TTC

Dank, elke redenatie kunnen we onderwerp maken van diepgaander introspectie: God is weldegelijk in staat en van zins om het (dit) kwaad op te heffen. Echter God is geduldig en geeft de mensen die na ons komen ook nog de kans om zich te bekeren. Tot Zijn tijd komt, zijn wij de oorzaak van het kwaad. Beschouw je dit als een continu proces?

De volgende reductio ad absurdum wordt wel de paradox van Epicurus genoemd (parafrase): Er bestaat kwaad, dus God is ofwel niet in staat, ofwel niet van zins het op te heffen. Als God het kwaad niet kán opheffen is hij niet almachtig. Als hij het niet wíl opheffen is hij kwaadaardig. Als hij het niet kán of niet wíl opheffen, waarom zou je hem God noemen? Als hij het kán en wíl opheffen, waar komt het kwaad dan vandaan? https://nl.wikipedia.org/wiki/Probleem_van_het_lijden

Interessante stelling, hoe verklaar je dat?

Ik meen zelfs dat het niet enkel voor ongelovigen confronterend is, gelovigen doen immers ook aan sport, scouting ... en diens meer. Maar volledig met je eens, niet enkel des kerks.

Dat zou mi betekenen dat we plotsklaps allemaal wakker worden, in theorie staat het natuurlijk mooi.

Hoe ziet dat nieuwe verbondsysteem er in praktijk uit? Wat betekent dat voor (bv) de werkloosheid/werkgelegenheid?

Dat is al veel minder hoopgevend, het is nogal een voorwaarde die je daar stelt. Wat gaat er volgens jou dan gebeuren wanneer daar niet aan voldaan wordt?

Eén grote familie, zeer benieuwd hoe dat gerealiseerd gaat worden. Je mag er zelf eentje aanreiken, kunnen dan naar de gevolgen/weerstand kijken. Zo wordt dit topic ook praktisch.

Misschien moeten we eens een praktisch scenario voorstellen en dan zien wat de gevolgen zijn?

Leuke voorspelling, je zal dan nog een vertaalslag moeten maken opdat het ook kan doordringen tot het collectieve bewustzijn. Heb je al eens een SWOT analyse gemaakt?

Stel dat Keynes ook een volgeling van Jezus was, vol hoop deed hij een poging om een en ander te herstellen/voorkomen. Altijd interessant om zien hoe zoiets verloopt in praktijk, volgens deze bron : Keynes' bezoek aan het Witte Huis in 1934 om Roosevelt te bewegen meer tekort op te bouwen door uitgaven was een debacle. Een verbijsterde en overweldigde Roosevelt beklaagde zich bij minister voor Werkgelegenheid Francis Perkins met de woorden "Hij heeft hier een hele cijferbrij achtergelaten... hij is vast een wiskundige en niet een politiek econoom". Keynes, al even gefrustree

De vraag was mi eenvoudig, wat je hier stelt wordt al eeuwen gezegd maar de realiteit is nog steeds een pad van verschrikking. Fijne suggestie.

Gaan we het nog halen vooraleer WOIII begint? Indien ja, hoe zeker ben je daarvan?

Ja, vandaar dat Jubeljaar, in theorie zouden we tijd even moeten kunnen stopzetten. Soms ontstaat de indruk dat regeringen hier niet mee bezig zijn, hoe los je dat op? Mailtje sturen?

Wat bedoel je hier precies met 'inkomen'? Bedoel je dit geldelijk? Je ging ons nog laten weten hoe die speech 'terug naar de toekomst' is geweest, kan je dat kort toelichten?

Je ging ons nog laten hoe die speech 'terug naar de toekomst' is geweest, kan je dat kort toelichten?

Ja, het is niet zomaar dat mensen spreken over een tragisch absurde situatie, het is werkelijk geen grap.

Dat van die reset is gekende materie, zelfs tijdloos wanneer we de geschiedenis beschouwen. Het komt vandaag in hapklare brokken, laat ons echter niet vergeten tot welke chaos dergelijke processen kunnen leiden. Veel blijft mistig bij louter klaroengeschal, en heel misschien gaat de kerk zich ten diepste schapen over wat ze tot dusver nagelaten hebben? Maar goed, het verleden is dood, het gaat om de toekomst. Pro forma:

Misschien kan het helpen, of ook niet. Donkere nacht van de ziel is een metafoor die de spirituele ervaring beschrijft van iemand die een fase in zijn leven doormaakt waarin hij zich door iedereen verlaten voelt, zonder hoop op een betere toekomst. Deze aan depressie verwante gevoelens ervaart de persoon als een crisis van geestelijke identiteit. Verschillende spirituele tradities zoals de christelijke mystiek verwijzen naar deze ingrijpende en louterende ervaring. Zo beschreef Johannes van het Kruis, een karmeliet, in een gedicht de reis van de ziel vanuit zijn lichamelijke thuis naar ee

Ja, een periode van bezinning over waar we nu in Godsnaam toch allemaal mee bezig zijn, sterk aan te raden gezien de situatie waarin we thans verkeren. Maar misschien is dat niet naar de zin van een aantal?

In de Bijbel staat de optie van een Jubeljaar, hetzelfde idee wordt in veel andere geschriften opgenomen in de hoop dat er ook over nagedacht gaat worden.

Veel mensen kunnen de vrije keuze maken om van deze wereld een betere te maken, op zich eenvoudig tot ze te maken krijgen met andere manifestaties die gedijen binnen Gods Schepping. Anderen berichten hierover in een poging om het menselijke lijden te verzachten: De homo economicus als de beperkte mens, de mens met oogkleppen, is het onderwerp van een vermaard geworden artikel van Sen uit 1977: ‘Rational fools’. Dit is het artikel over ‘de traditionele economische theorie’ waarin de ‘rationele egoïst’ meent dat mensen altijd alleen maar aan hun eigen belang denken, als een wetmatigheid. D

Waar je mi naar vraagt is niet enkel klaroengeschal maar een pragmatische aanpak om het menselijke lijden te verzachten. Kunnen/mogen we dat zo stellen?

Wat je hier schrijft werd destijds ook gezegd, de hedendaagse berichtgeving verwijst naar soortgelijke omstandigheden maar dat wordt doemdenken (zie onder) genoemd. Destijds waren er intelligente mensen die alternatieven hebben aangereikt om het gekende probleem op te lossen, jammer genoeg is dat niet snel genoeg bekend geraakt of begrepen. De ineenstorting van onze samenleving volgde kort daarop. Als alle schulden worden afgelost zou niemand nog geld hebben. Dit is een onthutsende gedachte. We zijn compleet afhankelijk van de commerciële banken. Elke dollar die we in circulatie hebben m

Misschien kan onderstaande schema helpen, er wordt heel veel uitgelegd maar dat wil niet zeggen dat het ook doordringt tot het collectieve bewustzijn. En sterker, boodschappen volgen een bepaalde weg die niet altijd tot succes leidt, het totaal averechtse kan ons ook te beurt vallen.