Tomega

Ja zeker, dat doe ik, maar dat is niet iets van mij maar van de feitelijkheid van nu.

Je bewijst met je reactie hoezeer de mens niet meer is dan een product van de geesten van een bepaalde tijd, als hij voeling met zijn ankers of zijn christelijk geloof heeft verloren. Ik ga je niet tegenspreken, omdat je eigen tegenstand meer zegt dan iemand je kan aanwrijven. Ik ken de god Baäl niet en een universum god die zich niet laat verleiden tot persoonlijk te ingrijpen bij kleine mensjes klinkt te afstandelijk, dat jij namens hem iets zou kunnen vinden van het beleid en ingrijpen van de God van Israël, die ook de God is van de mensheid claimt ook groter te zijn dan jouw power

Als je uitgaat van synchronisatie en samenwerking en ontdekken hoe gewone beschikbare middelen van toepassing kunnen zijn, kom je terecht in processen die verandering inhouden en bewerken, waarbij het morele doel van een bepaalde gewenste of logische of systeeminherente verandering verloren gaat, als dat al gewenst of gezicht zou worden. Onze tijd staat bol van dergelijke processen, en de leer dat dat iets positiefs kan brengen is volgens mij al gelogenstraft. Een dergelijke theorie of filosofie brengt ellende en de maatschappij gaat eraan kapot. Beter zou zijn om in de kern te onderzoeken wat

Bij een truc is er steeds een vorm van op een gewenst been zetten. Daarom blijft relevant om niet alle theorie gezag te geven en ook om binnen elke theorie te eisen dat er voldoende onderbouwing en een sluitende verklaring is. Doe je dat niet, en ga je het ene theoretische met het andere vergelijkend relativeren of wegpoetsen, dan doe je niet alleen een klassieke wetenschappelijke methode geweld aan, maar ook je geloofwaardigheid. Dergelijk hokus pokus rondom klassieke waarden, leidt in mijn optiek slechts tot een samenhang die self-floating en self-fullfilling is, met als resultaat ee

Het zou als een gebrek van de geest beschouwd kunnen worden dat als premisse geldt dat er iets waardevols zit in de bijdrage van de ander. Krachttermen vallen mogelijk in diezelfde categorie, hoewel daarvan in alle eerlijkheid gezegd moet worden dat deze alleen de gebruiker zelf stichten.

Het model is zelf de goocheltruc. Om informatie met een vork vast te pakken, moet je wel een heel vooringenomen beeld hebben van informatieverwerking en systemen en software. Abstracties zouden hier geen prachtig verzonnen verbeeldingen moeten zijn, maar juist principes die zowel in complexe omgevingen als in een model gelijk werkzaam zijn. In dit geval is het onzinnig om in je probleemstelling ervan uit te gaan dat een medium niet benodigd is. Communicatie zonder medium, of dat nu geluid, licht, of lading is, is als rooksignalen van een indianenvuur gebruiken als voorbeeld dat ook je compute

Nee, je principe is niet onderbouwd. Dat google al werkt met qubits laat zien dat het in principe niet gaat om het synchroniseren van ongelijke waarden. Dat synchroniseren kan wel, en ook prima, als je bekend bent met de principes achter kruisvergelijkingen, maar niet op het niveau van nullen en enen bij een model dat principieel werkt met beperkingen en een systeemonevenwichtigheid. Daar is nodig, dat je niet synchroniseert, maar dat je de principes blootlegt waarmee en waardoor de onderdelen communiceren. Laat je dat na, dan is je model een denkbeeld buiten de realiteit, met het risico dat h

Ja, ergens is toch wel handig om niet alleen voor jezelf een algemene verwachting te koesteren, maar vooral ook om dat te concretiseren en te bestemder plaatse te communiceren, om te voorkomen dat tobberende bevindelijkheden je verwachtingen gaan beheersen en je hoop op vooruitgang omvormen tot een zekerheid van ontmoedigend afglijden.

Nooit heeft geduldig wachten alleen veel opgebracht. De roeping is om ergens voor te gaan, en dan, al doende, geduldig te wachten waarop je je verwachting hebt gesteld. Niets doen, is als het ware hard wegrennen voor je verwachte toekomst.

In wereld en wetenschap bestaan zinvolle fundamentele inzichten en minder nuttige fundamentele inzichten. Wil je geen slachtoffer worden van dwaasheden, dan is het zaak om voor jezelf uit het complexe geheel, te trekken wat zinvol is, om dat te opwaarderen en om daarmee verder te gaan.

Verandering door vernieuwing des gemoeds, is een oudtestamentische norm, dat God de ongeestelijke brandoffers haat, maar besnijdenis van het hart verlangt. Niet het roken behaagt de Heer, maar een verandering van denken. Niet een aardse tempel vervuilen, maar een geestelijke tempel bouwen. Er staat "louter". Dat is slechts, niet gelouterd. Alle dwalenden waren gelovigen. Maar ze geloofden niet of althans handelden niet meer in de heiligheid van God. Daar is het beeld van de vruchten, die worden gewerkt door het geloof. Of juist niet.

Wie niet heeft, ook wat hij niet heeft wordt van hem genomen. Wie heeft, krijgt meer. Bevind daarom liever een bestaand wiel geschikt, liever dan het opnieuw uit te vinden. Hoewel in het laatste geval grote winst is, dat je het al bestaande wiel niet ziet als toereikend. Er is dan dus nog wat voor je om uit te vinden.

Klopt. Omdat er geen aandacht is, wordt het bewijs gemist.

Ah, is dat het. Ik zou juist uit de tijdloosheid ervan willen ventileren hoe het tijdelijke concrete duiding en richting krijgt.

De nood die er niet is, sta je open voor, terwijl de hoge nood waar je fysisch onder lijdt, niet landt. Is dan iets mis met de waarneming, of met de tijdelijke gesteldheid van je fysische nood? Of geeft onbegrip ook voldoende fundament voor ontkenning? En is een gestelde fysische nood van een gegeven moment iets tijdelijks, of is dat toch eerder tijdloos? Wat de natuur geeft, is er elk moment van leven. Maar niet op elk moment is daarvan drang en bewustheid. Daarom gelden ervaringen opgedaan in het verleden, als bronmateriaal ter voorbereiding op de nood in het heden, met zicht op verlossing

Voor dat het Koninkrijk Gods een koninkrijk werd, was er de heilsstaat van God onder de wet van Mozes. Die heilsstaat richtte zich niet op iets innerlijks, maar op het bewuste en rechtvaardige. Een oog om een oog was geen hardheid op schending, maar zachtheid op de drang naar vergeldingshaat. Die staat was God genoeg. En daarvóór was er de heilsstaat van het paradijs, en daarin was bewustheid en rechtvaardigheid vervat in vrijheid met kaders van beproeving. En de vraag die dan voorligt, is of het ontbreken van enig recht en rechtvaardigheid en systemen van orde ook een rechtvaardige basis bied

Volgens mij drijft het denken over de oerknal op het uitdijen van het heelal en de relativiteitstheorie. Daarom is niet met zekerheid te spreken over een oerknal, laat staan over hetgeen daaraan niet vooraf is.sterker nog, er zijn andere theorieën die logischer zijn. Wel kun je zeggen dat aan het begin van intelligentie ook intelligentie en iets van plan of opzet moet bestaan, tenzij je alle intelligentieontwikkeling in het proces denkt. Maar dat is tamelijk met zichzelf strijdend, omdat immers dat intelligente ook ergens ontwikkeld moet zijn om die processen te sturen. Als dan iets aan het be

Toe maar dan. Mijn tafel is leeg.

Ja, ergens kunnen we het eens zijn op belangrijke onderdelen van onderliggende waarden. Jammer maar ook prima als het daarbij blijft.

Als we nu het meest complexe ontdoen van chaos, zou dan al het andere geen kinderspel moeten zijn? Maar daar is een geloof vereist en gevraagd, dat het meest complexe zich leent voor decomplexificering. De chaoottheorie luidt dat chaos slechts bestaat bij de gratie van chaoten die het complexe weigeren te zien als een tekort aan begrip bij zichzelf. En decomplexificering wordt daar een zaak van essentie en constructivisme en voortbouwen op adagia en principes, om deze centraal en dragend te doen zijn voor alle onderdelen van het complexe. Dat vereist voortdurende verklaring en abstrahering van

Ja, dat is zo, maar weten we dan ook waarover het gaat? Fundamentele gedachten behoeven fundamentele bouwstenen. De tijd is overal tegelijk. En elke gebeurtenis heeft z'n eigen plaats en tijd, waardoor voor die gebeurtenissen geldt dat hun gelijktijdigheid in het relatieve midden ligt van de gebeurtenissen. Dat is waar tijd gelijktijdigheid is, relatief voor de betrokken gebeurtenissen en ten diepste gaat over afstandoverbruggingen. Er is daarom onderscheid te maken tussen een absoluut absolute tijd, die overal gelijktijdig is, en een systeemtijd die in systemen geldt waarin de tijd via bot

Amen. 2Petrus 2:15-16 Want alzo is het de wil van God, dat gij, weldoende, den mond stopt aan de onwetendheid der dwaze mensen; Als vrijen, en niet de vrijheid hebbende als een deksel der boosheid, maar als dienstknechten van God.

Dat is een paradox waar mensen gemakkelijk in verstrikt kunnen raken. De mens heeft de macht en souvereiniteit om op aarde te doen wat hij wil. Wie moraal heeft die kan dat niet. Voorbeelden bespaar ik je. Is hij dan beperkt en minder souverein?

Kortst en smalst is het voornemen dat je eigen leven hier en nu stopt, om het geheel opnieuw in te richten voor geschiktheid voor de eeuwigheid. Langst en onmogelijk is om dat vervolgens te doen en vol te houden. En breed wordt de weg en kort de weg om in te gaan. Dat wil zeggen in de beleving en bezieling die het geweten gaat overtuigen van de logica dat geen onmogelijkheden worden gevraagd en dat begrip en liefde zo onmetelijk is, dat onze tekortkomingen wegvallen, als we dan ook maar datzelfde begrip en diezelfde liefde hebben. Dus iedereen eindigt op de grote hoop. Maar in die ho

Wat precies? Waar ik sta is voldoende zicht.