijn zó duur, dat ik nu wel móet lopen! (Ook een manier om een stok achter je eigen deur te zetten...) Ik was gisteren de straat uit, krap an 200 m, en bekaf. Maar... ik heb het zo'n anderhalve km volgehouden, en afgelopen nacht om 1.00 uur liep deze kerel alweer zijn anderhalve km. En zelfs nog zo'n 50 m extra. Want ja - je moet het natuurlijk uitbreiden. Nu heb ik gehoord en gelezen, dat je het op gegeven moment ook leuk zou moeten gaan vinden. Ik vind er na deze tweede keer nog steeds geen donder aan. Kan iemand van jullie ervaren sportkanonnen mij verraden hoe vaak ik nog moet voor ik het leuk vind?

De oma van mijn jongste heeft op haar toilet een spiegeltje met; "De korste weg uit de problemen is er dwars doorheen". Ik heb een keer tegen haar gezegd; "Maar de makkelijkste weg uit de problemen is erómheen!"

We moeten het lijden niet opzoeken, want masochisme is niet bepaald een christelijke eigenschap. Maar opmerkingen als; "lijden aanvaarden is tegen Gods wil ingaan" vind ik helemaal van met een koeienvlaai gepoederd zijn. Hoe zit dat met Christus? Zocht Hij zijn lijden op? En al die heiligen die Hem navolgden? En met de gestigmatiseerden; St. Franciscus van Assisi, Padre Pio, enz? En de visionairs, die vaak letterlijk geslagen werden; Katharina Maria Emmerich, Marthe Robin? Gewoon een paar voorbeelden. Hoe zit het bij deze figuren met het lijden? Volgens mijn, op vegalogische wijze altijd bescheiden, mening heeft God hen het lijden opgelegd als een scapulier. En ja; ik geloof dat je door lijden aan God op te dragen gelouterd kunt worden, en je tijd in het vagevuur ná je dood behoorlijk kunt verkorten. (Kom maar op, met opmerkingen over lijdensverheerlijking en onderdrukking van de slaven! )

Eh... ik bedoel wat je begrijpt, geloof ik. Als ik mijn leven terugkijk, dan zie ik veel negatieve dingen. Buitenbeentje op de lagere school, pispaaltje op de middelbare school, scheiding, waarna mijn exvrouw een heksvrouw werd en mijn kinderen tegen mij zijn opgezet, steeds weer problemen met mensen, tot ik begin vorig jaar eindelijk 'de' diagnose kreeg. En is mijn leven nu makkelijker en mooier? Nee. En toch sta ik niet bekend als negatief, hard en cynisch. Ik kán het wel, maar ik heb er weinig lol in. Ik heb door alle omstandigheden, en vooral door mijn RK overtuiging, van mijn verleden een litanie gemaakt van dingen die ik nóóit wil doen, en karaktertrekken die ik nóóit wil aankweken. Ja, ik zie het leven vaak pessimistisch, en door mijn verleden let ik vooral op gevaar, dreiging, en slechte kanten van alle zaken. Maar ik kan intens genieten van de dingen die wél door mijn beugel passen. En dat probeer ik diegenen over wie ik de leiding heb, mijn kind, mijn leerlingen, mijn koorleden, bij te brengen.

Helaas lukt het mij (nog) niet, om positief in het leven te staan, hoe graag ik het ook wil. Toch wil ik het me iedere dag voornemen, en ik hoop, met Gods genade, dat het me eens op een dag opvalt, dat ik louter mooie dingen zie, en dat ik de lelijke kanten wegwuif als niet ter zake doende, precies zoals ik het aan anderen probeer aan te leren.

Vegalogisch bekeken is 'lief' een bewust gedrag, dat alleen bij mensen voorkomt. Als ik voor mijn vrouwtje de deur open doe, en haar de koffie aanreik, zodat zij kan blijven zitten, dan is dat lief. Maar dat ik blauwe ogen heb en een glad velletje om mijn gezicht, daar is niks liefs aan. Dus kom mij ook niet met honden en katten, die zo 'lief' zijn. Ontroerend misschien, dat kan ook een vegaloog navoltrekken. Wie zou er niet ontroerd raken bij de gedachte, wat voor heerlijks de eerste beste Chinese kok van zo'n diertje weet te maken? Saté woefie, Koe Low Kat, mmm, ik raak ontroert, mijn mond schiet vol!

Wat dan weer de vraag oproept, waarom God, alwetend als Hij is, niet heeft voorkomen dat dit Offer ooit nodig zou zijn. En pas daarna komt voor mij de vraag, waarom dit Offer dan nodig was, met alle moeilijke problemen als maagdelijke geboorte, onbevlekte ontvangenis, Drieëne God, God-is-Mens-geworden.

Wat wil je daarmee zeggen of vragen?

De Bijbel is compleet. Tenminste - de Katholieke. Vele andere kerken laten de deuterocanonieke boeken weg.

De Kerk leert, dat onwetendheid niet zondigt. Maar moslims, atheïsten en joden hebben natuurlijk allemaal óf van de 10 Geboden gehoord, óf ze komen op een of andere manier voor in hun eigen geloof. Dus is een overspelige jood of moslim net zo zondig bezig als wij. Wij horen trouwens bij de laatste 4. Zullen we er maar eens een end aan breien?

Dat klinkt in mijn oren als; wie geen daden toont, is niet uitverkoren, dus heeft geen geloof. Klopt dat?

Hoe gaan de gereformeerde kerken in deze om met een tekst als Jakobus 2? Daar wordt door Jakobus gemaand, je geloof door je daden te tonen, aangezien een geloof zonder daadkracht dood zou zijn. Als ik uitverkoren ben, moet ik dan me ook daarnaar gedragen, of is het uitverkoren zijn genoeg?

Op woensdag 05 november 2008 19:45:29 schreef Olorin het volgende: Met die twee redenen waren Bernardus van Clairvaux, Bonaventura en Thomas van Aquino het het trouwens niet volledig eens.

Niet verder vertellen hoor, straks worden die jongens nog geëxcommuniceerd!

Dit is mij nooit uitgelegd als zijnde 'DS-leer'. Ik heb ooit uitgelegd gekregen, dat die leer betekent, dat een groep van meet af aan voorbestemd is voor de hemel, en een andere groep van meet af aan voorbestemd is daar nooit te mogen komen. Hoor ik bij de laatste groep, dan zou ik dus nóg zo mijn best kunnen doen, ik kom er nóóit in, terwijl de eerste de beste aso binnenmag, omdat hij nu eenmaal voorbestemd is. Jehovah's Getuigen schijnen te weten wie op de lijst staat; het zijn volgens hen precies 144.000 mensen...