TTC

Waar is de moeder in de drie-eenheid?

Mooie beeldspraak om de diepe malaise waarin we verkeren te beschrijven, in verschrikking en verbijstering verblijven we. 

Zonder duurzame kentering binnen de 3D-zone kunnen we nog oneindig lang attent proberen te maken op de neerwaartse invloed die het strikt unipolaire denken heeft binnen het veel ruimere 3D-4D-5D-complex, waarin het idee van een fluweelzachte paradigmashift tot z’n recht komt.

Ga eerst alleen en bouw dan een brug voor hen, veel eenvoudiger. 
Kan je iets van lateraal denken?

Bedankt voor dit inzicht.

Scheppen door het Woord zegt het voort zegt het voort. 🙂
Mijn gedachte is.. dat we idd. de realiteit scheppen, maar dat -het wenselijke- (dat wat we wenselijk vinden) onderling verschilt. Je hebt dus met je medescheppers te maken. 
Hence; Diversiteit.  
 
 
 
 
 

De noösfeer is de planetaire sfeer van de geest of denklaag van planeet Aarde. Om het idee van de noösfeer te begrijpen, moeten we ons bewustzijn verheffen en onszelf openen tot de meest algemene, elementaire en kosmische principes van het leven op aarde. Als het mentale omhulsel van de planeet karakteriseert de noösfeer geest en bewustzijn als een unitair fenomeen. Dit betekent dat de kwaliteit en de aard van onze individuele en collectieve gedachten direct de noösfeer beïnvloedt en de kwaliteit schept van ons milieu - de biosfeer. Als het "mentale omhulsel" van de Aarde vertegenwoordigt de noösfeer de doorbraak naar een nieuw bewustzijn, een nieuwe tijd en een nieuwe werkelijkheid die voortspruit uit de biosferische crisis. Dit staat bekend als de biosfeer-noösfeer transitie.
Van een aantal logicakwesties in een wereld waar de logica zoek is, worden zelfs wiskundigen krankjorum van. 

Op de wereldfabriek past een integrale verkeersvergelijking die toelaat om middels een katalysator alle schulden te herleiden tot nihil, dit wil zeggen dat overvloed ons deelachtig is. Dit is nooit anders geweest omwille van de beschikbaarheid van de methode. Die katalysator is van onpersoonlijke signature dan wel onveranderlijk veranderlijk naargelang het gebruik dat wordt overgeleverd aan de menselijke vrije wil.  Het staat overigens gewoon in de bijbel, net zoals we kunnen zeggen dat de scheidslijn tussen twee paradigma's flinterdun is. Op basis van deze informatie die voor iedereen toegankelijk is, kan elk theodicee getoetst worden op intrinsieke waarachtigheid, wat wellicht om 100+1 niet zal lukken. Veel heeft natuurlijk met manieren van denken te maken, non-lineair staat hier haaks op strikt lineair in duale zin, met weerstanden die we voor wie het interesseren kan best niet onderschatten.

Het is de liefde voor 'de ander' waarin ik tot Waarheid kom.  En zo interpreteer ik ook het: "wat gij voor de minste mijner broeders doet".  Of de voetwassing.  Zonder voorwaarden of verwachtingen, zonder eigen belang.  
Daar komen we uit bij de theodicee.   In het menselijk bestaan is ook de mogelijkheid om mij bóven de ander te stellen.  Dan blijven de geheimen van het leven verborgen. Dan blijft de mens wonen in het veld van goed en kwaad.
Ik beschouw Jezus' leer dan ook als een verborgen leer.   In de gerealiseerde Waarheid worden ook de belangen van 'ik en de ander' duidelijk.   Het is het Gelaat van de Ander (nu met hoofdletters) waarin ik mijzelf herken (spiegeling).  Waarmee -heel cryptisch- het óngespiegelde zichzelf spiegelt. Dat is pas een waarlijk wonderbaarlijke vermenigvuldiging.  (je begrijpt dat ik de evangeliën allegorisch begrijp). En dan zit ik toch nog gewoon in het menselijk bestaan anno 2022.  Niks geen geheimzinnig hiernamaals.
Het Zijn bevat hierna niks dreigend of anonimiteit.  In Waarheid kan immers geen angst voor het onbekende meer bestaan.  In het Zijn woont God in een ontoegankelijk licht (1 Timotheüs 6:16)   In dit licht kan niemand zien, je kunt alleen met dat licht méé zien en zo zelf weet hebben van de betekenis van 'zijn' en het niets van de leegte.  Alleen op die (niet)plaats is het eeuwig nu.

Doorgedreven abstractie biedt als voordeel dat gradueel steeds transparanter wordt hoe mindfulness nu precies werkt, waarna per traditie een overvloed aan irrelevanties het zicht op een hoopvoller toekomst in de kiem smoren. Levensbeschouwelijk als een wonder hoe zoiets überhaupt mogelijk is, in werkelijkheid een nachtmerrie door dat wat vanuit die ervaringsbeleving niet tot realisatie kan gebracht worden, de hoop aan de horizon innerlijk verborgen. 

In dit proces van zelfrealisatie en strijd tegen het dreigende en anonieme ZIJN, wordt de mens geconfronteerd met de medemens. In deze confrontatie met De Ander en de onontkoombare verantwoordelijkheid die daaruit volgt, raken we aan de kern van het gedachtegoed van Levinas. De Ander is niet zomaar een medemens, een gezel in ons levensproject of in onze zelfrealisatie. De Ander is veel meer, en opent volgens Levinas een ‘radicaal nieuwe dimensie in de werkelijkheid, een revelatie van het oneindige’. De Ander is een aanwezigheid die concreet is. Het Gelaat van De Ander doorbreekt onze kring van eindigheid.

Een beetje als de vraag of illusie bestaat, die niet beantwoord kan worden zonder dat ze bestaat. Verder ben ik het niet oneens met wat je schrijft, transparant weergegeven. 
Veel variaties mogelijk wat betreft goed en kwaad, als we ons beperken tot het profane kunnen we het pragmatischer voorstellen, alledaags.  
Een derde concept is de ‘pragmatische waarheid’. Volgens dit concept is een ervaring ‘waar’ als deze ervaring het individu helpt om een probleem op te lossen of om een situatie meester te worden. Ervaringen of overtuigingen worden beschouwd als handelingen zoals alle andere handelingen, en ware ervaringen en overtuigingen zijn die ervaringen en overtuigingen die positieve consequenties hebben. Pragmatisten hebben kritiek op het correspondentieconcept van waarheid, omdat ze vinden dat dit weinig met het alle daagse leven te maken heeft. Zij willen een mensgerichte theorie en zeggen: iets is waar omdat het waarde voor iemand heeft. Dit concept is dus subject betrokken en probeert niet het subject uit te schakelen. Waarheid is hier valuatie: iets is waar als het samenhangt met onze belangen, iets is niet waar als het niet samenhangt met onze belangen.

Begrijp je denkelijk nu beter, meer in de zin dat elk beeld een verschijning is waar geloof aan gehecht kan worden, maar essentieel niet dat wat waarneemt. Bekering en/of omkering worden geïnterpreteerd naargelang de hoedanigheid waarin het zich in duale zin manifesterende zelf zich bevindt, wat beide legitiem maakt maar allerhande verwarring, misvattingen en strijd in de hand werkend, des levens. Tegelijk, doordenkend hierover, kan er niets gezegd worden over die werkelijke werkelijkheid, het zou immers niet meer dan een volgende voorstellingsbeeld zijn. 
Dat is wat we als nietige ikjes trachten te doorgronden, vaak ongrijpbaar en onbegrijpelijk in strikt lineaire termen. 

Wat aanvankelijk complex leek was finaal verbluffend eenvoudig, maar ook een verklaring gaf waarom die eenvoud telkens opnieuw leek te verdwijnen binnen nu net die complexiteit, nietsontziend, amper geloofwaardig, maar toch waar.

Fase 6, bespaar jezelf veel energie en beperk je tot de essentie, je weet immers toch dat alles kapot moet en stigma niet bestaat, het is altijd hetzelfde.

Fase 5, probeer kalm te blijven wanneer blijkt dat alles kapot moet en stigma niet bestaat, einde leven.

Amper geloofwaardig, hebben we geen verhandelingen voor nodig, is heel simpel. 
Je spreekt over voorafschaduwingen die we al evenveel keer verzuimd hebben om toe te passen, niet moeilijk dat we in het duister leven. 

Begrijpelijk, dat krijg je wanneer hogere impulsen gekaapt worden voor de allerlaagste doeleinden, schrijnend. Dan is het al zaak om sterk te gaan filteren, net zoals hoe groter de leugen, hoe minder ze opvalt? 

Bedankt voor de mededeling.

Zelfs mensen die volstrekt niets te maken hebben met economie als vakgebied lezen hem met groot plezier. Hoe hij dit doet? Door zich niet te storen aan de gebruikelijke hekjes rond de economie, en door een eenvoudige, bijna ketterse stelling te betrekken: eigenlijk gaat de economie over niets meer of minder dan de vraag over goed en kwaad. In ‘De economie van goed en kwaad’ bekijkt Sedlácek zijn vakgebied door een volstrekt nieuwe bril en daagt hij ons uit tot een volstrekt nieuwe kijk op de wereld.

De tragiek der mensheid, niet alleen absurde problemen creëren maar ook de oplossingen niet zien, omdat het probleem niet gekend is, kinderlijk. 

Zie je, het zou vanzelfsprekend kunnen zijn, wonderbaarlijk. 

Laat je niet ringeloren Gaitema, wellicht hebben ze alle teksten van buiten geleerd maar de diepgang ontbreekt, onwetend. 

Oké 🙂. Ja, zo mag je het zien.