Hopper

Zo zie je maar, Flawless. Het is 'the eye of the beholder' die een tekst interpreteert. Ik hou het op mijn eigen interpretatie: God en Jezus is niet hetzelfde. Anders kon Jezus aan het kruis ook niet roepen: "Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?" Die verlatenheid was noodzakelijk om bepaalde redenen.

Jezus zeide tot hem: Waarom noemt gij Mij goed? Niemand is goed dan God alleen. Lucas 18:19 NBG51 Ik heb besloten om Jezus te geloven. Hier zegt hij zelf dat hij God niet is.

Je hebt gelijk. Wat direct de vraag opwerpt wat een rechtvaardig oordeel is? Als wij twee daarover verschillen, wie heeft dan het rechtvaardig oordeel?

Piebe intrigreerde mij met zijn opmerking over de boom des levens. Zoals je kunt lezen associeer ik de boom des levens met Jezus als 'Licht des levens'. Ik ga er van uit dat God geen van te voren vastgesteld plan had met de mens. Omdat dat een bepaald 'dwingen' zou zijn. Adam en Eva hebben gegeten van de boom van kennis van goed en kwaad en geven middels de seksuele voortplanting dit vermogen door aan alle mensen (erfzonde). Zodoende zijn jij en ik behept met kennis van goed en kwaad. Hetgeen ik dan weer in verband breng met het 'oordeelt niet' van Jezus. Want waar oordelen we over? O

Zonder fouten maken kan niemand leren. God wilde dus kennelijk geen volautomatisch reagerende mensen (robotjes) , maar mensen die fouten maken en desondanks toch terug keren naar de oorspronkelijke volheid. Lees Efeziërs 3:18-19. Vervuld zijn van de volheid Gods. Wat alleen mogelijk is als je leeg bent van 'zelf'. De mens moest eerst op zichzelf staan en fouten maken, om daarna uit eigen keuze die verworven zelfstandigheid weer op te geven.

Kennen van goed en kwaad houdt in dat de 'kenner' ook oordeelt over goed en kwaad en daarmee opdeelt. Kennen zoals in 1 Korintiërs 13 bedoeld is een andere wijze van kennen: kennen zoals ik zelf ook gekend ben. Dat wordt daar volledig kennen genoemd. Waaruit je ook kan afleiden dat het kennen van goed en kwaad 'beperkt' kennen is. Je kunt dus volgens mij niet zomaar het begrip 'kennen' uit de bijbel gaan algemeniseren. Want er is getuige 1 Kor. 13 sprake van beperkt kennen en volledig kennen. En waarom is dit van belang? Omdat ik de bijbel zó begrijp dat het beperkte kennen (ken

Bedankt voor deze inbreng, daar ga ik eens op contempleren.

1. Eens 2. Jezus noemde zichzelf 'het Licht der wereld'. Het Licht is in de mens, de mens zelve is nooit volmaakt. Dat zei Jezus zelf ook: Alleen God is goed. (Lucas 18:19 ) Ik hou me bij de woorden van Jezus met uw permissie. 3. Uit eigen bevinding weet ik dat er in 'het Licht der wereld' onbeperkt plaats is. Denken in aantallen is Adam-denken. Jezus maakt het niet uit, ieder mens is welkom. Maar niet als Adam......

Er staat geschreven in 1 Korintiërs 15 dat zij die in Adam sterven in Christus levend worden gemaakt. De 'Adam' in mij leeft in het veld van goed en kwaad, de Christus niet. Adam sterft, Christus is de 'eeuwige'. Zolang je nog in tijd denkt zit je in het denken van Adam. Dat is mijn interpretatie. Ik ga niet alleen ten rade bij teksten, maar ook in mijn innerlijk. Zoals je zelf al schrijft: sterven aan jezelf. Indien dat is voltrokken dan weet je ook dat het begrip 'EEUWIG' niet gebonden is aan een tijdperk. Dat 'sterven aan jezelf' dient natuurlijk wel te g

De tekst zegt net zo min dat er wél leven na de dood is. Waar je wel een punt hebt is dat er alleen leven in Christus is. Maar dat dien je dan natuurlijk wel tijdens je leven vast te stellen. Immers: na je dood nog iets vast stellen of handelen lijkt me niet aannemelijk. Of zoals Jezus in Lukas 9:60 zegt: Laat de doden de doden begraven.

Dat ben ik met je eens, er is geen definitie van liefde te geven, dan zouden we immers ook God definiëren. Daarom schrijf ik liever in negatie over liefde. Liefde is zonder verwachtingen. (negatie) Eventuele verwachtingen liggen uiteraard bij mij. Wat ik dus definieer is mijzelf: zonder verwachtingen.

Dat staat feitelijk in Math 16:25 De persoon die op aarde leeft gaat dood en komt niet meer terug. Wederopstanding is alleen mogelijk in Christus. Maar dat moet natuurlijk wel tijdens dit leven gebeuren.....

Liefde is zonder verwachtingen....

Je zit overduidelijk in een toekomstverwachting. Maar in het 'eeuwige' kan geen enkele toekomstverwachting zijn. Verwachtingen zijn slechts mogelijk in 'de tijd'. En zo blijft je geest ook in de 'tijdelijke modus'.

Dan lezen we exact het tegenovergestelde in dezelfde tekst, is dat niet erg grappig? Het is juist 'de duisternis' welke vol van verwachting(en) is.

Als ik 1 Tessalonicenzen 5:2 lees, dan is de essentie van de 'dief in de nacht' dat je vrij moet zijn van verwachtingen. Zolang je in 'het licht wandelt' echter is er geen enkele aanleiding de 'dag van de Heere' te vrezen. In 'het licht wandelen' is an sich al een waakzaamheid, want de essentie daarvan kan je niet ontgaan....

Jij plaatst het begrip EEUWIG in de tijd. Dat is een wijdverbreid misverstand. EEUWIG is de afwezigheid van tijd.

Er is een geestelijke ontwikkeling mogelijk waarin je wél kennis hebt van goed en kwaad, maar -geestelijk- niet meer aanwezig bent in het veld van goed en kwaad. Dát is de Christus. De Christus kent ten volle: 1 Korinthiërs 13:12. Kennen zoals ik zelf ook gekend ben. In feite is het eten van 'de boom' een stapje in een geestelijk, evolutionair proces. Johannes 1:5 verteld mij iets geheel anders dan wat je hier schrijft. Of jij hebt ongelijk of de bijbel heeft ongelijk. Ik ga voor Johannes.

God -begrepen als Een- kan niet in het vlees komen. (Dan zou het 'twee' zijn) Daarom was het Woord bij God en is het Woord vlees geworden. Deze hele materie kan alleen begrepen worden als begrepen is dat dat wat Een is nooit 'twee' kan worden.

De Vader is in zichzelf één. Jezus en Jezus' leer brengt jou naar de Vader. Jezus wordt omschreven in 1Joh 5 als getuige. Dat is een begrip (getuige zijn) waar ik mee kan leven. De Vader kan niet buiten zichzelf treden omdat Hij anders niet meer één zou zijn. Dus was zijn Zoon noodzakelijk. Jezus predikte nederigheid, getuige zijn moet voldoende zijn.

Je kunt het ene niet los zien van het andere, als we het er over eens zijn dat de Christus zonder zonde is. Gods wil is een lastig begrip, want voor je het weet ben je aan het buikspreken uit naam van God. Volgens Genesis is de mens uit het hof van Eden gezet wegens kennis van goed en kwaad. Wat betekent dat we (de mens) nu in het veld van goed en kwaad leven. (De wereld welke we aanschouwen.). De verlossing is een mogelijkheid.

Ik denk dat het niet anders kon dan dat Adam en Eva zondigden. Dat het inherent is aan de wereld waarin ze verblijven, de wereld welke ik ook wel aanduidt als het veld van goed en kwaad.

Ik denk dat dat een persoonlijke kwestie is. De SV is voor mij een gemakkelijk te begrijpen taal. NBV21 is i.m.o. 'gepopulariseerd'. Hypotheek aktes zijn ook leesbaar als je je best er voor doet. Soms kom ik in SV een woord tegen wat ik niet ken -iegelijk bijvoorbeeld- wat gewoon 'allen, iedereen' betekent. En op internet staat SV ook duidelijk weergegeven, i.m.o. duidelijker dan NBV21. Eens zijn is me niet genoeg. In geestelijke verdieping -wat een voortschrijdend proces is- wordt steeds duidelijker dat Jezus en God niet synoniem zijn. Dat zie ik als het belang van een discuss

Ik lees in zowel SV als NBV21 grosso modo dezelfde tekst in 1Joh 5:7. En als ik 1Joh 5:10 lees dan lees ik ook een verduidelijking. De Zoon is de getuige. (In zichzelve, dus in jou persoonlijk). Overal staan aanwijzingen dat Jezus niet God is. Ergo, alleen middels Jezus (getuige) komt de mens 'tot de Vader'. Veel duidelijker kan het niet worden dat Jezus en God niet hetzelfde is. Als de NBV21 ook al niet deugt dan weet ik het ook niet meer. Er staat ook geschreven: Die de Zoon heeft die heeft het leven. Je kunt de Zoon dus zelf 'hebben'.

Het taalgebruik is archaïsch. Maar dat is geen reden om het inhoudelijk af te wijzen. Blijft staan dat 'het vlees' niet synoniem is aan 'het Woord'. In NBV21 lees ik min of meer hetzelfde: "In het begin was het Woord, en het Woord was bij God, en het Woord was God." Logos (het Woord) is een belangrijk begrip. In de vroeg-christelijke traditie schreef men er al over. Justinus de Martelaar omschreef de Logos als het goddelijke instrument waarmee God de Vader de kosmos schiep. Hij noemt de Logos de 'eerste kracht' en de 'eeuwige wet' van de kosmos. En ook in NBV21 lees ik dat het Woor