Tomega

Psalm 2 gaat over de volken, en over de gezalfde van God, waarvan God zegt, "Gij zijt mijn zoon".  Die zoon zal indien gewenst, de heidenen onderwerpen en over hen heersen. En dan spreekt de psalmist rechtstreeks die heidenen aan. 
Wat denk je, is dat een boodschap die alleen door Joden begrepen moet worden? Ik dacht het niet. Wat denk je, zou zuiverheid, iets wegdoen van de boodschap dat die heidenen zich beter laten tuchtigen en verzoenen met die gezalfde zoon van God, dan dat ze verpletterd worden en in stukken geslagen als een pottenbakkersvat? David was de gezalfde. Salomo was de zoon en de gezalfde en degene die een wereldplaats onder de koningen had. Dus er is alle aanleiding om David serieus te nemen als hij spreekt over de zoon, de gezalfde. En wat hij daar profeteert.
Alleen al uit de context is een schat van informatie gegeven. Wie is gezalfd? Wie is de pottenbakker? Wie zal heersen over alle volken? De Joodse messias. Hier gaan inleggen dat de gezalfde zoon heel het volk is, is de messias loochenen van de Joden. Dus zal alleen een seculiere Jood iets dergelijks verzinnen. Want de tekst spreekt voor zichzelf.
En dan kom jij met je Hebreeuwse mikado. Mij lijkt, dat je met je vlucht in detail, onder verloochening van de tekst als geheel, geen enkele geloofwaardigheid verdient op je specialisme. Als daar al sprake van zou zijn. Wil je serieus genomen worden op het detail, dan zul je de tekst als geheel moeten erkennen, de tekst te zijn waar het een en ander gewoon staat beschreven. 
Dat jij maar blijft ronddraaien in je redenering dat de psalmist geen Aramees woord gebruikt kan hebben, is hier een beetje bijzonder. In principe zouden al die andere Aramese woorden dan ook niet kunnen. In principe zou jij geen engelse woorden meer mogen schrijven. Want volgens jou kan dat niet. Maar wat volgens jou niet kan, is wel echt wat er is gebeurd. Nog maar eens een link: https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Aramees_in_de_Bijbel

Je begrijpt niet wat ik zeg. Mij is het om het even of wordt erkend of tegengesproken. Ik zeg dat dat mijn punt is waarop ik persisteer. Dan volgt normaliter een voortbordurend spreken op dat punt. Maar wie slechts argumenteert, die ziet dat niet en die behoeft dat niet. 

je bevestigt mijn punt. Dank u.
Doe ff normaal. Elke wetenschapper meent zijn vakgebied goddelijk te zijn over andere vakgebieden. En jij bent hier geen erkende wetenschapper op welk vakgebied dan ook.

Ik heb aangetoond, dat het hoofdstuk inhoudelijk gaat over de zoon van God en/of de gezalfde van God en/of de koning namens God, die ook het erfdeel van de heidenen regeren zal.

Erken dat!
Ik heb gezegd wat ik heb gezegd. Dat rustte niet op het gezegd zijn, maar op mijn argumenten.
Ik heb gezegd dat delen van de bijbel in het Aramees zijn.
Erken dat! Want daarmee erken je ook dat het woord bar als zodanig gewoon een Hebreeuws woord is. Dat het ondertussen een Aramees woord is, zegt niet dat het niet Hebreeuws is. net zoals het zijn van een Marokkaan niet wil zeggen dat die Marokkaan niet Nederlands is.
Jij trekt dan een prachtige lijn van jouw uitleg, naar een niet zakelijke niet waarachtige vooringenomenheid, die jij zelf benadrukt waar je spreekt van "de christelijke "zoon"-lezing. Dat zijn jouw woorden die getuigen van jouw vooringenomenheid over wat ik zeg (en waarschijnlijk ook over wat jijzelf meent).
Ik heb gezegd wat ik heb gezegd. Aramees is een bijbelse taal en hoort integraal tot het taalgebied en tot de leesbaarheid voor de lezers van de bijbel. Jij draait dan je plaat af, zonder voortschrijdend inzicht. Voortschrijdend inzicht zou zijn, dat als Aramese woorden bekend zijn, dat ze dan ook bekend zijn. Dus begrepen worden en gehoord worden en geplaatst kunnen worden. En dat te meer als het gaat om een profetie, dat is een uitspraak die verder gaat dan de strekking in het hier en nu. 
Jij noemt dat ten onrechte een christelijke "zoon"-lezing, omdat vers zeven heel nadrukkelijk spreekt van "gij zijt mijn zoon".
Het is juist doordat de auteur spreekt van de zoon in het Hebreeuws, dat er bewijs wordt geleverd, dat het in deze psalm inhoudelijk gaat over de zoon, en niet over puurheid of zuiverheid. 
Daar ga je weer. Op 16 toeren, zonder tot de kern te komen. Als je voortschrijdend inzicht had gehad, na wat ik inbracht, dan had je nu vragen gehad. Maar; integendeel niets landt. En dan kom je aanzetten met jouw persoonlijke beleving dat er geen aanwijzingen zijn dat hier een spreekwoordelijke gezegde kan zijn.
En daar zit je fout. Ik had al ingebracht dat er meer bijbelse plaatsen zijn met Aramees. Je had dus even kunnen googelen, en dat had je geweten dat Daniël voor een groot deel in het Aramees geschreven is, met name de hoofdstukken 2-7. Dus had je gewoon even in die boeken kunnen zoeken of er ergens zoon staat geschreven.
En dan had je heel snel gevonden, dat in Daniël 3 het volgende staat geschreven:
Daniël 3:5 
Hij antwoordde en zeide: Ziet, ik zie vier mannen, los wandelende in het midden des vuurs,
en er is geen verderf aan hen; en de gedaante des vierden is gelijk eens zoons der goden.
In het Hebreeuws: אֱלָהִֽין׃  לְבַר־  ( lə·ḇar- ĕ·lā·hîn )
Nu hoort hierbij natuurlijk een uitleg wat het gezag is van de tekst van Daniël voor de Joden, en welke verwachtingen die Joden daarbij hadden. Maar helder is, vermoed ik, dat jouw stelling dat 'bar' geen uitdrukking kan zijn, en dat 'bar' geen profetie kan zijn en dat 'bar' niet specifiek op de zoon van God kan slaan en dat 'bar' als Aramees woord niet voorkomt, afgezonken kan worden in de poel van vergetelheid.
Dat het nergens op slaat, is al bewezen niet correct te zijn. Want vers zeven spreekt reeds over de zoon van God, die in het tekstverband nog steeds actueel is en een rol speelt, aan het einde van het hoofdstuk.
Dus waarom ga jij nou niet eens met je voortschrijdende inzicht opnieuw je taaloefeningen doen? Wie weet wat je nog aan nieuws ontdekt!
Ik zie niet wat jouw inzichten afdoen van, en nergens op doen slaan, wat er staat.
Kust den Zoon, opdat Hij niet toorne, en gij op den weg vergaat, wanneer Zijn toorn maar een weinig zou ontbranden. Welgelukzalig zijn allen, die op Hem betrouwen.
Het is een profetie, die verwijst naar de profetie-woorden in Daniël. 
En dat jij en al die anderen daar niet aan willen, heeft niet te maken met verstand en met waarheid en met inzicht, maar met diep geloof: je wilt er niet aan dat er daadwerkelijk een link ligt, die een ander in geloof zou kunnen aannemen.
Want je gelooft de uitkomst niet. Je noemt dat een christelijke "zoon"-inlegging. Maar die link, die ligt er wel.
De Kanttekeningen uit een tijd waarin meer zorg was voor waarheid in het geloof, geven nog een verklaring die ook de zuiverheid die in de connotatie mee kan klinken weergeeft: 
Kanttekening 49)gelijk eens zoons der goden. => of, gelijk een zoon van God; dat is, voortreffelijk schoon, uitstekende in schoonheid, alsof hij niet van menselijke, maar van goddelijke afkomst ware. Dan. 3:28 noemt hij hem recht, een engel Gods. Hoe de engelen genoemd worden zonen Gods, zie de aantekening Job 1:6, en Job 38:7. Dezen engel heeft God de Heere dezen drie mannen bijgevoegd tot hun troost en tot verlichting en verkwikking, opdat zij in het midden des vuurs en der vlam niet bezwijken zouden; vergelijk 2 Kon. 6:15; Ps. 34:8, en Ps. 91:11. Sommigen menen dat het de Heere Christus zelf geweest is, die dezen jongelingen verschenen is.
En laten we even jouw vertaling, die jij aanprees, er even op na slaan, dan lezen we dit:
Dus  לְבַר־אֱלָהִֽין  wordt vertaald met een engel (bron). Dat geeft dus een heel duidelijk Hebreeuwse vertaling van "bar" die jij nog niet meegenomen had, namelijk bar elohim betekent engel. Maar wat is dat nu: Psalm 2:7 zegt precies hetzelfde: De Heere heeft gezegd, gij zijt mijn zoon. Dus is het minste wat je moet erkennen als mogelijkheid, dat in vers 12 letterlijk ook een engel kan worden bedoeld, in het Hebreeuws. En de context verklaart dan dat het over een zoon van God gaat. Waarbij "letterlijk' en 'context' natuurlijk verwisseld kunnen worden. 
Dus alles met elkaar, is er wel degelijk voortschrijdend inzicht, en daar wil ik jou Chaim danken.
Ik hoop dat je zelf ook verder bent gekomen, dan voor de uitwisseling van onze inzichten.
'bar' = Biblical Hebrew בַּר Aramaism for בֵּן (Bron)
Daniël 5:22  zijn zoon                   bə·rêh             בְּרֵהּ֙
Daniël 7:13  Zoon des mensen   kə·ḇar ’ĕ·nāš     כְּבַ֥ר אֱנָ֖שׁ
Zie je mijn lijn?
 
 

Ik heb aangetoond, dat het hoofdstuk inhoudelijk gaat over de zoon van God en/of de gezalfde van God en/of de koning namens God, die ook het erfdeel van de heidenen regeren zal.

Erken dat!
Ik heb gezegd wat ik heb gezegd. Dat rustte niet op het gezegd zijn, maar op mijn argumenten.
Ik heb gezegd dat delen van de bijbel in het Aramees zijn.
Erken dat! Want daarmee erken je ook dat het woord bar als zodanig gewoon een Hebreeuws woord is. Dat het ondertussen een Aramees woord is, zegt niet dat het niet Hebreeuws is. net zoals het zijn van een Marokkaan niet wil zeggen dat die Marokkaan niet Nederlands is.
Jij trekt dan een prachtige lijn van jouw uitleg, naar een niet zakelijke niet waarachtige vooringenomenheid, die jij zelf benadrukt waar je spreekt van "de christelijke "zoon"-lezing. Dat zijn jouw woorden die getuigen van jouw vooringenomenheid over wat ik zeg (en waarschijnlijk ook over wat jijzelf meent).
Ik heb gezegd wat ik heb gezegd. Aramees is een bijbelse taal en hoort integraal tot het taalgebied en tot de leesbaarheid voor de lezers van de bijbel. Jij draait dan je plaat af, zonder voortschrijdend inzicht. Voortschrijdend inzicht zou zijn, dat als Aramese woorden bekend zijn, dat ze dan ook bekend zijn. Dus begrepen worden en gehoord worden en geplaatst kunnen worden. En dat te meer als het gaat om een profetie, dat is een uitspraak die verder gaat dan de strekking in het hier en nu. 
Jij noemt dat ten onrechte een christelijke "zoon"-lezing, omdat vers zeven heel nadrukkelijk spreekt van "gij zijt mijn zoon".
Het is juist doordat de auteur spreekt van de zoon in het Hebreeuws, dat er bewijs wordt geleverd, dat het in deze psalm inhoudelijk gaat over de zoon, en niet over puurheid of zuiverheid. 
Daar ga je weer. Op 16 toeren, zonder tot de kern te komen. Als je voortschrijdend inzicht had gehad, na wat ik inbracht, dan had je nu vragen gehad. Maar; integendeel niets landt. En dan kom je aanzetten met jouw persoonlijke beleving dat er geen aanwijzingen zijn dat hier een spreekwoordelijke gezegde kan zijn.
En daar zit je fout. Ik had al ingebracht dat er meer bijbelse plaatsen zijn met Aramees. Je had dus even kunnen googelen, en dat had je geweten dat Daniël voor een groot deel in het Aramees geschreven is, met name de hoofdstukken 2-7. Dus had je gewoon even in die boeken kunnen zoeken of er ergens zoon staat geschreven.
En dan had je heel snel gevonden, dat in Daniël 3 het volgende staat geschreven:
Daniël 3:5 
Hij antwoordde en zeide: Ziet, ik zie vier mannen, los wandelende in het midden des vuurs,
en er is geen verderf aan hen; en de gedaante des vierden is gelijk eens zoons der goden.
In het Hebreeuws: אֱלָהִֽין׃  לְבַר־  ( lə·ḇar- ĕ·lā·hîn )
Nu hoort hierbij natuurlijk een uitleg wat het gezag is van de tekst van Daniël voor de Joden, en welke verwachtingen die Joden daarbij hadden. Maar helder is, vermoed ik, dat jouw stelling dat 'bar' geen uitdrukking kan zijn, en dat 'bar' geen profetie kan zijn en dat 'bar' niet specifiek op de zoon van God kan slaan en dat 'bar' als Aramees woord niet voorkomt, afgezonken kan worden in de poel van vergetelheid.
Dat het nergens op slaat, is al bewezen niet correct te zijn. Want vers zeven spreekt reeds over de zoon van God, die in het tekstverband nog steeds actueel is en een rol speelt, aan het einde van het hoofdstuk.
Dus waarom ga jij nou niet eens met je voortschrijdende inzicht opnieuw je taaloefeningen doen? Wie weet wat je nog aan nieuws ontdekt!
Ik zie niet wat jouw inzichten afdoen van, en nergens op doen slaan, wat er staat.
Kust den Zoon, opdat Hij niet toorne, en gij op den weg vergaat, wanneer Zijn toorn maar een weinig zou ontbranden. Welgelukzalig zijn allen, die op Hem betrouwen.
Het is een profetie, die verwijst naar de profetie-woorden in Daniël. 
En dat jij en al die anderen daar niet aan willen, heeft niet te maken met verstand en met waarheid en met inzicht, maar met diep geloof: je wilt er niet aan dat er daadwerkelijk een link ligt, die een ander in geloof zou kunnen aannemen.
Want je gelooft de uitkomst niet. Je noemt dat een christelijke "zoon"-inlegging. Maar die link, die ligt er wel.
De Kanttekeningen uit een tijd waarin meer zorg was voor waarheid in het geloof, geven nog een verklaring die ook de zuiverheid die in de connotatie mee kan klinken weergeeft: 
Kanttekening 49)gelijk eens zoons der goden. => of, gelijk een zoon van God; dat is, voortreffelijk schoon, uitstekende in schoonheid, alsof hij niet van menselijke, maar van goddelijke afkomst ware. Dan. 3:28 noemt hij hem recht, een engel Gods. Hoe de engelen genoemd worden zonen Gods, zie de aantekening Job 1:6, en Job 38:7. Dezen engel heeft God de Heere dezen drie mannen bijgevoegd tot hun troost en tot verlichting en verkwikking, opdat zij in het midden des vuurs en der vlam niet bezwijken zouden; vergelijk 2 Kon. 6:15; Ps. 34:8, en Ps. 91:11. Sommigen menen dat het de Heere Christus zelf geweest is, die dezen jongelingen verschenen is.
En laten we even jouw vertaling, die jij aanprees, er even op na slaan, dan lezen we dit:
Dus  לְבַר־אֱלָהִֽין  wordt vertaald met een engel (bron). Dat geeft dus een heel duidelijk Hebreeuwse vertaling van "bar" die jij nog niet meegenomen had, namelijk bar elohim betekent engel. Maar wat is dat nu: Psalm 2:7 zegt precies hetzelfde: De Heere heeft gezegd, gij zijt mijn zoon. Dus is het minste wat je moet erkennen als mogelijkheid, dat in vers 12 letterlijk ook een engel kan worden bedoeld, in het Hebreeuws. En de context verklaart dan dat het over een zoon van God gaat. Waarbij "letterlijk' en 'context' natuurlijk verwisseld kunnen worden. 
Dus alles met elkaar, is er wel degelijk voortschrijdend inzicht, en daar wil ik jou Chaim danken.
Ik hoop dat je zelf ook verder bent gekomen, dan voor de uitwisseling van onze inzichten.
'bar' = Biblical Hebrew בַּר Aramaism for בֵּן (Bron)
Daniël 5:22  zijn zoon                   bə·rêh             בְּרֵהּ֙
Daniël 7:13  Zoon des mensen   kə·ḇar ’ĕ·nāš     כְּבַ֥ר אֱנָ֖שׁ
Zie je mijn lijn?
 
 

Zoals de zon schijnt over alles, ongeacht moraal en wezen.
Zoals het onkruid wordt gelaten, ter bescherming (ontzien) van het goede gewas waartussen het is.
Zoals het de slechte goed vergaat, en de goede slecht (Job).
Zoals Adam en Eva en hun nageslacht mochten voortgaan, hoewel ze zichzelf gediskwalificeerd hadden.
Zoals de bergrede de goedwillenden aanspoort ongeacht moraal en achtergrond en (gekozen) bestemming.
Zoals de goeden heilig moeten zijn, en op die weg ook goed moeten bewijzen aan slechten.

Zoals het heilige van God altijd heiligheid en eer vraagt,
ook als het op de schaal van heiligheid in het afvoerputje komt.
Want in een setting waar God heilig is en alomtegenwoordig,
wordt ook het kwaad gespiegeld en getoetst en geoordeeld,
door kinderen van heiligheid, die in het licht zijn,
en daarmee het ongelijk van de duisternis bewijzen,
en het licht ook daadwerkelijk inhoud geven.
En eens, op de dag van dan, zal zichtbaar worden,
welk licht vergankelijk was, en welk licht niet,
en welke duisternis viel, en welke toch niet.
Dat geheel behoeft licht en duister
van het eerste begin, tot het eind.
Want vele eersten zullen de laatsten zijn,
en vele laatsten de eersten.

De maatschappij gaat aan te veel associatief denken, te veel emotie en te veel gevoeligheid ten onder.
Niet te vergeten de procesdenkers die te kust en te keur de ondergang 
verheffen tot te behappen en te beheersen scenario's.
Terwijl de wet te vergeefs blijft prikken en steken, om iets van orde te herstellen.
En God steeds blijft zeggen: Ga terug, naar de oude paden,
die ten grondslag liggen aan de rust.
Jeremia 6:16-20
Zo zegt de HEERE: Staat op de wegen, en ziet toe, en vraagt naar de oude paden,
waar toch de goede weg zij, en wandelt daarin; zo zult gij rust vinden voor uw ziel; 
maar zij zeggen: Wij zullen daarin niet wandelen.
Ik heb ook wachters over ulieden gesteld, zeggende: Luistert naar het geluid der bazuin; 
maar zij zeggen: Wij zullen niet luisteren.

Daarom hoort, gij heidenen!
en verneem, o gij vergadering! wat onder hen is.
Hoor toe, gij aarde! Zie, Ik zal een kwaad brengen over dit volk, de vrucht hunner gedachten;
want zij merken niet op Mijn woorden, en Mijn wet verwerpen zij.

Dat valt wel mee; ik vroeg je hoe het zat, waar ik niet zag wat de bewijskracht was van je argumenten.
Bij heel die lange lijst van voorbeelden lijkt het enige argument,
dat in dezelfde psalm een keer 'ben' en een keer 'bar' voorkomt.

Waar 'ben' een veelvoorkomend woord is, is 'bar' niettemin een erkend Hebreeuws woord,
vooral waar de heidenen worden aangesproken, en de talen verwant zijn of naast elkaar worden gebruikt.

Bij heel die lijst van voorbeelden die steeds dezelfde lijn volgen,
had je dat erbij kunnen geven als voorbeelden:
Spreuken 31:2
HEB: מַה־ בְּ֭רִי וּמַֽה־ בַּר־
KJV: What, my son? and what, the son of my womb?
Spreuken 31:2
HEB: בְּ֭רִי וּמַֽה־ בַּר־ בִּטְנִ֑י וּ֝מֶה
KJV: of my womb? and what, the son of my vows?
In die, jouw goede joodse vertaling, staat dit:
Spreuken 31:2
What, my son, and what, the son of my womb,
and what, the son of my vows? במַה־בְּ֖רִי וּמַֽה־בַּר־בִּטְנִ֑י וּ֜מֶה בַּר־נְדָרָֽי:
Er is dus alle reden om het woord bar, te verstaan als zoon, als er aanleiding voor is.
En wat zegt de bijbel dan inhoudelijk? Die heidenen worden aangesproken.
Hun woord 'bar' is derhalve veel communicatiever.

a. Psalm 2
1 Waarom woeden de heidenen, en bedenken de volken ijdelheid?
De koningen der aarde stellen zich op, en de vorsten beraadslagen te zamen
tegen den HEERE, en tegen Zijn Gezalfde, zeggende:
Laat ons hun banden verscheuren, en hun touwen van ons werpen.
10 Nu dan, gij koningen, handelt verstandiglijk; laat u tuchtigen, gij rechters der aarde!
Dient den HEERE met vreze, en verheugt u met beving.
Kust den Zoon, opdat Hij niet toorne, en gij op den weg vergaat,
wanneer Zijn toorn maar een weinig zou ontbranden.
Ook in de Hebreeuwse bijbel gaat het inhoudelijk dus over God,
zijn gezalfde David en/of Davids zoon, de gezalfde Salomo.
b. Spreuken 31
Psalmen en spreuken, zijn uit dezelfde tijd. Geschreven door of voor David,
en voor een groot gedeelte over de zoon van David, zijnde Salomo
of in een meer brede heilsweg en interpretatie, over Jezus Christus.

Psalm 2 gaat over de koningen en heidenen,
die de gezalfde van de Heere moeten erkennen en omarmen.
en Spreuken 31 gaat over vermaningen aan koning Lemuël (mogelijk Salomo).
Dat bewijst dat in de context van David of Salomo,
het woord 'bar' gewoon wordt gebruikt voor zoon,
welke zoon ook nadrukkelijk inhoudelijk in de tekst wordt bedoeld.
Dit voorgaande staat op zichzelf. Wat er nu volgt, doet sommigen in de stress schieten en doen geloven dat het voorgaande helemaal niet op zichzelf kan staan en niet op eigen merites beoordeeld hoeft te worden. Want ik heb gemerkt dat logisch denken niet erg populair is, terwijl wel populair is om  te vluchten in het toeschuiven aan gelijktijdig geldige maar gemakkelijker te bevechten argumenten, waarmee dan het inhoudelijk gewoon echt gebezigde argument, gewoon ongeldig wordt verklaard.
Handelingen 4:25-28
Die door den mond van David Uw knecht, gezegd hebt [en dan volgen de woorden van Psalm 2]: Waarom woeden de heidenen, en hebben de volken ijdele dingen bedacht? De koningen der aarde zijn te zamen opgestaan, en de oversten zijn bijeenvergaderd tegen den Heere, en tegen Zijn Gezalfde. Want in der waarheid zijn vergaderd tegen Uw heilig Kind Jezus, Welken Gij gezalfd hebt, beiden Herodes en Pontius Pilatus, met de heidenen en de volken Israels; Om te doen al wat Uw hand en Uw raad te voren bepaald had, dat geschieden zou.
Tenzij dan natuurlijk, dat je meent dat ik het weer verkeerd zie, en jij
je weer verliest in uitroepende ontsteltenis, of ik werkelijk zo weinig snap. 

TTC was inhoudelijker 

Fijn, dat de heren een punt hebben van gemeenschappelijkheid, waarover ze al heel lang duidelijkheid hebben! 

Fijn, dat de heren een punt hebben van gemeenschappelijkheid, waarover ze al heel lang duidelijkheid hebben! 

TTC was inhoudelijker 

Hier spreek je jezelf tegen. Als er een ander loon is dan het hiernamaals, dan geldt opnieuw wat je zegt, namelijk dat wie buiten het hiernamaals om iets verwacht, geen loon zal ontvangen. De tekst is dan leeg; inhoudloos.
Maar het doel en het nut van het spreken over loon, is dat je loon niet in het heden mag zijn, zodat er dan geen loon meer over is om nog te krijgen. Je hebt dan je loon al genoten. Maar als je nog geen loon hebt genoten, dan zul je het dubbel en dwars krijgen. Want dan heb je geloofd dat je loon hierna komt, en dan heb je jezelf waardig getoond Gode gelijk te worden, namelijk door het goede te blijven doen en te zijn, ongeacht het niet-goede dat je er hier voor terug ontvangt. 
Ondertussen zegt dat helemaal niet dat het kwaad niet geweerd en bestraft moet worden. Maar het zegt dat God Zelf de Hand zal slaan aan de bozen. Hij heeft daarvoor geen zelfredzame mini-godjes nodig, die wel eventjes de aarde gaan richten en besturen. De aarde, is in de macht gegeven van de overste van deze aarde. En elke poging om op aarde een vrederijk te stichten, is als de verzoeking in de woestijn: de duivel zal graag met jou een vrederijk willen stichten. Maar Gods Koninkrijk is niet aards, maar geestelijk. En zodra het aards wordt, corrumpeert het. Want aardse machten gaan via het vlees en via beheersbaarheid, en via zelfredzaamheid en via maakbaarheid. Dat is buiten God om en buiten het geloof om en buiten de hemelse engelenscharen om. Dat is zonder uitsluitend gericht te zijn op geestelijke waarden.

De god die over die miljoenen baby's gaat heet de mens, en die kiest liever voor oorlog geweld en economische sancties, dan voor een beter leven van de armen. Liever geopolitiek, dan armoedebestrijding. Liever opvang van mensen die uit geweldsregio's komen, dan mensen die uit vredelievende regio's komen die in doffe armoede zijn, Het kwade wordt actief gesteund, en het goede actief aan het arme lot overgelaten. De wetmatigheid geldt ook daar: als je je niet om mensen bekommert, gaan ze dood. Dood gaat iedereen, maar de manier waarop, is in handen van mensen gelegd. Waarbij ook relevant is dat veel van die dode baby's lokaal geen kans op overleven hebben door oorlog en geweld in de arme regio's. Ook op dat niveau is er een wetmatige oorzaak en gevolg.
En inderdaad, de redelijkheid en wetmatigheid is voor een gemiddeld mens en dus ook door jou in te zien, denk ik. Dat je de afkeuring die je daar in leest, "wreed" noemt, vind ik raar. 

Technisch was de verlossing ook al geregeld op het moment dat de slang werd aangezged dat het zaad van de vrouw zijn kop zal vermorzelen. En een volgende stap is de geboorte van Christus. En een volgende stap is het lijden en sterven van Christus. En een volgende stap is de opstanding van Christus. En een volgende stap is de verkondiging van het leven en de waarheid en de weg aan de wereld. En de volgende stap is het eindgebeuren waarin langzaam voor alle oog aanschouwelijk wordt, dat we op aarde niet in een hemel leven maar in een hel: in afwezigheid van de genade en heerlijkheid van God. (Bizar dat er nog mensen zijn die denken dat de huidige tijd een tijd is van de heerlijkheid van God of van de mens.) En dan komt de verlossing van deze schepping.

Waarom vraag je naar de bekende weg, als jouw begrip van natuurlijk ook impliceert dat een misgeboorte natuurlijk is, en dat een wonder van God natuurlijk is, en dat de atoombom op Hiroshima natuurlijk is? Dat een mus met een hond onnatuurlijk is, baseer je dan ook uitsluitend op het fysisch onmogelijk zijn. Wat niet meer waar is, als het toch eens gebeurt. Maar met dat fysisch mogelijk zijn, impliceer je vreselijk veel over bijvoorbeeld het gedrag van de mens met paarden en apen en weet ik veel wat voor bestialiteiten je kunt verzinnen. Waarom kom jij bij een dergelijk begrip en definitie van 'natuurlijk' er op uit dat homoseksualiteit ook 'natuurlijk' is? In jouw definitie is totaal wettig om dat even natuurlijk te achten als afwijkend niet standaard gedrag en als bestialiteit. Ik vind daar wel iets walgelijks in zitten, eerlijk gezegd. 
Maar 'natuurlijk' in de definitie van natuurlijk, is toch echt dat de loop van de natuur wordt gevolgd: wat door de mond naar binnen gaat, komt er op natuurlijke wijze via de buik weer uit. De omgekeerde volgorde is tegennatuurlijk. Dat het ook fysisch niet kan, is in principe een non-argument, want een man kan ook geen gemeenschap hebben met een man. Dat werkt evenmin. Dus het kan fysisch wel, maar je moet een afwijking hebben, om dat te gaan doen en om dat graag te willen. 
Jij vraagt dan naar de grens van wat natuurlijk is. Bij jou is die grens er niet, As een rivier ineens omhoog stroomt, is dat per dan ook natuurlijk. Alles wat er gebeurt en vanwege het gebeuren dus bewijst dat het fysisch mogelijk is, valt bij jou onder natuurlijk. 
Dus voor we het hebben over grenzen, is van belang om vast te stellen dat jouw natuurbegrip grensloos is. Onbegrensd. Trekken we dan een grens, dan is volgens mij deze grens te vinden in wat de natuur normatief brengt als instandhoudingsloop van de natuur. Dat er geen kinderen worden geboren, kan, maar is onnatuurlijk. dat de vogels niet meer vliegen kan, maar is onnatuurlijk. dat kinderen de ouders opvoeden kan, maar is onnatuurlijk. Dat kinderen worden verkocht en verbruikt kan, maar is onnatuurlijk. Want natuurlijk is de normatieve loop van de natuur, die past bij het in stand en welgevoegd houden van de natuurlijke voortgang. Normatief is hier geen normatief begrip, maar een fysisch begrip: dat wat nodig is om een goede voortgang van het leven te bewerken. Het omkomen en afsterven door schaarste is dan wel een vorm van natuurlijk, maar dan geldt wel dat het is vanwege slechte natuurlijke omstandigheden. Dat dan vliegen weer wel onnatuurlijk is, in jouw begrip, kan ik weer niet volgen. Het gebeurt toch overal? Of is het nu ineens wel essentieel dat je het ook echt moet kunnen doen en volbrengen, om in aanmerking te komen voor natuurlijk? Maar homoseksualiteit kan toch ook niet echt? En of je dat nu fysisch neemt, of als state-of-mind, in beide gevallen geldt dat het een evengoed of evenmin kan als het andere. Je bent mij kwijt.
En hoewel je daarmee geen scherpe afgrenzing hebt, ben ik er zeker van dat er een duidelijk bepaalbaar begrip is gevormd, binnen welke je kunt afpalen wat natuurlijk is, in de zin van overeenkomstig de natuurlijke loop der dingen. Natuurlijk, kun je in deze zin ook zien als "vanzelfsprekend'. Want in de natuur is het de vanzelfsprekende loop der dingen die de natuur pleegt te laten zien. Onnatuurlijk, is als de vader het gezin verlaat, zodat het kind met de moeder trouwt. dat is niet de loop der dingen zoals de natuur die laat zien. Als jij of iemand anders dan vervolgens inbrengt als argument dat het toch is gebeurd, en dus natuurlijk is, vind ik gewoon wat minder sterk. Dat doet mij de indruk krijgen, dat die mening niet is gevormd in de nieren, maar in het maatschappelijke klots, sudder, en moffelmilieu. Sorry.
 

Dat je blijft reageren heeft iets dwangmatigs. En dat verklaart ook precies het nut van een lange draad. Het geeft ruimte aan een drijving en een geest van zoekend dwarrelen. Vergelijk het met een soap-serie. Niemand wint er wat mee, en toch worden mensen gedreven en getrokken om het te volgen.
Het oude Testament laat zien hoe het leven in elkaar steekt. Hoe de mens zich dient te verhouden ten opzichte van de natuur. En de mens leert daar dat de mens een andere bestemming en een andere waardenpatroon heeft dan de dieren. Een bestemming die meer op het niveau zit van het intellect dat de aarde gemaakt, heeft, dan op het niveau van het stof waartoe alles op aarde teruggedreven wordt.
Wat jij niet begrijpt over het verharden van het hart van de Farao en over leugengeesten die worden gestuurd, en over hele volkeren die worden uitgeroeid, dat is iets van jou. Jij begrijpt het niet. Dat veroordelen (onwaarheid noemen) wat je niet begrijpt, legt weinig gewicht op de schaal van waarheid en gewogen oordeel. Want aan het wegen gaat begrijpen vooraf. Rommel je daarmee, dan is die weegschaal vooral een maat van jouw onbegrip. En de weegschaal slaat snel door, omdat tegenover jouw massa van onbegrip, slechts komt te liggen wat je je er zelf bij voorstelt. Dat is los zand en lucht. 
Maar wat je begrijpen 'moet', is dat al het kwaad nut heeft en een functie. Licht wordt pas gewaardeerd, als er duisternis is. De farao was kwaad en verdiende het oordeel. Maar dat kwade was niet tot nut van iets goeds. Tot het moment dat God het ging inzetten voor het goede, dat naast het kwade bestaat, En God vergrootte dus de tegenstellingen, om het goede meer licht en zicht te geven op wat God doet aan kwaad en aan goed. Het werd dus een schouwspel van God, maar wel met spelers die het al hadden verbruid, tegenover spelers die de belofte met zich  meedroegen. Denk ook aan de belofte van Abraham, waardoor verschillende volken zouden worden uitgeroeid. God zegt dan tegen Abraham: je zult nog 400 jaren moeten wachten (dus in je leven krijg je niets) omdat het land dat je krijgt nog onvoldoende ongerechtigheid heeft verzameld, om dat lot te verdienen.  En opnieuw met Abraham, zegt God toe om Sodom en Gomorra niet uit te roeien als er nog een paar rechtvaardigen zijn, En Abraham vertrekt verdrietig zwijgend. Want de onrechtvaardigheid van Sodom en Gomorra is groot. En zelfs Lot de neef van Abraham die al woonde in Sodom krijgt zijn vrouw en aangetrouwde zonen niet mee. Maar niet door Gods toedoen, maar door hun ongeloof.
In het Nieuwe Testament komt er een verdieping. Christus laat zien hoe de wet van Mozes, eenmaal geleerd en begrepen, een spiegel biedt van waarheid en van recht en van liefde, dat mits eigengemaakt, de mens los kan laten om zelf invulling te geven aan het doen van de wet. De liefde voor de wet, geeft de mogelijkheid om de wet te doen als zonen, en niet als dienstknechten. Dat is geen veroordeling of achteruitstelling van de wet. maar dat is een geestelijk duiden van een vleselijke wet. 
Dat het einde van alles is dat er ellende en pijn gaat komen, is niet omdat God zo vreselijk is, maar omdat de mens zo hardleers is en onwillig en met een onbedwingbare drijving tot liefdeloosheid en vernietiging. De profetie zegt dus niet wat de heerlijkheid van God is, maar het zegt dat de heerlijkheid van God zo wordt verfoeid, dat de mens ongetemperd boosaardig wordt. En dat niveau treedt op wanneer de mens weet dat God bestaat, en inziet dat er een schifting komt tussen goed en kwaad, en beseft dat hijzelf hartelijk kiest voor kwaad. Dat de mens die kennis nog niet heeft maakt de wereld enigszins dragelijk. Want in het licht van de vernietigende waarheid, wordt de gedoemde mens beestachtig. Als een brullend briesende leeuw.

Integendeel; het bewijst dat waarheid veelal een onbegrepen en onbeminde verborgenheid is. 

Je cognitief omgaan met wat je zelf zegt schiet ernstig tekort. Alweer. Want ik zeg: 
Wat waardevol is blijft bestaan, en wat vergaat vergaat. 87 pagina's bewijzen eerder bestendigigheid, dan vergankelijkheid.
En jij antwoordt dan dat Iets dat lang is niet meteen waardevol hoeft te zijn. 
Maar wat jij maakt van wat ik zeg, dekt niet wat ik zei. Als ik zeg dat 87 pagina's meer bestendigheid bewijzen dan vergankelijkheid, dan staat dat als een huis. Ook als jouw algemene waarheid geldt, dat iets dat lang is, niet meteen waardevol hoeft te zijn.
Hoor je niet zelf hoe zo'n prut je er van maakt? "Iets" is algemeen. "Niet meteen", hoeft niet nu aan de orde te zijn, en slaat nergens op als je 87 pagina's wilt inbrengen als niet meteen, Terwijl een maat van "bestendigheid" helemaal niet hoeft te zijn, dat het meteen waardevol moet zijn. Heel je woordenbrij is hier als los zand op een schaal van non-sense. Terwijl wat ik zei, gewoon blijft staan: 87 pagina's bewijzen eerder bestendigheid dan vergankelijkheid. Dat is een relatieve observatie ten opzichte van bijdragen die niemand drijven tot een reactie, en daarom niet eens een tweede pagina kunnen bereiken. 
Vind ik ook. Dank je voor je support.
Sorry, maar als jouw bijdragen verheffender zijn, zal bij mij ook minder zekerheid gelden en meer twijfel tentoongespreid worden.
Als het gaat om waarheid en wet, dan gaat het altijd over de wet van God en over God. Want God claimt de waarheid te zijn en te doen en te zoeken te bevestigen in recht en in wijsheid en in de wereld.
Nee; de oorlogen worden uitgevochten omdat emotie het wint van verstand, en haat en begeerte het winnen van vredelievendheid. Dacht je werkelijk dat Zelenski en alle Westerse landen De Krim willen veroveren om de Krimmers te bevrijden? Nee; ze willen het "rechtmatige" eigendom claimen, in naam van een revolutionaire regering en op grond van bloot eigendom, en met het oogmerk om de laatste meters eigendom te veroveren, ongeacht wat de bewoners willen en ongeacht hoeveel eigen burgers dat het leven kost. Pure oologszucht in een geopolitieke setting van boosaardigen die aan de touwtjes trekken. En wij Nederlanders maar denken dat we een eigen mening hebben. Die hebben we niet. We zijn slachtoffer, en zullen later zeggen: Das haben wir nicht gewußt.
Houdliever  je brutale mond en neem je woorden terug. Het gaat jou niet aan om hier te gaan zitten bepalen wat en wie hier verwerpelijk bezig is. Als je mij onder curatele wilt stellen of mijn gespreksbewindvoerder wilt zijn, zul je toch echt van een ander gehalte moeten zijn.
Wat de realiteit van het Koninkrijk van God betreft, is mijn inbreng dat het niet zo eenvoudig ligt als jij misschien denkt, en dat een ander zich niet door jouw persoonlijk standpunt zal laten overtuigen, ook al vind jij dat het een gedane zaak is voor jou. Bij serieuze inbreng zul je een basisvraag moeten beantwoorden: heeft de bijbel voor jou gezag. Is dat niet het geval, dan is elke geplukte tekst die jij in het gesprek slingert, zonder draagkracht en zonder slagkracht. Want je argument drijft in het luchtledige.
Ik denk dat jou dat wel typeert: je oordeelt personen, zonder zelf scherp te zijn op het oordelen over wat jezelf en wat een ander zegt. Maar bedenk dat alle inzichten verbleken, waar men niet scherp is op wat wordt gezegd, en met name wat iemand zelf zegt. Wat ik geloof, is in het concrete gesprek alleen aan de orde voor zover ik het er over heb. En dat invullerige hokjesdenken van jou, brengt je meer lasten dan lusten.
Exact.
Dat is niet waar. je zei zoveel meer. En wat je op de inhoud ontgaat, is dat het bij elkaar langs praten psychologisch juist een verbinding en een brugslaan schept. Alleen niet op de manier die jij in gedachten hebt. En ook met andere effecten. Denk aan Forest Gump. En ondertussen hebben wij elkaar wel mogen leren kennen. Ik weet nu dat ik niet naar jou moet luisteren, want je zegt iets anders dan je bedoelt. Maar zolang jij je verheft boven anderen en over de waarheid, zul je ermee moeten leren omgaan, dat je treedt op een niveau waar je tegenstand zult ondervinden. Ook van je medestanders.
Ook dat is niet waar. Waarheid is geen afspraak, maar een wezenlijk iets. Zij wordt door haar kinderen geëerd. Ben je niet haar kind, dan is dat lastig te doorzien. maar ben je wel een kind, dan zul je haar zoeken en vinden en eren en hoog houden.

Als je niet benoemt wie je bent, neemt dat niet weg wie je bent. Als je iemand tegenkomt in het Koninkrijk van God, dan is er maar één manier om te beoordelen of het broeders en zusters zijn: of zij de wil van God doen. Kom jij je vijanden tegen, dan is er maar één manier om ze te benaderen: alsof ze je medemens zijn. En waar je ze tracht te behouden, en dus waar je ware vriendschap betoont, daar breng je liefde en oordeel in gepaste maten over hetgeen liefdevol is en over hetgeen zondig is en van God los.
Waar twee of drie zijn vergaderd in de Naam van Christus, daar is Christus aangeroepen, en daar zal Hij zijn. Hij komt op de roep van de schapen. maar bij sommigen tot oordeel. Want de gedachte is omgekeerd: de Herder roept, en de schapen volgen, Waar dan de schapen in zwartgalligheid een wit voetje halen bij de duivel en dan de herder sommeren akte de presence te geven op die belofte dat in Zijn Naam vergaderd zijn Zijn aanwezigheid garandeert, nou daar is 't lijden in last.
Als ik in het midden is, dan is het tijd voor basisonderwijs.

De schepper van fantasie, schept eindeloos, en heeft een carrière in Hollywood.
De schepper van wonderen, heeft iets machtigs, en laat mensen versteld staan en in onbegrip.
De schepper van waarheden, heeft iets profetisch en drijft mensen tot bezinning op zijn woorden.
De schepper van wat verborgen is, die wijst en beduidt, en doet mensen instemmen. Want zij zien.
De schepper van een argument, spreekt en sluit zijn mond, Want het is het argument dat moet doorwegen.  

Zonder de wet, is er geen zonde. De wet "Gij zult niet eten" impliceert daarom dat zonde mogelijk is, Dat is zonde in het paradijs, nog voor de eerste zonde begaan was. Dus is helder dat God heeft gewild en gepland, dat de mens kan zondigen. Je kunt dat ook anders zien: God wist dat de duivel een tegenstander zou worden vanaf het moment dat de macht uit handen van de duivel genomen wordt. Want immers: de duivel was de overste der aarde, en deze had alle sleutels tot de mens in handen, Hij was feitelijk de Koning van de mens. Door de duivel de moeglijkheid te geven de mens aan zichzelf voor eeuwig te binden, heeft God de mens uitgeleverd aan degenen aan wie de mens toch al was uitgeleverd. Maar de mens is zoveel meer dan vlees alleen! Daarom zegt de Schrift ook het volgende: Jij, de duivel zult de heil van de mens vermorzelen, maar het zaad van de mens zal jouw kop vermorzelen. Dat is een oorlogsverklaring zonder genade en tussenoplossingen. Het gaat hard tegen hard. maar de wegen zijn zacht. God vanwege de barmhartigheid en het volmaken van het getal der kinderen Gods. en vanuit de duivel ook zacht, want de duivel weet, dat de kinderen van God in zachtheid alle ellende met liefde en enthousiasme omarmen. Want zij zij in hun hart wetteloos. Zonder wet.
En dat geeft de noodzaak en de essentie van het volk Israël weer: God laat zien hoe de mens zich gedragen moet. Wettig. Tegen het vlees in. Zonder barmhartigheid en genade voor zover die niet reeds bij wet is voorzien.

Toen God Jezus de drinkbeker niet voorbij liet gaan, gaf God aan Jezus in feite een oordeel: je weg is nog niet klaar en je lijden niet voorbij. Christus werd het Koninschap vooruitgespiegeld, net zoals aan David ook bij leven het koningschap werd beloofd.
Dat was geen ruilhandel. Dat was geen vlucht uit de geestelijke realiteit. Dat was geen bitter slikken, dat het leven gedoemd is uitsluitend lijden te zijn. Maar dat was de heerlijkheid van God, die werd ten toon gespreid en aangekondigd en beloofd, voor wie de weg van het kruis zou gaan. Er is leven in de weg, en opnieuw aan het einde van de weg.
Dat alles en die weg plat slaan, en de bewandelaars ervan behonen ruilhandelaren en op winstbejag uitzijnde ongeestelijken te zijn, doet tekort aan wie Jezus is, en aan wie God is. 
Maar jij leest dan dát wat Jezus zegt, en je knipt weg dat het loon is voor hen die volharden. Heeft ook niet de tollenaar loon, als hij goed doet, zegt Jezus. Maar als je goed doet, zonder loon, dan krijg je loon in het geloof. De kern is hier het woord geloof. Het geloof dat God leeft, en niet dood is. Het geloof dat alle ellende in het nu tijdelijk is, en wordt opgevolgd door een tijd van heerlijkheid. Het is waar dat wie niet gelooft, en toch goed doet, ook loon krijgt naar werken. Dat kan ook op deze aarde zijn, bij leven. En of diegene ook de heerlijkheid zal bereiken en ontvangen, dat is niet aan ons, maar aan wie over die ongelovige als opziener is aangesteld. Maar de moraal blijft niettemin om te geloven, dat God een plan heeft met deze aarde en met de mens, en dat plan is geen afbraak en dood in dodelijkheden, maar dat plan is opbouw en leven in levendigheden.
En dat er dan velen zijn, die anders doen dan gewenst of verordineerd, dat is steeds zo. In alle geledingen. Dat zet daarom geen zoden aan de dijk van een discussie.

Lucas 10: 18 En Hij zeide tot hen: Ik zag den satan, als een bliksem, uit den hemel vallen.
Johannes 12:31 Nu is het oordeel dezer wereld; nu zal de overste dezer wereld buiten geworpen worden.
Ik lees dat zo, dat de duivel altijd een plaats heeft tegenover God als overste van deze wereld. Als aanklager tegen de mens. Zie Job.
Maar door de komst in de hemel van Christus, is het Koninkrijk van God in de hemelen en ook het Koninkrijk van God op aarde,
voor zover de mens daadwerkelijk dat Koninkrijk doet en is, waarvan de eerste gemeente mooie momenten en getuigenissen geeft.
Christus heeft dus de rol van aardsengel of overste van de wereld of Koning der koningen overgenomen, voor zover het het geestelijke deel betreft.
Maar dat geestelijke deel is wel het enige deel dat ertoe doet. dat is het deel waarvoor geldt dat al je haren zijn geteld.
En de rest is overgegeven aan de duivel, die rondwaart als een briesende/brullende leeuw.
En de geest in het vlees heeft dus te maken met beide rijken, reden waarom de geest wordt aangezegd
om dat vlees actief af te sterven en te kruisigen.
Dat Maria hier geen plek heeft is voor mij evident: in de hemel wordt niet gehuwd,
en de bijbel gaat niet verder in het plaats geven aan Maria, dan dat zij als gezegend geldt onder de vrouwen op aarde.
De kerk als moeder of als Maria, zie ik dan weer wel als een passend beeld.
De moeder dient zich te onderwerpen aan het gezag van Vader.
Dat de duivel boos is op het zaad van de vrouw, is vanaf het begin geweest:
de duivel is overste over de mens en de aarde. Niemand komt tot God dan via het vlees
en via de macht en overheersing van de duivel. De duivel had meer macht dan God, over het vlees.
God heeft dat zo gewenst, om in machteloosheid geboren een nieuwe geestelijke mens te creëren.
Zodat het vlees, dat zo essentieel is voor mens-zijn, geen waarde meer toevoegt,
dat wil zeggen voor wie geloven dat het vlees slechts een tijdelijke belichaming is.
Dat het tijdelijk is, dat gelooft zelfs de ergste zondaar en de grootste tegenstander.
Dus is er in de dood een logische en reddende en levensgevende drijving tot God.

om ongestoord verder te joggen, all the way to Alabama, and back..