Desid

Precies. Het komt over als een gewrongen poging de eigen theologie kloppend te krijgen. Ik wil best ingaan op specifieke argumenten als iemand dat nodig vindt, maar voor nu leg ik dit artikel terzijde.

Het Beest uit de Zee is de teruggekeerde keizer Nero.
Het Beest op het Land is de keizercultus.
Daarover bestaat grote overeenstemming in de wetenschappelijke literatuur.
Opgelost!
Slotje?

Voor Wachttorenmensen wordt ook ernstig gewaarschuwd op de site van Vlichthus. Zullen ze niet leuk vinden dat je hier met hen heult.

Daniël is een heel ander boek, en gaat over de periode tot ca 164 v.C.
Dit knip en plak je van een of andere gekkies-site.
 
Het lijkt op alle vier de beesten uit Daniël. M.a.w. het is net zo gevaarlijk als al die beesten bij elkaar. En wat was die dreiging t.t.v. Openbaring? Juist, het Romeinse rijk.
 
Kletskoek. Het rijk van Alexander was niet bedoeld als herstel van het Babylonische rijk.
 
Ten eerste klopt dit al niet omdat je het Griekse rijk (de panter) eruit licht, en dat je dit rijk als herstel van het Babylonische rijk duidt. Dus klopt je gevolgtrekking ook niet.

Dan is het me nog niet helemaal duidelijk.
Bedoel je dat het jouw aantekeningen uit de publicaties van Vlichthus zijn?
Of dat jij zelf de auteur bent van de publicaties van Vlichthus?
En je zegt dat je die aantekeningen letterlijk hebt geciteerd. Van wie dan, of waaruit?
Het is gewoon plagiaat om teksten van anderen zonder bronvermelding te gebruiken. En zelfs als de auteur toestemming geeft, is het wel zo netjes om te zeggen waar je het vandaan hebt.

@Desid
Nogmaals:  het zijn mijn aantekeningen uit een Bijbelstudie over Openbaring, waarvan ik, zoals gezegd, SOMS letterlijk citeer wat de auteur heeft geschreven.  En ja, ik heb toestemming gekregen, zonder de bron te vermelden, deze studie te publiceren, of men dat nu "netjes"  vindt of niet, doet niet ter zake.  Als men daar bezwaar tegen maakt, is het "einde verhaal"  wat mij betreft.  Je kunt er dus kennis van nemen of niet, de keuze is aan jou om inhoudelijk te reageren op deze studie of niet.

Het Beest uit de Zee is de teruggekeerde keizer Nero.
Het Beest op het Land is de keizercultus.
Daarover bestaat grote overeenstemming in de wetenschappelijke literatuur.
Opgelost!
Slotje?

Wij beschouwen dit maar als een grap.Maar goed een beetje humor is hier hard nodig.

Ja dan is ze er snel bij met het klikken op de rode knop,zielig,maar ja het blijven protestanten vol met haat.de meesten zijn nog nooit in een Katholieke Kerk geweest is onze ervaring,en nooit is onderzoeken hoe het nou echt zit,die dat doen worden dan ook Katholiek.
Maar net wat er in Timoteus staat...... strijd de goede strijd...........VERITAS VOS LIBERABIT.

Dan zijn wij (en wiki) het niet eens over het begrip "bewijs". http://www.encyclo.nl/begrip/Bewijs en eindigt onze discussie hier. Ik vind het nl. niet gepast de Nederlandse taal te gaan verkrachten om een god aan te tonen/te bewijzen, zelfs maar proberen aannemelijk te maken.

Eh.. ja dat heet godsdienstwetenschap. En of godsdienst biologisch te verklaren is: wellicht, maar onderzoek daarover staat nog in de kinderschoenen. Al te forse claims op dit gebied zijn dus voorbarig.
Maar godsdienstwetenschap en biologie kunnen de waarheid van een bepaalde religie niet bepalen.

Dat hangt ervan af wat je met betrouwbaarheid bedoelt. Jouw bank is niet op dezelfde manier betrouwbaar als de stelling dat water H2O is. Toch doe je er zaken mee.

Er is geen sprake van het mystificeren van een historische persoon. Dat dit jou vanzelfsprekend lijkt, zegt vooral iets over jouw vooroordelen.
 
Een Joodse groepsleider? Welnee, hij beroept zich op Jezus Christus die aan Gods rechterhand in de hemel zit. Natuurlijk is volgens Paulus Jezus een Judeeër geweest, en ook de leider van een groep allicht,  maar Paulus beroept zich niet op Christus in die hoedanigheid.
We weten verder niets over de omstandigheden waarin Paulus de opgestane Jezus zag. Dat hij schuimbekte, staat al in geen enkele bron. In de enige verhalende bron over deze gebeurtenis, Handelingen der apostelen, die meestal rond 90 gedateerd wordt, staat dat Paulus ter aarde stortte, een licht zag, een stem hoorde, en daarna tijdelijk blind werd. Maar dit is ruim een halve eeuw na dato geschreven, dus het is maar de vraag wat er precies waar van is.
Verder is een verschil in genre natuurlijk geen verschil in inhoud. Paulus schrijft geen biografie van Jezus. Dat hij daarom niet op één lijn zou zitten met de evangelisten is dus een slag in de lucht. Bovendien zou je kunnen zeggen dat Paulus qua opvatting meer gemeen heeft met het jongste evangelie dan met het oudste evangelie. Volgens Paulus is Jezus Christus pre-existent en verbleekt zijn leer ten opzichte van kruis en opstanding. Iets vergelijkbaars is het geval bij het evangelie naar Johannes.
Met andere woorden, wat je schrijft slaat eigenlijk nergens op.
Jij hebt ook de Bijbel nog niet echt kritisch leren lezen, dus ik zou zeggen: kijk naar je eige!
Waarom zijn onze geschiedenisboeken doordrongen van het feit dat JC historisch bestaan heeft? Omdat dit een algemeen aanvaard feit is. Daar is niets mis mee.
Keiharde bewijzen zijn er niet voor zijn bestaan? Nee, maar dat geldt voor 99,99% van de mensen uit de Oudheid. Dus je legt hier een onrealistisch criterium aan. Naar de maatstaven die historici aanleggen voor het bestaan van iemand, slaagt Jezus met vlag en vijfdubbele wimpel.
Met andere woorden, je meet met twee maten want je bent bij Jezus opeens heel kritisch, terwijl je andere dingen wel voetstoots aanvaardt (bijvoorbeeld dat Paulus schuimbekkend ter aarde viel - dat haal je zelfs niet uit de oude bronnen).
Ik denk dat Jezus, zoals hij in de verhalen van de eerste christenen tot ons komt, nog steeds mensen geestelijk kan raken, zelfs mensen die er niet mee zijn opgegroeid. Ook als dat veelzijdige beeld van Jezus kritisch gefileerd en grondig in historische context gezet is. Dat laatste is misschien wel een van de grootste geestelijke prestaties van de christelijke theologie, zoals Albert Schweitzer schreef.

Er is geen sprake van het mystificeren van een historische persoon. Dat dit jou vanzelfsprekend lijkt, zegt vooral iets over jouw vooroordelen.
 
Een Joodse groepsleider? Welnee, hij beroept zich op Jezus Christus die aan Gods rechterhand in de hemel zit. Natuurlijk is volgens Paulus Jezus een Judeeër geweest, en ook de leider van een groep allicht,  maar Paulus beroept zich niet op Christus in die hoedanigheid.
We weten verder niets over de omstandigheden waarin Paulus de opgestane Jezus zag. Dat hij schuimbekte, staat al in geen enkele bron. In de enige verhalende bron over deze gebeurtenis, Handelingen der apostelen, die meestal rond 90 gedateerd wordt, staat dat Paulus ter aarde stortte, een licht zag, een stem hoorde, en daarna tijdelijk blind werd. Maar dit is ruim een halve eeuw na dato geschreven, dus het is maar de vraag wat er precies waar van is.
Verder is een verschil in genre natuurlijk geen verschil in inhoud. Paulus schrijft geen biografie van Jezus. Dat hij daarom niet op één lijn zou zitten met de evangelisten is dus een slag in de lucht. Bovendien zou je kunnen zeggen dat Paulus qua opvatting meer gemeen heeft met het jongste evangelie dan met het oudste evangelie. Volgens Paulus is Jezus Christus pre-existent en verbleekt zijn leer ten opzichte van kruis en opstanding. Iets vergelijkbaars is het geval bij het evangelie naar Johannes.
Met andere woorden, wat je schrijft slaat eigenlijk nergens op.
Jij hebt ook de Bijbel nog niet echt kritisch leren lezen, dus ik zou zeggen: kijk naar je eige!
Waarom zijn onze geschiedenisboeken doordrongen van het feit dat JC historisch bestaan heeft? Omdat dit een algemeen aanvaard feit is. Daar is niets mis mee.
Keiharde bewijzen zijn er niet voor zijn bestaan? Nee, maar dat geldt voor 99,99% van de mensen uit de Oudheid. Dus je legt hier een onrealistisch criterium aan. Naar de maatstaven die historici aanleggen voor het bestaan van iemand, slaagt Jezus met vlag en vijfdubbele wimpel.
Met andere woorden, je meet met twee maten want je bent bij Jezus opeens heel kritisch, terwijl je andere dingen wel voetstoots aanvaardt (bijvoorbeeld dat Paulus schuimbekkend ter aarde viel - dat haal je zelfs niet uit de oude bronnen).
Ik denk dat Jezus, zoals hij in de verhalen van de eerste christenen tot ons komt, nog steeds mensen geestelijk kan raken, zelfs mensen die er niet mee zijn opgegroeid. Ook als dat veelzijdige beeld van Jezus kritisch gefileerd en grondig in historische context gezet is. Dat laatste is misschien wel een van de grootste geestelijke prestaties van de christelijke theologie, zoals Albert Schweitzer schreef.

Pauls proclameert Jezus niet als de Christus, dat gebeurde al tijdens Jezus' leven.
En natuurlijk geloven christenen beiden. Daar is geen tegenstelling tussen.
Paulus was geen gezant van de historische Jezus, maar van de opgestane Jezus. En zoals iedereen weet kwam hij een paar keer knetterhard in conflict met wie zijn aardse volgelingen geweest waren.

Het blijft een aloude kwestie: gelukkig maar onvrij, of ongelukkig maar vrij? Zalige onwetendheid, of de waarheid verkiezen boven geluk?
In de bekende roman Brave New World van Aldous Huxley wordt dat thema verkend middels een technocratische samenleving waarin plezier voorop staat, maar ook in de film Avatar van James Cameron, waar de goddelijk bevonden entiteit Eywa de Na'vi bewust primitief doch gelukkig houdt en de wetenschappelijk ingestelde mens op effectieve wijze van Pandora weet te weren of weet te assimileren in de Na'vi-stam.
Ik denk dat de Schrift die kwestie ook diepgaand verkend en dat de verhalen een balans proberen aan te geven tussen vrijheid en gehoorzaamheid. We weten niet waarom de schepping is zoals het is, maar nu het zo is, proberen we voor onszelf te duiden welke rol wij hierin spelen en welke betekenis het heeft voor ons om als kwetsbare, kleine mensen in een grote, gevaarlijke kosmos te leven.
Het is goed voor te stellen dat de verleiding van een onvrij doch gelukkig bestaan in zalige onwetendheid zo enorm groot is en vele dictaturen drijven dan ook juist op dat verlangen: volg de Leider maar en alles zal uiteindelijk goed komen. Niet voor niets wekt Pandora bij veel mensen zo'n diep verlangen op naar eenzelfde leefwijze en heeft onze consumentistische samenleving al een aantal subtiele en soms minder subtiele trekken van de dappere nieuwe wereld als je goed kijkt.
Een God die de mens echter vrije wil en verantwoordelijkheid geeft, die níét alle slangen uit de hof verdrijft maar ze toestaat de mens te bevragen, lijkt dan erg in te gaan tegen dat menselijk verlangen. Maar toch maken we ook weer heel graag gebruik van onze kennis en ontwikkelen we ons razendsnel, ook met destructieve gevolgen voor de schepping en voor onszelf.
Ik denk dat de verhalen van de Schrift vooral oproepen om verantwoordelijkheid te nemen en om God in vrijheid en niet in slaafsheid te volgen. Want net als in Brave New World, hebben zaken als liefde, vriendschap en trouw geen enkele betekenis meer als ze worden opgelegd, als ze niet méér zijn dan speeltjes die je weer kunt dumpen als ze je niet genoeg plezier meer zouden opleveren.
Daardoor is ons leven misschien zwaar en moeilijk, maar wel mooi en vol betekenis. Is onze geschiedenis enorm complex en zowel vol wreedheid als vol lieflijkheid, maar ook vol ontwikkeling en een grenzeloze fascinatie voor de kosmos en het mysterie. Alle mensen krijgen met leed te maken ja, maar toch houden vrijwel alle mensen ontzettend van het leven, offeren ze zichzelf voor elkaar op als het nodig is en vinden mensen het leven te mooi en te uniek om zomaar te willen sterven. Het leed inspireert ons juist des te meer, getuige onze kunst en literatuur, maar ook vele biografieën waarin het leed een bijzondere betekenis krijgt toegewezen. De mens identificeert zich toch op unieke wijze met haar kwetsbaarheid en kent zelfs eenzelfde woord voor zowel liefde en hartstocht als lijden en vernedering, namelijk passie.
Het bijzondere is dan ook dat de mens aan de ene kant zegt te verlangen naar zo'n paradijselijk leven, maar aan de andere kant het paradijs nu juist verwoest om die paradijselijke staat te willen verkrijgen en het werkelijk kwetsbare en zachtaardige niet omhelst maar veeleer juist uitbuit en minacht.

Het is een mythe dat er een soort 'zuiver' jodendom was waaruit het christendom is voortgekomen, onbesmet door 'Grieks' denken.
De realiteit is dat Judea al eeuwenlang onder de invloed stond van de Griekse cultuur. Dat blijkt, om maar een ding te noemen, uit de Griekse vertaling van de heilige (en minder heilige) Schriften van de Judeeërs, een vertaling die waarschijnlijk voor de latere boeken in Jeruzalem heeft plaatsgevonden. Paulus en de evangelisten gebruiken deze vertaling(en) naar hartelust. In Paulus' denken kun je ook allerlei 'Griekse' ideeën aanwijzen. De Christuscultus is daarmee een onderdeel van de dominante Griekse cultuur, al bleef deze verworteld in Judese tradities.

@Magere Hein Inderdaad. De mens is, biologisch gezien, gewoon een dier, precies zoals jij omschrijft. Met gewoonten, emoties en drijfveren. Maar ook met idealen. Ook met verlangens naar een wereld die er niet is. Enerzijds leeft de mens gewoon haar leven, anderzijds denkt zij daarover na en is zij toch niet tevreden met deze gewoonlijke dierlijke staat. Ze verlangt vaak wel naar een vrij leven in de natuur, maar wil daarbij toch ook zichzelf op cultureel en zingevend gebied ontwikkelen. Ze wil, als het ware, harmonieus met elkaar in de natuur leven, maar wel met een iPhone.
Zelfs de meest primitieve stammen, die wij niet zelden nogal eens romantiseren juist vanuit ons verlangen naar puurheid en natuur, vervaardigen immers kunst, brengen ordeningen in hun leefwijze, doen kennis op over de natuur en de menselijke psyche en vertellen verhalen en mythen over de kosmos. En ontwikkelen zich verder waar ze dat kunnen en willen.
In allerlei culturele uitingen, van liturgie tot poëzie tot muziek, geeft de mens dus dat verlangen vorm, probeert zij te ontsnappen uit het gewone, en zijn er hier en daar zelfs ook mensen die wel degelijk tegen de stroom ingaan. En die mensen vindt je overal, in alle culturen en ook in alle levensbeschouwingen. Daarom is de mens ook ongeneeslijk religieus, omdat zij juist zo cultureel en rationeel begaafd is en niet tevreden met de status quo. Daarmee wil ik natuurlijk niet zeggen dat niet-religieuzen dat niet zouden zijn, maar ook zij gebruiken vaak eigen verhalen en symbolen om hetzelfde te doen.
Zelf zo'n ideale wereld creëren is inderdaad onmogelijk. Dat leert het christendom zelf ook vrij nadrukkelijk en anders getuigt haar eigen geschiedenis daar wel van. De maakbare samenleving uit de jaren zestig of zeventig is grotendeels een farce gebleken: mensen laten zich niet gemakkelijk vangen in allerlei methoden en regels.
Óf we weten eenheid te scheppen, met verlies van de noodzakelijke individualiteit, óf we weten pluriformiteit te scheppen, met verlies van de noodzakelijke saamhorigheid. En hoe meer welvaart en luxe we creëren, hoe meer we onze omgeving en ook mensenlevens verwaarlozen, verwoesten en of uitbuiten. Welvaart brengt onverschilligheid, maar armoede brengt frustratie.
Niet voor niets roepen ook vandaag veel mensen dat het écht anders moet, dat het zo niet verder gaat. Maar we veranderen niet, we gaan wél zo verder. En dat is die bijzondere dualiteit binnen de mens: ze weet diep van binnen wat wérkelijk goed is, maar ze doet het niet omdat het moeilijk is daaraan toe te geven. Sommige mensen veranderen wél, maar zij worden vaak niet begrepen en daarom beschimpt of erger. Dat is het kruis waar Christus over spreekt.
Vrijwel alle levensbeschouwingen, ook niet-religieuze, proberen dan ook dat gewone dierlijke te ontstijgen en de menselijke, grillige natuur op innerlijk niveau te beheersen. Omdat men zich beseft dat dat wel de énige weg is naar duurzame vrede, waarin mensen van alle rangen en standen en van alle levensbeschouwingen rustig en ongestuurd naast elkaar kunnen leven.
De oplossing is misschien op grote schaal vrijwel onmogelijk; Jezus spreekt niet voor niets over een smal pad en het geloof wordt niet voor niets een gift genoemd. Het vraagt een langzame rijping in de ziel, een steeds ietsjes meer kunnen afleggen, een visie en wil die als het ware boven de natuur uitstijgt. Maar ze is wel onvermijdelijk, willen we méér zijn dan enkel als dieren. Onze grote kennis, onze grote hersenen zijn daarbij zowel een zegen als een vloek, je zou bijna zeggen dat onze verworven kennis van goed en kwaad inderdaad werkelijk tot onze zondeval leidde.
Onthechting, liefde en medelijden, verwoordt in veel grote levensbeschouwingen en ideologieën, zijn daartoe de belangrijkste pijlers. Onthechting van alles wat verwoestend is, al onze vooroordelen en al irreële verlangens, hoe miniscuul misschien ook, liefde voor alle mensen, goed of kwaad, en medelijden met allen die lijden en die ook lijden veroorzaken. En hoe meer je daarin vorderd en hoe meer je je eigen grenzen daartoe weet te verruimen, hoe kleiner de behoefte om voor je eigen hachie te strijden en zo onvrede te brengen, omdat je immers zo weinig nog nodig hebt.

1. Dat is een fundamenteel vertrouwen.
2. Volgens het scheppingsverhaal zegt God niet: aanbidt mij! Maar: Wees mijn vertegenwoordigers op aarde.
3. De schepping is nooit mislukt.
4. Rare god inderdaad.
5. Lijkt me typisch iets voor mensen om deze uitdaging het hoofd te bieden. God is geen kleuterjuf.
6. Omdat het zo is.
7. Je kunt niet alles wat gebeurt op het conto van God schrijven.

Nou, laat ik mij als newbie ook eens in de discussie mengen.
In mijn optiek is de bijbel niet bedoeld als wetenschappelijk boek om aan te tonen hoe de wereld is ontstaan, hoe oud de wereld is, of evolutie nou wel of niet waar is, etc... De wetenschap verteld ons verregaand HOE het zit, de bijbel verteld ons WAAROM.
Dat de wereld in 7 dagen geschapen is, is hoogst disputabel om heel veel redenen die ik hier niet ga opsommen. Grappig is wel dat het scheppingsverhaal veel lijkt op veel andere scheppingsverhalen uit andere religie's waarbij verschillende goden elkaar bevochten en van het een kwam het ander en uiteindelijk was het zo. Vergeet niet dat het volk Israel omringt was met deze religie's en waarschijnlijk ook door werd beïnvloed (wat genoeg te lezen valt in de bijbel). Het scheppingsverhaal in de bijbel (vele honderden jaren later pas opgeschreven) verteld ons opeens dat het niet meerdere goden waren, maar één God. Alsof God de heersende verhalen wilde bestrijden en discussies wilde voorkomen en duidelijk wilde maken dat HIJ degene was die alles gemaakt had. Er valt gewoon heel veel te zeggen over het boek genesis, of eigenlijk over het hele oude testament en je kunt het gewoon nooit 100% zeker weten. Wetenschap is wat dat betreft veel verder en is wel degelijk in staat om bepaalde zaken aan te tonen die ogenschijnlijk in tegenspraak zijn met de bijbel. Maar laten we als christenen de wetenschap juist omarmen omdat het ons besef van wat God gemaakt heeft kan verruimen en nieuwe inzichten geeft. Geloof en wetenschap zijn gewoon compatible om ontelbare redenen die goed beschreven zijn in veel boeken en daarom laat ik het daar even bij.
Nu het WAAROM...
Paulus zegt zelf dat zijn gehele kennis van de bijbel of van wat dan ook nutteloos, behalve Jezus Christus de gekruisigde. Jezus zelf (waarvan het bestaan overigens ook is aangetoond mede door wetenschap) zegt dat de schriftgeleerden zoeken en de bijbel uitpluizen omdat ze denken dat daar het eeuwige leven zit (het kennen van de bijbel), maar ze falen te zien dat de bijbel over Jezus gaat. Ook in het oude testament zijn talloze voorbeelden die aangeven dat de bijbel naar Jezus wijst. Dit is de kern van het bestaan van de bijbel. Het uiteindelijke doel is dat het wijst naar Jezus. Maar wat is er dan zo belangrijk aan Jezus dat de hele bijbel daaraan wordt opgehangen?
Het antwoord is off-topic, maar om op de oorspronkelijk vraag uit te komen. Wetenschap kan een betrouwbare bron van kennis zijn en zonder wetenschap was veel van wat God in de wereld gelegd heeft nooit ontdekt of verkent en was dit forum onmogelijk geweest. Maar wetenschap werkt volgens het principe van falsificatie, wat betekend dat als iets is aangetoond dat het waarheid is totdat het tegendeel bewezen is. Dus niet alle waarheid is in steen gebeiteld, maar het is wel degelijk een bron van kennis, want het heeft toch iets aangetoond. Of het waarheid is zal de toekomst uitwijzen. (Een principe waar we in de kerk overigens nog wel eens van kunnen leren.) De betrouwbaarheid overigens kun je natuurlijk zelf toetsen, want wetenschap toont iets aan, dat moet reproduceerbaar/meetbaar zijn, ander zou het speculatie zijn.
 

@ Magere Hein
 
Als ik zeg dat de aarde geschapen is, is die uitspraak waar.
Als het goed is, zal je deze uitspraak gelijk ter discussie stellen. Je kan zeggen dat dit geen betrouwbare kennis is. En dat klopt. Een kind kan je hiermee misschien tevreden stellen, een volwassene niet.
Maar binnen het kader van de Bijbel waarbinnen gelovigen met elkaar praten, is dit een ware uitspraak.
 
Maar als ik zeg: volgens de Bijbel is de aarde in zeven dagen geschapen, dan is dat betrouwbare kennis. Het is voor een ieder te controleren dat dit verhaal op de eerste bladzijde van de Bijbel staat.
 
De Bijbel zelf is een boek dat je niet op zichzelf kan lezen. Je hebt er allerlei kennis over taal, geschiedenis, cultuur, etc voor nodig om te begrijpen wat er staat. Als er staat dat de haas herkauwt, dan klopt dat niet met onze huidige wetenschap. De haas is geen herkauwer zoals de koe. Maar toch hoeft de herkauwende haas niet onwaar te zijn. De haas kan namelijk zijn keutels opeten en herkauwt aldus zijn voedsel. Je verifieert interpretaties aan de hand van de andere kennis die je hebt. De Bijbel is dus niet zonder meer leesbaar als een kennisboek. De betrouwbaarheid van de Bijbel is niet een eigenschap van de tekst of de inhoud, maar van de waarde die de lezer eraan hecht.
 
Ben je wel eens op een fiets gestapt? Is een fiets een betrouwbaar vervoermiddel? Heeft men je eerst wetenschappelijk bewijs moeten overleggen om de betrouwbaarheid van de fiets te bewijzen?
De meeste mensen leren fietsen door te doen – door ervaring. Sommigen rijden er gelijk op weg, anderen gebruiken eerst nog steunwieltjes. Het principe van tegelijk trappen en sturen is best lasting voor wie daarmee begint.
Eigen ervaring is een zeer betrouwbare bron om kennis te verifieren. In het dagelijks leven is je eigen ervaring de bron die je het meest gebruikt en die je behoedt voor ongelukken en voor bedrogen worden. Tegelijkertijd zijn veel eigen ervaringen niet te verifiëren, omdat jij alleen de waarnemer bent. Maar als je met je buren last hebt van een feestje in de buurt, dan kan een dergelijke ervaring prima geverifiëerd worden.
 
Betrouwbaar is dat je ergens op kan vertrouwen. Als volgens jou de wetenschap betrouwbaar is, bedoel je dat je de wetenschap vertrouwt. Je geeft de wetenschap je vertrouwen. Het is terecht dat je voor een ufo bewijs wil. Zonder bewijs zou ik ook niet in ufo’s geloven. In de Bijbel zal je geen bewijzen voor geloof vinden, mocht je daarnaar op zoek zijn.
 
Je spreekt zelf al een veronderstelling uit: Daarbij houd ik altijd in het oog dat het zgn. heilige boeken zijn. En in al mijn naïviteit ga ik er dan vanuit dat ze toch zeker voor een heel groot deel correct moeten zijn. Mischien na toetsing concluderen dat dit vooroordeel niet klopt?
 
Je weet inderdaad niet of je de ene godsadviseur beter kan vertrouwen dan de andere. Daarvoor moet je afgaan op clues en die komen voort uit je eigen ervaring.
 
In de wetenschap streeft men ook naar consistentie via peer reviewed tijdschriften, etc. In de minder exacte wetenschappen, zoals psychologie, ontstaan toch verschillende scholen. Dat dat voor interpretaties van de Bijbel nog meer het geval is, verbaast mij niets, omdat er geen sprake is van wetenschapsbeoefening, maar van een vertaling van een levensbeschouwing naar verschillende culturen.
 
Vertrouwen is niet zwartwit. Het is mogelijk om iemands verhaal aan te horen, zonder het tot je eigen verhaal te maken. De imam en de fysicus maken in dat opzicht voor mij geen verschil. De fysicus staat veel dichter bij mij qua cultuur dan de imam. De kans dat ik iets doe met het verhaal van de fysicus is daarom groter dan dat van de imam.
 
Je zegt dat autoriteiten niet bestaan in de wetenschap. Deze zin van jou wordt dagelijks weerlegd in de media. Google maar eens op "hij is een autoriteit op het gebied van" (‘t is vaak een man). Ik ben altijd blij als ik naar een wetenschappelijk artikel te verwijzen: wetenschap heeft meer autoriteit dan als ik zelf alles uitschrijf.
 
Net als jij sta ik kritsich tegenover autoriteit van achter een katheder of vanaf een preekstoel. Of er nu een wetenschapper of een dominee staat te preken, zijn verhaal moet overtuigend zijn. Ik ben op basis van wetenschappelijk methodes erg onder de indruk van de kwaliteiten van de Bijbel. Een voorbeeld daarvan zijn de boeken 1/2Samuël en ½ Koningen versus ½ Kronieken. Deze boeken overlappen qua beschreven geschiedenis en als je dan inzoomt op de verschillen, dan kan je concluderen dat de schrijvers van ½ Kronieken veel kritischer keken naar de geschiedenis van Israël dan die van de andere boeken. De verklaring daarvoor is dat ½ Kronieken vanuit de kritische profeten zijn geschreven, terwijl de andere boeken vanuit de gevestigde orde (koningen en priesters) werden geschreven. Door dergelijke analyses gaat veel meer leven waar geloven om gaat (niet om feitelijkheden, maar om de waardering die je aan de feiten geeft).

Er is echt veel te veel moderatie op dit forum wat heel erg slecht is. Maar ook de manier waarop en het moment valt in het bijzonder op. Wat dit verder versterkt.
Meer heb ik eigenlijk niet te zeggen. Volgens mij kan dit wel zo, maar een punt van moderatie is ook snel een ingaan hierop.
Dus dit: het kan een reden voor de hel zijn. Er is zeker een hemel en hel (http://www.divinerevelations.info/)
Dit zijn allemaal vrij algemene en ook zo beschreven gevallen. Wat altijd duidelijk wordt is dat er meer redenen zijn. Niets is op zichzelf verboden. (https://credible.nl/topic/27732-fouten-in-het-christelijke-geloof/)
De moderatie loopt wel zó slecht en ook de redenen dat het zeker een reden voor de hel kan zijn. Moderatoren, wie erover gaan of anderen zullen dit ook wel kunnen zien. Maar ook toegeven lijkt mij iets anders, wat richting liegen zou gaan. Ook typisch een kenmerk dat er sprake is van naar hel. In ieder geval van tucht hier en nu. Of in verband met zoiets als een onderwerp niet kunnen heropenen na sluiten. 

Door gebed echt gefundeerde communicatie met God ligt in ieder geval niet gebruikelijk. Zoiets werkt heel technisch, als echt een goed resultaat daarin gewenst. In het algemeen zijn zaken wel duidelijk en gefundeerd. Dat er een hel en hemel is. Door de bijbel. Door genezingswonderen, verschijningen en profetieën. Dat soort zaken. Maar individueel kunnen zaken er vaag uitzien. Tenzij dus met kennis van zaken te werk gegaan. Al is dit iets in verband met meer algemeen gefundeerde zaken. Zo kun je dus fouten hebben en dit kan lange tijd zo blijven. Er zal wel een notie van zijn.
Dit kan ook heel massa zo werken. Dus met heel veel mensen tegelijk. En echt langere tijd!
Dus eigenlijk maar goed ook dat God een hel schiep. Ik bedoel we kunnen niet met ons laten spotten e.d. En soms moet er simpelweg ook gehandhaafd worden. Zoals door een onderwerp als dit te plaatsen. Dit is hoe God hierin voorzag. 
Onterecht modereren is in ieder geval als zeer grof taalgebruik. Daarom is ,,reden voor hel'' ook heel erg goed begrijpelijk. Een onderwerp als dit wat kritiek bevat sluiten is ook absoluut typisch zo iets. Dus als hier sprake van is: ik weet zeker dat de notie dat dit fout is en een reden voor hel en tucht nu er is.
Dit is ook iets dat gebruikers zouden moeten zien. Als beste. GebruikerS = meerdere mensen. Bepaalde dingen die hierboven staan houd ik hier dus buiten. Of een risico op commentaar moeten lopen, lijden is goed op dat punt: nee. 
 
     
 

Eens. Maar voor mij valt die Bijbelwetenschap i.h.a. onder dat kopje "eigenwijze lezingen waarbij ook die lezer er goed aan doet om niet volledig met zijn/haar rug naar de Kerk te gaan staan"  .
Lees: ook binnen het historische denkkader van de Bijbelwetenschap is het zaak om te weten hoe de Kerk in de loop der tijden met die bijbel om ging... Dan gaat het niet alleen over de inhoud van die Schrift zelf, maar mij ook om de bijbehorende uitleg ervan over de eeuwen heen...

Waar baseer je op dat alle hellenistische denkbeelden enkel van mensen kunnen zijn, terwijl in Handelingen 17 vrij duidelijk wordt aangegeven dat de heidenen Hem al tastenderwijs konden vinden en dus niet enkel menselijke ideeën kunnen hebben? Waarbij Paulus zelfs uitsluitend Griekse schrijvers en dichters citeert en niet uit de Schrift.
En waarom zouden alle Grieken ongelovig zijn, terwijl in dezelfde Handelingen, maar ook in de Brieven, je al ziet dat allerlei volkeren zich bekeerden tot het Evangelie? Het lijkt mij juist duidelijk dat er ook gelovigen waren onder de heidenen, dat God vóór de komst van de Verlosser hen al nabij was en zij Hem dus al tastenderwijs konden vinden.

@Hendrik-NG 
Of vanuit een historisch denkkader, zoals de meeste bijbelwetenschap doet.