Thinkfree

@Thorgrem
Topmod 
@Robert Frans geen optie ?

God ziet het hart, begin met vragen of ie je wil veranderen wil naar zijn beeld.. 

Als God zwijgt, keert Hij zich niet van je af, maar wacht Hij tot jij je echt naar Hem toekeert.”
https://visie.eo.nl/2017/01/week-van-gebed-als-god-je-gebed-niet-verhoort/
Heb je hem lief gekregen ?

Betekent dit dan niet dat je aangewezen bent op denkers die niet in God geloven? Want dat is nu juist wat ik je de hele tijd probeer duidelijk te maken.

Probleem is alleen dat je zo werken en geloof tegen elkaar uitspeelt, terwijl ze beiden een geheel vormen. Door je deugdzaamheid vermeerder je je geloof en door je geloof vermeerder je je deugdzaamheid. Je haalt nu zodanig Schriftgedeelten aan, dat het lijkt alsof ze spreken over een passieve vorm van geloof. Maar in de Schrift wordt heel veelvuldig aangegeven dat christenen niet moeten zondigen, dat zij hun roeping moeten waarmaken, dat God liefhebben het onderhouden van zijn geboden behelst, dat geloof zonder werken dood is en dat je niet het Rijk binnenkomt als je Gods wil niet doet. Ernstige waarschuwingen die al aangeven dat geloven niet vanzelf gaat.
Het is dus niet of-of, maar en-en. Juist omdat Hij onze Geliefde is, mogen we met Hem intiem samenwerken om heilig te worden en steeds meer op Hem te lijken. Mogen we groeien in de navolging van Christus door gebed, sacramenten en naastenliefde. En ook in het werkelijk verafschuwen van je zonden, zodat je wel degelijk berouw hebt als je je vrouw slaat en er alles aan wilt doen om het goed te maken. Uit onszelf kunnen we wellicht niets, maar met Christus naast en in ons kunnen we bergen verzetten. En met zijn gaven en talenten schenkt Hij ons ook de verantwoordelijkheid er goed en vroom mee om te gaan.
Als je gezondigt hebt, is het daarom niet voldoende om enkel te roepen dat je rechtvaardig zou zijn. Want je bent door Hem wedergeboren, verlost en bekwaam gemaakt tot het waarmaken van je roeping. Hij geeft je alle schatten en genaden die je nodig hebt om heilig te worden, naar de roeping die je hebt. Je hebt dus geen excuus om te zondigen en zal deze daarom berouwvol aan God moeten belijden. Dan zal God je ook barmhartig vergeven en de liefde tussen jou en Hem herstellen. Hij zal je dan weer oprichten en verder helpen. Maar zonder berouw is er geen echte liefde mogelijk en doe je het Offer tekort.
Het valt me dan ook op dat jij en verschillende anderen hier uitsluitend vanuit het ideaalbeeld schrijven: als je gelooft, dan wil je graag goede werken doen en is de weg naar heiligheid eenvoudig en heerlijk. Dat ideaalbeeld is terecht, maar zij is echter het doel, niet het middel en dus niet altijd de realiteit. Alle geloofshelden hadden juist te maken met beproevingen, moeilijkheden, lijden, zondige neigingen en perioden van dorheid en leegte. Maar ze bleven toch gehoorzamen, ook al was hun geloof soms zo klein als een mosterdzaadje en hielden ze enkel trouw door "dwaze," soms bijna koppige en niet te rationaliseren trouw aan Gods geboden.
Uiteindelijk zal elke gelovige inderdaad heilig en volmaakt verenigd met Christus worden en nu alreeds kunnen we daarin groeien en een voorsmaak ontvangen in de heilige sacramenten en in de liefde voor God en elkaar. Maar de poort is nauw en het pad is smal, vol beproevingen, woestijnperioden en valpartijen. Vele mensen van wie je misschien het idee hebt dat ze wat lauw en koel zouden zijn in het geloof, onderhouden misschien juist een heel diep en intens geloof, terwijl ze dat zelf in alle oprechte nederigheid misschien totaal niet zo zien. Zij zijn dan inderdaad voorzien in alles wat zij verlangen en alles wat zij nodig hebben, namelijk Christus zelf.

Dat was echter omdat de farao het Israëlische volk wilde onderdrukken. Hij wilde voorkomen dat ze te groot zou worden en mogelijk in een oorlog de kant van de tegenstander zou kiezen. Die redenatie kun je al in het eerste hoofdstuk van Exodus vinden.
De slavernij die Israël onderging had dus een hele specifieke context, ongeveer zoals nu sommige dictators ook het volk onderdrukken en afbeulen. Iemand die immers vermoeid, hongerig en geheel afhankelijk van de grote leider is, zal immers niet zo snel een opstand beginnen.
In dezelfde bijbel zie je namelijk ook een ándere kant van de oud-oosterse slavernij. In Genesis lees je namelijk over Jozef, die als slaaf in dienst kwam bij de farao. En hoewel hij inderdaad volstrekt geen rechten had, verwierf hij toch veel macht en regeerde hij uiteindelijk zelfs over het land.
Een slaaf kon in die tijd dus een vrij aanzienlijke functie bekleden en voor sommige arme mensen was slavernij ook de enige manier om bestaanszekerheid te verwerven of schulden af te lossen. Een slaaf had immers wel te eten, een woning en enige bescherming. De slavernij destijds was dus toch niet te vergelijken met bijvoorbeeld de slavernij in Amerika.
Slavernij is iets wat we terecht nu afkeuren, maar we moeten ons wel blijven realiseren dat slavernij verschillende vormen heeft gehad in de geschiedenis en soms zelfs behoorlijk kon lijken op de huidige loondienst. In het oude testament lees je dan ook dat de Israëlieten zelf relatief respectvol met slaven moesten omgaan en genoegdoening moesten doen als ze een slaaf doodden of te zwaar mishandelden.
Daarbij kun je je natuurlijk afvragen of wij ook niet een vorm van slavernij toestaan in de productie van onze luxe-artikelen, daar de arbeiders daarvoor bij lange na niet altijd loon naar werken krijgen en soms zelfs ernstig worden uitgebuit en mishandeld. Zouden we dan werkelijk niet voldoende geld hebben om fatsoenlijk met deze mensen om te gaan?

De Bijbel legitimeert slavernij niet. De Bijbel leert dat slaven goed behandeld dienen te worden. En dat is heel iets anders.

All time favorite
 
 

Welkom @Eric83
Wees voorzichtig met mensen die claimen de waarheid in pacht te hebben.
Want hoe kan je dat weten zonder absoluut, dat is als beweren dat je de volle honderrd procent kent.
Want dat is waarheid, de volle honderd procent. en jezus/god claimt die te zijn, de waarheid.

Dat gaatje werd er niet zomaar ingeslagen en was het gevolg van een bewuste keuze van de slaaf om zijn heer na 6 jaar (waarna hij in principe vrij was om te gaan) te blijven dienen. Dit doorboorde oor was een vooruitwijzing naar de doorboorde handen en voeten van Jezus aan het kruis.

Ook daarvoor zul je dus naar de context van de brief en de situatie van de betreffende christenen moeten kijken, om deze uitspraak goed te kunnen duiden. Als je het hele hoofdstuk in beschouwing neemt, dan zie je namelijk dat het niet over slavernij gaat en dit citaat dus geen oordeel over slavernij an sich geeft.
De brief is geschreven aan een kleine groep christenen in een heidense omgeving, waarin hun leefwijze en geloof soms conflicteerde met die van de niet-christelijke buurtbewoners. Petrus roept vervolgens de christenen op om niet meer ergernis op te wekken dan noodzakelijk, maar om een voorbeeldig leven te leiden en het onvermijdelijke lijden in rust en vertrouwen te dragen. Dit ook omdat je als kleine minderheid nu eenmaal geen schijn van kans maakt als je wil strijden tegen een allesbepalende meerderheid, zeker niet in meer gewelddadige tijden dan die van ons.
Zo schrijft hij in dat hoofdstuk dat christenen zich moeten schikken naar de overheden die over hen aangesteld zijn en dat christenslaven zich moeten schikken naar hun meesters, ook als dezen lastig zijn (misschien omdat zij bijvoorbeeld het geloof niet deelden). Hij geeft dus voorbeelden van hoe zich te schikken, geen geboden omtrent slavernij zelf.
Het lijkt er dus sterker op dat Petrus eigenlijk zegt: op dit moment kunnen jullie niet veel veranderen aan de lastige situatie zonder te zondigen en of jezelf in groot gevaar te brengen, dus draag daarom het lijden samen met Christus, schik je in de positie die je inneemt in je omgeving en vertrouw op Gods voorzienigheid. En dat zij die onrechtvaardig lijden verdragen, daarbij meer worden beloond dan zij die rechtvaardig lijden verdragen.
Kortom, het is dus een heel andere boodschap dan een maatschappelijke-politieke duiding van de status van meester en slaaf. Het gaat over een innerlijk vertrouwen op God en het je onthechten van alle verlangens die je van dat vertrouwen afhouden.
Je kunt dan wellicht van oordeel zijn dat Petrus slavernij meteen had moeten afkeuren in zijn brieven en slaven meteen had moeten oproepen om zich tegen hun meesters te keren, maar je moet in je oordeel dan wel de omstandigheden meewegen die toen golden. Het is heel wel mogelijk dat als Petrus dat gedaan had, hij de betreffende slaven in een nog veel lastiger en gevaarlijker pakket had gebracht en de christelijke minderheid in het algemeen in een te groot gevaar. Misschien ontnam hij sommige slaven daardoor zelfs nog de kans op overleven.
Voor Petrus was slavernij daarbij waarschijnlijk gewoon een vaststaand gegeven, waarin meesters zowel goed als "lastig" konden zijn, en zag hij vanuit zijn kennis en cultuur geen aanwijzingen dat slavernij in zichzelf immoreel zou zijn. Dat is dus iets anders dan weten dat slavernij immoreel is, maar het toch aanhouden of toestaan terwijl er geen enkel gevaar is als je het stopt of afwijst.

In de Galatenbrief heeft hij het wel degelijk over slaven (want in zijn algemeenheid: slaaf tegenover vrije, man tegenover vrouw, etc), en niet over een slaaf (t.w. Onesimus)...
En of je vindt dat er aan cherry-picking gedaan wordt hangt af van je uitgangspunt rond de vraag aan wie God zijn genade aanbiedt: aan een enkeling, of aan allen?! Of er enkelingen zijn die die genade afwijzen doet niets af aan de uitspraak dat in Christus allen gelijk zijn: leef je vanuit Gods genade, dan zijn allen gelijk... Vrienden én vijanden, broeders én buitenstaanders.
Zie een voorbeeld van Jezus:
Ander onderwerp, zelfde conclusie...
 

Sterkte @Dolce Vita 
 

Jammer dit. Beneden je niveau. Vind je t nodig?
 

De Bijbel gaat juist over bevrijding uit slavernij. 

Best. Ik zal mijn emphatische vermogens aanwenden en mij inleven in een naturalistische kanibaal. Ik vind jou, als beest, heerlijk en geniet van de jacht, vangst, slacht en consumptie van Dat beloof ik. Ik vind dat dit moet kunnen, want mijn moraal is niets anders dan het gevolg van evolutie en bezit niet meer gezag over mijn gedrag dan enige andere activiteit van mijn brein. Compulsief van aard dat deze is maakt ze geen onderscheid tussen moreel of amoreel gedrag. Geen van beiden bezit meer gezag dan de ander, want ze is slechts het resultaat van chemisch geborrel en gebruis. Het is enkel mijn persoonlijke voorkeur of de weerstand van een ander die van doorslaggevend resultaat is. Het boeit mij niet dat jij dit wel of niet leuk vind. Waarom zou mij dit boeien? Ik eet je gewoon lekker op want mijn evolutieproces is gewoon anders verlopen bij mij dan bij jou. Of niet, misschien ben jij ook wel een kanibaal. Maakt allemaal niets uit, ik doe wat ik goed vind voelen en wat mij genot brengt. Zo verkies ik dit nu eenmaal te definiëren want externe moraal bestaat niet.
Hmmm, heerlijk gegeten en nu lekker slapen. Dan ga ik morgen mijn auto een pak slaag geven en mijn hond geef ik de kliekjes van deze overheerlijke maaltijd en laat hem genieten van jouw dijbeen, daar kan ie wel even op knabbelen voordat ie op is. Waarom? Omdat het kan!

Ik blijf het een boeiende vraag vinden. Zelf zie ik geen problemen met geweld in games als het met mate is en een goed verhaal dient. Maar toch zijn er hier en daar spellen waarin je echt heel ziek en sadistisch geweld kunt toepassen, zoals bijvoorbeeld in Postal. En in de Grand Theft Auto-reeks kun je als gangster ook vrij bruut en wreed optreden (hoewel het gangsterleven echter niet altijd verheerlijkt wordt in die reeks).
En wat dacht je van Mortal Kombat? We moeten misschien nu een beetje lachen om de commotie die het eerste deel veroorzaakte; vonden we dát toen te gruwelijk? Maar de fatalities van Mortal Kombat X vandaag de dag zijn wel héél erg creatief en expliciet in sadistische wreedheid. Bekijk ze maar eens op YouTube als je durft en een stalen maag hebt. Gaan we dat straks dan ook weer normaal vinden?

Waar ligt de grens dan eigenlijk? Wat we nu normaal vinden qua geweldsrealisme, zou vroeger absoluut ondenkbaar zijn geweest. En stel dat een spel juist heel cartoony oogt, maar je er wel kinderen kunt mishandelen of vrouwen kunt aanranden? Als je er dus dingen kunt doen die echt afschuw wekken bij elke moreel gezonde geest?
Natuurlijk blijven spellen spellen en zijn de personen stukjes programmacodes. Maar net zoals boeken wel degelijk gevaarlijke of smerige ideeën kunnen verspreiden of promoten, ook al bestaan de personages er enkel uit papier en inkt, zo kunnen games dat ook. Zo zijn er zelfs nazispellen waarin je joden kunt vergassen. Dat zijn dan toch geen spelletjes meer.
Ik denk dat je spellen dan ook het beste op dezelfde wijze kunt beschouwen als boeken en films. Misschien soms hier en daar iets voorzichtiger, omdat in een spel je zélf direct in het verhaal participeert. Het verschil tussen het stapelen van goomba's in Mario en het uiteenrukken van je opponent in Mortal Kombat zal iedereen wel kunnen aanvoelen. Daar hoeven we niet al te ingewikkeld over te doen.
De vraag is alleen of je echt zelf uit te voeren immoreel gedrag in games, dus gedrag dat je in het echte leven ook zo zou kunnen toepassen, wel zonder meer kunt wegwuiven onder het mom dat het maar een spel is. Want spel of geen spel, je voedt er wel je geest mee en is dat altijd wel zo handig? Zou je immers ook boeken lezen die geweld, wreedheid en criminaliteit verheerlijken?

Fps (first person shooter)
Waarom deze vraag: in de bijbel staat de we zondigen in gedachten, woorden, en werken.
Alleen is dit met betrekking op de realiteit bedoeld.
Hoe zit dat met de digitale wereld ? (Gaming)
Kun je pixels doden, en moet je dat willen ale christen Zijnde?
 

Als je niet eens gelooft dat God bestaat begrijp ik eerlijk gezegd niet zo goed wat je bijdrage kan zijn in een onderwerp waarin besproken wordt of God verdriet kan hebben. Dat lijkt me dan eerder op trolgedrag. Met alle respect.

Als dat het geval geweest zou zijn, zou dat gekund hebben. Maar ik geloof niet in voorouders van Adam.
Buiten God. Kwaad is de afwezigheid van God.

God kan de zonden niet verdragen daar komt zijn toorn uit voort.
Zij die in Christus zijn worden in Christus aangezien, hij heeft volkomen betaald.
Als je in Christus bent krijg je een andere wil... de wil om God te behagen je gebed wordt dan niet mijn wil maar u wil geschiede... 

Inderdaad wie gelooft met zijn hart en belijd met de mond dat jezus god de zoon is. 
 

Geef het goede voorbeeld, en wijs hun erop waarheen liegen heengaat. 
Op lange termijn ga je er aan kapot
Iets zoals roddelen heb ik een bloed hekel aan.. het kan mensenlevens kapot maken.
Vaak valt de schade niet meer te repareren.
Het heeft te maken met de eigen ik, eer, ego, trots, hebzucht, macht enz...
Vandaar dat God ook van je vraagt nederig te worden, en om je eigen ego neerteleggen.
Tenslotte kan bij het kruis alles vergeven worden
Iemand die de waarheid liefheeft, heeft zichzelf echt niet hoog staan hoor.

Toch opmerkelijk dat juist daar de christelijke kerk zeer snel groeit.

Geef het goede voorbeeld, en wijs hun erop waarheen liegen heengaat. 
Op lange termijn ga je er aan kapot
Iets zoals roddelen heb ik een bloed hekel aan.. het kan mensenlevens kapot maken.
Vaak valt de schade niet meer te repareren.
Het heeft te maken met de eigen ik, eer, ego, trots, hebzucht, macht enz...
Vandaar dat God ook van je vraagt nederig te worden, en om je eigen ego neerteleggen.
Tenslotte kan bij het kruis alles vergeven worden
Iemand die de waarheid liefheeft, heeft zichzelf echt niet hoog staan hoor.