TTC

Las net het onderstaande bericht, volledig in lijn met jouw gedachtegang/wereldbeeld. Met bijna 10.000 ‘reddingen’ in slechts drie dagen is het aantal nieuwe migranten dat in Italië is aangekomen dit jaar gestegen naar meer dan 60.000, 48% meer dan in dezelfde periode vorig jaar, toen het er zo’n 40.000 waren. In heel 2013 kwam er nog ‘slechts’ 22.118 migranten binnen, wat in de afgelopen jaren razendsnel opliep naar een totaal van 427.000. Volgens een VN rapport zal in 2050 één derde van de Italiaanse bevolking uit (moslim)migranten bestaan. De omvolking van Italië en Europa komt dus op

Alsof je zou begrepen hebben wat er bedoeld wordt, dat lege blad verwijst naar het omnipotente niets van waaruit alles voortkomt, God. Het is de onpersoonlijke persoonlijkheid die doorheen alles schittert, onmiskenbaar aanwezig en veel vaker niet gezien dan wel. Helemaal niets verwerpelijk aan, gedenk te sterven.

We zijn mensen die geïnteresseerd zijn in jouw opmerkelijke stelling, het wordt nu duidelijker dat je er geen concreet antwoord op hebt. Gods ware aard kan gezien worden op elke bladzijde wanneer we voorbij gaan aan de woorden die naar het onkenbare verwijzen, in metaforische zin is dat het lege blad waarin alle verschijnselen gedijen kunnen. Ja, dat kunnen we op elke bladzijde zien, net zoals vuile sokken die herkenning kunnen opwekken.

De vraag was om deze stelling "Op elke bladzijde van de Bijbel wordt het karakter en de persoonlijke aard van God geopenbaard" toe te lichten, daar zijn we oprecht benieuwd naar.

Is dat het antwoord op wat je stelde ivm de bijbel? Pro memorie

Interessant, alvast benieuwd.

Mogelijkerwijs. Deze andere theorie is die van de evolutie en involutie van een wezen in zowel de geestelijke als de stoffelijke gebieden. Een geestelijk wezen verstoffelijkt, bijvoorbeeld bij de mens door de conceptie, geboorte en groei, incarnatie genoemd. De mens evolueert dan in de stof maar tegelijk involueert hij in de geestelijke gebieden. Hij evolueert: hij ontrolt zijn inherente eigenschappen als mens in een zelfbewust, stoffelijk, biologisch wezen. Hij brengt dus naar buiten wat al reeds aanwezig was! Steeds verder naarmate hij ouder wordt en tegelijk involueert hij als geesteli

Je eigent God eenzijdig duale eigenschappen toe binnen het spectrum van tijd en ruimte, het gaat blijkbaar zo ver dat je ook het kwade schijnt te ontkennen en/of in een sausje giet waardoor straks geen ernstige dialoog meer mogelijk is. Zien dat het goed is wil niet zeggen dat er geen kwaad is, het spel is gewoon perfect met inbegrip van het duale kwade.

Als God dat niet gedaan heeft dan moet noodzakelijkerwijs iemand anders het kwaad geschapen hebben. Vrij lastig om dan te zeggen dat God alles geschapen heeft. Vreemd

Jouw antwoord ging over een beschrijving van God, dit topic gaat over het lijden binnen dualiteit. Op basis van bovenstaand antwoord: God heeft dualiteit geschapen met alle kenmerken die een mens ervaren kan, derhalve inclusief het lijden. Maar velen trekken God graag een duaal jasje aan, hierdoor genoodzaakt om ook een tegenspeler te verzinnen zoals Satan. Dit alles is het spel van goed en kwaad zoals door God in het leven geroepen, bij afwezigheid daarvan is er enkel God, zonder meer.

De vraag is/was of God de dualiteit geschapen heeft.

Heeft God de dualiteit geschapen? Of vergeten we plotsklaps onze tweeledige natuur van waaruit allerhande misvattingen ontstaan die ons enkel maar in verwarring brengen?

Zoiets als het onderstaande misschien? We zitten weer in een golf van pessimisme. Het leidt, als altijd, tot politieke nostalgie. Stop met de pessimisten na te praten en bedenk een coherente visie voor de toekomst. Cultuurpessimisme, het gevoel dat alles naar de bliksem gaat en dat het verleden beter was dan de toekomst, is niets nieuws in Europa. Het piekte na de Franse revolutie. Ook rond beide Wereldoorlogen was het sterk: hoe kon je anders zoveel rampspoed verklaren? Nu zitten we weer in zo’n golf van pessimisme, geloof in de vooruitgang wordt verlangen naar een geïdealiseerd verleden

En wat zeiden ze?

Misschien kunnen we beter spreken over 'terug naar de toekomst', op die manier kunnen jullie misschien samen door dezelfde deur.

Het is billijk om te prikkelen, het risico bestaat dan wel dat de geest hier zo in opgaat waardoor het op trolling begint te lijken, een bijzonder aandachtspunt.

Misschien heeft God lijden bedacht om naar de verlossing ervan te zoeken, dit kan mi pas als we de dualiteit des levens overstijgen. Deze suggestie wekt doorgaans wat argwaan en verzet, het betekent immers ook dat we - zij het tijdelijk - onze duale identiteit dienen op te geven. Overgave.

Ja, het is door een aantal al opgemerkt dat de 'eindtijd' als een repetitief proces kan gezien worden, bij elke 'oorlog/onderdrukking' zullen mensen wel gehoopt hebben op 'verlossing/einde' daarvan. Vandaag is de situatie niet anders, enig verschil is misschien dat we in een gemondialiseerde wereld leven met een rijke geschiedenis aan ervaring/kennis.

Mag het aub terug over de eindtijd gaan, over dat wat bepalend wordt in de toekomst der mensheid.

Het is één ding om geraakt te worden, het is nog iets anders om daar bedachtzaam mee om te springen ten behoeve van het geheel.

Op zich is het een beetje contradictorisch om hier zo aanwezig te zijn, voor preteristen ligt de eindtijd al immers achter ons. Wat ons enkel nog rest is het menselijke lijden te verzachten binnen het hedendaagse tijdsgewricht, als mensen onder elkaar.

Is louter afhankelijk van hoe we deze wereldregering zien, het cruciale punt is een radicale mentaliteitswijziging richting een mensgedreven samenleving. Speltheoretisch betekent dit een ommezwaai van een niet-coöperatieve- naar een co-creatieve gedragsmodus, dit laatste is voor velen misschien ongeloofwaardig waardoor het niet-coöperatieve spel (cfr monopoly) gecultiveerd blijft worden. De geschiedenis heeft ons geleerd tot welke perverse effecten dit kan leiden, de getuigenissen overweldigend.

Je ziet zo wat er staat te gebeuren.

Je begint stilaan op een trol te lijken, sorry.

De invoering van een wereldregering ontfermt zich over de wereld in die zin dat tal van kloven zullen gedicht worden, dit gaat gepaard met een hernieuwde maatschappelijke doelstelling. Tijdens dit proces evolueren we van een geldgedreven naar een mensgedreven samenleving, dit is onvergelijkbaar anders dan wat we vandaag nog zien. Praktisch gezien liggen tal van plannen op de tafel om aan dit proces te beginnen, het is een kwestie van tijd dat regeringen deze oppikken in hun besluitvormingsprocessen. Het kan echter ook een heel andere richting uitgaan, systeemwetenschappers spreken dan ook van