Hetairos

Ik ben dus bang, dat dit uiteindelijk niet de echte oplossing blijkt. Het probleem bevindt zich namelijk niet in deze wereld op zich, maar in het denken van de mensen. Immers, zodra je iets hebt opgelost (denk aan WO2), ontstaat als vanzelf hetzelfde weer elders. Omdat de mens in algemeen zich niet laat veranderen.
De reden is dat het denken van de mensheid onder invloed is. En omdat men dat weigert in te zien, strijdt men dus tegen een vijand die men niet onderkent en derhalve ook nooit kan overwinnen in eigen kracht. De volgende teksten vielen me in dit verband op:
Openbaring 16:8-9 (NBG1951) "En de vierde goot zijn schaal uit over de zon en haar werd gegeven de mensen te verzengen met vuur. En de mensen werden verzengd door de grote hitte en zij lasterden de naam van God, die de macht heeft over deze plagen, en zij bekeerden zich niet om Hem eer te geven". en
Openbaring 16:10-11 (NBG1951) "En de vijfde goot zijn schaal uit over de troon van het beest, en zijn rijk werd verduisterd, en zij kauwden op hun tong van pijn, en zij lasterden de God des hemels vanwege hun pijnen en vanwege hun gezwellen, en zij bekeerden zich niet van hun werken". Ik kan begrijpen, waarom men zich met hand en tand verzet tegen het kwaad dat nu in de persoon van Poetin op hen afkomt. Poetin is echter niet de oorzaak, maar een symptoom. En wel van een veel grotere macht die zich achter hem verschuilt en hem tot een willig instrument maakt. Maar om deel te krijgen aan de echte - en op den duur definitieve - oplossing is bekering nodig. En daarbij is irrelevant of Poetin persoonlijk zich bekeert of niet.

Een van mijn kwaliteiten. Het stellen van vragen is evenzo noodzakelijk en belangrijk als het geven van antwoorden.
Volgens mij kan men dit weten doordat er zich de vrucht van de Geest ontwikkelt.
Want u bent allen kinderen van God door het geloof in Christus Jezus. (Gal.3:26)
Wat mij betreft staat hier dat we reeds zonen en dochters zijn van God, op weg naar volwassenheid oftewel perfectie. Dat proces noem ik heiligmaking en duurt een leven lang. Geen kwestie van een zoon of dochter worden dus, maar van (op)groeien.
Een lid van het lichaam van Christus kan dus fouten maken door zijn eigen wil te volgen, oftewel: niet voldoen aan de wil van de Vader, oftewel: kan zondigen.
Ik denk dat de impact van dergelijke mensen in de gemeente kan zijn dat ze anderen ook kunnen aanzetten tot zondigen.
Bedankt voor je uitvoerige schrijven. Ik ben wat korter van stof over het algemeen, maar weet volgens mij de kern vaak wel te raken.
 

Dat is een hogere  cq diepe bespiegeling. Ja mooi.  Dat is dan weer de ultieme vrije wil van de Heilige Geest. Aan te kloppen waar Hij wil omdat Hij weet waar Hij gewenst zal zijn.

Toen ik jouw reactie zag, dacht ik: "Zou het zo kunnen zijn, dat de Heilige Geest niet eens bij iemand aanklopt, als Hij ziet dat die persoon al bij voorbaat niet van plan is open te doen?" Dat zou betekenen dat de Geest op de vrije wil van een mens anticipeert en niet reageert. Hoe zie jij dat?

Zoals ik het zie, zijn er tegenwoordig Jezussen in overvloed. Een mens kiest niet, maar zoekt. Een mens die niet zoekt, heeft al gekozen. De Heilige Geest toont de ware Jezus alleen aan een zoekend mens, maar dan ligt het aan de mens of hij die ware Jezus dan ook wil aannemen.
Het is dus een samenspel tussen de Geest en de zoekende mens, maar het is alleen de Heilige Geest die de ware Jezus dan toont. Een mens vindt dus de Jezus waar zijn hart naar uit gaat, maar dat hoeft weer niet de ware Jezus te zijn. Begrijp je?
PS: Aan de niet-zoekende mens en die ook de ware Jezus niet kent, toont de Geest iets anders (zie Johannes 16:8-11).

We worden de laatste weken met onze neus op het feit gedrukt, dat overal op de wereld mensen worden gemanipuleerd, onderdrukt en vervolgd. Ik denk echter dat degenen die voor die ellende verantwoordelijk zijn, hun gerechte straf niet zullen ontlopen. Maar dat ligt in de handen van Enige die dat rechtvaardig kan beoordelen én uitvoeren.
Daarom is er naar mijn mening maar één echte oplossing en dat is het overgeven aan Hem die God als rechter (Jezus Christus) heeft aangesteld. Dat klinkt niet erg strijdvaardig, maar er is er maar ÉÉN die echt iets kan doen. Maar Hij is ook in staat om hen te bewaren voor de boze, die in toenemende mate de wereld (alle samenlevingen van mensen) teistert.
Nu hebben natuurlijk niet alle mensen dit geloof, daarom wordt het getuigenis van de ware gelovigen (zij die deel uitmaken van het Lichaam van Christus) zo belangrijk.
PS: Val me niet te hard, als ik allerlei zaken zeg, die je misschien niet zo ziet. Maar ik ben er persoonlijk vast van overtuigd, dat de onzienlijke Gemeente van Jezus Christus voor de wereld dé oplossing betekent.

Goed om zo ver te komen. De volgende stap is dat je aanvaart dat Jezus jouw zonden echt vergeven heeft en zoals Hij zegt in de gelijkenis van de wijnstok en de ranken: "Je bent rein door het Woord dat Ik zeg".
Dat is ook heel moeilijk om dat te aanvaarden. Jezus vergeeft ons buiten onze verdienste om. Niet pas als wij het allemaal goed doen. 
Geloven is gemakkelijk als het goed gaat en een kunst als we in nood zijn. Dat heb ik ook ontdekt. Geloven is niet zo heel gemakkelijk altijd.
Dank je wel voor jouw bijdrage. Zet voor mij ook de zaak weer op een rij. Lijkt me waar wat je zegt.
Mooie bijpassende tekst.
 

Dat was enkele jaren geleden, ik was radicaal rechts nationalistisch. Nu niet meer.
Ik wist dat ik toen vergeven was, maar de zonde van het vlees doet me vaak twijfelen en hervallen. Sedert corona heb ik wel meer houvast in mijn geloof gevonden en de Bijbel in een ruimer perspectief kunnen plaatsen. Het Woord naleven is toch anders dan het geloven.

Inderdaad. Degenen die Hem vinden (waar de Geest zich aan hen openbaart) hebben altijd een zoekend hart. Of men dat nu beseft of niet. Gelukkig maar. Op die manier kan niemand God later op z'n schouders tikken en zeggen: "Hm, u heeft me niet gevonden, terwijl ik wel naar u zocht". Zie ook 2 Kronieken 16:9.

Inderdaad. Degenen die Hem vinden (waar de Geest zich aan hen openbaart) hebben altijd een zoekend hart. Of men dat nu beseft of niet. Gelukkig maar. Op die manier kan niemand God later op z'n schouders tikken en zeggen: "Hm, u heeft me niet gevonden, terwijl ik wel naar u zocht". Zie ook 2 Kronieken 16:9.

Ik begrijp dat heel goed. Na de uitstorting van de Heilige Geest waren het de 11 + 1 discipelen die de kar gingen trekken. Later kwam daar de apostel Paulus bij die een specifieke roeping kreeg voor de heidenen. De apostelen waren dus het instrument dat door de Heilige Geest werden ingeschakeld om het eerste onderwijs te geven en de jonge onmondige gemeente op gang te helpen.
Het punt is echter, dat al de apostelen specifiek door Christus waren aangewezen om leiding te geven, Maar niet omdat ze daarvoor geschikt waren, maar omdat ze bereid waren zich voor Christus' Gemeente in te zetten. Hun bekwaamheid ontvingen ze allen stuk voor stuk van de Heer zelf. Ze waren dus dienaren van de Gemeente en hun autoriteit lag in Christus.
Het is dus veelzeggend dat juist Paulus het voor z'n kiezen krijgt, want hij is geroepen om het schijnbaar onoverbrugbare onderscheid met de heidenen die tot geloof kwamen, te overbruggen. Kort gezegd, het begon dus in de Gemeente te rommelen en dat bracht de eenheid die de Geest wilde bewerken in het nauw. Het punt in deze is, dat de geestelijke eenheid door natuurlijke geschillen in gevaar werd gebracht. Je ziet hier dus al de eerste verschijnselen opduiken, die het vormen van dogma's en leerstellingen nodig maakte.
Naar mijn mening, ontstaan dogma's en leerstellingen op het moment, dat de Geest niet meer kan werken. Nu gebeurt dat niet van de ene dag op de andere, maar pas na verloop van tijd. Op deze manier komt er dus verschil tussen hen die willen leven onder leiding van de Heilige Geest en hen, die de leiding van de Geest kwijtraken en dus opnieuw een vorm van wet (leefregels) nodig hebben.
De apostelen hadden dit principe door, want zij zagen al snel in de Gemeente die scheiding ontstaan. Als je de brieven van Paulus aan de gemeente in Korinthe leest, kun je heel goed zien, hoe Paulus deze twee verschillende groepen (de geestelijken en de ongeestelijken) binnen de gemeente benadert.  
Ook bij de RKK vraag ik me af, in hoeverre de Paus het beleid alleen bepaalt. Maar goed, ik ben geen Rooms Katholiek.
De zichtbare kerk heeft bestuur nodig, dat ben ik met je eens, maar om die reden maak ik nu juist een onderscheid tussen het Lichaam van Christus en een kerk, die altijd wordt geleid door een bestuur. Het Hoofd, dat het Lichaam bestuurt, heeft geen bestuur nodig, want dat doet Hij gewoon zelf. Door zijn Geest. In de kerk bevinden zich dus twee groepen gelovigen naast elkaar; zij die worden geleid door de Geest en alles wat het natuurlijke bestuur regelt, ook onder leiding van de Heilige Geest beoordelen en zij die niet door de Heilige Geest worden geleid en de leiding van het bestuur als norm aannemen.
Op de keper beschouwd is dus de vraag: "in hoeverre wordt een bestuur geleid door de Heilige Geest". Ik zou dan weer zeggen, kijk naar de vrucht die het voortbrengt. Als die overeenkomt met de vrucht die de Heilige Geest voortbrengt, dan is alles puik in orde. Het bestuur kan dan, in plaats van de Heilige Geest, leiding geven aan hen die nog geen persoonlijke leiding van de Heilige Geest ontvangen en deze aspirant gelovigen in de groei helpen.
Uiteraard is dit slechts te beoordelen door hen die weer deel uitmaken van de groep zelf en niet door 'outsiders looking in". Echter, wordt het getuigenis van een kerk sterk beïnvloed door de praktijk, oftewel hoe de kerk of het genootschap zich presenteert. Want het bestuur toont niet alleen zelf wel - of geen vrucht die herkenbaar van de Heilige Geest is; ook de leden (het werkvolk) zelf, toont wel - of niet vrucht, die herkenbaar van de Heilige Geest is.
En dat doet mij weer terugkeren tot de oorspronkelijke tekst, die ik citeerde en stel de vraag: "worden de leden van de gemeente of het genootschap toegerust tot dienstbetoon, tot opbouw van het lichaam van Christus, totdat zij allen de eenheid des geloofs en der volle kennis van de Zoon Gods bereikt hebben, de mannelijke rijpheid, de maat van de wasdom der volheid van Christus?".
Ik zou zeggen oordeel zelf, hoe jouw kerk of genootschap de prioriteit beantwoordt of niet beantwoordt. Want vergeet niet dat het uiteindelijke doel van de Gemeente is:
Epheze 3:10-12+16-19 (NBG1951) "opdat thans door middel van de gemeente aan de overheden en de machten in de hemelse gewesten de veelkleurige wijsheid Gods bekend zou worden, naar het eeuwige voornemen, dat Hij in Christus Jezus, onze Here, heeft uitgevoerd, in wie wij de vrijmoedigheid en de toegang met vertrouwen hebben door het geloof in Hem. (...), opdat Hij u geve, naar de rijkdom zijner heerlijkheid, met kracht gesterkt te worden door zijn Geest in de inwendige mens, opdat Christus door het geloof in uw harten woning make. Geworteld en gegrond in de liefde, zult gij dan samen met alle heiligen, in staat zijn te vatten, hoe groot de breedte en lengte en hoogte en diepte is, en te kennen de liefde van Christus, die de kennis te boven gaat, opdat gij vervuld wordt tot alle volheid Gods". Ik heb zojuist een antwoord aan @sjako geschreven. Daar schrijf ik heel veel dat ook betrekking heeft op jouw vraag. 

Wat verwacht je van een christelijk forum als Credible? Als je voor je geestelijke groei hier bent, ben ik bang dat je hevig wordt teleurgesteld. Jouw geestelijke groei is namelijk geheel afhankelijk van wat de Geest jou onderwijst. En om te verstaan wat Hij zegt en bedoelt, zal er toch in elk geval rust en vrede in je hart moeten zijn. Met andere woorden: je zult je veilig moeten voelen. Wellicht dat je die veiligheid een beetje kunt ervaren bij een enkeling die hier schrijft, maar zeker niet in algemeen, Daarvoor is het gezelschap hier te verscheiden. Niet iedereen is de ander vriendelijk gezind. Het volgende punt zou ik om willen draaien: "de juiste uitleg is afhankelijk van geestelijke groei". Aangevuld met wat ik hiervoor schreef, is geestelijke groei dan weer afhankelijk van welke geest jou onderwijst. Er kan namelijk een verkeerde geest aan het woord zijn. In Psalm 139 lees je hoe David daarmee omging. Op het laatste punt kan ik alleen maar antwoorden met een hartgrondig: JA. Maar mijn mening is niet elke uitwisseling van gedachten direct een discussie. Een discussie ontstaat als een mening wordt betwist. En dan heb je gelijk dat het dan al snel, troebel, vaag, off topic en regelmatig emotioneel wordt. Dat laatste gebeurt als iemand zich aangevallen voelt en dan weer vanuit de emotie reageert.
Hoe kun je dit voorkomen? Dat hangt van de deelnemers af. Sommigen kennen het verschil niet tussen een mening en een stelling. Een mening is altijd vrij en kan dus in feite nooit worden bediscussieerd; enkel worden bevraagd. Een stelling daarentegen wordt geponeerd. Meestal is een stelling geen mening, tenminste als het goed is. Dat betekent dat je dus kunt discussiëren over een stelling, die afwijkt van jouw persoonlijke mening.
Een goede stelling wordt onderbouwd door argumenten. Maar het punt is, dat niet velen weten wat goede argumenten zijn. En dan wordt de discussie "troebel, vaag, off topic". Een voorbeeld is, dat iemand zegt: "je moet dit of dat stuk eens lezen" Dat is geen argument, maar een mening.
Een voorbeeld van een stelling: "De Bijbel leert een Drie-eenheid". De argumenten die je dan naar voren kunt brengen, moeten allemaal in relatie staan tot wat in de Bijbel staat. En dan blijkt, dat het bestaan van de Drie-eenheid in de Bijbel een kwestie is van interpretatie. Als het om de stelling gaat, KAN deze dus niet worden bewezen. Dan hoort de discussie te stoppen en de conclusie te zijn, dan men daar blijkbaar geen enigheid over heeft. Punt.
Opmerkingen als: "Jij ziet dat fout", of "jij wilt dat niet zien", maar ook: "lees dit of dat maar eens" of het citeren van teksten uit de Bijbel, zonder relevante toelichting of uitleg, dragen dan niets bij aan de discussie, maar veroorzaken alleen maar een gevoel van onbegrip bij degene die wél een goede discussie wenst.

Soms is er een storm in een glas water dat pas boven de rand gaat wanneer er opgetreden wordt. Moderatie is natuurlijk wel van doen, maar dat vereist toch de nodige objectiviteit die niet altijd aanwezig was in het verleden. 

Ik begrijp dat heel goed. Na de uitstorting van de Heilige Geest waren het de 11 + 1 discipelen die de kar gingen trekken. Later kwam daar de apostel Paulus bij die een specifieke roeping kreeg voor de heidenen. De apostelen waren dus het instrument dat door de Heilige Geest werden ingeschakeld om het eerste onderwijs te geven en de jonge onmondige gemeente op gang te helpen.
Het punt is echter, dat al de apostelen specifiek door Christus waren aangewezen om leiding te geven, Maar niet omdat ze daarvoor geschikt waren, maar omdat ze bereid waren zich voor Christus' Gemeente in te zetten. Hun bekwaamheid ontvingen ze allen stuk voor stuk van de Heer zelf. Ze waren dus dienaren van de Gemeente en hun autoriteit lag in Christus.
Het is dus veelzeggend dat juist Paulus het voor z'n kiezen krijgt, want hij is geroepen om het schijnbaar onoverbrugbare onderscheid met de heidenen die tot geloof kwamen, te overbruggen. Kort gezegd, het begon dus in de Gemeente te rommelen en dat bracht de eenheid die de Geest wilde bewerken in het nauw. Het punt in deze is, dat de geestelijke eenheid door natuurlijke geschillen in gevaar werd gebracht. Je ziet hier dus al de eerste verschijnselen opduiken, die het vormen van dogma's en leerstellingen nodig maakte.
Naar mijn mening, ontstaan dogma's en leerstellingen op het moment, dat de Geest niet meer kan werken. Nu gebeurt dat niet van de ene dag op de andere, maar pas na verloop van tijd. Op deze manier komt er dus verschil tussen hen die willen leven onder leiding van de Heilige Geest en hen, die de leiding van de Geest kwijtraken en dus opnieuw een vorm van wet (leefregels) nodig hebben.
De apostelen hadden dit principe door, want zij zagen al snel in de Gemeente die scheiding ontstaan. Als je de brieven van Paulus aan de gemeente in Korinthe leest, kun je heel goed zien, hoe Paulus deze twee verschillende groepen (de geestelijken en de ongeestelijken) binnen de gemeente benadert.  
Ook bij de RKK vraag ik me af, in hoeverre de Paus het beleid alleen bepaalt. Maar goed, ik ben geen Rooms Katholiek.
De zichtbare kerk heeft bestuur nodig, dat ben ik met je eens, maar om die reden maak ik nu juist een onderscheid tussen het Lichaam van Christus en een kerk, die altijd wordt geleid door een bestuur. Het Hoofd, dat het Lichaam bestuurt, heeft geen bestuur nodig, want dat doet Hij gewoon zelf. Door zijn Geest. In de kerk bevinden zich dus twee groepen gelovigen naast elkaar; zij die worden geleid door de Geest en alles wat het natuurlijke bestuur regelt, ook onder leiding van de Heilige Geest beoordelen en zij die niet door de Heilige Geest worden geleid en de leiding van het bestuur als norm aannemen.
Op de keper beschouwd is dus de vraag: "in hoeverre wordt een bestuur geleid door de Heilige Geest". Ik zou dan weer zeggen, kijk naar de vrucht die het voortbrengt. Als die overeenkomt met de vrucht die de Heilige Geest voortbrengt, dan is alles puik in orde. Het bestuur kan dan, in plaats van de Heilige Geest, leiding geven aan hen die nog geen persoonlijke leiding van de Heilige Geest ontvangen en deze aspirant gelovigen in de groei helpen.
Uiteraard is dit slechts te beoordelen door hen die weer deel uitmaken van de groep zelf en niet door 'outsiders looking in". Echter, wordt het getuigenis van een kerk sterk beïnvloed door de praktijk, oftewel hoe de kerk of het genootschap zich presenteert. Want het bestuur toont niet alleen zelf wel - of geen vrucht die herkenbaar van de Heilige Geest is; ook de leden (het werkvolk) zelf, toont wel - of niet vrucht, die herkenbaar van de Heilige Geest is.
En dat doet mij weer terugkeren tot de oorspronkelijke tekst, die ik citeerde en stel de vraag: "worden de leden van de gemeente of het genootschap toegerust tot dienstbetoon, tot opbouw van het lichaam van Christus, totdat zij allen de eenheid des geloofs en der volle kennis van de Zoon Gods bereikt hebben, de mannelijke rijpheid, de maat van de wasdom der volheid van Christus?".
Ik zou zeggen oordeel zelf, hoe jouw kerk of genootschap de prioriteit beantwoordt of niet beantwoordt. Want vergeet niet dat het uiteindelijke doel van de Gemeente is:
Epheze 3:10-12+16-19 (NBG1951) "opdat thans door middel van de gemeente aan de overheden en de machten in de hemelse gewesten de veelkleurige wijsheid Gods bekend zou worden, naar het eeuwige voornemen, dat Hij in Christus Jezus, onze Here, heeft uitgevoerd, in wie wij de vrijmoedigheid en de toegang met vertrouwen hebben door het geloof in Hem. (...), opdat Hij u geve, naar de rijkdom zijner heerlijkheid, met kracht gesterkt te worden door zijn Geest in de inwendige mens, opdat Christus door het geloof in uw harten woning make. Geworteld en gegrond in de liefde, zult gij dan samen met alle heiligen, in staat zijn te vatten, hoe groot de breedte en lengte en hoogte en diepte is, en te kennen de liefde van Christus, die de kennis te boven gaat, opdat gij vervuld wordt tot alle volheid Gods". Ik heb zojuist een antwoord aan @sjako geschreven. Daar schrijf ik heel veel dat ook betrekking heeft op jouw vraag. 

Dus is het dan toch niet de Heilige Geest die leiding geeft. Ik denk dat als de Heilige Geest het voortouw neemt bij een ieder die bidt, er dan helemaal geen verschil van mening is. 
Dat en ik niet met je eens. Persoonlijk denk ik, dat je wel degelijk weten wat de Heilige Geest bedoelt te zeggen. Jezus zegt tegen zijn discipelen: 
Johannes 14:26 (NBG1951) "maar de Trooster, de heilige Geest, die de Vader zenden zal in mijn naam, die zal u alles leren en u te binnen brengen al wat Ik u gezegd heb" en
Johannes 16:12-15 (NBG1951) "Nog veel heb Ik u te zeggen, maar gij kunt het thans niet dragen; doch wanneer Hij komt, de Geest der waarheid, zal Hij u de weg wijzen tot de volle waarheid; want Hij zal niet uit Zichzelf spreken, maar al wat Hij hoort, zal Hij spreken en de toekomst zal Hij u verkondigen. Hij zal Mij verheerlijken, want Hij zal het uit het mijne nemen en het u verkondigen. Al wat de Vader heeft, is het mijne; daarom zeide Ik: Hij neemt uit het mijne en zal het u verkondigen". Vraagje: Wat wil je nog meer weten van de Heilige Geest?
David roept uit in Psalm 139:23-24 (NBG1951)
Doorgrond mij, o God, en ken mijn hart,
toets mij en ken mijn gedachten;
zie, of bij mij een heilloze weg is,
en leid mij op de eeuwige weg.
En dan ben ik het met je eens dat God gaat schrijven, maar alleen in die harten die Hem op deze wijze zijn toegewijd.
PS: Waarom dreig je nu met weggaan? Niemand is daar op dit forum van onder de indruk (die ervaring heb ik ook al eens opgedaan!). Maar het forum verliest met jou wel iemand die iets toevoegt aan de inhoud. En er zijn al zo weinig schrijvers die (nog) iets toevoegen. Misschien wacht de leiding daar wel op; dat er op een bepaald moment nog zo weinig inbreng is, dat men zonder scrupules de stekker er uit trekt.
@sandingisaskill heeft wel een punt, vind ik. Waarom is die opmerking arrogant? Arrogant betekent uit de hoogte of hooghartig. En daarvan is, denk ik, geen sprake.
Daarnaast ben ik ook wel blij dat er in elk geval nog iemand modereert, alhoewel ik me afvraag of ook jij niet veel vrijer en gelukkiger zou zijn als je dat niet meer hoeft te doen. Ik denk echter, dat de mensen die het echt voor het zeggen zouden moeten hebben, puur hebben gekozen voor een God-zegene-de-greep principe.

Waar het hart van vol is, stroomt de mond van over immers. Voor mezelf gesproken neem ik geen deel aan een discussie met de intentie om anderen van gedachten te doen veranderen. Ik verwacht ook niet dat er over bepaalde onderwerpen consensus wordt bereikt. Ik presenteer enkel wat ik vind dat waar is en mocht een ander er wat aan hebben, dan is dat mooi meegenomen. Waarheid presenteren is wat anders dan over waarheid debatteren om zodoende tot waarheid te komen. Volgens mij heeft discussiëren/debatteren enkel zin als men over hoofdzaken gelijkgestemd is. En dat is hier niet het geval, een enkeling uitgezonderd.

Nonsens. Christus is het Hoofd van het lichaam en de rest kent een horizontale hiërarchische structuur. Ouderlingen en diakenen en wat men verder ook verzint, hebben geen enkele macht over andere leden. Omdat ze ernaast staan en niet erboven. Dat er van bepaalde mensen meer gezag uit gaat dan van anderen mag zich nooit vertalen in macht. Want zodoende krijg je dus machtsmisbruik, zoals bijvoorbeeld aan de hand is binnen het WTG.

OK, dan begreep ik dat verkeerd.
Ja, dat is zeker zo. Je moet als je als moderator neutraal en onpartijdig kunnen opstellen. Maar als atheïst op een christelijk forum, vraag ik me af hoelang je dat volhoudt. Als je dan ook nog een aantal atheïsten en/of agnosten op het forum actief zijn, ga je mijn inziens voor de bijl.
Ik denk zo maar, dat het een reden kan zijn om stap voor stap je doelstellingen dan maar uit te hollen. En volgens mij is dat precies wat er op dit moment op GG aan de hand is. Christenen willen te graag serieus worden genomen door niet-christenen. Dat komt omdat het Christelijk geloof steeds meer een kwestie wordt van kennis en argumenten en steeds minder een kwestie van het hart. Ik zei al eens, dat je op een forum onmogelijk de vrucht van een, echt door Christus veranderd, leven kunt zien. Je kunt op een forum doen alsof.
Ik voor mij heb inmiddels één principe: "ik wil verantwoord schrijven over wat ik ervaar als de waarheid, maar het is alleen Gods Geest die een lezer daarvan kan overtuigen". En dat laatste bevindt zich totaal buiten mijn gezichtsveld. 

Dit onderwerp is een afsplitsing van een topic elders. Ik heb het geplaatst onder Bijbelstudie, omdat we met name willen weten of en wat de Bijbel er over zegt. Als uitgangspunt heb ik mijn (enigszins geneutraliseerde) reactie vanuit het andere draadje gekopieerd:
Ik ben het overigens eens, dat de Gemeente op aarde een organisatie kent (en nodig heeft). Dat hoort nu eenmaal bij de zichtbare wereld, waarin tijd en plaats een allesbepalende rol speelt.
Er wordt gezegd in de brief aan Efeze 4:11-13 (NBG1951):
"En Hij heeft zowel apostelen als profeten gegeven, zowel evangelisten als herders en leraars, om de heiligen toe te rusten tot dienstbetoon, tot opbouw van het lichaam van Christus, totdat wij allen de eenheid des geloofs en der volle kennis van de Zoon Gods bereikt hebben, de mannelijke rijpheid, de maat van de wasdom der volheid van Christus". Mijn insteek
Zo als ik dat lees, impliceert dit dat het globale 'lichaam van Christus' wordt gebouwd, door de lokaal aanwezige heiligen (afgezonderden) te onderwijzen (toe te rusten) tot dienstbetoon, door apostelen, evangelisten, herders en leraren, die door Christus zijn aangesteld.
Dat lijkt mij een praktijk die niet centraal wordt uitgevoerd, maar wel centraal wordt bestuurd. En wel door de Geest van Christus; Hij stelt (profeten, evangelisten, herders, leraars) in de lokale gemeenten en groepen aan!
Mijn inziens, is een (centraal) bestuurlijk lichaam dus een, niet door de bijbel bedoeld, apparaat, dat in de praktijk de globale werking van de Geest alleen maar belemmert en op bepaalde punten zelfs tegenwerkt. Het uiteindelijke doel is namelijk: "de eenheid des geloofs en der volle kennis van de Zoon Gods, de mannelijke rijpheid, de maat van de wasdom der volheid van Christus".
Kort gezegd: het onderwerp is dus CHRISTUS ALLEEN: eenheid van geloof IN Christus, volledige kennis van Christus, de groei NAAR de volheid VAN Christus).
Kernvraag
"Bedoelt de Bijbel een besturend lichaam of een Lichaam dat bestuurd wordt?". En Waarom kán dat niet of juist wel samen gaan? Sluit het één het andere uit of niet? Wat zegt de Bijbel?

De Engel bewaakte de toegang tot de boom des levens. Over de hof (waarin de boom stond) wordt niet meer gesproken. De engelen stonden daar om te voorkomen dat de mens van de boom zou kunnen eten. Dat ze daarvoor ook uit de tuin moesten worden geweerd, lijkt mij evident. De hof (een ommuurde tuin) staat symbool voor het leven dat de mens kan leiden in de nabijheid van God. Maar omdat ze kozen voor de boom van kennis van goed en kwaad konden ze daar natuurlijk niet langer blijven. De reden waarom ze niet meer mochten eten van de boom des levens staat gewoon in de tekst: "nu dan, laat hij zijn hand niet uitstrekken en ook van de boom des levens nemen en eten, zodat hij in eeuwigheid zou leven (NBG1951)".
Dat concludeer ik uit het feit, dat God het gebod aan Adam geeft, vóórdat Eva is gevormd. Eva heeft het gebod van Adam gehoord, neem ik aan. Ik denk dat, omdat het gebod dat Eva noemt, aangevuld is met iets dat God niet tegen Adam had gezegd. Dat kan dus alleen maar van hem komen.
Ja, maar de gebeurtenissen in de hof zijn het gevolg van een soort overeenkomst (noem het een verbond) die Eva met de slang overeenkwam en die gevolgen had voor alle mensen, die uit haar zijn voortgekomen. Eva is de moeder (bron, oorsprong, begin) van alle mensen.
De vijandschap die tussen de slang en het zaad van de vrouw wordt gesticht, leidt uiteindelijk tot de verlossing van de mensheid in Christus Jezus. Wat God dus tegen de vrouw zegt, is dat er aan hun ballingschap uiteindelijk een einde komt. God geeft ze dus op het hoogtepunt van hun ellende de enige hoop, waar ze op dat moment wat aan hebben: er komt een eind aan jullie afhankelijkheid van de boze, houd dus goede moed; ik laat jullie niet in de steek.
De rest van de Bijbel vertelt het verhaal van die verlossing, oftewel van de opkomst en ondergang van het rijk der duisternis en dat wat er uiteindelijk het resultaat van zal zijn. We zijn onderweg, zeg maar.

Intussen heb ik ook een reactie van DBI gekregen. Daar werd ik, eerlijk gezegd, niet blij van.
Daarnaast vraag ik me in alle ernst af hoeveel actuele leden er nu echt zijn. Velen hebben ook een account op het zusterforum GG. Daarnaast voel ik me (samen met die paar andere welwillenden, als een gladiator in een Romeinse arena; er wordt alleen maar gevochten en de rest kijkt toe. 
Ik heb bewondering voor jou, want ik krijg de indruk dat je dit forum in je eentje trekt.
Mijn enige motivatie om hier te schrijven is niet om anderen te overtuigen, maar om mijn eigen gezichtspunten te toetsen. En daarvoor krijg ik echt te weinig (positief, uitnodigende) reacties om dat succesvol te laten zijn.
Van jou heb ik het idee, dat je alles twee-dimensionaal ziet, terwijl ik al denkt dat, met name het boek Openbaring, vier-dimensionaal is. Geen probleem verder, hoor. Maar het gevoel tekort te komen, nekt me. Want ik kan óók niets kwijt, want de wil tot begrip en inzicht is hier minimaal. Teveel lieden hier denken dat ze God tot raadgever zijn geweest.
Wellicht dat ik dat over een poosje weer wat luchtiger kan benaderen, maar op dit moment is het net alsof er op m'n schouders wordt getikt: "heb je nu echt niets beter te doen". Ik heb een eigen website en die geeft me voldoende voldoening op dit moment.
Dit is dus mijn laatste reactie voorlopig. Het is zonde van mijn tijd, Sjako.

Je geeft nog steeds geen verklaring van het gedeelte waar ik om vroeg. Dit is nu wat ik bedoel met omleiding(gedrag). In feite negeer je de vraag en praat er gewoon overheen. Het enige waar je wat over zegt is:
De tent is beeldspraak en staat voor Jezus Christus. In Jezus Christus biedt God zijn volk bescherming aan.
Hierna citeer ik een jouw tekst. Ik zal deze regel voor regel doornemen en tussen haken () van commentaar voorzien. Je moet dus goed lezen, anders wordt het een rommeltje:
1 Kor. 15:20-28 (NBG1951): 
Maar nu, Christus is opgewekt uit de doden, als eersteling van hen, die ontslapen zijn. Want, dewijl de dood er is door een mens, is ook de opstanding der doden door een mens. Want evenals in Adam allen sterven, zo zullen ook in Christus allen levend gemaakt worden.
Maar ieder in zijn eigen rangorde: Christus als eersteling, vervolgens die van Christus zijn bij zijn komst; daarna het einde, wanneer Hij het koningschap aan God de Vader overdraagt, wanneer Hij alle heerschappij, alle macht en kracht onttroond zal hebben.
(Op dit moment is dus blijkbaar de taak van Christus voltooid. Op dit moment gaan we de eeuwigheid in.)
Want Hij moet als koning heersen, totdat Hij al zijn vijanden onder zijn voeten gelegd heeft. De laatste vijand, die onttroond wordt, is de dood, want alles heeft Hij aan zijn voeten onderworpen.
(De dood vertegenwoordigt de laatste vijand. Dat betekent dat ook de zonde volledig is overwonnen. De aanklager heeft niets meer om aan te klagen en er valt niets meer te verleiden. De tent is niet meer nodig, want er is geen onderscheid meer tussen hen die er wel - en hen die er niet bijhoren.) 
Maar wanneer Hij zegt, dat alles onderworpen is, is blijkbaar Hij (God) uitgezonderd, die Hem (Jezus) alles onderworpen heeft. Wanneer alles Hem (Jezus) onderworpen is, zal ook de Zoon zelf Zich aan Hem (God) onderwerpen, die Hem (God) alles onderworpen heeft, opdat God zij alles in allen.
(Tot het einde van alles heeft Jezus dus de taak om als Koning te heersen. Het boek Openbaring spreekt over de gebeurtenissen die allemaal plaatsvinden tot aan dat moment van overgave. Alleen hoofdstuk 22 licht een tip van de sluier op over de tijd daarna.)
Openbaring 22:12-16 (NBG1951) "Zie, Ik kom spoedig en mijn loon is bij Mij om een ieder te vergelden, naardat zijn werk is. Ik ben de alfa en de omega, de eerste en de laatste, het begin en het einde. Zalig zij, die hun gewaden wassen, opdat zij recht mogen hebben op het geboomte des levens en door de poorten ingaan in de stad. Buiten zijn de honden en de tovenaars, de hoereerders, de moordenaars, de afgodendienaars en ieder, die de leugen liefheeft en doet. Ik, Jezus, heb mijn engel gezonden, om ulieden dit te betuigen voor de gemeenten. Ik ben de wortel en het geslacht van David, de blinkende morgenster."
Dit is in feite de ondertekening van het boek zelf. Je moet je toch wel in allerlei ongeloofwaardige bochten wringen, wil je blijven ontkennen dat de Ik in dit gedeelte steeds dezelfde persoon is: Jezus Christus.
Onrechtvaardige mensen zijn al dood, vóórdat ze sterven. De dood heerst al over ze voordat ze terugkeren tot de aarde waaruit ze genomen zijn. Degene die Jezus aannemen, naderen tot het hemelse Jeruzalem, waar ze na hun lichamelijke sterven hun intrek nemen. Zij komen dus niet meer in het dodenrijk, ondanks dat hun lichamen wel tot stof vervallen wanneer ze lichamelijk sterven.

Ik denk dat het misverstand ergens anders ligt dan jij je voorstelt.
In verband met mijn opmerking: Romeinen 5:12 (NBG1951) "Daarom, gelijk door één mens de zonde de wereld is binnengekomen en door de zonde de dood, zo is ook de dood tot alle mensen doorgegaan, omdat allen gezondigd hebben";
Als Adam overtreedt, zondigt hij tegen het gebod. Als gevolg daarvan wordt de schepping onderworpen aan de 'zinloosheid' of 'vruchteloosheid'. De schepping, inclusief de mens, wordt vergankelijk. Anders gezegd: de schepping gaat langzaam dood (het stervende sterven). 
Het hardnekkige misverstand, zoals jij dat terecht noemt, ligt 'm in de gedachte dat Adam vóór de overtreding: „was getooid met wijsheid, kracht, heiligheid, betrouwbaarheid en rechtvaardigheid“ (Calvijn Institutie 2.1.5). Dat zijn echter alle eigenschappen die ontstaan uit ontwikkeling, ervaring. Nu was levens-ervaring nu juist het enige dat Adam niet had. Maar door te eten, gaf hij aan dat hij die levenservaring zelfstandig, dus zonder afhankelijk van God te zijn, wilde opdoen. Als de weg tot de boom des levens wordt afgesloten, betekent dit eenvoudig dat God hem dat toestaat.
Maar God weet ook dat de mens het in z'n eentje niet redt en dus biedt Hij hem uiteindelijk een uitweg. Je ziet het dus goed, dat God een sterfelijk mens schept, maar het is niet de bedoeling dat dit zo blijft.
Voor zijn overtreding was Adam een onbeschreven blad. Dat betekent dus ook, dat de gebeurtenissen in de hof een onderdeel zijn van het plan van God dat hij ontwikkelt (tot aan Jezus Christus) om uiteindelijk de mens (Jezus, dus) van Genesis 1:26 tot stand te brengen. Als je de ontwikkeling van de mensheid als een soort drama ziet, dan zijn de gebeurtenissen in de hof een proloog; het maakt geen deel uit van het spel, maar bepaalt wel het karakter en het verdere verloop. Je wordt als het ware bekend gemaakt met de karakters van de hoofdrolspelers en hun motieven. Adam doet echter niet meer mee, omdat de hoofdrol nu voor Eva is.
Zie ook mijn artikel: De Goddelijke reset

In Openbaring 20:11-15 (NBG1951) staat het volgende:
"En ik zag een grote witte troon en Hem, die daarop gezeten was, voor wiens aangezicht de aarde en de hemel vluchtten, en geen plaats werd voor hen gevonden. En ik zag de doden, de groten en de kleinen, staande voor de troon, en er werden boeken geopend. En nog een ander boek werd geopend, het (boek) des levens; en de doden werden geoordeeld op grond van hetgeen in de boeken geschreven stond, naar hun werken. En de zee gaf de doden, die in haar waren, en de dood en het dodenrijk gaven de doden, die in hen waren, en zij werden geoordeeld, een ieder naar zijn werken. En de dood en het dodenrijk werden in de poel des vuurs geworpen. Dat is de tweede dood: de poel des vuurs. En wanneer iemand niet bevonden werd geschreven te zijn in het boek des levens, werd hij geworpen in de poel des vuurs."
Hoe ziet het WTG dit? Ik hoop nu oprecht dat je niet antwoordt met: dat is een valse vertaling. 

In Openbaring 20:11-15 (NBG1951) staat het volgende:
"En ik zag een grote witte troon en Hem, die daarop gezeten was, voor wiens aangezicht de aarde en de hemel vluchtten, en geen plaats werd voor hen gevonden. En ik zag de doden, de groten en de kleinen, staande voor de troon, en er werden boeken geopend. En nog een ander boek werd geopend, het (boek) des levens; en de doden werden geoordeeld op grond van hetgeen in de boeken geschreven stond, naar hun werken. En de zee gaf de doden, die in haar waren, en de dood en het dodenrijk gaven de doden, die in hen waren, en zij werden geoordeeld, een ieder naar zijn werken. En de dood en het dodenrijk werden in de poel des vuurs geworpen. Dat is de tweede dood: de poel des vuurs. En wanneer iemand niet bevonden werd geschreven te zijn in het boek des levens, werd hij geworpen in de poel des vuurs."
Hoe ziet het WTG dit? Ik hoop nu oprecht dat je niet antwoordt met: dat is een valse vertaling.