Modestus

Natuurlijk niet. Hij gebruikte hiervoor andere woorden uit het Aramees. In ieder de fouten van de Nieuwe Wereld Vertaling laten duidelijk zien dat het zeker geen betere vertaling is dan de Herziene Staten Vertaling.

De NWV is verreweg ook niet perfect, helaas. Een paar voorbeelden:
- In Mattheüs 25:46 vertalen jullie "eeuwige straf" als "eeuwig worden afgesneden", terwijl Griekse origineel zegt "κόλασιν αἰώνιον / kólasin eónion".  Het gaat dus hoofdzakelijk om het woordje 'kólasis'. Wat betekent het precies? Straf.
- John 1:1 vertalen jullie als 'In het begin was het Woord.+ Het Woord was bij God+ en het Woord was een god', terwijl Herziene SV vertaalt het qua betekenis correct vanuit het Grieks 'Johannes 1:1 In het begin was het Woord en het Woord was bij God en het Woord was God'. In het Grieks staat er 'καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος / ke Théos in o Lógos'. "O" in het Grieks is een bepaald lidwoord, maar in jullie Engelstalige en Nederlandstalige vertaling maken jullie ervan een onbepaald lidwoord "een". Dus in jullie vertaling is Jezus "een god", die apart staat van de God. 
- John 8:58 vertalen jullie 'Jezus zei: ‘Echt, ik verzeker jullie: voordat Abraham werd geboren, was ik er al.’' Terwijl in het Grieks staat er "πρὶν Ἀβραὰμ γενέσθαι ἐγὼ εἰμί / prin Avraám yenésthe egó imí". Het is duidelijk dat Jezus hier zichzelf Yahwe noemde. Het gaat hier om "egó emí", wat betekent Ik ben. En volgens jullie betekent het 'was ik er al'. En dat is helemaal fout. Waarom doen jullie dat? Omdat jullie weten dat 'Ik ben' is de correcte vertaling van het Hebreeuwse woord Yahwe / הָיָה. En de eerlijke vertaling vanuit het Grieks en Hebreeuws is voor jullie soms niet gunstig, want het komt in conflict met jullie geloofsleer dat Jezus geen God is die één in wezen is met God de Vader. Dus jullie principe is "Als de feiten niet in de theorie passen, verander dan de feiten". En dat is triest.
Wat ik schrijf zijn feiten, geen ongegronde kritiek. Het waren alleen maar drie voorbeelden, maar er zijn nog veel meer
https://appliedapologetics.wordpress.com/2011/10/07/the-errors-of-the-new-world-translation/ (Engelstalige pagina)

Hier wil ik graag bijbelstudie voortzetten over het boek Openbaring, die ik begon in Laatste dagen - Openbaring (hyperlink). Ik verzoek jullie hier geen persoonlijke relaties met elkaar afregelen, maar zich bezig houden met bijbelstudie. 
Hoofdstuk 13. Het beest dat uit de aarde opkomt.

Nu ziet Johannes het tweede beest, dat deze keer uit de aarde opkomt. Hij heeft, net als een lam, twee horens. De spraak van het beest verraadt zijn oorsprong en doel: hij "sprak als de draak", dat wil zeggen, als de satan. Hij fungeert dus als de gevolmachtigde van het eerste beest-antichrist, staat volledig in dienst van hem, van wie hij ook zijn macht krijgt. Later zal Johannes dit tweede beest een valse profeet noemen (16:13; 19:20; 20:10). De profeet is immers de mond van God die namens God spreekt. Hier spreekt het tweede beest in plaats van het eerste beest, hij is de mond van deze valse god. Hij zet al zijn kracht in om de aarde, en die daarin wonen, af te dwingen het eerste beest te  aanbidden als een godheid.
“Want er zullen valse christussen, en valse profeten opstaan, en zullen tekenen en wonderen doen, om te verleiden, indien het mogelijk ware, ook de uitverkorenen” (Marcus 13:22; vgl. 2 Thess. 2: 9). Het tweede beest is dan ook begiftigd met het vermogen om 'grote tekenen' te doen. Het gevaar van dit beest is vooral duidelijk in zijn vermogen om zelfs de bijbelse wonderen van de profeet Elia te verrichten, want hij "ook vuur uit den hemel doet afkomen op de aarde, voor de mensen" (13:13; vergelijk 1 Koningen 18:38). Met zijn wondertekens verleidt het tweede beest mensen om een cultusbeeld te maken, een standbeeld van het eerste beest. In dit beeld moet de goddelijke macht van de keizer-antichrist tastbaar aanwezig zijn.
De mogelijkheden om wonderen te werken van het tweede beest zijn zo groot dat hij zelfs in staat is om als het ware een geest of leven in het standbeeld van het eerste beest in te blazen, zodat het standbeeld het vermogen krijgt om te spreken en te handelen (13:15). Bijbelse prefiguratie voor deze beschrijving is koning Nebukadnezar, die het gouden idool plaatste en allen dwong hem te aanbidden: “alle volken, natiën, en tongen nedervallende, aanbaden het gouden beeld, hetwelk de koning Nebukadnezar had opgericht. <...> En wie niet nederviel, en aanbad, die zou in het midden van den oven des brandenden vuurs geworpen worden' (Dan 3: 7,11). Dit herinnert ons ook aan de situatie van het Joodse volk onder Antiochus IV Epiphanes, die iedereen onder de dreiging van de dood dwong om zijn standbeeld te aanbidden. De tekst weerspiegelt ook een ervaring uit de tijd van Johannes - geloof in de sprekende, bewegende en wonderdoende beelden van de idolen. Zo werd er van tovenaar Simon gezegd dat hij de beelden kon doen bewegen en het levenloze kon doen herleven (uit Recognitiones III van Pseudo-Clement). De christelijke apologeet Athenagoras (circa 180) meldt over het standbeeld van zijn tijdgenoot, een zekere Nerillinus, dat zij profeteert en de zieken geneest (uit Apologia van Athenagoras van Athene). Vooral gebruikelijk waren de afgoden in Egypte die zogenaamd verschillende geluiden maakten. Dit alles was een krachtig middel om invloed uit te oefenen op de gevoelens van de antieke mens. Andere voorbeeld is de wiskundige en mechanicus Heron van Alexandria (1 eeuw na Christus), die met zijn uitgevonden vele tempelmechanismen indruk op het verbaasde publiek maakte en ontzag veroorzaakte.
"Maar wacht u van de valse profeten, dewelke in schaapsklederen tot u komen, maar van binnen zijn zij grijpende wolven" (Mt. 7:15).

De valse profeet lijkt antipode te zijn van Johannes de Doper, die voor Christus predikte.
Met Gods toelating kan ook satan bepaalde bovennatuurlijke fenomenen veroorzaken en indruk wekken dat ze van God zijn. Zo lezen we in Job 1:16: "Het vuur Gods viel uit den hemel, en ontstak onder de schapen en onder de jongeren, en verteerde ze".
De afgodsbeeld van antichrist is bedoeld voor aanbidding. Met zo'n verering gaat de eer die aan de afbeelding wordt bewezen uit naar de prototype (dat wil zeggen naar degene die is afgebeeld). Hetzelfde kun je zeggen over de christelijke iconen van Christus en zijn heiligen. 
"Wanneer gij dan zult zien den gruwel der verwoesting, waarvan gesproken is door Daniël, den profeet, staande in de heilige plaats; (die het leest, die merke daarop!) Dat alsdan, die in Judea zijn, vlieden op de bergen" (Mt. 24:15-16). Deze profetie van Jezus gaat met name over de verwoesting van Jeruzalem en de tempel, maar tegelijkertijd is het ook een dubbelprofetie die ook over de smarten van de laatste dagen gaat. Het kan zijn dus dat afgodsbeeld in de toekomstige tempel in Jeruzalem zal worden geplaatst. 
De keizerlijke cultus in het Romeinse rijk (als prefiguratie van het rijk van toekomstige antichrist) diende vooral politieke doeleinden. Deze cultus was een bewijs van loyaliteit, een teken van toewijding aan de heerser, uitgedrukt in religieuze vormen. Een gemeenschappelijke keizerlijke cultus was een middel om de eenheid van de verschillende volkeren van het rijk te versterken. Bovendien was verering van de keizer een extern criterium van loyaliteit aan de staat, een manifestatie van patriottisme, en voor christenen werd dit een zeer grote beproeving. De hogere lagen van de provinciale samenleving stelden de hogepriester van de cultus van Caesar aan en deden hun best om deze cultus te promoten. Het was in zo'n omgeving dat Openbaring werd geschreven.
Merkteken van het beest is tegenovergestelde van de verzegeling van Gods uitverkorenen. Het Griekse woord 'cháragma' betekent het zegel van de Romeinse keizer, dat werd gebrandmerkt op huursoldaten, slaven, vooral tempelslaven, zodat ze het eigendom van de goden of keizer werden.
Dat wil zeggen, ze zullen van hun levensonderhoud worden beroofd; krijgen geen kans om levensmiddelen te kopen. Dat zal misschien het minst pijnlijke dood zijn.
De taak van de lezer is dus om een zekere naam af te leiden uit het genoemde nummer. Zo'n taak, of charade, werd "gematria" genoemd. Gematria is een favoriet spel uit de oudheid. Het woord "gematria" zelf is een vervormde vorm van het Griekse "geometrie". Bij gewone mensen werd geometrie begrepen als het tellen, of rekenkunde in het algemeen. Cijfers werden geschreven met de letters van het alfabet. Zowel de Joden als de Grieken hadden geen speciale numerieke tekens voor getallen; in plaats daarvan gebruikten ze letters die een bepaalde numerieke waarde aangaf. Bijvoorbeeld a = 1; ß = 2; i = 10; k = 20 ... De letters van een bepaald woord werden omgezet in cijfers, deze cijfers werden opgeteld en het resulterende bedrag gaf het nummer van het woord. Het omgekeerde taak - aan de hand van het gegeven getal het overeenkomstige woord te raden - was meer ingewikkeld. De vraag is nu welk woord er achter het getal 666 staat? Het antwoord wordt gehinderd door het feit dat we niet weten welk alfabet in dit geval wordt verondersteld: Griekse of Hebreeuwse.
Het ging hier over politiek extreem gevaarlijke onderwerpen, over onderwerpen die met de dood bedreigden of, in het beste geval, met een verbanning en dwangarbeid. In de context van religieuze en politieke vervolging was het niet redelijk om alles rechtstreeks en met hun eigen naam te noemen. Dankzij de codering via het Hebreeuwse alfabet kon een bijkomend gevaar voor christenen worden vermeden als de tekst in handen van hun vervolgers zou vallen. 666 kan onder meer de naam Nero (of Neron in het Grieks) betekenen. Het is de naam van een hele wrede en krankzinnige Romeinse keizer. Hij vervolgde christenen en in zijn tijd werd Paulus onthoofd. En deze interpretatie is gebaseerd op de numerieke waarden van de letters uit het Hebreeuwse alfabet. Als we "Καίσαρ Νερών" ("Caesar Nero") in het Hebreeuws schrijven, krijgen we 666: נרונ קסר (nun = 50 + reish = 200 + vav = 6 + nun = 50 + qof = 100 +  samech = 60 + reish = 200 = 666). Maar ten tijde van Openbaring leefde Nero niet meer. Dus het beest zal iemand zijn die op hem lijkt qua karakter en psychische gesteldheid. 
Als we 666 omzetten naar Griekse letters, dan kan het uiteraard verschillende andere eigennamen en benamingen beteken, bijvoorbeeld: Latinus ("Latijns", Λατεινος), Titánus (Τειταν), Arnoéme (Αρνουμε ("wij verloochenen")), "onstuimige" (ο επισαλος), "slechte leider" (κακος οδεγος), "echte verderver" (αληθης βλαβερος), "ongerechte lam" (αμνος αδικος). Merkwaardig is ook het volgende vers uit 1 Koningen 10:14: "Het gewicht nu van het goud, dat voor Salomo op een jaar inkwam was zeshonderd zes en zestig talenten gouds".  Zegt het niet over antichrist dat hij zich voor beloofde Koning-Messias zal uitgeven, die vroegere glorie van (letterlijke) Israel zal herstellen en voor een gouden eeuw voor de mensheid gaat zorgen?

Daar zijn we het dus over eens.

Is en blijft een geweldige film.
 
 

Dat is niet mijn mening; ik herhaalde slechts wat jij zelf typte. Maar goed, laat maar Modestus.

Ok, op die manier. Duidelijk, bedankt.
Op spiritueel vlak heeft hij daar wel gelijk in. Er zijn onweerlegbaar bepaalde krachten aan de gang die we nu nog niet goed kunnen overzien. Daarom goed opletten wat er allemaal gebeurd. We moeten wakker blijven.
Dat klopt idd, al zeggen wij natuurlijk 'Prijs Jehovah' . Bewijs dat de Naam van God ook in het NT gebruikt werd.

Duidelijk.

Niets van aantrekken en je vertrouwen volledig stellen in Diegene die je heeft gemaakt en je onvoorwaardelijk liefheeft. Die werpt je niet in het water maar trekt je er juist uit. 

Dank voor de moeite @Modestus geniet van je tijd met God.

Zowel de rouwkreet van de koningen als die van de kooplieden lopen volledig parallel met de rouwkreet om Tyrus bij de profeet Ezechiël (Ezechiël 26-27). Het woord "kooplieden" verwijst naar groothandelaars. De weeklacht van kooplieden is doordrongen van pure egoïsme; ze huilen dat de handelsmarkt die hen zoveel winst heeft opgeleverd is verdwenen: Rome is immers vernietigd! Net zoals koningen, staan de kooplieden te kijken naar de vernietiging van de stad van veraf. Ze reiken Rome geen helpende hand toe, omdat ze niet met Rome verbonden waren door een gevoel van liefde, maar door luxe en winstgevende affaires. De invoerartikelen die niet meer kunnen worden verkocht worden opgenoemd. Dit gaat vooral over luxe goederen, maar dan ook over consumptiegoederen. In vers 18:13 worden onder hen, samen met vee en wagens, ook slaven ("lichamen") genoemd. Een ongebruikelijke toevoeging is opmerkelijk: slaven worden niet alleen met het algemeen gebruikte woord "lichamen" genoemd, maar ook "menselijke zielen". Dit drukt een afkeer van de slavenhandel uit, want ze zijn levende 'menselijke zielen'. De jammerklacht 'wee, wee' zelf is vergelijkbaar met die van de koningen der aarde, hij is alleen kleurrijker en uitgebreider.
De klagende kreet van de kooplieden weerspiegelt enkele kenmerken van de Romeinse luxe van die tijd, waar we het al over hadden. Zilver was over het algemeen het metaal van het dagelijks leven. Het werd helemaal niet zo hoog gewaardeerd als nu. Elke Romein had zilveren tafelgerei. Maar vooral edelstenen werden gewaardeerd. Astrologische bijgeloof en magische geneeskunde gaven elke steen een speciale betekenis. Als de steen bijvoorbeeld rood is, dan geneest hij bloedvloeiing. Amethyst geneest van alcoholisme (het Griekse woord améthystos zelf betekent 'niet dronken'). Diamant geneest van vergiftiging en psychose. Amber - van verkoudheid. Maar bovenal hielden de Romeinen van parels. Ze dronken het, lossend het op in wijn. Denk bijvoorbeeld aan koningin Cleopatra. Fijne stoffen, zoals fijn linnen en vooral zijde uit China, waren ongelooflijk duur.
De lijst eindigt met de lichamen en zielen van mensen, dat wil zeggen slaven. Tegenwoordig kunnen we ons niet eens voorstellen hoe de Romeinse beschaving op de slavernij was gebaseerd. Er waren ongeveer 60 miljoen slaven in het rijk, dat wil zeggen tien keer meer dan vrije mensen. Deze gang van zaken was echter kenmerkend voor bijna alle oude beschavingen. Ik heb ooit gehoord van de "optimistische" woorden van een oud Griekse demagoog die de mensen gelukkige gouden jaren beloofde waarin iedereen gelukkig zal zijn en minstens tien slaven zal hebben. Een slaaf is geen mens. Een vrije Romeinse burger vond het ongepast om met zijn eigen handen te werken. Het was beschamend. Voor de arbeid gaven de goden vee en slaven aan mensen. Slaven deden niet alleen zwaar werk, maar er waren ook slaven-secretarissen, lezers, zangers, onderzoekers. De rijken hadden zelfs slaven-herinnerers (nomenclatores), die bijvoorbeeld alles voor de baas moesten onthouden, bijvoorbeeld om hem eraan te herinneren dat het tijd was om te eten of te slapen. Er waren slaven die de eigenaar voorop op de straat liepen en de groeten van de tegemoetkomende mensen beantwoordden, die de eigenaar niet kon beantwoorden vanwege zijn overmatige vermoeidheid. Voor banketten waren er slaven-standbeelden. Dat waren knappe jonge mannen die gewoon in de gangen werden geplaatst om de ogen van de gasten te verrukken. Er waren slaven die met hun haren dienden als afveegmiddel voor de vette handen tijdens het maaltijd. Er waren slaven-narren, allerlei mormels, enzovoort. Het ging over zo'n wrede en gekke wereld dat de kooplieden huilden om, over hun verloren geld. Het oordeel van God bedreigt zo'n Rome.
  
 

Eerst rouwden de koningen om Rome, daarna ook de kooplieden en nu rouwen zeelieden om hem. Deze roep van de scheepslieden ontleende Johannes ook aan het visioen van de profeet Ezechiël over de val van de stad Tyrus: "Van de noodkreten van uw matrozen raakt de zee in beroering. Allen die de riemen hanteren verlaten hun schepen; allen die op zee zijn gaan aan land. Luid verheffen ze hun stem en bitter klagen ze om u; ze strooien stof op hun hoofd en bedekken zich met as" (Ezechiël 27: 28-30).
Toegegeven, Rome lag niet aan de kust, maar niet ver daar vandaan was de grote haven van Ostia. In latere tijden zakte de zee terug, en werd de haven verlaten, maar tot op de dag van vandaag is deze des te beter bewaard gebleven met al zijn kades, pakhuizen, woongebouwen, tavernes, tempels, baden, poelen enzovoort - een monument voor de mammon die komt en gaat, een monument voor de menselijke ijdelheid.
Dus zij allemaal - de koningen van de aarde, kooplieden en scheepslieden - rouwden om Rome. Maar beter gezegd niet om Rome, maar om zichzelf en hun materiële welzijn.
In een opzettelijk contrast met de klaagzang over de dood van Rome, is er een roep voor vreugde over dezelfde gebeurtenis. Deze roep van de engel is gericht aan de hemelse bewoners en is, net als eerdere kreten, in poëtische vorm opgebouwd. Hier is het een vorm van hymne die de profetie van Jeremia over de dood van Babylon imiteert: "juichen hemel en aarde en alles wat ze bevatten over de ondergang van Babel" (Jer. 51:48).
Heiligen - alle christenen, apostelen en profeten - dragers van bepaalde functies in de kerk. Maar ze zijn allemaal martelaren die vervolgd en gestorven zijn door de goddeloze Rome en nu in de hemel zijn. Vele apostelen waren toen al gestorven. Bijvoorbeeld Petrus en Paulus. Deze oproep tot vreugde is het antwoord op de gebeden van de zielen van de doden die onder het hemelse altaar staan, zoals het werd aangetoond in het visioen bij de opening van het vijfde zegel (6: 9–11). Natuurlijk, als we lezen over de vreugde over de dood van de vijanden, voelen we dat dit ver verwijderd is van wat Jezus Christus ons riep om te doen; hij leerde ons bidden voor de beledigers, en geen wraak op hen te nemen. Maar we moeten nogmaals begrijpen dat het boek Openbaring is geschreven volgens de bekende canons en voorbeelden van de oudtestamentische profetische literatuur. In hetzelfde hoofdstuk 18 is er geen enkele regel die geen indirecte citaat zou zijn van Ezechiël, Jeremia, Jesaja. Het boek Openbaring is ook een profetisch boek. Toen het geschreven werd, richtte het de blik van de lezers naar de toekomst. Voor ons - niet alleen dit, maar we kunnen ook terugkijken in de geschiedenis. En we begrijpen Gods wijze leiding in de geschiedenis. Babylon viel, Rome viel, andere grote heidense supermachten vielen. En ze zullen ook in de toekomst vallen. Is hun val door de wil van God een reden tot verdriet? Natuurlijk niet! maar tot vreugde over Gods rechtvaardige oordeel! Het is geen vreugde van de kwaadaardige wraak, maar de vreugde over Gods wijsheid en rechtvaardigheid.
Marteldood van de heilige Petrus

Romeinse vrachtschip:

Voorbeeld van latere Europese schepen. Als gevolg van de oorlogen tussen Europese mogendheden om de politieke en economische werelddominantie bloeide en verzwakte de economieën van die mogendheden. De welvaart en rijkdom van de ene Europese landen - die gebaseerd was op slavernij, immorele handelsactiviteiten en het uitbuiten van de veroverde landen in Azië, Amerika, Afrika en Australië, - wekte bij anderen jaloezie en afgunst op, wat tot bloedige oorlogen leidde, onder andere WO I. De geschiedenis zelf getuigt van de waarachtigheid van de Bijbelse profetieën over de onvermijdelijke ondergang van de politieke en/of economische machten, want hun bloei en dominantie is gebaseerd op ijdelheid, geldzucht, hoogmoed, die zichzelf affirmeert en bekrachtigt door medemensen te onderdrukken, te vernederen en exploiteren. En dit verhaal herhaalt zich door de eeuwen heen, maar desalniettemin pogen de mensen steeds weer om de 'Toren van Babel' te bouwen om het ideaal van koning Nimrod te verwezenlijken: "Kom aan, laat ons voor ons een stad bouwen, en een toren, welks opperste in den hemel zij, en laat ons een naam voor ons maken..." (Genesis 11).  


Video: History of International Trade | The Atlantic Slave Trade
 
 

Het verhaal van het oordeel over Babylon eindigt met een symbolisch visioen van een engel die een grote steen in de zee gooit. En de zee sluit haar wateren boven Babylon af, alsof hij er nooit was geweest. Dit herinnert ons aan de symbolische daden van de profeten uit het Oude Testament, en in het bijzonder - de profetie van Jeremia: “En als je klaar bent met het lezen van dit boek, bind er dan een steen aan vast en gooi het in het midden van de Eufraat, en zeg: “En het zal geschieden, als gij geëindigd zult hebben dit boek te lezen, dan zult gij een steen daaraan binden, en werpen het in het midden van den Frath; En zult zeggen: Alzo zal Babel zinken, en niet weder opkomen, vanwege het kwaad, dat Ik over haar zal brengen, en zij zullen mat worden.” (Jer. 51: 63–64). Maar verder beschrijft Johannes niet het proces van de vernietiging van Babylon, maar de gevolgen van zijn val. In navolging van de profeten wordt er hier van een doodse stilte gesproken op de plaats van het lawaai van het stadsleven. Daar zal geen plezier te horen zijn. In Ezechiëls profetie over de ondergang van Tyrus lezen we: "Zo zal Ik het gedeun uwer liederen doen ophouden, en het geklank uwer harpen zal niet meer gehoord worden" (Ezechiël 26:13). De muziek van feesten en optochten, bruiloften en sportevenementen zal eens en voor altijd zwijgen. En de kunstenaar of ambachtsman zal er nooit meer zijn. Nooit zullen de geluiden van een woongebouw gehoord worden. In de ochtend wordt geen gekraak van huismolens gehoord waarin vrouwen graan maalden voor een dag. 's Avonds gaan de lichten niet aan. Er zal geen vreugdevol huwelijksgejubel meer zijn. We vinden hetzelfde tafereel bij de profeet Jeremia: "En Ik zal van hen doen vergaan de stem der vrolijkheid en de stem der vreugde, de stem des bruidegoms en de stem der bruid, het geluid der molens en het licht der lamp" (Jer. 25:10).
De reden voor al deze verlatenheid is ook aangegeven. Rome aanbad God niet, zocht niet de ware zin van het leven, maar aanbad rijkdom en luxe, vond zingeving alleen in materiële dingen en in voorbijgaande genoegens, die ze tot aan de krankzinnigheid toe bedreven. Met zijn betovering heeft deze beschaving mensen verleid en misleid. Daarom schreef de profeet Nahum over Ninevé aldus: 'Dat komt van de ontucht, die is opgestapeld door die hoer, die verleidelijke schoonheid, die machtige tovenares, die met haar ontucht volken verkocht en stammen met haar toverkunsten' (Nahum 3: 4). Het vicieuze Rome was onder andere schuldig aan het bloed van de martelaren. En niet alleen martelaren, maar van heel veel mensen. Denk bijvoorbeeld aan het bloedige amusement van gladiatorengevechten in de circusarena's van het rijk. De goddeloze beschaving van Rome, al haar uiterlijke grootsheid is besmeurd met bloed. Maar "Wee de bloedstad, zegt Jahwe de Heer" , -zei de profeet Ezechiël over Tyrus (Ezechiël 24: 6). Hier wordt hetzelfde geprofeteerd voor Rome.
Johannes noemt Babylon als het ware een grote neergeworpen molensteen, omdat als een molensteen vermaalt hij als het ware de tijdloop van alle minnaars van deze wereld en roteert hun levensroutine in een kringloop. Er staat over hen geschreven:"De goddelozen draven rondom" (psalm 12:9).
   
1. VS  als land produceert (60%) en bekijkt ook het meest pornografie, volgens de informatie op internet. Tegelijkertijd is het de enige supermacht op dit moment die streeft naar de totale werelddominantie, waarvan het wordt nog tegengehouden door met name twee andere minder machtige landen (Rusland, China). Zouden ze ooit een atoomoorlog riskeren om hun ambities te bereiken? Of zullen ze ooit hun politieke koers voorgoed veranderen en een vredelievende politiek voeren? 
2. Het Capitool in de Amerikaanse hoofdstad Washington is de zetel van de volksvertegenwoordiging van de Verenigde Staten, de wetgevende macht. Het Capitool is een verwijzing naar de staatsmacht van het klassieke Rome, waar het Capitool de belangrijkste van de zeven heuvelen was en die de tempel van Juno herbergde, die daar over de Romeinse munt waakte. De bouwwerkzaamheden van het Capitool begonnen op 18 september 1793. Met een maçonnieke ceremonie werd door George Washington (gekleed als vrijmetselaar) de hoeksteen van het Capitool gelegd. Bij de bouw lieten de architecten zich veelvuldig inspireren door Romeinse architectuurtypen en (vrijmetselaars)symboliek. Bron. De naam en andere cultureel-religieuze aspecten laten duidelijk zien welke andere supermacht uit het verleden ze willen opvolgen.
 
De schildering op de koepel van het Capitool verbeeldt de verheffing tot god (apotheose) van oud-president George Washington. Washington, afgebeeld in koninklijk paars, zit tussen de godinnen Victoria en Libertas. Zij zitten in een kring met dertien jonge vrouwen, symbool voor de toenmalige dertien koloniën. Om hen heen zijn zes allegorische taferelen aangebracht met mythologische figuren en mensen en voorwerpen uit de Amerikaanse geschiedenis. De zes taferelen verbeelden de oorlog, wetenschap, zeevaart, handel, techniek en landbouw. Bron. 
 
Molensteen. En wat betreft hedendaagse occultisme in pop-cultuur, bekijk dit filmpje
 

In verband met Grote Vasten wil mijn werk op forum voor drie weken stopzetten om meer tijd te besteden aan gebed en schriftlezing en uitrusten van het denkwerk. Mocht je vragen hebben, dan zal ik die vanaf 20 april beantwoorden. Alvast zalige Pasen voor iedereen.

Rode regen
https://api.nationalgeographic.com/distribution/public/amp/news/2016/08/why-giant-green-lake-turned-blood-red-iran-algae
Compleet groen meer veranderd in een rood meer zie link
China
 
Ze kunnen mij meer vertellen, normaal is het niet.

Als je beter had gelezen zie
 
Nogmaals dat claim ik niet.
Inkt of niet ik vindt het raar dat het uitgerekend rode inkt is.

Huwelijksdag (in de zin van de voleinding der tijden en de definitive triomf van degenen die gered zijn) is voor ons natuurlijk nog niet aangebroken. Maar voor God is er geen tijd. Wat voor ons de toekomst is, is voor Hem het nu. 
De apostelen. Maar dit begrip kan ook naar de rest van de gelovigen worden uitgebreid. Want we hebben het hier over de symbolische beeldspraak. En de denkwijze van de joden ten tijde van Jezus was dan ook beeldrijk. Vandaar dat Jezus veel beeldspraken gebruikt. Elders zegt Hij dat degene die de wil van Zijn Vader doet is voor Hem broeder, zuster en moeder. Je kan natuurlijk niet alle drie zijn tegelijkertijd. Jezus wil dus zeggen hoe dicht we bij hem zullen zijn in termen van relatie als we de wil van God doen. Dat geldt ook voor het begrip bruid. Bruid van Christus is zowel de hele Kerk als elke gelovige afzonderlijk, zowel man als vrouw. Daar is niks schandelijks aan. Ik weet uit mijn liefdeservaring met een meisje dat als je echt liefhebt, dan vervagen de verschillen tussen jou en haar - van binnen voel je alsof je zelf een bruid bent, terwijl je een man bent, want je doet je best om haar waardig te zijn, ten volle oprecht met haar te zijn, zodat je met je hele wezen aan haar toebehoort, geen geheimen van haar hebt en ze zich goed bij jou voelt, want haar enigszins bedroeven wil je absoluut niet. Dat is wat je een perfecte ontlediging in liefde kunt noemen. Zo is ook onze relatie met God, maar dan op een meer geestelijke niveau. In je relatie tot God kun je in die zin jezelf ook vergelijken met een kleine schaapje, maar ook met een mannelijke strijder (van Christus). 

Traditioneel onderscheiden wij de strijdende Kerk op aarde, de lijdende Kerk in het vagevuur en de zegevierende Kerk in de hemel. Zij die niet in het vagevuur geloven, houden dus nog altijd de twee andere kerken over.
Hoewel de Kerk natuurlijk in Christus volmaakt één is, daar zowel de gelovigen op aarde als in de hemel in Hem met elkaar verbonden zijn, zal die eenheid uiteindelijk ook volop zichtbaar en onweerstaanbaar worden bij de wederkomst, als heel de hemel en heel de aarde één worden en ook onze lichamen definitief verlost worden van de vergankelijkheid en de gevolgen van de erfzonde.
Nu alreeds in de eucharistie mogen wij het onderpand daarvan ontvangen, als wij Christus met heel zijn Lichaam en Geest, heel zijn Wezen mogen ontvangen en zo tijdens de mis hemel en aarde al even één zijn, hoewel dan nog grotendeels in het verborgene, onder de gedaanten van brood en wijn.
In Openbaringen wordt op apocalyptische, mystieke wijze zowel de lijdende, de strijdende als de zegevierende Kerk afgebeeld, gebruikmakend van vooral zeer complexe, oudtestamentische symboliek.
Zij gaat over zowel het heden als over de toekomst, daar de visioenen niet altijd chronologisch opgetekend zijn, maar vooral thematisch, en ze ook bepaalde gebeurtenissen steeds herhalen. Er zit een vrij consistente, doch complexe structuur in van steeds drie keer drie herhalingen, waarin zo de strijd tegen het kwaad, beginnende bij het Offer van het Lam, daarna de zich langzaam ontvouwende openbaring van God zelf en uiteindelijk de definitieve overwinning van de zegevierende gelovigen worden afgeschilderd.
Ook Christus zelf, zoals je zelf al refereert, gebruikt graag het beeld van de bruiloft als Hij over het Rijk Gods spreekt, met Hemzelf als Bruidegom, de Kerk als zijn Bruid en de kinderen die delen in haar geheimen en zo deel van de Kerk worden.
In Openbaringen 12 wordt de Kerk zelfs vereenzelvigd met de heilige Maagd Maria, de verborgen Vrouwe, die het Kind voortbrengt en beschermt tegen alle onheil, terwijl haar kinderen strijden tegen de oude draak. En dat gevecht duurt door tot op de dag van vandaag.

De Bruid van Christus en het Lichaam van Christus zijn twee mystieke beelden die inderdaad betrekking hebben op de Kerk, die alle rassen, stammen, talen en grenzen overstijgt. Of je nu jood bent of heiden, iedereen kan door bekering en doopsel toetreden tot de Kerk en zo tot de volmaakte gemeenschap met Christus.
Als Bruid is zij Christus' grote geliefde, die Hij door het kruisoffer ten huwelijk gevraagd heeft en waarop zij door zichzelf aan Hem toe te wijden 'ja' heeft gezegd. Als gelovigen delen wij zo heel direct in die huwelijksband en mogen wij zo gemeenschap hebben met Christus, onze Bruidegom.
Als Lichaam van Christus is zij het instrument waarmee Christus ons onderwijst, vergeeft, reinigt, zalft, geneest, aan Hem wijdt, zegent en met ons strijdt tegen het kwaad. Hiermee wordt de diepe verbondenheid tussen Christus en zijn Kerk nogmaals benadrukt, waarbij ieder van ons een 'cel' van het Lichaam is.
In de eucharistie komen deze twee beelden dan ook op bijzondere wijze samen: als Bruid heeft zij gemeenschap met haar Bruidegom, als Lichaam stelt zij het Offer van Christus tegenwoordig.
Sommigen vragen zich misschien af hoe de Kerk dan zowel Christus' Bruid als zijn Lichaam kan zijn.
Het eerste antwoord is dat het allereerst twee verschillende beelden zijn, die ieder vanuit een eigen invalshoek de unieke, mystieke relatie tussen Christus en zijn Kerk en zo de gemeenschap der gelovigen duiden. En beelden moet je niet al te licht door elkaar willen halen.
Maar in Genesis staat echter geschreven dat een man zich zal hechten aan zijn vrouw en dat die twee één vlees zullen zijn. Twee worden dus één. En dit heeft des te volmaakter betrekking op de liefde tussen Christus en zijn Kerk, daar het huwelijk 'slechts' een voorafbeelding daarvan is.
De Kerk en Christus zijn dus één, behoren elkaar geheel toe, bezitten elkaar als het ware en vormen zo één Lichaam, waarvan Christus het Hoofd is. En ja, zij brengen ook nieuw leven voort, ook zij zijn vruchtbaar en talrijk, wat dagelijks worden vele kinderen van Hem uit haar wedergeboren.

@Modestus
Ben het met @Willempie eens, waardeer je inzet en ongestoord schrijven. Ik lees het met plezier hoewel ik het niet met alles eens ben, is het prettig jouw posts voorbij zien komen.

@Fundamenteel Ik zou eerder zeggen dat de rode kleur van communisme verwijst naar de rode draak en niet andersom. Men zegt dat een derde van de hele wereld was communistisch tijdens de Koude oorlog, wat ook doet denken aan een derde van de sterren die de draak had weggeveegd met zijn staart. Deze aardse overeenkomsten zijn als het ware echo's van wat er gaande is in de geestelijke onzichtbare wereld.
 

Ik heb het al duidelijke en uitgebreid uitgelegd. Lees het dan alsjeblieft nog een keer aandachtig en goed door. Tot je dienst.
 
@Bastiaan73, wil je dat van @Kaasjeskruid weten of vraag je dat aan iedereen?

Tientallen. Jouw uitleg wordt overigens door mij zeer gewaardeerd en ik denk ook door anderen. Ga er dus alsjeblieft mee door, ondanks alle afleidingsmanoeuvres. 
 
 
 
 

https://nl.wikipedia.org/wiki/Zwarte_Dood
https://nl.wikipedia.org/wiki/Spaanse_griep