Chartreuse

28 minuten geleden zei Hopper:

Dit is wellicht een mooie aanvulling. Met als opmerking dat zoals Teresa opmerkt dat de Mystieke eenwording met God (Wat hetzelfde is als de Mystieke dood) niet het eindpunt is.    De geestelijke eenwording vindt nog weer later plaats.

Bedakt Hopper!

Ik zal eindigen met het estatiesch gebed van St Catharina van Sienna, een van de grootste heiligen en kerkleraares:

"O eeuwige Drie-eenheid, U bent een diepe zee waarin hoe meer ik zoek, hoe meer ik vind, en hoe meer ik vind, hoe meer ik probeer U te kennen. U vult ons onverzadigbaar, omdat de ziel, vóór de afgrond die U bent altijd uitgehongerd is; en hongerend naar U, O eeuwige Drie-eenheid, verlangt zij ernaar de waarheid in Uw licht te aanschouwen. Zoals het dorstige hert snakt naar de bron van levend water, zo verlangt mijn ziel ernaar dit sombere lichaam te verlaten en U te zien als U zijt, in waarheid.

"O ondoorgrondelijke diepte! O eeuwige Godheid! O diepe oceaan! Wat zou U mij nog meer kunnen geven dan Uzelf te geven? U bent een altijd brandend Vuur; U verteert en wordt niet verteerd. Door Uw vuur verteert U elk spoor van zelf -liefde in de ziel. U bent een Vuur dat alle kilheid verdrijft en de geest verlicht met zijn licht, en met dit licht heeft U Uw waarheid bekendgemaakt. Dit licht is werkelijk een zee die de ziel voedt totdat deze helemaal in U is ondergedompeld "O vredige Zee, eeuwige Drie-eenheid! Het water van deze zee is nooit troebel; het veroorzaakt nooit angst, maar geeft kennis van de waarheid. Dit water is doorzichtig en onthult verborgen dingen; en een levend geloof geeft zo'n overvloed aan licht dat de ziel bijna zekerheid krijgt over wat het gelooft.

"U zijt het allerhoogste en oneindige Goedheid, goed boven al het goede; goed dat vreugdevol, onbegrijpelijk en onschatbaar is; schoonheid die alle andere schoonheid overtreft; wijsheid die alle wijsheid overtreft, omdat U de Wijsheid zelf bent. Voedsel van engelen, Uzelf gevend met vuur van liefde voor mensen! U bent het kleed dat onze naaktheid bedekt; U voedt ons, hongerig als we zijn, met Uw zoetheid, omdat U geheel zoet bent, zonder bitterheid. Bekleed mij, o eeuwige Drie-eenheid, kleed mij met Uzelf, zodat ik dit sterfelijke leven mag doorbrengen in ware gehoorzaamheid en in het licht van het allerheiligste geloof waarmee U mijn ziel dronken heeft gemaakt."

 

Zeer mooi gezegd, Frans!

 

Er is een leegheid in ons en die moet vervuld worden met de uiterste volheid van God.  Hoe kan God ons vervullen?  Je kan het voorstellen als de zon in een spiegel. Hoewel een spiegel iets goedkoops en minderwaardig is, wordt het prachtig nagelang het beeld dat het weerspiegelt. Dus als de mens God weerspiegelt, word hij oneindig mooi en waardig van God’s liefde.

Door de erfzonde zijn onze spiegels als een gesloten vuist. God lokt ons om open te gaan zo dat wij Zijn licht en warmte (liefde en geluk) kunnen ontvangen en weerspiegelen. Als wij helemaal open komen zijn wij in de hemel. Niet helemaal, dan komt eerst nog het vagevuur.  Maar als de vuist gesloten blijft, dan blijven wij in duisternis, en de warmte van God’s liefde wordt niet terug gekaatst en het wordt dan vreselijk heet en begint ons te verbranden. 

Gods licht (Christus) kwam in de duisternis en iedereen die het Woord aanvaarde kreeg de kracht Gods kind te worden. Wij nemen God aan door het doopsel te ontvangen.  Door de doop sterft de oude mens en begint Jesus in ons te leven als het innerste princiepe.  Net als Maria zijn wij moeder van God en het Goddelijk leven in onze ziel moet groeien.  Maar onze verslaving aan zonde en egoisme is niet zomaar overkomen.  Wij zijn nog binneste buiten, vol van de wereld en ons zelf.  Net als een klein kind, moeten wij beginnen te begrijpen dat wij niet het middelpunt van het bestaan zijn, maar God.

Langzaam en pijnlijk sterven wij tot ons zelf, en groeien wij door op het woord van God te mediteeren en in Hem te leven. God is in de binnekamer van de ziel. Om Hem te ervaren moeten wij alle zorgen, wensen, geleerdheid en trots aan hem opgeven. en geheel nederig te worden.   Dan vinden wij Hem in eenzaamheid, en in stilte en horen wij zijn zachte stem. Dan geven wij Hem onze diepe armoede en zondigheid en ontvangen wij  Zijn liefdevolle barmhartigheid.

Nederig gebed word altijd beantwoord!  Langzaam begint een intieme vriendschap met Jezus te groeien.  Zijn liefde is onvoorstelbaar groot, diep en wijd.  Mysterieus, door de Heilge Geest leren wij Hem te kennen en beginnen wij Zijn geluk en vrede te ervaren.  In de reis naar Jezus houdt Maria ons vast, als een moeder haar klein kindje dat probeert te lopen naar de vader, die zijn armen open heeft.  Het kind blijft struikelen en wankelen, maar toch gaat het door, gesteund en aangemoedigd door haar moeder en het liefhebbende verlangen van de vader.

Jezus gaf hem ten antwoord: `Als iemand Mij liefheeft, zal Hij mijn woord ter harte nemen; dan zal mijn Vader hem liefhebben en zullen We bij hem ons verblijf gaan houden.” (Johannes 14,23). Door de doop komt de Heige Drie-Eenheid in ons te wonen.  In een zekere zin zijn wij al in de hemel, want dat is wat de hemel betekent:  God in ons, een wij in God.  Wij zijn Zijn heilige tempel.

Dat zeggen wij iedere keer dat wij het Onze Vader zeggen “Onze Vader, Die in de hemel zijt”. God is niet “ergens”, Hij is vlak bij, inderdaad, Hij leeft in het diepste van onze ziel.    Meer intiem kan het niet.  Waarom ervaren wij Hem dan zo weinig?  Waarom schijnt God zo vaak ver weg te zijn?

St Theresa van Avila beschrijft de ziel als een groot herenhuis, met vele kamers.  Als wij wij gedoopt worden, komen wij in dat huis te leven, maar eerst in de buitenkamers.  Zij spreekt over zeven kamers, met de buitenste kamer waar wij eerst wonen als wij God pas leren kennen, en de innerste kamer de plaats waar wij voledig een met God worden, in een geestelijk huwelijk, een Geest met Jezus.

Hoe kan een gewoon mens heilig worden?

Als een mens eerst bekeerd is komt hij in de buitenkamer van de ziel, waar hij God eerst ontmoet, vaak met veel vreugde.  Maar meeste mensen gaan nooit veel verder en leren God nooit beter te kennen.  Waarom dat gebeurt is uitgelegd in het verhaal over de rijke jonge man.  Matt 19,16

Meester, wat voor goeds moet ik doen om het eeuwig leven te krijgen? ‘Als u onverdeeld goed wilt zijn, ga dan uw bezit verkopen en geef het aan de armen, en u zult een schat hebben in de hemel. Kom dan terug om Mij te volgen.’ Toen de jongeman dat woord hoorde, ging hij verdrietig weg, want hij had veel bezittingen

Om Jezus te volgen is het noodzakelijk dat wij alles verlaten, zodat wij helemaal vrij zijn Hem te volgen en helemaal een geest met Hem te worden.

Meeste mensen die Jezus totaal willen volgen gaan een geestelijke orde in, en met de drie beloften van armoede, kuisheid en gehoorzaamheid gaan zij het zogenaamd geestelijk leven in.  In dat leven geven zij alles op, vooral hun vrije wil. In het algemeen is dat wel de beste manier om Jezus te volgen, maar niet iedereen heeft die roeping.  Maar iedereen die Jezus werkelijk wil volgen, moet alles verlaten want je kan niet twee meesters dienen.

Hoe kan een “gewoon” mens dat doen, iemand die getrouwd is en een baan en familie heeft?  Is het mogelijk voor zo’n mens alles te verlaten?  Het is zeker moeilijker want die mens heeft meer “wereldse” zorgen en heeft bv veel minder tijd om te bidden.  Maar met God is niets onmogelijk.  Maar geestelijk kan hij toch helemaal alles aan God geven en bv ziekte of armoede aanvaarden als een uitdrukking van Gods liefde.  Het kruis is hard en soms erg pijnlijk, maar op het kruis vinden wij de Zoon van God en ervaren wij een geluk en vrede dat de wereld niet kan geven!

Jezus gaf hem ten antwoord: `Als iemand Mij liefheeft, zal Hij mijn woord ter harte nemen; dan zal mijn Vader hem liefhebben en zullen We bij hem ons verblijf gaan houden.” (Johannes 14,23).

Met God in onze ziel en met de help van de sacramenten is niets onmogelijk!.

😇

15 uur geleden zei Petra.:

Mooie woorden. Maar ik denk ook wel eens: het zijn uiteindelijk alleen maar mooie woorden. Leg dit roze bril verhaal eens naast de dagelijkse praktijk. Wat blijft er dan van over?

Nog mooiere woorden:

• 1 Korintiërs 2:9: "Geen oog heeft gezien, geen oor heeft gehoord, geen hart heeft zich kunnen voorstellen wat God heeft bereid voor hen die Hem liefhebben."

• Johannes 3:16: "Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft."

• Jakobus 1:12: "Gezegend is hij die volhardt onder beproeving, want als hij de beproeving heeft doorstaan, zal hij de kroon des levens ontvangen die de Heer heeft beloofd aan hen die hem liefhebben."

• Romeinen 8:28: "En wij weten dat God in alle dingen werkt ten goede voor hen die Hem liefhebben, die volgens Zijn voornemen geroepen zijn."

• Openbaring 21:4: "Hij zal elke traan van hun ogen afwissen. Er zal geen dood of rouw of gehuil of pijn meer zijn, want de oude orde der dingen is voorbijgegaan."

In de praktijk willen veel mensen Christus niet geloven en gaan dus verloren in de eeuwige hel.  Vreselijk!

 

Engelen en mensen waren met heiligmakende genade geschapen, met de vrijheid zich met God te verenigen en Zijn natuur te bevestigen, of Hem te verstoten en  in hun eigen natuur te leven als een autonoom individu.

De engelen hadden die keuze en omdat zij geestelijke wezen zijn, en daarom niet in tijd leven, maakte zij hun beslissing onmiddelijk en onveranderlijk.   Er is geen mogelijkheid voor vergevenis voor engelen, omdat zij niet in tijd leven en dus hun wil nooit veranderen. De overlevering zegt dat ongeveer een derde van de engelen verloren ging.

De mens leeft in tijd en zijn beslissing gebeurt daarom over een periode.  Hij kan zondigen, maar dan later berouw hebben.  De mens is daarom het enige wezen die Gods barmhartigheid nodig heeft, het enige wezen aan wien God vergevenis kan geven.

De mens is een weerspiegeling van God, het (Ik ben wie ik ben), dus “Wie ben ik?”, een tegenstelling, een leegheid, een vraag, een schaduw.  Zijn bestaan als een weerspiegeling is afhankelijk van zijn verhouding, zijn relatie met God.

Adam en Eva waren geschapen in het beeld van God.    Door heiligmakende genade, was God aanwezig in hun ziel en hadden zij dus het leven van God en leefde zij in een staat van geluk, het aarst paradijs.

Maar de menselijk natuur is een vraag, Wie ben ik, wat ben ik en waarom ben ik, en de mens moet daarop een antwoord vinden.  Hij moet gevuld worden met “ de uiterste volheid van God,” de Goddelijke natuur, God zich zelf.

Maar hij kan de vraag ook anders beantwoorden.  Hij kan ook zien dat hij een keuze moet maken tussen God en zichzelf, tussen Gods natuur, als een afhankelijk mens, een kind met God als vader, of als een onafhankelijk mens, met God als een vijand.

Liefde heeft twee kanten, net als een glas dat half half vol of half leeg kan zijn.  Men kan liefde als aanvaarden gave, verbreiding en geluk, maar men kan liefde ook zien als een verplichting, beperking en last.

Eva had die vraag.  Wie ben ik, wat is een mens, waarom moet ik mijzelf beperken, waarom moet ik gehoorzaam zijn.  Is die beperking niet een weigering van mijn eigen waardigheid ?  Is God een lieve Vader of een dwingeland?  In het geval begon er wantrouwen te komen en uiteindelijk werd God verstoten als een lieve Vader en veranderd tot een jaloerse straffende God.

Door de zonde was is God niet meer in het centrum Adams ziel.  Wij worden daarom geboren zonder heilgmakende genade, dus zonder bovennatuurlijke kennis van God.  Wij zijn geboren in duisternis en komen maar langzaam tot een bewustzijn van ons eigen bestaan.  Als wij blind, doof en zonder gevoel of smaak waren geboren, zouden wij absoluut niets weten en zouden wij effectief geen geestelijk bestaan hebben. Alle kennis die wij hebben komt van buiten, door onze menselijke natuur.  Door die natuur leren wij de wereld te kennen. 

Als een klein kind ziet men zichzelf als het middelpunt van de universe.  Langzamerhand beginnen wij te begrijpen dat wij maar een klein onderdeel van een ontzettend grote universe zijn en dat wij niet het middelpunt zijn.  Wij leren ook dat ons bestaan totaal afhankelijk van andere mensen is, onze ouders, familie, echtgenoot, werkgroep, dorp, stad, gemeente, club, stam, volk enz.  Als niemand zou weten van ons bestaan, als wij geen andere mensen hadden zouden wij geen geestelijk leven hebben en zou ons leven totaal meningloos zijn.  “Het is niet goed voor de mens alleen te zijn.”

Door de erfzonde is ons centrum ons “zelf”, een valse God, die ook “Ik ben wie ik ben” wil zijn, een onafhankelijk wezen.  Maar omdat de menselijke natuur van niets is geschapen, leven wij altijd in angst van vernietiging.  St Benedicta van het Kruis (Edith Stein) sprak over existensiele angst.  Daarom is ons hele leving een drang voor bestaan, voor ons “zelf” te handhaven.  En omdat wij in andere mensen leven, betekent dat die ons moeten erkennen, zo dat ons zelfgeloof (in ons bestaan) bevestigd kan worden.  Dat kan men doen door liefde van mensen te ontvangen.  Maar liefde is een beperking, een last.  Wij moeten liefde dienen en dat is een tegenstelling van bestaan.  Maar wij kunnen ook erkenning te krijgen door macht en dat kunnen wij controleren.  Onze gevallen menselijke natuur “dwingt “ ons om ons eigen bestaan altijd te handhaven, zelfs als dit andere mensen vernietigd. 

Maar als wij eerlijk zijn, weten wij altijd dat wij dan toch niet gelukkig zijn.  Wij zijn voor God geschapen om ons geluk in Zijn oneindige liefde te ervaren en alles dat minder is dan God geeft ons nooit het ware geluk.

Er is een leegheid in ons en die moet vervuld worden met de uiterste volheid van God.  Hoe kan God ons vervullen?

9 uur geleden zei Fundamenteel:

Dat was hem niet, he?

Min of meer de leer van de Katholieke Kerk!

 

Waarom heeft God ons eigenlijk geschapen?  Hij had ons echt niet nodig, omdat Zijn bestaan voledig is in zichzelf, in de eenheid van de Drie-Eenheid, een totale eenheid van macht, kennis en liefde. 

In het eeuwige zelf beschouwen brengtt de Vader zijn gedachte (Zoon) voort in zijn eigen natuur, en die gedachte (Zoon) is de voledige opsomming van al kennis en houdt daarom ook in alle mogelijke schepsels buiten Zijn eigen natuur.  De schepping is daarom zijn buitenatuurlijke zoon en alles in de schepping van de hoogste engel tot het kleinste korreltje zand is de weerspiegeling van God, in zo ver als het niets-zijn het oneindige kan weerspiegelen.

Maar omdat de schepping maar een weerspiegeling is buiten Gods natuur, heeft de schepping maar een afhankelijk bestaan en heeft het alleen maar mening als het God weerspiegelt.  God heeft de schepping daarom gemaakt zodat zij Hem (het hoogste Goed) kan weerspiegelen.  Weerspiegelen betekent dat God in de spiegel is, op dezelfde manier dat de grote zon in een klein spegeltje kan zijn.

Dus, ofschoon een spiegel maar een beetje stof is, heeft het het potentieel de zon te ontvangen en bij wijzen van spreken, deel van de grote zon te zijn.  De spiegel neemt dan de natuur van de zon aan en ziet er zelf uit als de zon.

Het doel van de schepping is daarom dat God zichzelf zou uitdrukken als Zoon, niet alleen in Zijn eigen natuur, maar ook buiten zijn eigen natuur.  Het niets-zijn kreeg daarom de mogelijkheid de Vader te ontvangen en dus Zoon te worden.  De bedoeling van de schepping is daarom de vereninging met de Zoon.

Engelen en de mens waren geschapen als volmaakte spiegels en hadden daarom met de aanwezigheid van God in hun geest (heiligmakende genade).  Zonder heilgmakende genade hebben geesten (engelen en mensen) alleen maar hun eigen natuur en zijn zij als spiegels zonder een beeld, en heeft hun bestaan geen mening en zijn zij dood.

Zonder heiligmakende genade hebben wij alleen maar onze eigen natuur, en dat betekent dat God de mens alleen maar lief kan hebben als een minder wezen, zoals wij bijvoorbeeld een kat lief hebben, niet als een gelijkwaardig wezen.  Maar omdat Hij ons oneindig lief heeft, wil Hij ons laten deelnemen in Zijn eigen natuur, het Goddelijk leven, zo dat Hij ons kan lief hebben als een gelijkwaardig wezen.  Je kan het vergelijken met adoptie, waardoor men een vreemd kind aanneemt als je eigen kind zodat het je eigen leven kan delen.

Dus geeft Hij de mens de mogelijkheid in het God-zijn deel te nemen, door de heiligmakende genade te ontvangen, waardoor de Heilige Drie-Eenheid in die mens komt te leven als het levensbeginsel.  Je kan het vergelijken als electriciteit in een lamp.  In zichzelf kan een lamp niets doen, is het dood.  Maar het heeft het potentieel om te ‘leven”, door de electriesche stroom aan te nemen.  De lamp zelf kan niets doen om licht en warmte te geven, maar het kan toe laten dat de stroom het in leven brengt.  Dat was de houding van Onze Lieve Vrouw, die met haar “Fiat mihi voluntas tuas”  (laat Uw wil aan mij geschiede) zich overgaf aan de stroom van Gods liefde.  Omdat zij onbevlekt ontvangen was, kon zij zich totaal aan Gods liefde geven en vond Zijn liefde geen enkele tegenstand in Maria.  Zij is daarom ook “vervuld van genade”. dwz  totaal van Gods liefde doortrokken.

Hoewel God de mens het bovennatuurlijk leven geeft, kan je ook zeggen dat in een zekere zin de mens het leven aan God geeft, door Hem in de ziel te ontvangen.  In een zekere zin wordt de mens moeder van God.  Johannes Tauler heeft hier het een en ander over geschreven.  Men kan dan ook begrijpen waarom de mens een fantastiesche waarde heeft en waarom God hem zo veel lief heeft.  Hij kan God leven geven! 

 

Toevallig was er een heel goed artikel over dit onderwerp in "The Australian", het voornaamste dagblad in Australie.  Omdat het een "paywall" heeft heb ik het vertaald.

 

HET WELZIJN VAN MANNEN IS OVERGELEVERD AAN DE GENADE VAN DE FEMINISTISCHE IDEOLOGIE

Door Angela Shanahan

Deze week zijn de gazons van Parliament House twee dagen lang bezaaid geweest met 2500 lege schoenen, één voor elk van de mannen en jongens die elk jaar in Australië omkomen door zelfmoord. Volgens het Australian Institute of Health and Welfare is het zelfmoordcijfer onder mannen over het geheel genomen drie tot vier keer hoger dan dat onder vrouwen, en betreft het vooral mannen die halverwege hun leven zijn. Dit zijn de belangrijkste voorspellende feiten over zelfmoord: mannelijk zijn; gescheiden, weduwe of gescheiden zijn; alleen wonen; werkloos zijn. Het zelfmoordcijfer onder Aboriginals en Torres Strait Islanders is tweemaal zo hoog als onder de niet-inheemse bevolking.

Ondertussen concentreert de regering alle preventieve inspanningen op huiselijk geweld tegen vrouwen, dat altijd wordt gezien als ‘gendergerelateerd’ geweld; met andere woorden: mannen zijn gewelddadig jegens vrouwen. Volgens organisaties als White Ribbon is huiselijk geweld louter een mannenprobleem. Het is hun schuld. Bovendien kunnen de meeste mannen, volgens de persberichten van deze week voor White Ribbon Day, het gewoon niet zien of weten ze niet wat ze eraan moeten doen. White Ribbon eist dat ze zichzelf ‘onderwijzen’ omdat ‘geweld tegen vrouwen epidemische proporties aanneemt, en (ons onderzoek) contrasteert dat met de redenen die mannen ons hebben gegeven om er niet bij betrokken te raken. We denken dat mannen zullen inzien dat er geen goede reden is om dit jaar niet een stap verder te gaan en een donatie te doen of zichzelf te onderwijzen. Omdat één op de drie Australische vrouwen het slachtoffer is van geweld, is het niet alleen een vrouwenprobleem, het is een probleem van iedereen”.

Maar Raad eens? Volgens het Australische Bureau voor de Statistiek zijn er wekelijks 47 sterfgevallen onder mannen als gevolg van zelfmoord. Intussen sterven er jaarlijks 71 vrouwen door dodelijk huiselijk geweld, wat neerkomt op 1,36 per week. Dus zelfmoorden onder mannen, die 35 keer zo talrijk zijn als sterfgevallen als gevolg van partnergeweld, zouden ook voor iedereen een probleem moeten zijn. Maar waar is de reclamecampagne? Waar is de steun? De advertenties die allemaal over ‘gendergeweld’ gaan, geven alleen mannen en jongens de schuld, en de steun voor mannen die het risico lopen zelfmoord te plegen, met uitzondering van veteranen van de strijdkrachten, is bijna nihil.

Je zou kunnen zeggen dat deze twee kwesties, partnergeweld en zelfmoord onder mannen, niet vergelijkbaar zijn. Maar denk erover na in de psychosociale termen van de gezondheid en het sociale welzijn van de gemeenschap. Het allerbelangrijkste: hoe goed waarderen we de gezondheid en het welzijn van elk deel van de bevolking, mannen en vrouwen?

Huiselijk geweld is, zoals ik weet, reëel en heeft allerlei ernstige intergenerationele gevolgen. Mijn grootvader van vaders kant was een gewelddadige man, die zijn familie terroriseerde. Maar, en dit is de grote maar, waar is de nuance in de uitspraken ‘huiselijk geweld is gendergerelateerd’, zoals die van White Ribbon? Het is allemaal de schuld van mannen en blijkbaar moeten de mannen zichzelf opvoeden. Dit is simplistisch. Het is ideologie, simpel en duidelijk.

Hoe zit het met de pathologieën die ons allemaal, en onze hele samenleving, teisteren? Waarom wordt iets waarbij twee mensen betrokken zijn als eendimensionaal gepresenteerd: de man is een slechte dader, de vrouw is een goed slachtoffer? De DV-lobby staat de presentatie van dit probleem op geen enkele andere manier toe, omdat het toestaan van enige nuance de simplistische aannames die ten grondslag liggen aan de bekrompen, prismatische feministische ideologie die ten grondslag ligt aan alle huidige sociale wetgeving, vooral op het gebied van het familierecht, in twijfel zou kunnen trekken.

Eén feit van mannelijk trauma dat de feministische trope niet wil toegeven, is dat het mentale en psychologische welzijn van mannen vaak wordt uitgehold door de voortdurende schuld en de angst om de schuld te krijgen. Geen wonder dat mannen, zoals zelfs White Ribbon toegeeft, in de war zijn. Geen van de voorstanders van DV die spreken in termen van “gendergeweld” en mannelijk “giftig” gedrag kijkt naar de grondoorzaken van geweld.

Belangrijk is dat deze overlappen met de oorzaken van zelfmoord onder mannen: middelenmisbruik, werkloosheid, isolatie, intergenerationeel disfunctioneren (vooral bij Aboriginal mannen en jonge jongens) en het uiteenvallen van gezinnen, wat alle klassen en groepen mannen treft, maar vooral mannen op de hoogste leeftijd. beugel voor zelfmoord.

Sinds 2008 zijn de hoogste zelfmoordcijfers waargenomen bij mannen van middelbare leeftijd (40-49 jaar). Maar groepen als White Ribbon zijn niet echt geïnteresseerd in het welzijn van de man binnen een huwelijk of binnenlands partnerschap; bovendien wordt haar kijk op het welzijn van vrouwen zo eendimensionaal gezien als slachtofferschap, dat zij nooit de koppeldynamiek erkent.

Echter, zelfmoord onder mannen, ook al is het complex, wordt, in de woorden van het AIHW-onderzoek, vaak veroorzaakt door “een recente stressvolle levensgebeurtenis”, vooral echtscheiding of definitieve scheiding van een langdurige partner. Dat wordt door al het onderzoek naar zelfmoord onder Australische mannen aangehaald als de overweldigende reden achter de stijging van het aantal zelfmoorden op middelbare leeftijd, vooral als er kinderen bij betrokken zijn.

Echtscheiding is niet slechts een eenmalige gebeurtenis; het veroorzaakt een opeenvolgende reeks problemen, en mannen in omstreden echtscheidingszaken bevinden zich vaak in een doolhof van juridische en financiële impasses, met een toenemende psychologische tol van meestal verborgen trauma's.

Een onderzoek naar de werking van het familierecht eerder deze eeuw was een van de langste in de Australische geschiedenis en ontdekte dat zelfmoord onder Australische mannen onevenredig in verband werd gebracht met geschillen over het familierecht, vooral over de voogdij over kinderen. Bovendien was het aantal valse beschuldigingen schandalig. Als gevolg daarvan werd in 2006 het familierecht herschreven om vaders meer zeggenschap te geven over de opvoeding van hun kinderen na een scheiding, waarbij werd uitgegaan van gedeeld ouderschap.

Nu, als gevolg van de ongewenste invloed van de feministische lobby, voor wie alle huwelijken potentiële mijnenvelden van huiselijk geweld zijn, is dat verstandige en humane principe verlaten. Dit is geen ‘hervorming’. Het is een regressie naar het verleden. Het is een rampzalige verandering, die zal leiden tot meer valse beschuldigingen van geweld en meer schade aan vaders van kinderen, en bijgevolg tot meer zelfmoorden onder mannnen.

 

Angela Shanahan is a Canberra-based freelance journalist and mother of nine children. She has written regularly for The Australian for over 20 years, The Spectator (British and Australian editions) for over 10 year

De Drie-Eenheid is het grootste mysterie van het geloof.  Het betekent dat, terwijl er maar één God is, dat er in Hem drie personen zijn, die Jezus de  Vader, Zoon en Heilige Geest noemen. Dus God de Vader is niet dezelfde Persoon als de Zoon of de Heilige Geest. Het zijn drie verschillende personen. Maar toch is er maar één God en is iedere persoon de ene God.  Maar wat betekent dat?

Moeilijk te begrijpen. Maar denk aan dit: Jezus was God en mens. Dus had Hij een Goddelijke natuur en een menselijke natuur. Als mensen hebben wij maar één natuur. Maar als je naar Jezus kijkt, dan kan je zien dat het mogelijk is een wezen te zijn, maar twee naturen te hebben. Twee naturen in een wezen.Met de Drie-Eenheid heb je drie personen in één wezen, en dat is een veel moeilijker begrip. De beste manier dat ik het kan uitleggen (heel beknopt en zeer gebrekkig) is zo:

God is de eeuwige Denker. Hij is de volheid van bestaan en daarom een Persoon. Hij heeft maar één Gedachte en dat is zijn zelfbeschouwing en dus een volmaakt evenbeeld van zichzelf en dus ook een Persoon. Omdat de gedachte uit de Denker komt is het Zoon, Woord of Evenbeeld genoemd.  De Denker (Vader) is in Zijn Gedachte (Zoon), en de gedachte is in de Denker (Vader). Uit de Denker komt voort de liefde voor zijn Gedachte, en uit de Gedachte de liefde voor de Denker. Die liefde wordt de Heilige (liefdevolle) Geest genoemd.

Dus is de Vader in de Zoon en de Zoon in de Vader, in de liefdevolle omarming van de Heilige Geest. Dus heb je een wezen in drie personen, de Heilige Drie-Eenheid.

De mens is in Gods beeld geschapen, dus ook als een drie-eenheid.  Wij hebben intelligentie , zelf kennisen wil.  Net zoals de Vader zijn wij ook een persoon, maar een veel minder persoon, een weerspiegeling van de Drie-Eenheid,  uit niets geschapen.  Gods zelfbeschouwing brengt een andere Persoon voort.  Maar onze zelfbeschouwing (gedachte) bringt alleen maar voort wat wij zijn: niets.  

God heeft het bestaan van binnen, van zichzelf, van zijn eigen natuur, een totaal onafhankelijk bestaan.  Hij is in zichzelf de bron van het bestaan.  Ons bestaan komt van buiten, van God en is daarom totaal afhankelijk aan Hem. 

Als een kind geboren zou worden zonder gezicht, gehoor, gevoel, smaak en reuk, zou het zijn eigen bestaan niet weten en zou het nooit tot vol mens kunnen groeien.  Wij kunnen alleen weten dat wij bestaan omdat onze zinnen ons vertellen dat er een wereld buiten ons zelf is.  Ons bestaan komt in een zekere zin dus van buiten, niet van ons zelf.

Ons bestaan is daarom maar een relatief bestaan.  In een zekere zin  kan je zeggen dat wij alleen maar bestaan omdat wij bij een groep behoren, vader en moeder, gezin, familie, stam, volk, mensheid, kerk, club, werk, gemeenschap enz.  Wij bestaan eigenlijk in andere personen.  Wij hebben andere personen nodig om te ervaren dat wij bestaan.  Zij moeten ons ontvangen.  Zonder andere personen zou ons leven helemaal geen mening hebben en zouden wij totaal eenzaam zijn.  Wij zouden eigenlijk niet bestaan.

Wij izijn n Gods gelijknis gemaakt, en kunnen daarom alleen maar mening vinden in andere personen, net als God.   In God zijn al de Personen in zijn eigen wezen  De Denker  is in zijn Gedachte en de Gedachte (Zoon)  is in de Denker(Vader).  Maar in ons zijn die personen zijn buiten ons eigen zelf.

 “U moet mij geloven waneer ik zeg dat ik in de Vader ben en dat de Vader in mij is”  (Johannes 14, 11)  De Denker is in Zijn gedachte en de gedachte is in de Denker.

Maar de mens heeft niets in zichzelf en kan daarom alleen maar mening vinden door in God te leven en door God in hem te laten leven.

Je kan het best weer vergelijken met een spiegel.  God heeft ons als het ware als een spiegel geschapen.  Een spiegel bestaat, maar een spiegel heeft alleen mening als het iets kan weerspiegelen.  (Als er iets in de spiegel is)  Op dezelfde manier hebben wij een echt bestaan, maar een meningloos bestaan als wij niet iets weerspiegelen.  Dus hebben wij (heeft ons leven) alleen maar mening als wij God weerspiegelen, in andere woorden, als God in ons is.

Alles is in Gods  beeld gemaakt en weerspiegelt de Drie-Eenheid.  Alles heeft drie dimensies, bijvoorbeeld::

 

God                         Vader                       Zoon                      Heilige Geest             

                               Macht                     Wijsheid                   Liefde

                               Schepper               Verlosser                    Heilig maker

                              Zijn                        Weten                        Doen

                              Wie                        Wat                           Waarom

 

Mens                      Christus                  Maria                      Gelovigen

                              Man                        Vrouw                     Kind

                              Bewustzijn             Kennis                     Wil

                              Hoop                      Geloof                     Liefde

                             

Schepping               Engelen                  Mens                      Materie

Universe                 Tijd                        Ruimte                   Materie

Tijd                        Verleden                 Tegenwoordig          Toekomst

Ruimte                   Hoogte                   Breedte                   Diepte

Materie                   Solide                     Vloeistof                 Gas

Philosofie                Thesis                    Antithesis               Synthesis

Wetenschap            E                            M                           C2

God en menselijke taal.

Als men over God wil praten heb je meteen een probleem, want niemand heeft Hem ooit gezien.    Maar zelfs als je Hem had gezien zou je het toch niet kunnen beschrijven omdat zijn realiteit boven onze ervaring en boven ons verstand gaat.  God is het totaal”Andere”.  Maar Jezus heeft Hem geopenbaart door Zijn leven en getuignis.    In Hem kunnen wij God zien op een menselijke manier.  Zo zou God zijn als Hij een mens was!  Maar God, als een Goddelijk wezen is onbegrijpbaar omdat wij Hem niet kunnnen voorstellen, op de zelfde manier dat een blinde man niet kan voorstellen wat een kleur is.  Daarom gebruikte Jezus parabels om ons de Goddelijke openbaring te verklaren.  Wij komen tot de Vader door de Godmens Jezus.

Een parabel is een vergelijking, een analogie.  Dus als ik aan een blinde man uit zou willen leggen wat een kleur was dan zou ik bv kunnen zeggen dat het zo iets als warmte was, vergeleken met koude.  Dus rood zou heet zijn, blauw zou warm zijn en groen zou koel zijn.  Nu kan de blinde man begrijpen dat rood een ervaring is die erg sterk is en groen een ervaring die veel minder sterk is.  Hij heeft dan wel een beetje begrip, maar wat hij weet is eigenlijk totaal anders dan de werkelijkheid die hij niet kan ervaren.

Menselijke taal is vaak symboliesch.  Als ik jou vraag wat de tijd is weet je het wel, maar als ik jouw vraag wat tijd eigenlijk is, dan zal je het ontzettend moeilijk vinden omdat te verklaren.  Vraag Einstein maar.

Vanmorgen kwam de zon op, niet?  Nee, helemaal niet!  De zon komt niet op en gaat ook niet weg, want de wereld gaat rondom de zon.  Dat weten wij allemaal, maar voor ons, in de menselijke realiteit, komt de zon op.  Dat is onze ervaring en onze taal komt van onze ervaring.  Taal is daarom vaak gebrekkig en subjectief maar dat betekent nog niet dat het fout is.

Darom gebruikte de  heilige mensen die het scheppings verhaal wouden vertellen, een taal die mensen konden begrijpen, aangepast aan hun ervaring van een landelijk leven.  Om het oorspronkelijk geluk van de eerste mens te beschrijven, werd hij dus geplaatst in een aarts paradijs, een tuin met rivieren en veel vruchten en dieren, waar alles gemakkelijk en mooi was.  Om de innige band van liefde met God te beschrijven werd hij gezien als wandelend  in de koele namiddag.  Dat was allemaal figuurlijk, een taal die mensen konden begrijpen.

Op dezelfde manier zijn woorden zoals Vader, Zoon, hemel enz gebrekkige en symboliesche woorden.  Alle woorden die wij gebruiken om God te beschrijven vallen te kort omdat zij God beperken, maar dat betekent toch niet dat zij niet waar zijn.   BV als ik aan iemand een geweldig mooie zonsopgang zou beschrijven, zou ik het onmogelijk vinden om mijn ervaring precies in woorden te verbeelden.  Woorden vallen te kort.  Misschien als ik een dichter was zou het beter gaan, maar zelfs dan zou het te kort vallen.

Op dezelfde manier kunnen wij de eerste persoon Vader noemen omdat het een waarheid uitdrukt op een betere manier dan elk ander woord.  Maar God is veel meer dan wat ons woord vader kan beschrijven.  Het is niet dat Hij geen vader is, maar dat Hij onmoemelijk veel meer is dan wat wij met het woord “vader” kunnen begrijpen.  Een van de problemen van dit woord is dat het God een mannelijke beschrijving geeft, hoewel God een geest is en geen geslacht heeft.  Maar het is het beste woord dat wij hebben.  In ieder geval is dit het woord dat Jezus gebruikte, dus is het zeker wel het beste en ongetwijfeld waar.  God de vader is niet “mannelijk” in de zin waarin wij dit normaal zouden begrijpen.  Het zou meer nauwkeurig zijn te zeggen dat de man “eerste-persoonlijk” is.

Waarom is de Tweede Persoon Zoon genoemd en niet dochter of vrouw?  Niet dochter, omdat Hij het volmaakte evenbeeld is van God de Vader en het woord zoon daarom dichter is dan dochter. Niet vrouw of echtgenoot, omdat hij het evenbeeld van de Vader visen Zoon daarom het beste woord is.  Toch zegt de Heilige Schrift dat “Zij (Wijsheid) is een consort (eegade) van de Almachtige”, dus vrouwlijk. Hoe kan je zeggen dat Hij Zoon is maar ook echtgenoot?

Het woord vrouw, drukt de waarheid van het voortkomen echter helemaal niet uit en is daarom zeker slechter dan Zoon.  Het is beter te zeggen dat een vrouw tweede-persoonlijk is dan de tweede persoon vrouwlijk is!    Wij zijn in Gods beeld geschapen, niet andersom.

Waarom noemen wij de Derde Persoon de Heilige Geest, als Hij eigenlijk het “kind” is?  Waarom is die naam zo anders van Vader en Zoon?

God is liefde en de Vader bringt de Zoon voort in liefde.  De Zoon ontvangt Hem in liefde en het samen mengen van hun liefde is de derde persoon, de Geest van liefde, in andere woorden, de Heilige Geest.  Daarom wordt Hij ook genoemd de Drievuldige Geest van Liefde.

Het woord geest of spirit, betekent het innigste, de essentie, de bezieling van een persoon.  God is een geest en de innigste opsomming van God is liefde, heiligheid.  De beschrijving “Heilige Geest” is daarom veel beter dan kind, dat die werkelijkheid helemaal niet beschrijft.

Waarom noemen wij God Hij en niet Zij?  Omdat wij door God geschapen (voortgebracht) zijn.  Zijn Woord is Zijn Zoon in de Goddelijke natuur, en de mensheid is Zijn uitdrukking in de menselijke natuur.  Daarom noemen wij Hem Vader en dus Hij.  De mens ontvangt alles van God, net als de Zoon, de tweede persoon.  Net als de tweede persoon als het vrouwlijk (ontvangelijk) princiep wordt beschouwd,  zijn wij daarom als vrouwlijk beschouwd in onze verhouding met God.  Daarom noemen wij de Kerk ook als zij. (Heilige Moeder de Kerk), want de Kerk is de Bruid van Christus.

De anticonceptiepil maakte mij ‘gek’ – en ik ben niet de enige | Emily Olle

Net opgemerkt in mijn locale krant (https://www.adelaidenow.com.au/news/opinion/the-contraceptive-pill-made-me-crazy-and-im-not-alone-emily-olle/news-story/db93d6ca152915f38f1a75f5aab11fd1?amp)  Het heeft een paywall helaas)

Steeds meer onderzoek heeft een angstaanjagende waarheid over de anticonceptiepil aan het licht gebracht, maar de meeste vrouwen zullen niet te horen krijgen dat dit hen kan overkomen.

(Vanaf 2024 zullen vrouwen in de VS een oraal anticonceptiemiddel kunnen kopen zonder doktersrecept.)

Op 1 februari 1961 zorgde een nieuw medicijn voor een revolutie in de gezondheid van vrouwen in Australië en leidde tot een bevrijding: de orale anticonceptiepil.

Meer dan 60 jaar later is ‘de pil’ nu het meest voorkomende anticonceptiemiddel in het land, waarbij tot 34 procent van de Australische vrouwen – bijna 4,5 miljoen mensen – het dagelijks gebruikt.

Met zes decennia aan onderzoek achter de rug, zou je kunnen aannemen dat de risico's en bijwerkingen ervan door medische professionals goed begrepen en verklaard zouden worden.

Maar zoals het geval is met bijna elk facet van de medische professie als het gaat om de gezondheid van vrouwen, zou je aannemen dat dit verkeerd is.

Er is opmerkelijk weinig bekend over de bijwerkingen van de pil, zowel fysiek als neurologisch.

Ik kreeg de hormonale pil voorgeschreven toen ik nog maar 16 jaar oud was (niet omdat ik jong seksueel afwijkend was, maar, passender bij mijn sociale status als tiener, om een bijzonder vervelende aanval van acne te bestrijden).

Zoals veel vrouwen bleef ik de pil de daaropvolgende tien jaar religieus en zonder twijfel slikken.

Bij de eerste doktersafspraak had ik de mogelijke bijwerkingen van de medicatie doorgenomen: "Waarschijnlijk gewoon een beetje een opgeblazen gevoel en gewichtstoename."

Het was vlak voor mijn 26e verjaardag toen mijn recept op was en uit een hekel aan huisartsafspraken in het algemeen en een drukke agenda stopte ik ermee vanwege luiheid.

Korte tijd na mijn 26e verjaardag besefte ik dat een constante waas van angst, kleding en donkere gedachten was verdwenen.

Voordat we verder gaan, laten we duidelijk maken: de hormonen van vrouwen kunnen de stemming beïnvloeden. Dit is een wetenschappelijk feit en een reden voor empathie, niet voor spot. Laten we ook duidelijk maken dat de hormonen van mannen de stemming kunnen beïnvloeden.

Maar groeiend onderzoek suggereert dat de bijwerkingen van de pil meer kunnen zijn dan alleen ‘stemmingswisselingen’ – het kan de hersenstructuur en -functie veranderen.

In 2020 suggereerden onderzoekers van de Universiteit van Ottawa dat het gebruik van de anticonceptiepil tijdens de adolescentie invloed zou kunnen hebben op belangrijke neurale paden in de hersenen, waaronder die welke te maken hebben met emotionele regulatie en geheugen.

Ook bleek dat pilgebruikers een verminderde respons hadden op het stresshormoon cortisol – wat een teken kan zijn van chronische stress, burn-out en vermoeidheid.

Vrouwen die de pil gebruiken, lopen een groter risico op de diagnose angst of depressie, kunnen minder goed omgaan met stressvolle prikkels en kunnen een verminderd seksueel verlangen hebben of zelfs de voorkeur geven aan andere romantische partners.

In 2018 keken Deense onderzoekers of de anticonceptiepil het zelfmoordrisico van vrouwen verhoogde door het gebruik van hormonale pillen, zelfmoordpogingen en sterfgevallen bij te houden bij alle Deense vrouwen die tussen 1996 en 2013 15 jaar werden en geen eerdere psychische problemen hadden.

Ze ontdekten dat vrouwen die de pil gebruikten twee keer zoveel kans hadden op een zelfmoordpoging dan vrouwen die de pil niet gebruikten – en drie keer zoveel kans hadden om door zelfmoord te overlijden.

Toch informeren maar heel weinig artsen potentiële pilgebruikers over deze risico's.

De gezondheid van vrouwen is een catastrofaal onderontwikkeld en ondergewaardeerd gebied van medische expertise, en vrouwen over de hele wereld lijden hieronder.

Elke vrouw heeft een verhaal over een arts die de symptomen negeert of te horen krijgt dat hun medische problemen niets anders zijn dan de last van het vrouw-zijn.

Polycysteus ovarium syndroom (PCOS) – een complexe hormonale aandoening – kan worden afgedaan als gewichtstoename, verlammende endometriose wordt afgedaan als vrouwen die ‘gek’ zijn, zwangerschap en geboorte worden nog steeds grotendeels bepaald door de medische mening van mannen.

Het is tijd om vrouwen voorop te stellen in medisch onderzoek en hun gezondheidsproblemen net zo serieus te nemen als die van mannen.

Anticonceptie is een bevrijdend, krachtig hulpmiddel. Maar het mag niet ten koste gaan van de geestelijke gezondheid van de gebruikers.

Op 12-11-2023 om 16:52 zei Petra.:

Om mannelijke of vrouwelijke projectie en beeldvorming te vermijden gebruik ik Moeder/Vader door elkaar heen, en ZHij.  Probeer het eens! 

Jezus zelf noemde God zijn Vader.  Zouden wij het nu echt beter weten?

 

Op 12-11-2023 om 17:15 zei Petra.:

Reken je dan jezelf ook tot een zogenaamde bijbelwetenschapper die op eigen houtje de Bijbel uitlegt ? 

Helemaal niet  Ik volg gewoon de leer van de Katholieke Kerk.. De heilige Paus Johannes Paulus II heeft er veel over geschreven en hij is dan ook een van mijn bronnen.:

 

De Heilige Drie-eenheid

DESCRIPTION

A series of General Audience Addresses given by His Holiness Pope John Paul II on the Holy Trinity. The talks extend from January 19, 2000 through September 20, 2000.

PUBLISHER & DATE

Vatican, January 19, 2000 - September 20, 2000

The Trinity: Fountain of Love and Light

Trinity Is Mysteriously Present in Creation

Glory of the Trinity Is Revealed in History

Incarnation Reveals Glory of the Trinity

Holy Trinity Is Revealed at Jesus' Baptism

The Promise of Tabor Is Fulfilled at Easter

Christ's Passion Reveals Glory of the Trinity

Trinity Is Present in Christ's Resurrection

Glory of the Trinity in Christ's Ascension

Pentecost Involves the Three Divine Persons

Presence of the Trinity in Human Life

The Trinity In the Life of the Church

Glory of the Trinity in the Heavenly Jerusalem

God Always Goes in Search of Man

God Satisfies Our Longing for His Presence

The Decisive Meeting with Christ, the Word Made Flesh

Jesus Is Supreme Encounter of God and Man

God Continually Calls Man To Repentance

The Way Taught by Christ Is Demanding

Holy Spirit Gives Life and Freedom to Christians

Gift of Spirit Makes Us "Sons in the Son"

 

Ik heb de eerste les vertaald:

Beste broeders en zusters,

1.                    “O superessentiële Drie-eenheid, oneindig goddelijk en goed, bewaker van de goddelijke wijsheid van christenen, leid ons voorbij al het licht en alles wat onbekend is naar de hoogste top van de mystieke Geschriften, waar de eenvoudige, absolute en onvergankelijke mysteries van de theologie worden geopenbaard in de lichtgevende duisternis van de stilte".

Met dit gebed van Dionysius de Areopagiet, een oosterse theoloog (Theologia mystica, I, 1), beginnen we aan een moeilijke maar fascinerende reis om het mysterie van God te overdenken. Nadat we de afgelopen jaren hebben nagedacht over elk van de drie goddelijke personen – de Zoon, de Geest en de Vader – zijn we van plan om in dit Jubeljaar een alomvattende blik te werpen op de glorie die gemeenschappelijk is voor de Drie die één God zijn ‘niet in de eenheid van één enkele persoon, maar in de Drie-eenheid van één substantie” (Voorwoord bij het Hoogfeest van de Heilige Drie-eenheid). Deze keuze komt overeen met wat werd gesuggereerd in de apostolische brief Tertio millennio adveniente, waarin stond dat tijdens de vieringsfase van het Grote Jubileum het doel zou zijn ‘om eer te geven aan de Drie-eenheid, van wie alles in de wereld en in de geschiedenis voortkomt en aan wie alles terugkeert” (nr. 55).

2. Door ons te laten inspireren door een beeld dat wordt geboden door het boek Openbaring (vgl. 22:1), zouden we deze reis kunnen vergelijken met een pelgrimstocht langs de oevers van Gods rivier, dat wil zeggen van zijn aanwezigheid en openbaring in de menselijke geschiedenis.

Als korte schets van deze reis zullen we vandaag stilstaan bij de twee uiteinden van die rivier: de bron en de monding, die ze samenbrengen in één enkele horizon. De goddelijke Drie-eenheid staat in feite aan de oorsprong van het bestaan en de geschiedenis en is aanwezig in hun uiteindelijke doel. Het vormt het begin en het einde van de heilsgeschiedenis. Tussen de twee uiteinden, de tuin van Eden (vgl. Gn 2) en de levensboom in het hemelse Jeruzalem (vgl. Apk 22), stroomt een lange geschiedenis getekend door duisternis en licht, door zonde en genade. De zonde heeft ons gescheiden van de pracht van Gods paradijs; de verlossing brengt ons terug naar de glorie van een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waar ‘de dood niet meer zal zijn, noch zal er rouw, noch gehuil, noch pijn meer zijn’ (ibid., 21:4).

3. Een eerste blik op deze horizon wordt geboden door de eerste pagina van de Heilige Schrift, die het moment aangeeft waarop Gods scheppende kracht de wereld uit het niets maakt: "In het begin schiep God de hemel en de aarde" (Gn 1: 1 ). Deze zienswijze wordt verdiept in het Nieuwe Testament en gaat terug tot de kern van het goddelijk leven, wanneer Johannes aan het begin van zijn evangelie verkondigt: ‘In den beginne was het Woord, en het Woord was bij God, en het Woord was God. " (Joh 1: 1). Vóór de schepping en als fundament ervan laat de openbaring ons nadenken over het mysterie van de ene God in de drie-eenheid van personen: de Vader en zijn Woord verenigd in de Geest.

De bijbelschrijver die de scheppingstekst schreef, kon de diepte van dit mysterie niet vermoeden. Nog minder had louter filosofische reflectie dit kunnen bereiken, aangezien de Drie-eenheid het vermogen van ons begrip te boven gaat en alleen door openbaring gekend kan worden.

Niettemin is dit mysterie, dat ons oneindig overstijgt, ook de werkelijkheid die ons het dichtst bij staat, omdat het de bron zelf is van ons wezen. Want in God “leven en bewegen wij en hebben wij ons wezen” (Handelingen 17, 28), en wat Sint-Augustinus over God zegt moet op alle drie de goddelijke personen worden toegepast: hij is “intimior intimo meo” (Conf., 3, 6 , 11). In de diepten van ons wezen, waar zelfs onze blik niet kan doordringen, zijn de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, één God in drie personen, aanwezig door genade. Het mysterie van de Drie-eenheid is verre van een droge intellectuele waarheid, maar het leven dat in ons woont en ons in stand houdt.

3. Een eerste blik op deze horizon wordt geboden door de eerste pagina van de Heilige Schrift, die het moment aangeeft waarop Gods scheppende kracht de wereld uit het niets maakt: "In het begin schiep God de hemel en de aarde" (Gn 1: 1 ). Deze zienswijze wordt verdiept in het Nieuwe Testament en gaat terug tot de kern van het goddelijk leven, wanneer Johannes aan het begin van zijn evangelie verkondigt: ‘In den beginne was het Woord, en het Woord was bij God, en het Woord was God. " (Joh 1: 1). Vóór de schepping en als fundament ervan laat de openbaring ons nadenken over het mysterie van de ene God in de drie-eenheid van personen: de Vader en zijn Woord verenigd in de Geest.

De bijbelschrijver die de scheppingstekst schreef, kon de diepte van dit mysterie niet vermoeden. Nog minder had louter filosofische reflectie dit kunnen bereiken, aangezien de Drie-eenheid het vermogen van ons begrip te boven gaat en alleen door openbaring gekend kan worden.

Niettemin is dit mysterie, dat ons oneindig overstijgt, ook de werkelijkheid die ons het dichtst bij staat, omdat het de bron zelf is van ons wezen. Want in God “leven en bewegen wij en hebben wij ons wezen” (Handelingen 17, 28), en wat Sint-Augustinus over God zegt moet op alle drie de goddelijke personen worden toegepast: hij is “intimior intimo meo” (Conf., 3, 6 , 11). In de diepten van ons wezen, waar zelfs onze blik niet kan doordringen, zijn de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, één God in drie personen, aanwezig door genade. Het mysterie van de Drie-eenheid is verre van een droge intellectuele waarheid, maar het leven dat in ons woont en ons in stand houdt.

4. Onze reflectie in dit Jubeljaar zal de thema's ontlenen aan dit Trinitaire leven, dat aan de schepping voorafgaat en de grondslag ervan vormt. Het mysterie van de oorsprong waaruit alle dingen voortkomen: God verschijnt ons als Degene die de volheid van het zijn is en het zijn communiceert, als het licht dat “elke mens verlicht” (vgl. Joh 1, 9), als de Levende en gever van leven. Hij verschijnt ons vooral als Liefde, volgens de prachtige definitie in de Eerste Brief van Johannes (vgl. 1 Joh. 4, 8). Hij is liefde in zijn innerlijk leven, waar de trinitaire dynamiek de uitdrukking is van de eeuwige liefde waarmee de Vader de Zoon verwekt en beiden zichzelf aan elkaar geven in de Heilige Geest. Hij is liefde in zijn relatie tot de wereld, aangezien de vrije beslissing om deze uit het niets te maken de vrucht is van deze oneindige liefde die uitstraalt naar de sfeer van de schepping. Als de ogen van ons hart, verlicht door openbaring, zuiver en doordringend genoeg worden, kunnen ze door het geloof dit mysterie tegenkomen waarin alles wat bestaat zijn wortel en fundament heeft.

5. Maar zoals we in het begin zeiden, ligt het mysterie van de Drie-eenheid ook voor ons als het doel waarop de geschiedenis zich richt, als het thuisland waarnaar we verlangen. Onze reflectie op de Drie-eenheid, op de verschillende terreinen van de schepping en de geschiedenis, zal naar dit doel kijken, waarnaar het boek Openbaring zeer krachtig verwijst als het zegel van de geschiedenis.

Dit is het tweede en laatste deel van Gods rivier, waar we zojuist naar verwezen. In het hemelse Jeruzalem komen begin en einde weer samen. Want God de Vader, die op de troon zit, verschijnt en zegt: "Zie, Ik maak alle dingen nieuw" (Openbaring 21, 5). Aan zijn zijde staat het Lam, d.w.z. Christus, op zijn troon, met zijn licht, met het boek des levens dat de namen van de verlosten bevat (vgl. ibid., 21: 23, 27; 22: 1, 3). En zie: aan het eind zegt de Geest, die in ons en met de Kerk, de Bruid van het Lam, in een zachte en intense dialoog bidt: "Kom, Heer Jezus" (vgl. ibid., 22: 17, 20 ).

Laten we aan het einde van deze eerste schets van onze lange pelgrimstocht naar het mysterie van God terugkeren naar het gebed van Dionysius de Areopagiet, die ons herinnert aan de noodzaak van contemplatie: ‘Het is werkelijk in stilte dat we de geheimen leren kennen van deze duisternis... die straalt met verblindend licht... Hoewel ze volkomen ongrijpbaar en onzichtbaar blijft, vervult ze geesten die weten hoe ze hun ogen moeten sluiten met de mooiste pracht" (Theologia mystica, I, 1).

🙂

By the way:  Ik heb nu mijn avataar, dank zei jouw uitleg.  In de woorden van Frans:

Vrede en alle goeds

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

;

 

Op 5-11-2023 om 18:11 zei Petra.:

Nee niet raar, ik zat 't ook te denken.. Seksuele relaties die de Vader en Zoon relatie weerspiegelen... waaaaaaaa ... brrrrrr.... 

Ik houd het fijn op het imo gezonde.. Ouderpaar (Moeder&Vader) maakt samen een Kind. 

 

 God is een Geest en heeft helemaal geen geslacht.  Het word Vader is daarom gebrekkelijk, maar beter hebben wij niet.  Christus zelf heeft dat woord gebruikt en het is dus het beste wat wij met menselijke taal kunnen doen.  God zelf, in zijun essentie is onmogelijk te beschrijven.  Daarom kunnen wij absoluut geen beeld van God maken.

God is het ZIJN, (Ik Ben)  Als Geest heeft Hij zelfbewustzijn en beschouwt Hij zichzelf.  Hij kent zichzelf totaal, een oneindig begrip van zichzelf.  Het begrip is een totaal perfect copie van zichzelf, end us een copie van het Zijn end us ook het ZIJN.  Zijn gedachte komt voort van zijn verstand, Zijn bewustzijn ,en is dus de uitdrukking van zichzelf, Zijn Woord, of in Joods gebruik, Zijn Zoon.  Tussen  de Denker en Zijn Gedachte bestaat een samenvloeing van liefde. De Geest van liefde, oftewel de Heilge Geest.  Dus heb je Een Wezen, die Verstand (Denker) is, die zichzelf kent en dus een uitdrukking voort brengt, Zijn Gedachte, Woord of Zoon.  Tussen de twee is er een oneindige liefde, de Heilige Geest.  Dus hebben wij drie personen in Een wezen, de Heilige Drie Eenheid.

De mens is in Gods beeld en gelijknis geschapen, dus wij hebben ook bewustzijn en intellect en zelflefde.  (Heb uw naaste lief als uw zelf)  Maar omdat wij uit niets zijn geschapen, zijn wij maar een weerspiegeling van God en hebben wij maar een afhankelijk bestaan.  Wij zijn daarom niet drie personen, maar Een persoon met drie facetten.

Maar wij zijn in Gods beeld en gelijknis geschapen, in het beeld van het oneindig Zijn.  Maar de mens is niet louter geest, zoals de engelen, maar geest en vlees.  Het vlees moet daarom ook God verbeelden end us warden wij geschapen als drie vuldige wezens, man, vrouw en de liefdesbond tussen hen, het kind.

Op 5-11-2023 om 18:11 zei Petra.:

En ikzelf heb nou eenmaal een voorkeur voor Bijbelwetenschappers of theologen, die idd wat complexer schrijven maar imo wel meer theologisch verantwoord. 

 Zogenaamde bijbelwetenschappers zijn er bij de miljoen en velen van hen brengen alleen maar onenigheid en verwarring.  Iedereen heeft hun eigen uitleg en niemand kan zeggen dat zij verkeerd zijn, want zij beroepen zich allemaal op de bijbel, die zij op zijn eigen houtje uitleggen.  Immers:  Sola Scriptura!

Op 10-11-2023 om 19:20 zei Robert Frans:

In één ding heb je in elk geval wel gelijk: God had het Offer niet nodig om ons te vergeven en te reinigen van de erfzonde. Hij bracht het Offer om zijn liefde te laten zien, om de door ons gecreëerde afstand tussen Hem en ons teniet te doen. Hij deed het omwille van ons, niet omwille van zichzelf.

Jij hebt vele vragen fantastiesch beatwooord en ik ben daar erg dankbaar voor.  maar hier zou ik iets willen toevoegen.  Theoretiesch gezien heb je gelijk.  Maar als God ons zo maar zou vergeven, zouden wij altijd nog schuldig voelen, want dan hebben wij niets gedaan om onze schuld goed te maken.  Hij heeft ons de kans gegeven om zelf onze schuld echt weg te halen en het nog beter te maken!  Een schepje boven op, een echte verzoening.  Daarom is Hij zelf mens geworden, zodat door Zijn gehoorzaamheid en liefde, Hij een volmaakte verzoening zou brengen, met nog een schepje bovenop.  God laat kwaad toe omdat Hij het kwaad kan gebruiken om er nog iets beter van te maken.  Hij heeft van de zonde van Adam en dus het onze, gebruikt om een verlosser te brengen die zelf God was.  Zijn verzoening was dus oneindig volmaakt, veel beter dan de originele gerechtigheid van Adam. 

Wij ontvangen die oneindige verzoening gewoon door het te aanvaarden.  Wij verdienen dat niet, maar het wordt gewoon aan ons aangeboden...Het enigste wat wij moeten doen is het te aanvaarden en dat doen wij door het doopsel, waar wij ingelijfd worden met het lichaam van Christus. Nu kunnen wij door Christus, God een oneindige verzoening opofferen.  Daarom zegt de Kerk in het “Exultet” (een lofgezang) :  O waarlijk noodzakelijke zonde van Adam, volledig vernietigd door de dood van Christus! O gelukkige fout die voor ons zo'n grote, zo'n heerlijke Verlosser verdiende!

Op 5-11-2023 om 18:33 zei Robert Frans:

Volgens mij haal je nu wel enkele mystieke beelden door elkaar, wat soms nogal verwarrende resultaten oplevert. Het huwelijk wordt bijvoorbeeld over het algemeen als voorafbeelding gezien voor de liefde tussen Christus en zijn Bruid, de Kerk. De Kerk als Bruid en de Kerk als het Lichaam van Christus kun je mijns inziens niet zomaar door elkaar heen gebruiken. Het 'huwelijk' tussen Christus en de Kerk, gesloten op het kruis, brengt vervolgens inderdaad nieuw leven voort door het doopsel, als de gelovige wedergeboren wordt en zo zijn of haar ja-woord geeft.

In het rozenkransgebed spreken we over Maria als de Dochter van de Vader, de Moeder van de Zoon en de Bruid van de heilige Geest. Maria is dus niet de Bruid van Jezus, maar zijn Moeder. De reden dat zij ook ónze Moeder is, is simpelweg omdat Hij ons haar als Moeder gegeven heeft toen Hij aan het kruis hing. Wij zijn niet voortgekomen uit een huwelijk tussen Christus en zijn Moeder. Ook als we Maria terecht als beeld van zijn Kerk zien, kunnen we deze beelden niet zo met elkaar vermengen. Maria en de Kerk, hoe nauw verbonden ook, blijven wel echt twee verschillende entiteiten, met twee verschillende rollen.

Op de eerste plaats bedankt voor de uitstekende bijdragens die jij zo vaak schrijft.  Jij hebt zeker een zeer goede kennis van het Katholiek geloof.  Jij zal daarom ook weten dat de hoogste toestand van het gebedsleven het mystieke huwelijk is tussen de mens en Christus. Alleen de grootste heiligen ervaren deze gelukkige toestand al op aarde, terwijl meeste mensen dat alleen verkrijgen in de hemel, al dan niet via het vagevuur. Dat geestelijk huwelijk heeft absoluut niets te maken met het man of vrouw zijn.  Het gaat om de geest.  Net zoals man en vrouw in het huwelijk Een vlees worden, worden zeer heilige mensen Een Geest met Christus. 

De Heilge Maagd was van het eerste begin van haar bestaan geheel verlost van de erfzonde, zodat zij een waardige Moeder kon zijn van Christus, de Zoon van God en zelf God.  Van af het hegin van haar ontvangenis had Maria een geheel unieke graad van heiligheid.  die ver boven ons verstand gaat.  De engel Gabriel noemde haar dan ook “vol van genade”. 

Als zondige mensen door een zeer heilig leven uiteidelijk Een geest met Christus kunnen worden, en dus een mystiek huwelijk kunnen sluiten, hoe veel meer dan ook de Moeder van Christus, die van af haar prille begin al “vol van genade” was.  Zij was van haar begin al Een geest met Christus en was dus mystically “gehuwd”.

Christus is de nieuwe Adam.  De eerste Adam is onze vader volgens de lichamelijk afstand en die heeft ons in de erfzonde gebracht.  Christus is geestelijk de nieuwe Adam geworden en worden deel van zijn mystiek lichaam door het doopsel.  Maar de erfzonde gebeurde met de hulp van Eva.  Zij is onze moeder volgens het vlees.  De vrouw heeft ook een rol in onze verlossing.  Maria is dus de nieuwe Eva, de Moeder van alle emnsen die Christus aanvaarden.  Adam en Evan kregen kinderen door hun passie.  Christus en de nieuwe Eva kregen kinderen door de passie van Christus op het kruis, een passie die ook Zijn Moeder door merg en been voelde.  Christus op het kruis heeft Johannes Maria niet zo zeer als Moeder gegeven.  Hij zei, “Vrouwe, daar is jouw zoon”, een verklaring van een feit.

Zoal je weet noemt de Kerk Maria als middelaares van alle genade.  Alle genade die van Christus naar ons komt, gaat dus eerst door Maria.  Zij is de nieuwe Eva en op die manier is de vrouw ook nauw betrokken met onze verlossing. Ik zie onze verhouding met Maria hier op aarde als een ongeboren kind, die voledig afhankelijk van haar moeder.

Met vriendelijke groet

Sommige conclusies:

De absolute eenheid van het mensheid, dat net als God  één wezen (lichaam) is, in drie personen. 

Net zoals de personen in de Drie-Eenheid gelijk maar verschillend in verhouding zijn, zo zijn man en vrouw absoluut gelijk maar verschillend.

Gods eeuwig plan is ons in de moost intieme gemeenschap te brengen met Hem zelf,  een gemeenschap waarvan het menselijk huwelijk maar een bleeke weerspiegeling is.

Seksuele relaties tussen man en vrouw weerspiegelen in het lichaam, de liefdevolle verhouding, het EEN zijn, tussen de Vader en de Zoon en zijn daarom uiterst heilig.  De gemeenschap tussen man en vrouw in het huwlijk en de seksuele vereniging is de weerspiegeling van de eeuwige omarming van de Vader en de Zoon.

Nu klinkt het mischien schandalig om de gemeenschap tussen man en vrouw te vergelijken met de omarming van de Vader en de Zoon.  Maar dat is alleen omdat wij zondaars zijn en onze gedachten over seksualiteit door zonde beroert zijn. De menselijke natuur is door God geschapen in Zijn eigen beeld en gelijknis en deelt daarom in Zijn heerlijkheid.  Liefde is het doel van de schepping en God is liefde, het eeuwige bestaan en liefhebben in de Heilige Geest.

Paus (Johannes Paulus) zegt het zo: "de mens werd het beeld en gelijknis van God, niet alleen door zijn eigen menselijkheid, maar ook door de gemeenschap van personen die de man en vrouw vormden van het begin. “(General Audience 11/14/79).

Menselijke seksualiteit is daarom uiterst heilig en de huwelijks aktie tussen man en vrouw geeft God grote glorie.  Zonden tegen het huwelijk hebben daarom ook het karakter van heiligschennis.

Net als de Heilige Drie-Eenheid altijd één is, zo is een huwelijk ontbreekbaar.

Net zoals de relatie tussen de Vader en de Zoon altijd de Heilige Geest voorbrengt, moeten seksuele relaties tussen man en vrouw altijd open zijn tot nieuw leven.  Contraceptie gaat daarom helemaal tegen de menselijke en Goddelijke natuur in en is daarom altijd een ernstige zonde.  Het is een dolkstoot in het hart van het huwelijk.

Zonde kwam de wereld binnen door Eva, die naar de kwade geest luisterde en daarin toestemde.  Waarom verleide de duivel Eva?  Niet omdat zij zwakker of dommer was dan Adam.  Integendeel.  Zij was geschapen in het beeld van de tweede persoon, Gods Wijsheid en het was daarom haar begrip van God dat de duivel moest aanvallen.

Maar in haar geval was de zonde maar een persoonlijke zonde. De erfzonde was de zonde van de man, het beeld van de Vader, die daarom het Goddelijk leven verloor en het dus niet aan ons kon geven. 

Eva was wel de oorzaak van Adams zonde, en deelde daarom ook in zijn schuld, maar het was Adams zonde die de breuk tussen God en de mens veroorzaakte.  Hij was als het waar de brug (pontifex) tussen God en de mensheid.  Door de zonde van de man was die verhouding gebroken en om die verhouding weer te overbruggen moest er een nieuwe brug, een nieuwe pontifex (priester) komen.  God moest daarom mens worden als man, niet vrouw, zodat de zonde van de man, gedaan met help van de vrouw hersteld kon worden.

Daarom kunnen alleen mannen priesters worden, omdat het kruisoffer het offer is van de nieuwe man, de nieuwe Adam, de nieuwe pontifex en de nieuwe Vader van de mensheid.

Maar als de hele mensheid verlost moest worden, dan zou ook de vrouw haar rol moeten spelen, omdat Eva de oorzaak was van Adams zonde.  Herstel moest daarom ook komen door de vrouw.  Door haar verlangen luisterde Maria naar de Heilige Geest en werd zij de oorzaak van de verlossing die Christus bracht.

Net zoals wij ons lichaamelijk leven ontvangen van de vader door de moeder, zo komt het Goddelijk leven van uit Jesus, de nieuwe Adam, door Maria, de nieuwe Eva, Zijn mystieke echtgenoot.  Zij is daarom echt (letterlijk) onze moeder, veel meer “echt” dan onze aardse moeders, die maar moeders zijn van ons aardse leven.  Zij is moeder van ons bovennatuurlijk leven, en dat veel meer “echt” is dan het aardse leven.

Door de doop sterft de oude mens en worden wij geboren (ingelijfd) in het mystieke lichaam van Jesus, dat met Maria één lichaam is.  Dus zijn er weer drie-in- één, Jesus, Maria en ons, en is de Goddelijk weerspiegeling hergestelt.

In de mystiek zijn wij ontvangen en leven en  groeien wij in de schoot van Maria, de heilige Moeder, de Kerk, de Bruid van Christus.   In onze dood worden wij van haar geboren tot het eeuwig leven geboren.

Met Jesus is de mensheid één Zoon en vormen wij dus deel van de Goddelijke Drie-Eenheid, niet door onze natuur, maar door onze “adoptie” in de Heilige Drie-Eenheid..  Wij ervaren God dan als Zoon en hebben Hem lief in de Heilige Geest.  Wij zijn dus God door adoptie, door deelnemening en leven hetzelfde Goddelijk leven in de oneindige vrijheid van liefde en geluk

God werd dus mens zodat mens God kon worden!  O ongelooflijke liefde!  O admirabile commercium!  (wonderlijke wisseling).

Op 4-11-2023 om 07:12 zei Monachos:

even tussendoor een vraag: kun je zo snel typen of ben je deze tekst ergens anders vandaan aan het kopiëren - plakken? Als het jouw eigen tekst is is dat okee maar zo niet dan dien je de bron van de tekst te vermelden.

Weer goed ingezien.  Het is allemaal mijn eigen text, die ik ongeveer 10 jaren geleden heb geschreven op het toenmalige Katholieke forum "Rorate"  Dat bestaat niet meer.  Mijn originele inspiratie kwam van een boek "Theologie and Sanity" by Frank Sheed. (Theologie en gezond verstand.  Het is een fantastiesch boek omdat Frank een leek was met een diep begrip van theologie en de zeldzame gave had om het uitteleggen op een manier dat de gewone mens kon begrijpen..Google maar eens.  Het is nog verkrijgbaar op kindle voor ongeveer 10 Euro.  (Uiterard in Engels) Absoluut het geld waard.  Tot mijn verassing heb ik het boek nog steeds en nu ga ik het weer lezen.  Fantastiesch!  Als ik de tijd krijg zal ik er misschien iets over schrijven.

Wat ik nu doe is het originele schrift te herzien voor een andere gemeente.  Soms gaat dat vlug en soms niet zo vlug🙂

17 uur geleden zei Hopper:

Jezus zei het zelf al: "Ik en de Vader zijn een".

Dus twee die Een zijn

 

11 uur geleden zei Flawless victory:

Ik heb alleen even een vraag: betekent jouw beschrijving dan ook dat de Kerk gelooft dat de Vader ook een mens is, net als Jezus? Als de Zoon Zijn perfecte evenbeeld is dan moet de Vader ook een mens zijn volgens de Kerk. Correct?

Nee, alleen de Tweede Persoon is mens geworden.  De Zoon is het perfecte evenbeeld in de Goddelijke natuur.  Ik hoop dat het later duidelijk zal worden!

Maar de mens is niet een pure geest maar is ook lichaamelijk.  Dus weerspiegelt het lichaam God ook, zoals de Heilige Schrift zegt:  Wij zijn in Zijn beeld geschapen, als man en vrouw.  Maar hoe is de Triniteit weergespiegelt in het lichaam, als man en vrouw ???

De Kerk heeft daar nooit veel over gezegd, omdat daar vroeger de nood daar voor niet was, maar Paus Johannes Paulus in zijn Theologie van het Lichaam heeft er veel over geschreven. 

Johannes Paulus heeft gezegd, "[het lichaam] was geschapen om duidelijk te maken in de zichtbare realiteit van de wereld, het ontzichtbare mysterie verborgen in God door de eeuwen, en dus daar een teken van te zijn." (General Audience 2/20/80). Dus, het lichaam openbaart het mysterie van God!.

Maar wat is er in het lichaam dat wij het zo kunnen begrijpen?  

Het antwoord is de seksualiteit van het lichaam, dat elkaar vervuld en een maakt als man en vrouw.

Je kan het zo zien:   

De Wijsheid van God (Zijn gedachte, de Zoon) is ook beschreven als consort, de “echtgenoot” van God : “Zij (vrouwelijk!) is een ademtocht van Gods  kracht, pure uitstraling van de heerlijkheid van de Almachtige.”  (Wijsheid 7,25)  Dus kan men de tweede persoon als het “vrouwlijke” (ontvangelijke) princiepe in de Drie-Eenheid beschrijven, want Zijn bestaant leven is ontvangen bij Hem van de Vader.   

In het schepping verhaal komt het lichaam van Eva uit dat van Adam.  Hij heeft haar “voortgebracht”.  Dat verhaal moet men vooral figuurlijk en geestelijk verstaan, en niet helemaal letterlijk. Adam heeft echt niet een rib verloren, maar figuurlijk wel zijn hart!  Maar In een zekere zin kwam Eva echt van Adam, en dat is de betekenis van het rib verhaal.  God liet Adam in een diepe slaap vallen en toen hij wakker werd, zag hij Eva. 

Nu kan je zo’n beetje zien, dat Adam de eerste Goddelijk persoon weerspiegelde als Gever, Eva de tweede.als Ontvanger en hun kinderen de derde als Gezamelijke gave.  Tesamen waren zij de weerspiegeling van de Heilige Drie-Eenheid.

Niet zo vlug zal je zeggen, mijn vrouw komt niet lichaamelijk van mij uit!  Dat is natuurlijk waar en wat dat betreft letterlijk begrepen Eva ook niet van Adam!

Het verschil tussen en man en zijn echtgenoot en andere vrouwen is dat er een speciale verhouding van totale liefde bestaat met zijn vrouw.  Het huwelijk is eerst een geestelijke gemeenschap en van dat volgt de lichaamelijke gemeenschap.  Dus door liefde worden zij twee personen in Een geest en vervolgens Een lichaam (een vlees).  Gewoon een vleselijke vereniging zonder liefde maakt geen echtpaar.  Het is de liefde die een vleselijke vereniging een huwelijk maakt!

Je kan zeggen dat een man door het leven gaat met een droom: de ideale vrouw, zijn vrouw.  Op een bepaalde dag ontmoet hij die vrouw (hij wordt wakker).  Hij geeft zichzelf voledig, emotioneel, geestelijk en lichaamelijk aan deze vrouw, die hem aanneemt en zo doende haar zelf ook geeft.

Nu hebben wij een nieuwe realiteit.  Door zijn gave van liefde is de man is nu een nieuw mens, een nieuwe realiteit, een man in liefde, een man in verhouding, die zichzelf ziet en geeft in zijn vrouw.  Door zijn liefde is er ook een nieuw persoon voortgebracht, de vrouw die zijn leven aanvaardt en hem ontvangt.  Zij is ook een nieuw mens, een nieuwe realiteit, een vrouw in liefde, een vrouw in verhouding, die zichzelf helemaal begrijpt en geeft in haar man, en die man de gever maakt. 

Dus de gave van de eerste persoon van zich zelf, bringt voort een tweede persoon uit zich zelf en tesamen bringt hun liefde een derde persoon. (kind).

Dus in een huwelijk, de man (eerste persoon, gever, vader), door zijn liefde bringt voort zijn vrouw (de tweede persoon, ontvanger, zoon) en tezamen, door de wederzijdige liefde bringen zij voort het kind ( de derde persoon, gezamelijke gave, de Geest (essentie) van hun liefde.

Het lichaam volgt de geest en de man geeft zich zelf seksueeel aan zijn vrouw, die hem ontvangt en van die gezamelijke omarming komt de derde persoon voort, hun liefde in persoon, “love personified”.

Net als God één “Zijn” is in drie Personen, zo is de mens één wezen in drie facetten en één wezen (een vlees, lichaam) in drie “personen”. 

Van dat volgt ons hele leven, in het beeld van de Drie-Eenheid, ons voorbeeld.

 

Wordt vervolgd

6 uur geleden zei Monachos:

Je kunt de url (het internetadres) van een plaatje gewoon in het veld typen. De editor maakt er dan weer een plaatje van, als het goed is. Dit is bijvoorbeeld het plaatje uit jouw eigen profiel:

Hartelijk bedankt Monachus.  Maar ik bedoel het avatar.  Hoe krijg je dat?

 

3 uur geleden zei Monachos:

Je vergeet te vermelden dat er een slang in het paradijs was. Die slang kan daar nooit zijn geweest zonder medeweten en toestemming van God.

Iedereen bedankt voor de feedback.  Ik zal er later op terug komen, maar wil nu bij het onderwerp blijven.

 

Nu hebben wij de Goddelijke personen een menselijke beschrijving gegeven, met woorden die een geslachtige mening hebben.  Dat is een probleem, want God is een geest en heeft geen geslacht.  Maar betere woorden hebben wij niet en in ieder geval werden deze woorden ook door Jezus gebruikt.  Men kan de Eerste Persoon ook beschrijven als het “mannelijk” princiep, want het leven komt voort van Hem.

Wijsheid (Hochmah, vrouwelijk-Zijn gedachte,) is ook beschreven als consort, de “echtgenoot” van God : “Zij (!) is een ademtocht van Gods  kracht, pure uitstraling van de heerlijkheid van de Almachtige.”  (Wijsheid 7,25)  Dus kan men de tweede persoon als het “vrouwlijke” (ontvangelijke) princiep in de Drie-Eenheid beschrijven, want Zijn leven is ontvangen van de Eerste Persoon.

De Derde Persoon is de “liefdebond” van de twee personen,  de verbinding tussen de Denker en zijn Gedachte.  De omarming van de twee personen brengt voort de Derde Persoon, als het waar het liefdeskind, de zucht en vrucht van liefde.

Dat is het innigste leven van God en zoals Genesis zegt, wij zijn in dat beeld geschapen, als man en vrouw.

Wat betekent dat?

Denk er aan als een beeld in een spiegel.  Als ik in een spiegel kijk, dan zie ik een beeld van mij zelf.  Mijn beeld heeft een echt bestaan, maar een veel minder bestaan dan ik.  Als ik weg ga, verdwijnt het beeld.  Het beeld is helemaal aan mij afhankelijk voor het bestaan.

God de Zoon is een weerspiegeling van de Eerste Persoon in de Goddelijke natuur, het God-zijn.  Op de zelfde manier is God ook weerspiegeld in de spiegel van de menselijke natuur, het niet-zijn.  Door Zijn wil, wordt het niet-zijn een spiegel en ziet God zijn eigen beeld.  Dat beeld heeft een echt bestaan, net zoals ons eigen beeld in een spiegel, maar het heeft een veel minder bestaan, een bestaan dat totaal afhankelijk is aan het voorbeeld.  Zou Hij weg gaan, (niet langer bestaan), dan bestaat het beeld ook niet meer. 

Wij zijn helemaal afhankelijk aan Zijn bestaan.  Zijn bestaan is HET bestaan, het volle leven. Ons bestaan is het afhankelijk bestaan, het niets-dat-bestaat.

Eventjes terzijde: For God to be, is to think of me.  Voor God te zijn, is te denken aan mij.  Gods hele leven is in Een zin om aan ons te denken! God is dus met ons altijd.  Dat is Zijn Wezen. Het met-ons-zijn. (Hij kent elk haar van mijn hoofd!)

Maar hoe is de mens geschapen in zijn beeld en gelijknis?

God is een geestelijk wezen en in die geest zijn drie Personen.  De drie Personen zijn allen voledig de ene God en vormen een Wezen, maar verschillen in hun verhouding.  De Vader geeft, de Zoon ontvangt en zij omarmen elkaar in de Persoonificatie van Hun liefde, de Heilge Geest.

De mens is een geestelijk en lichaamelijk wezen.  De mens is een weerspiegeling van God en heeft daarom ook een geestelijke weerspiegeling van de drie personen, namelijk herinnering (bewustzijn, Vader),  verstand (zelf beschouwing, Zoon) en wil (liefde, Heilige Geest). Een mini drie-eenheid! 

Dus is God weerspiegeld in de menselijke geest als een drie-eenheid.  Maar omdat wij uit niets bestaan, hebben wij geen leven van ons zelf en zijn wij daarom geen drie personen, maar drie facetten, die van zichzelf leeg zijn, geen leven hebben.  Van ons zelf hebben wij geen leven, zijn wij duisternis.

Die leegheid moet gevuld worden door Gods eigen leven, Zijn Heilige Drie-Eenheid.  De heiligmakende genade.  Oorsprokelijk hadden Adam en Eva dat gekregen, maar zij verloren het door de erfzonde. 

Dat Goddelijk leven kunnen wij ontvangen in de herinnering, waar wij God kunnen beschouwen, in het verstand waarmee wij Hem leren kennen en in de wil waarmee wij Hem kunnen liefhebben.   Wij zijn vrij God te ontvangen of Hem te verstoten. 

Wij ontvangen Hem door de doop, waarin de Heilige Drie-Eenheid in ons komt te leven.  Zo lang de spiegel van de ziel vlak is, weerspiegelen wij God en hebben wij zijn leven.  Maar als die spiegel wordt gebogen (als wij door trots boven onze niets-zijn opstaan, zonde), dan wordt Gods beeld beeld vertwist en verdwijnt het vaak helemaal. 

Wordt vervolgd

5 uur geleden zei Monachos:

Over de karthuizers: komt jouw gebruikersnaam daar niet vandaan?

Goed ingezien!  Hoe krijg ik een plaatje van een Karthuizer (in mijn profiel) op een bijdrage???

Genesis leert ons dat de mens door God geschapen is en noemt het eerste echtpaar als Adam (van de aarde) en Eva (moeder van allen).  Zij waren geschapen in het beeld en gelijknis van God, als man en vrouw, en leefden dus in volmaakte onschuldigheid en liefde  in een intieme verhouding met God  Die intieme verhouding was de bron van hun geluk en dat is de diepste mening van het “Aarts Paradijs”.  Het paradijs was in hun hart.

Toen Adam en Eva zondigden, verloren zij hun speciale verhouding met God en was hun geest verduisterd.  Door dat verlies van oorspronkelijke onschuld, verloor het hele menselijke ras hun intieme verhouding met God en leefde in een toestand van die wij erfzonde noemen.  De erfzonde is een moeilijk begrip die ik hier niet verder zal uitleggen, maar mischien later in een aparte bijdrage. 

Als een resultaat van de erfzonde verliet de mensheid de nabijheid van God en  verloor het heel spoedig het begrip van de ene God.  Het is alsof een mens een warme kamer verlaat in een koude winter.  Heel vlug verliest hij de warmte van de kamer en na een tijdje is hij zo koud dat de warmte maar een vage herinnering is.  De kennis van de ware God verviel heel vlug en in plaats daarvan was er maar een vage herinnering van een opperwezen, die de mens begon te verbeelden in zijn eigen evenbeeld en gelijknis, dus een totale verdraaing van de waarheid.  In plaats van de ene God begon de mensheid in een hele gemeenschap van natuurgoden te geloven, beiden mannelijk en vrouwlijk en hadden zij erg materialistiesche en primitieve ideen over Goden.

Ooit gevraagd waarom de mensheid zo lang moest wachten voor dat Christus kwam?  Omdat de mensheid eerst voorbereid moest worden voor de volle openbaring.  Net zoals een klein kind niet klaar is op wiskunde te leren, zo moest de mensheid langzaam opgroeien en voorbereid worden, tot de “volheid der tijd”, voordat het de openbaring van  Christus kon ontvangen.

Voor ons is het vanzelfsprekend is dat er maar een God is, maar dat was niet het geval voor het komen van Christus, behalve in de Joodse godsdienst.  De reden voor dat is dat de mens het moeilijk vindt een God voor te stellen die helemaal alleen is. Wat doet ie de hele dag, zo op zijn eentje?  Wie heeft Hij lief.  Zichzelf?  Is Hij dan een enorme egotist?

Zo'n wezen is on-menselijk omdat mensen iemand moeten lief hebben om het leven mening te geven.  Een God op zijn eentje was onbegrijpelijk en on-menselijk.  Erg logiesch eigenlijk.  Ook het Joodse volk vond het daarom voor een lange tijd bijna onmogelijk om in een God te geloven en viel de hele tijd terug in afgoderij.

Abraham (eerst een aanbidder van de maan god) was door God geroepen om de ware God te vereren, maar voor een lange tijd had het Joodse volk maar een tamelijk primitief idee over God.  Hij was meestal gezien als een stam of oorlogs God. Alleen het Joodse volk had het geloof in de ene God en dat was omdat het een speciale roeping had van God, een roeping om het licht van de mensheid te worden. 

Over een lange tijds periode onderging het Joodse geloof een verdieping en verbreding.  Bij de tijd van Christus geboorte hadden zij een zeer ontwikkeld en geestelijk idee van het Goddelijk wezen.

In het Oude Testament hadden de Joden voorstrekt geen idee dat God een Drie-Eenheid was en de hele geschiedenis van het Joodse volk was dat zij moesten leren dat er maar een God is.  Dit is het hart van Judaisme, de Shema:

Sh'ma Yisrael Adonai Elohaynu Adonai Echad.
Hoor, Israel, de Heer is onze God, de Heer is een.

Maar God als een een-zaam wezen was moeilijk te begrijpen.  Zo’n God was iemand die men alleen maar van verre kon bewonderen en aanbidden, een “vreselijke” God, met wien de gewone mens geen intieme relatie kon hebben, zeker niet als Abba, Vadertje.  De Joden hadden daarom een geweldig eerbied en ontzag voor God, wiens naam maar een keer per jaar uitgesproken mocht worden door de Hoog Priester.

Daarom was Christus zo geheimzinnig over wie Hij was.  Als Hij meteen had gezegd dat Hij God was, hadden de disciepelen zich plat op de grond gegooid uit eerbied en angst en hadden ze nooit meer opgestaan.  Dus liet Hij hun maar heel langzaam tot de beseffing komen dat Hij een heel speciaal persoon was.  De hele tijd was hun vraag, “Wie is die man?”,  “Hij laat lammen weer lopen, drijft uit duivels, de wind en de golven gehoorzamen hem”.

Uiteindelijk kreeg Petrus de genade van de Vader te weten wie Jezus  was “ Gij bent de Zoon of God”.

Wat betekent dat?

Om het heel beknopt uitteleggen, betekent het dat er maar Een God is, maar dat in de Goddelijke natuur (wat Hij is) er Drie Personen zijn.  Een mooie definitie, maar moeilijk te begrijpen.  De Kerk heeft er ongeveer 10 eeuwen over nagedacht, voordat zij het helemaal klaar had.  Dat process begon al met de Apostelen.

Johannes: In het begin was het Woord, en het woord was bij God, en het Woord was God.  Het was in het begin bij God. (Joh 1,1)

Paulus: Hij is de afstraling van Gods heerlijkheid en het evenbeeld van zijn wezen, (Hebrews 1,3)

Dus Johannes noemt Jezus, de Zoon van God, het Woord (uitdrukking) van God de Vader, die zelf ook God is.  Paulus heeft het zelfde idee, maar noemt het afstraling en het evenbeeld (dus ook God).  De Zoon is daarom begrepen als de uitdrukking (Woord) en  weerspiegeling (evenbeeld) van God in de Goddelijke natuur.

De Kerk legt het zo uit:  God is het eeuwige Intellect, die zich zelf Jahweh noemt, (Ik ben wie ik ben), het Eeuwig “Zijn”.   Hij kent (beschouwt) zichzelf totaal, in één Gedachte/Idee (Wijsheid, Woord, Uitstraling).  Die Gedachte/Idee/Woord is een compleet evenbeeld van zijn wezen, (ZIJN) dus ook voledig God en ook een Goddelijk persoon.

Het eeuwige Intellect, de  Eerste Persoon, De Denker, brengt voort zijn Gedachte, de Tweede Persoon.  De Eerste Persoon is daarom de Vader van zijn Gedachte. De Gedachte wordt Zoon genoemd, omdat Hij uit de Vader voortkomt en zijn perfect evenbeeld is.

Wordt vervolgd

De draad “eniggeboren” heeft een paar interessante ideen opgebracht.  Maar het is ook duidelijk dat er veel verwarring is hoe men de Triniteit moet  begrijpen, of zelfs of het waar is. Ik zal proberen er een lichtje op te schijnen zodat de gewone mens er iets van kan begrijpen, zo ver dat mogelijk is.  Ik ben geen theoloog en heb geen Hollands gesproken voor meer dan 60 jaren. Dus mijn taal gebruik is niet wat je noemt vloeiend.  Maar ja, zo lang je begrijpt wat ik bedoel.

De Heilige Drie-Eenheid is het grootste en mooiste mysterie van het Katholieke geloof,  Maar hoewel het het grootste en mooiste waarheid van het geloof is, is het ook het moeilijkste om te begrijpen.  Het is een enorm onderwerp en er zijn veel theologiesche boeken over geschreven, die het echter vaak niet gemakkelijker maken om het te begrijpen.

Het geloof in de Triniteit absoluut fundamenteel was voor ons begrip van God.  Triniteit zijn betekent dat God niet leeft als een enig en eenzaam persoon,

Dat is natuurlijk ook de essentie van ons leven.  Wij leven altijd in een gemeenschap, in verhouding.  Wij woren geboren en leven in een gezin en als wij opgroeien trouwen wij en vormen wij ook weer een gezin.  Overal leven wij in gemeenschappen, clubs, werkgroepen enz en als wij niemand hebben die ons lief heeft voelen wij ellendig en bedroefd.  De zwaarste straf die iemand kan ondergaan is dan ook “solitary confinement”  (eenzame opsluiting) en de moeilijkste Order in de Kerk zijn de Karthuizers die hun hele leven als kluisternaars leven.  Maar zelfs zij leven in een gemeenschap!

Toch schijnt dat de leer over de Heilige Drie-Eenheid mensen niet grijpt, waarschijnlijk omdat het een moeilijk onderwerp is, maar misschien ook omdat ze niet zien wat dat met hun dagelijks leven te maken heeft.  In tegenstel is de leer over Christus en Maria altijd erg interessant omdat, hoewel Christus God was, Hij ook mens was en als mens wij Hem  kunnen begrijpen.  (Dat is natuurlijk een van de reden dat God mens werd).

Maar de Goddelijke Drie-Eenheid???  Een is drie en drie is een???  Wat praktiesch resultaat kunnen wij daarvan krijgen?  Wat betekent dat voor ons?  Is het belangrijk?

Als wij Europeanen misschien een grote fout hebben in deze eeuw, is het dat wij te materialistiesch zijn, ook in onze Godsdienst.  Wij willen aktie, niet contemplatie!

De Drie-Eenheid is een moeilijk onderwerp.  De Kerk debateerde  eeuwen voordat het  precies kon zeggen wat het allemaal betekende, en vandaag noch hebben de Orthodoxe kerken een klein meningverschil met de Katholieken.

Mijn ideen komen van de leer van de Katholieke Kerk en ook van Paus Johannes Paulus boek over de Theologie van het Lichaam.  Feedback is welkom.  Uiteraard is alles wat ik zeg ondergeschikt aan de leer van de Kerk.

De Drie-Eenheid deelt met het innerlijk leven van God, het innigste liefde-leven van God, zoals Hij dat aan ons heeft geopenbaard en zover dat wij het met de leiding van de Kerk kunnen begrijpen.

Waarom is het innerlijk leven van God voor ons belangrijk?  Wat verschil zou dat eigenlijk maken?  Het schijnt zo ver van ons dagelijks leven te zijn.  Zelfs priesters vinden het vaak heel moeilijk om dat uitteleggen.

Het antwoord is dat het belangrijk is omdat wij in Gods beeld en gelijknis geschapen zijn. Wij zijn dus godde-lijk.  Beter kan het niet.  Dat is het grootst mogelijke compliment voor de mens.  Er is iets in ons dat godde-lijk is, iets dat dus buitengewoon mooi is.  Dus, om goed te begrijpen wie en wat wij echt zijn, is het belangrijk te weten wie en wat God echt is.   Dat betekent ook dat als wij naar God kijken, wij ons ideale voorbeeld  zien.  Wij moeten dus zijn zoals Hij is en wij moeten dus leven zoals Hij leeft en doen wat Hij doet.  Hij is ons model.  In Zijn leven is God  oneindig gelukkig en als wij kunnen leven zoals Hij, zullen wij ook oneindig gelukkig zijn.

Alles, ons heel bestaan en leven,  komt oorspronkelijk van de Heilige Drie-Eenheid en komt uiteindelijk daar op terug.  Hij is de Alpha en Omega.  Als wij het mysterie van Drie-Eenheid goed begrijpen, wordt het ook gemakkelijk de hele leer van de Kerk te begrijpen, ook de leer op gebieden die men gewoonlijk heel moeilijk vindt, zoals sexualiteit en de kwesties van abortus, contraceptie ,vrouwen priesters, homoseksualiteit, enz. 

Eerst een paar “domme” vragen.  Domme vragen zijn soms de beste vragen omdat men veronderstelt dat zij dom zijn omdat iedereen de antwoorden al weet.  Maar het is een beetje zoals de vraag wat de tijd is.  Iedereen zal dat weten, maar als men dan vraagt wat tijd eigenlijk is, dan begint het plotseling moeilijk te worden. Vraag Einstein maar.

Waarom is God Vader, niet Moeder?

Waarom zijn er eigenlijk drie Goddelijke personen, niet twee of vier of meer?

Waarom is er een Zoon, niet een Dochter?

Waarom is er een Vader en Zoon, niet een Moeder en Dochter?

Waarom werd God mens als een man en niet als een vrouw?

Waarom werd de Zoon mens en niet de Vader of de Heilige Geest?

Waarom word God de Heilige Geest zo genoemd?

Waarom heeft God ons eigenlijk geschapen?

Ik hoop dat het allemaal duidelijk zal worden.  Het is een moeilijk onderwerp, maar absoluut de moeite waard.  Het is het grootste mysterie van het geloof, God zichzelf!  Om met het uitleggen te beginnen zal ik eerst gaan naar Genesis gaan, waar in mythiese taal de oorsprong van de mensheid wordt verkondigt. 

 

Beste Barnabas

Mag ik jou van hartefeliciteren dat je de moed heb opgebracht om jouw levensverhaal te  vertellen.  Dat vereist veel nederigheid omdat je jouw onmachtigheid en problemen erkent. Dat is werkelijk moeilijk!

Ik heb veel te doen gehad met mensen die mentale problemen hebben en ik weet hoe vreselijk zwaar hun leve kan zijn.  Jij hebt daarom mijn volle steun en waardering.  Het grootste problem met schizofrenie is dat je contact verliest met de realiteit.  Medicijnen kunnen zeker helpen, en zijn vaak nodig maar het is best mogelijk met de hulp van Gods genade om geheel beter te worden.  Hoe zo? 

Het grootste problem in de modern wereld is dat de gemeenschap de kluts kwijt is geraakt.  Overal is er onenigheid en onzekerheid en veel mensen zijn zeer ongelukkig. Wat is het antwoord:  Christus!  Jij hebt Hem al gevonden en nu moet je gewoon doorgaan Hem beter te leren kennen.  Christus is de Waarheid, de Realiteit.  Hij is de rots waarop je je leven kan bouwen.

Blijf zoeken en je zal het zeker vinden.  Blijf kloppen en men zal de door zeker openmaken.

Een waarschuwing:  Een site zoals Credible is niet de beste plaats om persoonlijke verhalen te vertellen.  Lang niet iedereen is sympatiek en er is niet veel blijk van liefde.  Het is gemakkelijk om gekwets te worden door onsymphatieke en domme mensen.

Ik ben vandaag naar de heilige mis geweest en heb ernstig voor jou gebeden.  Gebeden worden altijd verhoord, dus geode moed!

Met vriendelijke groet

23 uur geleden zei Petra.:

n het artikel wordt Paulus aangehaald. (zie citaat: *) Als ik bedenk dat hij destijds samenwerkte met Petrus en Petrus degene was die van Jezus de sleutels van het koninkrijk kreeg vind ik het opvallend dat Paulus hier klinkt alsof hij zichzelf verheft boven Petrus. Petrus is immers de getrouwde man die dan volgens Paulus "but the married man is anxious about worldly affairs, how to please his wife, and his interests are divided“   Paulus schrijft zelfs dat hij het zichzelf beter vindt doen dan Petrus: "He who marries “does well; and he who refrains from marriage will do better” (7:38). 

 

Helemaal niet.  De staat van celibacy omwille Gods Koninkrijk is meer verheven dan het huwelijk.  Dat betekent niet dat de celibate mens een beter mens is in Gods' ogen! Paulus schrijft dus niet dat hij zichzelf beter vindt!!!  Alle apostolen behalve Johannes (en later Paulus) waren getrouwd.  Dat was min of meer verplicht in het Joodse geloof.  Maar zij verlieten hun boten en zaken om Christus te volgen.  

 

23 uur geleden zei Petra.:

Als Jezus daartoe het celibaat nodig vond, dan zou hij niet Petrus hebben uitverkoren om de sleutels van het koninkrijk te geven.

Dat volgt helemaal niet.  Het huwelijk is heilig, door God ingesteld.  Maar in de nieuwe dispensatie is het zoals Jezus aanbevool, beter niet te trouwen, vanwege het Koninkrijk.  Een priester is niet zomaar een soort speciale dominee.  Een priester heeft speciale krachten.  In de Mis kan hj door zijn gebeden brood en wijn veranderen tot het Lichaam en Bloed van Christus.  Ook kan hij zonden vergeven en andere sacramenten toedienen.  Als ik ter communie ga, ontvang ik Christus lichaam en bloed in Zijn Goddlijkheid.  Een leek, hoe heilig ook, kan dat niet doen.  Maar een onwaardige priester wel!  

Omdat het zo'n ontzagelijk heilig sacrament is, heeft de Kerk besloten dat celebacy voortaan verplicht zou zijn.  Dat kunnen zij doen, want de kerk heeft de sleutels van het Koninkrijk: "Ik zal je de sleutels van het koninkrijk van de hemel geven; alles wat je op aarde bindend verklaart zal ook in de hemel bindend zijn, en alles wat je op aarde ontbindt zal ook in de hemel ontbonden zijn"  Maar het is maar een menselijke regel en kan verandert worden.

Op dezelfde manier moet een Katholiek op Zondag altijd naar de Mis gaan, op straffe van doodzonde!   Maar omdat een menselijke regel is, kan men in geval of ziekte, werk, reizen enz  dispensatie krijgen.
:  

 

Op 16-4-2023 om 00:29 zei Hopper:

Het is beter zichzelf éénmaal los te laten dan tien andere dingen te doen.

Is het niet opmerkelijk dat jij hier Tauler aanhaalt, die toch een zeer heilige katholieke priester en monnik was.  Anderen ook, zo als Suso, die zelfs zalig verklaard is.  Het zijn allemaal katholike mystici!

Op 26-10-2022 om 21:03 zei Hopper:

God kan niets liefhebben buiten zichzelf: één liefde.

Daar zit wel iets in, maar waarschijnlijk niet wat jij bedoelde.  Als God EEN persoon is, die alleen zichzelf kan liefhebben, dan is Hij vreselijk zelfingenomen, een vreselijke egotist, een monster die helemaal niet lief is! Wat doet Hij dan de hele tijd?  Naar zichzelf kijken vol bewondering?  Vervelend die hele tijd!  Een God die geheel alleen is, is moeilijk te begrijpen en daarom hadden oudere geloven een meervuldigheid van Goden.

God is inderdaad EEN wezen, maar Hij bestaat in drie Personen.  Dus is Hij geen egotist, maar een wezen van totale liefde.  God MOET dus drie Personen zijn.  Het kan niet anders.

Maar je hebt gelijk dat God niets lief kan hebben buiten zichzelf.  Dat moet je zo zien.  God kan een mens schapen, en hem liefhebbn, maar die liefde is zoals een mens voor zijn hond.  Het zijn ongelijkbaarde wezens.  Je kan niet met je hond trouwen.  Dus heeft God de mens geschapen opp zo'n manier dat hij ook Goddelijk kan worden, God, niet door natuur (dat is onmogelijk) maar door deelname.  Dat is het Koninkrijk!

De liefde van God voor de mens is dan zoals de liefde tussen ee man en vrouw.  Tweee gelijkwaardige wezens die samen Een God worden,  

Op 28-4-2023 om 17:28 zei Petra.:

Op 28-4-2023 om 02:49 zei Hopper:

""Jullie moeten niet denken dat Ik ben gekomen om vrede te brengen op de aarde. Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar strijd. Ik kom strijd brengen tussen vader en zoon, tussen moeder en dochter, en tussen een vrouw en haar schoonmoeder. De mensen met wie je in één huis woont, zullen je vijanden zijn.""

Het is een rare tekst. Die volgens mij of verkeerd begrepen of verkeerd geschreven o.i.d. is. 

Je moet de Hebreeuwse manier van spreken begrijpen.  Christus kwam niet om vrede op aarde te brengen.  Hij kwam op de eerste plaats om ons met God te verenigen door Hem te openbaren.  Maar niet iedereen vindt wat Hij zegt leuk en vooral de Joodse leiders niet en dus krijg je overal verdeeldheid.  Het is een gevecht tussen goed en kwaad, God en de duivel.  Men MOET kiezen en dat kan strijd betekenen.

Op 24-4-2023 om 17:25 zei Petra.:

Maar als je in je tijdmachine terug gaat naar de eerste eeuwen dan kom je helemaal dat celibaat niet tegen. Dat was nou net wat ik schreef. Zelfs niet voor de paus.

het celibaat was ook helemaal geen door Jezus ingestelde regel. Eerder het tegengestelde want Petrus was eigenlijk de eerste die van Jezus de sleutels van het koninkrijk kreeg en daarmee toch de eerste paus. Niet alleen Petrus was gewoon getrouwd, wel meer eerste pausen waren dat. En hadden ook kindertjes.  Pas in de 4e eeuw kwam daar weerstand tegen vanuit Augustinus, die seks vuil en zondig noemde, niet eens o.g.v. de Bijbel maar geïnspireerd door Plato. En pas in de 11e eeuw werd het celibaat officieel ingevoerd. Maar in die tijd nog niet eens echt nageleefd. Van de twaalfde eeuw tot het Concilie van Trente, halverwege de zestiende eeuw, hadden veel bisschoppen en pausen vrijelijk relaties met vrouwen. Dit leidde regelmatig tot buitenechtelijke kinderen. Deze praktijk was al gangbaar sinds de vroege Middeleeuwen. Tal van pausen uit de vijfde en zesde eeuw waren erkende kinderen van geestelijken, zowel van bisschoppen en pausen. Onder hen bevonden zich paus Damasus I (304-384), Felix III (ca.465-530), Silverius (ca.470-537) en Gregorius de Grote (ca.540-604).

Ik kan zien dat jij iemand bent die veel leest en er over denkt.  Goed zo!  Maar een dubbeltje heeft twee kanten en jij zou ook het Katholiek perspectief moeten lezen.  Hier is een goed artikel:  https://www.catholic.com/tract/celibacy-and-the-priesthood

Heel beknopt:  Mtteus 19: 11-12  Ik zeg u dus: wie zijn vrouw wegzendt en dit niet wegens ontucht en een ander huwt, begaat echtbreuk; (en wie een weggezonden vrouw huwt, begaat echtbreuk).”  10De leerlingen zeiden Hem: “Als de verhouding tussen man en vrouw zo is, kan men beter niet trouwen.”  11Hij antwoordde: “Niet iedereen kan dit begrijpen, maar alleen zij aan wie het gegeven is.  12Er zijn onhuwbaren die zo uit de moederschoot zijn voortgekomen; en er zijn onhuwbaren die door de mensen zo gemaakt zijn; maar ook zijn er onhuwbaren die zichzelf onhuwbaar hebben gemaakt Wie bij machte is dit te begrijpen, hij begrijpe het!” 

Het celibaat is dus niet een Goddelijke opdracht, maar een aanbeveling, omwille van het Rijk der hemelen.  Het is hetzelfde advies dat Hij gaf aan de rijke jonge man Matteus 22: “Wilt ge volmaakt zijn, ga dan naar huis, verkoop wat ge bezit en geef het aan de armen; daarmee zult ge een schat in de hemel bezitten. En kom dan terug om Mij te volgen.”  22Maar toen de jongeman deze raad hoorde, ging hij ontdaan heen, omdat hij vele goederen bezat. Om Christus te volgen moet je bereid zijn alles te ver laten.

De Kerk heeft het  recht te bepalen wie priester kan worden.  Matteus 18:18 Voorwaar, Ik zeg u: wat gij zult binden op aarde zal ook in de hemel gebonden zijn, en wat gij zult ontbinden op aarde zal ook in de hemel ontbonden zijn. 

Het celibaat is voornamelijk "omwille het Rijk der hemelen".  Maar het heeft ook grote praktiesche voordelen:  Een priester kan gaan waar zijn bischop het wilt.  Hier bv krijgen zij een parochie voor 6 jaren, dan worden zij weer verplaatst.  Goed voor hem en de parochie, maar het zou moeilijk zijn als hij een gezin had, met scholen, vriendjes enz.  Ook is het veel goedkoper!  Ik herinner mij het geval va een Lutheraanse dominee hier in de buurt.  Heel mooi kerkje en een goede gemeenschap, maar hij kreeg herrie omdat hij te veel kinderen kreeg!  Daar moest de gemeente voor betalen en na kind of zes of zo iets waren zij het beu!

Ik had ook iets te doen met een getrouwde priester van de Romeens Orthodoxe Kerk.  Hij was een echte priester in een echte Kerk, maar behoort tot een schismatieke Kerk.  Hij was een heel aardige man en zij hadden een heel mooi kerkje, maar er zijn maar weinig immigranten van Romeense afkomst, zo zij konden hem niet betalen!  Zodoende moest hij een gewone baan hebben en kon hij pas als priester werken in zijn vrjie tijd.  Gelukkig had hij een die meer tijd had en zij deed dan ook het meeste werk voor hun kerk..

Maar het gaat om het "koninkrijk der hemelen".  Een ongetrouwde priester hoeft zich nergens zorgen over te maken.  Zijn volle aandacht is voor God en Zijn Kerk Ik was eens op een cursus die twee weken duurde, full time en dus ook weekends.  Een van de deelnemers was een getrouwde Katholieke priester van een oosterse Kerk.  'S avonds ging hij terg naar moeder de vrouw en hun gezin en neiemand nam dat kwalijk.  Maar dat netekende ook dat hij niet de volle cursus kreeg.

Gehuwde dominees die zich tot het Katholiesche geloof bekeren, kunnen in bepaa;lde gevallen ook tot priester gewjjd worden, maar als je een ongehuwde priester bent kan men nooit trouwen.

Met vriendelijke groet

Op 15-4-2023 om 16:36 zei Petra.:

Ik vind het zo merkwaardig dat in de katholieke kerk het celibaat is ingevoerd, en de term Apostolische Stoel wordt gebruikt om te benadrukken dat de paus de opvolger is van de apostel Petrus, terwijl Petrus zelf gewoon getrouwd was.  Dat zegt mij dat er in de ware Kerk die door Jezus was gesticht geen celibaat nodig was voor welk ambt dan ook. 

 

Het Katholieke geloof van vandaag is nog steeds hetszelfde als dat can Polycarpus en Johannes!  Ik kan zo in mijn tijdmachine klimmen en terug naar de tweede euw gaan en mij volkomen terecht  voelen wat het Katholieke geloof betreft.  Het is het enigste ware geloof!

Toch is jouw vraag heel redelijk en ik zal proberen een eenvoudig antwoord te geven.  Het huwelijk is door God zelf ingesteld, zoals wij zien in Genesis waar God zegt dat zij EEN vlees worden.  Het is dus zeer goed.  Toch zei Christus dat sommige mensen zichzelf tot "eunuch" maakten vanwege het koninkrijd des hemels.  Dat betekent dat sommige mensen de roeping zouden krijgen om alles te verlaten, ook het huwelijk, om Hem te volgen.  Paulus ook zegt dat Hij zou willen dat iedereen als hij zou zijn, ongetrouwd, want, hij zegt, als je vrij bent maak je alleen zorgen over Gods wil, maar als je getrouwd bent, moet je ook zorgen maken over je vrouw en je gezin.  

Perus en andere apostolen waren getrouwde mensen die door Christus toch tot het priesterschap werden gewijd.  Sommige Pausen zijn ook getrouwde mensen geweest.  Getrouwde mensen kunnen altijd tot priester gewijd worden, maar als zijn vrouw sterft kan hij niet weer trouwen.  Als men eenmaal priester is, kan men niet trouwen.  Dat is ook het geval in Oost-Orthodoxen kerken, die van de katholieke Kerk gescheiden zijn, maat anders zowel alles wat de Katholieke Kerk gelooft aannemen.  In hun kerk kunnen getrouwde mannen wel tot  priester gewijd worden,, maar kunnen zij nooit tot bischop gewijd worden.  Zij zijn meer en dorpspastoor, en sort tweede rangs priester.  In de Katholieke Kerk hebben wij ook getrouwde priesters, maar dat is bij uitzondering en geldt doorgaans alleen voor prostestante pastoors die zich tot Het Katholieshe geloof bekeren.  Dat is niet automatiesch, maar kan zeker gebeuren.

De Kerk heeft de macht van God, te bepalen dat zij alleen celibate mensen tot het priesterschap toelaat, zodat zij zich geheel aan God kunnen geven.   Het heeft ook veel praktiesche voordelen, maar dat is eigenlijk bijzaak.

Met vriendelijke groet

 

4 uur geleden zei Hermanos2:

Tuurlijk, Jezus was de eerste katholiek ofzo? Geen enkele kerk of bijbelvertaling is geïnspireerd. Allemaal mensenwerk. De eerste schrijvers werden geïnspireerd. Daarna gingen de vertalers en uitleggers ermee aan de haal en begon het verval. Kerken en organisaties zijn sowieso niet geïnspireerd want het barst overal van de schandalen. Dat kun je niet rijmen met het werk van de HG. Laten we daarom maar de veilige en zekere weg kiezen dat Jezus’ Geest huist in de harten van de gelovigen.

Er is iets uitgevallen in  mijn bijdrage over Polycarp.  Hij was een leerling van Johannes de apostlel en door hem als bischop gewijd.  Ik zal er op terug komen.

Het evangelie enz (de bijbel) is zeker geinspireerd, het later werk niet.  Daarom is het zo belangrijk het te laten zien dat de leer van de huidige Katholieke Kerk precies hetzelfde is van die van Polycarp en dus Johannes.

J

Citaat

ezus' Geest huist in de harten van de gelovigen. 

Zeker, maar dat maakt hen niet onfeilbaar!  Anders zouden en niet honderd duizenden protestanten denominaties zijn!