TTC

Ik bedoel ermee dat vorm voor inhoud wordt aangezien terwijl ze niet eens iets zien kunnen.  Net als exhibitionisten hebben veel religieuze mensen er behoefte aan hun vorm ( fundamentalisme) te laten zien, omdat ze hun inhoud niet kennen. Als ze die wel zouden kennen zouden ze er niet zo`n vormvertoon van maken om niets aan andere Kinderen te laten zien.

Het is wat inderdaad, laat ons hopen dat het niet louter projectie is, wat schokkend kan zijn. 
Geef zelf dan eens een definitie, dan is dat tenminste toch al duidelijk voor anderen, niet? 

Fundamentalisme en, zou ik willen zeggen, institutionalisme. Institutionalisme is zowel de genius als de vloek van religie in de westerse wereld. 
De genius omdat het mensen duidelijkheid en samenhang, coherentie heeft geboden. De vloek omdat tegen hen wordt gezegd: “Tenzij je de definitie van waarheid accepteert zoals wij die aan je geven, zul je voor altijd verdoemd zijn.” 

De schandalen van kindermishandeling binnen de katholieke kerk van het afgelopen decennium en de neiging om het schandaal stil te houden omwille van de kerk als geheel is een heel goed voorbeeld van hoe het idee dat het werk belangrijker is dan het individu daadwerkelijk een waarde kan worden. En in het licht van wat we nu begrijpen van dit soort gedrag is zo'n houding natuurlijk onbegrijpelijk en onvergeeflijk, maar vanuit de premisse dat het werk belangrijker zou zijn dan het individu is het een heel goed voorbeeld hoe een verkeerde waarde kan ontstaan.
Men zou zichzelf dan de vraag moeten stellen, “ Zijn we zo brutaal geworden en zo verloren in ons eigen standpunt dat we de logica van iemand anders niet meer kunnen zien?”  Zo diep vervallen in het idee dat onze manier de enige mogelijke manier was, terwijl je in feite met verschillende premissen begint,  je dan uiteindelijk met verschillende oplossingen komt. Het is een zeer slechte houding om als individu in te vervallen, waarbij je de logica van een ander standpunt gewoon niet meer kunt begrijpen; maar het is nog verschrikkelijker als je in spiritueel werk zit. Het is ook erg onpraktisch omdat andere mensen je altijd zullen verrassen en je nooit zult kunnen begrijpen wat andere mensen motiveert. Dit is absoluut de ergste vorm van institutionalisme: "Ik weet dat wij gelijk hebben en alle anderen moeten een of ander snode motief hebben". Terwijl als je vertrekt vanuit andermans premisse, als je je in andermans schoenen verplaatst, alles wat de ander heeft gedaan volkomen logisch is en het niet nodig is om de ander een snode motief toe te schrijven, je hoeft je alleen maar om te draaien en aan zijn kant te gaan staan.Dan kunnen we het nog steeds oneens zijn, maar als dit de premisse is: “ Tenzij je elke definitie van waarheid accepteert zoals wij die aan je geven, zul je voor altijd verdoemd zijn",  is het logisch dat je van die gladde helling begint af glijden.   Het is een dunne lijn die daartussen loopt.
Als je denkt aan de katholieke kerk als geheel, als je denkt aan de miljoenen mensen die grote inspiratie putten uit de rituelen en de leringen ervan en aan het gegeven dat de katholieken uit alle christelijke denominaties tenminste die zeer sterke traditie van de heiligen hebben, van hoe iemand zoveel verder en dieper kan gaan, - en ja het is ook waar dat de kerk hen zelf vervolgt, enzovoort - dan kun je begrip hebben voor de valkuil van institutionalisme waarin ze gevallen zijn.

Maar desalniettemin is het door de katholieke kerk dat de traditie van heiligheid in leven is gehouden en je kunt de hele zaak niet zomaar terzijde schuiven. Er zit enorm veel in dat diep waar en krachtig is. En dus - zo dachten ze - als er hier en daar een slechte appel is - en ik spreek alleen maar vanuit hun standpunt - zelfs als er hier en daar een diep rotte, kwaadaardige, afschuwelijke appel in de kerk is, is het algehele goede erin er ook in “het werk” - dit is de logica van een burocraat , de logica van een instelling: we nemen gewoon die rotte appel en we houden het een beetje stil, want dat is het beste voor "het werk".

Als je eenmaal in het kerkelijk institutionalisme terecht bent gekomen, wordt het werk zelf belangrijker dan het individu en die schandalen zijn er het ideale voorbeeld van wat voor vruchten institutionalisme voortbrengt. Omdat er aan de ene kant de individuele priester is en aan de andere kant is er het horrorverhaal van alle mannen en vrouwen en kinderen die seksueel misbruikt Zijn.  De vreselijke afwijking van iemand die het masker van een priester draagt en die nog steeds dit diepe onvermogen heeft om een of andere eigenschap van zichzelf te beheersen; waarvan het voor de individuen ondenkbaar is dat ze niet zouden worden beschouwd met de ernst waarmee ze beschouwd zouden moeten worden. Maar als het werk belangrijker is dan het individu, dan is dit het resultaat, en daarom is het een zeer ernstige zorg.
Maar de positieve kant is coherentie en duidelijkheid.
 
 
 
 

Een klein kind van 7 dagen is nog onbevangen, nog niet opgezadeld met de bagage van de cultuur. Het speelt geen toneel en is zichzelf. Het heeft noch valse behoeften, noch bezit. Het kent verleden, noch toekomst en kent geen angsten, problemen of zorgen. Het leeft in het nu en is mannelijk noch vrouwelijk in gedrag. Het kent niet de gespletenheid en onechtheid van de volwassenen. Als je echt wil leven moet je dus worden als de kinderen.

Het onwaarschijnlijke doet zich voor wanneer concepten of inzichten niet op hun specifieke niveau gekaderd worden, terwijl er nu net wordt gezegd dat de verschillende invalshoeken tot meer verheldering kunnen leiden, rekeninghoudend met deze niveaus die naargelang de zielsontwikkeling als van nature en omwille van het leven geopenbaard worden. 

Rumi;
Er is geen redding voor de Ziel
Dan door Verliefd te worden.
Ze moet eerst kruipen en sluipen
Temidden van Geliefden.

Men kan de hemel slechts
Vanuit het Hart bereiken.
De roos van Glorie
Kan slechts gedijen in het Hart.
 

Stof tot stof. 
Wat is Geest?
3 Alle dingen zijn door Hetzelve gemaakt, en zonder Hetzelve is geen ding gemaakt, dat gemaakt is.
4 In Hetzelve was het Leven, en het Leven was het Licht der mensen.

Wie wil er nu wat in iemands strot duwen? Het navigerende zelf beweegt zich doorheen de verschillende lagen in z'n weg naar zelfrealisatie, schijnbaar dat wat een aantal denkt te kunnen kopen bij Albert Heyn. Binnen deze 8-lagige sfeer, die we als werelds kunnen zien, weten we dat op niveau 4-5 een psychische cluster niet toelaat om een fluweelzachte transformatie toe te laten. Gegeven deze omstandigheden worden frustraties en onbehagen gevoed op een manier dat fundamentalistische groeperingen zich als van nature kunnen vormen, ingebed in dezelfde onwetendheid dan diegenen die het bekampen. En sterker, mensen die hier in alle oprechtheid, integriteit en bezorgdheid aandacht voor vragen, dat blijken dan plots honden en fundamentalisten te zijn, genegeerd en onderdrukt door zij die menen de Waarheid in pacht te hebben,  en ze kunnen niet eens tot twee tellen? 

Ik ben van mening dat Waarheid hier niet de juiste term is. Het gaat om principes waar je levensbeschouwing op is gebaseerd. Die zal hier in Nederland op christelijke grondslag zijn gebaseerd. Persoonlijk ben ik nogal gecharmeerd van "Wat u niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet". Maar of dat een Waarheid is? Er zijn zat psychologische aandoeningen waarvan je liever hebt dat ze die "Waarheid" niet praktiseren.
Daarnaast is het mooie van principes dat ze bestaan om er vanaf te wijken. En dat is goed. Want in de loop van de tijd veranderen interpretaties en komt je mogelijk tot andere inzichten. Pas als je principes in beton gegoten zijn en je niet meer open staat voor andere meningen of visies (die je vanzelfsprekend niet hoeft te omarmen) kun je spreken van fundamentalisme.  

Einstein zei al dat absurde ideeën ons hoop kunnen bieden, het is niet anders dan een reactie op de malaise die zo welig tiert in de samenleving zoals we ze heden ervaren. Maar misschien is dat weer fundamentalistisch voor een aantal, zo blijft het maar doorgaan, zonder enige diepgang en bereidheid tot reflectie in milde overreding. In liefde en verbondenheid, het cliché dat op alles past.  

Ja.  Ten diepste ben ik het dan ook wel met Tomega eens. Het is hemeltergend triest wat er in de wereld, en in Europa gebeurt.  Het is een complexe zaak geworden.
 

Dit is fundamentalisme, er is namelijk niets mis met wat Zendeling stelt, het strookt alleen niet.
Voor fundamentalisten is zelfs het eenvoudige punt dat geld uit het niets komt, geen waarheid.

En dat is maar goed ook.😉

Beetje als zeggen dat kwantumfysica uitgevonden werd in de 20ste eeuw, en er vroeger geen atomen bestonden. 

Interessant binnen deze context, naar wat we kunnen lezen.
 

Het is maar van welke kant je komt en het eigen inzicht in deze materie, sociale innovatie is creatieve destructie, dixit Schumpeter. 

Dat is inderdaad zo, kan zelfs leiden tot een impasse omdat de veelheid aan verlossende opties opnieuw tot consensus genoodzaakt, maar dan is het een luxeprobleem. 

Wat ik las.
De neergang van satya naar kali wordt geassocieerd met een steeds verdergaande achteruitgang van dharma (oprechtheid). Elke yuga heeft dan ook zijn eigen dharma, de yugadharma, die zich uit als een afname van de menselijke levensduur en van de kwaliteit van morele normen. 

Prachtig filmpje, dank om te delen. En dan verder met de ratrace waarin het blijkbaar gevaarlijk is om slapende honden wakker te maken, en moeilijk is om vlinders van rupsen te onderscheiden om 100+1 redenen.

Nee, mijn hond is onlangs dood gegaan, althans heb hem in laten slapen, en ik mis hem nog te veel om aan een nieuwe te beginnen.

In afwachting van respons ging een aantal steeds verder, zo werd het steeds transparanter hoe precies de verwarring in stand gehouden werd. De vragen werden dan ook anders, omdat het niet langer houdbaar was om een scheefgetrokken situatie als ijkpunt te nemen om nuchter te kunnen beoordelen, respons is er dan ook nooit gekomen, ondanks alles.

Wellicht zijn er verschillende wegen om uit een gevangenis te geraken, als men al zou kunnen zeggen waar we dan zouden kunnen uitkomen, wordt het misschien eenvoudiger om te begrijpen.
Van advaita hebben weinigen al gehoord, en toch is men er altijd over bezig.

Genegeerd: Kaasjeskruid, Plume, Thom, TTC.

Is dat niet gewoon de logica zelve gezien de twee-naturenleer, toch een fundament?